AUTOREFERAT. Imię i nazwisko: Maciej Kempa. Posiadane dyplomy i stopnie naukowe:

Transkrypt

1 AUTOREFERAT Imię i nazwisko: Maciej Kempa Posiadane dyplomy i stopnie naukowe: - dyplom lekarza: 1995 r. Akademia Medyczna w Gdańsku - specjalizacje: Iº choroby wewnętrzne: 1998 r. IIº choroby wewnętrzne: 2004 r. kardiologia: 2008 r. - tytuł doktora nauk medycznych: 2001 r. Akademia Medyczna w Gdańsku. Rozprawa doktorska: Ocena mechanizmu wyzwalającego groźne arytmie komorowe w oparciu o analizę zapisów sygnałów wewnątrzsercowych rejestrowanych w pamięci holterowskiej implantowanych kardiowerterów-defibrylatorów serca. Promotor: prof. dr hab. med. Grażyna Świątecka Przebieg pracy zawodowej r. staż podyplomowy w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 3 w Gdańsku r. II Klinika Chorób Serca Instytutu Kardiologii Akademii Medycznej w Gdańsku: asystent r. słuchacz Dziennych Studiów Doktoranckich Akademii Medycznej w Gdańsku r. II Klinika Chorób Serca Instytutu Kardiologii Akademii Medycznej w Gdańsku: asystent r. Klinika Kardiologii i Elektroterapii Serca, Gdański Uniwersytet Medyczny: adiunkt 2013 nadal Klinika Kardiologii i Elektroterapii Serca, Gdański Uniwersytet Medyczny: starszy wykładowca Od roku 2007: Kierownik Pracowni Elektrofizjologii i Elektroterapii Serca Kliniki Kardiologii i Elektroterapii Serca Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego

2 Wskazanie osiągnięcia wynikającego z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 16 marca 2003 roku o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki ( Dz. U r. poz. 882 ze zm. w Dz. U. z 2016 r. poz. 1311) Tytuł osiągnięcia: Współczesne leczenie powikłań i niepowodzeń elektroterapii serca u pacjentów z wszczepialnymi urządzeniami kardiologicznymi Publikacje wchodzące w skład osiągnięcia: 1. M. Kempa, S. Budrejko, S. Beta, M. Piepiorka, J. Rogowski, G. Raczak; 2012; Przezżylne usuwanie elektrod stymulatorów i kardiowerterów-defibrylatorów serca : analiza kosztów. Kardiol. Pol. 2012; vol. 70, nr 1, s Punktacja IF: 0,536 Punktacja ministerstwa: M. Kempa, S. Budrejko, M. Piepiorka, J. Rogowski, G. Raczak, D. Kozłowski; 2013; Safety and effectiveness of transvenous extraction of pacemaker and implantable cardioverter-defibrillator leads in patients under or over 80 years of age. Kardiol. Pol. 2013; t. 71, nr 2, s Punktacja IF): 0,519 Punktacja ministerstwa: M. Kempa, S. Budrejko, Ł. Drelich, T. Królak, G. Raczak, D. Kozłowski; 2013; Implantation of additional subcutaneous array electrode reduces defibrillation threshold in ICD patients : preliminary results. Arch. Med. Sci. 2013; vol. 9, nr 3, s Punktacja IF: 1,890 Punktacja ministerstwa: M. Kempa, S. Budrejko, M. Piepiorka-Broniecka, J. Rogowski, D. Kozłowski, G. Raczak; 2015; One-year follow-up of patients undergoing transvenous extraction of pacemaker and defibrillator leeds. PLoS ONE 2015; vol. 10, nr 12, art. ID e , s. [1-8]. Punktacja IF: 3,057 Punktacja ministerstwa: 40

3 5. M. Kempa, T. Królak, Ł. Drelich, S. Budrejko, L. Daniłowicz, E. Lewicka, D. Kozłowski, G. Raczak; 2016; Pre-discharge defibrillation testing: is it still justified? Cardiol. J. 2016; vol. 23, nr 5, s Punktacja IF: 1,256 Punktacja ministerstwa: M. Kempa, B. Budrejko, G. Sławiński, T. Królak, E. Lewicka, G. Raczak; 2018; Polish single-center follow-up of S-ICD systems implanted for the prevention of sudden cardiac death. Kardiol. Pol. 2018; t. 76, nr 2, s Punktacja IF: 1,341 Punktacja ministerstwa: M. Kempa, G. Sławiński, E. Lewicka, S. Budrejko, G. Raczak; 2018; Risk factors for cardiac device related infection during two years follow-up - a retrospective analysis. Kardiol. Pol. 2018; t.76, nr 4, s Punktacja IF: 1,341 Punktacja ministerstwa: 15 Omówienie celu naukowego powyższych prac i osiągniętych wyników wraz z omówieniem ich ewentualnego wykorzystania Moje zainteresowania naukowe, które wyznaczają kierunki prowadzonych przeze mnie badań, dotyczą elektroterapii serca, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki powikłań i niepowodzeń stosowania stymulatorów i kardiowerterów-defibrylatorów serca, jak również rozwiązywania problemów klinicznych powstających podczas wieloletniego stosowania takiej metody leczenia u poszczególnych chorych. Od początku mojej pracy zawodowej jestem zatrudniony w Klinice Kardiologii i Elektroterapii Serca Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, która jest wiodącym ośrodkiem elektroterapii w kraju, a w regionie pomorskim pełni funkcję ośrodka referencyjnego. W pierwszych latach pracy zająłem się zagadnieniami dotyczącymi elektrofizjologii serca i inwazyjnego leczenia zaburzeń rytmu. Wykonywałem zabiegi ablacji oraz implantacji stymulatorów i kardiowerterów-defibrylatorów. Jednak stale zwiększająca

4 się liczba chorych kierowanych do Kliniki, u których stwierdzano powikłania wieloletniego stosowania kardiologicznych urządzeń wszczepialnych, jak również pacjentów u których z różnych względów tradycyjne metody leczenia nie mogły być stosowane, spowodowała, że w dalszym etapie zająłem się także leczeniem właśnie przypadków powikłań wymagających specjalnego postępowania. W większości sytuacji postępowanie lecznicze wiązało się z koniecznością usunięcia uprzednio implantowanego stymulatora lub kardiowertera-defibrylatora wraz z elektrodami. Podstawowe wskazania do tego typu leczenia to uogólnione infekcje przebiegające pod postacią odelektrodowego zapalenia wsierdzia, zakażenia loży implantowanego urządzenia lub mechaniczne uszkodzenia elektrod. Zabieg taki jest obarczony istotnym ryzykiem, a jego wykonanie wymaga wykorzystania specjalistycznego sprzętu niestosowanego rutynowo w ośrodkach elektroterapii. Dlatego po objęciu funkcji Kierownika Pracowni Elektrofizjologii i Elektroterapii Serca wdrożyłem w Klinice procedury leczenia pacjentów wymagających przezżylnego usunięcia elektrod stymulatorów i kardiowerterów-defibrylatorów. Rozpocząłem stosowanie tzw. aktywnych narzędzi (mechanicznych) do usuwania elektrod, a także elektrycznych (obecnie wycofanych) oraz w ostatnim czasie laserowych. Zaproponowałem stosowanie zabezpieczenia kardiochirurgicznego w czasie wykonywania tych zabiegów. Możliwe to było dzięki współpracy z zespołem Kliniki Kardiochirurgii i Chirurgii Naczyniowej GUMed kierowanej przez prof. Jana Rogowskiego. Co istotne - przed rokiem 2012 część zabiegów naprawczych w elektroterapii jak np. usunięcie elektrod stymulatora wraz z urządzeniem nie była refundowana w Polsce przez narodowego płatnika. To spowodowało, że chcąc prowadzić leczenie takich pacjentów zmuszony byłem swoją działalność rozpocząć od wysiłków adresowanych do decydentów, a mających na celu zmianę sytuacji. Pierwszy etap mojej pracy naukowej polegał na analizie rzeczywistych kosztów prowadzonych zabiegów. Wyceny takie wykonane w warunkach polskich nie były wcześniej publikowane. W pracy wykazałem, że stawki refundacyjne za zabiegi naprawcze wykonywane w przypadku powikłań elektroterapii wchodzące w skład koszyka świadczeń są kilkukrotnie niższe niż realne koszty wykonywania tych procedur. Potwierdziłem także, że opieka nad chorym zarówno przed jak i po wykonanym zabiegu wiąże się ponoszeniem przez ośrodek znacznie wyższych wydatków niż w przypadku wykonywania pierwotnych procedur takich jak implantacja stymulatora czy kardiowertera-defibrylatora. Między innymi dzięki przeprowadzonym przeze mnie analizom kosztów tego typu leczenia (Kardiol.Pol 2012), które wykorzystywano w negocjacjach z narodowym płatnikiem, ustalona została możliwości refundacji zabiegów naprawczych w dziedzinie elektroterapii. W swoich dalszych badaniach analizowałem także wyniki przeprowadzonych zabiegów usuwania kardiologicznych urządzeń wszczepialnych w różnych grupach chorych (wskazania infekcyjne i nieinfekcyjne) z uwzględnieniem pacjentów po 80-tym roku życia. W piśmiennictwie polskim bowiem doniesienia na temat jednoośrodkowych wyników tego typu leczenia były bardzo ograniczone. W tym

5 celu zgromadziłem dane osób, u których wykonano procedury z zakresu elektroterapii w latach Spośród 4362 pacjentów dalszej ocenie poddano wyłącznie chorych, którym usuwano w tym okresie elektrody metodą przezżylną. Uzyskane wyniki poparte ostatecznie analizą 160 przypadków, w których łącznie usunięto 220 elektrod, pozwoliły na popularyzowanie poglądu na temat stosunkowo bezpiecznego przeprowadzania zabiegów leczenia powikłań elektroterapii także u osób w wieku podeszłym. W opisywanej bowiem przeze mnie grupie pacjentów, w której średni czas pozostawania elektrody w sercu pacjenta wynosił 40 miesięcy, udało się, poza jednym przypadkiem, z sukcesem przeprowadzić zabieg usunięcia wszystkich elektrod metodą przezżylną przy braku istotnych powikłań. (Kardiol.Pol. 2013). Uzyskane wyniki miały duże znaczenie praktyczne, gdyż w ówczesnym okresie przeważał pogląd, że osoby w zaawansowanym wieku nie powinny być kierowane na zabieg usuwania elektrod, a w przypadku ich uszkodzenia zwykle wybierany model postępowania polegał na doszczepianu kolejnych. Wiązało się to z ryzykiem powikłań o typie zakrzepicy żylnej, jak również prowadzić mogło do znacznego ograniczenia żywotności nowoimplantowanych elektrod z powodu wzajemnego tarcia z wcześniej wszczepionymi. Dalsze moje badania objęły wszystkich chorych operowanych w kierowanej przeze mnie Pracowni Elektrofizjologii i Elektroterapii Serca w latach Byłem inicjatorem powstania specjalnej bazy, do której włączono 4857 chorych z implantowanymi urządzeniami do elektroterapii serca. Moje zainteresowania skupiały się jednak głównie na pacjentach dotkniętych powikłaniami i niepowodzeniami elektroterapii. Poza oceną krótkoterminową efektów prowadzonego leczenia postanowiłem zbadać także, jakie jest rokowanie odległe pacjentów poddanych zabiegom naprawczym. Z grupy operowanych osób wyłoniono podgrupę obejmującą blisko 200 chorych poddanych zabiegowi przezżylnego usunięcia elektrod. Główne wskazania do przeprowadzenia tego zabiegu stanowiły wymienione wcześniej powikłania infekcyjne lub uszkodzenia elektrod. Analizy potwierdziły szczególne znaczenie postępowania polegającego na usunięciu układu stymulatora lub kardiowertera-defibrylatora serca w przypadku infekcyjnego zapalenia wsierdzia oraz dużą śmiertelność w tej grupie chorych mimo optymalnego leczenia (PLOS ONE 2015). Zabieg usunięcia elektrod okazał się procedurą stosunkowo bezpieczną, jednak wyniki takiego leczenia powinny, jak się okazało, być oceniane w dłuższej perspektywie, bowiem w analizowanej populacji w ciągu roku po zabiegu zmarło z różnych przyczyn, w tym z powodu powikłań infekcyjnych, 20 osób. Z grupy tej aż 5 chorych zmarło w pierwszych 21 dniach od zabiegu. Główną przyczyną tych zgonów był wstrząs septyczny wikłający procedurę usunięcia elektrod podejmowaną z powodu posoczniczy gronkowcowej. Ważną obserwacją z tych badań jest także stwierdzenie, że ponad 13% osób poddanych zabiegowi usunięcia implantowanego urządzenia przez rok pozostawało nadal bez jakiegokolwiek urządzenia, głównie z powodu braku wskazań do ponownej

6 implantacji. Tym samym wskazuje to, że stosunkowo często decyzja o zabezpieczeniu pacjentów stymulatorem bądź kardiowerterem-defibrylatorem podejmowana jest niewłaściwie i zbyt pochopnie. Rozumiejąc, jak groźnym powikłaniem elektroterapii serca jest infekcja loży implantowanego urządzenia lub odelektrodowe zapalenie wsierdzia, badałem czynniki, które do powikłań takich mogą się przyczynić. W tym celu w sposób retrospektywny analizowałem dane kliniczne 519 pacjentów, u których w latach wykonałem zabieg usunięcia stymulatora lub kardiowertera-defibrylatora. Z tej grupy do dalszej analizy włączyłem chorych, u których zidentyfikowano jakikolwiek zabieg dotyczący implantowanego urządzenia w okresie do dwóch lat przed wykonaną przeze mnie procedurą usunięcia. Uważałem bowiem, że to właśnie sposób i okoliczności w jakich prowadzony był pierwotny zabieg mogą mieć kluczowe znaczenie dla rozwoju późniejszych powikłań. Uzyskiwanie danych dotyczących pierwotnej implantacji było znacznie utrudnione, gdyż zabiegi te prowadzone były w różnych, często odległych, ośrodkach. Na podstawie analizy wyników 121 przypadków, uzyskałem potwierdzenie, że głównymi czynnikami ryzyka późniejszych powikłań infekcyjnych, do których dochodzi w ciągu dwóch lat, jest stosowanie heparyn drobnocząsteczkowych w okresie okołooperacyjnym oraz wykonywanie zabiegów tzw. rozbudowy układów stymulujących i defibrylujących czyli wymiany urządzeń jednojamowych na dwu- lub trzyjamowe, ewentualnie zamiana stymulatora serca na kardiowerterdefibrylator połączona z wymianą elektrody komorowej (Kardiol. Pol. 2018). Praktyczne zastosowanie wniosków z tej pracy może przyczynić się do istotnego obniżenia częstości występujących powikłań. Dokonane obserwacje wskazują, że powszechnie stosowana, choć niezgodna z najnowszymi wytycznymi, strategia zastępowania w okresie okołooperacyjnym leczenia przeciwkrzepliwego lekami doustnymi przez heparyny drobnocząsteczkowe nie jest postępowaniem właściwym, przyczynia się bowiem, jak już wspomniano, do rozwoju późniejszych powikłań infekcyjnych, najpewniej wskutek zakażenia krwiaków powstałych okołooperacyjnie. W dalszym etapie badań nad leczeniem powikłań stosowania kardiowerterów-defibrylatorów z elektrodami przezżylnymi wprowadziłem w ośrodku gdańskim metodę terapii za pomocą defibrylatorów podskórnych S-ICD. Urządzenia te stanowią bardzo cenną alternatywę dla defibrylatorów z elektrodami przezżylnymi, zwłaszcza w sytuacji występowania powikłań infekcyjnych czy też uszkodzenia dotychczasowych elektrod. Przeprowadziłem wraz z zespołem pierwszy w kraju zabieg repozycji defibrylatora podskórnego pod mięsień najszerszy grzbietu z powodu zagrażającej odleżyny u chorego pierwotnie operowanego zagranicą i jeden z dwóch pierwszych zabiegów implantacji de novo takiego urządzenia. Oceniałem wyniki takiego leczenia w obserwacji odległej, a publikacja na ten temat stanowi pierwsze w Polsce jednoośrodkowe podsumowanie doświadczeń stosowania S-ICD w tak licznej grupie (Kardiol.Pol. 2018). Do analizy włączono bowiem 12 pacjentów operowanych w latach Wskazania do zabiegu stanowiły powikłania wcześniejszego wykorzystania układów przezżylnych

7 (infekcyjne i nieinfekcyjne) lub niemożność implantacji układu przezżylnego z powodu anomalii naczyniowych albo dużego ryzyka rozwoju zapalenia wsierdzia. We wszystkich przypadkach zabieg przeprowadzono bez powikłań, a w dalszej obserwacji nie odnotowano niekorzystnych następstw takiego leczenia. Jednocześnie prowadziłem badania na temat niepowodzeń stosowania defibrylatorów przezżylnych wynikających z wysokiego progu defibrylacji migotania komór, co wymagało zastosowania dodatkowych elektrod podskórnych. Badaniem objęto 741 chorych z implantowanym ICD. Z powodu wysokiego progu defibrylacji u 15 pacjentów konieczne było wszczepienie elektrody podskórnej. Wszystkie zabiegi przeprowadziłem bez powikłań, uzyskując redukcję energii potrzebnej do przerwania migotania komór. Wyniki przedstawione w publikacji wskazują na duże bezpieczeństwo i skuteczność stosowania takiego rozwiązania, a liczba przeprowadzonych przeze mnie zabiegów stawia ośrodek gdański w krajowej czołówce. W pracy wykazano także, że zastosowanie elektrody podskórnej pozwala na uniknięcie repozycji implantowanej uprzednio elektrody endokawitarnej, co było rozwiązaniem proponowanym przez niektórych autorów w przypadku nieskuteczności defibrylacji. Zabieg taki jest jednak bardziej skomplikowany i obarczony ryzykiem powikłań takich jak np. perforacja prawej komory serca. Przedstawione przeze mnie natomiast rozwiązanie pozwala uniknąć takiego niebezpieczeństwa, a duża skuteczność dodatkowych elektrod podskórnych zachęca do ich stosowania w przypadkach stwierdzenia wysokiego progu defibrylacji migotania komór (Arch. Med. Sci. 2015). Zagadnieniem ściśle związanym ze skutecznością leczenia przy pomocy kardiowerterówdefibrylatorów serca jest problematyka wykonywania testów defibrylacji u osób poddanych implantacji tych urządzeń oraz rozwiązywaniu problemów ujawnionych podczas takich testów. Temat ten był przeze mnie szeroko badany w dużej grupie pacjentów leczonych w Klinice Kardiologii i Elektroterapii w okresie kilkunastu lat (lata ). Łącznie przeanalizowano wyniki ponad 780 wykonanych testów. Wskazały one, że jakkolwiek ilość testów, których niekorzystny wynik wpływa na postępowanie terapeutyczne jest obecnie niewielka i nie przekracza 3% (co zgodne jest z obserwacją innych autorów i stanowiło przyczynę zmiany obowiązujących wytycznych) to jednak w określonych przypadkach jego przeprowadzenie pozwala na wykrycie nieprawidłowości, których rozpoznanie w inny sposób jest niemożliwe. Współcześnie główny problem to wysoki próg defibrylacji, niekiedy wymagający implantacji pacjentowi dodatkowej elektrody podskórnej. W analizowanej grupie postępowanie takie wdrożono w 10 przypadkach. W pozostałych 4 redukcję wysokiego progu defibrylacji ujawnionego w teście uzyskano w sposób niezabiegowy polegający na zastosowaniu odwrotnej polarności impulsu defibrylującego. (Cardiol. J. 2016). Praca badawcza poświęcona przedstawionym zagadnieniom będzie przeze mnie dalej kontynuowana.

8 Omówienie pozostałych osiągnięć naukowo-badawczych Mój dorobek naukowy, poza wyodrębnionym osiągnięciem naukowym, obejmuje autorstwo lub współautorstwo: Przed uzyskaniem stopnia doktora nauk medycznych: publikacji o łącznej liczbie 8,778 IF i 39 punktów KBN/MNiSzW doniesienia na zjazdach międzynarodowych i 91 na krajowych Po uzyskaniu stopnia doktora nauk medycznych: prac oryginalnych o łącznym IF 16,662 punktów i liczbie 254 punktów KBN/MNiSzW prac kazuistycznych o łącznym IF 4,579 punktów i liczbie 138 punktów KBN/MNiSzW 3. 8 prac poglądowych o łącznym IF 1,341 i liczbie 54 punktów KBN/MNiSzW 4. 1 list do redakcji czasopisma międzynarodowego o IF 1, rozdziały w monografiach i podręcznikach 6. 3 publikacje z udziału w badaniach wieloośrodkowych o łącznym IF 68, doniesień na zjazdach międzynarodowych i 80 na krajowych łącznie po doktoracie IF 93,519 i 446 punktów KBN/MNiSzW Mój całkowity dorobek (wyłączając publikacje wchodzące w skład dzieła habilitacyjnego) wynosi: 102,297 IF i 485 punktów KBN/MNiSzW liczba cytowań bez autocytowań: 274 wg Scopus i 195 wg Web of Science indeks-h: 7 wg Scopus, 5 wg Web of Science Moja działalność naukowa przed uzyskaniem stopnia doktora nauk medycznych w 2001 roku prowadzona była w ramach pracy zespołu elektrofizjologów II Kliniki Chorób Serca Instytutu Kardiologii Akademii Medycznej w Gdańsku i obejmowała następujące zagadnienia badawcze: 1. Diagnostyka i leczenie omdleń wazowagalnych. Analizowano zastosowanie klasyfikacji VASIS w określaniu typu omdleń wazowagalnych w materiale własnym (HeartWeb 1996, Elektrofizjol. Stym. Serca 1996), rodzaje zaburzeń rytmu będące przyczyną omdleń neurokardiogennych (HeartWeb 1996, Elektrofizjol. Stym. Serca 1997) oraz możliwości leczenia przy pomocy stałej stymulacji serca. Analizowano także przydatność dodatkowych testów takich jak próba

9 Valsalvy (Elektrofizjol. Stym. Serca 1997) czy test pochyleniowy z zastosowaniem nitrogliceryny w potwierdzeniu wazowagalnego tła utrat przytomności (Folia Cardiol. 2000). 2. Badania nad mechanizmami zaburzeń rytmu serca arytmii komorowych i nadkomorowych ze szczególnym uwzględnieniem zaburzeń repolaryzacji (Elektrofizjol. Stym. Serca 1997, Giornale Italiano di Cardiologia 1998, PACE 1998, PACE 2000). W pracach tych przedstawiono wyniki badań zjawiska remodelingu elektrycznego przedsionków na podstawie rejestracji monofazowych potencjałów czynnościowych. Analizowano także zjawisko śródściennej dyspersji repolaryzacji jako wskaźnika zagrożenia arytmiami komorowymi u pacjentów z grupy ryzyka nagłego zgonu sercowego, np. wśród pacjentów z zespołem wydłużonego QT oraz chorych po przebytym zawale serca. 3. Zapobieganie nagłej śmierci sercowej przy pomocy wszczepialnych kardiowerterówdefibrylatorów serca (ICD) (PACE 2000). Analizowano bezpieczeństwo i korzyści implantacji komorowej elektrody defibrylującej w drodze odpływu prawej komory, czyli w miejscu alternatywnym do powszechnie stosowanej lokalizacji w wierzchołku prawej komory. Po uzyskaniu tytułu doktora nauk medycznych kontynuowałem działalność naukową, która głównie skupiała się na zagadnieniach leczenia powikłań elektroterapii serca oraz rozwiązywaniu problemów wieloletniego stosowania stymulatorów i kardiowerterów-defibrylatorów. Publikacje na ten temat stanowią wyodrębnione dzieło naukowe. Poza tymi publikacjami powstały liczne opisy przypadków dotyczące rozwiązywania problemów u leczonych przeze mnie chorych. Opisałem implantację układu kardiowertera-defibrylatora przez przetrwałą żyłę główną górną lewą, będącą pierwszą publikacją na ten temat w polskim piśmiennictwie (Kardiol. Pol. 2006), implantację elektrody podskórnej z trzema pierścieniami defibrylującymi pierwszy polski opis tej metody (Folia Cardiol. 2004), zabieg przezżylnego usunięcia elektrod z powodu infekcji u chorego po operacyjnym leczeniu przełożenia wielkich pni tętniczych pierwszy opis w polskim piśmiennictwie (Kardiol. Pol. 2011), rozpoznanie i leczenie zaburzeń detekcji ICD przez nieczynną elektrodę komorową (Kardiol. Pol. 2012), jak też wykorzystanie lewokomorowej elektrody epikardialnej jako elektrody sterującej w systemie jednojamowego ICD (Cardiol. J. 2017). Inne najistotniejsze zagadnienia naukowe z okresu po uzyskaniu tytułu doktora nauk medycznych stanowiące tematy publikacji oryginalnych, których jestem autorem lub współautorem to:

10 1. Zapobieganie nagłej śmierci sercowej za pomocą implantowanego kardiowertera-defibrylatora z badaniem wpływu następujących czynników na skuteczność defibrylacji: długości drugiej fazy impulsu defibrylującego (Cardiovasc. Electrophysiol. 2001), rodzaju elektrody defibrylującej (Kardiol. Pol. 2005), czynników klinicznych (Kardiol. Pol. 2005) i zastosowania aktywnej obudowy ICD umieszczanej w powłokach brzusznych (Pol. Merk. Lek. 2007) oraz polarności impulsu defibrylującego (Kardiol. Pol. 2007). W kolejnych publikacjach analizowano przydatność różnych sposobów indukcji migotania komór i różnych protokołów oceny progu defibrylacji podczas testów ICD (Folia Cardiol. 2003, Folia Cardiol. 2005, Europace 2008). 2. Znaczenie odczynowości autonomicznej w grupie osób zagrożonych nagłym zgonem sercowym (Folia Cardiol. 2002, Circ. J. 2004), ocena przydatności nieinwazyjnych wskaźników ryzyka nagłego zgonu takich jak analiza zmienności częstości rytmu zatokowego (Folia Cardiol. 2003), naprzemienności załamka T (Kardiol. Pol. 2012, Kardiol. Pol. 2015, Geriatria 2015) czy wrażliwości baroreceptorów tętniczych (Kardiol. Pol. 2001). 3. Zastosowanie stymulacji resynchronizującej w leczeniu pacjentów z ciężką niewydolnością serca (Folia Cardiol. 2003, Folia Cardiol. 2005, Kardiol. Pol. 2008) oraz ocena znaczenia położenia elektrody przedsionkowej w tym typie stymulacji (Arch. Med. Sci. 2011). 4. Zastosowanie podskórnego kardiowertera-defibrylatora (S-ICD) w zapobieganiu nagłym zgonom sercowym. W opisach przypadków przedstawiłem pierwsze w Polsce zabiegi z zastosowaniem S-ICD (Kardiol. Pol. 2014, Arch. Med. Sci. 2016), brałem także udział w międzynarodowym badaniu czynników decydujących o wyborze właśnie takiego sposobu leczenia w Europie (Europace 2018). Ponadto uczestniczyłem w pracach zespołów eksperckich opracowujących: - Opinię Sekcji Rytmu Serca PTK dotyczącą zastosowania podskórnego kardiowertera-defibrylatora w prewencji nagłego zgonu sercowego w warunkach polskich (Kardiol. Pol. 2017) - Opinię ekspertów Komisji Informatyki i Telemedycyny PTK, Sekcji Elektrokardiologii Nieinwazyjnej i Telemedycyny PTK oraz Komitetu Nauk Klinicznych PAN na temat rozwiązań telemedycznych w kardiologii (Kardiol. Pol. 2018)

11 Przedstawione zagadnienia były także tematem licznych wygłoszonych przeze mnie doniesień zjazdowych oraz wykładów: Przedstawiane doniesienia zjazdowe: 1. D. Kozłowski, M. Kempa, J. Staniewicz, R. Gałąska, M. Radomski, S. Sielski, I. Stasiewska- Romanowska, G. Świątecka 1995, Diagnosis of vasovagal syncope with heart rate variability analysis and its clinical implication: a preliminary report. Fourth International Workshop, Cardiac Arrhythmias, Wenecja, Włochy 2. D. Kozłowski, M. Kempa, J. Staniewicz, G. Świątecka. 1996, Ograniczone wskazania do stosowania nitrogliceryny w diagnostyce omdleń neurogennych. W: Kardiol. Pol. 1996; t. 45, supl. 1, s. P Kongres Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Warszawa 3. M. Kempa, D. Kozłowski, S. Sielski, R. Gałąska, I. Stasiewska-Romanowska, J. Staniewicz, G. Świątecka. 1996; The usefulness of the "VASIS" classification in the evaluation of vasovagal syncope types. W: Eur. J. Cardiac Pacing Electrophysiol. 1996; vol. 6, nr 1, suppl. 5, s th International Congress, Nicea, Francja 4. M. Kempa, D. Kozłowski, J. Staniewicz, R. Wilczek, G. Świątecka; 1996; Wskazania do stałej stymulacji serca w zespole wazowagalnym : doniesienie wstępne. W: Elektrofizjol. Stymul. Serca 1996; t. 3, nr, 2, s Konferencja Naukowo-Szkoleniowa Sekcji Stymulacji Serca i Elektrofizjologii Klinicznej Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Książ 5. D. Kozłowski, M. Kempa; 1996; Wartość diagnostyczna testu pochyleniowego z zastosowaniem nitrogliceryny. W: Elektrofizjol. Stymul. Serca 1996; t. 3, nr 1, s. 53. II Konferencja Naukowo-Szkoleniowa Sekcji Elektrokardiologii Nieinwazyjnej Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Zakopane 6. M. Kempa, D. Kozłowski, S. Sielski, J. Staniewicz, R. Gałąska, I. Stasiewska-Romanowska, M. Radomski, G. Świątecka; 1996; Różnicowanie typu mieszanego omdlenia wazowagalnego na podstawie analizy HRV. W: Elektrofizjol. Stymul. Serca 1996; t. 3, nr 1, s. 55. II Konferencja Naukowo-Szkoleniowa Sekcji Elektrokardiologii Nieinwazyjnej Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Zakopane 7. G. Raczak, M. Kempa, D. Jackowiak, J. Kubica, A. Lubiński, G. Świątecka; 1996; Ocena wrażliwości baroreceptorów (BRS) przy użyciu próby valsalvy (VM). W: Elektrofizjol. Stymul. Serca 1996; t. 3, nr, 2, s Konferencja Naukowo-Szkoleniowa Sekcji Stymulacji Serca i Elektrofizjologii Klinicznej Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Książ

12 8. D. Kozłowski, M. Kempa, J. Staniewicz, G. Świątecka; 1996; Limited indications in the use of nitrogliceryn in vasovagal syncopal diagnostics. W: Cardiostimolazione 1996; vol. 14, nr 3, s International Symposium : Progress in Clinical Pacing, Rzym, Włochy 9. M. Kempa, D. Kozłowski, J. Staniewicz, G. Raczak, G. Świątecka; 1997; Wskazania do podjęcia akcji reanimacyjnej u chorych z omdleniem wazowagalnym. W: Elektrofizjol. Stymul. Serca 1997; t. 4, nr 3, s II Konferencja Sekcji Reanimacji Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Warszawa 10. M. Kempa, D. Kozłowski, J. Staniewicz, G. Raczak, G. Świątecka; 1997; Przedłużona asystolia jako wynik stosowania beta-blokerów w kardiodepresyjnym typie VVS. W: Elektrofizjol. Stymul. Serca 1997; t. 4, nr 1, s. 71. III Konferencja Naukowo-Szkoleniowa Sekcji Elektrokardiologii Nieinwazyjnej Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Zakopane 11. M. Kempa, A. Lubiński, T. Królak, E. Lewicka-Nowak, G. Świątecka; 1998; Exercise can change characteristic of intracardiac signal in patients with transvenous ICD. VIII International Symposium on Progress in Clinical Pacing, Rzym, Włochy 12. A. Lubiński, M. Kempa, E. Lewicka, T. Królak, G. Raczak, G. Świątecka; 1998; Ocena remodelingu elektrycznego na podstawie zmian czasu trwania potencjałów monofazowych. W: Elektrofizjol. Stymul. Serca 1998; t. 5, nr 1, s. 77. Wiosenna Konferencja Sekcji Stymulacji Serca i Elektrofizjologii Klinicznej Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Łańcut 13. A. Lubiński, M. Kempa, E. Lewicka-Nowak, T. Królak, G. Świątecka; 2000; Doświadczenia w prowadzeniu chorych z implantowanym kardiowerterem-defibrylatorem i stymulatorem serca. W: Kardiol. Pol. 2000; t. 53, supl. 2, s. II-25. IV Międzynarodowy Kongres Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Wrocław 14. A. Lubiński, M. Kempa, E. Lewicka-Nowak, T. Królak, G. Świątecka; 2000; Interakcje implantowanych kardiowerterów-defibrylatorów i stymulatorów serca : doświadczenia własne. W: Folia Cardiol. 2000; t. 7, supl. B, s. B19. Wiosenna Konferencja Sekcji Stymulacji Serca i Elektrofizjologii Klinicznej Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Gniezno 15. M. Kempa, A. Lubiński, A. Zienciuk, E. Lewicka-Nowak, T. Królak, A. Pazdyga, G. Świątecka; 2001; Initiation of arrhythmias in patients with ICD and coronary artery disease or dilatative cardiomiopathy. W: Europace 2001; vol. 2, suppl. A, s. A3. IX International Symposium on Progress in Clinical Pacig, Rzym

13 16. M. Kempa, A. Lubiński, P. Zagożdżon, T. Królak, E. Lewicka-Nowak, A. Pazdyga, G. Świątecka; 2002; Parameters determining ventricular tachyarrhythmia cycle length in ICD patients. W: X International Symposium on Progress in Clinical Pacing, Rome, Italy, December 3-6, 2002 : abstracts. X International Symposium on Progress in Clinical Pacing, Rzym, Włochy 17. M. Kempa, A. Lubiński, P. Zagożdżon, T. Królak, A. Zienciuk, Lewicka-Nowak, A. Pazdyga, G. Świątecka; 2002; Analysis of the triggering mechanism of ventricular arrhythmias using electrograms stored in ICD. W: X International Symposium on Progress in Clinical Pacing, Rome, Italy, December 3-6, 2002 : abstracts. X International Symposium on Progress in Clinical Pacing, Rzym, Włochy 18. M. Kempa, A. Lubiński, T. Królak, P. Zagożdżon, A. Zienciuk, E. Lewicka-Nowak, A. Pazdyga, G. Świątecka; 2002; Powtarzalność mechanizmów indukujących i rodzajów arytmii komorowych pacjentów z ICD. W: Kardiol. Pol. 2002; t. 57, supl. 2, s. II-102. VI Międzynarodowy Kongres Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Poznań 19. M. Kempa, A. Lubiński, A. Zienciuk, T. Królak, P. Zagożdżon, E. Lewicka-Nowak, G. Świątecka; 2002; Jak powstają arytmie komorowe? Analiza zapisów rejestrowanych w pamięci holterowskiej ICD. W: Kardiol. Pol. 2002; t. 57, supl. 2, s. II-102. VI Międzynarodowy Kongres Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Poznań 20. M. Kempa, A. Lubiński, P. Zagożdżon, T. Królak, A. Zienciuk, Lewicka-Nowak, A. Pazdyga, G. Świątecka; 2002; Analiza czynników kształtujących długość cyklu arytmii komorowych rejestrowanych w pamięci holterowskiej ICD. W: Kardiol. Pol. 2002; t. 57, supl. 2, s. II-38. VI Międzynarodowy Kongres Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Poznań 21. M. Kempa, A. Lubiński, P. Zagożdżon, T. Królak, A. Zienciuk, Lewicka-Nowak, A. Pazdyga, G. Świątecka; 2002; Analysis of the parameters determining arrhythmia cycle lenght in patients with implanted ICD. W: Europace 2002; vol. 3, suppl. A, s. A170. XIIIth International Congress, Nicea, Francja 22. M. Kempa, A. Lubiński, T. Królak, A. Pazdyga, A. Zienciuk, G. Świątecka; 2003; Test ze wzrastającą energią impulsu w oznaczaniu progu defibrylacji migotania komór podczas implantacji ICD. W: Kardiol. Pol. 2003; t. 58, supl. 3, s. III Konferencja Naukowa Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego; XII Wiosenna Konferencja Sekcji Stymulacji Serca i Elektrofizjologii Klinicznej PTK: Nagła śmierć sercowa: postępy w prewencji i terapii, Katowice 23. M. Kempa, A. Lubiński, T. Królak, A. Pazdyga, A. Zienciuk, G. Świątecka; 2003; Przydatność testu ze wzrastającą energią impulsu w oznaczeniu progu defibrylacji migotania komór u pacjentów z ICD. W:

14 Kardiol. Pol. 2003; t. 59, suppl. 1, s. I I-209. VII Międzynarodowy Kongres Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Trójmiasto, Gdynia-Sopot-Gdańsk 24. M. Kempa, A. Lubiński, R. Wilczek, T. Królak, A. Pazdyga, A. Zienciuk, G. Świątecka, G. Raczak; 2005; Implantacja podskórnej elektrody defibrylującej u pacjentów z ICD i wysokim progiem defibrylacji migotania komór : doświadczenia własne. W: Folia Cardiol. 2005; t. 12, supl. A, s. 29. XIV Wiosenna Konferencja Sekcji Rytmu Serca (Sekcji Stymulacji Serca i Elektrofizjologii Klinicznej) Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Jachranka 25. M. Kempa, A. Lubiński, R. Wilczek, T. Królak, A. Pazdyga, A. Zienciuk; 2005; The usefulness of step-up search algorithm for determination of defibrillation threshold in ICD patients. W: Europace 2005; vol. 7, suppl. 1, s. 47. Meeting of the European Heart Rhythm Association, Praga, Czechy 26. M. Kempa, A. Lubiński, R. Wilczek, M. Królak, A. Pazdyga, G. Raczak; 2006; Implantacja ICD u chorego z przetrwałą lewą żyłą główną górną. W: Folia Cardiol. 2006; t. 13, supl. C, s. 21. XV Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Szczecin 27. M. Kempa, S. Budrejko, M. Piepiorka, S. Beta, J. Rogowski, G. Raczak; 2012; Wyniki zabiegów przezżylnego usuwania elektrod u pacjentów po 80. roku życia. W: Folia Cardiol. Exc. 2012; t. 7, supl. B, s. 7. XXIII Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego POLSTIM 2012, Kołobrzeg 28. M. Kempa, Ł. Drelich, S. Budrejko, T. Królak, G. Raczak; 2012; Skuteczność jednopierścieniowej elektrody podskórnej w obniżaniu progu defibrylacji migotania komór u pacjentów z implantowanym koardiowerterem-defibrylatorem serca. W: Folia Cardiol. Exc. 2012; t. 7, supl. B, s. 16. XXIII Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego POLSTIM M. Kempa, M. Piepiorka-Broniecka, S. Budrejko, G. Raczak, T. Królak; 2013; Roczna obserwacja pacjentów po przezżylnym usunięciu elektrod stymulatorów i kardiowerterów-defibrylatorów serca. W: Folia Cardiol. Exc. 2013; t. 8, supl. C, s. 39. XXIV Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego POLSTIM 2013, Wrocław 30. M. Kempa, Ł. Drelich, T. Królak, S. Budrejko, L. Daniłowicz-Szymanowicz, G. Raczak; 2013; Porównanie wyników testów kardiowertera-defibrylatora serca u chorych poddanych implantacji w latach oraz W: Folia Cardiol. Exc. 2013; t. 8, supl. C, s. 44. XXIV Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego POLSTIM 2013, Wrocław

15 31. M. Kempa, S. Budrejko, G. Raczak; 2015; Podskórny system do defibrylacji (S-ICD) w prewencji nagłego zgonu : doświadczenia gdańskie. W: Folia Cardiol. 2015; t. 10, supl. B, s XXVI Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, POLSTIM 2015, Gdańsk 32. M. Kempa, M. Piepiorka-Broniecka, S. Budrejko, G. Raczak; 2015; Obserwacja odległa pacjentów po zabiegu przezżylnego usunięcia elektrod wewnątrzsercowych. W: Folia Cardiol. 2015; t. 10, supl. B, s. 8. XXVI Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, POLSTIM 2015, Gdańsk Wygłoszone wykłady: 1. M. Kempa, 2014 Ryzyko wczesnych i odległych powikłań elektroterapii, Polstim Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Łódź 2. M. Kempa, 2014 Czy podział defibrylatorów na urządzenia wysokoenergetyczne i zwykłe jest jeszcze zasadny?, Polstim Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Łódź 3. M. Kempa, 2015 Czy zawsze wymieniać ICD w kardiomiopatii rozstrzeniowej gdy LVEF wzrosła powyżej 40%?, Polstim Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Gdańsk 4. M. Kempa, 2015 S-ICD powinien być standardem a nie ostatecznością?, Polstim Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Gdańsk 5. M. Kempa, 2015 Implantacja ICD jak uniknąć dylematów przy doborze urządzenia?, Polstim Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Gdańsk 6. M. Kempa, 2016 Czy już na etapie doboru ICD/CRT możemy redukować ryzyko odległych powikłań?, Polstim Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Wisła 7. M. Kempa, 2016 W prewencji pierwotnej programowanie stref detekcji powyżej 185/min. powinno być standardem, Polstim Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Wisła 8. M. Kempa, 2016 Reimplantacja ICD w prewencji pierwotnej SCD a podlegające zmianą wskazania do implantacji, Polstim Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Wisła

16 9. M. Kempa, 2016 W prewencji pierwotnej NZK moim pierwszym wyborem jest S_ICD, Polstim Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Wisła 10. M. Kempa, 2016 Standardy w elektrofizjologii i elektroterapii stymulacja resynchronizująca, XX Kongres Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Poznań 11. M. Kempa, 2017 Burza elektryczna definicja, występowanie, czynniki wyzwalające, Polstim Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Rzeszów 12. M. Kempa, 2017 Całkowicie podskórny kardiowerter-defibrylator S-ICD, Polstim Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Rzeszów 13. M. Kempa, 2017 S-ICD prawie dla wszystkich stanowisko PRO, Polstim Konferencja Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Rzeszów 14. M. Kempa, 2017 Błędy w programowaniu urządzeń, XX Kongres Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Katowice 15. M. Kempa, 2017 Stanowiska ekspertów SRS PTK na temat nowych technologii w warunkach polskich, XX Kongres Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Katowice 16. M. Kempa, 2017 Całkowicie podskórny kardiowerter-defibrylator S-ICD, XX Kongres Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Katowice Jako główny badacz lub współbadacz brałem udział w następujących wieloośrodkowych projektach badawczych: 1. Ocena bezpieczeństwa i korzyści płynących z klinicznego zastosowania elektrody defibrylującej Medtronic Typ 6948 RV/SVC, , współbadacz 2. Ocena bezpieczeństwa i korzyści płynących z klinicznego zastosowania elektrody defibrylującej Medtronic Typ 6996S, , współbadacz 3. Threshold test using upper limit during implantation TULIP protocol, 2003, współbadacz 4. Dronedarone in prevention of ventricular arrhythmia in patients with ICD , współbadacz

17 5. European Lead Extraction Controlled Registry, , Scientific Initiatives Committee of the European Heart Rhythm Association, główny badacz 6. Vest Prevention of Early Sudden Death Trial and VEST Registry (VEST), 2014, współbadacz 7. Management and detection of atrial tachyarrhythmias in patients implanted with Biotronik DX system (MATRIX), , główny badacz 8. The European Snap Shot Survey on Subcutaneous Implantable-Defibrillator Implantation (ESSS- SICDI), 2017, Scientific Initiatives Committee of the European Heart Rhythm Association, główny badacz 9. CRT Survey II: a European Society of Cardiology survey of cardiac resynchronisation therapy in patients-who is doing what to whom and how?, 2017, główny badacz Jako główny wykonawca lub współwykonawca uczestniczyłem w prowadzeniu następujących prac naukowo-badawczych prowadzonych w Klinice Kardiologii i Elektroterapii Serca GUMed: 1. Praca własna AMG (W-188, ) pt. Ocena progu defibrylacji migotania komór metodą stopniowo wzrastającej energii impulsu defibrylującego u pacjentów z implantowanym kardiowerterem-defibrylatorem serca, kierownik projektu 2. Praca statutowa AMG (ST-1, ) pt. Wszczepialne kardiowertery-defibrylatory serca w prewencji pierwotnej i wtórnej nagłej śmierci sercowej współwykonawca 3. Praca statutowa GUMed (ST-1, ) pt. Opracowanie nowych wskazań do elektroterapii serca - współwykonawca 4. Praca statutowa GUMed (ST /07/2015; ) pt. Opracowanie nowych metod diagnostycznych i terapeutycznych w różnych grupach chorych kardiologicznych zagrożonych złośliwymi arytmiami komorowymi - współwykonawca

18 Staże naukowe i szkolenia zagraniczne i krajowe W ramach rozwoju naukowego i doskonalenia zawodowego uczestniczyłem w stażach i szkoleniach z zakresu programowania stymulatorów i kardiowerterów-defibrylatorów serca (Berlin 1996, 1997, Lozanna, Szwajcaria 2002), w zakresie implantacji i programowania układów resynchronizujących (Heart Center Leipzig, Lipsk 2014) oraz w zakresie leczenia powikłań elektroterapii (Deutsches Herzzentrum, Berlin 2014). Ponadto, w 2000 roku odbyłem miesięczny staż naukowy w Oddziale Kardiologii i Angiologii Szpitala Uniwersyteckiego Charite w Berlinie w zakresie elektroterapii serca. W 2001 roku odbyłem 3-miesięczny staż w Katedrze i Klinice Akademii Medycznej w Lublinie (obecnie Uniwersytet Medyczny) w zakresie różnych metod stałej stymulacji serca i leczenia powikłań elektroterapii, pod kierunkiem prof. Andrzeja Kutarskiego. Współpraca międzynarodowa Współpraca z zespołem prof. B. Merkely z Uniwersytetu im. Semmelweisa w Budapeszcie, Węgry w zakresie badań nad wpływem skrócenia drugiej fazy impulsu defibrylującego na próg defibrylacji migotania komór w układzie kardiowertera-defibrylatora serca publikacje: A. Lubiński, B. Merkely, M. Kempa, T. Gyongy, O. Kiss, E. Lewicka-Nowak, L. Gelleer, R. Wilczek, G. Świątecka, F. Horkay, E. Bodor, J. Pilz, M. Schaldach; 1998; Prospective, randomised clinical study on optimizing the second phase duration of biphasic shocks in unipolar ICD system. Preliminary results. W: Rhythm control from cardiac evaluation to treatment. Vol. 1 s / ed. E.Adornato, wyd. Luigi Pozzi Roma Roma 1998 B. Merkely, A. Lubiński, O. Kiss, F. Horkay, E. Lewicka-Nowak, M. Kempa, Z. Szabolcs, G. Nyikos, E. Zima, G. Świątecka, L. Gellér; 2001; Shortening the second phase duration of biphasic shocks : effects of class III antiarrhythmic drugs on defibrillation efficacy in humans. J. Cardiovasc. Electrophysiol. 2001; vol. 12, nr 7, s Współpraca z zespołem dr GD. Pinna z Montescano, Włochy w zakresie badań nad wykorzystaniem testów wrażliwości baroreceptorów tętniczych w diagnostyce osób zagrożonych nagłym zgonem sercowym publikacje:

19 G. Raczak, P. Zagożdżon, G. D. Pinna, M. Kempa, A. Lubiński, D. Kozłowski, G. Świątecka; 1997; Wrażliwość baroreceptorów tętniczych w przewidywaniu wyniku programowanej stymulacji komór u chorych po zawale serca. Elektrofizjol. Stymul. Serca 1997; t. 4, nr 1, s G. Raczak, G. D. Pinna, R. Maestri, A. Lubiński, L. Daniłowicz, M. Szwoch, P. Derejko, A. Zienciuk, M. Kempa, T. Królak, M. T. La Rovere; 2001; Assessment of baroreflex sensitivity using phenylephrine test for prediction of haemodynamic tolerance of inducible ventricular tachycardia after myocardial infarction. Kardiol. Pol. 2001; t. 54, nr 3, s G. Raczak, G. D. Pinna, R. Maestri, L. Daniłowicz-Szymanowicz, M. Szwoch, A. Lubiński, M. Kempa; 2004; Different predictive values of electrophysiological testing and autonomic assessment in patients surviving a sustained arrhythmic episode. Circ. J. 2004; vol. 68, s Współpraca z Scientific Initiatives Committee of the European Heart Rhythm Association w przeprowadzeniu rejestru: The European Snap Shot Survey on Subcutaneous Implantable-Defibrillator Implantation (ESSS-SICDI) (2017) - publikacja : S. Boveda, R. Lenarczyk, S. Fumagalli, R. Tilz, K. Goscinska-Bis, M. Kempa, P. Defaye, C. Marquié, A. Capucci, L. Ueberham, N. Dagres; 2018; Factors influencing the use of subcutaneous or transvenous implantable cardioverter-defibrillators: results of the European Heart Rhythm Association prospective survey. Europace Feb 8. DOI: /europace/euy009 - ahead of print Opieka naukowa i udział w kształceniu młodej kadry Jestem promotorem pomocniczym w otwartym przewodzie doktorskim na Wydziale Lekarskim GUMed: Emilia Stepnowska, od r. Tytuł pracy: Czynniki prognostyczne u pacjentów z tętniczym nadciśnieniem płucnym w dobie specjalistycznego celowanego leczenia Byłem recenzentem pracy magisterskiej: Alicja Małgorzata Kałużniak, 2017 r. Tytuł pracy: Utrata krwi po planowych operacjach na otwartym sercu Wydział Nauk o Zdrowiu z Oddziałem Pielęgniarstwa i Instytutem Medycyny Morskiej i Tropikalnej GUMed, kierunek pielęgniarstwo

20 Od rozpoczęcia pracy w Klinice Kardiologii GUMed w 1996 roku początkowo jako asystent, potem adiunkt i starszy wykładowca aktywnie uczestniczę w nauczaniu przed-dyplomowym w zakresie ćwiczeń i seminariów z kardiologii dla studentów polsko- i anglojęzycznych IV - VI roku Wydziału Lekarskiego. Prowadzę także zajęcia fakultatywne z kardiologii dla studentów III-VI roku Wydziału Lekarskiego. Biorę czynny udział w przygotowywaniu pytań do końcowego egzaminu testowego z chorób wewnętrznych dla studentów Wydziału Lekarskiego GUMed oraz jestem egzaminatorem z tego przedmiotu. Byłem członkiem komitetu naukowego i wykładowcą licznych kursów z zakresu elektroterapii serca dla lekarzy w Polsce. Tematem moich wykładów były zagadnienia związane ze stałą stymulacją serca, zasady programowania stymulatorów, leczenie przy pomocy ICD oraz kwalifikacja i prowadzenie chorych leczonych stymulacją dwukomorową (CRT). Prowadzę staże specjalizacyjne w zakresie elektrofizjologii dla lekarzy specjalizujących się w dziedzinie kardiologii. Działalność organizacyjna Jako członek Komitetu Organizacyjnego uczestniczyłem w przygotowaniu XVI Konferencji Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego Sopot 2007 oraz Konferencji Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego Polstim 2015 w Gdańsku. Od roku 2015 jestem członkiem Zarządu Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. W tym okresie uczestniczyłem w pracach Komitetu Naukowego corocznej Konferencji Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego Polstim 2016, 2017 i Recenzje w czasopismach naukowych: W latach recenzowałem artykuły w następujących czasopismach: 1. PACE, 2017 r., 2018 r. 2. Kardiologia Polska, 2017 r., 2018 r. 3. Polskie Archiwum Medycyny Wewnętrznej, 2016 r r.