II Kongres Rady Podatkowej Warsztaty Podatkowe Wiosna 2018 Warszawa, 17 kwietnia 2018 r.

II Kongres Rady Podatkowej Warsztaty Podatkowe Wiosna 2018 Warszawa, 17 kwietnia 2018 r.

Odpowiedzialność podatkowa i karna skarbowa członków zarządów osób prawnych - aktualna praktyka organów podatkowych i prokuratury adw. Mariusz Orliński Członek Rady Podatkowej KANCELARIA ORLIŃSKI/WTOREK & PARTNERZY

Odpowiedzialność podatkowa - przepisy ustawa z dn. 29 sierpnia 1997r. ORDYNACJA PODATKOWA (t.j. Dz. U. z 2017r. poz. 201 z późn. zm.) ROZDZIAŁ 15. ODPOWIEDZIALNOŚĆ PODATKOWA OSÓB TRZECICH. Art. 107 1. W przypadkach i w zakresie przewidzianych w niniejszym rozdziale za zaległości podatkowe podatnika odpowiadają całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem również osoby trzecie. 1a. Osoby trzecie odpowiadają całym swoim majątkiem solidarnie z następcą prawnym podatnika za przejęte przez niego zaległości podatkowe. 2. Jeżeli dalsze przepisy nie stanowią inaczej, osoby trzecie odpowiadają również za: 1) podatki niepobrane oraz pobrane, a niewpłacone przez płatników lub inkasentów; 2) odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych; 3) niezwrócone w terminie zaliczki naliczonego podatku od towarów i usług oraz za oprocentowanie tych zaliczek; 4) koszty postępowania egzekucyjnego. 3. Ogłoszenie upadłości podatnika lub jego następcy prawnego nie ma wpływu na naliczanie odsetek za zwłokę w odniesieniu do osoby trzeciej.

Ordynacja podatkowa - przepisy Art. 108 1. O odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej organ podatkowy orzeka w drodze decyzji. 2. Postępowanie w sprawie odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej nie może zostać wszczęte przed: 1) upływem terminu płatności ustalonego zobowiązania; 2) dniem doręczenia decyzji: a) określającej wysokość zobowiązania podatkowego, b) o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, c) w sprawie zwrotu zaliczki naliczonego podatku od towarów i usług, d) określającej wysokość należnych odsetek za zwłokę, e) określającej wysokość zaległości podatkowej, o której mowa w art. 52 oraz art. 52a; 3) dniem wszczęcia postępowania egzekucyjnego - w przypadku, o którym mowa w 3; 4) dniem odstąpienia od czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych, zgodnie z przepisami o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - w przypadku, o którym mowa w 3a.

Ordynacja podatkowa przepisy 3. W razie wystawienia tytułu wykonawczego na podstawie deklaracji, na zasadach przewidzianych w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, przed orzeczeniem o odpowiedzialności osoby trzeciej nie wymaga się uprzedniego wydania decyzji, o której mowa w 2 pkt 2. 3a. W razie odstąpienia od czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych, zgodnie z przepisami o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, przed orzeczeniem o odpowiedzialności osoby trzeciej za zaległości podatkowe podatnika lub płatnika z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych w sposób przewidziany w art. 21 1 pkt 1 nie wymaga się uprzedniego wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego i decyzji, o której mowa w art. 53a. 4. Egzekucja zobowiązania wynikającego z decyzji o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej może być wszczęta dopiero wówczas, gdy egzekucja z majątku podatnika okazała się w całości lub w części bezskuteczna, odstąpiono od czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych albo nie przystąpiono do egzekucji administracyjnej w wyniku uprawdopodobnienia przez organ egzekucyjny braku możliwości uzyskania w toku egzekucji administracyjnej kwoty przewyższającej wydatki egzekucyjne

Ordynacja podatkowa - przepisy Art. 109 1. W sprawie odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej przepisy art. 29, art. 47 1, art. 51 1, art. 53 3, art. 54, art. 55, art. 57, art. 59, art. 60, art. 64-66 oraz art. 76-76b stosuje się odpowiednio. 2. W razie niedotrzymania terminu płatności osoba trzecia odpowiada również za naliczone po dniu wydania decyzji o jej odpowiedzialności podatkowej odsetki za zwłokę od: 1) zaległości podatkowych; 2) należności wymienionych w art. 107 2 pkt 1; 3) niezwróconych w terminie zaliczek na naliczony podatek od towarów i usług.

Ordynacja podatkowa - przepisy Art. 116 1. Za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, spółki akcyjnej lub spółki akcyjnej w organizacji odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem członkowie jej zarządu, jeżeli egzekucja z majątku spółki okazała się w całości lub w części bezskuteczna, a członek zarządu: 1) nie wykazał, że: a) we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub w tym czasie zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz.U. z 2016 r. poz. 1574, 1579, 1948 i 2260) albo zatwierdzono układ w postępowaniu o zatwierdzenie układu, o którym mowa w ustawie z dnia 15 maja 2015r. - Prawo restrukturyzacyjne, albo b) niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło bez jego winy; 2) nie wskazuje mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części. 1a. Jeżeli obowiązek zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości powstał i istniał wyłącznie w czasie, gdy prowadzona była egzekucja przez zarząd przymusowy albo przez sprzedaż przedsiębiorstwa na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, uznaje się, że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło bez winy członka zarządu, o którym mowa w 1.

Ordynacja podatkowa - przepisy 2. Odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu, oraz zaległości wymienione w art. 52 oraz art. 52a powstałe w czasie pełnienia obowiązków członka zarządu. 2a. Za zobowiązania podatkowe powstałe na podstawie odrębnych przepisów po likwidacji spółki, za zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał po likwidacji spółki, oraz zaległości wymienione w art. 52 oraz art. 52a powstałe po likwidacji spółki, odpowiadają osoby pełniące obowiązki członka zarządu w momencie likwidacji spółki. Przepis art. 115 4 stosuje się odpowiednio. 3. W przypadku gdy spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji lub spółka akcyjna w organizacji nie posiada zarządu, za zaległości podatkowe spółki odpowiada jej pełnomocnik albo odpowiadają wspólnicy, jeżeli pełnomocnik nie został powołany. Przepisy 1 i 2 stosuje się odpowiednio. 4. Przepisy 1-3 stosuje się również do byłego członka zarządu oraz byłego pełnomocnika lub wspólnika spółki w organizacji.

Ordynacja podatkowa - przepisy Art. 116b 1. Likwidatorzy spółki, z wyjątkiem likwidatorów ustanowionych przez sąd, odpowiadają za zaległości podatkowe spółki powstałe w czasie likwidacji. 2. Likwidatorzy innych osób prawnych niż wymienione w art. 116 odpowiadają za zaległości podatkowe tych osób powstałe w czasie likwidacji. 3. Do odpowiedzialności likwidatorów przepisy art. 116 i art. 116a stosuje się odpowiednio

Ordynacja podatkowa - przepisy Art. 118 1. Nie można wydać decyzji o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej, jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym powstała zaległość podatkowa, upłynęło 5 lat, a w przypadku, o którym mowa: 1) w art. 117b 1 - jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym miała miejsce dostawa towarów, upłynęły 3 lata; 2) w art. 117c - jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym upływa 6- miesięczny okres od dnia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego, upłynęły 3 lata. 2. Przedawnienie zobowiązania wynikającego z decyzji, o której mowa w 1, następuje po upływie 3 lat od końca roku kalendarzowego, w którym została doręczona decyzja o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej. Przepisy art. 70 2 pkt 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio, z tym że termin biegu przedawnienia po jego przerwaniu wynosi 3 lata.

Ordynacja podatkowa z orzecznictwa II FSK 3233/17 - wyrok NSA (N) z dnia 12-12-2017 Powołanie się na przesłanki zwolnienia z odpowiedzialności za zobowiązania spółki Powołanie się na obie przesłanki zwolnienia z odpowiedzialności tworzy sprzeczność logiczną, ponieważ albo we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości, wobec czego zbędne jest rozpatrywanie przyczyn niezgłoszenia takiego wniosku, albo też wniosku nie zgłoszono, wobec czego nie można jednocześnie twierdzić, że został on zgłoszony i to we właściwym czasie.

Ordynacja podatkowa z orzecznictwa I SA/Po 650/17 - wyrok WSA Poznań z dnia 12-12-2017 Przesłanki uwolnienia członka zarządu od odpowiedzialności za zaległości spółki 1. Dla spełnienia przesłanki uwalniającej członka zarządu od odpowiedzialności za zaległości spółki niewystarczające jest samo złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości. Konieczne jest bowiem skuteczne zgłoszenie wniosku, a zatem dokonanie wszelkich czynności niezbędnych dla kontynuowania tego postępowania (w tym również wykazanie przez dłużnika majątku, którego wartość wystarczy na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego). 2. Oddalenie przez sąd wniosku spółki o ogłoszenie upadłości na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 233) oznacza, że postępowanie upadłościowe wobec spółki nie było w ogóle prowadzone. Postanowienie to kończy procedurę sądową w zakresie wniosku o ogłoszenie upadłości jeszcze przed etapem wszczęcia tego postępowania i jest efektem dokonanej przez sąd analizy kondycji finansowej dłużnika, mającej na celu ustalenie możliwości przeprowadzenia takiego postępowania.

Ordynacja podatkowa z orzecznictwa III AUa 507/16 - wyrok SA Kraków z dnia 12-12-2017 Wskazanie mienia umożliwiającego egzekucję zaległości podatkowych spółki Wskazanie mienia, o którym mowa w art. 116 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), dotyczy czasu po stwierdzeniu bezskuteczności egzekucji. Z brzmienia przepisu wynika, że chodzi o sytuację, w której (najpierw) egzekucja z majątku spółki okazała się w całości lub w części bezskuteczna, a (następnie) członek zarządu wskazuje mienie spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części. Nie chodzi więc w tym wypadku o ujawnienie majątku w toku egzekucji, ale po jej zakończeniu.

Ordynacja podatkowa z orzecznictwa I FSK 492/16 - wyrok NSA (N) z dnia 07-12-2017 Wniosek o upadłość a nieznajomość finansów spółki Członek zarządu spółki nie może powoływać się na nieznajomość stanu finansów spółki jako przyczynę niezgłoszenie wniosku o upadłość lub niewszczęcie postępowania zapobiegającego upadłości.

Ordynacja podatkowa z orzecznictwa I SA/Rz 688/17 - wyrok WSA Rzeszów z dnia 16-11-2017 Zasady ustalania stopnia zawinienia członka zarządu w powstaniu zaległości podatkowych sp. z o.o. Wina w ujęciu art. 116 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) to zarówno wina umyślna i związana z nią świadomość istnienia wymagalnych zobowiązań, jak i wina nieumyślna w postaci niedbalstwa, które zakłada brak "świadomości", ale opiera się na powinności i możliwości przewidywania istnienia wymagalnych zobowiązań w takim rozmiarze, który powoduje konieczność wystąpienia z wnioskiem o ogłoszenie upadłości. Natomiast brak winy powinien być oceniany na podstawie wszystkich okoliczności sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy lub interesy podmiotu, który reprezentuje, bądź którym zarządza jako organ osoby prawnej. Przyjmuje się, że chodzi o staranność ogólnie wymaganą w stosunkach danego rodzaju. Jest to pewne minimum, którego może oczekiwać wierzyciel, aby zabezpieczone zostały jego interesy, w tym przypadku jest to wierzyciel podatkowy.

Ordynacja podatkowa z orzecznictwa I GSK 2172/15 - wyrok NSA (N) z dnia 26-10-2017 Skutki stwierdzenia braku winy członka zarządu w powstaniu zaległości podatkowych sp. z o.o. Postępowanie karnoskarbowe ma inny charakter niż postępowanie podatkowe w sprawie odpowiedzialności osoby trzeciej. W postępowaniu karnym skarbowym analizuje się kwestię winy ale w zakresie spowodowania uszczuplenia należności budżetowych, jak i ustalenia sprawcy takich działań podejmowanych świadomie niezgodnie z prawem. Natomiast w postępowaniu podatkowym w sprawie odpowiedzialności osoby trzeciej nie bada się czy członek zarządu, na którego przenoszona jest odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe spółki, ponosi winę za powstanie zobowiązania podatkowego. Nie bada się również czy miał on jakąkolwiek wiedzę i wpływ na powstanie zaległości podatkowych spółki. Ustawodawca w art. 116 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) nie wskazuje na brak winy w powstaniu zobowiązania podatkowego jako przesłanki ekskulpacyjnej. Brak winy o jakiej mowa w tym przepisie dotyczy wyłącznie niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości.

Ordynacja podatkowa z orzecznictwa I SA/Sz 647/17 - wyrok WSA Szczecin z dnia 18-10-2017 Byli członkowie zarządów osób prawnych jako strony postępowań podatkowych Byli członkowie zarządów osób prawnych są stronami jedynie postępowań dotyczących ich odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe (postępowań kończących się decyzjami, wydawanymi w trybie art. 116 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.)), nie mają natomiast uprawnień strony w postępowaniach dotyczących spółek (decyzje w trybie art. 21 3 Ordynacji podatkowej oraz w trybach nadzwyczajnych). Jedynie pośredni związek, jaki istnieje pomiędzy oboma typami decyzji, nie może być utożsamiany z istnieniem "interesu prawnego" osób trzecich w toczących się postępowaniach dotyczących spółek występujących w roli podatnika.

Ordynacja podatkowa z orzecznictwa I GSK 1398/15 - wyrok NSA (N) z dnia 05-10-2017 Stwierdzenie bezskuteczności egzekucji Stwierdzenie istnienia przesłanki "bezskuteczności egzekucji" może nastąpić dopiero po wszczęciu postępowania egzekucyjnego, obejmującego zaległości podatkowe podatnika, którymi organ podatkowy zamierza obciążyć członka zarządu, postępowanie egzekucyjne winno być prowadzone w stosunku do całego majątku podatnika, jego wszystkich aktywów, nie musi dojść do formalnego zakończenia postępowania egzekucyjnego, wystarczy, że organ na podstawie zebranych w jego toku dowodów wykaże, że kontynuowanie egzekucji nie może przynieść żadnych pozytywnych rezultatów. Zatem bezskuteczność ta nie musi zostać stwierdzona poprzez wydanie odrębnego postanowienia o bezskuteczności egzekucji lub o umorzeniu postępowania egzekucyjnego.

Ordynacja podatkowa z orzecznictwa I SA/Ol 402/17 - wyrok WSA Olsztyn z dnia 05-10-2017 Subsydiarna odpowiedzialność członka zarządu za zobowiązania podatkowe spółki w upadłości W interesie skarżącego, pełniącego funkcję członka jednoosobowego zarządu jest dołożenie należytej staranności dbania o sprawy spółki, w tym regulowania w prawidłowej wysokości zobowiązań w podatku od towarów i usług. Skarżący jako prezes zarządu spółki odpowiada za wszystkie decyzje podejmowane w spółce i za jej właściwą reprezentację. Nie ma znaczenia, czy skarżący interesował się sprawami spółki, na ile szczegółowo znał jej sytuację, czy miał dostęp do jej wszystkich dokumentów. Okoliczności te są prawnie obojętne, gdyż odpowiedzialność podatkowa ma charakter obiektywny, niezależny od woli, czy świadomości podatnika. Członek zarządu zobowiązany jest do prowadzenia spraw spółki, dbania o jej interesy, monitorowania jej stanu finansowego. To on bowiem podejmuje ryzyko odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki i powinien liczyć się z tym, że w przypadku dokonania błędnej oceny sytuacji spółki, sam będzie musiał ponieść subsydiarną odpowiedzialność finansową. Również podnoszona przez skarżącego okoliczność braku postawienia stronie zarzutu udziału w zorganizowanej grupie przestępczej w postępowaniu przygotowawczym, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Ordynacja podatkowa z orzecznictwa I SA/Kr 717/17 - wyrok WSA Kraków z dnia 26-09-2017 Kryterium braku winy w niezgłoszeniu wniosku o upadłość spółki; odsunięcie od możliwości zarządzania finansami spółki 1. Od odpowiedzialności za zaległości podatkowe uwalnia członka zarządu obiektywna i niezawiniona niemożność podjęcia działań wymienionych w tym przepisie, a nie świadome ich niepodjęcie, nawet jeśli w ocenie danego członka zarządu były racjonalne przyczyny takiej decyzji. Rozważając kryterium braku winy jako przesłanki zwalniającej od odpowiedzialności za zaległości podatkowe należy zatem przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy. Członek zarządu winien wykazać brak winy, czyli udowodnić swoją staranność oraz fakt, że uchybienie określonemu obowiązkowi było od niego niezależne. 2. Faktycznie odsunięcie przez drugiego członka zarządu od możliwości zarządzania finansami spółki, nawet w wyniku fałszywych obietnic i twierdzeń, zwłaszcza w przypadku uprzedniej bierności tego członka zarządu i tolerowaniu takiej sytuacji, nie może być traktowane jako brak winy w niezgłoszeniu wniosku o upadłość spółki. Z kolei po powzięciu podejrzeń wobec nieuczciwego wspólnika w związku z niespłacaniem należności publicznoprawnych, zobowiązany by uniknąć solidarnej odpowiedzialności członka zarządu za zobowiązania spółki, winien był w swoim najlepiej pojętym interesie niezwłocznie zgłosić wniosek o upadłość spółki.

Ordynacja podatkowa z orzecznictwa I SA/Bk 1209/16 - wyrok WSA Białystok z dnia 07-09-2017 Zaistnienie przesłanek ogłoszenia upadłości za kadencji poprzedniego zarządu a odpowiedzialność za jej zobowiązania podatkowe Okoliczność, iż stan niewypłacalności spółki powstał przed objęciem przez niego funkcji prezesa zarządu nie świadczy o braku winy w niedopełnieniu obowiązku wynikającego z art. 116 1 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201). Zaistnienie przesłanek do ogłoszenia upadłości w czasie, gdy strona nie pełniła jeszcze funkcji członka zarządu nie oznacza, że nie mogła ona podjąć stosownych kroków po objęciu tych obowiązków. Niezgłoszenie upadłości na skutek subiektywnej oceny, że właściwym czasem do zgłoszenia takiego wniosku była kadencja poprzedniego zarządu, nie może być uznane jako staranne zachowanie osoby w dbaniu o swoje interesy. Zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości pozwalałoby na ocenę sytuacji spółki przez właściwy sąd i zwalniałoby zgłaszającego z odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki. Jeżeli podstawa do ogłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiła za kadencji poprzedniego zarządu należy przyjąć, że wniosek taki powinien być złożony w terminie dwóch tygodni od dnia objęcia stanowiska przez nowego członka zarządu.

Ordynacja podatkowa z orzecznictwa I FSK 1882/15 - wyrok NSA (N) z dnia 29-08-2017 Rozkład ciężaru dowodowego w postępowaniu w sprawie stwierdzenia odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe sp. z o.o. Na organie podatkowym spoczywa obowiązek wykazania tzw. przesłanek pozytywnych odpowiedzialności członka zarządu spółki tj. pełnienia obowiązków członka zarządu w czasie w którym upływał termin płatności zobowiązania podatkowego, które przerodziło się w dochodzoną zaległość podatkową spółki w związku z bezskutecznością egzekucji prowadzonej przeciwko spółce, natomiast ciężar udowodnienia istnienia jakiejkolwiek okoliczności uwalniającej od odpowiedzialności (przesłanki negatywnej), spoczywa na członku zarządu.

Kodeks karny skarbowy odpowiedzialność posiłkowa ustawa z dn. 10 września 1999r. Kodeks karny skarbowy (t.j. Dz. U. z 2017r. poz. 2226 z poźn. zm.) Art. 24 1. Za karę grzywny wymierzoną sprawcy przestępstwa skarbowego czyni się w całości albo w części odpowiedzialną posiłkowo osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, której odrębne przepisy przyznają zdolność prawną, jeżeli sprawcą czynu zabronionego jest zastępca tego podmiotu prowadzący jego sprawy jako pełnomocnik, zarządca, pracownik lub działający w jakimkolwiek innym charakterze, a zastępowany podmiot odniósł albo mógł odnieść z popełnionego przestępstwa skarbowego jakąkolwiek korzyść majątkową. 2. Przepis 1 stosuje się odpowiednio do ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów. 3. W razie nałożenia odpowiedzialności posiłkowej przy wymiarze kary grzywny stosuje się odpowiednio art. 23 3. 4. Jeżeli odpowiedzialność, o której mowa w 1 i 2, nałożono na kilka podmiotów odpowiedzialnych posiłkowo, odpowiadają oni solidarnie, chyba że ze względu na okoliczności sprawy sąd określi zakres odpowiedzialności każdego z nich stosownie do osiągniętej korzyści majątkowej. 5. Niezależnie od nałożenia odpowiedzialności posiłkowej sąd zobowiązuje podmiot, który uzyskał korzyść majątkową, do jej zwrotu w całości albo w części na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego; nie dotyczy to korzyści majątkowej podlegającej zwrotowi na rzecz innego uprawnionego podmiotu.

Kodeks karny skarbowy odpowiedzialność posiłkowa Art. 25 1. Odpowiedzialności posiłkowej nie stosuje się wobec państwowych jednostek budżetowych, o których mowa w przepisach o finansach publicznych. 2. Odpowiedzialność posiłkowa nie obciąża spadku. 3. Odpowiedzialność posiłkowa nie wygasa: 1) w razie śmierci sprawcy skazanego po uprawomocnieniu się orzeczenia; 2) jeżeli kary grzywny lub środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów nie wykonano z powodu nieobecności skazanego w kraju. Art. 53 40. Podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej jest to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, którą organ prowadzący postępowanie w sprawie o przestępstwo skarbowe wezwał do udziału w tym charakterze.

Kodeks karny skarbowy odpowiedzialność posiłkowa Art. 23 1. Wymierzając karę grzywny, sąd określa liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki dziennej; jeżeli kodeks nie stanowi inaczej, najniższa liczba stawek wynosi 10, najwyższa - 720. 2. Wyrokiem nakazowym można wymierzyć karę grzywny w granicach nieprzekraczających wysokości 200 stawek dziennych, chyba że kodeks przewiduje karę łagodniejszą. 3. Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka dzienna nie może być niższa od jednej trzydziestej części minimalnego wynagrodzenia ani też przekraczać jej czterystukrotności. Czyli maksymalnie aktualnie: 20.160.000,00 zł Przy nadzwyczajnym obostrzeniu z kolei: 30.240.000,00 zł

Kodeks karny skarbowy odpowiedzialność posiłkowa Art. 120 1. W postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe stronami są: oskarżyciel publiczny, oskarżony, podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej oraz interwenient. Art. 123 1. Podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej i interwenient mogą ustanowić pełnomocnika. Pełnomocnikiem może być adwokat lub radca prawny. 2. Za podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej i interwenienta, którzy nie są osobami fizycznymi, czynności procesowych może dokonać także organ uprawniony do działania w ich imieniu.

Kodeks karny skarbowy odpowiedzialność posiłkowa Art. 124 1. Pociągnięcie do odpowiedzialności posiłkowej następuje w formie postanowienia. 2. Postanowienie, o którym mowa w 1, wydaje w postępowaniu przygotowawczym organ prowadzący to postępowanie, a po wniesieniu aktu oskarżenia - sąd. 3. Postanowienie zawiera wskazanie oskarżonego, zarzucanego mu przestępstwa skarbowego, kwalifikacji prawnej, podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej oraz podstaw pociągnięcia podmiotu do odpowiedzialności posiłkowej. 4. Zmiana lub uzupełnienie postanowienia, o którym mowa w 1, następuje w formie postanowienia. W razie braku podstaw do pociągnięcia podmiotu do odpowiedzialności posiłkowej zmiana ta może polegać także na uchyleniu wydanego poprzednio postanowienia.

Kodeks karny skarbowy odpowiedzialność posiłkowa Art. 125 1. Do podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej oraz jego pełnomocnika stosuje się odpowiednio dotyczące podejrzanego, oskarżonego i obrońcy przepisy: art. 72, art. 74 1, art. 75-79, art. 81, art. 81a, art. 83-86, art. 89, art. 157 1 i 2, art. 174-176, art. 300, art. 301, art. 315 1, art. 316, art. 321, art. 323 2, art. 334 3 zdanie pierwsze, art. 338 1, art. 343 5, art. 353 2, art. 386, art. 389, art. 390, art. 391 2, art. 431 2 i 3, art. 434, art. 435, art. 440, art. 443, art. 453 3, art. 454 1, art. 455, art. 524 3, art. 540 2 i 3, art. 542 2, art. 545 1, art. 547 3, art. 548, art. 624 1, art. 627, art. 630, art. 632-633 oraz art. 636 1 Kodeksu postępowania karnego. 2. Do osób najbliższych podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej będącego osobą fizyczną stosuje się odpowiednio art. 182, 185 i 186 Kodeksu postępowania karnego. 3. Od chwili wydania postanowienia, o którym mowa w art. 124 1, podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej może być w tym charakterze wezwany do udziału w czynnościach procesowych.

Kodeks karny skarbowy odpowiedzialność posiłkowa 4. Podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej nie może być przesłuchany w charakterze świadka, także w wypadku, gdy jest interwenientem lub podmiotem obowiązanym do zwrotu korzyści majątkowej, o którym mowa w art. 24 5. 5. Do podmiotu, który uzyskał korzyść majątkową, przepisy art. 117a 2, art. 156 1 i 2, art. 167, art. 171 2, art. 370 1, art. 384 2 i 3, art. 406 1, art. 422 1, art. 425 1 i art. 444 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio. 6. Przed zakończeniem przewodu sądowego sąd przesłuchuje w charakterze świadka podmiot, który uzyskał korzyść majątkową z przestępstwa. Jeżeli podmiotem tym nie jest osoba fizyczna, przesłuchuje się organ uprawniony do działania w jego imieniu. Osoba ta może odmówić zeznań. Przepisy art. 72, art. 75, art. 87 i art. 89 stosuje się odpowiednio.

Kodeks karny skarbowy odpowiedzialność posiłkowa Art. 131 1. W razie popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego można zabezpieczyć także środek karny, o którym mowa w art. 22 2 pkt 2-4a, obowiązek zwrotu korzyści majątkowej oraz uiszczenie należności publicznoprawnej uszczuplonej czynem zabronionym, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że bez takiego zabezpieczenia wykonanie orzeczenia w zakresie tych środków, obowiązku lub ściągnięcie uszczuplonej należności publicznoprawnej będzie niemożliwe lub znacznie utrudnione. 3. Karę grzywny, środek karny ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów, przepadku korzyści majątkowej, ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku korzyści majątkowej oraz obowiązek zwrotu korzyści majątkowej można zabezpieczyć także na mieniu podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej.

Kodeks karny skarbowy odpowiedzialność posiłkowa Art. 173 1. Przeciwko sprawcy przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego przebywającemu stale za granicą albo gdy nie można ustalić jego miejsca zamieszkania lub pobytu w kraju, postępowanie toczyć się może podczas jego nieobecności. 2. Przepisu 1 nie stosuje się, jeżeli: 1) wina sprawcy lub okoliczności popełnienia czynu zabronionego budzą wątpliwości; 2) oskarżony o przestępstwo skarbowe ukrył się po wniesieniu do sądu aktu oskarżenia, a także wówczas, gdy w toku postępowania przed sądem ustalono jego miejsce zamieszkania lub pobytu w kraju. 3. Przepisy 1 i 2 stosuje się odpowiednio do podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej.

Kodeks karny skarbowy odpowiedzialność posiłkowa Art. 174 W postępowaniu w stosunku do nieobecnych nie stosuje się przepisów, których stosowanie wymaga obecności oskarżonego lub podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej. Art. 175 1. O zastosowaniu postępowania w stosunku do nieobecnych organ prowadzący postępowanie wydaje postanowienie. W postępowaniu przygotowawczym w sprawach o przestępstwa skarbowe postanowienie to wymaga zatwierdzenia przez prokuratora. 2. Postanowienia o zastosowaniu postępowania w stosunku do nieobecnych nie ogłasza się nieobecnej stronie.

Kodeks karny skarbowy odpowiedzialność posiłkowa Art. 176 1. Prezes lub referendarz sądowy sądu właściwego do rozpoznania sprawy wyznacza nieobecnemu oskarżonemu obrońcę z urzędu. Udział obrońcy jest obowiązkowy także w postępowaniu odwoławczym. 2. Przepis 1 stosuje się odpowiednio do podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej, gdy nie ma on pełnomocnika. Wyznaczenie adwokata lub radcy prawnego dla nieobecnego podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej jest równoznaczne z udzieleniem pełnomocnictwa.

Kodeks karny skarbowy odpowiedzialność posiłkowa Art. 184 1. Podmiot odpowiedzialny posiłkowo uiszcza wymierzoną karę grzywny, jeżeli skazany nie zapłaci jej w terminie i zostanie stwierdzone, że nie można jej ściągnąć w drodze egzekucji. 2. Jeżeli wymierzona kara grzywny została uiszczona lub ściągnięta od skazanego w drodze egzekucji tylko w części, odpowiedzialność posiłkową zmniejsza się w sposób odpowiadający stosunkowi kwoty zapłaconej do wysokości orzeczonej kary. 3. Jeżeli wymierzona kara grzywny została uiszczona lub ściągnięta od podmiotu odpowiedzialnego posiłkowo tylko w części, przepisy art. 45 1, 2 i 4 oraz art. 46 Kodeksu karnego wykonawczego stosuje się odpowiednio.

Kodeks karny skarbowy odpowiedzialność posiłkowa 4. W stosunku do podmiotu odpowiedzialnego posiłkowo nie stosuje się wykonania pracy społecznie użytecznej ani zastępczej kary pozbawienia wolności. 5. Postępowania wykonawczego nie umarza się w razie śmierci sprawcy skazanego za przestępstwo skarbowe po uprawomocnieniu się orzeczenia o nałożeniu odpowiedzialności posiłkowej. 6. Przepisy 1, 2 i 5 stosuje się odpowiednio do środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów.

Kodeks karny skarbowy odpowiedzialność posiłkowa FSK 121/04 - wyrok NSA (N) z dnia 13-05-2005 Odpowiedzialność posiłkowa spółki cywilnej a jej "osobista" odpowiedzialność karnoskarbowa Nałożenie na spółkę cywilną odpowiedzialności za grzywnę orzeczoną wobec sprawcy na podstawie art. 24 1 i art. 184 1 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (t.j. Dz.U. z 1999 r. Nr 83, poz. 930 ze zm.) nie daje podstaw do przyjęcia, że nastąpił zbieg odpowiedzialności podatkowej i karnej. Odpowiedzialność na podstawie art. 24 KKS ma charakter jedynie możliwy i posiłkowy; uzależniona jest (też) od spełnienia przesłanek wymienionego przepisu i, co wynika w szczególności z art. 184 1 KKS, realizowana jest niejako dopiero w "trzeciej kolejności" - przede wszystkim grzywnę powinien uiścić sam skazany, jeżeli to nie nastąpi, należy grzywnę ściągnąć z jego majątku w drodze egzekucji, dopiero wówczas gdy okaże się to niemożliwe, grzywna może obciążyć odpowiedzialnego posiłkowo.

Kodeks karny skarbowy odpowiedzialność posiłkowa II SA/Go 30/16 - wyrok WSA Gorzów Wielkopolski z dnia 25-08- 2016 Odpowiedzialność za urządzanie gier na automatach 2. Skoro Trybunał Konstytucyjny potwierdził dopuszczalność stosowania kar pieniężnych, przewidzianych w art. 89 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.) oraz kary przewidzianej w KKS w odniesieniu do osoby fizycznej, to tym bardziej brak jest podstaw do kwestionowania takiej możliwości przy odpowiedzialności posiłkowej.

Kodeks karny skarbowy odpowiedzialność posiłkowa III SA/Wr 1038/15 - wyrok WSA Wrocław z dnia 02-03-2016 Istnieją różnice między odpowiedzialnością administracyjną w postaci kary pieniężnej nałożonej w badanym przypadku na spółkę, będącą osobą prawną, a odpowiedzialnością karnoskarbową osoby fizycznej za swój własny czyn opisany w art. 107 1 KKS. W takiej sytuacji brak podstaw by zasadnie twierdzić, że karany jest dwukrotnie ten sam podmiot za ten sam czyn, gdyż osoba prawna odpowiada według art. 89 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 612) za swoje (jako jednostki organizacyjnej) działania lub zaniechania, natomiast osoba fizyczna, której postępowanie wypełniło znamiona czynu opisanego w art. 107 1 KKS, ponosi odpowiedzialność za własny, przez nią popełniony i jej przypisany czyn. Rozróżnienia między obu rodzajami odpowiedzialności nie zmienia - przewidziana w art. 24 1 KKS i nieprzypadkowo tak nazwana - odpowiedzialność posiłkowa, która może objąć także osobę prawną. Jednakże odpowiedzialność posiłkowa osoby prawnej ma wyłącznie charakter subsydiarny i nie dotyczy jej czynu własnego, a więc działania lub zaniechania tejże osoby prawnej, lecz jedynie partycypacji osoby prawnej w karze grzywny wymierzonej sprawcy przestępstwa skarbowego (a więc nie czynu osoby prawnej), i to tylko wtedy, gdy sprawca czynu zabronionego był zastępcą osoby prawnej prowadzącym jej sprawy jako pełnomocnik, zarządca, pracownik lub działający w jakimkolwiek innym charakterze, a zastępowany podmiot odniósł albo mógł odnieść z popełnionego przestępstwa skarbowego jakąkolwiek korzyść majątkową. W takiej sytuacji nie występuje po stronie osoby prawnej zbieg odpowiedzialności administracyjnej tego podmiotu za własne działania podlegające karze pieniężnej według art. 89 ustawy o grach hazardowych z odpowiedzialnością karnoskarbową, gdyż odpowiedzialność pomocnicza nie jest ponowną karą za ten sam czyn, a jedynie ewentualnym udziałem w pokryciu grzywny, na którą został skazany działający za osobę prawną (a więc za jego czyn) w warunkach określonych w art. 107 1 KKS.

KODEKS KARNY ustawa z dnia 6 czerwca 1997r. - Kodeks karny (t.j. Dz. U. z 2017r. poz. 2204, z późn. zm.) Art. 286 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. 2. Tej samej karze podlega, kto żąda korzyści majątkowej w zamian za zwrot bezprawnie zabranej rzeczy. 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 4. Jeżeli czyn określony w 1-3 popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.

KODEKS KARNY Art. 294 1. Kto dopuszcza się przestępstwa określonego w art. 278 1 lub 2, art. 284 1 lub 2, art. 285 1, art. 286 1, art. 287 1, art. 288 1 lub 3, lub w art. 291 1, w stosunku do mienia znacznej wartości, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. 2. Tej samej karze podlega sprawca, który dopuszcza się przestępstwa wymienionego w 1 w stosunku do dobra o szczególnym znaczeniu dla kultury. Art. 295 1. Wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 278, 284-289, 291, 292 lub 294, który dobrowolnie naprawił szkodę w całości albo zwrócił pojazd lub rzecz mającą szczególne znaczenie dla kultury w stanie nieuszkodzonym, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia. 2. Wobec sprawcy przestępstwa wymienionego w 1, który dobrowolnie naprawił szkodę w znacznej części, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

KODEKS KARNY Art. 270a 1. Kto, w celu użycia za autentyczną, podrabia lub przerabia fakturę w zakresie okoliczności faktycznych mogących mieć znaczenie dla określenia wysokości należności publicznoprawnej lub jej zwrotu albo zwrotu innej należności o charakterze podatkowym lub takiej faktury jako autentycznej używa, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w 1 wobec faktury lub faktur, zawierających kwotę należności ogółem, której wartość lub łączna wartość jest większa niż pięciokrotność kwoty określającej mienie wielkiej wartości, albo z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu określonego w 1 lub 2 podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

KODEKS KARNY Art. 271a 1. Kto wystawia fakturę lub faktury, zawierające kwotę należności ogółem, której wartość lub łączna wartość jest znaczna, poświadczając nieprawdę co do okoliczności faktycznych mogących mieć znaczenie dla określenia wysokości należności publicznoprawnej lub jej zwrotu albo zwrotu innej należności o charakterze podatkowym lub takiej faktury lub faktur używa, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w 1 wobec faktury lub faktur, zawierających kwotę należności ogółem, której wartość lub łączna wartość jest większa niż pięciokrotność kwoty określającej mienie wielkiej wartości, albo z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu określonego w 1 lub 2 podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

KODEKS KARNY Art. 277a 1. Kto dopuszcza się przestępstwa określonego w art. 270a 1 albo art. 271a 1 wobec faktury lub faktur, zawierających kwotę należności ogółem, której wartość lub łączna wartość jest większa niż dziesięciokrotność kwoty określającej mienie wielkiej wartości, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25 lat pozbawienia wolności. 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu określonego w 1 podlega karze pozbawienia wolności do lat 5. Art. 277b W razie skazania za przestępstwo określone w art. 270a 1 lub 2, art. 271a 1 lub 2 albo art. 277a 1, grzywnę orzeczoną obok kary pozbawienia wolności można wymierzyć w wysokości do 3000 stawek dziennych.

KODEKS KARNY Art. 258 1. Kto bierze udział w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. 2. Jeżeli grupa albo związek określone w 1 mają charakter zbrojny albo mają na celu popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. 3. Kto grupę albo związek określone w 1 w tym mające charakter zbrojny zakłada lub taką grupą albo związkiem kieruje, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. 4. Kto grupę albo związek mające na celu popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym zakłada lub taką grupą lub związkiem kieruje, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

KODEKS KARNY Art. 44 1. Sąd orzeka przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa. 2. Sąd może orzec, a w wypadkach wskazanych w ustawie orzeka, przepadek przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa. 3. Jeżeli orzeczenie przepadku określonego w 2 byłoby niewspółmierne do wagi popełnionego czynu, sąd zamiast przepadku może orzec nawiązkę na rzecz Skarbu Państwa. 4. Jeżeli orzeczenie przepadku określonego w 1 lub 2 nie jest możliwe, sąd może orzec przepadek równowartości przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa lub przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa. 5. Przepadku przedmiotów określonych w 1 lub 2 nie orzeka się, jeżeli podlegają one zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi. ( )

KODEKS KARNY Art. 44a 1. W razie skazania za przestępstwo, z którego popełnienia sprawca osiągnął, chociażby pośrednio, korzyść majątkową znacznej wartości, sąd może orzec przepadek przedsiębiorstwa stanowiącego własność sprawcy albo jego równowartości, jeżeli przedsiębiorstwo służyło do popełnienia tego przestępstwa lub ukrycia osiągniętej z niego korzyści. 2. W razie skazania za przestępstwo, z którego popełnienia sprawca osiągnął, chociażby pośrednio, korzyść majątkową znacznej wartości, sąd może orzec przepadek niestanowiącego własności sprawcy przedsiębiorstwa osoby fizycznej albo jego równowartości, jeżeli przedsiębiorstwo służyło do popełnienia tego przestępstwa lub ukrycia osiągniętej z niego korzyści, a jego właściciel chciał, aby przedsiębiorstwo służyło do popełnienia tego przestępstwa lub ukrycia osiągniętej z niego korzyści albo, przewidując taką możliwość, na to się godził.

KODEKS KARNY 3. W razie współwłasności przepadek, o którym mowa w 1 i 2, orzeka się z uwzględnieniem woli i świadomości każdego ze współwłaścicieli i w ich granicach. 4. Przepadku, o którym mowa w 1 i 2, nie orzeka się, jeżeli byłoby to niewspółmierne do wagi popełnionego przestępstwa, stopnia zawinienia oskarżonego lub motywacji i sposobu zachowania się właściciela przedsiębiorstwa. 5. Przepadku, o którym mowa w 1 i 2, nie orzeka się, jeżeli szkoda wyrządzona przestępstwem lub wartość ukrytej korzyści nie jest znaczna wobec rozmiaru działalności przedsiębiorstwa. 6. Sąd może odstąpić od orzeczenia przepadku, o którym mowa w 2, także w innych, szczególnie uzasadnionych przypadkach, kiedy byłby on niewspółmiernie dolegliwy dla właściciela przedsiębiorstwa.

KODEKS KARNY Art. 45 1. Jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa, chociażby pośrednio, korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 1 lub 6, sąd orzeka przepadek takiej korzyści albo jej równowartości. Przepadku nie orzeka się w całości lub w części, jeżeli korzyść lub jej równowartość podlega zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi. 1a. Za korzyść majątkową osiągniętą z popełnienia przestępstwa uważa się także pożytki z rzeczy lub praw stanowiących tę korzyść. 2. W razie skazania za przestępstwo, z którego popełnienia została osiągnięta, chociażby pośrednio, korzyść majątkowa znacznej wartości, albo przestępstwo, z którego została lub mogła zostać osiągnięta, chociażby pośrednio, korzyść majątkowa, zagrożone karą pozbawienia wolności, której górna granica jest nie niższa niż 5 lat, lub popełnione w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa za korzyść uzyskaną z popełnienia przestępstwa uważa się mienie, które sprawca objął we władanie lub do którego uzyskał jakikolwiek tytuł w okresie 5 lat przed popełnieniem przestępstwa do chwili wydania chociażby nieprawomocnego wyroku, chyba że sprawca lub inna zainteresowana osoba przedstawi dowód przeciwny.

KODEKS KARNY 3. Jeżeli mienie stanowiące korzyść uzyskaną z popełnienia przestępstwa, o którym mowa w 2, zostało przeniesione na osobę fizyczną, prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, faktycznie lub pod jakimkolwiek tytułem prawnym, uważa się, że rzeczy będące w samoistnym posiadaniu tej osoby lub jednostki oraz przysługujące jej prawa majątkowe należą do sprawcy, chyba że na podstawie okoliczności towarzyszących ich nabyciu nie można było przypuszczać, że mienie to, chociażby pośrednio, pochodziło z czynu zabronionego. 4.(uchylony) 5. W razie współwłasności orzeka się przepadek udziału należącego do sprawcy lub przepadek równowartości tego udziału. 6.(uchylony)

KODEKS KARNY Art. 115: 4. Korzyścią majątkową lub osobistą jest korzyść zarówno dla siebie, jak i dla kogo innego. 5. Mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200 000 złotych. 6. Mieniem wielkiej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 1 000 000 złotych. 7. Przepis 5 stosuje się odpowiednio do określenia,,znaczna szkoda'' oraz określenia,,wartość lub łączna wartość jest znaczna''. 7a. Przepis 6 stosuje się odpowiednio do określenia,,szkoda w wielkich rozmiarach''.

KODEKS KARNY Art. 18 1. Odpowiada za sprawstwo nie tylko ten, kto wykonuje czyn zabroniony sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, ale także ten, kto kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę lub wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, poleca jej wykonanie takiego czynu. 2. Odpowiada za podżeganie, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego. 3. Odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie.

KODEKS KARNY Z ORZECZNICTWA II AKa 341/17 - wyrok SA Wrocław z dnia 22-11-2017 Ustawodawca nie określił minimalnego okresu wymaganego do wypełnienia znamienia udziału w zorganizowanej grupie. Grupa taka może powstać dla popełnienia już tylko jednego przestępstwa. Do dokonania czynu z art. 258 1 KK dojdzie także wtedy, gdy nie zostanie popełnione przestępstwo, dla którego grupa została zorganizowana.

KODEKS KARNY Z ORZECZNICTWA II AKa 105/15 - wyrok SA Kraków z dnia 13-11-2015 Czynność sprawcza przestępstwa z art. 258 1 KK polega na braniu udziału w zorganizowanej grupie albo związku. Znamię branie udziału polega na przynależności do grupy lub związku, akceptowaniu zasad, które nimi rządzą, oraz wykonywaniu poleceń i zadań wskazanych przez osoby stojące w hierarchii grupy lub związku odpowiednio wyżej. Może to polegać na wspólnych akcjach przestępczych, ich planowaniu, odbywaniu spotkań, uzgadnianiu struktury, wyszukiwaniu kryjówek, posługiwaniu się pseudonimami, zdobywaniu zaopatrzenia niezbędnego grupie lub związkowi do realizacji założonych celów, a także na podejmowaniu czynności mających uniemożliwić wykrycie sprawców, bądź dzieleniu łupów z przestępstw. Nie jest konieczna wiedza o szczegółach organizacji grupy czy mechanizmów funkcjonowania, zaś członkowie grupy nie muszą się znać, a struktura grupy może być luźna i może mieć niski stopień jej zorganizowania.

KODEKS KARNY Z ORZECZNICTWA II AKa 195/16 - wyrok SA Gdańsk z dnia 24-08-2016 Dla przypisania winy za popełnienie przestępstwa z art. 286 1 KK niezbędnym jest wykazanie, że od samego początku sprawca miał zamiar doprowadzić pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Nadto sprawca musi działać z zamiarem bezpośrednim, kierunkowym.

KODEKS KARNY Z ORZECZNICTWA II AKa 4/15 - wyrok SA Rzeszów z dnia 31-03-2015 1. Dopuszczalna jest koncepcja kwalifikowania działania polegającego na wyłudzeniu podatku akcyzowego jako przestępstwa powszechnego z art. 286 1 KK, jednakże tylko wtedy, gdy sprawca zrealizuje znamiona ustawowe tego występku. Musi on zatem działać z zamiarem kierunkowym, a więc w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez doprowadzenie organu finansowego do wypłaty z mienia Skarbu Państwa wskazanych przez siebie kwot pieniężnych (zwrotu podatku), stosując oszukańcze zabiegi wprowadzające ten organ w błąd co do powstania okoliczności dających tytuł do zwrotu obowiązku podatkowego. Natomiast zachowanie polegające na nieopłaceniu lub zaniżeniu należnego za dany okres rozliczeniowy podatku, między innymi poprzez nieujawnienie przedmiotu opodatkowania, prowadzi jedynie do uniknięcia wydatku z własnego mienia podatnika kosztem uszczuplenia spodziewanego dochodu Skarbu Państwa i jako takie nie stanowi niekorzystnego rozporządzenia mieniem z majątku Skarbu Państwa. 2. Zaniżenie należnego za dany okres zobowiązania podatkowego stanowi realizację znamion przestępstwa skarbowego określonego w art. 56 1 KKS, gdy będzie się wiązało ze złożeniem deklaracji lub oświadczenia zawierających nieprawdziwe dane lub też nieujawniających wszystkich istotnych okoliczności albo niedopełnieniem obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych taką deklaracją danych. Narażenie zaś na uszczuplenie należnego podatku będące następstwem uchylania się od opodatkowania poprzez nieujawnienie właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nieskładanie deklaracji będzie stanowiło przestępstwo z art. 54 1 KKS.

KODEKS KARNY Z ORZECZNICTWA II AKa 175/14 - wyrok SA Łódź z dnia 23-02-2015 Wystawienie nierzetelnej faktury realizuje znamiona art. 62 2 KKS, gdy chodzi o uniknięcie lub zmniejszenie podatku, a więc gdy czyn godzi w obowiązek podatkowy. Jeśli natomiast działanie finguje (pozoruje) powstanie takiego obowiązku, to nie może być mowy o wystawieniu nierzetelnej faktury w rozumieniu art. 62 2 KKS, lecz jest to zachowanie wyczerpujące znamiona art. 271 1 KK.

KODEKS KARNY Z ORZECZNICTWA II AKa 298/14 - wyrok SA Katowice z dnia 19-11-2014 1. W sytuacji, gdy oskarżeni nie występowali o zwrot naliczonego podatku VAT, a jedynie w drodze procedury tzw. samoobliczania deklarowali i uiszczali ten podatek w kwotach znacznie niższych niż powinni, przy czym organy podatkowe nie ingerowały w proces rozliczania podatku, nie można dopatrzyć się rozporządzenia mieniem po stronie osoby wprowadzanej w błąd lub której błąd, czy niezdolność należytego pojmowania działań wyzyskano. 2. Wykonywanie przez sprawców przestępstwa oszustwa skarbowego w trakcie złożonego, wieloetapowego mechanizmu przestępnego, chociaż jeszcze przed jego zakończeniem, czynności będących w istocie ukrywaniem środków finansowych stanowiących zysk z tegoż czynu zabronionego, wyczerpuje przedmiotowe znamiona występku z art. 299 1 KK, a jeśli popełniane jest, tak jak w rozpatrywanym przypadku, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami - z art. 299 5 KK w zw. z art. 299 1 KK.

KODEKS POSTĘPOWANIA KARNEGO Art. 291 1. W razie zarzucenia oskarżonemu popełnienia przestępstwa, za które lub w związku z którym można orzec: 1) grzywnę, 2) świadczenie pieniężne, 3) przepadek, 4) środek kompensacyjny, 5) zwrot pokrzywdzonemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi korzyści majątkowej, jaką sprawca osiągnął z popełnionego przestępstwa, albo jej równowartości - może z urzędu nastąpić zabezpieczenie wykonania tego orzeczenia na mieniu oskarżonego lub na mieniu, o którym mowa w art. 45 2 Kodeksu karnego, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że bez takiego zabezpieczenia wykonanie orzeczenia będzie niemożliwe albo znacznie utrudnione. 2.8) Zabezpieczenie wykonania orzeczenia określonego w 1 pkt 3 lub 5 może nastąpić również na mieniu osoby fizycznej, o której mowa w art. 44a Kodeksu karnego, lub osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, o której mowa w art. 45 3 Kodeksu karnego, lub na mieniu, które podlegałoby przepadkowi na podstawie art. 45a 1 lub 2 Kodeksu karnego oraz art. 33 3, art. 43 1 lub 2 lub art. 43a Kodeksu karnego skarbowego. 2a. Zabezpieczenie wykonania orzeczenia zwrotu korzyści majątkowej albo jej równowartości lub orzeczenia przepadku świadczenia albo jego równowartości wobec podmiotu zobowiązanego określonego w art. 91a może z urzędu nastąpić na mieniu tego podmiotu. 3. Z urzędu może także nastąpić na mieniu oskarżonego zabezpieczenie wykonania orzeczenia o kosztach sądowych, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że bez takiego zabezpieczenia wykonanie orzeczenia w tym zakresie będzie niemożliwe albo znacznie utrudnione. 4. Zabezpieczenie majątkowe należy niezwłocznie uchylić w całości lub w części, jeżeli ustaną przyczyny, wskutek których zostało ono zastosowane w określonym rozmiarze, lub powstaną przyczyny uzasadniające jego uchylenie choćby w części.