OPIS PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA...

Transkrypt

1 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 1 S P I S T R E Ś C I 1. WPROWADZENIE PODSTAWA OPRACOWANIA CEL I ZAKRES RAPORTU OPIS PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA LOKALIZACJA CHARAKTERYSTYKA PRZEDSIĘWZIĘCIA - STAN ISTNIEJĄCY Aktualne użytkowanie i wykorzystanie terenu CHARAKTERYSTYKA PRZEDSIĘWZIĘCIA Program inwestycyjny, opis procesu technologicznego Przewidywane ilości wykorzystanej wody i innych surowców, materiałów, paliw oraz energii Rodzaje i wielkości emisji zanieczyszczeń OPIS ELEMENTÓW PRZYRODNICZYCH ŚRODOWISKA OBJĘTYCH ZAKRESEM PRZEWIDYWANEGO ODDZIAŁYWANIA PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO MORFOLOGIA TERENU BUDOWA GEOLOGICZNA GLEBY WODY POWIERZCHNIOWE I PODZIEMNE Wody powierzchniowe Wody podziemne KLIMAT I JAKOŚĆ POWIETRZA AKTUALNY KLIMAT AKUSTYCZNY Warunki dopuszczalne Stan klimatu akustycznego w rejonie inwestycji OPIS ELEMENTÓW ŚRODOWISKA PRZYRODNICZEGO Roślinność analizowanego terenu Fauna analizowanego terenu OBSZARY OBJĘTE OCHRONĄ NA PODSTAWIE USTAWY Z DNIA 16 KWIETNIA 2004 R. O OCHRONIE PRZYRODY OPIS ISTNIEJĄCYCH W SĄSIEDZTWIE LUB BEZPOŚREDNIM ZASIĘGU ODDZIAŁYWANIA PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA ZABYTKÓW OPIS ANALIZOWANYCH WARIANTÓW PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA WARIANT POLEGAJĄCY NA NIEPODEJMOWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA (TZW. WARIANT ZEROWY) WARIANT PROPONOWANY PRZEZ WNIOSKODAWCĘ RACJONALNY WARIANT ALTERNATYWNY WARIANT NAJKORZYSTNIEJSZY DLA ŚRODOWISKA OKREŚLENIE PRZEWIDYWANEGO ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO ANALIZOWANYCH WARIANTÓW, W TYM RÓWNIEŻ W PRZYPADKU WYSTĄPIENIA POWAŻNEJ AWARII PRZEMYSŁOWEJ, A TAKŻE MOŻLIWEGO TRANSGRANICZNEGO ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO WARIANT NIEPODEJMOWANIA PRZEDSIĘWZIĘCIA WARIANT REALIZACJI PRZEDSIĘWZIĘCIA WARIANT WYSTĄPIENIA POWAŻNEJ AWARII TRANSGRANICZNE ODDZIAŁYWANIE NA ŚRODOWISKO UZASADNIENIE PROPONOWANEGO PRZEZ WNIOSKODAWCĘ WARIANTU, ZE WSKAZANIEM JEGO ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO ETAP REALIZACJI (PRZYGOTOWANIA) Prace sejsmiczne str. r.

2 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str Prace wiertnicze Oddziaływanie na zdrowie ludzi i jakość życia mieszkańców Oddziaływanie na środowisko gruntowo-wodne Oddziaływanie na wody podziemne Oddziaływanie na jakość powietrza Hałas i wibracje Oddziaływanie na elementy przyrodnicze i obszary chronione Odpady Oddziaływanie na dobra materialne i dobra kultury Oddziaływanie na krajobraz ETAP EKSPLOATACJI Oddziaływanie na zdrowie ludzi i jakość życia mieszkańców Oddziaływanie na środowisko gruntowe-wodne Oddziaływanie na wody podziemne Zanieczyszczenie powietrza Hałas i wibracje Oddziaływanie na elementy przyrodnicze i obszary chronione Odpady Oddziaływanie na dobra materialne i dobra kultury Oddziaływanie na krajobraz POZIOM NOWOCZESNOŚCI ROZWIĄZAŃ TECHNOLOGICZNYCH PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA OPIS METOD PROGNOZOWANIA ZASTOSOWANYCH PRZEZ WNIOSKODAWCĘ ORAZ OPIS PRZEWIDY WANYCH ZNACZĄCYCH ODDZIAŁYWAŃ PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO, OBEJMUJĄCY BEZPOŚREDNIE, POŚREDNIE, WTÓRNE, SKUMULOWANE, KRÓTKO-, ŚREDNIO- I DŁUGOTERMINOWE, STAŁE I CHWILOWE ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO OPIS METOD PROGNOZOWANIA OPIS PRZEWIDYWANYCH ZNACZĄCYCH ODDZIAŁYWAŃ PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO, OBEJMUJĄCY BEZPOŚREDNIE, POŚREDNIE, WTÓRNE, SKUMULOWANE, KRÓTKO-, ŚREDNIO- I DŁUGOTERMINOWE, STAŁE I CHWILOWE ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO OPIS PRZEWIDYWANYCH DZIAŁAŃ MAJĄCYCH NA CELU ZAPOBIEGANIE, OGRANICZANIE LUB MINIMALIZACJĘ NEGATYWNYCH ODDZIAŁYWAŃ FAZA REALIZACJI (BUDOWY) FAZA EKSPLOATACJI FAZA LIKWIDACJI STANOWISKO W SPRAWIE OBSZARU OGRANICZONEGO UŻYTKOWANIA ANALIZA MOŻLIWYCH KONFLIKTÓW SPOŁECZNYCH ZWIĄZANYCH Z PLANOWANYM PRZEDSIĘWZIĘCIEM PROPOZYCJA MONITORINGU OPIS TRUDNOŚCI, JAKIE NAPOTKANO OPRACOWUJĄC RAPORT STRESZCZENIE W JĘZYKU NIESPECJALISTYCZNYM ŹRÓDŁA INFORMACJI STANOWIĄCE PODSTAWĘ SPORZĄDZENIA RAPORTU AKTY PRAWNE ŹRÓDŁA INFORMACJI STANOWIĄCE PODSTAWĘ DO SPORZĄDZENIA RAPORTU RYSUNKI ZAŁĄCZNIKI r.

3 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str WPROWADZENIE 1.1. Podstawa opracowania Niniejszy raport o oddziaływaniu na środowisko dotyczy przedsięwzięcia polegającego na poszukiwaniu i rozpoznawaniu złóż ropy naftowej i gazu ziemnego połączonego z wykonaniem robót geologicznych przy użyciu dynamitu wraz z wierceniem otworów poszukiwawczych o głębokości powyżej 1000 m dla uzyskania koncesji poszukiwawczorozpoznawczej Koszyce. Niniejsze opracowanie zostało wykonane na zlecenie Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa SA w Warszawie - Oddział w Sanoku, zgodnie z umową nr GPAA/6/2012 z dnia r Cel i zakres raportu Przedmiotowy raport został sporządzony w celu dołączenia do wniosku o wydanie decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych. Zgodnie z 3 ust. 1 pkt 43 lit. a) i d) Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływac na środowisko (Dz.U. Nr 213, poz.1397) określa, iż sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko może wymagać: poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin: a) połączone z robotami geologicznymi wykonywanymi przy użyciu materiałów wybuchowych, d) wykonywane metodą odwiertów wiertniczych o głębokości większej niż 1000 m. Ponadto obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko wynika bezpośrednio z postanowienia nr UM-6220/11.11/2011/2012 wydanego przez Burmistrza Radomyśla Wielkiego. Zakres raportu jest zgodny z art. 66 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. Nr 199, poz.1227 ze zm.). Niniejszy raport określa oddziaływania przedsięwzięcia na wszystkie elementy środowiska, jak powierzchnia ziemi i warunki gruntowe, wody powierzchniowe i podziemne, powietrze, klimat, świat zwierząt i roślinność, ludzi, dobra materialne i dobra kultury, zabytki chronione oraz krajobraz, a także wzajemne ich oddziaływania na etapie budowy i późniejszej eksploatacji oraz konsekwencje w przypadku likwidacji przedsięwzięcia. Analizuje przewidywane działania mające na celu zapobieganie, ograniczanie lub kompensację przyrodniczą negatywnych oddziaływań na środowisko. Opracowanie o uwarunkowaniach środowiskowych realizacji

4 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 4 przedsięwzięcia określa również wpływ planowanej inwestycji na warunki życia i zdrowia ludzi, jakie powstaną w wyniku realizacji inwestycji przy przyjętych przez Inwestora rozwiązaniach technicznych i lokalizacyjnych, ze szczegółowością i dokładnością odpowiednią do posiadanych danych i założeń zawartych w koncepcji. Raport zajmuje stanowisko w sprawie potrzeby ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania oraz ograniczeń w zakresie przeznaczenia terenu. Zwraca uwagę na ewentualne konflikty społeczne oraz przedstawia propozycje monitoringu środowiska dla etapu realizacji i późniejszej eksploatacji. 2. OPIS PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA 2.1. Lokalizacja Poszukiwanie i rozpoznawanie złóż ropy naftowej i gazu ziemnego połączonego z wykonaniem robót geologicznych w ramach koncesji Koszyce, realizowane będzie na obszarze (rys.1) o całkowitej powierzchni 460,46 km 2, którego kontur wyznaczony został narożami 1-12 o współrzędnych podanych w tabeli 2.1/1. Prace geologiczno-poszukiwawcze prowadzone będą na terenie o powierzchni 460,46 km 2 w granicach województwa małopolskiego oraz częściowo świętokrzyskiego i podkarpackiego w obszarze następujących gmin: województwo małopolskie: - powiat brzeski: Szczurowa, - powiat dąbrowski: Dąbrowa Tarnowska, Gręboszów, Olesno, Radgoszcz - powiat proszowicki: Koszyce, - powiat tarnowski: Lisia Góra, Wietrzychowice, Żabno województwo podkarpackie: - powiat dębicki: Czarna - powiat mielecki: Radomyśl Wielki, Wadowice Górne województwo świętokrzyskie: - powiat kazimierski: Bejsce, Opatowiec, Kazimierza Wielka. Tabela 2.1/1. Lokalizacja obszaru koncesyjnego Koszyce Nr naroża Współrzędne w układzie 1992 x y

5 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 5 Nr naroża Współrzędne w układzie 1992 x y , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,11 Obszar objęty zakresem przedmiotowej koncesji, pod względem administracyjnym leży na terenie województwa małopolskiego, podkarpackiego oraz świętokrzyskiego. Poniżej przedstawiono dokładny udział powierzchniowy poszczególnych gmin w stosunku do całkowitej powierzchni obszaru będącego przedmiotem niniejszego opracowania. Tabela 2.1/2. Powierzchnie gmin objęte zasięgiem obszaru koncesyjnego Koszyce Województwo Powiat Gmina Powierzchnia (km 2 ) brzeski Szczurowa 34,38 Dąbrowa Tarnowska 27,37 dąbrowski Gręboszów 13,25 Olesno 56,29 małopolskie Radgoszcz 49,23 proszowicki Koszyce 58,99 tarnowski Lisia Góra 1,58 Wietrzychowice 30,95 Żabno 37,82 dębicki Czarna 3,66 podkarpackie Radomyśl Wielki 61,85 mielecki Wadowice Górne 0,77 Bejsce 42,72 świętokrzyskie kazimierski Opatowiec 18,89 Kazimierza Wielka 22,71 SUMA 460,46

6 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 6 Koncesja Koszyce jest objęta 6 arkuszami mapy Polski w skali 1: 50000: M A, M B, M A oraz północne fragmenty arkuszy M C i M C a także mały fragment arkusza M D (rys. 2.1/1). Rys. 2.1/1. Orientacyjna lokalizacja obszaru koncesji Koszyce na tle podziału arkuszy (skala 1:50 000, układ 1992) 2.2. Charakterystyka przedsięwzięcia - stan istniejący Aktualne użytkowanie i wykorzystanie terenu Teren koncesji Koszyce jest bardzo rozległy. Pokryty jest głównie użytkami rolnymi. Występujące tu gleby wyższych klas bonitacyjnych zwłaszcza w zachodniej i środkowej części analizowanego obszaru stwarzają dobre warunki rozwoju rolnictwa. Teren ma charakter typowo rolniczy, uprawia się rośliny o dużych wymaganiach klimatycznych i glebowych. Płaskie, wilgotne dna dolin rzecznych są zajęte przez łąki i pastwiska, na ogół dobrej jakości. Analizowany teren charakteryzuje się bardzo małą lesistością. Obszary leśne występują głównie we wschodniej części koncesji. Drzewostan lasów tworzy sosna zwyczajna oraz dąb szypułkowy. Warstwę krzewów tworzy głównie kruszyna oraz jarzębina i dąb. W runie leśnym najczęściej rośnie borówka czarna i orlica pospolita, a z kwiatów leśnych zawilec gajowy, konwalia majowa, szczawnik zajęczy i kosmatka owłosiona, z mchów rokitnik pospolity. Zwierzęta chronione reprezentowane są przez m.in.: kilka gatunków nietoperzy, a także jeże, ryjówki, łasice i gronostaje; z ptaków to m.in. zięba, bogatka, trznadel, rudzik. Omawiany obszar ma raczej monotonną morfologię terenu, płaską lub lekko pagórkowatą. Na zachodzie krajobraz kształtuje największa rzeka tego rejonu Wisła wraz z dopływami: Uszwicą, Nidzicą i Dunajcem. Do największych skupisk ludności na omawianym terenie należą następujące miasta i miejscowości: Koszyce, Bejsce, Opatowiec, Siedliszowice, Otfinów, Olesno, Smęgorzów. Sieć dróg jest dobrze rozwinięta. Głównymi arteriami komunikacyjnymi są: drogi krajowe nr 73 Kielce-Jasło i nr 79 Bytom-Warszawa, drogi wojewódzkie: 768 Jędrzejów-Brzesko, 973 Busko Zdrój-Żabno, 984 Lisia Góra-Mielec.

7 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 7 Na opisywanym obszarze oprócz konwencjonalnego transportu duży udział ma również transport przesyłowy. Przebiegają tędy gazociągi, linie wysokiego oraz średniego napięcia, linie telekomunikacyjne itp Charakterystyka przedsięwzięcia Bilans powierzchni Całkowita powierzchnia obszaru koncesyjnego Koszyce wynosi 460,46 km 2. W obrębie w/w koncesji planowane będą prace geologiczno - poszukiwawcze obejmujące: wykonanie badań sejsmicznych 2D (2-3 obszary badań) i/lub 3D (1-2 obszary badań), odwiercenie 6 otworów poszukiwawczych (do 4000m). Prace sejsmiczne realizowane będą metodą mieszaną poprzez wzbudzanie wibratorowe - metoda wibroseiss oraz wzbudzanie dynamitowe - metoda dynamitowa Program inwestycyjny, opis procesu technologicznego W obrębie koncesji Koszyce planowane będą prace geologiczno - poszukiwawcze obejmujące wykonanie badań sejsmicznych oraz odwiercenie otworów poszukiwawczych. Prace sejsmiczne realizowane będą metodą mieszaną poprzez wzbudzanie wibratorowe (metoda wibroseiss) oraz wzbudzanie dynamitowe - metoda dynamitowa. W granicach niniejszej koncesji dopuszcza się w przyszłości (w zależności od zaistniałych potrzeb) prowadzenie dalszych prac sejsmicznych, których zakres nie jest obecnie możliwy do ustalenia przez Inwestora. Celem projektowanych prac sejsmicznych i wiertniczych jest rozpoznanie utworów miocenu mezozoiku i paleozoiku w obszarze koncesji Koszyce, co w efekcie może przyczynić się do odkrycia nowych złóż węglowodorów. Inwestor zobowiązuje się do realizacji prac poszukiwawczo - rozpoznawczych wyłącznie poza terenami zamkniętymi. W razie niezbędnej konieczności w trakcie prowadzenia w/w prac może nastąpić przekroczenie przez tory kolejowe lub przejazd istniejącymi drogami przez tereny zamknięte, taborem pojazdów geofizycznych oraz obsługujących działalność gospodarczą wnioskodawcy. Na obszarze objętym wnioskiem planuje się prace sejsmiczne oraz prace wiertnicze. Zakres powyższych prac ustalony zostanie na etapie wykonywania poszczególnych projektów prac. Prace sejsmiczne prowadzone będą zgodnie z ustawą z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz.U.2011 Nr 163 poz. 981). W przypadku prowadzenia prac

8 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 8 metodą dynamitową, prace prowadzone będą zgodnie z Planem Ruchu zatwierdzonym przez właściwego Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego. Decyzja zatwierdzająca Plan Ruchu, pozwalająca na wykonanie prac sejsmicznych dla potrzeb wzbudzania drgań, zostanie wydana po zasięgnięciu opinii właściwego wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. Wejście w teren uzgadnia się również z odpowiednimi jednostkami państwowymi takimi jak: Biura Melioracji i Urządzeń Wodnych, Okręgi Energetyczne, Lasy Państwowe, Urzędy Telekomunikacyjne, Urzędy Gmin i inne. Przed wejściem na nieruchomości zawiera się stosowne umowy z ich właścicielami. Prace geofizyczne na terenach prywatnych zostaną przeprowadzone tylko za zgodą właścicieli gruntów. W przypadku wystąpienia szkód w uprawach rolnych lub leśnych spowodowanych wyżej wymienionymi pracami, właścicielom upraw zostaną wypłacone stosowne odszkodowania. Prace wiertnicze prowadzone będą zgodnie z Planami Ruchu zatwierdzonymi przez właściwego Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego zgodnie z ustawą z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz.U.2011 nr 163 poz. 981). Decyzja zatwierdzająca Plan Ruchu, pozwalająca na wykonanie prac wiertniczych, zostaje wydana po zasięgnięciu opinii właściwego wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. Wejście w teren uzgadnia się również z odpowiednimi jednostkami państwowymi takimi jak: Biura Melioracji i Urządzeń Wodnych, Okręgi Energetyczne, Lasy Państwowe, Urzędy Telekomunikacyjne, Urzędy Gmin i inne. Przed wejściem na nieruchomości zawiera się stosowne umowy z ich właścicielami Ogólna charakterystyka prac sejsmicznych Sejsmiczna metoda refleksyjna pozwala na określenie przestrzennego położenia granic odbijających fale sejsmiczne i stosowana jest do rozwiązania problemów związanych z poszukiwaniem węglowodorów. W zależności od zastosowanego sposobu wzbudzania drgań wyróżnia się metodę wibratorową oraz metodę dynamitową. Prace sejsmiczne prowadzone są w oparciu o techniczny projekt prac, a w przypadku metody dynamitowej także w oparciu o zatwierdzony plan ruchu zakładu górniczego. W celu maksymalnego wyeliminowania i ograniczenia szkód, przed rozpoczęciem pracy grupy sejsmicznej, wykonany zostanie zwiad terenowy, dostosowany będzie przebieg projektowanych profili do warunków terenowych, uwzględniający infrastrukturę (t.j. systemy wodociągowe, melioracyjnych i gazownicze) oraz elementy środowiska podlegające ochronie. Przed rozpoczęciem właściwych prac w terenie z odpowiednim wyprzedzeniem, jako pierwsza rozpoczyna pracę ekipa geodetów wytyczając w terenie punkty wzbudzania i rejestracji drgań. Przy wyznaczaniu punktów wzbudzania stosuje się przepisy ogólne,

9 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 9 zarządzenia wewnątrzzakładowe określające bezpieczne odległości od budynków mieszkalnych, infrastruktury wodno-kanalizacyjnej i gazowniczej oraz stref objętych ochroną. Na tej podstawie sporządza się szczegółowy polowy szkic sytuacyjny wyznaczonych punktów, na którym uwidocznione są również drogi dojazdu, linie energetyczne wysokiego i niskiego napięcia, ukryte urządzenia podziemne, tory kolejowe, zbiorniki itp. znajdujące się na linii i w bezpośrednim sąsiedztwie projektowanych profili. Drgania gruntu, wywołane przez wibratory lub detonację dynamitu rejestrowane są przez ustawione na powierzchni rejestratory (geofony) i przekazywane do aparatury sejsmicznej. W aparaturze tej są one rejestrowane w postaci cyfrowej, która umożliwia dalsze ich przetwarzanie i interpretację. W przypadku metody wibratorowej fala sejsmiczna jest wywoływana przez zespół 3-4 sprzężonych ze sobą i ustawionych wzdłuż linii profilu wibratorów (samojezdnych urządzeń do wzbudzania drgań). Drgania o częstotliwości Hz przenoszone są do gruntu przez płytę wibratora w czasie około s (1 sweep). Na każdym punkcie wzbudzanych jest ok sweepów. Cały cykl pomiarowy na jednym punkcie trwa około 5 minut. Wszelka łączność pomiędzy aparaturą rejestrującą fale sejsmiczne, a wibratorami odbywa się drogą radiową w zakresie fal przydzielonych przez Państwową Inspekcję Radiową. Teren zajęty każdorazowo dla potrzeb wzbudzania i zarejestrowania fali sejsmicznej wynosi około 100 m 2 (tj. około 35 x 3 m). W zależności od metodyki prac polowych odległości pomiędzy punktami wzbudzania mogą wynosić m. W przypadku metody dynamitowej fala sejsmiczna jest wywoływana poprzez eksplozję dynamitu w specjalnie przygotowanym otworze. Możliwe są tu dwa warianty tej metody. - wzbudzanie w tzw. głębokich otworach, których głębokość w zależności od parametrów strefy przypowierzchniowej może wynosić od 15 do 35 m. Otwory te są wykonywane przy pomocy urządzeń wiertniczych zainstalowanych na samochodach typu Star. Średnica otworu wynosi 115 mm, Średnia wielkość ładunku waha się od 0,25 do 6,00 kg. Generalnie dąży się do wzbudzania jak najmniejszymi ładunkami (uzyskuje się wyższe częstotliwości). W trakcie detonacji otwór wypełniony jest wodą, - wzbudzanie w tzw. płytkich otworach, wykonywanych za pomocą przenośnych urządzeń wiertniczych typu MPR 220. Elementy urządzenia są wnoszone przez pracowników na miejsce wiercenia, następnie montowane i wykonywane jest wiercenie. Głębokość takich otworów nie przekracza 10 m. W tym przypadku wzbudzanie odbywa się w 3 5 otworach zgrupowanych na obszarze o promieniu ok. 2 m. Wielkość ładunku przypadająca na pojedynczy otwór wynosi 0,25 kg.

10 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 10 Wyróżnia się dwa warianty badań sejsmicznych: sejsmika 2D i sejsmika 3D. Sejsmika dwuwymiarowa (2D) po wzbudzeniu drgań rejestracja odbywa się poprzez odbiorniki (geofony) rozłożone wzdłuż określonej linii profilu sejsmicznego o długości ok. trzech do kilkunastu kilometrów, natomiast w przypadku sejsmiki trójwymiarowej (3D) rejestracja odbywa się na określonym obszarze o powierzchni średnio 4 5 km 2. Przy planowanych pracach odległości pomiędzy profilami mogą wynosić 0,5-2,5 km. Szacunkowy postęp prac polowych zależy od dostępności terenu określony na podstawie prac prowadzonych w podobnych warunkach terenowych wynosi około rejestracji na 10 - godzinny dzień pracy, co daje ok. 35 km na miesiąc w przypadku badań 2D i 25 km 2 w przypadku badań 3D. Do obiektów towarzyszących, niezbędnych do funkcjonowania grupy sejsmicznej należy baza samochodowa zagrodzony i dozorowany plac wydzierżawiony na okres prac terenowych. Na terenie bazy samochodowej garażowane będą wibratory oraz samochody ciężarowe. Baza samochodowa będzie zlokalizowana poza terenami chronionymi, najczęściej są to tereny już zagospodarowane (istniejące utwardzone place, parkingi, tereny przemysłowe), które znajdują się w najbliższym otoczeniu obszaru prac. W trakcie lokalizacji prac sejsmicznych, dla potrzeb komunikacji, przemieszczania się pojazdów geofizycznych, wykorzystywana będzie istniejąca sieć dróg bitych, polnych oraz duktów leśnych. Warunki korzystania z dróg lokalnych będą przedmiotem uzgodnień z odpowiednimi władzami administracji samorządowej i właścicielami działek posesji, na etapie wykonania prac sejsmicznych. W zależności od projektu prac sejsmicznych przewiduje się stosowanie następujących maszyn i urządzeń: aparatura pomiarowa zainstalowana na samochodzie typu Star, 5 7 urządzeń wiertniczych typu URB lub zestaw przenośnych urządzeń do wiercenia otworów do głębokości 10 m metoda dynamitowa, 5 7 beczkowozów metoda dynamitowa, pojazd do przewozu materiałów wybuchowych, 4 5 wibratorów typu MARK IV lub HEMI metoda wibroseiss, wiązki geofonowe, kable geofizyczne Ogólna charakterystyka prac wiertniczych Ogólny przebieg procedury postępowania w przypadku poszukiwania złóż ropy naftowej i gazu ziemnego przedstawiono w poniżej tabeli:

11 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 11 Tabela 2.3.2/2. Poszukiwania złóż ropy naftowej i gazu ziemnego ogólna procedura postępowania Pozyskanie materiałów geodezyjnych: (mapy ewidencyjne i zasadnicze, wypisy z rejestru gruntów) Realizacja otworów poszukiwawczych i rozpoznawczych Formalności konieczne do realizacji otworu Projekt geologiczny wiercenia otworu Procedura przetargowa na realizację otworu Plan Ruchu otworu Wyznaczenie i uzgodnienie lokalizacji otworu z organami samorządowymi Uzyskanie uzgodnień branżowych: (melioracja, archeologia, prąd elektryczny, gaz, woda, telekomunikacja, drogi) Podpisanie umów z właścicielami gruntów Ewentualne wyłączenie gruntów z produkcji rolnej / leśnej Opracowanie projektu geologicznego wiercenia wraz z załącznikami Złożenie wniosku o uruchomienie procedury przetargowej Ogłoszenie o przetargu Opracowanie SIWZ Wysłanie zapytania ofertowego Sporządzenie ofert Przyjęcie ofert i wybór wykonawcy Tryb odwoławczy Podpisanie umowy Uzyskanie od Wykonawcy wiercenia danych do części tekstowej i załączników do Planu Ruchu Pozyskiwanie decyzji administracyjnych z zakresu ochrony środowiska. Sporządzenie Planu Ruchu Zatwierdzenie Planu Ruchu przez właściwego Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego Monitoring środowiska przed wierceniem Wykonanie otworu Zakończenie prac na otworze Czas realizacji uzależniony od głębokości otworu i zakresu prób złożowych (w tym zabiegów specjalnych) Formalności po zakończeniu otworu pozytywnego / negatywnego Sporządzenie projektu geologiczno - technicznego prób / likwidacji otworu Uzyskanie decyzji Starosty Powiatowego zatwierdzającej kierunek rekultywacji

12 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 12 Wykonanie rekultywacji gruntów Monitoring środowiska po wierceniu Odtworzenie granic działek Rozwiązanie umów z właścicielami Zamierzenie otworu na krajową osnowę geodezyjną Uzyskanie decyzji uznającej rekultywacje za zakończoną Odebranie otworu od Wykonawcy wiercenia na stan PGNiG Teren wiertni zajmuje obszar 1,0-1,5 ha. Prace wiertnicze składają się z etapów: montaż, wiercenie, zabiegi specjalne, próbna eksploatacja i likwidacja. - Prace montażowe obejmują: budowę drogi dojazdowej, niwelację terenu, podłączenia do linii energetycznej, wodociągowej lub budowę studni, montaż urządzenia wiertniczego, rozmieszczenie zaplecza magazynowo-technicznego. Na okres prac wiertniczych w miarę potrzeb wybudowana zostanie droga dojazdowa do wiertni, którą poruszały się będą pojazdy obsługujące działalność wiertni: samochody dostawcze, sprzęt specjalistyczny, pojazdy dozoru i nadzoru geologicznego i górniczego oraz pracownicy wiertni. Wyznaczenie dróg dojazdowych do miejsca prowadzenia prac wiertniczych oraz warunki korzystania z dróg lokalnych będą przedmiotem uzgodnień z odpowiednimi władzami administracji samorządowej i właścicielami działek posesji, na etapie wykonania prac wiertniczych. - Prace wiertnicze dla otworów o zakresie gł. do 4500 m mogą być prowadzone przy pomocy urządzeń wiertniczych o napędzie spalinowym i urządzeń wiertniczych o napędzie spalinowo-elektrycznym np.: IRI E 1200, NATIONAL 110 UE. Prace powyższe obejmują proces wiercenia, zarurowania i cementowania. - Zabiegi specjalne dotyczą udostępnienia i opróbowania złoża. Prace polegają na perforacji strefy złożowej i uaktywnieniu złoża przez zastosowanie zabiegów intensyfikacyjnych jak np.: szczelinowanie lub przemywanie w celu oczyszczenia strefy perforacji specjalnymi płynami przemywającymi. - Próbna eksploatacja jest końcowym etapem prac geologicznych związanych z poszukiwaniem i rozpoznawaniem węglowodorów, jej celem jest uzyskanie niezbędnych informacji służących prawidłowemu ustaleniu i udokumentowaniu zasobów węglowodorów, koniecznych dla wyznaczenia granic obszaru górniczego. Wyniki próbnej eksploatacji umożliwiają sporządzenie dokumentacji geologicznej złoża, która

13 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 13 stanowi podstawę do ubiegania się o udzielenie koncesji na wydobywanie kopaliny. Po zakończeniu próbnej eksploatacji w zależności od uzyskanych wyników następuje przygotowanie otworu do stałej eksploatacji lub jego likwidacja. - Likwidacja i demontaż uwarunkowane są decyzją dalszego wykorzystania otworu. W przypadku dalszej przydatności odwiertu do późniejszej eksploatacji następuje jego zagłowiczenie i zabezpieczenie. W przypadku negatywnego wyniku prób złożowych otwór zostanie zlikwidowany przez wykonanie korków cementowych celem oddzielenia horyzontów wodonośnych oraz horyzontów perspektywicznych z punktu widzenia nasycenia węglowodorami. Następnie wykonywany będzie demontaż urządzenia wiertniczego i elementów zabudowy terenu wiertni. Równocześnie przeprowadzana jest rekultywacja terenu. Wykonane dla potrzeb wiertni ujęcie wody może być przekazane do użytkowania lokalnego lub zlikwidowane. W zależności od projektu prac wiertniczych stosuje się: urządzenia wiertnicze o napędzie spalinowo - elektrycznym np.: IRI E 1200, NATIONAL 110 UE oraz spalinowym: F DH, SKYTOP BREWSTER TR 800, KREMKO K-900, 1-2 agregaty prądotwórcze z silnikami Caterpillar i Lejland (1 agregat podstawowy i 1 rezerwowy w zależności od typu urządzenia) 2 pompy płuczkowe wyciąg wiertniczy ponadto: stół obrotowy, głowica płuczkowa, wielokrążek, system oczyszczania płuczki Przewidywane ilości wykorzystanej wody i innych surowców, materiałów, paliw oraz energii Na etapie prac sejsmicznych przewiduje się następujące średnie zużycie: - wody 120 m 3 /doba - paliw: wg poniższej tabeli: Rodzaj nośnika energii Urządzenie wiertnicze o napędzie spalinowym Średnie zużycie dobowe [l] Olej napędowy 1600 Etylina 560 Na etapie prac wiertniczych przewiduje się następujące średnie zużycie: - wody m 3 /doba, w okresie grzewczym dodatkowo m 3 /doba

14 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str paliw: wg poniższej tabeli (podano dla najczęściej stosowanych urządzeń) Rodzaj nośnika energii Urządzenie wiertnicze o napędzie spalinowym Średnie zużycie dobowe [kg] olej napędowy/silniki/ 5000 olej napędowy/ogrzew./ 900 olej silnikowy 50 olej przekładniowy 10 olej hydrauliczny 10 smary Rodzaje i wielkości emisji zanieczyszczeń Ścieki Szacuje się, że w ciągu około jednego miesiąca prac wiertniczych wytworzone zostanie około m 3 ścieków socjalno-bytowych. Ścieki te będą gromadzone w szczelnych zbiornikach bezoodpływowych i sukcesywnie wywożone na lokalne oczyszczalnie ścieków. W przypadku prac sejsmicznych i wiertniczych ścieki technologiczne nie występują Wody opadowe Długość cyklu wiercenia jest uzależniona od wielu czynników i może trwać średnio od 6 do 12 miesięcy. Wiercenia prowadzone są w różnych porach roku stąd szacowanie ilości wód opadowych jest trudne. Wody opadowe z powierzchni utwardzonych i uszczelnionych są zbierane do specjalnie przygotowanego zbiornika bezodpływowego. Odpady te są następnie wykorzystywane, utylizowane lub wywożone na składowiska Odpady W trakcie realizacji projektowanych prac powstawać będą pewne ilości odpadów komunalnych (w tym niesegregowane odpady komunalne ). Ocenia się, że ilość tego typu odpadów w czasie wiercenia i likwidacji wiertni wyniesie od 150 do 200 m 3. Odpady te będą czasowo magazynowane w odpowiednich pojemnikach, a następnie okresowo odbierane przez wyspecjalizowaną firmę. Oprócz tego w fazie eksploatacji i likwidacji powstaną również odpady związane z procesem technologicznym. Wyszczególnienie rodzajów tych odpadów oraz propozycje ich zagospodarowania przedstawiono w rozdziale niniejszego Raportu.

15 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str OPIS ELEMENTÓW PRZYRODNICZYCH ŚRODOWISKA OBJĘTYCH ZAKRESEM PRZEWIDYWANEGO ODDZIAŁYWANIA PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO 3.1. Morfologia terenu Na podstawie podziału Polski na jednostki fizjogeograficzne (Kondracki, 2000) analizowany obszar koncesji Koszyce należy do podprowincji Wyżyna Małopolska (342), na terenie mezoregionu: Płaskowyż Proszowicki (342.23), oraz podprowincji Północne Podkarpacie (512), na terenie następujących mezoregionów: Nizina Nadwiślańska (512.41) i Płaskowyż Tarnowski (512.43). Omawiany rejon ma monotonną morfologię terenu, płaską lub lekko pagórkowatą. Na zachodzie krajobraz kształtuje największa rzeka tego rejonu Wisła wraz z dopływami: Uszwicą, Nidzicą i Dunajcem. Płaskowyż Proszowicki (342.23), jeden z mezoregionów Niecki Nidziańskiej znajduje się na południe od Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Zbudowany jest z pokrytych lessem warstw miocenu. Od przyległych obszarów różni się występowaniem zwartych osadów morza mioceńskiego, zalegającego na warstwach kredowych, nachylonych w kierunku południowowschodnim. Jest to wtórna niecka tektoniczna, wykorzystywana częściowo przez bieg Nidzicy. Wysokości bezwzględne dochodzą do 250 m. Na lessach występują urodzajne czarnoziemy, dzięki którym region jest kraina rolniczą. Należąca do Kotliny Sandomierskiej Dolina Nadwiślańska (512.41) obejmuje szeroką do 9 km dolinę Wisły. Ma ona sterasowane dno i wklęsło-wypukłe zbocza. Wycięta jest w iłach mioceńskich i wyścielona osadami czwartorzędowymi. Są to głównie pisaki i iły zastoiskowe, gliny zwałowe i piaski kemowe, o miąższości do 20 m. W obrębie dna doliny można wyróżnić dwa poziomy terasowe: wyższy nadzalewowy oraz niższy zalewowy. Płaskowyż Tarnowski (512.43) tworzy lekko falistą równinę o wysokościach od m n.p.m.. Budują go iły mioceńskie przefałdowane z fliszem u brzegu Karpat, przykryte są miąższą pokrywą czwartorzędowych glin, iłów, piasków i pyłów oraz utworów glaciofluwialnych. Płaskowyż Tarnowski obcięty jest od strony Dunajca wyraźną krawędzią, natomiast ku północy opada łagodnie w kierunku Brenia Budowa geologiczna Pod względem geologicznym obszar koncesji Koszyce znajduje się w granicach Zapadliska Przedkarpackiego. Na marglach, wapieniach, opokach i piaskowcach wieku

16 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 16 kredowego zalegają osady miocenu reprezentowane w partii stropowej przez warstwy krakowieckie iły i iłołupki z wkładkami drobnoziarnistych piasków. Całość przykryta jest osadami czwartorzędowymi, z których największe rozprzestrzenienie mają utwory lessowe pokrywające wierzchowiny zbudowane z iłów trzeciorzędowych. Miąższości pokryw lessowych są znaczne, miejscami osiągają 30 m. W dalszej części podrozdziału przedstawiono szczegółową budowę geologiczną obszaru objętego koncesję Koszyce 1 : Neoproterozoik Powierzchnia stropowa utworów prekambru posiada charakter powierzchni erozyjnej, a rozpoznane w otworach skały to najczęściej silnie zdiagenezowane i przeobrażone w niewielkim stopniu procesami metamorfizmu regionalnego utwory klastyczne fyllity i metaargility. Utwory te wykazują duże zaangażowanie tektoniczne przy dość znacznych upadach warstw, dochodzących nawet do o. Paleozoik Utwory paleozoiku, podobnie jak neoproterozoik, cechują się bardzo słabym stopniem rozpoznania geologicznego i nie zostały rozpoznane wiertniczo bezpośrednio w obszarze projektowanych prac. Generalnie jednak w omawianej części przedgórza Karpat paleozoik reprezentowany jest przez utwory ordowiku, syluru, dewonu i karbonu. Ordowik: W profilu tych utworów rozpoznano szaro-zielone drobnoziarniste piaskowce kwarcowe z glaukonitem. Młodsze ogniwa ordowiku (lanwirn-karadok) reprezentowane są przez bezwapniste piaskowce, miejscami mułowce, szare i zielono-szare z glaukonitem i muskowitem oraz łupki ilaste, ilasto-margliste i mułowce z graptolitami. Miąższość utworów ordowiku waha się w granicach od około 20 do 170 m. Sylur: Utwory syluru wykształcone są one najczęściej w postaci łupków ilastych, ciemnoszarych i szaro zielonkawych, z fauną graptolitową oraz wkładkami wapieni i margli. W części południowej utwory syluru reprezentowane są głównie przez monotonną serię ciemnoszarych i szaro-zielonkawych łupków i mułowców z fauną graptolitową i wkładkami margli. 1 Opracował A. Urbaniec

17 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 17 Zgodnie z opracowanymi w ostatnich latach mapami zasięgu utworów paleozoicznych (Buła i Habryn 2008) utworów starszego paleozoiku (sylur + ordowik) można spodziewać się w podłożu karbonu bezpośrednio w rejonie projektowanych prac geologicznych. Dewon: Utwory dewonu dolnego na obszarze przedgórza reprezentowane są przez ilasto - piaszczyste osady lądowe facji old redu. Wspomniane utwory zalegają z wyraźną niezgodnością kątową na utworach starszego paleozoiku lub neoproterozoiku, a ich miąższości są zróżnicowane (najczęściej od kilkunastu do kilkudziesięciu metrów) i lokalnie dochodzą do 150 m. Dewon środkowy i górny reprezentuje seria dolomitów i wapieni dolomitycznych. Występują w nich często wapienie amfiporowe lub organodetrytyczne, a czasami przewarstwienia margli, wapieni marglistych i dolomitycznych. Bezpośrednio w rejonie projektowanych prac oraz jego sąsiedztwie utworów dewonu najprawdopodobniej brak (Buła i Habryn 2008), a utwory syluru występują pod serią węglanową karbonu dolnego. Natomiast w rejonie Pilzna utwory syluru stwierdzono bezpośrednio pod klastycznymi utworami pstrego piaskowca.. Karbon: Utwory karbonu dolnego w omawianym obszarze przedgórza Karpat zalegają niezgodnie na utworach starszego paleozoiku lub prekambru i generalnie można je podzielić na trzy kompleksy litostratygraficzne, (Moryc 1996, 2006a). Kompleks klastyczno-węglanowy A stanowi seria utworów klastycznych, reprezentowanych przez piaskowce o zróżnicowanych barwach (czerwone, zielonkawe, szare) oraz mułowce i iłowce, głównie czerwone i zielone. W obrębie tej serii spotyka się wkładki skał węglanowych wapieni i dolomitów pelitycznych czerwonawych, beżowych i szarych. Wiek opisanych utworów określany jest na turnej, głównie na podstawie oznaczonej fauny (Czarniecki i Kwiatkowski 1963; Zając 1984; Moryc 1987, 1992, 1996; Jawor i Baran 2004). W profilu kompleksu węglanowego B, który jest najszerzej rozprzestrzeniony na obszarze przedgórza i dominuje w omawianej strefie, przeważają wapienie i dolomity, jedynie lokalnie z wkładkami margli lub utworów marglisto-ilastych. Udział osadów terygenicznych w profilu tego kompleksu nie przekracza kilkunastu % (Jawor i Baran 2004) w postaci bardzo cienkich wkładek i przemazów iłowców (rzadziej mułowców). Według Moryca (2006a) wiek opisanego kompleksu węglanowego "B" na większości obszaru określić można na wczesny wizen, a w najniższej części być może na turnej wyższy, a w części południowej obszaru nawet na turnej niższy. Jak już wspomniano wyżej utwory tego kompleksu mają najbardziej szerokie rozprzestrzenienie i rozpoznane zostały w licznych otworach wiertniczych. Kompleks terygeniczny C (odpowiadający facji kulmu) rozpoznano na obszarze przedgórza Karpat jedynie pojedynczymi odwiertami, a jego pierwotne rozprzestrzenienie nie jest

18 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 18 dokładnie znane, ze względu na znaczny stopień erozji. W profilu tej serii dominują utwory drobnoklastyczne (iłowce, mułowce, łupki ilaste) o ciemnych barwach, z wkładkami piaskowców i bardzo liczną zwęgloną florą. Utworów karbonu górnego i permu w omawianym rejonie przedgórza nie stwierdzono. Mezozoik Trias: Zasięg występowania utworów triasu jest silnie ograniczony i zróżnicowany, gdyż utwory te były poddane w swej historii procesom erozji o znacznym natężeniu. Zróżnicowane są również rozpoznane miąższości poszczególnych ogniw triasu (Moryc 1971, 1996). W omawianej części przedgórza stwierdzono występowanie utworów pstrego piaskowca oraz wapienie muszlowego. Utwory klastyczne pstrego piaskowca dolnego i środkowego reprezentowane są w części niższej przez pstre piaskowce i zlepieńce piaszczyste, w części wyższej przez piaskowce różnoziarniste, mułowce i iłowce. Wyróżniają się one pstrymi barwami: brunatno-czerwonymi i szaro-zielonkawymi. Utwory dolnego i środkowego pstrego piaskowca, osadzając się na nierównej powierzchni przedtriasowej, wypełniały istniejące obniżenia, gdzie lokalnie mogą osiągać znaczne miąższości. Jednocześnie na obszarze środkowej części przedgórza Karpat są one najszerzej rozprzestrzenione spośród wszystkich ogniw triasu, podczas gdy warstwy młodsze uległy w wielu rejonach całkowitej erozji. Największe miąższości omawianych utworów stwierdzone zostały w strefie Radłowa Pawęzowa. Nie można jednak wykluczyć, że spągowa partia tych utworów może już należeć do permu, co przy braku dokumentacji paleontologicznej jest trudne do zweryfikowania. Zasięg utworów pstrego piaskowca górnego (retu), podobnie jak i wapienia muszlowego, ograniczony jest przede wszystkim do bardziej północnej strefy środkowej części przedgórza Karpat, dochodząc do rejonu Pawęzów - Szarwark Jastrząbka Stara Łączki Brzeskie. Najbardziej na południe stwierdzono te utwory w rejonie Czarnej Sędziszowskiej i Zagorzyc Nawsia. Utwory retu na obszarze przedgórza reprezentowane są przez serię osadów marglistowapiennych z wtrąceniami skał siarczanowych. W profilu retu dominują jasnoszare i szare wapienie pelityczne, wapienie margliste, a także ciemnoszare lub zielonkawe margle. Wśród skał węglanowych często występują cienkie warstewki, gniazda lub żyłki gipsów i anhydrytów, zwykle białych lub jasnoróżowych. Utwory te mają często teksturę falistą. Fauna reprezentowana jest głównie przez małże, ślimaki oraz szczątki kręgowców. Lokalnie mogą występować również żółtawo-popielate dolomity i dolomity wapniste. Ponad retem występuje kompleks utworów wapienia muszlowego, który ze względu na wykształcenie litologiczne łączony jest w jeden kompleks litostratygraficzny z utworami retu. W dolnej części wapienia muszlowego występują beżowe wapienie krystaliczne lub pelityczne

19 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 19 ze szczątkami krynoidów (miejscami detrytyczno krynoidowe) kręgowców i przekrystalizowanych skorup. W serii tej występują wkładki i przerosty szarych wapieni marglistych, a także przewarstwienia ciemnoszarych i zielonkawo-szarych margli. Dosyć często wapienie przyjmują teksturę gruzłową. Warstwowanie faliste często podkreślone jest obecnością lamin ilasto-marglistych. Część środkowa profilu utworów wapienia muszlowego to seria dolomityczno-wapienna. Dominują tutaj dolomity i dolomity wapniste o szarokremowym zabarwieniu. Towarzyszą im liczne przewarstwienia drobnokrystalicznych wapieni, a także (szczególnie w stropowej partii) ciemnoszarych margli. Licznie występują również warstewki i gniazda gipsów lub anhydrytów. Górna część wapienia muszlowego została zachowana jedynie w północnej strefie przedgórza Karpat i reprezentowana jest przez masywne, szare lub szaro-beżowe wapienie pelityczne i drobnokrystaliczne. Wapienie zawierają przewarstwienia ciemnoszarych margli ilastych lub iłowców. Fauna w utworach wapienia muszlowego spotykana jest w zasadzie tylko w kompleksie dolnym i górnym, podczas gdy w części środkowej poza nielicznymi krynoidami praktycznie jej brak (Moryc 1971). Jest to efekt znacznego spłycenia zbiornika w środkowym wapieniu muszlowym, o czym świadczy również powszechne występowanie w osadach tego wieku ewaporatów. Występowanie utworów górnego triasu ograniczone jest na obszarze przedgórza Karpat do niewielkich stref: Niwiska Mielec oraz Oblekoń Żabiec Słupiec, usytuowanych na północnej krawędzi środkowej części przedgórza. Utwory te kontynuują się w kierunku północno-zachodnim na obszar niecki miechowskiej, gdzie rozpoznane zostały w profilach otworów z okolic Pacanowa i Buska Zdroju. W późnym triasie na obszarze przedgórza zaznaczyły się ruchy starokimeryjskie, które prowadziły głównie do dyslokowania osadów. Ruchy te zachodziły najczęściej wzdłuż linii tektonicznych o starszych założeniach. Jednocześnie z dużym nasileniem zachodziły procesy erozji, która lokalnie doprowadziły do całkowitej redukcji utworów triasu, a na zdecydowanej większości obszaru przedgórza do znacznej redukcji ogniw młodszych Jura: Profil jurajski na obszarze środkowej części przedgórza Karpat rozpoczynają utwory jury środkowej, rozwinięte w strefach obniżeń morfologicznych podłoża. W rozpatrywanym obszarze profil jury środkowej ograniczony jest na ogół do utworów keloweju, w stropie którego występują czerwono-beżowe wapienie, zaliczane do tzw. warstwy bulastej. Warstwa ta ma na obszarze przedgórza miąższość od kilkudziesięciu centymetrów do ok. 2 m i cechuje się silnie skondensowanym stratygraficznie profilem. Biorąc pod uwagę często bardzo małą miąższość utworów keloweju należy pamiętać, że w wielu otworach wiertniczych nie był on wydzielany odrębnie i jest podawany łącznie z oksfordem. Utwory starsze od keloweju (bajosbaton) występują na wschód od omawianego obszaru w rejonie Czarna Sędziszowska

20 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 20 Będzienica Zagorzyce Szufnarowa oraz na zachód w rejonie Pogórska Wola Zalasowa (Moryc i Ratajska 1983; Ratajska 1996; Ratajska i Jurka-Wantuch 1997). Węglanowy kompleks utworów jury górnej, składający się z utworów od oksfordu po tyton, tworzy zwartą pokrywę na obszarze przedgórza Karpat. Profil jury górnej w opisywanym rejonie rozpoczyna stosunkowo jednolity litologicznie kompleks mikrytowych osadów wapienno-marglistych, dosyć dobrze udokumentowanych mikrofaunistycznie, określany jako seria gabkowo-globuligerinowa (Gutowski i in. 2007). Seria detrytycznych wapieni gąbkowych to osady facji basenowych, międzybiohermowych, tworzących się w otwartym zbiorniku. Analiza rozmieszczenia bioherm wykazuje, że zlokalizowane były one w określonych, regularnych strefach (pasach), związanych zapewne z istnieniem inicjalnych wyniesień w dnie zbiornika (Gliniak i Urbaniec 2005; Gliniak i in. 2005). Seria marglisto-wapienna to monotonne pod względem wykształcenia osady margliste lub marglisto-wapienne, o ciemnych na ogół barwach (szczególnie margli) oraz zmiennej miąższości od kilkudziesięciu do przeszło 500 metrów. Margle mają na ogół charakterystyczne ciemnoszare, niekiedy prawie czarne zabarwienie, najczęściej nie mają one wyraźnego warstwowania. Utwory tej serii występują w strefach międzybiohermowych, gdzie leżą niekiedy ponad serią detrytycznych wapieni gąbkowych, ale często również występują bezpośrednio ponad mniejszymi biohermami. Seria koralowcowo-onkolitowa to utwory wapienno-dolomityczne o zróżnicowanych barwach, niekiedy z przeławiceniami zwięzłych wapieni marglistych. Do najbardziej charakterystycznych należą tutaj utwory oolitowe, onkolitowe, bioklastyczne, muszlowcowe i biolitytowe (rafowe). Często występują również wapienie gruzłowe i gruzłowo-zrostkowe, podkreślone nieregularnymi przerostami lub przemazami ilastymi i ilasto-marglistymi (Morycowa i Moryc 1976). Rafy mają charakter mikrobialno-koralowcowy. Zazwyczaj przybierają one postać raf kępowych, raf pokrywowych lub biostrom. Wyżej w profilu występują utwory zaliczone do serii muszlowcowo-oolitowej dolnej (Gutowski i in. 2007), reprezentowane przez płytkowodne osady węglanowe, w tym charakterystyczne wapienie organodetrytyczne, oolitowe, onkolitowe i muszlowce. W spągowej oraz stropowej partii kompleksu występują przeławicenia margliste lub marglisto-ilaste. W wapieniach notowana jest bardzo liczna płytkomorska fauna bentoniczna. Często występują również dolomity drobnokrystaliczne. Jakkolwiek zmienność tych utworów, zarówno lateralnie jak i w profilu pionowym jest dość znaczna, to środowisko sedymentacji generalnie określić można jako płytkowodną platformę węglanową (Gregosiewicz i in. 2001, Urbaniec i Świetlik 2003). Obecne były również budowle organiczne, zazwyczaj jednak o niewielkich rozmiarach i wysokości kilkunastu lub kilkudziesięciu metrów. Zgodnie z najnowszymi danymi w obrębie profilu tej właśnie serii znajduje się granica jura/kreda (Gutowski i in. 2007; Matyja i Barski 2007; Matyja 2009).

21 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 21 Kreda: Rozprzestrzenione utworów kredy dolnej ograniczone jest do strefy pomiędzy Jastrząbką Starą - Radomyślem a Zagorzycami, o rozciągłości NW-SE (Urbaniec i in. 2010). W środkowej części przedgórza Karpat utwory beriasu litologicznie i facjalnie wykazują duże podobieństwo do utworów najwyższej jury (tytonu) i charakteryzują się dość dużym zróżnicowaniem facjalnym. W rejonie Wiewiórki Żyrakowa oraz Zagorzyc występuje naprzemianległa seria utworów wapiennych oraz marglisto-ilastych (margle często o zróżnicowanych barwach) z wkładkami brekcji wapiennych. W rejonie Pilzna Stasiówki opisana wyżej sekwencja zastąpiona jest przez wapienie ziarniste z makroonkoidami, strukturami glonowymi oraz bogatą fauną ślimaków i ostrygowatych. Wtrącenia zielonkawych margli występują tutaj sporadycznie i mają raczej charakter gniazd i nieregularnych skupień niż warstw lub lamin. Asocjacja tego typu organizmów świadczy o tym, że sedymentacja odbywała się w środowisku płytkowodnym o stosunkowo niewielkiej energii. Miąższość całej serii utworów beriasu w środkowej części przedgórza Karpat dochodzi maksymalnie do 80 m w rejonie Żyrakowa. Utwory walanżynu mają znacznie mniejszy zasięg niż utwory beriasu. W rejonie Czarna Tarnowska - Dębica wykazują one swego rodzaju trójdzielność pod względem litologicznym, stosunkowo dobrze odzwierciedlającą się na profilowaniach geofizyki otworowej (Bobrek i in. 2005). Ich profil rozpoczyna warstwa muszlowców ramienionogowych, będąca prawdopodobnie zapisem początkowej fazy transgresji. Najwyższy kompleks to masywne wapienie ooidowe i onkoidowe, które w partii stropowej wykazują wyraźne ślady wietrzenia i skrasowienia. Najwyższa część tych utworów może należeć już do hoterywu (Bobrek i in. 2005; Urbaniec i in. 2010). Prawdopodobnie w późniejszych okresach wczesnej kredy na obszarze środkowej części przedgórza Karpat doszło do zamknięcia połączenia z oceanem Tetydy i nastąpiła długa ekspozycja skał na powierzchni (aż do przełomu alb/cenoman), połączona zapewne z częściową erozją. W części zachodniej przedgórza Karpat luka sedymentacyjna jest znacznie większa i zaczyna się najprawdopodobniej już od tytonu. W okresie tym zachodziła erozja osadów najmłodszych ogniw stratygraficznych kredy dolnej oraz najwyższej jury. Jednocześnie rozwijały się zjawiska krasowe w utworach jurajsko-dolnokredowego kompleksu węglanowego, prowadzące do utworzenia rozległej powierzchni z różnorodnymi formami krasowymi. Kreda górna łącznie z albem górnym i paleocenem dolnym reprezentuje jeden wielki cykl rozwojowy zbiornika sedymentacyjnego, zaczynający się transgresją w albie środkowym i kończący się zamknięciem basenu we wczesnym paleocenie (Krassowska 1997).

22 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 22 Najstarsze utwory będące efektem transgresji, zapoczątkowanej na przełomie wczesnej i późnej kredy, należą do najwyższego albu/najniższego cenomanu. Utwory te stwierdzono lokalnie w rejonie Gawrzyłowej Stasiówki. Są one reprezentowane przez cienką warstwę silnie skondensowanych osadów o charakterze zlepieńcowatym z bogatą mikrofauną otwornicową. Miąższość tej warstwy wynosi kilkadziesiąt centymetrów. Linia zasięgu utworów cenomanu na obszarze przedgórza Karpat jest nierówna, często zlepieńce lub piaskowce o małych miąższościach tworzą niewielkie powierzchniowo płaty, odizolowane od głównego zasięgu. Zróżnicowanie facjalne utworów cenomanu na obszarze przedgórza Karpat przejawia się tym, że w paleomorfologicznych obniżeniach podłoża występują glaukonitowe piaskowce, natomiast w strefach przybrzeżnych zlepieńce (Jawor 1970; Jawor i Jawor 1989; Jawor i in. 1999; Jawor i Baran 2001). W strefach pełniejszego rozwoju profil rozpoczyna zwykle kilkunastocentymerowej miąższości zlepieniec podstawowy, piaszczysto-glaukonitowy, z ziarnami kwarcu oraz fragmentami skał węglanowych i krzemieni. Wyżej w profilu występuje seria średnioziarnistych piaskowców, najczęściej glaukonitowych, charakteryzujących się zazwyczaj dobrym stopniem wysortowania materiału ziarnowego. W składzie dominuje kwarc, ponadto występuje glaukonit, skalenie, muskowit oraz ziarna lityczne (głównie węglany). Spoiwo jest najczęściej węglanowe lub ilasto-węglanowe, co często powoduje ich rozsypliwość, natomiast barwa zielonkawa lub szaro-zielonkawa. Kolejnym ogniwem kredy górnej jest charakterystyczna seria wapieni pelitycznych turonu z bułami i soczewkami czarnych krzemieni oraz jasnoszarych wapieni marglistych, często z masowym nagromadzeniem otwornic planktonicznych. We wczesnym turonie zaznaczył się epizod niewielkiego spłycenia morza oraz osłabienie tempa sedymentacji (Krassowska 1997). Zjawisko to zaznaczyło się na obszarze przedgórza Karpat w osadach jako warstwa beżowo-szarych wapieni zapiaszczonych, często o teksturze gruzłowej (np. w rejonie Wiewiórki), lokalnie z nagromadzeniami pokruszonych muszli inoceramów. Miąższość utworów turonu jest zróżnicowana w granicach od kilku do kilkudziesięciu metrów. W wielu otworach nie jest możliwe precyzyjne i jednoznaczne rozdzielenie utworów turonu od senonu na podstawie zapisu profilowań geofizyki otworowej, zwłaszcza w przypadku ich podobieństwa litologicznego. Kompleks senonu obejmuje utwory, które osadzały się w dość dużym przedziale czasowym: od koniaku po mastrycht. Na ogół jest to dosyć monotonna pod względem litologiczno-facjalnym seria osadów węglanowych, takich jak: margle, wapienie margliste i gezy, a także opoki margliste i mulaste. Generalnie stopień zailenia wzrasta stopniowo w ogniwach młodszych, ku stropowi kompleksu. W marglach i wapieniach marglistych często spotyka się tekstury smużyste, niekiedy licznie występują również bioturbacje. Makrofauna jest na ogół rzadka, reprezentowana głównie przez małże (w tym szczególnie pokruszone muszle

23 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 23 inoceramów) oraz jeżowce. Dosyć liczna jest natomiast mikrofauna, charakteryzująca się znacznym zróżnicowaniem gatunkowym. Lokalnie wśród utworów węglanowych występują wkładki piaskowców, np. w rejonie Jastrząbki Starej Nieczajnej Smęgorzowa (Jaronik i in. 2006), a często również zlepieńców z otoczakami skał węglanowych, które zdaniem Moryca (1996) wskazują na transgresywny charakter wyższego cyklu osadowego. Utwory santonu leżą więc niezgodnie na starszych ogniwach kredy górnej. Doszło wówczas również do częściowej erozji utworów starszych pięter kredy (Heller i Moryc 1984). Wkładki piaskowców mają duże znaczenie pod względem akumulacji węglowodorów i są obok utworów cenomanu jednym z najbardziej interesujących obiektów poszukiwawczych w utworach kredy górnej na obszarze przedgórza w świetle odkrytych złóż ropy naftowej i gazu ziemnego w rejonie Jastrząbki Starej i Żukowic (Baran i Jawor 1988). Makroskopowo są to na ogół szaro-popielate lub szaro-zielonkawe piaskowce glaukonitowe, drobnoziarniste, polimiktyczne, laminowane, o spoiwie wapnistym. W obrazie mikroskopowym są to piaskowce równoziarniste, zbudowane głównie z półostrokrawędzistych ziaren kwarcu, ponadto występują skalenie, ziarna glaukonitu oraz minerały kruszcowe. W spoiwie obecne są otwornice, najczęściej wypełnione kryptokrystaliczną krzemionką. Utwory kredy górnej wykazują znaczne zróżnicowanie miąższościowe, wynikające głównie z oddziaływania procesów polaramijskiej erozji. Na części obszaru zostały one całkowicie usunięte. W mniejszym stopniu różnice miąższości osadów poszczególnych pięter wynikać mogą ze zróżnicowania procesów sedymentacji i subsydencji dna zbiornika (Hakenberg i Świdrowska 1998). Największe miąższości utworów senonu i turonu w omawianym rejonie stwierdzono w strefie Nieczajnej - Jastrząbki Starej Borowej. Największe przewiercone miąższości utworów senonu i turonu (łącznie) dochodzą w tej strefie do 382 m (Jastrząbka Stara-9). W otworze Nieczajna Dolna-2 przewiercono 349 m profilu utworów kredy górnej nie dowiercając do ich spągu. Podobnie w otworze Jastrząbka Stara-3. Odwiert ten leży w centralnej strefie najpełniejszego rozwoju utworów kredy górnej i nawiercił on 413 m utworów senonu nie dowiercając do ich spągu. Kenozoik Paleogen Poczynając od mastrychtu, a zwłaszcza we wczesnym paleogenie doszło do zasadniczego etapu przebudowy tektonicznej mezozoicznego basenu sedymentacyjnego, jakim była inwersja bruzdy środkowopolskiej, rozwiniętej w strefie kontaktu prekambryjskiego kratonu wschodnioeuropejskiego i paleozoicznej płyty zachodnioeuropejskiej. Wydarzenie to objęło swym zasięgiem również znaczną część przedgórza Karpat, szczególnie uwypuklając się w części wschodniej. Inwersja nastąpiła w wyniku kompresji przejawiającej się deformacją w

24 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 24 strefie nieciągłości, jaką jest kontakt dwóch płyt litosferycznych, a jej główny jej mechanizm polegał na uruchomieniu dawnych normalnych uskoków synsedymentacyjnych i przekształceniu ich w uskoki odwrócone w wyniku transpresji (Świdrowska i Hakenberg 1999). W paleogenie jednocześnie zachodziły procesy bardzo intensywnej erozji wgłębnej, w efekcie której doszło do powstania głębokich paleodolin erozyjnych. Doliny te, o generalnej rozciągłości N-E lub NW- SE, występują na całym obszarze przedgórza Karpat. Sedymentacja neogeńska wkraczała na ten obszar równocześnie z ruchami alpejskimi wypełniając obniżenia i rowy, w ten sposób stopniowo doprowadzając do wyrównania powierzchni. Neogen Kompleks utworów miocenu autochtonicznego podzielić można na trzy zasadnicze jednostki litostratygraficzne: serię klastyczną badenu dolnego, serię ewaporatową badenu górnego oraz serię klastyczną badenu górnego i sarmatu. Utwory serii podewaporatowej badenu dolnego reprezentowane są głównie przez pakiet skał ilastych i mułowców o miąższości rzędu od kilkunastu do kilkudziesięciu metrów. Lokalnie pojawiają się również pakiety tzw. piaskowców baranowskich. Kompleks wyższy stanowi seria ewaporatowa, w obrębie której dominują siarczany (głównie anhydryty), często silnie zailone. Anhydryty na obszarze zapadliska przedkarpackiego tworzyły się zarówno w warunkach syndepozycyjnych w wyniku wzrostu anhydrytu de novo z solanek o wysokim zasoleniu, jak i w warunkach wgłębnych na drodze anhydrytyzacji wcześniej powstałych osadów gipsowych w różnych stadiach diagenezy (Kasprzyk 2005). Zgodnie z badaniami nannoplanktonu wiek utworów serii ewaporatowej odnoszony jest do badenu górnego (Dudziak i Łaptaś 1991; Gaździcka 1994; Peryt i in. 2005). Utwory badenu górnego występujące powyżej serii ewaporatowej to urozmaicony litologicznie kompleks skał klastycznych iłowców, mułowców, z przeławiceniami piaskowców, natomiast w profilu sarmatu dominują serie piaskowcowo-mułowcowe z przeławiceniami iłowców. Dominują tutaj facje deltowe. W dolnym sarmacie następowało dalsze przemieszczanie osi centrum basenu sedymentacyjnego ku północy. Ukształtowanie powierzchni podłoża neogenu w znacznym stopniu determinuje konfigurację starszych warstw kompleksu mioceńskiego. Bogactwo form sedymentacyjnych i strukturalnych w utworach miocenu stworzyło warunki sprzyjające dla powstania i zachowania złóż gazu ziemnego, często wielohoryzontowych, w różnych kombinacjach pułapek litologicznofacjalno-strukturalnych. Miąższość utworów neogenu w analizowanej strefie jest bardzo zróżnicowana, co uwarunkowane jest zarówno konfiguracją podłoża mezozoicznego jak i stopniem ich zdarcia przez nasuwające się masy fliszowe Karpat.

25 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 25 Opisane poniżej utwory fliszowe Karpat i jednostki tektoniczne zbudowane z utworów neogenu nie występują bezpośrednio w omawianym obszarze, pojawiają się one natomiast na południe od niego, w rejonie Pilzna Dębicy. Maja one jednak dosyć istotne znaczenie z punktu widzenia geologii regionalnej omawianego obszaru. Jednostki tektoniczne mioceńskie Utwory jednostki zgłobickiej to seria osadów klastycznych oraz ewaporatowych, należących do badenu i sarmatu dolnego, nasuniętych na autochtoniczne osady tego samego wieku (Połtowicz 1997, 1999, 2004). Zgodnie z poglądami w/w autora jednostka zgłobicka w Karpatach Środkowych i Wschodnich występuje jako olistoplaki i płaszczowina grawitacyjna, a jej ostateczne powstanie (podobnie zresztą jak i jednostki stebnickiej) związane jest z zaburzeniami równowagi grawitacyjnej pomiędzy wypiętrzanym lądem karpackim a rozwijającym się i przemieszczającym w kierunku północnym zapadliskiem przedkarpackim. Utwory jednostki stebnickiej stanowią osady miocenu: od eggenburgianu przez ottnangian do karpatianu, charakteryzujące się silnymi zaburzeniami warstw, powstałymi wskutek ich kompensacji masami fliszu i nasunięcia wraz z nimi na miocen autochtoniczny. Jednostka stebnicka pod nasunięciem fliszowym tworzy odizolowane olistoplaki (Połtowicz 2004) kontaktujące od góry z fliszem karpackim a od dołu z młodszą molasą jednostki zgłobickiej lub osadami miocenu autochtonicznego, a lokalnie nawet z utworami mezozoiku. Jednostka ta interpretowana jest na sekcjach sejsmicznych najczęściej łącznie z utworami fliszowymi. Utwory fliszowe Karpat Jak już wyżej wspomniano obszar projektowanych prac znajduje się poza zasięgiem utworów fliszowych Karpat zewnętrznych. Generalnie w budowie geologicznej fliszu karpackiego w obszarze na południe od omawianego rejonu wydzielić można utwory od kredy dolnej po oligocen, należące głównie do jednostki skolskiej, a w strefie bardziej na południe podśląskiej i śląskiej, nasuniętych kolejno jedna na drugą. Zbudowane są one z piaskowców, mułowców, iłołupków i margli zaangażowanych tektonicznie w łuski i zafałdowania, niekiedy o bardzo stromych skrzydłach. Jądra fałdów budują osady kredowe, rozdzielające je synkliny utwory młodsze paleogeńskie. Miąższość utworów fliszowych bardzo gwałtownie przyrasta w kierunku południowym. Ciężar mas fliszowych nasuwającego się od południa górotworu Karpat Zewnętrznych prowadził do grawitacyjnego odkształcenia południowej części przedpola Karpat. Generalnie w czasie ruchów tektonicznych obszar przedgórza zachowywał się jak sztywna bryła pękając i rozpadając się na bloki, bez śladów plastycznego fałdowania. Tektonika utworów

26 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 26 podmioceńskich podłoża Karpat ma więc głównie charakter nieciągły uskokowy, a jedynie w obrębie zaburzonych warstw mogą pojawiać się ugięcia fleksuralne. Czwartorzęd Najmłodszym ogniwem stratygraficznym są utwory czwartorzędu tworzące luźną pokrywę o niewielkiej miąższości rzędu kilku metrów. Są to utwory zwietrzelinowe podłoża, terasy rzeczne, pozostałości polodowcowe, wykształcone najczęściej w postaci glin zwietrzelinowych, piasków i żwirów Gleby W części zachodniej obszaru koncesji Koszyce dominują czarnoziemy i gleby brunatne lessowe. Wzdłuż lewego zbocza doliny Nidzicy wydzielić można gleby brunatne wytworzone z piasków naglinowych i naiłowych, natomiast gleby wytworzone na piaskach luźnych w pobliżu ujścia Dunajca. W obniżeniach występują czarne ziemie, a w dnach dolin mady. W środkowej oraz wschodniej części analizowanego obszaru dominują mady, zwykle ciężkie lub średnie. Jedynie w rejonie wschodniej granicy terenu charakteryzuje się występowaniem gleb autogenicznych: bielicowych, rzadziej brunatnych. Jak już wcześniej wspominano gleby występujące na obszarze koncesji Koszyce w większości charakteryzują się wysoka przydatnością uprawową i zostały zaliczone do klas bonitacyjnych I-III. Tereny podmokłe, w dolinach rzecznych wykorzystywane są jako użytki zielone Wody powierzchniowe i podziemne Wody powierzchniowe Obszar objęty koncesja Koszyce należy do dorzecza Wisły, a głównymi rzekami oprócz jej fragmentu są dopływy: Szreniawa, Nidzica, Usznica, Kisielina dolny odcinek Dunajca wraz z jego ujściem do Wisły, dopływami rzeki Breń. Ponadto obszar jest pocięty dość gęsta siecią kanałów melioracyjnych. Wody wyżej wymienionych rzek wykorzystywane są głównie przez rolnictwo do nawadniania użytków rolnych. Na podstawie informacji uzyskanej w Regionalnym Zarządzie Gospodarki Wodnej w Krakowie analizowany teren należy do regionu Górnej Wisły, w obrębie którego można wyróżnić trzy zlewnie obejmujące niżej wymienione scalone części wód powierzchniowych (SCWP) rys.2, wykonany przez RZGW Kraków.

27 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str. 27 Nazwa zlewni bilansowanej: Wisła od Przemszy do Wisłoki SCWP: GW0301 Wisła od ujścia Dunajca do Wisłoki SCWP: GW0302 Breń, Nazwa zlewni bilansowanej: Wisła od Przemszy do Nidy SCWP: GW0301 Wisła od ujścia Dunajca do Wisłoki SCWP: GW0207 Wisła od ujścia Podłężanki wraz z nią do ujścia Raby SCWP: GW0214 Wisła odejścia Raby do ujścia Dunajca SCWP: GW0215 Szreniawa, SCWP: GW0216 Nidzica, SCWP: GW0217 Kisielina, Nazwa zlewni bilansowanej: Dunajec SCWP: GW0421 Dunajec od Zbiornika Czchów do ujścia, Na rysunku 1 dołączonym do niniejszego raportu przedstawiono ujęcia wód powierzchniowych. Zgodnie z mapami udostępnionymi przez Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Krakowie w granicach obszaru koncesyjnego Koszyce brak jest stref ochronnych ujęć wód powierzchniowych. Jakość wód powierzchniowych: Jak wynika z oceny stanu jednolitych części wód powierzchniowych (jcwp) w województwie małopolskim za 2010 roku sporządzonej przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Krakowie, w oparciu o zapisy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 20 sierpnia 2008 roku w sprawie sposobu klasyfikacji jednolitych części wód powierzchniowych (Dz.U.Nr 162, poz. 1008) 2, Wisła od Podłężanki do Raby wody złej jakości, stan chemiczny poniżej dobrego, potencjał ekologiczny umiarkowany, Dunajec od zbiornika Czchów do ujścia niesie wody dobrej jakości chemicznej. Potencjał ekologiczny oraz ogólny stan wód nie został oceniony, Szreniawa badana jedynie pod kątem właściwości fizykochemicznych, jakość poniżej potencjału dobrego. 2 Aktualnie uchylone i zastąpione Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie sposobu klasyfikacji stanu jednolitych części wód powierzchniowych oraz środowiskowych norm jakości dla substancji priorytetowych (Dz.U. Nr 257, poz. 1545)

28 RAPORT O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO str Wody podziemne Omawiany teren leży poza zasięgiem głównych zbiorników wód podziemnych (GZWP). Według atlasu hydrogeologicznego Polski obszar koncesji Koszyce położony jest w obrębie regionu hydrogeologicznego XIII Przedkarpackiego. Na podstawie informacji uzyskanej w Regionalnym Zarządzie Gospodarki Wodnej w Krakowie obszar koncesyjny Koszyce położony jest w granicach trzech jednolitych części wód podziemnych (JCWPd) - rys.2, opracowany przez RZGW Kraków.: JCWPd Nr 138 JCWPd Nr 139 JCWPd Nr 122 (jedynie północna granica w zachodniej części obszaro koncesyjnego) Użytkowe poziomy wodonośne (rys /1) czwartorzędowe występują głównie w piaskach i żwirach w dolinach rzecznych i obniżeniach morfologicznych oraz w osadach akumulacji lodowcowej i eolicznej. Główne użytkowe poziomy wodonośne zalegają one na niewodonośnych iłach trzeciorzędowych. Rys.3.5.2/1. Orientacyjna lokalizacja obdzaru koncesyjnego Koszyce na tle głównych użytkowych poziomów wodonośnych, źródło: Mapa hydrogeologiczna Polski