RADA UNII EUROPEJSKIEJ. Bruksela, 29 czerwca 2007 r. (13.07) (OR. en,es,fr) 11362/07. Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2005/0281(COD)

Transkrypt

1 RADA UNII EUROPEJSKIEJ Bruksela, 29 czerwca 2007 r. (13.07) (OR. en,es,fr) Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2005/0281(COD) 11362/07 ENV 364 CODEC 738 NOTA INFORMACYJNA od: Sekretariat Generalny do: Delegacje Dotyczy: Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie odpadów - Porozumienie polityczne Delegacje otrzymują w załączniku I opracowany przez prezydencję kompromisowy tekst wyżej wspomnianego wniosku, uzgodniony przez Radę (ds. Środowiska Naturalnego) w dniu 28 czerwca 2007 r. W załączniku II znajdują się projekty oświadczeń, które zostaną włączone do protokołu Rady /07 mw/mik/me 1 DG I PL

2 ZAŁĄCZNIK I Wniosek Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie odpadów Artykuł 1 Przedmiot i zakres zastosowania Niniejsza dyrektywa ustanawia środki służące ochronie środowiska naturalnego i zdrowia ludzi przez profilaktykę i zmniejszanie niekorzystnych skutków generowania odpadów i gospodarowania nimi oraz przez zmniejszenie ogólnych skutków użytkowania zasobów i poprawę efektywności takiego użytkowania. Artykuł 2 Wyłączenia z zakresu zastosowania 1. Z zakresu zastosowania niniejszej dyrektywy są wyłączone: a) wyziewy gazowe emitowane do atmosfery; b) grunt (w miejscu), w tym nierozkopana zanieczyszczona gleba i budynki trwale związane z gruntem; * * Nowy motyw: Do mienia ruchomego, którego jego posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć, lub do którego pozbycia się został zobowiązany, powinny mieć zastosowanie, z pewnymi wyłączeniami, skuteczne i spójne przepisy dotyczące przetwarzania odpadów /07 mw/mik/me 2

3 ba) niezanieczyszczona gleba i inny materiał występujący w stanie naturalnym *, wydobyty w trakcie prac budowlanych, jeżeli jest pewne, że materiał ten zostanie wykorzystany do celów budowlanych w stanie naturalnym w miejscu, w którym został wydobyty; bb) odpady promieniotwórcze; bc) wycofane z użytku materiały wybuchowe; c) odchody, jeżeli nie są objęte ust. 2 lit. b), słoma i inne naturalne nieszkodliwe substancje pochodzące z produkcji rolniczej lub leśnej, które są wykorzystywane w rolnictwie, leśnictwie lub do produkcji energii z takiej biomasy za pomocą procesów lub metod, które nie są szkodliwe dla środowiska ani nie stanowią zagrożenia dla zdrowia ludzkiego; ** 2. Z zakresu zastosowania niniejszej dyrektywy należy wyłączyć następujące kategorie, w zakresie, w jakim są one już objęte innymi przepisami wspólnotowymi: a) ścieki; b) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, w tym produkty przetworzone objęte rozporządzeniem (WE) nr 1774/2002, oprócz tych, które są przewidziane do przekształcenia termicznego, składowania na składowisku lub do wykorzystania w zakładzie produkującym biogaz lub kompostowni; * ** Nowy motyw: Klasyfikacja niezanieczyszczonej gleby wydobytej podczas robót ziemnych i innego materiału występującego w stanie naturalnym, wykorzystywanego w innych miejscach niż to, w którym została on wydobyty, jako odpadu jest przeprowadzana zgodnie z definicją odpadów, przepisami dotyczącymi produktów ubocznych lub zniesienia statusu odpadu zawartymi w niniejszej dyrektywie. Oświadczenie do protokołu Rady: Rada i Komisja zgadzają się, że w przyszłych przepisach dotyczących wychwytywania i składowania węgla uwzględnione zostaną te szczegółowe warunki, którymi należy obłożyć te techniki w odniesieniu do przepisów dotyczących odpadów /07 mw/mik/me 3

4 c) zwłoki zwierząt, które poniosły śmierć w inny sposób niż przez ubój, w tym zwierząt uśmierconych w celu wyeliminowania chorób epizootycznych, i które są unieszkodliwiane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1774/2002; d) odpady powstałe w wyniku poszukiwania, wydobywania, przetwarzania i składowania zasobów mineralnych oraz z działalności odkrywkowej objęte dyrektywą 2006/21/WE. 3. Osady przemieszczone w obrębie wód powierzchniowych w celach związanych z gospodarowaniem wodą i drogami wodnymi lub zapobieganiem powodziom bądź ograniczaniem skutków powodzi i susz są wyłączone z zakresu zastosowania niniejszej dyrektywy, jeżeli zostanie udowodnione, że osady te nie są niebezpieczne i że wyłączenie to nie stanowi uszczerbku dla przestrzegania zobowiązań nałożonych przez inne przepisy wspólnotowe. 4. Szczegółowe przepisy dotyczące konkretnych przypadków lub uzupełniające przepisy niniejszej dyrektywy w odniesieniu do gospodarowania poszczególnymi kategoriami odpadów mogą zostać ustanowione odrębnymi dyrektywami. Artykuł 3 Definicje Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje: a) odpady oznaczają wszelkie substancje lub przedmioty, które ich posiadacz usuwa, zamierza usunąć, lub do których usunięcia został zobowiązany; b) odpady niebezpieczne oznaczają odpady wykazujące co najmniej jedną spośród właściwości niebezpiecznych wymienionych w załączniku III; * * Nowy motyw: Klasyfikacja odpadów jako niebezpieczne powinna być oparta między innymi na przepisach wspólnotowych dotyczących substancji chemicznych, w szczególności dotyczących klasyfikacji preparatów jako niebezpiecznych, wraz ze stosowanymi w tym celu wartościami dopuszczalnymi stężeń /07 mw/mik/me 4

5 c) oleje odpadowe oznaczają wszelkie mineralne lub syntetyczne oleje smarowe lub przemysłowe, które przestały się nadawać do użytku, do jakiego były pierwotnie przeznaczone, takie jak zużyte oleje z silników spalinowych i oleje przekładniowe, oleje smarowe, oleje turbinowe oraz oleje hydrauliczne; ca) odpady biodegradowalne oznaczają ulegające biodegradacji odpady ogrodowe i parkowe, odpady spożywcze i kuchenne z gospodarstw domowych, restauracji, placówek zbiorowego żywienia i handlu detalicznego i porównywalne odpady z zakładów przetwórstwa spożywczego; d) producent odpadów oznacza dowolny podmiot, którego działalność prowadzi do powstawania odpadów (pierwotny producent odpadów) lub dowolny podmiot zajmujący się przetwarzaniem wstępnym, mieszaniem lub innymi procesami prowadzącymi do zmiany charakteru lub składu tych odpadów; e) posiadacz odpadów oznacza producenta odpadów lub osobę fizyczną lub prawną będącą w posiadaniu tych odpadów; ea) dealer oznacza jakikolwiek podmiot występujący w roli zleceniodawcy w transakcji zakupu a następnie sprzedaży odpadów, w tym oznacza również dealerów, który nie obejmuje odpadów fizycznie w posiadanie; eb) broker oznacza jakikolwiek podmiot organizujący odzyskiwanie lub unieszkodliwianie odpadów w imieniu innych stron, w tym oznacza również brokerów, którzy nie obejmują odpadów fizycznie w posiadanie; f) gospodarowanie odpadami oznacza zbieranie, transportowanie, odzyskiwanie oraz unieszkodliwianie odpadów, łącznie z nadzorem nad tego rodzaju działaniami, jak również późniejsze postępowanie z miejscami unieszkodliwiania odpadów wraz z działaniami wykonywanymi w charakterze dealera lub brokera; 11362/07 mw/mik/me 5

6 g) zbieranie oznacza gromadzenie odpadów, w tym również wstępne sortowanie i wstępne składowanie * odpadów do celów ich transportowania do zakładu przetwarzania; h) zapobieganie oznacza środki zastosowane zanim dana substancja, materiał lub produkt staną się odpadami, a które zmniejszają: i) ilość odpadów, w tym również przez ponowne wykorzystanie produktów lub wydłużenie okresu żywotności produktów; ii) niekorzystne oddziaływanie wytworzonych odpadów na środowisko naturalne i zdrowie ludzi; lub iii) zawartość substancji szkodliwych w materiałach i produktach; * Nowe motywy: Konieczne jest rozróżnienie między pojęciami:»wstępne składowanie odpadów w oczekiwaniu na odbiór«,»zbieranie odpadów«i»składowanie odpadów w oczekiwaniu na przetworzenie«. Zakłady lub przedsiębiorstwa produkujące odpady w trakcie swojej działalności nie powinny być uznawane za uczestniczące w gospodarowaniu odpadami i podlegające obowiązkowi uzyskania zezwolenia na składowanie własnych odpadów w oczekiwaniu na ich odbiór. Systemy zbierania odpadów, które nie są prowadzone przez podmioty zawodowo zajmujące się taką działalnością, nie powinny podlegać obowiązkowi rejestracji, ponieważ stanowią mniejsze zagrożenie i przyczyniają się do selektywnego zbierania odpadów. Wśród przykładów takich systemów można wymienić zbieranie lekarstw przez apteki, odbiór zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach i systemy zbiórki w szkołach. Wstępne składowanie w ramach definicji zbierania jest rozumiane jako czynność składowania w oczekiwaniu na odbiór w obiektach, w których odpady są rozładowywane, by umożliwić ich przygotowanie do dalszego transportu w celu odzysku lub unieszkodliwienia w innym obiekcie. Należy wprowadzić rozróżnienie między wstępnym składowaniem odpadów w oczekiwaniu na odbiór a składowaniem odpadów w oczekiwaniu na przetworzenie, odpowiednio do celu niniejszej dyrektywy, a także do rodzaju odpadów, wielkości obiektu i długości okresu składowania oraz celu zbiórki. Rozróżnienie to powinny wprowadzić państwa członkowskie. Należy zaznaczyć, że składowanie odpadów przed odzyskaniem przez okres wynoszący 3 lata lub dłuższy oraz składowanie odpadów przed unieszkodliwieniem przez okres wynoszący 1 rok lub dłuższy podlega dyrektywie 1999/31/WE w sprawie składowania odpadów /07 mw/mik/me 6

7 ha) ponowne wykorzystanie oznacza jakikolwiek proces, w wyniku którego produkty lub składniki nie będące odpadami są wykorzystywane ponownie do tego samego celu, do którego były przeznaczone; i) przetwarzanie oznacza procesy odzysku lub unieszkodliwiania, które obejmują przygotowanie poprzedzające odzysk lub unieszkodliwianie; j) odzysk oznacza wszelkie procesy, pod warunkiem że ich głównym wynikiem jest to, że odpady służą racjonalnemu celowi, zastępując inne materiały, które w przeciwnym wypadku zostałyby zastosowane do wypełnienia danej funkcji, lub są przygotowywane do wypełnienia takiej funkcji, w zakładzie lub w gospodarce w ogóle. Załącznik II zawiera niewyczerpujący wykaz procesów odzyskiwania; k) przygotowanie do ponownego wykorzystania oznacza procesy odzyskiwania polegające na kontroli, czyszczeniu lub naprawie, w ramach których produkty lub składniki produktów, które wcześniej stały się odpadami, są przygotowywane do tego, by mogły być ponownie wykorzystywane bez jakichkolwiek innych czynności przetwarzania wstępnego; l) recykling oznacza jakikolwiek proces odzysku, w ramach którego materiały odpadowe są ponownie przetwarzane na produkty, materiały lub substancje wykorzystywane w pierwotnym celu lub innych celach. Obejmuje ponowne przetwarzanie materiału organicznego, ale nie obejmuje odzysku energii i ponownego przetwarzania na materiały, które mają być wykorzystane jako paliwa lub do celów wypełniania wyrobisk; la) regeneracja olejów odpadowych oznacza jakikolwiek proces recyklingu, w którym w wyniku rafinacji olejów odpadowych mogą zostać wyprodukowane oleje bazowe, w szczególności przez usunięcie znajdujących się w olejach odpadowych zanieczyszczeń, produktów reakcji utleniania i domieszek; m) unieszkodliwianie oznacza jakikolwiek proces niebędący odzyskiwaniem, nawet jeżeli wtórnym skutkiem takiego procesu jest odzysk substancji lub energii. Załącznik I zawiera niewyczerpujący wykaz procesów unieszkodliwiania; n) najlepsze dostępne techniki oznaczają najlepsze dostępne techniki zdefiniowane w art. 2 ust. 11 dyrektywy 96/61/WE /07 mw/mik/me 7

8 Artykuł 3a Produkty uboczne 1. Substancja lub przedmiot, powstające w wyniku procesu produkcyjnego, którego pierwotnym celem nie jest ich wyprodukowanie, mogą być uznane za produkt uboczny, a nie za odpady, o których mowa w art. 3 lit. a), wyłącznie jeżeli spełnione są następujące warunki: a) dalsze wykorzystywanie tej substancji lub tego przedmiotu jest pewne; b) ta substancja lub przedmiot mogą być wykorzystywane bezpośrednio bez jakiegokolwiek dalszego przetwarzania innego niż normalna praktyka przemysłowa; c) ta substancja lub przedmiot są produkowane jako integralna część procesu produkcyjnego; d) dalsze wykorzystywanie jest zgodne z prawem, tzn. ta substancja lub ten przedmiot spełniają wszelkie stosowne wymogi dla danego zastosowania związane z produktem, środowiskiem naturalnym i ochroną zdrowia, i nie prowadzi do ogólnych niekorzystnych oddziaływań na środowisko naturalne lub zdrowie ludzi. 2. Na podstawie warunków określonych w ust. 1 można przyjąć środki określające, jakie warunki muszą być spełnione, aby konkretne substancje lub przedmioty mogły być uznane za produkty uboczne, a nie za odpady, o których mowa w art. 3 lit. a). Środki te, których celem jest zastąpienie innych niż istotne elementów niniejszej dyrektywy przez uzupełnienie jej, są przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 36 ust. 1a /07 mw/mik/me 8

9 * * Należy zastąpić motyw (14) następującym tekstem: Nie należy mylić różnych aspektów definicji odpadów i należy w razie konieczności stosować właściwe procedury w odniesieniu, z jednej strony, do produktów ubocznych niebędących odpadami, z drugiej strony do odpadów, które przestają być odpadami. Aby szczegółowo określić pewne aspekty definicji odpadów, niniejsza dyrektywa powinna jednoznacznie stwierdzać: - kiedy substancje lub przedmioty powstające w wyniku procesu produkcyjnego, którego pierwotnym celem nie jest wyprodukowanie tych substancji lub przedmiotów, są produktami ubocznymi a nie odpadami. Decyzja o tym, że dana substancja nie jest odpadem, może być podjęta wyłącznie na podstawie wspólnego podejścia, które ma być regularnie aktualizowane, i pod warunkiem że jest to spójne z celami ochrony środowiska naturalnego i zdrowia ludzi. Jeżeli wykorzystywanie produktu ubocznego jest dopuszczalne na mocy pozwolenia na korzystanie ze środowiska lub ogólnych przepisów dotyczących środowiska naturalnego, może to zostać wykorzystane przez państwa członkowskie jako narzędzie do podjęcia decyzji, że nie należy oczekiwać ogólnego niekorzystnego oddziaływania na środowisko naturalne lub zdrowie ludzi; - kiedy niektóre kategorie odpadów przestają być odpadami, ustalając kryteria zniesienia statusu odpadu, które zapewniałyby wysoki poziom ochrony środowiska naturalnego oraz korzyści środowiskowe i ekonomiczne; ewentualne kategorie odpadów, dla których można by opracować specyfikacje i kryteria określające»zniesienie statusu odpadu«, mogą obejmować między innymi odpady budowlane i rozbiórkowe, niektóre popioły i żużle, złom metali, kompost, makulaturę i szkło; do celów ustalenia statusu odpowiadającego»końcowi fazy odpadu«wystarczy przeprowadzenie nawet tak prostej czynności odzyskiwania jak skontrolowanie odpadów w celu potwierdzenia, że spełniają kryteria zniesienia statusu odpadu; Do celów potwierdzenia lub obliczenia, czy osiągnięte zostały wartości docelowe recyklingu i odzyskiwania określone w dyrektywach 94/62/WE, 2004/12/WE, 2000/53/WE, 2002/96/WE i 2006/66/WE oraz w innych mających zastosowanie przepisach wspólnotowych, ilości odpadów, które przestały być odpadami, powinny być ujmowane jako odpady poddane recyklingowi i odzyskane; Dla pewności i spójności, Komisja może przyjąć na podstawie definicji odpadów wytyczne, które w pewnych przypadkach wyszczególniałyby, kiedy substancje lub przedmioty stają się odpadami. Te wytyczne dotyczące uzyskania statusu odpadu mogą zostać opracowane między innymi dla urządzeń elektrycznych i elektronicznych oraz pojazdów /07 mw/mik/me 9

10 Artykuł 3c Zniesienie statusu odpadu 1. Pewne określone rodzaje odpadów przestają być odpadami w rozumieniu art. 3 ust. a), kiedy zostały poddane procesowi odzysku i są zgodne ze szczegółowymi kryteriami, które zostaną opracowane zgodnie z następującymi warunkami: a) ta substancja lub przedmiot są powszechnie stosowane do konkretnych celów; aa) istnieje rynek takich substancji lub przedmiotów bądź popyt na nie; b) ta substancja lub przedmiot spełniają wymagania techniczne dla tego konkretnego celu oraz wymagania obowiązujących przepisów i norm mających zastosowanie do produktów; oraz c) zastosowanie tej substancji lub przedmiotu nie prowadzi do ogólnych niekorzystnych skutków dla środowiska naturalnego lub zdrowia ludzi; W koniecznych przypadkach kryteria będą obejmowały wartości dopuszczalne zanieczyszczeń. Środki odnoszące się do przyjęcia tych kryteriów i wyszczególnienia tych odpadów, których celem jest zmiana innych niż istotne elementów niniejszej dyrektywy przez uzupełnienie jej, są przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 36 ust. 1a. 1a. Odpady, które zgodnie z warunkami wyszczególnionymi powyżej w ust. 1 spełniają szczegółowe kryteria opracowane w zgodzie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 36 ust. 1a, również przestają być odpadami na potrzeby obliczenia wartości docelowych odzyskiwania i recyklingu określonych w dyrektywach 94/62/WE, 2004/12/WE, 2000/53/WE, 2002/96/WE i 2006/66/WE oraz innych odnośnych wspólnotowych aktach prawnych /07 mw/mik/me 10

11 2. W przypadkach gdy nie ustalono kryteriów na szczeblu wspólnotowym w ramach procedury, o której mowa w ust. 1, państwa członkowskie mogą indywidualnie decydować, czy dany odpad przestał być odpadem, z uwzględnieniem odnośnego orzecznictwa. O decyzjach takich zawiadamiają Komisję zgodnie z dyrektywą 98/34/WE, w przypadkach gdy ta dyrektywa tego wymaga. Artykuł 4 Wykaz odpadów 1. Wykaz odpadów ustalony decyzją Komisji 2000/532/WE może być aktualizowany zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 36 ust. 1a. Wykaz ten obejmuje również odpady niebezpieczne i uwzględnia pochodzenie i skład odpadów oraz, w razie potrzeby, wartości dopuszczalne stężenia substancji niebezpiecznych. Wykaz odpadów jest wiążący w zakresie określenia odpadów, które mają być uznane za odpady niebezpieczne. Włączenie danej substancji lub przedmiotu do wykazu nie oznacza, że stanowią one odpad we wszystkich okolicznościach. Substancja lub przedmiot są uznawane za odpad jedynie po spełnieniu warunków definicji zawartej w art. 3 lit. a). 2. Państwo członkowskie może uznać dane odpady za odpady niebezpieczne, nawet jeśli nie zostały umieszczone w wykazie odpadów, w przypadku gdy wykazują co najmniej jedną z właściwości wymienionych w załączniku III. Państwo członkowskie zawiadamia o wszystkich takich przypadkach Komisję w sprawozdaniu przewidzianym w art. 34 ust. 1 i dostarcza Komisji wszelkich stosownych informacji. W świetle otrzymanych zawiadomień wykaz zostaje poddany przeglądowi w celu podjęcia decyzji dotyczącej jego dostosowania. 3. W przypadku gdy państwo członkowskie ma dowody wskazujące, że konkretny rodzaj odpadów, który znajduje się w wykazie w kategorii odpadów niebezpiecznych, nie wykazuje żadnej z właściwości wymienionych w załączniku III, może ono uznać te odpady za odpady niebędące niebezpiecznymi. Państwo członkowskie zawiadamia o wszystkich takich przypadkach Komisję w sprawozdaniu przewidzianym w art. 34 ust. 1 i dostarcza Komisji wszelkich stosownych informacji. W świetle otrzymanych zawiadomień wykaz zostaje poddany przeglądowi w celu podjęcia decyzji dotyczącej jego dostosowania /07 mw/mik/me 11

12 4. Środki odnoszące się do przeglądu wykazu w celu podjęcia decyzji dotyczącej jego dostosowania zgodnie z ust. 2 i 3, którego celem jest zmiana innych niż istotne elementów niniejszej dyrektywy przez uzupełnienie jej, są przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 36 ust. 1a. Rozdział II Wymagania ogólne Artykuł 4a Rozszerzenie odpowiedzialności producenta * 1. W celu usprawnienia zapobiegania powstawaniu odpadów oraz odzyskiwania odpadów państwa członkowskie mogą zastosować środki legislacyjne lub nielegislacyjne, by zagwarantować, że każda osoba fizyczna lub prawna, która zawodowo opracowuje, wytwarza, przetwarza i obrabia lub sprzedaje produkty (producent produktu) ponosi rozszerzoną odpowiedzialność producenta. Środki takie mogą obejmować między innymi przyjmowanie zwracanych produktów i odpadów pozostających po wykorzystaniu tych produktów, a także późniejsze gospodarowanie tymi odpadami i odpowiedzialność finansową za te działania. 2. Państwa członkowskie mogą zastosować odpowiednie środki zachęcające do takiego projektowania produktów, aby zmniejszyć ich oddziaływanie na środowisko naturalne i generowanie odpadów podczas produkcji i następującego po niej użytkowania produktów, i aby zagwarantować, że odzyskiwanie i unieszkodliwianie produktów, które stały się odpadami, odbywa się zgodnie z art. 7 i 7a. * Nowy motyw: Wprowadzenie przez niniejszą dyrektywę rozszerzonej odpowiedzialności producenta jest jednym ze sposobów wspierania projektowania i produkcji towarów, które w pełni uwzględniają i ułatwiają ich naprawę, ponowne wykorzystanie, demontaż i recykling i nie wpływają przy tym niekorzystnie na swobodny obieg towarów na rynku wewnętrznym /07 mw/mik/me 12

13 Środki takie mogą obejmować między innymi opracowywanie, produkcję i wprowadzanie do obrotu produktów, które mogą być wykorzystywane wielokrotnie, są technicznie trwałe i które, po staniu się odpadami, nadają się do właściwego i bezpiecznego odzyskiwania oraz unieszkodliwiania zgodnego z wymogami środowiska naturalnego. 3. Przy stosowaniu rozszerzonej odpowiedzialności producenta państwa członkowskie biorą pod uwagę wykonalność techniczną i opłacalność ekonomiczną, a także ogólne oddziaływanie na środowisko, zdrowie ludzi i aspekty społeczne, z poszanowaniem potrzeby zagwarantowania właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego. 4. Rozszerzona odpowiedzialność producenta stosowana jest bez uszczerbku dla odpowiedzialności za gospodarowanie odpadami, o której mowa w art. 9 ust. 1. Artykuł 5 Odzyskiwanie 1. Państwa członkowskie stosują niezbędne środki, aby zapewnić poddawanie wszystkich odpadów procesom odzysku zgodnie z art. 7 i 7a. 2. W przypadkach gdy jest to konieczne, aby uzyskać zgodność z przepisami ust. 1 oraz aby ułatwić lub usprawnić odzyskiwanie, odpady są zbierane osobno, jeżeli jest to wykonalne z punktu widzenia technicznego, ekonomicznego i środowiskowego, i nie są mieszane z innymi odpadami lub innymi materiałami o odmiennych właściwościach. Artykuł 6 Unieszkodliwianie Państwa członkowskie dopilnowują, by w przypadkach gdy nie zostaje przeprowadzone odzyskiwanie zgodnie z art. 5 ust. 1, wszelkie odpady podlegały procesom unieszkodliwiania /07 mw/mik/me 13

14 Artykuł 7 * Ochrona środowiska naturalnego i zdrowia ludzi Państwa członkowskie stosują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby gospodarowanie odpadami było prowadzone bez narażania zdrowia ludzkiego oraz bez szkody dla środowiska naturalnego, w szczególności: a) bez zagrożenia dla wody, powietrza, gleby, roślin lub zwierząt; b) bez powodowania uciążliwości przez hałas lub zapachy; oraz c) bez niekorzystnych skutków dla terenów wiejskich lub miejsc o szczególnym znaczeniu. Artykuł 7a Hierarchia odpadów 1. Poniższa hierarchia odpadów ma zastosowanie jako naczelna zasada ** przy opracowywaniu polityki i przepisów dotyczących gospodarowania odpadami i zapobiegania powstawaniu odpadów a) zapobieganie; b) przygotowywanie do ponownego wykorzystania; c) recykling; d) inne metody odzyskiwania, np. odzyskiwanie energii; oraz e) unieszkodliwianie. * ** Nowy motyw: Aby wprowadzić w życie zasady ostrożności i działania zapobiegawczego zawarte w art. 174 ust. 2 Traktatu, niezbędne jest ustalenie ogólnych celów dla środowiska naturalnego dotyczących gospodarowania odpadami w obrębie Wspólnoty. Zgodnie z tymi zasadami Wspólnota i państwa członkowskie mają obowiązek ustalić ramy dla zapobiegania, zmniejszania i, w miarę możliwości, eliminowania od samego początku źródeł zanieczyszczeń lub uciążliwości przez przyjmowanie środków o takim charakterze, aby eliminować rozpoznane zagrożenia.. Nowy motyw: Hierarchia odpadów ogólnie stanowi najlepsze z punktu widzenia środowiska całościowe rozwiązanie w zakresie prawodawstwa i polityk dotyczących odpadów, zaś odstępstwo od tej hierarchii może być konieczne w przypadku określonych strumieni odpadów, jeżeli jest to uzasadnione z przyczyn związanych między innymi z wykonalnością techniczną, opłacalnością ekonomiczną i ochroną środowiska /07 mw/mik/me 14

15 2. Przy stosowaniu hierarchii odpadów, o której mowa w ust. 1, państwa członkowskie stosują środki sprzyjające rozwiązaniom, które dają wynik ogólny najlepszy dla środowiska naturalnego. Może to oznaczać odstępstwo od tej hierarchii w przypadku niektórych strumieni odpadów, jeżeli jest to uzasadnione zastosowaniem do ogólnych skutków tworzenia takich odpadów i gospodarki nimi metodologii myślenia opartej na cyklu życia. Państwa członkowskie uwzględniają również ogólne zasady ostrożności i trwałości stosowane w ochronie środowiska, zasady wykonalności technicznej i opłacalności ekonomicznej, ochrony zasobów, a także ogólnego oddziaływania na środowisko naturalne, zdrowie ludzi i ekonomię, zgodnie z art. 1 i 7. Artykuł 8 Koszty 1. Zgodnie z zasadą zanieczyszczający płaci koszty gospodarowania odpadami muszą być ponoszone przez pierwotnego producenta odpadów, obecnego lub poprzednich posiadaczy odpadów. 2. Państwa członkowskie mogą postanowić, że koszty gospodarowania odpadami muszą być ponoszone częściowo lub całkowicie przez producenta produktu, z którego pochodzą odpady, i że dystrybutorzy tych produktów mogą częściowo ponosić te koszty /07 mw/mik/me 15

16 Rozdział III Gospodarowanie odpadami Artykuł 9 Odpowiedzialność za gospodarowanie odpadami 1. Państwa członkowskie stosują niezbędne środki, aby dopilnować, by każdy pierwotny producent odpadów lub inny posiadacz odpadów dokonywał przetwarzania odpadów samodzielnie lub zlecał przetwarzanie dealerowi, zakładowi lub przedsiębiorstwu wykonującemu czynności przetwarzania odpadów lub zlecił zorganizowanie przetwarzania prywatnemu lub publicznemu podmiotowi zajmującemu się zbieraniem odpadów zgodnie z art. 7 i 7a. 1a. Kiedy odpady są przemieszczane w celu wstępnego przetworzenia od pierwotnego producenta lub posiadacza do jednej z osób fizycznych lub prawnych, o których mowa w ust. 1, jako zasadę ogólną przyjmuje się, że nie następuje zwolnienie z odpowiedzialności za przeprowadzenie całkowitego procesu odzysku lub unieszkodliwienia. Bez uszczerbku dla rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 w sprawie przemieszczania odpadów państwa członkowskie mogą określić warunki odpowiedzialności i [ ] postanowić, w jakich przypadkach odpowiedzialność za całość łańcucha przetwarzania nadal spoczywa na pierwotnym producencie lub w jakich odpowiedzialność może być dzielona lub przekazywana między uczestnikami tego łańcucha przetwarzania 2. Państwa członkowskie mogą postanowić, zgodnie z art. 4a, że odpowiedzialność za organizację gospodarowania odpadami jest ponoszona częściowo lub całkowicie przez producenta produktu, z którego pochodzą odpady, i że dystrybutorzy tych produktów mogą ponosić wspólnie tę odpowiedzialność. 2a. Państwa członkowskie stosują środki konieczne do zagwarantowania, że na ich terytorium zakłady i przedsiębiorstwa zajmujące się zawodowo zbieraniem i transportowaniem odpadów dostarczają zebrane i transportowane przez siebie odpady do odpowiednich instalacji przetwarzania odpadów, z poszanowaniem obowiązków określonych w art /07 mw/mik/me 16

17 Artykuł 10 Zasady samowystarczalności i bliskości geograficznej 1. Państwa członkowskie stosują właściwe środki, we współpracy z innymi państwami członkowskimi jeżeli jest to konieczne lub pożądane, aby ustanowić zintegrowaną i odpowiednią sieć instalacji do unieszkodliwiania odpadów i instalacji do odzyskiwania mieszanych odpadów komunalnych zebranych z gospodarstw domowych, w tym również w przypadkach, w których zbieranie obejmuje także odpady od innych producentów, z uwzględnieniem najlepszych dostępnych technik. * W drodze odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 w sprawie przemieszczania odpadów, aby chronić swoją sieć, państwa członkowskie mogą ograniczyć wchodzące transporty odpadów przeznaczonych do obiektów przekształcania termicznego, które zaklasyfikowano jako odzyskiwanie, w przypadkach, gdy ustalono, że transporty takie doprowadziłyby w konsekwencji do tego, że krajowe odpady [ ] musiałyby być unieszkodliwiane lub odpady te musiałyby być przetwarzane w sposób niezgodny z krajowym planem gospodarowania odpadami danego państwa. Państwa członkowskie zawiadamiają Komisję o podjęciu takiej decyzji. Państwa członkowskie mogą również ograniczyć wychodzące transporty odpadów z przyczyn określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1013/2006 w sprawie przemieszczania odpadów. 2. Sieć jest zaprojektowana tak, aby umożliwiać Wspólnocie jako całości samowystarczalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów i odzyskiwania odpadów, o których mowa w ust. 1, a państwom członkowskim stopniowe osiąganie tego celu indywidualnie, przy uwzględnieniu warunków geograficznych lub zapotrzebowania na specjalistyczne instalacje dla niektórych rodzajów odpadów. 3. Sieć ma umożliwiać unieszkodliwiane odpadów lub odzyskiwanie odpadów, o których mowa w ust. 1, w jednej z najbliższych odpowiednich instalacji, za pomocą najodpowiedniejszych metod i technologii w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego oraz zdrowia publicznego. * Nowy motyw: Do celów zastosowania rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 w sprawie przemieszczania odpadów mieszane odpady komunalne, o których mowa w art. 3 ust. 5 tego rozporządzenia, zachowują charakter mieszanych odpadów komunalnych, nawet jeśli zostały poddane czynności przetwarzania odpadów, która nie zmieniła w sposób znaczących ich własności /07 mw/mik/me 17

18 4. Zasady bliskości geograficznej i samowystarczalności nie oznaczają, że każde państwo członkowskie musi posiadać na swoim terytorium pełen zakres obiektów do ostatecznego odzyskiwania. Artykuł 16 Zakaz mieszania odpadów niebezpiecznych 1. Państwa członkowskie stosują konieczne środki, aby dopilnować, by odpady niebezpieczne nie były mieszane ani z odpadami niebezpiecznymi o innych właściwościach, ani z innymi odpadami, substancjami lub materiałami. Mieszanie obejmuje rozcieńczanie substancji niebezpiecznych. 2. W drodze odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie mogą zezwolić na mieszanie, pod warunkiem że: a) procesu mieszania dokonuje zakład lub przedsiębiorstwo, któremu przyznano zezwolenie zgodnie z art. 19; b) spełnione są warunki określone w art. 7, a niekorzystne skutki gospodarowania odpadami dla zdrowia ludzi i dla środowiska naturalnego nie zwiększają się; oraz c) proces taki jest przeprowadzany zgodnie z najlepszymi dostępnymi technikami. 3. Z zastrzeżeniem technicznych i ekonomicznych kryteriów wykonalności, w przypadku gdy odpady niebezpieczne zostały zmieszane w sposób inny niż określony w ust. 1, odpady muszą, w miarę możliwości i konieczności, zostać rozdzielone w celu zachowania zgodności z art. 7. Artykuł 17 Etykietowanie odpadów niebezpiecznych 1. Państwa członkowskie stosują konieczne środki w celu zagwarantowania, że w trakcie zbierania, transportu i tymczasowego składowania, odpady niebezpieczne są pakowane i etykietowane zgodnie z obowiązującymi normami międzynarodowymi i wspólnotowymi /07 mw/mik/me 18

19 2. Każdorazowo gdy odpady niebezpieczne są przemieszczane w obrębie państwa członkowskiego, towarzyszy im dokument identyfikacyjny, który może mieć postać elektroniczną, zawierający właściwe dane, określone w załączniku IB do rozporządzenia (WE) nr 1013/2006. Artykuł 17a Odpady niebezpieczne wytwarzane w gospodarstwach domowych Art. 16, 17 i 33 nie mają zastosowania do odpadów mieszanych wytwarzanych w gospodarstwach domowych. Art. 17 i 33 nie mają zastosowania do odrębnych frakcji odpadów niebezpiecznych wytwarzanych w gospodarstwach domowych do czasu przyjęcia ich w celu odbioru, unieszkodliwienia lub odzyskania przez zakład lub przedsiębiorstwo, które uzyskało zezwolenie lub zostało zarejestrowane zgodnie z art. 19 lub 25. * Artykuł 18 Oleje odpadowe 1. Bez uszczerbku dla zobowiązań odnoszących się do gospodarowania odpadami niebezpiecznymi zawartych w art. 16 i 17, państwa członkowskie stosują niezbędne środki w celu dopilnowania, by: a) oleje odpadowe były zbierane osobno, w przypadkach gdy jest to technicznie wykonalne; (b) oleje odpadowe były przetwarzane zgodnie z art. 7 i 7a. ba) w przypadkach gdy jest to technicznie wykonalne i opłacalne ekonomicznie, oleje odpadowe o różnych cechach nie były mieszane i by oleje odpadowe nie były mieszane z innymi odpadami lub substancjami, jeżeli stanowi to przeszkodę w ich przetwarzaniu. * Nowy motyw: Ważne jest, by odpady niebezpieczne były etykietowane zgodnie z normami międzynarodowymi i wspólnotowymi. W przypadkach gdy odpady takie są zbierane osobno z gospodarstw domowych, nie powinno to jednak skutkować obowiązkiem wypełniania przez właścicieli gospodarstw domowych wymaganej dokumentacji /07 mw/mik/me 19

20 2. Dla celów selektywnego zbierania olejów opadowych i ich właściwego przetwarzania państwa członkowskie mogą, w zależności od warunków krajowych, zastosować dodatkowe środki, takie jak wymagania techniczne, zasada odpowiedzialności producenta, instrumenty ekonomiczne lub dobrowolne porozumienia. 2a. W przypadkach gdy oleje odpadowe, zgodnie z przepisami krajowymi, podlegają wymogom regeneracji, państwa członkowskie mogą postanowić, że takie oleje odpadowe są regenerowane, jeżeli jest to technicznie wykonalne, a w przypadkach gdy zastosowanie mają art. 11 lub 12 rozporządzenia WE nr 1013/2006 mogą ograniczyć transgraniczny transport olejów odpadowych ze swojego terytorium do spalarni lub współspalarni, aby dać pierwszeństwo regeneracji olejów odpadowych. Artykuł 18a Odpady biodegradowalne Państwa członkowskie stosują środki, w odpowiednich przypadkach i zgodnie z art. 7 i 7a, stwarzające zachęty do: a) selektywnego zbierania odpadów biodegradowalnych; b) przetwarzania odpadów biodegradowalnych w sposób, który zapewnia wysoki poziom ochrony środowiska naturalnego; c) stosowania bezpiecznych dla środowiska materiałów wyprodukowanych z odpadów biodegradowalnych. Komisja przeprowadzi ocenę skutków regulacji w odniesieniu do gospodarowania odpadami biodegradowalnymi w celu przedłożenia wniosku, jeżeli będzie to wskazane /07 mw/mik/me 20

21 Rozdział IV Zezwolenia i rejestracje Artykuł 19 Wydanie zezwolenia 1. Państwa członkowskie wymagają, aby wszystkie zakłady lub przedsiębiorstwa, które zamierzają dokonywać przetwarzania odpadów, uzyskały zezwolenie od właściwego organu. Zezwolenia takie określają przynajmniej następujące kwestie: a) rodzaje oraz ilości odpadów, które mogą być przetworzone; b) dla każdego dopuszczonego rodzaju procesu wymogi techniczne i inne właściwe dla danego obiektu; c) środki bezpieczeństwa i ostrożności, które mają zostać zastosowane; d) metodę, która ma być stosowana w odniesieniu do każdego rodzaju procesu; e) czynności, jakie mogą być niezbędne do celów nadzoru i kontroli; * f) przepisy, jakie mogą być niezbędne do celów zamknięcia obiektu i późniejszej ochrony. 2. Zezwolenia mogą być udzielane na czas określony i mogą być odnawialne. 3. Jeżeli właściwy organ uzna, że planowana metoda przetwarzania jest niedopuszczalna z punktu widzenia ochrony środowiska naturalnego, zwłaszcza jeżeli metoda ta jest niezgodna z art. 7, odmawia udzielenia zezwolenia. * Nowy motyw: Państwa członkowskie mogą stosować pozwolenia na korzystanie ze środowiska lub ogólne przepisy dotyczące środowiska w odniesieniu do niektórych producentów odpadów, o ile nie stwarza to zagrożenia dla właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego /07 mw/mik/me 21

22 4. Każde zezwolenie obejmujące przekształcanie termiczne lub współprzekształcanie termiczne z odzyskiwaniem energii zawiera warunek, że odzyskiwanie energii ma się odbywać przy wysokim poziomie sprawności energetycznej. 4a. Pod warunkiem zastosowania się do wszystkich wymogów niniejszego artykułu, wszelkie zezwolenia wydawane na podstawie innych przepisów krajowych lub wspólnotowych mogą być połączone w jedno zezwolenie w przypadku, kiedy taki format zapobiega niepotrzebnemu powielaniu informacji i powtarzaniu pracy operatora lub właściwego organu. Artykuł 22 Zwolnienia z wymogów posiadania zezwoleń Państwa członkowskie mogą zwolnić z wymogu zawartego w art. 19 ust. 1 zakłady lub przedsiębiorstwa wykonujące następujące czynności: a) unieszkodliwianie w miejscu produkcji własnych odpadów niebędących niebezpiecznymi; lub b) odzyskiwanie odpadów. Artykuł 23 Warunki zwolnienia 1. Jeżeli państwo członkowskie chce wydać zwolnienie na mocy art. 22, ustanawia ono, w odniesieniu do każdego rodzaju działalności, ogólne zasady określające rodzaje i ilości odpadów, jakie mogą być objęte zwolnieniem, oraz metodę przetwarzania, jaka ma być zastosowana. Przepisy te będą skonstruowane tak, żeby zagwarantować przetwarzanie odpadów zgodnie z art. 7. W przypadku procesów unieszkodliwiania zgodnych z art. 22 lit. a) przepisy te powinny uwzględnić najlepsze dostępne techniki /07 mw/mik/me 22

23 2. Oprócz zasad ogólnych przewidzianych w art. 1 ust. 1, państwa członkowskie ustanawiają szczegółowe warunki zwolnień związane z odpadami niebezpiecznymi, które obejmują rodzaje działalności, jak również wszelkie inne konieczne wymogi prowadzenia różnych form odzyskiwania odpadów, a także, w odpowiednich przypadkach, wartości dopuszczalne zawartości substancji niebezpiecznych w odpadach i dopuszczalne wartości emisji. 3. Państwa członkowskie informują Komisję o zasadach ogólnych ustanowionych zgodnie z ust. 1 i 2. Artykuł 25 Rejestracja O ile poniżej wymienione podmioty nie podlegają wymogom uzyskania zezwolenia, państwa członkowskie dopilnowują, aby właściwy organ prowadził rejestr: a) zakładów lub przedsiębiorstw zajmujących się zawodowo zbieraniem lub transportem odpadów; b) dealerów lub brokerów; oraz c) zakładów lub przedsiębiorstw, które podlegają zwolnieniom z wymogów posiadania zezwoleń zgodnie z art /07 mw/mik/me 23

24 Artykuł 25a Standardy minimalne 1. Komisja może, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 36 ust. 1a, przyjąć minimalne standardy techniczne dla czynności przetwarzania wymagających zezwolenia na mocy art. 19, w przypadkach gdy istnieją dowody, że takie standardy minimalne mogą przynieść korzyści w kategoriach ochrony zdrowia ludzi i środowiska naturalnego [ ]. 2. Te standardy minimalne obejmują wyłącznie te czynności przetwarzania, które nie są objęte lub nie nadają się do objęcia dyrektywą 96/61/WE. 3. Takie standardy minimalne: a) dotyczą głównych istotnych oddziaływań na środowisko danej czynności przetwarzania odpadów, b) zapewniają przetwarzanie odpadów zgodnie z art. 7, c) uwzględniają najlepsze dostępne techniki, oraz d) w odpowiednich przypadkach, obejmują elementy jakości przetwarzania i wymogów technologicznych. 4. Standardy minimalne dla czynności przetwarzania wymagających rejestracji na mocy art. 25 lit. a) i b) są przyjmowane w przypadkach, gdy istnieją dowody, że takie standardy minimalne, obejmujące również kwalifikacje techniczne podmiotów zajmujących się zbieraniem i transportem, dealerów lub brokerów, mogą przynieść korzyści w kategoriach ochrony zdrowia ludzi i środowiska naturalnego lub uniknięcia zakłóceń na rynku wewnętrznym. Środki te, których celem jest zastąpienie innych niż istotne elementów niniejszej dyrektywy przez uzupełnienie jej, są przyjmowane zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 36 ust. 1a /07 mw/mik/me 24

25 Rozdział V Plany i programy Artykuł 26 Plany gospodarowania odpadami 1. Państwa członkowskie dopilnowują, aby ich właściwe organy opracowały co najmniej jeden plan gospodarowania odpadami zgodnie z art. 1, 7, 7a i 10. Plany te z osobna lub łącznie pokrywają cały obszar geograficzny danego państwa członkowskiego. 2. Plany gospodarowania odpadami, o których mowa w ust. 1, zawierają analizę bieżącej sytuacji w zakresie gospodarowania odpadami na danym obszarze geograficznym, jak również określają środki, jakie należy zastosować, aby udoskonalić racjonalne z punktu widzenia środowiska naturalnego przygotowanie do ponownego wykorzystania, recyklingu, odzyskiwania oraz bezpiecznego unieszkodliwiania odpadów i ocenę tego, jak plan wspiera realizację celów i przepisów niniejszej dyrektywy. 3. Plan gospodarowania odpadami zawiera, w odpowiednich przypadkach i z uwzględnieniem poziomu geograficznego i pokrycia danego obszaru planowania, przynajmniej następujące informacje: a) rodzaj, ilość i źródło odpadów powstających na danym terytorium; odpady, które prawdopodobnie zostaną przemieszczone poza terytorium kraju lub na nie, a także ocenę kształtowania się strumieni odpadów w przyszłości; b) obowiązujące dotychczas systemy zbierania odpadów oraz większe instalacje do unieszkodliwiania i odzyskiwania odpadów, w tym wszelkie rozwiązania dotyczące olejów odpadowych, odpadów niebezpiecznych lub strumieni odpadów objętych szczegółowymi przepisami wspólnotowymi; 11362/07 mw/mik/me 25

26 ba) ocena potrzeby tworzenia nowych systemów zbierania, zamknięcia istniejących obiektów, dodatkowej infrastruktury na potrzeby odpadów zgodnie z art. 10 oraz, w razie potrzeby, inwestycji związanych z powyższym; bb) w razie potrzeby wystarczające informacje dotyczące kryteriów lokalizacji do celów identyfikacji obiektów oraz wydolności przyszłych instalacji do unieszkodliwiania lub większych instalacji do odzyskiwania; c) ogólna polityka w sprawie gospodarowania odpadami, wraz z planowanymi technologiami i metodami gospodarowania odpadami lub informacje o innych odpadach powodujących konkretne problemy w gospodarowaniu odpadami. 3a. Plan gospodarowania odpadami może zawierać, z uwzględnieniem poziomu geograficznego i pokrycia danego obszaru planowania, następujące informacje: a) aspekty organizacyjne związane z gospodarowaniem odpadami, w tym również opis podziału odpowiedzialności między podmioty publiczne i prywatne zajmujące się gospodarowaniem odpadami; b) ocena użyteczności i przydatności stosowania instrumentów ekonomicznych i innych do rozwiązywania problemów związanych z odpadami, z uwzględnieniem potrzeby podtrzymywania niezakłóconego funkcjonowania rynku wewnętrznego; * c) wykorzystywanie kampanii informacyjnych i kierowanie informacji do ogółu społeczeństwa lub konkretnej grupy konsumentów; d) miejsca unieszkodliwiania odpadów skażone w przeszłości i środki ich ponownego zagospodarowania. * Nowy motyw: Instrumenty ekonomiczne mogą odegrać istotną rolę w zapobieganiu powstawania odpadów i gospodarowaniu nimi i podkreślając, że poszczególne państwa członkowskie mogą podejmować decyzje w sprawie stosowania tych instrumentów /07 mw/mik/me 26

27 4. Plany gospodarowania odpadami są zgodne z wymogami dotyczącymi planów gospodarowania odpadami, określonymi w art. 14 dyrektywy 94/62/WE, oraz strategią realizacji zmniejszenia ilości odpadów ulegających biodegradacji kierowanych na składowiska odpadów, o której mowa w art. 5 dyrektywy 1999/31/WE. * Artykuł 26a Programy zapobiegania powstawaniu odpadów 1. Państwa członkowskie opracowują, zgodnie z art. 1 i 7a, programy zapobiegania powstawaniu odpadów nie później niż w terminie [pięć lat od wejścia w życie niniejszej dyrektywy]. Programy te zostają zintegrowane z planami gospodarowania odpadami, przewidzianymi w art. 26, lub w stosownych przypadkach z innymi programami polityki w dziedzinie środowiska naturalnego, lub funkcjonują jako odrębne programy. W przypadku gdy taki program jest zintegrowany z planem gospodarowania odpadami lub innymi programami, środki służące zapobieganiu powstawania odpadów są wyraźnie zdefiniowane. 2. Programy określone w ust. 1 ustalają cele zapobiegania powstawaniu odpadów. Państwa członkowskie opisują istniejące środki zapobiegawcze i oceniają użyteczność przykładów środków wskazanych w załączniku IV lub innych stosownych środków. Takie cele i środki zmierzają do przerwania powiązania między wzrostem gospodarczym a niekorzystnym wpływem na środowisko naturalne związanym z wytwarzaniem odpadów. * Nowy motyw: Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1013/2006 w sprawie przemieszczania odpadów państwa członkowskie mogą zastosować środki niezbędne w celu zapobieżenia przemieszczaniu odpadów, które nie jest zgodne z ich planami gospodarowania odpadami /07 mw/mik/me 27

28 3. Państwa członkowskie określają właściwe szczegółowe wzorce jakościowe lub ilościowe dla środków zapobiegania powstawaniu odpadów i przyjmują je w celu nadzorowania i oceny postępu w zakresie tych środków, a także mogą w tym samym celu określić szczegółowe jakościowe i ilościowe cele i wskaźniki inne niż te, o których mowa w ust. 3a. 3a. Wskaźniki dla środków zapobiegania powstawaniu odpadów mogą być przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 36 ust. 2. 3b. Komisja opracuje wytyczne, aby pomóc państwom członkowskim w przygotowaniu tych programów. Artykuł 26b Ocena i przegląd planów i programów Państwa członkowskie dopilnowują, aby plany gospodarowania odpadami i programy zapobiegania powstawaniu odpadów były oceniane przynajmniej co sześć lat i poprawiane stosownie do potrzeb. Artykuł 26c Udział społeczeństwa Państwa członkowskie dopilnowują, by zainteresowane strony oraz ogół społeczeństwa miały możliwość udziału w opracowywaniu planów gospodarowania odpadami i programów zapobiegania powstawaniu odpadów oraz by miały dostęp do opracowanych już planów i programów, zgodnie z dyrektywą 2003/35/WE lub, jeżeli ma to zastosowanie, dyrektywą 2001/42/WE. Państwa członkowskie zamieszczają te plany i programy w dostępnym publicznie portalu internetowym /07 mw/mik/me 28

29 Artykuł 27 Współpraca Państwa członkowskie współpracują, w odpowiednich przypadkach, z innymi zainteresowanymi państwami członkowskimi i z Komisją w celu sporządzenia planów gospodarowania odpadami i programów zapobiegania powstawaniu odpadów, zgodnie z art. 26 i 26a. Artykuł 28 Informacje, które mają zostać przedłożone Komisji 1. Państwa członkowskie informują Komisję o planach gospodarowania odpadami i programach zapobiegania powstawaniu odpadów, o których mowa w art. 26 i 26a, po ich przyjęciu, lub o wszelkich znacznych zmianach tych planów i programów. 2. Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2, przyjmuje format zawiadomienia o przyjęciu i istotnych zmianach tych planów i programów. Rozdział VI Inspekcje i dokumentacja Artykuł 32 Inspekcje 1. Zakłady lub przedsiębiorstwa, które dokonują procesów przetwarzania odpadów, zakłady lub przedsiębiorstwa, które zawodowo zajmują się zbieraniem i transportowaniem odpadów, brokerzy i dealerzy oraz zakłady i przedsiębiorstwa produkujące odpady niebezpieczne podlegają odpowiednim okresowym kontrolom, przeprowadzanym przez właściwe organy. 2. Kontrole dotyczące procesów zbierania i transportowania obejmują miejsce pochodzenia, charakter, ilość i miejsce przeznaczenia zbieranych i transportowanych odpadów /07 mw/mik/me 29

30 3. Państwa członkowskie mogą uwzględnić rejestracje uzyskane w ramach systemu EMAS, w szczególności w odniesieniu do częstotliwości i intensywności inspekcji. Artykuł 33 Prowadzenie ewidencji 1. Zakłady lub przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 19 ust. 1, producenci odpadów niebezpiecznych oraz zakłady i przedsiębiorstwa, które zawodowo zajmują się zbieraniem i transportowaniem odpadów niebezpiecznych lub funkcjonują jako dealerzy i brokerzy odpadów niebezpiecznych, prowadzą ewidencję ilości, charakteru, miejsca pochodzenia oraz, w odpowiednich przypadkach, miejsca przeznaczenia, częstotliwości zbierania, sposobu transportu oraz przewidywanej metody przetwarzania odpadów i udostępniają te informacje właściwym organom na ich żądanie. 2. W przypadku odpadów niebezpiecznych dokumentację należy przechowywać przez co najmniej trzy lata, z wyłączeniem zakładów i przedsiębiorstw transportujących odpady niebezpieczne, które muszą przechowywać taką dokumentację przez co najmniej 12 miesięcy. Dowody przeprowadzenia czynności gospodarowania odpadami muszą być dostarczone na żądanie właściwych organów lub poprzedniego posiadacza. 3. Państwa członkowskie mogą również wymagać stosowania się do przepisów zawartych w ust. 1 i 2 od producentów odpadów niebędących niebezpiecznymi /07 mw/mik/me 30

31 Artykuł 33a Egzekwowanie i sankcje * 1. Państwa członkowskie stosują niezbędne środki zakazujące porzucania lub wysypywania odpadów lub niekontrolowanego gospodarowania nimi. 2. Państwa członkowskie określają przepisy dotyczące kar stosowanych w przypadku naruszeń przepisów niniejszej dyrektywy, a także stosują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia ich wykonania. Stosowane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Rozdział VII Przepisy końcowe Artykuł 34 Sprawozdawczość i przegląd 1. Co trzy lata państwa członkowskie przekazują Komisji informacje na temat wdrażania niniejszej dyrektywy, w postaci sprawozdania sektorowego w formie elektronicznej. Sprawozdanie to zawiera również informacje o gospodarowaniu olejami odpadowymi i o postępie w zakresie realizacji programów zapobiegania powstawaniu odpadów. * Nowy motyw: Państwa członkowskie powinny zapewnić skuteczne, proporcjonalne i odstraszające sankcje, które są nakładane na osoby fizyczne i prawne odpowiedzialne za gospodarowanie odpadami, takie jak producenci odpadów, ich posiadacze, brokerzy, dealerzy, podmioty zajmujące się transportem i podmioty zajmujące się zbieraniem, zakłady lub przedsiębiorstwa dokonujące czynności przetwarzania odpadów i realizujące plany gospodarowania odpadami, w przypadku naruszenia przez nie przepisów niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie mogą również podjąć działania zmierzające do wyegzekwowania zwrotu kosztów nieprzestrzegania przepisów i zastosowania środków naprawczych, bez uszczerbku dla dyrektywy (UE) /.. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu /07 mw/mik/me 31

32 Sprawozdanie to jest sporządzane na podstawie kwestionariusza lub wzoru ustalonego przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 6 dyrektywy 91/692/EWG. Sprawozdanie to jest przedstawiane Komisji w terminie dziewięciu miesięcy od zakończenia trzyletniego okresu, którego dotyczy. 2. Komisja przesyła kwestionariusz lub wzór do państw członkowskich na sześć miesięcy przed rozpoczęciem okresu, którego dotyczy sprawozdanie. 3. Komisja publikuje wspólnotowe sprawozdanie dotyczące wdrażania niniejszej dyrektywy w terminie dziewięciu miesięcy od daty otrzymania sprawozdań od państw członkowskich zgodnie z ust W pierwszym sprawozdaniu sporządzanym po upływie [sześciu] lat od momentu wejścia w życie niniejszej dyrektywy Komisja dokonuje przeglądu procesu wdrażania dyrektywy oraz przedstawia wniosek w sprawie jej zmiany, jeżeli jest to stosowne. Komisja oceni obowiązujące w państwach członkowskich programy zapobiegania powstawaniu odpadów, cele liczbowe i wskaźniki zapobiegania i rozważy możliwość wprowadzenia programów, celów liczbowych i wskaźników na szczeblu wspólnotowym /07 mw/mik/me 32