Przykładowe procedury występujące w książce Procedury podatkowe i administracyjne 2018 w jednostkach samorządu terytorialnego

Transkrypt

1 Przykładowe procedury występujące w książce Procedury podatkowe i administracyjne 2018 w jednostkach samorządu terytorialnego W związku z tym, że samorządowym organom podatkowym w sytuacjach nietypowych największe trudności sprawia zastosowanie odpowiedniej procedury, opisano poniżej przykładowe procedury dotyczące sytuacji faktycznych, które mogą powodować największe problemy w praktyce. 1. Procedury dotyczące określenia właściwości 1. Przedmiot wniosku należy do właściwości dwóch różnych organów Wątpliwość powstaje w sytuacji, gdy do organu wpłynie wniosek w sprawie należącej zarówno do zakresu tego organu, jak i do zakresu innego organu. Przykładowo do wójta (burmistrza, prezydenta miasta) wpływa zgłoszenie zmian w zakresie gruntów podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości i wniosek o zmianę w ewidencji gruntów i budynków. Najpierw należy ustalić, jaki organ jest właściwy w poszczególnych sprawach będących przedmiotem wniosków. W omawianym przypadku w zakresie pierwszej sprawy właściwym organem jest wójt (burmistrz, prezydent miasta) jako organ podatkowy, a w zakresie drugiej starosta jako organ administracji publicznej. Zgodnie z treścią art OrdPU organ podatkowy, do którego wniesiono podanie, rozpatruje sprawę należącą do jego właściwości. Równocześnie organ podatkowy zawiadamia wnoszącego podanie, że w innych sprawach powinien wnieść odrębne podanie do właściwego organu, informując go o treści art OrdPU. Jednak gdy podanie dotyczy kilku spraw, a organem właściwym w jednej ze spraw nie jest organ podatkowy, a organ administracji publicznej, na podstawie art a OrdPU organ podatkowy, do którego wniesiono podanie, zawiadamia wnoszącego, że w tych sprawach powinien wnieść odrębne podanie do właściwego organu, informując go o treści art KPA. W sytuacji gdy gmina jest miastem na prawach powiatu, ten sam organ rozpatruje obie sprawy: w jednej występuje jako organ podatkowy, w drugiej jako organ administracji publicznej. Wtedy nie zawiadamia się wnoszącego podanie o tym, że ten sam organ jest właściwy w sprawie raz jako organ podatkowy, a innym razem jako organ administracji publicznej, tylko kieruje się sprawę do dwóch odpowiednich komórek organu.

2 Czynności w zakresie postępowania z podaniem skierowanym do organu niewłaściwego powinny być dokonywane w następującej kolejności: 1) ustalenie, jaki organ jest właściwy w poszczególnych sprawach, 2) jeśli organ podatkowy, do którego wniesiono podanie: a) jest właściwy we wszystkich sprawach rozpatruje je merytorycznie, b) jest niewłaściwy we wszystkich sprawach przekazuje sprawę organowi właściwemu, c) jest właściwy w jednej ze spraw, a w innych sprawach właściwy jest inny organ podatkowy rozpatruje sprawę w zakresie swojej właściwości merytorycznie, jednocześnie zawiadamia wnoszącego podanie, że w innych sprawach powinien wnieść odrębne podanie do właściwego organu, i informuje go o treści art OrdPU, d) jest właściwy w jednej ze spraw, a w innych sprawach właściwy jest inny organ administracji publicznej rozpatruje sprawę w zakresie swojej właściwości merytorycznie, jednocześnie zawiadamia wnoszącego podanie, że w innych sprawach powinien wnieść odrębne podanie do właściwego organu, i informuje go o treści art KPA Wątpliwości co do treści podania Jeżeli do wójta (burmistrza, prezydenta miasta) wpłynie wniosek o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach ze wskazaniem jako podstawy prawnej przepisów KPA zamiast OrdPU, organ rozpatruje sprawę jako organ podatkowy w trybie OrdPU, ponieważ decydujące znaczenie ma treść podania, a nie jego forma. Jeżeli organ ma wątpliwości, czy celem wnioskodawcy było uzyskanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach, czy innego zaświadczenia wydawanego w trybie KPA, powinien wystąpić z wezwaniem do uzupełnienia podania w zakresie określenia zakresu żądania. Jednak jeżeli podanie spełnia wszystkie kryteria z art OrdPU, organ nie powinien wzywać pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia, a wskazać, że w przypadku braku reakcji w wyznaczonym terminie podanie zostanie rozpatrzone zgodnie z interpretacją organu co do zakresu wezwania. Czynności w zakresie rozstrzygania wątpliwości co do tresci podania powinny być dokonywane w następującej kolejności:

3 1) ustalenie treści podania, 2a) jeśli zakres żądania nie budzi wątpliwości, rozpatrzenie sprawy merytorycznie, 2b) jeśli zakres żądania budzi wątpliwości: a) gdy pismo nie zawiera wszystkich elementów z art OrdPU, należy wezwać do uzupełnienia braków pod rygorem nierozpatrzenia podania, b) gdy pismo zawiera wszystkie elementy formalne, należy wezwać do doprecyzowania zakresu żądania pod rygorem potraktowania podania w sposób wskazany przez organ 1, w przypadku braku odpowiedzi w wyznaczonym terminie. 3) jeżeli po doprecyzowaniu zakresu żądania: a) organ pozostaje właściwy w sprawie rozpatruje on sprawę merytorycznie, b) zakres żądania pozostaje poza właściwością organu przekazuje on sprawę organowi właściwemu. 2. Procedury z określaniem terminów załatwienia sprawy 2.1. Niezałatwienie sprawy w terminie Postępowanie podatkowe przydzielono do prowadzenia pracownikowi, który równolegle prowadzi kilka innych spraw. Wyznaczony pracownik z tego powodu nie jest w stanie zakończyć sprawy w ustawowym terminie. Pracownik nie powinien jednak dopuścić do sytuacji, w której w ustawowym terminie w ogóle nie zajął się sprawą, gdyż uzasadnienie niezałatwienia sprawy w terminie liczbą prowadzonych spraw może okazać się niewystarczające. Pracownik powinien podjąć w pierwotnym terminie przynajmniej te czynności, które pozwolą na ustalenie, jakie jeszcze czynności są niezbędne do załatwienia sprawy. Jeżeli wyznaczenie nowego terminu zostanie uzasadnione liczbą spraw, ale jednocześnie zostanie wskazane, jakie czynności muszą jeszcze zostać dokonane, nie można będzie mówić o zawinionym niezałatwieniu sprawy w terminie. 1 Organ nie ma w tym zakresie dowolności. Powinien wybrać najbardziej prawdopodobną treść żądania na podstawie treści i formy pisma.

4 Czynności w zakresie wyznaczenia nowego terminu załatwienia sprawy powinny być dokonywane w następującej kolejności: 1) ustalenie, czy sprawa jest szczególnie skomplikowana lub możliwa do załatwienia na podstawie dowodów przedstawionych przez stronę łącznie z żądaniem wszczęcia postępowania lub na podstawie faktów powszechnie znanych i dowodów znanych z urzędu organowi prowadzącemu postępowanie (art. 139 OrdPU), 2a) jeżeli sprawę należy załatwić niezwłocznie, to zwłoka w jej załatwieniu powoduje, że nie została ona załatwiona w terminie i występuje bezczynność organu, zatem sprawa taka powinna zostać załatwiona w pierwszej kolejności (art OrdPU), 2b) jeżeli nie ma obowiązku niezwłocznego załatwienia sprawy, należy bez zbędnej zwłoki podjąć pierwsze udokumentowane czynności w sprawie (art OrdPU). Powinny one zmierzać do ustalenia, jakie czynności niezbędne do załatwienia sprawy pozostały jeszcze do przeprowadzenia, 3) jeżeli ze względu na liczbę spraw pracownik nie jest w stanie zakończyć sprawy w wyznaczonym terminie, powinien poinformować o niezałatwieniu sprawy, podać przyczyny niedotrzymania terminu, czynności, jakie pozostały do przeprowadzenia, oraz poinformować o nowym terminie załatwienia sprawy (art OrdPU) Zwłoka z przyczyn niezależnych od organu W toku postępowania podatnik złożył pismo o dwutygodniowym wyjeździe za granicę wraz z prośbą o niedokonywanie w tym terminie żadnych czynności. O ile nie jest to sprzeczne z interesem publicznym (np. zobowiązanie ulegałoby w tym czasie przedawnieniu), organ powinien przychylić się do takiej prośby. W tej sytuacji organ musi zawiadomić o niezałatwieniu sprawy w terminie i wyznaczyć nowy terminu załatwienia sprawy. Czynności w zakresie postępowania z wnioskiem o przedłużenie terminu załatwienia sprawy powinny być dokonywane w następującej kolejności: 1) poinformowanie o wyrażeniu zgody na wniosek podatnika lub o jej odmowie,

5 2) jeżeli organ wyraził zgodę na wniosek strony i spowoduje to niezałatwienie sprawy w terminie, należy poinformować stronę o niezałatwieniu sprawy w terminie i wyznaczeniu nowego terminu (art OrdPU). Jako uzasadnienie można w tej sytuacji wskazać wyłącznie wniosek strony Brak związania nowym terminem Organ wyznaczył nowy termin załatwienia sprawy, obawiając się niezakończenia sprawy w wyznaczonym terminie. Jednak następnego dnia wpłynęły do organu wszystkie brakujące dokumenty i informacje. Sprawa jest możliwa do załatwienia w pierwotnym terminie. Organ nie powinien zwlekać z załatwieniem sprawy, mimo że już wyznaczył nowy termin. Nowy termin jest terminem maksymalnym i nie może uzasadniać zwłoki w załatwieniu sprawy. Czynności związane z przedwczesnym wyznaczeniem nowego terminu załatwienia sprawy powinny być dokonywane w następującej kolejności: 1) zawiadomienie strony o niezałatwieniu sprawy w terminie oraz wyznaczenie nowego terminu w związku z ryzykiem niedotrzymania terminu ze względu na oczekiwanie na dostarczenie dokumentów przez stronę (art OrdPU), 2) jeżeli mimo wyznaczenia nowego terminu sprawa jest możliwa do załatwienia w pierwotnym terminie, należy załatwić ją bez zbędnej zwłoki niezależnie od wyznaczenia nowego terminu. Nowy termin jest terminem maksymalnym i nie ma żadnych przeszkód w załatwieniu sprawy przed tym terminem (art OrdPU). 3. Wszczęcie postępowania 3.1. Brak pouczenia o skutkach nieuzupełnienia podania w terminie 7 dni Organ podatkowy stwierdził braki podania. Wystosował pismo do wnoszącego podanie o uzupełnienie braków w terminie 7 dni, jednak nie zawarł pouczenia o skutkach prawnych nieuzupełnienia braków. W tej sytuacji strona nie może ponieść negatywnych konsekwencji nieuzupełnienia braków w terminie. Dla wywołania skutków prawnych wezwania do uzupełnienia braków należy je ponowić wraz z odpowiednim pouczeniem. Uzupełnienie

6 przez stronę braków przed skutecznym wezwaniem z odpowiednim pouczeniem o skutkach braku uzupełnienia należy traktować jako uzupełnienie podania przez stronę z własnej inicjatywy przed wezwaniem organu. Analogiczna sytuacja wystąpi, gdy wezwanie zostanie wysłane z prawidłowym pouczeniem, ale na nieaktualny adres lub do odwołanego wcześniej pełnomocnika. Jeśli strona zapozna się z takim wezwaniem i uzupełni braki, należy traktować to jako ich uzupełnienie z inicjatywy strony przed wezwaniem, nawet jeśli nastąpi to po terminie wyznaczonym w piśmie, a przed doręczeniem stronie prawidłowego wezwania. Te same zasady należy stosować także w przypadku, gdy dopiero w wyniku wniesienia przez stronę zażalenia na postanowienie o braku rozpatrzenia podania wyjdzie na jaw nieprawidłowe doręczenie wezwania lub brak pouczenia. W przypadku stwierdzenia błędów w wezwaniu czynności powinny być dokonywane w następującej kolejności: 1) ustalenie braku pouczenia (lub nieprawidłowego doręczenia) w wezwaniu, 2a) strona uzupełniła braki należy przyjąć, że nastąpiło to z inicjatywy strony przed wezwaniem, i rozpatrzeć sprawę merytorycznie, 2b) strona nie uzupełniła braków, jednak nie można pozostawić podania bez rozpatrzenia ze względu na wadliwe wezwanie do uzupełnienia braków należy ponowić wezwanie z prawidłowym pouczeniem (doręczeniem), 3) strona uzupełniła braki w wyniku prawidłowego wezwania wysłanego ponownie po wezwaniu nieprawidłowym należy rozpatrzeć sprawę merytorycznie, 4) strona nie uzupełniła braków w terminie mimo prawidłowego wezwania należy wydać postanowienie pozostawieniu podania bez rozpatrzenia. 4. Odwołania i zażalenia

7 Mimo iż przepisy rozdziału 15 OrdPU tylko w niewielkim stopniu dotyczą organów pierwszej instancji, pewne procedury są przez nie stosowane na wstępnym etapie weryfikacji środków zaskarżenia, a przez to wymagają szczegółowego opisania Samoweryfikacja decyzji Organ podatkowy wydał decyzję, od której strona wniosła odwołanie za pośrednictwem tego organu. W wyniku analizy odwołania organ doszedł do wniosku, że większość zarzutów zasługuje na uwzględnienie, jednak w części decyzja powinna zostać utrzymana. Organ chciał zmienić decyzję w części, w której uznał odwołanie za uzasadnione. Wprawdzie organowi I instancji rozpatrującemu odwołanie w trybie samoweryfikacji przysługuje uprawnienie do zmiany decyzji, jednak ma to miejsce tylko w przypadku, gdy odwołanie zasługuje na uwzględnienie w całości. Zgodnie bowiem z treścią art OrdPU, jeżeli organ podatkowy, który wydał decyzję, uzna, że odwołanie wniesione przez stronę zasługuje na uwzględnienie w całości, wydaje nową decyzję, którą uchyla lub zmienia zaskarżoną decyzję. Oznacza to, że w trybie samoweryfikacji nie ma możliwości uwzględnienia odwołania tylko w części, nawet gdy jest to główna część decyzji. Czynności w zakresie procedury samoweryfikacji decyzjipowinny być dokonywane w następującej kolejności: 1) analiza przez organ I instancji zarzutów przeciwko decyzji, zawartych w odwołaniu, 2a) jeżeli zarzuty zdaniem organu zasługują na uwzględnienie w całości, organ I instancji wydaje nową decyzję, która uchyla lub zmienia zaskarżoną decyzję, 2b) jeżeli zarzuty zdaniem organu nie zasługują na uwzględnienie w całości lub w części, organ I instancji nie ma możliwości wydania nowej decyzji. W tej sytuacji przekazuje odwołanie wraz z aktami sprawy organowi odwoławczemu bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania odwołania. Organ podatkowy, przekazując sprawę, jest obowiązany ustosunkować się do przedstawionych zarzutów i poinformować stronę o sposobie ustosunkowania się do nich (art. 227 OrdPU) Postanowienie, na które nie przysługuje zażalenie

8 Organ podatkowy wydał postanowienie o wszczęciu postępowania, które jest niezaskarżalne. Mimo to strona wniosła zażalenie. Organ I instancji nie może stwierdzić niedopuszczalności takiego zażalenia czy też odmówić jego rozpatrzenia ze względu na treść art. 237 OrdPU (postanowienie, na które nie służy zażalenie, strona może zaskarżyć tylko w odwołaniu od decyzji). W tej sytuacji odpowiednie zastosowanie ma art. 228 OrdPU, zgodnie z którym uprawnienie do stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia ma tylko organ odwoławczy. W związku z powyższym organ I instancji przekazuje zażalenie organowi odwoławczemu bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania. Organ podatkowy, przekazując zażalenie, powinien wskazać, że w jego ocenie zażalenie jest niedopuszczalne, i poinformować stronę o swoim stanowisku w sprawie (odpowiednie zastosowanie art. 227 OrdPU). 5. Wykonywanie decyzji 5.1. Ramy czasowe nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności Rygor natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej może być nadany przez organ podatkowy I instancji od chwili wydania tego rozstrzygnięcia do momentu upływu czternastodniowego terminu wniesienia odwołania w przypadku gdy odwołanie nie zostało wniesione, a w przypadku wniesienia odwołania w terminie do chwili wydania decyzji przez podatkowy organ odwoławczy Doręczenie pełnomocnikowi postanowienia o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności Natychmiastowa wykonalność decyzji nadawana jest przez organ podatkowy I instancji w drodze postanowienia. W przypadku takiego postępowania na podstawie art pkt 3 OrdPU nie wydaje się postanowienia o wszczęciu postępowania. Postanowienie o nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności doręcza się bezpośrednio stronie lub pełnomocnikowi, jeżeli został ustanowiony w sprawie. Doręczanie postanowienia o nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności pełnomocnikowi do niedawna nie było oczywiste ze względu na okoliczność, że jest ono wydawane w nowym postępowaniu, w którym pełnomocnik nie został jeszcze formalnie ustanowiony. Wątpliwości te rozstrzygnął jednak NSA w poniższym wyroku z r. 2 B. Dauter (w:) S. Babiarz, B. Dauter, B. Gruszczyński, R. Hauser, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Ordynacja podatkowa. Komentarz, Warszawa 2015, s. 997.

9 [Orzecznictwo] Ze względu na wpadkowy, szczegółowy, incydentalny charakter postępowania w sprawie nadania decyzji (nieostatecznej) rygoru natychmiastowej wykonalności, prowadzonego w czasie i w ramach toczącego się (na etapie postępowania międzyinstancyjnego, a następnie drugoinstancyjnego) postępowania podatkowego, pełnomocnictwo złożone do akt sprawy podatkowej zasadniczo skuteczne będzie w postępowaniu w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności, chyba że konkretna treść pełnomocnictwa, którego dokument złożony zostanie do akt postępowania podatkowego, stanowić będzie, na zasadzie wyjątku oraz umowy stron stosunku prawnego pełnomocnictwa, jednoznacznie inaczej. ( ) Z tych też powodów, doręczenie postanowienia o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności powinno nastąpić do rąk pełnomocnika ustanowionego i zgłoszonego w postępowaniu podatkowym, dla którego postępowanie w zakresie rygoru natychmiastowej wykonalności jest (tylko) postępowaniem wpadkowym, chyba że pełnomocnictwo to wyłącza udział wskazanego w nim pełnomocnika (wyr. NSA z r., II FSK 3536/13, Legalis). [Koniec] 6. Tryby nadzwyczajne 6.1. Wznowienie postępowania Jeżeli do organu wpłynął wniosek o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną, organ podatkowy powinien zweryfikować dopuszczalność takiego wniosku i wydać postanowienie o wznowieniu postępowania lub decyzję o odmowie wszczęcia postępowania. W przypadku decyzji o odmowie wszczęcia postępowania służy od niej odwołanie. Natomiast w przypadku wydania postanowienia o wznowieniu postępowania dopiero to postanowienie uprawnia organ do badania przesłanek wznowienia i wydania rozstrzygnięcia co do istoty sprawy. Od tej decyzji również służy stronie odwołanie. Czynności w zakresie wznowienia postępowania powinny być dokonywane w następującej kolejności: 1) weryfikacja dopuszczalności wniosku o wznowienie postępowania, także weryfikacja właściwości organu,

10 2a) jeżeli wniosek spełnia warunki formalne, wydaje się postanowienie o wznowieniu postępowania, 2b) jeżeli wniosek nie spełnia warunków formalnych, wydaje się decyzję o odmowie wznowienia postępowania. Od decyzji tej przysługuje stronie odwołanie, 3) jeżeli wydano postanowienie o wznowieniu postępowania, należy zbadać zasadność przesłanek wskazanych we wniosku o wznowienie, 4a) jeżeli stwierdzono istnienie przesłanek określonych w art OrdPU, należy uchylić w całości lub w części decyzję dotychczasową, i w tym zakresie orzec co do istoty sprawy lub umorzyć postępowanie w sprawie, 4b) jeżeli nie stwierdzono istnienia przesłanek określonych w art OrdPU, należy odmówić uchylenia decyzji dotychczasowej w całości lub w części, 4c) jeżeli stwierdzono istnienie przesłanek określonych w art OrdPU, lecz w wyniku uchylenia mogłaby zostać wydana wyłącznie decyzja rozstrzygająca istotę sprawy tak jak decyzja dotychczasowa albo wydanie nowej decyzji orzekającej co do istoty sprawy nie mogłoby nastąpić z uwagi na upływ terminów przedawnienia przewidzianych w art. 68, art. 70 lub art. 118 OrdPU, należy odmówić uchylenia decyzji dotychczasowej w całości lub w części, 5) od decyzji tej przysługuje stronie odwołanie Stwierdzenie nieważności decyzji Jeżeli do organu wpłynął wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej, organ podatkowy powinien w pierwszej kolejności zweryfikować dopuszczalność takiego wniosku i ustalić organ właściwy w sprawie. Jeżeli są spełnione warunki formalne i jednocześnie nie zachodzą przesłanki z art OrdPU, należy wszcząć postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji, w przeciwnym wypadku należy wydać decyzję o odmowie wszczęcia postępowania, od której przysługuje odwołanie. W przypadku wszczęcia postępowania należy zbadać, czy zachodzą podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji z art OrdPU. W wyniku przeprowadzonego postępowania wydawana jest decyzja rozstrzygająca sprawę merytorycznie. Od decyzji takiej przysługuje odwołanie.

11 Czynności w zakresie stwierdzenia nieważnosci decyzjipowinny być dokonywane w następującej kolejności: 1) weryfikacja dopuszczalności wniosku o wznowienie stwierdzenia nieważności decyzji, także weryfikacja właściwości organu, 2a) jeżeli wniosek spełnia warunki formalne i nie są spełnione przesłanki z art OrdPU, należy wszcząć postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, 2b) jeżeli zachodzą przesłanki z art OrdPU, należy wydać decyzję o odmowie wszczęcia postępowania. Od decyzji tej przysługuje odwołanie, 3) jeżeli wszczęto postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji, należy zbadać, czy zachodzą podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji z art OrdPU, 4a) jeżeli stwierdzono istnienie przesłanek określonych w art OrdPU, a jednocześnie nie stwierdzono upływu terminów wskazanych w art OrdPU, należy wydać decyzję o stwierdzeniu nieważności decyzji, 4b) jeżeli stwierdzono istnienie przesłanek określonych w art OrdPU, a jednocześnie stwierdzono upływ terminów wskazanych w art OrdPU, należy wydać decyzję o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji, jednocześnie stwierdzając w rozstrzygnięciu, że decyzja zawiera wady skutkujące stwierdzeniem nieważności decyzji, oraz wskazać okoliczności uniemożliwiające stwierdzenie nieważności decyzji, 4c) jeżeli w wyniku przeprowadzonego postępowania nie stwierdzono wystąpienia przesłanek z art OrdPU, należy wydać decyzję o odmowie wszczęcia postępowania, 5) od decyzji tej służy stronie odwołanie Powzięcie z urzędu informacji o wadach kwalifikowanych decyzji Jeżeli do organu wpłynął wniosek o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną i stwierdzono dopuszczalność takiego wniosku, jednak w toku rozpatrywania sprawy z urzędu stwierdzono, że w sprawie zachodzą również przesłanki do stwierdzenia nieważności decyzji, należy wszcząć z urzędu postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji i jednocześnie zawiesić postępowanie w sprawie wznowienia

12 postępowania w tej samej sprawie na podstawie art pkt 2 OrdPU. Jeżeli organ stwierdzi, że decyzja dotknięta jest wadą kwalifikowaną uzasadniającą stwierdzenie nieważności decyzji, ma obowiązek wszczęcia z urzędu postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności takiej decyzji. Jeżeli organ wyda decyzję o stwierdzeniu nieważności decyzji, należy umorzyć postępowanie w przedmiocie wznowienia postępowania. Jeżeli jednak w wyniku przeprowadzonego postępowania odmówiono stwierdzenia nieważności decyzji, zarówno ze względu na wystąpienie przesłanek z art OrdPU, jak i ze względu na brak spełnienia przesłanek z art OrdPU, należy wznowić zawieszone postępowanie w zakresie wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną. Czynności związane z powzięciem z urzędu informacji o wadach kwalifikowanych decyzji powinny być dokonywane w następującej kolejności: 1) wszczęcie na wniosek strony postępowania w przedmiocie wznowienia postępowania, 2) powzięcie z urzędu informacji o możliwości wystąpienia przesłanek do stwierdzenia nieważności decyzji, 3) wszczęcie z urzędu postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji, 4) zawieszenie postępowania w przedmiocie wznowienia postępowania, 5a) jeżeli wydano decyzję o stwierdzeniu nieważności dotychczasowej decyzji, należy umorzyć postępowanie w przedmiocie wznowienia postępowania, 5b) jeżeli wydano decyzję o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji, należy wznowić zawieszone postępowanie w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną, 6) jeżeli wznowiono zawieszone postępowanie w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną, należy wydać decyzję rozstrzygającą co do istoty sprawy. 7. Kontrola podatkowa 7.1. Wszczęcie kontroli

13 Na podstawie art OrdPU wszczęcie kontroli podatkowej w trybie zwykłym następuje przez doręczenie kontrolowanemu upoważnienia do jej przeprowadzenia oraz okazanie legitymacji służbowej. Zgodnie z treścią art i 2a OrdPU, jeżeli kontrolowanym jest osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, upoważnienie doręcza się oraz okazuje się legitymację służbową członkowi zarządu, wspólnikowi albo innej osobie upoważnionej do reprezentowania kontrolowanego lub prowadzenia jego spraw (tzw. reprezentant kontrolowanego). Jeżeli przed wszczęciem kontroli kontrolowany ustanowił pełnomocnika ogólnego, zawiadomienie o zamiarze wszczęcia kontroli oraz upoważnienie do jej przeprowadzenia należy doręczyć pełnomocnikowi ogólnemu, a nie kontrolowanemu. Natomiast już po formalnym wszczęciu kontroli kontrolowany ma możliwość ustanowienia pełnomocnika szczególnego w zakresie tej kontroli lub obowiązek ustanowienia pełnomocnika na wypadek swojej nieobecności w czasie kontroli, jeżeli nie ustanowił pełnomocnika ogólnego ani szczególnego. W przypadku braku możliwości wszczęcia kontroli z powodu nieobecności kontrolowanego, reprezentanta kontrolowanego lub pełnomocnika kontrolujący wzywa kontrolowanego, reprezentanta kontrolowanego lub pełnomocnika do stawienia się w siedzibie organu podatkowego następnego dnia po upływie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. W przypadku niestawienia się osoby wzywanej w wyznaczonym terminie kontrolę uznaje się za wszczętą w dniu upływu tego terminu. Wtedy upoważnienie do kontroli doręcza się niezwłocznie, gdy osoba uprawniona do odbioru upoważnienia stawi się w miejscu prowadzenia kontroli. Czynności w zakresie wszczęcia kontroli podatkowej w trybie zwykłym powinny być dokonywane w następującej kolejności: 1) weryfikacja, czy kontrolowany ustanowił pełnomocnika ogólnego, 2a) jeżeli kontrolowany ustanowił pełnomocnika ogólnego, upoważnienie do przeprowadzenia kontroli doręcza się oraz okazuje się legitymację służbową pełnomocnikowi, 2b) jeżeli kontrolowany nie ustanowił pełnomocnika ogólnego, upoważnienie doręcza się (oraz okazuje legitymację służbową) kontrolowanemu, 2c) jeżeli kontrolowanym jest osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, odpowiednio zawiadomienie lub upoważnienie doręcza się (oraz

14 okazuje legitymację służbową) członkowi zarządu, wspólnikowi albo innej osobie upoważnionej do reprezentowania kontrolowanego lub prowadzenia jego spraw (tzw. reprezentant kontrolowanego), 2d) jeżeli nie ma możliwości wszczęcia kontroli z powodu nieobecności kontrolowanego, reprezentanta kontrolowanego lub pełnomocnika, wzywa się kontrolowanego, reprezentanta kontrolowanego lub pełnomocnika do stawienia się w siedzibie organu podatkowego następnego dnia po upływie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. W przypadku niestawienia się osoby wzywanej w wyznaczonym terminie kontrolę uznaje się za wszczętą w dniu upływu tego terminu. 3a) po wszczęciu kontroli podatkowej kontrolowany może ustanowić pełnomocnika szczególnego w zakresie tej kontroli, 3b) jeżeli kontrolowany nie ustanowił pełnomocnika ogólnego ani szczególnego, obowiązany jest ustanowić pełnomocnika na wypadek swojej nieobecności w czasie kontroli, 4a) wszystkie pisma w toku kontroli doręcza się pełnomocnikowi ogólnemu, jeżeli został ustanowiony, 4b) jeżeli nie ustanowiono pełnomocnika ogólnego, a ustanowiono pełnomocnika szczególnego, wszystkie pisma w toku kontroli doręcza się pełnomocnikowi szczególnemu, 4c) jeżeli nie ustanowiono pełnomocnika ogólnego ani szczególnego, wszystkie pisma w toku kontroli doręcza się kontrolowanemu, a w przypadku osoby prawnej reprezentantowi kontrolowanego Wszczęcie kontroli w trybie na legitymację Kontrola podatkowa może być także wszczęta po okazaniu legitymacji służbowej kontrolowanemu, ale tylko w sytuacji, gdy czynności kontrolne są niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, lub dla zabezpieczenia dowodów jego popełnienia. Ze względu na rodzaj sytuacji, w których wszczyna się kontrolę podatkową w tym trybie w razie nieobecności kontrolowanego, reprezentanta kontrolowanego lub pełnomocnika, kontrola podatkowa może być wszczęta po okazaniu legitymacji służbowej pracownikowi kontrolowanego, który może być uznany za

15 osobę czynną w lokalu przedsiębiorstwa, lub w obecności przywołanego świadka, którym powinien być funkcjonariusz publiczny, niebędący jednak pracownikiem organu przeprowadzającego kontrolę. Jeżeli kontrolę wszczęto w trybie na legitymację, należy bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 dni roboczych od dnia wszczęcia kontroli, doręczyć upoważnienie do przeprowadzenia kontroli, w przeciwnym razie dokumenty z czynności kontrolnych nie będą stanowiły dowodu w postępowaniu podatkowym. Czynności w zakresie wszczęcia kontroli podatkowej w trybie na legitymację powinny być dokonywane w następującej kolejności: 1) ustalenie, że wszczęcie kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub dla zabezpieczenia dowodów jego popełnienia, 2) udanie się do siedziby lub miejsca zamieszkania kontrolowanego celem okazania legitymacji służbowej, 3a) jeżeli kontrolowany, reprezentant kontrolowanego lub pełnomocnik ogólny jest obecny, kontrola podatkowa może być wszczęta po okazaniu legitymacji służbowej odpowiednio kontrolowanemu, reprezentantowi kontrolowanego albo pełnomocnikowi, 3b) jeżeli kontrolowany, reprezentant kontrolowanego lub pełnomocnik nie są obecni, kontrola podatkowa może być wszczęta po okazaniu legitymacji służbowej pracownikowi kontrolowanego, który może być uznany za osobę czynną w lokalu przedsiębiorstwa, 3c) jeżeli nie ma możliwości okazania legitymacji służbowej pracownikowi kontrolowanego, kontrola podatkowa może być wszczęta w obecności przywołanego świadka, którym powinien być funkcjonariusz publiczny, niebędący jednak pracownikiem organu przeprowadzającego kontrolę, 4) w przypadku wszczęcia czynności kontrolnych po okazaniu legitymacji służbowej, przed podjęciem pierwszej czynności kontrolnej, osoba podejmująca kontrolę ma obowiązek poinformować kontrolowanego przedsiębiorcę lub osobę, wobec której podjęto czynności kontrolne, o jego prawach i obowiązkach w trakcie kontroli,

16 5) w przypadku wszczęcia kontroli w tym trybie należy bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 dni roboczych od dnia wszczęcia kontroli, doręczyć upoważnienie do przeprowadzenia kontroli. 8. Interpretacje indywidualne 8.1. Wstępne rozpoznanie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Czynności w zakresie weryfikacji wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej co do właściwości organów i elementów formalnych powinny być dokonywane w następującej kolejności: 1) przyjęcie i odnotowanie wpływu wniosku o wydanie interpretacji, 2) sprawdzenie właściwości rzeczowej i miejscowej, 2a) jeśli właściwość zostanie potwierdzona, dalsze procedowanie wniosku, 2b) w razie stwierdzenia niewłaściwości rzeczowej (wniosek nie dotyczy podatków i opłat samorządowych) lub miejscowej przesłanie pisma do właściwego organu Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej albo innego wójta (burmistrza, prezydenta miasta), 3) kontrola elementów formalnych wniosku art. 14b 3 i 4, art. 14f 1 i art. 168 OrdPU, 3a) jeżeli wniosek spełnia wymogi, dalsze jego procedowanie, 3b) jeżeli brakuje któregoś z elementów formalnych wniosku, wezwanie do uzupełnienia w terminie 7 dni pod rygorem, 3c) jeżeli wnioskodawca uzupełnił braki, dalsze procedowanie wniosku, 3d) jeżeli wnioskodawca nie uzupełnił braków, wydanie i doręczenie wnioskodawcy postanowienia o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia Otrzymanie skargi na interpretację indywidualną Należy pamiętać, że wójt (burmistrz, prezydent miasta) nie ma żadnych kompetencji co do kontroli elementów formalnych skargi. Jego obowiązkiem jest natomiast przekazanie sądowi

17 skargi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania (art PrPostAdm). W ciągu tych trzydziestu dni organ ma możliwość uwzględnić skargę w całości i wydać w sprawie nową interpretację (art PrPostAdm). Czynności w zakresie przekazania skargi na interpretację indywidualną do sądu administracyjnego powinny być dokonywane w następującej kolejności: 1) przyjęcie i odnotowanie wpływu skargi, 2)zebranie i uporządkowanie akt postępowania interpretacyjnego, 3 )analiza zarzutów i zasadności skargi, 3a) jeśli uznaje się zasadność skargi, wydanie w sprawie zmiany interpretacji indywidualnej i doręczenie jej skarżącemu, 3b) jeśli nie uznaje się zasadności skargi, przygotowanie odpowiedzi na skargę, 4) przekazanie akt wraz ze skargą i odpowiedzią na skargę do sądu administracyjnego.