Zapowiedź Ligue /15 Jakub Golański

Transkrypt

1 Zapowiedź Ligue /15 Jakub Golański

2 Zapowiedź Ligue /15 Start ligi Kilka godzin nieprzespanych w przyciemnionym pokoju, kilka kaw wypitych jedna po drugiej. Efekt? Uśmiech na ustach i nieskrywana radość z powodu tekstu, który przed sobą macie. Powód? Za kilka dni rusza liga, na którą czekam niczym dzieci na wigilijne prezenty. Dwadzieścia zespołów, trzydzieści osiem kolejek, dziewięć miesięcy. Jeden mistrz, wielu pretendentów i kilku śmiałków, pragnących skraść show dla siebie. W maju dowiemy się, kto przeprowadził trafne transfery, a kto się pomylił. Macie swoje przewidywania? Ja także. Subiektywnie, bo za obiektywność mi nie płacą. Rzetelnie, bo za brak sumienność laurów się nie zdobywa. Mam nadzieję, że przypadnie wam do gustu zapowiedź, w której postaram się Wam przybliżyć wygląd zespołów w nachodzącej kampanii we francuskiej lidze. Przesyłajcie dalej, komentujcie, doceńcie - będzie miło. Ze sportowymi pozdrowieniami, Jakub Golański - twórca serwisu vivelaligue1.pl 2

3 SC Bastia BRANDAO (AS Saint-Etienne) PINO (Independiente Medellín, COL) F. AYITE (Stade de Reims) G. GILLET (RSC Anderlecht) PEYBERNES (FC Sochaux) MABOULOU (Châteauroux) A. AREOLA (Paris Saint-Germain) A. BA (Chamois Niortais) T. MAOULIDA (Nîmes Olympique) W. KHAZRI (Girondins de Bordeaux) F. HAREK (Nîmes Olympique) G. BRUNO (LOSC Lille) M. LANDREAU ILAN SC Bastia rozpocznie nowy sezon z nowym dowódcą, a to zawsze oznacza pewnego rodzaju niepewność poczynać. Jak się spisze Makelele, bo o nim jest mowa, w nowych szatach? Nie wiadomo, tym bardziej, że będzie to dla niego debiut w roli samodzielnego szkoleniowca drużyna. Wcześniej tylko asystował przy bokach Carlo Ancelottiego oraz Laurenta Blanca (obu w Paris Saint- Germain). Sezon 2013/14 w Bastii został uznany przez kibiców tej drużyny jako udany. Dlaczego? Wygrali utrzymanie, jeśli można uznać to w kategorii zwycięstwa. Cel, czyli pozostanie w Ligue 1, został osiągnięty, a to było nadrzędną misją dla zawodników z Korsyki. Życzeniem dodatkowym było przegonie w tabeli swoich największych rywali, czyli zespołu z Ajaccio - spełnione z nawiązką poprzez zajęcie dziesiątej lokaty w tabeli oraz przegonienie przeciwników z najwyższej ligi we Francji do Ligue 2. Wysokie miejsce w tabeli poprzedniego sezonu zawdzięczają w głównej mierze fantastycznej formie na własnym stadionie. Twierdza w Bastii stała się jednym z najcięższych terenów w całej Francji - licząc tylko i wyłącznie punkty uzyskane na Stade Armand Cesari, zespół zająłby piąte miejsce w lidze. Gorący klimat oraz fantastyczny doping to atuty zdecydowanie atuty tego zespołu. 3

4 Na to z pewnością będą liczyć zawodnicy Claude Makelele także i w tym sezonie. Jedyną zmienną, nie licząc nowych twarzy w zespole, są oczekiwania - tym razem walka o utrzymanie nie zadowoli tutaj nikogo. O europejskich pucharach wspomina się nieśmiale i po cichu, bowiem wielu wątpi w ich realne urzeczywistnienie. Kibice Bastii chcą jednak przestać czuć strachu o przyszłość, domagając się przynajmniej pewnej stabilizacji - środek tabeli jest więc tym, czego oczekują wszyscy. W tym celu klub aktywnie działał w czasie transferowego okna, nie próżnując w kontraktowaniu nowych zawodników. Najważniejszym zadaniem było zapełnienie luki spowodowanej odejściem na emeryturę legendarnego (bez cienia wątpliwości użyję tego słowa) bramkarza Mickaela Landreau. Wybór padł na Alphonse Areolę, młodziutkiego bramkarza Paris Saint-Germain oraz reprezentacji Francji do lat 21. Francuz w zeszłym sezonie występował w barwach Lens i walnie przyczynił się do awansu tej drużyny do Ligue1, zdobywając przy okazji statuetkę najlepszego zawodnika drugiej ligi. Osłabieni odejściem Raspentino (powrót z wypożyczenia) oraz Khazriego działacze Bastii postawili na doświadczenie i postanowili zatrudnić Brandao, jednego z najbardziej charakterystycznych zawodników na francuskich boiskach (w oddali słychać śmiech fanów OM). On, do spółki z Djibrilem Cisse, mają stworzyć zabójczy duet, a przynajmniej na to wszyscy na Korsyce liczą. Realnym wzmocnieniem trzeba także uznać przybycie Floya Ayity, byłego zawodnika Reims. Na kogo zwracam uwagę palcem? Ryad Boudebouz. Jeśli jest w formie, ten ofensywny pomocnik jest w stanie przychylić wynik na korzyść swojego zespołu. Wizja, technika, przyspieszenie oraz drybling - przyjemnie ogląda się jego zagraniom. W poprzednim sezonie w 37 spotkaniach zanotował 3 bramki oraz 7 asyst, co jest wynikiem nie najgorszym. Jeśli zespół mu pomoże, to on pomoże zespołowi. W sparingach ani źle, ani dobrze - dwa remisy (jeden bezbramkowy) oraz zwycięstwo (1:0 nad Genoą). Przeciętnie. Mało doświadczony trener, odejście kilku podstawowych zawodników - to wszystko powoduje, że nie pokładam wielkiej wiary w ten zespół. Typ vivelaligue1: 11 miejsce. 4

5 Girondins Bordeaux W. KHAZRI (SC Bastia) E. SALA (Chamois Niortais) N. PALLOIS (Chamois Niortais) H. SACKO (Havre AC) J. PLASIL (Calcio Catania, ITA) V. SAVIC (Arminia Bielefeld, Germany) N'GUEMO G. HOARAU HENRIQUE (Fluminense FC, Brazil) D. BELLION (Red Star FC 93) G. LABORDE (Stade Brestois 29) M. CHALME J. BRECHET R. CASTRO (Red Star FC 93) W Bordeaux porządki - postawiono na młodzież, pożegnano się z bagażem. N Guemo, Hoarau, Savic czy Chalme - nazwiska znane nie od dziś, nazwiska poważane. Od niedawna - nazwiska wolne, oddane bez skrupułów. Każdy z tych zawodników nie otrzymał oferty przedłużenia kontrakty i odszedł tym samym na listę bezrobotnych. W ich miejsce zaufano młodzieży z drużyn juniorskich Bordeaux oraz pościągano z wypożyczeń Sacko, Plasila czy Sali. Wymiana pokoleniowa czy standardowe przelanie krwi? Siódme - miejsce, na którym Bordeaux zakończyło poprzedni sezon w Ligue 1. Ciężko stwierdzić, czy wyżej niż zakładano. Przeszłość, w której pojawiają się wspomnienia o mistrzostwie oraz nazwiska Blanca, Gourcuffa czy Chamakha, przynosi tylko smutek, gdy porówna się ją do teraźniejszości. Szansę na powtórkę z rozrywki są bliskie zera, a europejskie puchary są źródłem corocznych pragnień. Także i w tym roku. Tak jak w drużynie Bastii, tak i na zachodzie Francji, w Bordeaux, pierwsza kolejka ligowa będzie jednocześnie debiutem trenerskim dla nowo zatrudnionego szkoleniowca tej drużyny. Nową przygodę w swoim życiu zaczyna Willy Sagnol, znany i uznany były boczny obrońca Les Bleus. Odejście byłego szkoleniowca Bordeaux, Francisa Gillota, ruszyło lawinę plotek o potencjalnych 5

6 zastępstwach. Mówiło się nawet o osobie Zinedina Zidana, jednak okazało się to tylko pustym gadaniem. Misję prowadzenia drużyny z miasta win postanowiono przekazać byłemu szkoleniowcowi młodzieżowej kadry Francji, który w swoich fachu, tak jak i Makelele, jest wciąż żółtodziobem. Mocne strony Bordeaux? Na pewno, zgranie. Zrozumienie. Większość zawodników gra ze sobą od dawna, mając wypracowane pewne schematy. Zespołowość, jednolitość - gwiazda? Brak. Liczy się zespół, jako całość. Trzymając w powietrzu palec, trafiam wreszcie na Sertica, środkowego pomocnika Bordeaux. Gregory, bo tak ma na imię, w zeszłym sezonie był najlepszym asystentem swojego zespołu, a także jednym z najlepszych w całej lidze - na swoim koncie uzbierał ich aż 10, zaledwie o dwa ustępując Jamesowi Rodriguezowi. Na jego podania liczyć więc będzie Cheick Diabiate, etatowy napastnik drużyny. Niestety, przygotowania do nowego sezonu okazały się zaczęły się od bardzo przykrej dla zespołu wiadomości - na jednym z treningów urazu doznał Jussie, jeden z najważniejszych zawodników w szeregach drużyny. Kontuzja okazała się na tyle poważna, że najprawdopodobniej zabraknie go do końca rundy wiosennej. Zastąpić go postara się Khazri, ściągnięty w czasie okienka transferowego z Bastii za blisko 2 mln euro - jedyny, gotówkowy transfer drużyny tego lata. Ze sparingów nie dowiedzieliśmy się niczego ciekawego. Potyczki z Szachtarem Donieck, Brugią oraz Nantes zakończyły się remisami, zaś jedyny powód do radości dała im batalia z Perugią, zakończona wynikiem 1:3 dla Francuzów. Wymieszanie nowych, ambitnych twarzy ze stoickim spokojem oraz doświadczeniem starszyzny, w połączeniu z ambicją Sagnola o stworzeniu mocnego zespołu, powinny pozwolić Bordeaux w utrzymaniu miejsca w pierwszej dziesiątce. Na europejskiej arenie ich nie widzę, jednak wciąż będą kąsać. Typ vivelaligue1: 10 miejsce. 6

7 SM Caen S. PRIVAT (Gent, BEL) J. FERET (Stade Rennais FC) E. IMOROU (Clermont Foot) J. ADEOTI (Stade Lavallois) R. VERCOUTRE (Olympique Lyonnais) H. BAZILE (Vendée Poiré sur Vie) F. RASPENTINO (Olympique de Marseille) D. DA SILVA (Clermont Foot) F. FAJR (Elche CF (ESP)) J. KODJIA (Stade de Reims) M. AUTRET (FC Lorient) T. BOSMEL (AC Arles Avignon) MONTAROUP (US Créteil-Lusitanos Drużyna Caen to jeden z beniaminków w Ligue 1 w sezonie 2014/15. Poprzedni sezon ukończyła na trzecim miejscu w drugiej lidze, choć znajdzie się wielu dyskutantów twierdzących, że grała najładniejszy futbol ze wszystkich zespołów, zasługując na pierwszą lokatę. Dowodem na to ma być 65 bramek - najwięcej w całej Ligue 2 - zdobyte przez ten zespół w poprzedniej kampanii. Silna ofensywa oraz niestabilne tyły. Dwa lata czekania, walcząc na niższym szczeblu i wreszcie upragniony awans. Decydującą postacią w kartach Patrice Garande, szkoleniowca SM Caena, był z pewnością Mathieu Duhamel, król strzelców Ligue 2 poprzedniego sezonu. 24 bramki, zdobyte przez tego napastnika, urzeczywistniły sen o wielkim powrocie. Niezgorszą sympatią trybun oraz uznaniem dziennikarzy cieszył się Faycal Fajr, najlepszy asystent zespołu - 15 asyst Jego wizja przyczyniła się do skuteczności Duhamela. Niestety, postanowił on spróbować własnych sił w innej lidze niż francuska, przechodząc do ciepłego Elche w Hiszpanii. Odejścia Turka to jedyne poważne zmartwienie fanów tej drużyny w czasie wciąż trwającego okienka transferowego. Wypada wręcz powiedzieć, że nastroje tego lata są raczej pozytywne - ilość uznanych nazwisk, które zatrudnili szefowie 7

8 Caen w ostatnich tygodnia, z pewnością przykuła uwagę oraz zainteresowanie mediów. Jako zastępstwo dla Fajra zdecydowano się na Juliena Fereta, niezwykle doświadczonego z francuskich zmagań ofensywnego pomocnika. On ma napędzać akcje zespołu w tym sezonie, stając się najważniejszym rozgrywającym. W bramce pierwszeństwo szykowane jest dla Vercoutre, byłego, wieloletniego, reprezentanta Olympique Lyon. Remy postanowił zamienić ławkę rezerwowych na wyjściową jedenastkę, choćby kosztem pensji oraz prestiżu drużyny. Kolejnymi z wartych wspomnienia wzmocnień są wypożyczony z belgijskich boisk napastnik Sloan Privat oraz wykupiony za niespełna pół miliona euro z Marsylii Florian Raspentino. Doświadczenie, doświadczenie i jeszcze raz, doświadczenie. Nikt nie ukrywa, że celem beniaminka jest przetrwać. Pozostać i nie dać się zdeptać. Dużo będzie zależeć od formy wcześniej wspomnianego Duhamela, który bazując na statystykach, w 128 występach z kilku ostatnich sezonów w Ligue 2 zdobył łącznie aż 57 bramek, co daje bramkę w co drugim spotkaniu. Wartym dodania jest fakt, że będzie on debiutował w najwyższym szczeblu we Francji. Jeśli jednak przyparto by mnie do muru, każąc wskazać najciekawszego z zawodników, bez wahania postawiłbym na młodego Lenny Langisa. Wielka przyszłość wróżona jest temu zawodnikowi i jeśli tylko głowa pozwoli, a kontuzje ominą, możemy być pewni, że jego nazwisko będzie błyszczeć w najbliższych latach. W przedsezonowych sparingach Caen zaprezentowało się całkiem dobrze, zdobywając komplet punktów (jednego spotkanie dzięki serii rzutów karnych po remisie w regulaminowym czasie gry), gdy za rywali mieli drużyny Rennes (2:0), Havre (4:2) oraz Ch. Thelle (3:1). Prawdziwy test umiejętności przyjdzie w sobotę, gdy zmierzą się na wyjeździe z drużyną Evian. Przemyślane transfery, znacznie podwyższające poziom doświadczenia (niezbędny beniaminkom) oraz dobra praca Patrice Garande (pracujący w klubie już niemal dziesięć lat) powinna zapewnić klubie SM Caen utrzymanie. Typ vivelaligue1: 15 miejsce. 8

9 Evian TG G. BRUNO (SC Bastia) B. LEROY (Tours FC) N. NIELSEN (Rosenborg BK, Norway) Y. SABALY (Paris Saint-Germain) F. CAMUS (KRC Genk, Belgium) J. JUELSGAARD (FC Midtjylland, Denmark) A. THOMASSON (Vannes OC) (Clermont Foot) K. BERIGAUD (Montpellier Hérault SC) H. KONONGO (Clermont Foot) F. EHRET (AS Nancy-Lorraine) M. SOUGOU (Olympique de Marseille) DE MELO D. FOFANA D. NISTOR (CS Pandurii Lignitul Târgu Jiu, Roumania) M. BLANC (AC Arles Avignon) A.MMADI Pascal Dupraz był z pewnością jednym z najszczęśliwszych facetów na świecie w trakcie ostatniej, 38 kolejki Ligue 1 zeszłego sezonu. Los skrzyżował ich w bezpośrednim starciu z rywalami o utrzymanie, Sochaux, skąd wyszli cało, zwyciężając 3:0. Szampan, jak wiemy z późniejszych zdjęć, lał się po szatni zespołu, zaś zawodnicy oraz trenerzy do późnego wieczora cieszyli się z pozostania w Ligue 1. Czas się jednak obudzić i zerknąć, jak jest dziś. Nie będzie to jednak przyjemna pobudka, a raczej gwałtowne wypchnięcie z wygodnego łóżka. Utrzymanie w ostatniej kolejce ligowej oznacza jedno - zespół był słaby. Tak zwyczajnie. Przyczyn może być kilka: a to nieumiejętny szkoleniowiec, a to wąska kadra zespołu, a to, jako najsłabsza z wymówek, permanentny brak szczęścia. Jak wiemy, tego pierwszego nie wymieniono, nowe nabytki nie powalają na kolana, a o braku szczęścia nie możemy mówić, bowiem Evian miało go więcej w 9

10 zeszłym sezonie niż zasłużyło. Dodamy dwa do dwóch i wyjdzie nam wynik - Evian lubi emocje i z pewnością je odczuje także i w tym sezonie. Ręka do góry, jeśli uważacie, że zespół Dupraza stać na więcej niż utrzymanie. Nie? Mądrze. Od początku lata dostawaliśmy bowiem znaki, że zespół czeka ciężkie okienko transferowe, a także ciężki sezon. Decyzje o braku przedłużenia kontraktu przez Tulio de Melo, Sougou czy Rubena znacznie osłabiły i tak słabą kadrę zespołu. Szalę goryczy przelała jednak sprzedaż Berigaud, najlepszego strzelca zespołu. Rok wcześniej Saber Khelifa, teraz Beriguad - Evian pozbywa się swoich napastników przy minimalnym nakładzie negocjacji. Jako zastępstwo, zdecydowano się zatrudnić Duńczyka Nielsena, z norweskiego Rosenborgu. Środek obrony postanowiono załatać niechcianym w Paryżu Sabaly m, zaś linię środkową wzmocnić Fabienem Camusem z Genk. Jedyną prawdziwą gwiazdą, która ostała się w zespole Evian, jest inny z Duńczyków, Daniel Wass. Bohater z końcówki poprzedniego sezonu nie jest jednak pewien odnośnie pozostania w klubie - wciąż prowadzone są rozmowy na temat jego przenosin. Jego obecność daje pewne nadzieje na pozytywną kampanię, bez niego pada ostatni bastion nadziei, i mam tutaj na myśli kibiców Evian. Mocne strony? Ciężko, chyba wola zmieszana z ambicją. O słabych bałbym się zacząć. W sparingach podopieczni Dupraza nie dali się ani razu pokonać, remisując ze szwajcarskim Sionem oraz Lorient, zwyciężając za to z Brestem. Najmłodszy klub we francuskiej Ligue 1 (powstał w 2003 roku na zasadzie fuzji trzech zespołów) jest jednym z najmniej lubianych wśród kibiców. Najmniejszego znaczenia nie ma fakt, że jednym z akcjonariuszy klubu jest sam Zinedine Zidane. Piłkarski twór, który siedzibę ma w innym mieście, niż bazę treningową oraz stadion. Brak sympatii wśród fanów ligi oraz krótka historia nie przeszkadza w uczestniczeniu w czwartym z rzędu sezonie we francuskiej Ekstraklasie. Kiedyś to jednak się zakończy. Moim zdaniem, w tym sezonie. Typ vivelaligue1: 20 miejsce. 10

11 EA Guingamp S. MARVEAUX (Newcastle United FC) R. SCHWARTZ NIELSEN (Randers FC, Denmark) L. JACOBSEN (FC København, Denmark) M. BACA (FC Lorient) J. LOSSL (FC Midtjylland, Denmark) J. CARDY (AC Arles Avignon) B. ANGOUA (Valenciennes FC) J. MARTINS PEREIRA F. ATIK S. LANGIL (RE Mouscron, Belgium) P. BABILONI (AC Ajaccio) G. NDY ASSEMBE (AS Nancy-Lorraine) Jedno trofeum już zdołało przemknąć obok drużyny Guingamp. Mam tutaj na myśli spotkanie o Superpuchar Francji, w którym nie zdołali pokonać mistrza Francji, Paris Saint-Germain. Dla nich sezon rozpoczął się właśnie tym spotkaniem. Zostawmy na bok jednak to spotkanie, skupmy się na pozytywach tej drużyny. Przede wszystkim, pokłony, brawa oraz wiwaty na cześć Jocelyna Gouvernneca. Mówię całkiem szczerze. Facet dokonał niesamowitej roboty w malutkim Guingamp, wprowadzając ten klub, a raczej klubik, na salony we Francji. Objął drużynę, kiedy ta zajmowała jeszcze miejsce w środku stawki trzeciej ligi. Pierwszy awans, drugi awans, utrzymanie w lidze oraz Puchar Francji w ręku - historia niczym z bajki, lepiej się nie dało. Jego nazwisko było niezwykle gorące w trakcie obecnego okienka transferowego, chciało go kilka klubów, zarówno z Francji, jak i spoza. On postanowił jednak zostać i wraz ze swoimi podopiecznymi stawić czoła przygodzie pt. Liga Europejska. Zwyciężając w finale Pucharu Francji z Rennes, zapewnili sobie starcie w fazie grupowej wyżej wymienionych rozgrywek. Cudów nikt jednak nie oczekuje. W 11

12 celu zwiększenia rywalizacji w zespole oraz pogrzania atmosfery w mediach, ściągnięto do klubu kilka całkiem ciekawych nazwisk, które mogą okazać się realnymi wzmocnieniami w zbliżającej się kampanii. Wzrok przykuwa przede wszystkim Sylvain Marveaux, były zawodnik Rennes, który w Ligue 1 rozegrał równo 100 spotkań. Larc Jacobsen oraz Maxime Baca z miejsca powinni wskoczyć za to do pierwszej jedenastki formacji obronnej. Największym sukcesem Guingamp w obecnym okienku transferowym będzie, jednak jeśli zatrzymają oni swojego najlepszego napastnika, Moustapha Yatabare. On, do spółki z Kerbratem, defensywnym pomocnikiem, stanowią trzon tego zespołu. Siłą Guingamp jest przede wszystkim ich szkoleniowiec. Szacunek oraz posłuch, do spółki z trzymaniem krótko swoich podopiecznych, to namiastka sukcesu Francuza w tym klubie. Żaden z zawodników nie buntuje się, ani nie próbuje przerwać pozytywnej energii, jaką wprowadził Gouvernnec do tego zespołu. Na boisku rządzi zaś Kerbrat, pan i władca środka pola. W poprzednim sezonie należał do zdecydowanej czołówki ligi, jeśli chodzi o liczbę odbiorów oraz przechwytów piłki. Guingamp, oprócz wcześniej wspomnianego spotkania o Superpuchar Francji, rozegrało zaledwie dwa sparingi, ze zmiennym szczęściem - najpierw pechowo przegrali z Brestem 1:0, a następnie pokonali Reims różnicą dwóch bramek (2:0). Żadna kontuzja nie przerwała na szczęście ich okresu przygotowawczego. Kolektywizm, wzmocniony trzema ciekawymi nazwiskami, powinien być wystarczającym powodem by stwierdzić, że Guingamp powiedzie się także i w tym sezonie, tj. unikną spadku. Obawiam się jednak, że słaba dyspozycja w meczach LE będzie miała wpływ na ich postawę w lidze, powodując zmęczenie oraz irytację. Typ vivelaligue1: 14 miejsce. 12

13 RC Lens R. BONNE (AC Arles Avignon) (c.e.) S. ATROUS W Lens do dziś trwa jeszcze euforia związana z przyznaniem klubowi prawa występów w najwyższej lidze we Francji. Od początku lata z każdym dniem zmieniały się bowiem doniesienia mediów o losie tej drużyny - na starcie nic nie wskazywało wielkich problemów, by następnie nastąpił bum związany z brakiem licencji oraz oficjalnym wykluczeniem klub przez DNCG z L1 na przywróceniu do tejże ligi z powrotem. Karuzela, istny rollecoaster. Nic dziwnego więc, że ciężko jest stwierdzić o potencjale drużyny. Biurokratyczna walka do pierwszych dni sierpnia z pewnością odbije się na zawodnikach, którzy nie mogli być pewni swoich zarobków oraz ligi, w której będą występować. Brak wzmocnień, brak konkretnych przygotowań przedsezonowych (szkoleniowiec klubu, Antoine Kombouare, głośno myślał o odejściu z klubu) oraz ciągła niepewność. Lens to wicemistrz niedawno zakończonej Ligue 2, który awans do najwyższej klasy we Francji uzyskał jako zespół z najwyższą średnią kibiców na mecz - blisko 31 tys. każdego spotkania, prawie dwukrotnie więcej od każdego z pozostałych klubów. Nie dziwi zatem, że na Stade Bollaert-Delelis przegrał zaledwie dwukrotnie oraz fakt, że w klubie wymagano awansu z powrotem na salony - zainteresowanie piłką w tym mieście jest niezwykle wysokie, a fani są uważani za jednych z najbardziej zagorzałych. Typ vivelaligue1: 19 miejsce. 13

14 Lille OSC S. CORCHIA (FC Sochaux-Montbéliard) M. LOPES (Manchester City FC, England) G. BRUNO (SC Bastia) D. ORIGI (Liverpool FC, England) J. JEANVIER (RE Mouscron, Belgium) A. DIABY (RE Mouscron, Belgium) A. BADRI N. MBEMBA BATINA (RE Mouscron, Belgium) S. PENNACCHIO (RE Mouscron, Belgium) T. PEYRE (RE Mouscron, Belgium) J. MICHEL Trzeci zespół minionego sezonu Ligue 1, który początek sezonu zaczął od zmagań w III fazie eliminacji do Ligi Mistrzów. Zaczął dobrze, co trzeba nadmienić, przechodząc w dwumeczu bez większych kłopotów szwajcarski Grasshopher Zurych. Trener Rene Girard zdaje sobie jednak sprawę z tego, że awans do fazy grupowej jest jednym z celów jego zespołów w nadchodzącym sezonie. Drugim z nich jest powtórka z poprzedniego sezonu, czyli zajęcia miejsca na podium Ligue 1. Ponownie, tak jak miało to miejsce z kampanii 2013/14, jako główny punkt drużyny i jej najmocniejszą stronę swój wskazuje się linię defensywy. Vincent Enyeama, Marco Basa oraz Simone Kjaer stworzyli tercet zdolny zatrzymać najlepszych napastników. Utrzymanie ich fantastycznej dyspozycji będzie niezbędne w celu osiągnięcia wymierzonego miejsca w tabeli. Dysonans, który najbardziej ranił w oczy w zeszłym sezonie, czyli dysproporcja pomiędzy obroną, a atakiem, nie uległa jednak zmianie. Wprost przeciwnie, 14

15 wygląda na to, że zespół się bardziej osłabił, niż wzmocnił. Wspaniała gra defensywna szła w kontraście do niezgranych poczynań napastników tej drużyny. Działacze, zamiast wzmocnić więc ofensywną linię, postanowili pozostać biernymi, osłabiając na domiar złego siłę rażenia. Z klubu odszedł bardzo utalentowany, młody Belg, Divock Origi. Na szczęście dla Lille, Liverpool, które go ściągnęło, postanowiło pozostawić go na kolejny sezon w środowisku, które doskonale zna. Wydawać by się mogło, że 11 mln otrzymane za tego gracza należałoby jak najszybciej przeznaczyć na wzmocnienia, gdyż nie licząc Sebastiena Corchii, nikt znaczący nie dołączył do klubu z północy Francji. Dziwi więc bierność zarządu. Mocna strona Lille? Jak już wspomniałem, linia obrony. Enyeama udowodnił na Mistrzostwach Świata, że wciąż jest w dobrej formie. Nie samą defensywną jednak gra się w piłkę i sporo będzie zależeć od dyspozycji Marvina Martina, głównego rozgrywającego Lille. Do tej pory gracz z numerem 10 zawodził, nie pokazując w pełni swoich umiejętności prezentowanych wcześniej w Sochaux, jednak wszyscy mają nadzieję, że okres drobnych kontuzji ma już za sobą i ten sezon będzie przełomowym. Oprócz niego, wszystkie oczy skierowane będą na Salomona Kalou. Pytanie, jakie się najpierw nasuwa - to czy ten zawodnik pozostanie w klubie na najbliższy sezon? On sam głośno wypowiada się w mediach, że pragnie odejść gdzie indziej, najchętniej z powrotem do Anglii. Jeśli tak się stanie, w klubie ostanie się zaledwie Nolan Rioux, jako jedyny, bramkostrzelny napastnik Pomimo udanego startu w eliminacjach do LM nie jestem w stanie uwierzyć, że Lille stać na powtórkę z zeszłego sezonu. Brak konkretnych wzmocnień plus wąska ławka rezerwowych w moim mniemaniu doprowadzi do znacznie słabszych wyników. Typ vivelaligue1: 6 miejsce. 15

16 Lorient FC B. JEANNOT (AS Nancy-Lorraine) J. AYEW (Olympique de Marseille) W. MESLOUB (Havre AC) S. DIALLO (Stade Rennais FC) M. AUTRET (SM Caen) V. LE GOFF (FC Istres) I. SY (Olympique de Marseille) R. MULUMBA (Dijon FCO) C. TOURE (FC Bourg Péronnas) J. ALIADIERE (Umm Salal, QAT) G. BOURILLON (Stade de Reims) C. DOUCOURE (FC Metz) M. BACA (EA Guingamp) K. MONNET-PAQUET (AS Saint-Etienne) DIALLO (Stade Rennais FC) B. REYNET (Dijon FCO) M. DERRIEN (Avranches) Ostatnie dwa transfery FC Lorient, tj. zatrudnienie byłego bramkarza Nancy, charakterystycznego Jeannota oraz napastnika Olympique Marsylii, Jordana Ayew, pozwoliły na minimalny uśmiech w kącikach ust fanów tej drużyny. Ociepliły wizerunek drużyny, która pomału, kawałek po kawałku, jest rozbierana na części. Więcej o tym napisałem w jednym z niedawnych wpisów, zatytułowanym Lorient w kawałkach, więc nie chcąc się powtarzać, odeślę, polecając, do przeczytania tekstu. Wielkim skrótem - nowy trener, w miejsce wieloletniego wygi oraz nieprzekonywujący zmiennicy mający zastąpić uznanych zawodników, jak Aliadiere, Paqueta czy Bourilliona. Więcej niedobre, niż pozytywnego, stało się tego lata w Lorient. Mini-rewolucja, bo tak należy to nazwać, przetoczyła się przez sam środek klubu. Nowy szkoleniowiec, Ripoll, w każdym z udzielanych wywiadów zaznacza, że pragnie kontynuować dzieło swojego poprzednika, zmieniając tylko detale. Życzę jak najlepiej, jednak boję się, że to nie wypali. Typ vivelaligue1: 17 miejsce. 16

17 Olympique Lyon L. ROSE (Valenciennes FC) C. JALLET (Paris Saint-Germain) YATTARA (Angers SCO) A. PLEA (AJ Auxerre) B. GOMIS (Swansea City FC, Wales) J. BRIAND R. VERCOUTRE (SM Caen) LOPES (Sporting CP, Portugal) SARR (Sporting CP, Portugal) Podczas gdy u innych plotka goni plotkę, hałas rodzi hałas, a transfer wymusza inny transfer, u nas cisza i spokój - zdają się mówić działacze Lyonu. Okno transferowe ich nie rusza, nie było dnia, w którym ich herb znajdowałby się na czołówkach gazet. Wszystko to przechodzi obok nich, niezauważalnie. Piąte miejsce na koniec zeszłego sezonu zmusiło piłkarzy OL do wcześniejszego zakończenia urlopów i skoncentrowaniu się na walce w eliminacjach do LE - najwcześniej ze wszystkich francuskich zespołów. Wstyd byłby kilka lat wcześniej, dziś taki rezultat jest przyjmowany.. obojętnie. Tym bardziej, że Mlada Boleslav nie stanowiła wyzwania dla młodego zespołu Huberta Fourniera, który rozprawił się z nimi już w pierwszym spotkaniu na ich stadionie 1:4. Temat muśnięty, trzeba więc kontynuować - od tego sezonu w Lyonie zobaczymy nowego szkoleniowca, Huberta Fourniera, który do niedawna był opiekunem zespołu Grzegorza Krychowiaka (Reims). Dziś żadnego z tej dwójki nie zobaczymy już w tym klubie. Prezes Michel-Aulas tłumaczył w wywiadach, że Fournier był u niego od początku na szczycie listy życzeń i jest bardzo szczęśliwy z powodu podpisania kontaktu. Fournier zastąpił na tym stanowisku Remy Garde, który postanowił nie przedłużyć wygasającego kontaktu i odejść z klubu. 17

18 To w zasadzie jedyna poważna zmiana, do jakiej doszło w kadrze zespołu. Informacje o odejściach Gomisa oraz Brianda były znane od wielu miesięcy, nikt nie łudził się, że będzie inaczej. Istotnym raczej jest, kogo jeszcze zabraknie na Stade Gerland w przyszłym sezonie - prezes klubu zapowiedział, że pragnie się pozbyć jeszcze dwóch zawodników, dla zbilansowania wydatków. Kryzys wciąż hula po Lyonie, stąd zakup zaledwie dwóch zawodników - Jalleta z PSG oraz Rose z Valenciennes. Obaj na poszerzeni ławki rezerwowych. OL dumnie stawia na wychowanków i tym się szczyci, a efekt mogliśmy oglądać w pierwszym spotkaniu eliminacji do Ligi Europejskiej - każdy z czterech bramek zdobyty został przez wychowanka. Mocne strony? Młodzieńczy entuzjazm, wyobraźnia oraz nieszablonowość. Lyon jest zaprzeczeniem każdego zespołu opartego na doświadczonych zawodnikach. Palcem wskazującym zatrzymam się na osobie Alexandra Lacazette, czyli jednego z największych nieobecnych na MŚ w Brazylii. W niego mocno wierzy cały Lyon i ufa, że wraz z Benzią zaprowadzą OL z powrotem na szczyt. Jeden z najmłodszych ataków w lidze (23 plus 19 lat), mający stać się zarazem jednym z najbardziej niebezpiecznych. Okres przygotowawczy w Lyon należy ocenić jako bardzo dobrze przepracowany - cztery sparingi, z czego dwa wygrane (4:1 z Szachtarem oraz 0:2 z Kopenhagą), bezbramkowy remis z Sevilla oraz przekonywujące zwycięstwo nad Mladą w el. do LE. Co roku powtarza się zdanie, że Lyon ze swoimi wychowankami powinien zamieszać, że czas na nich jest teraz. Co roku to samo, i co roku plama. Jak to mówi klasyk: podium nie będzie, ale i tak jest.. dobrze. Typ vivelaligue1: 4 miejsce. 18

19 Olympique Marsylia R. ALESSANDRINI (Stade Rennais FC) M. BATSHUAYI (Standard Liège, Belgium) M. AMALFITANO (West Bromwich Albion, ANG) M. SOUGOU (Evian TG FC) OMRANI (AC Arles Avignon) F. KADIR (Stade Rennais FC) L. AZOUNI (FC Lorient) M. VALBUENA (FC Dynamo Moskwa) S. DIAWARA (OGC Nice) J. AYEW (FC Lorient) S. KHALIFA (Club Africain, TUN) F. RASPENTINO (SM Caen) Przykro było patrzeć na Marsylię ze schyłku poprzedniego sezonu. Protesty kibiców, puste trybuny, krzywdzące banery oraz prowokacyjne okrzyki. Przykro było nie z tego powodu, że tak się działo, a dlatego, że fani.. mieli rację. Zespół grał tragicznie, zarząd podejmował nietrafione decyzje, zaś sami zawodnicy wyglądali, jakby im nie zależało na grze w piłkę. Efektem jest pierwszy od wielu lat sezon bez europejskiej piłki w Marsylii. Kibice nie będą mogli nacieszyć się ani rozgrywkami Ligi Mistrzów, ani Ligą Europejską. Nie oznacza to jednak, że czeka ich nudny sezon. Wprost przeciwnie - OM od dawna już nie była tak interesująca. Wszystko za sprawą decyzji o zatrudnieniu Marcelo Bielsy, znanego na całym świecie szaleńca z Argentyny. Wraz z jego przyjściem w klubie szykuje się mała rewolucja, a ofiary w ludziach są nieuniknione. Nowa taktyka, nowe nastawienie, nowe twarze, nowe zasady - klub pod znakiem nowości. Brak awansu na europejską arenę nie przeszkodził w przeprowadzeniu niezwykle ciekawych transferów. Duet Alessandrini - Batshuayi, bo o nim mowa, 19

20 ściągnięci kolejno z Rennes oraz Standardu Liege, już w sparingach pokazali, jak piekielnie niebezpieczni potrafią być. Doliczając do nich trójkę Thauvin, Payet oraz Gignac powstaje nam bogactwo, w którym wybierać chciałoby wielu trenerów. Niestety, nie wszystko jest tak piękne, jakby się to mogło wydawać. Największą stratą OM tego lata było z pewnością odejście ikony tego klubu, Mathieu Valbueny. Francuz postanowił opuścić klub i udać się do Dynama Moskwa. Jedno z najbardziej niezrozumiałych transferów tego okienka transferowego. Jego transfer tak bardzo zabolał fanów, że działacze klubu postanowili zastrzec numer, w którym przez lata występował w Marsylii Od pierwszych dni pracy Bielsy widać było zaangażowanie oraz zapał do pracy. Przełożyło się to na samych zawodników, którzy w sparingach mkną jak burza, niszcząc rywala za rywalem. Leverkusen (4:1), Benfica (2:1), Willem II (5:0) oraz Chievo (3:1) - w każdym z tych spotkań zawodnicy Bielsa pokazali wielką klasę oraz radość z gry. Siła zespołu? Zdecydowanie trener. Na drugim miejscu, kreatywność linii ofensywnej. Kwintet Gignac, Batshuayi, Alessandrini, Payet, Thauvin jest w stanie mocno zamieszać. W moim mniemaniu, świetnie przepracowany obóz przygotowawczy do spółki z trafnymi decyzjami zarządu oraz trenera zaprocentuje na koniec sezonu, gdzie Marsylia.. skończy wyżej niż Monaco. Typ vivelaligue1: 2 miejsce. 20

21 FC Metz G. N'DAW (PAE Asteras Tripolis, GRE) J-M. FALCON (Zamora, VEN) J-L. PALOMINO (Argentinos juniors) C. DOUCOURE (FC Lorient) J. RIVIEREZ (Havre AC) D. OBERHAUSER N. FAUVERGUE (AC Ajaccio) EDUARDO A. KEITA (Lierse SK, Belgium) TEIXEIRA A. NDOUR (RC Strasbourg) T. DIDILLON (RFC Seraing, BEL) Y. ANGANI KAYIBA Sześć lat. Sześć długich lat - tyle czekali fani Metz na powrót ich drużyny do najwyższej fazy rozgrywkowej we Francji. Powodem tak długiej przerwy była zsyłka do National (trzeciej ligi) i mozolna walka o powrót zza światów. Stabilizacja składu oraz finansów, a także dwa awanse z rzędu, jeden po drugim i o Metz znów jest głośno. Jako mistrz Ligue 2 zeszłego sezonu daje im się największe szanse na pozostanie w lidze wyżej. Dodatkowym plusem jest fakt, że udało się zatrzymać główne dzieła tego klubu - snajpera Sakho (zdobywcę 20 bramek w zeszłym sezonie), a także pomocników Ngbakoto (14 goli oraz 6 asyst) oraz Lejeune (4 bramki i 13 asyst). Trójca święta, która załatwiła awans ekipie Metz. Każdy z nich wart dłuższego rzucenia okiem, każdy z nich wart zainteresowania. Nazwiska zawodników, którzy dołączyli do zespołu Alberta Cartiera nie powalają na kolana, jednak pozwolą wydłużyć ławkę rezerwowych i wprowadzić rywalizację w zespół. Zespół, który odniósł zaledwie jedną porażkę na 38 spotkań w L2, musi budzić podziw. Ciekawy jestem, jak sobie poradzą. Typ vivelaligue1: 12 miejsce. 21

22 AS Monaco T. BAKAYOKO (Stade Rennais FC) FABINHO (Rio Ave FC, POR) (l.) A. ABDENNOUR (Toulouse FC) M. TISSERAND (RC Lens) (r.l.) P. NARDI (AS Nancy-Lorraine) RODRIGUEZ (Real Madrid CF, Spain) E. RIVIERE (Newcastle United FC, England) E. ABIDAL (Olympiacos FC, Greece) M. OBBADI (Hellas Vérone, Italy) J. PI (ESTAC Troyes) KAGELMACHER (TSV Munich 1860) T. CHERIF (AJ Auxerre) F. ROMA ( T. DINGOME (RE Mouscron, Belgium) C. MEDJANI Największa kwota, za jaką sprzedano zawodnika z francuskiej ligi, należy do Monaco. Najwięcej plotek, łączących dziesiątki zawodników do jednego klubu, należą do Monaco. Największy procentowy odsetek pustego stadionu, biorąc pod uwagę dane z zeszłego sezonu, należy do Monaco. Bogaci w pieniądz, biedni w fanów. I nie, nie jest to żaden atak w stronę tego klubu - zwykłe stwierdzenie faktów. AS Monaco miał wielki kłopot w zeszłym sezonie, by zapełnić choćby w 1/3 własny stadion. Teraz inne kłopoty są na głowie zarządców klubu z księstwa - co się stanie, jeśli Dmitry Rybolovlev postanowi wycofać swój kapitał i nie sponsorować dłużej ASM? Podejrzenia są ponoć poważne, ufając francuskim mediom, które za powód wymieniają spór małżeński Rosjanina z żoną. W przypadku potencjalnego rozwodu, połowa majątku przeszłaby w ręce kobiety, mocno uderzając w kieszeń Dmitry ego. Plotki plotkom, zostawiamy na bok. Monaco jako zespół czuje się świetnie, co potwierdzają bardzo dobre występy w przedsezonowych bojach. Wygrane z Arsenalem, Parmą, a także z zespołami z Ameryki Południowej oraz remis z Valencią - a wszystko nagrodzone bramką powracającego do zdrowia 22

23 superstrzelca Falcao. Wszystko przebiega zgodnie z planem nowego szkoleniowca drużyny, Leonardo Jardima, który przeniósł się do Monaco z portugalskiego Sportingu Lizbona. O Jardimie napisałem wcześniej ( Partia trenerskich szachów ), tutaj wrzucę tylko najważniejszą z myśli - Portugalczyk jest trenerem odnoszącym sukcesy nagle, od teraz, na szybko; jednak nigdy złota. Zawsze maksymalnie srebro. Czy dobrym wyborem była rezygnacja z Ranieriego dla tego gentelmena? Dowiemy się w maju. Siła zespołu? Idealny balans pomiędzy doświadczoną obroną, a finezyjnym atakiem. Wyważono każdą z niezbędnych cech na odniesienie sukcesu - wiedzę, młodość, siłę, szybkość, technikę, oraz doświadczenie. Do czego można się przyczepić to do faktu, że po dzień dzisiejszy nie sprowadzono na Stade Luis II zastępcy Jamesa Rodrigueza. Nawiasem mówiąc, nie przeprowadzono żadnego, głośnego transferu. Młody bramkarz Nardi jest prawdopodobnie najciekawszym z nowych zawodników. Czy brak aktywności potwierdza kłopoty właściciela, czy czekają na odpowiedni moment? Jeśli to drugie, to niech go przypadkiem nie przegapią - do zamknięcia okna pozostały trzy tygodnia, a zegar tyka. AS Monaco z pewnością stać, by powtórzyć zeszłoroczny sukces. Bez młodego Kolumbijczyka na środku pomocy z pewnością nie będzie tak łatwo, ale plan nie jest niewykonalny, zastępcy są, choćby w osobach Carrasco czy Ocamposa. Warto zwrócić uwagę w szczególności na tego drugiego - dwa lata temu był najdroższym transferem w historii drugiej ligi. Przespane okno i nieprzekonywujący mnie w dalszym ciągu szkoleniowiec powodują, że Monaco zjeżdża o jedno miejsce w stosunku do zeszłorocznej lokaty. Typ vivelaligue1: 3 miejsce. 23

24 Montpellier HSC K. BERIGAUD (Evian TG FC) P. LASNE (AC Ajaccio) D. GISSI (Olimpo, ARG) B. DABO (Blackburn Rovers FC) R. CABELLA (Newcastle United FC) NIANG (AC Milan, Italy) E. HERRERA G. BOCALY J. TINHAN (FC Istres) MEZAGUE Poprzedni sezon był najgorszym w wykonaniu zespołu Montpellier od pamiętnego zdobycia mistrzostwa kraju z 2011/12. Piętnasta lokata, jaką zajęli w zeszłorocznej kampanii, bardzo mocno zasmuciła fanów oraz prezesa Nicollin. Winę za te wynika zrzuca się na osobę Jeana Fernandeza, pod wodzą którego zespół spisywał się znacznie poniżej oczekiwań, bardzo słabo. Dość powiedzieć, że na półmetku sezonu zajmowali ostatnie z bezpiecznych miejsc, mając zaledwie trzy punkty przewagi nad spadkowiczami. Reakcja Nicollin a była natychmiastowa - zmiana szkoleniowca. Na Stade de Mosson wrócił ten, który wprowadził zespół do Ligue 1, czyli Rolland Courbisa. Pod jego skrzydłami zespół obudził się, odnalazł formę, co pozwoliło na bezpieczne utrzymanie w lidze. Dziś wszyscy chcą wymazać z pamięci zeszłoroczny koszmar. Nie będzie jednak tak łatwo, bowiem w zespole doszło do kilku ważnych roszad, a w szczególności jednej - Remy Cabella, czyli najlepszy strzelec oraz asystent zespołu, przeniósł się do Newcastle. Oprócz niego, odeszli także Niang (powrót z wypożecznia), Herrera czy Bocaly. Z Evian ściągnięto za to Kevina Berigaud, który powinien zapewnić kilka ważnych trafień drużynie oraz doświadczonego defensora, Paula Lasne. Na utrzymanie - powinno wystarczyć. Na coś więcej - prawdopodobnie już nie. Typ vivelaligue1: 13 miejsce. 24

25 FC Nantes K. HANSEN (Esbjerg fb, Denmark) F. DJORDJEVIC (Lazio Rzym) A. TREBEL (Standard Liège, Belgium) B. NICOLITA (AS Saint-Etienne) Waldemar Kita na nudę z pewnością nie może narzekać. W Nantes kilka nieostrożnych zachowań i decyzji działaczy sprowadziło kłopoty na klub. Zaczynając od ujemnych punktów (trzema), jakimi ukarano drużynę w połowie zeszłego sezonu, kończąc na embargo transferowym, jakie w dalszym ciągu obowiązuje na klubie Waldemara Kity. Sprawa ciągnie się jeszcze od lutego 2012 roku i nieprawidłowości przy transferze jednego z zawodników (Ismaela Bangoury). To jest powodem, dla którego jedynym wzmocnieniem dokonanym w trakcie okienka transferowego będzie Kian Hansen, duński obrońca. Jego zatrudnienie możliwe było dzięki obejściu embargo na podstawie wypożyczenia go do innego klubu w trakcie zimowego sesji transferowej, kiedy klub mógł jeszcze operować transakcjami. Brak wzmocnień, za to z bolesnym odejściami - najlepszy strzelec, Djordjevic, postanowił nie przedłużyć kontraktu z klubem i odejść na zasadzie wolnego transferu do Lazio - to poważne zastrzeżenia przed zbliżającym się sezonem. Der Zakarian, szkoleniowiec klubu, będzie musiał opierać się na tych samych zawodnikach co w zeszłym sezonie, włączając kilku wyróżniających się z rezerw oraz klas juniorskich. Z pięciu sparingów, jakie rozegrał ten klub w trakcie okresu przygotowań, zaledwie jedno zakończyło się zwycięstwem. Pozostałe z nich, jak z Lorient oraz Angers, kończyły się porażką, czy jak z Atalantą oraz Bordeaux - remisem. Stabilizacja jest dobra, ale brak rozwoju już nie. Typ vivelaligue1: 16 miejsce. 25

26 OGC Nicea N. HULT (IF Elfsborg, SUE) S. DIAWARA (Olympique de Marseille) J. VERCAUTEREN (Lierse SK, Belgium) N. PEJCINOVIC (FC Lokomotiv Moscow) OSPINA (Arsenal FC, England) C. BRÜLS (KAA Gent, Belgium) F. ABRIEL (Valenciennes FC) Sezon 2012/13 - Nicea kończy na dumnym czwartym miejscu, tuż za podium. Sezon 2013/14 - Nicea zajmuje.. 17 lokatę, ostatnią z bezpiecznych. Regres, jaki zaliczył ten zespół w przeciągu zaledwie 12 miesięcy, dziwi każdego z obserwatorów ligi francuskiej. Miało być przecież inaczej - nowy stadion, większy budżet, europejskie puchary, kadra utrzymana. Wszystko na plus, wszystko dobrze. Niestety, rzeczywistość okazała się inna i Nicea do końcowych kolejek drżała o utrzymanie. Europejskie występy lepiej pominąć, bowiem nic z nich pozytywnego nie wyszło. Działacze klubu postanowili jednak nie żegnać się z trenerem Puelem, dając mu drugą szansę na odbudowę klubu oraz własnego nazwiska. Dali mu wolną rękę oraz obdarzyli zaufaniem. Nie dało się jednak obejść bez poważnych strat kadrowych - z klubu odeszło czterech ważnych zawodników, w tym David Ospina, wieloletni podstawowy bramkarz klubu. Mistrzostwa Świata, przez wielu uwielbiane, dla Puela stały się klątwą i przeważyły o pożegnaniu z Kolumbijczykiem. W klubie powitano za to trzech nowych zawodników, z Souleymanem Diawarą na czele. Wydaje się jednak, że wyjściowa jedenastka oraz ich taktyka jest już ułożona w głowie Puela, a nowi stanowić będą tylko zapełnienie luk kadrowych. 26

27 Jeśli wszystko ułoży się tak jak powinno, a w klubie nie dojdzie do kolejnych wyprzedaży zawodników, o co wciąż martwią się fani Nicei, stać ich na powrót do górnej dziesiątki w lidze. Na papierze, wyglądają lepiej niż dobrze - na skrzydłach szybcy Bautheac oraz Eysseric, na szpicy Cvitanich (od którego domaga się formy sprzed dwóch sezonów, gdy był czwartym egzekutorem ligi), z zabezpieczeniem środka pola w osobach Digarda oraz Mendy ego. Wspaniały stadion, jeden z najnowocześniejszych w Europie, w połączeniu z gorącym dopingiem fanów OGC Nicei powinien przywrócić zespołowi wiarę w odniesienie sukcesu. Sparingi zdają się nam jednak powiedzieć, że jest wręcz odwrotnie - że drużyna wciąż nie potrafi się odnaleźć. Trzy porażki, w tym jednak zawstydzająca z angielskim Norwich aż 1:5 oraz bramkowy remis z Barceloną - oto bilans przedsezonowych meczów towarzyskich ekipy z Lazurowego Wybrzeża. Panie Puel, zakasać rękawy Mocne strony? Skrzydła. Gwiazda? Eysseric. 22-letni ofensywny pomocnik, jeśli ma dzień, zamienia się w prawdziwego lidera. Przeplata jednak występy bezbarwne z dobrymi, nie potrafiąc znaleźć złotego środka na stabilizację formy. On, do spółki z Argentyńczykiem, Dario Cvitanichem, mają poprowadzić zespół z powrotem do elity. Typ vivelaligue1: 9 miejsce. 27

28 Paris Saint-Germain D. LUIZ (Chelsea FC, England) S. AURIER (Toulouse FC) ALEX (AC Milan, Italy) J. MENEZ (AC Milan, Italy) K. TRAORE (Angers SCO) C. JALLET (Olympique Lyonnais) R. HABRAN (FC Sochaux-Montbéliard) A. AREOLA (SC Bastia) Y. SABALY (Evian TG FC) J. IKOKO (Havre AC) K. COMAN (Juventus FC, Italy) Mistrz Francji, od którego wymaga się powtórki z rozgrywki. Brak obrony mistrzostwa oznaczać będzie katastrofę i wstyd, a także prawdopodobnie zwolnienie trenera. W Paryżu prawdopodobnie nigdy nie mieli tak silnej oraz mocne drużyny. Ledwo zacząć się sierpień, a PSG już mogło świętować zdobycie pierwszego z trofeów - Superpucharu Francji. Zwycięstwo 2:0 odniesione nad Guingamp pokazało siłę oraz przewagę drużyny Blanca nad rywalami. Cele na ten sezon są identyczne jak te z poprzedniego - w lidze dominacja, w LM przynajmniej ćwierćfinał. Przypomnijmy jednak, że kiedy w 2011 roku Qatar Sport Investment na czele z Nasserem Al-Khelaifim przejął dowodzenie nad klubem z Paryża, ich głównym planem było zdobycie Ligi Mistrzów w przeciągu pięciu lat. Dziś mamy 2014, więc pomału zbliżać się będziemy do granicy wyznaczonej przez Katarskiego szejka. Drogie wzmocnienia oraz głośne nazwiska - do tego przywykliśmy, jeśli chodzi o drużynę ze stolicy Francji. W tym sezonie sankcje nałożone przez UEFA na klub prowadzony przez Laurent Blanc przeszkodziły w znacznym stopniu w 28

29 operacjach klubu na rynku transferowym, marginalizując siłę pieniądza i znacznie utrudniając w realizacji założeń, który trener wraz z dyrektorem generalnym sobie założyli. David Luiz, przychodząc do klubu za 50 mln euro z Chelsea i z miejsca stając się najdroższym obrońcą w historii piłki nożnej, znacznie pokrzyżował plany w ściągnięciu następnych zawodników. Była mowa o Hazardzie, mówiło się o Pogbie, a ostatnio o Di Marii. Nie wykluczone, że tego ostatniego zobaczymy jeszcze na Parc des Princes, jednak będzie to wynikiem nieczystych sposobów na obejście sankcji. Z drużyną pożegnali się Alex oraz Menez, którzy odeszli do włoskiego Milanu, a także Jallet i Areola, którzy pozostając we Francji, przeszli kolejno do Lyonu oraz Bastii (drugi na wypożyczeniu). Pozbyto się więc zawodników nie chcianych, dając miejsce na nowo zatrudnionych. Silna strona PSG? Znajdzie słabą. Nie ma. Drużyna jest kompletna, bez większych dziur, luk czy słabości. Kolektyw, pomimo obecności wielu gwiazd. Najważniejsza postać? Oczywiście, Zlatan. Gdyby nie jego nieobecność w rewanżowym spotkaniu z Chelsea w ćwierćfinale LM, kto wie, może Paryż grałby dalej. Tak czy inaczej, Ibra ma poprowadzić kolegów do sukcesu. W sparingach wszystko wyglądało jak najlepiej - trzy zwycięstwa, w tym jeden pogrom 6:2 z Kitchee oraz porażka, grając w rezerwowym składzie. Co ważne, najlepszym zawodnikiem okresu przygotowawczego nie był żaden z podstawowych członków składu, a młody Bahebeck, wychowanek, który wrócił do klubu po rocznym wypożyczeniu. Wielu zastanawia, czy Blanc postawi na niego, czy wyśle na ponowne wypożyczenie. Paryż nie może nie wygrać. Po prostu nie może. Typ vivelaligue1: 1 miejsce. 29

30 Stade Reims B. MOUKANDJO (AS Nancy-Lorraine) G. BOURILLON (FC Lorient) G. KRYCHOWIAK (Sevilla FC, Spain) J. KODJIA (Angers SCO) F. AYITE (SC Bastia) A. CONTE (Paris Saint-Germain) Poprzedni sezon w wykonaniu zawodników Reims był tak dobry, jak mogli go sobie tylko wyobrazić fani tej drużyny. Jedenaste miejsce, pewne utrzymanie, kilka wspaniałych występów oraz sprawionych niespodzianek. Na dzień dzisiejszy, kibice w ciemno braliby powtórkę z rozgrywki. Niestety, ten sezon będzie o wiele cięższy dla ekipy Reims. Przede wszystkim, zmiana trenera - odszedł twórca mini-sukcesów w klubie, Hubert Fournier, który postanowił przyjąć posadę w Lyon, na jego miejsce zatrudniono zaś anonimowego dla szerszego grona Jeana-Luca Vasseur, który debiutować będzie jako szkoleniowiec w Ligue1. Z pewnością bolesny będzie także brak Grzegorza Krychowiaka oraz Ayite, który odeszli do innych klubów. Transfery do klubu należy podsumować jako udane. Bourillon to uznana marka we francuskiej lidze, zaś Moukandjo był jedną z wyróżniających się postaci w słabym Nancy. Niestety, już ze sparingów widać, jak wielkie kłopoty w tym sezonie będą mieli byli koledzy Krychowiaka. Na pięć rozegranych sparingów, żaden z nich nie zakończył się zwycięstwem, a najlepszym podsumowaniem jest fakt, że strzelili w nich tylko.. dwie bramki. Jeden de Preville (zwróćcie uwagę na niego) wiosny nie czyni i Reim czeka trudne zadanie. Typ vivelaligue1: 18 miejsce. 30

31 Stade Rennes C. BRÜLS (KAA Gent, Belgium) S. PRCIC (FC Sochaux-Montbéliard) FERNANDES (SC Fribourg, Germany) B. ANDRE (AC Ajaccio) P. HENRIQUE (FC Zürich) P. HOSINER (VfB Admira Wacker) G. ZAJKOV (FK Rabotnicki Skopje) O. SORIN (AJ Auxerre) E. MEXER (CD Nacional, Portugal) F. GHISOLFI J. FERET (SM Caen) R. ALESSANDRINI (Olympique Marseille) J. BOYE DIARRA (AJ Auxerre) (l.) J. PITROIPA (Al Jazira FC, EAU) T. BAKAYOKO (AS Monaco FC) D. FOULQUIER (Grenade CF, Spain)F. GHISOLFI Rennes, czyli najbardziej aktywny z francuskich klubów w tym okienku transferowym. Wiele wzmocnień, kilka pożegnań. Żaden inny klub nie przeprowadził tylu transakcji co ekipa Philippe Montaniera. Szli w hurt, nie patrząc na jakość? Niekoniecznie. Do klubu trafił przede wszystkim król strzelców ligi austrackiej, który z pewnością będzie ważnym wzmocnieniem. Powitano także weteranów, Olivera Sorin, Benjamina Andre z Ajaccio czy choćby Gelsona Fernandesa, który boiska francuskie zna bardzo dobrze. Z drugiej strony, z klubu odeszli Alessandrini, Feret, Boye czy Pitroipa - nie trzeba być znawcą by wiedzieć, że byli to bardzo dobrzy piłkarze. O Rennes można powiedzieć wiele, bardzo wiele - kłopot w tym, że wszystko to może być zarówno prawdą, jak i kłamstwem. Nie wiadomo, czego spodziewać się po ekipie Montaniera - na papierze mają skład na górną dziesiątkę, jednak jak wiemy z poprzedniego sezonu, w którym zajęli 12 lokatę - jest to mylny osąd. Wstrzymam się więc w wydawaniu opinii o sile zespołu, nie chcąc wyjść w późniejszym czasie na ignoranta. Posłucham się intuicji, która mówi mi, że Rennes się odbuduje. Typ vivelaligue1: 7 miejsce. 31

32 Saint-Etienne R.VAN WOLFSWINKEL (Norwich City) K. MONNET-PAQUET (FC Lorient) BRANDAO (SC Bastia) K. ZOUMA (Chelsea FC, England) J. GUILAVOGUI (Atlético Madrid, Spain) J. MIGNOT (FC Sochaux-Montbéliard) KITAMBALA (RSC Charleroi, Belgium) D. ALEKSIC (Lechia Gdansk, POL) E. BIRKELUND (SK Brann, Norway B. TREMOULINAS ( Za Christophe Galtierem kolejny fantastyczny sezon. Przełomowy, bowiem po raz pierwszy od kilkunastu lat zespołowi Saint-Etienne udało się uplasować wyżej w tabeli niż największy rywal zza miedzy, Olympique Lyon. Dla fanów to prezent większy niż awans do europejskich pucharów. Oczywiście czas świętowania już się skończył, a wszyscy z powrotem myślą o zbliżajacych się rozgrywkach. Celem Saint-Etienne na ten sezon jest poprawia wyników w europejskich pucharach, bowiem w poprzedniej kampanii spisali się oni poniżej dopuszczalnego poziomu, odpadając w początkowej fazie eliminacyjnej. Faza grupowa Ligi Europy oraz utrzymanie czwartej lokaty w lidze z poprzedniego sezonu - nie trzeba tego napisać na banera, wszyscy w klubie to wiedzą. W spełnieniu tych celów mają pomóc Ricky van Wolfswinkel, wypożyczony z angielskiego Norwich, które spadło z Premiership do Championship oraz Kevin Monnet-Paquet, jeden z lepiej obdarzonych technicznie zawodników Ligue1, który dołączył do klubu z Lorient. Najważniejszym wzmocnieniem klubu w obecnym okienku transferowym było jednak utrzymanie na posadzie trenera Christophe Galtiera, o którym mówiło się, że chciał odejść z klubu. Jest on bardzo poważanych szkoleniowcem, w którego wierzą kibice, działacze klubu oraz sami zawodnicy. Sezon w sezon poprawiał wyniki zespołu i to pomimo 32

33 systematycznych osłabień, czy to spowodowanych odejściem kluczowych zawodników, czy coraz to niższym budżetem klubu. W tym okienku także nie obeszło się bez kilku strat, jednak nie tak bolesnych jak w zeszłym sezonie, przy odejściu Aubameyanga. Z klubem pożegnali się Brandao, rezerwowy napastnik oraz Kurt Zouma, czyli jednak z największych nadziei francuskiej piłki nożnej, zaś z wypożyczenia musieli wrócić Guilavogui oraz Tremoulinas. Bilans? Nie jest tak źle. Kadra utrzymana w ryzach. Głównym pytaniem przed zbliżających się sezonem jest kwestia formy formacji defensywnej klubu. Czy Loic Perrin, kapitan klubu, utrzyma dyspozycję z poprzedniej kampanii i mądrze pokieruje swoimi kolegami? Czy był to tylko jednosezonowy skok formy, czy ta tendencja zostanie zachowana? Siła zespołu tkwi właśnie w osobie Perrina, który musi wziąć na siebie odpowiedzialność za losy drużyny. Mam tutaj na myśli motywację, determinację oraz nastroje w szatnie. Za bramki odpowiedzialni będą bowiem Erding, Paquet, Mollo oraz Gradel - więc o to powinniśmy być raczej spokojni. Linia ofensywna oraz pomoc budzi podziw, to trzeba przyznać. W sparingach zespół Saint-Etienne spisywał się bardzo dobrze, odnosząc przekonywujące zwycięstwa z Willem II (5:2) oraz Lens (1:0), remisując z czołowymi klubami z Europy - Porto 0:0 oraz Standard Liege 1:1. Przy dobrym układzie, Saint-Etienne będzie mogło uszczęśliwić swoich fanów i pokusić się o powtórkę z rozrywki i zajęcie czwartej pozycji. Bardziej realne jest jednak, że rywale z Lyonu tym razem ich prześcigną. Typ vivelaligue1: 5 miejsce. 33