W roku 1956 osiedlił na Żuławach. Blisko czterdzieści lat pracował w szkole w Drewnicy, gdzie w latach pełnił również funkcję dyrektora.

Transkrypt

1 zdj. 1

2 zdj. 2 Stanisław Mocarski urodził się 22 grudnia 1926 roku w Nadborach w Ziemi Łomżyńskiej. Nauczyciel w 1956 roku ukończył Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Warszawie. Miał dwie pasje nauczycielską i literacką. Przez pierwsze powojenne lata mieszkał i pracował jako robotnik fizyczny w Kwidzynie. Kwidzyn to także miejsce poetyckiego debiutu Mocarskiego (w 1964r. w Gazecie Grudziądzkiej ukazały się teksty: Do mojej rzeki oraz Ziemia czeka).

3 W roku 1956 osiedlił na Żuławach. Blisko czterdzieści lat pracował w szkole w Drewnicy, gdzie w latach pełnił również funkcję dyrektora. Prawdziwą twórczość rozpoczął w 1970 roku wówczas został członkiem Nauczycielskiego Klubu Literackiego w Gdańsku, zaś w maju 1998 roku został przyjęty w poczet członków Związku Literatów Polskich przez Zarząd Główny w Warszawie. Wiersze Stanisława Mocarskiego wielokrotnie były nadawane w Polskim Radio, brał udział w konkursach poetyckich, gdzie zdobył 30 nagród i wyróżnień na szczeblu ogólnopolskim i regionalnym. Zmarł w Drewnicy r.

4 Z biografii krew mazurską mam choć nie błękitną wbiły we mnie widły swe głęboko bystra Biebrza i błękitna Narew jak mym antenatom po rękojeść długie klingi jadźwingowych mieczy kim jestem szarym wygnańcem z wiklinowego kosza tych rzek zaniesionym tam gdzie stara Wisła kończy swój bieg kim jestem zerwanym z przywiązania do ziemi deklaracją praw do samostanowienia o sobie posiadam kilka kropli i Odry i Nysy kilka kubików Bałtyku jedną cegłę Warszawy kilka wierzb płaczących i w wieczne lenno - Żuławy z prawem sukcesji dla krewnych po mieczu i po kądzieli Poezje Wybrane Stanisław Mocarski, Gdańsk 2000, Wyd. KELO, str. 53

5 Mocarski został laureatem wielu konkursów literackich, m.in. organizowanych przez Elbląskie Towarzystwo Kulturalne. Pisarz uzyskał również: II nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Literackim Redakcji Zielonego Sztandaru II nagrodę w Konkursie Poetyckim O Laur Jaworowego Liścia (1987) II nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie na Debiut Książkowy, zorganizowanym przez Robotnicze Stowarzyszenie Twórców Kultury w Łodzi

6 zdj. 3 Tomiki wierszy: Oddech ziemi (Elbląg 1983) Archipelag miłości (Łódź 1989) Ziemi przypisany (Łódź 1991) Rzeka przemijania (Malbork 1995) Poezje wybrane (2000) Ponad to jest autorem zbioru fraszek i aforyzmów: Kredą po tablicy (1986), Myśli i refleksje (1998)

7 zdj. 4 Żuławskie wierzby wierzby moje żuławskie chłopskie wierzby w zielonych sukienkach wiatr puszyste pieści wam loki a nad wami polskie niebo a nad wami żuławskie obłoki u stóp waszych kipi zieleń u stóp waszych złote łany przygarbił was bałtycki wiatr ukołysał was szum wiślany ziemio w jego ramionach ziemio w jego objęciach żuławska wierzbo zielona ziemio mojego szczęścia Poezje Wybrane Stanisław Mocarski, Gdańsk 2000, Wyd. KELO, str. 52

8 Jedną ofensywą nie stworzy się frontu wychowawczego. * Z krytyką jest jak z miłością - nigdy jej za wiele i rzadko bywa prawdziwa. * Tylko na wychowaniu seksualnym nie zadaje się pracy domowej. * Emerytura jest jak wizytacja - zjawia się zawsze w nieodpowiedniej porze, chociaż każdy się jej spodziewa. * Najtrudniej zdać egzamin życiowy - komisja nie potrzebuje wyliczać się ze sprawności nauczania. * Wyjść na swoje - to zawsze wejść na cudze. * Nauczyciel sam pisze scenariusz, sam reżyseruje, gra główną rolę, pilnuje porządku na widowni i rzadko zdobywa oklaski. * I nadzieją można się przekarmić. * Zostać dyrektorem to wyróżnienie, nie zostać nim - to szczęście.

9 Na gadułę Takiemu to wszystko jedno: trafi czy nie trafi w sedno. Na feminizację Ucieczka mężczyzn z zawodu To jedna z kadrowych klap. Ale któż z mężczyzn wytrzyma Wśród tylu bab? Nie tylko chlebem Nawet inżynier "od duszy" Do pierwszego wyżyć musi. O pedagogu - Z czego pan żyje? - Pytają sąsiedzi. - Z pytań - bez odpowiedzi.

10

11 zdj. 5 Wiceminister Oświaty i Wychowania gen. dyw. Zygmunt Huszcza przekazuje na ręce Dyrektora Szkoły Stanisława Mocarskiego Medal Komisji Edukacji Narodowej

12 zdj. 6 Rodzina Stanisława Mocarskiego

13 zdj. 7 Małżonka Pana Stanisława

14 zdj. 8 Synowie poety w dzieciństwie

15 zdj. 9 wszyscy jesteśmy górnikami błądzącymi w ciemności z lampą aladyna ( )

16 zdj. 10 Życie Życie otrzymuje się Jak pieniądz Można go ofiarować innym Spisać na straty Rozmienić na drobne Oszczędzić Przehulać Oddać za ojczyznę Pomnożyć Można jak księżyc Osiągnąć pełnię Opaść na same dno Można go nawet uczynić Nieśmiertelnym Ale tylko w przenośni bo Życie trzeba jak pieniądz Zwrócić do banku ziemi Ziemi przypisany Stanisław Mocarski, Gdańsk 1991, Wyd. Literacki Klub Nauczycieli, str. 17

17 carski Archipelag miłości (Łódź 1989) Ziemi przypisany (Łódź 1991) Zdj. 1 Zdj. 2 Zdj. 3 galeria prywatna Zdj. 4 Zdj. 5 DREWNICA I OKOLICE Marek Koszelak, Elbląg 2009, Wyd. PTTK, str. 68 Zdj prywatne fotografie Pani Haliny Mocarskiej