PRZESZUKANIE I ZATRZYMANIE RZECZY, UDZIAŁ SPECJALISTÓW I BIEGŁYCH W CZYNNOŚCIACH PROCESOWYCH

PRZESZUKANIE I ZATRZYMANIE RZECZY, UDZIAŁ SPECJALISTÓW I BIEGŁYCH W CZYNNOŚCIACH PROCESOWYCH W ciągu ostatnich dwóch dekad nasz kraj stał się jednym z najlepiej rozwijających się w Europie Wschodniej rynków komputerowych. Komputery, urządzenia elektroniczne, Internet oraz zaawansowane technologie odgrywają potężną rolę w naszym codziennym życiu, choć coraz mniej to dostrzegamy, nie myślimy o tym, dopóki wszystko funkcjonuje jak powinno. Należy również pamiętać, iż zaawansowane technologie mogą być narzędziem w prowadzeniu nielegalnej działalności, poprzez możliwości, które oferuje tj: nielegalny handel w sieci, pirackie oprogramowanie, różnego rodzaju oszustwa, przestępczość z wykorzystaniem elektronicznych instrumentów płatniczych (pozyskiwanie numerów kart płatniczych, kopiowanie kart, czy też włamania na internetowe konta bankowe), jak również komputerowe szpiegostwo przemysłowe, podsłuch komputerowy i nielegalne pozyskiwanie informacji, kończąc na najcięższych przewinieniach związanych z handlem narkotykami, bronią, czy też pedofilią. To wszystko czyni z komputerów i Internetu potężne narzędzie do popełniania przestępstw mające ogromne możliwości, a przy tym przynoszące potężne zyski, o czym przestępcy, zwłaszcza Ci zorganizowani, nie zapominają. W sposób dynamiczny, wręcz lawinowo, do cyberprzestrzeni wkraczają nowe usługi, które wcześniej realizowane były wyłącznie w świecie realnym, np. e-urząd, e-learning, e-shoping, e-bilet i wiele innych. Zeznanie podatkowe możemy złożyć w urzędzie skarbowym poprzez Internet, tak samo zrobić zakupy, przesłać komuś kwiaty, zamówić taksówkę Środek ciężkości rynku ekonomicznego przesuwa się w kierunku Internetu. Właściwie w każdym nowym obszarze działalności człowieka obowiązują jakieś zasady, reguły czy prawa i praktycznie zawsze znajdzie się ktoś kto będzie usiłował je ignorować i łamać. Mając na względzie prognozowany wzrost przestępczości popełnianej z wykorzystaniem Internetu i zaawansowanych technologii, a co za tym idzie, potrzebę dostosowania struktur policyjnych do rozpoznawania i zwalczania nowych zjawisk i rodzajów przestępstw dokonywanych w cyberprzestrzeni w ramach Biura Kryminalnego Komendy Głównej Policji powstał Wydział Wsparcia Zwalczania Cyberprzestępczości, do którego podstawowych zadań należy: stałe monitorowanie i analizowanie zagrożeń występujących w Internecie w ramach prowadzonych prostych form pracy operacyjnej, współpraca pozaprocesowa z podmiotami zewnętrznymi w zakresie prowadzenia ustaleń telekomunikacyjnych i teleinformatycznych, udzielanie wsparcia technicznego podczas wykonywania zadań przez komórki zwalczające przestępczość komputerową. Coraz więcej zdarzeń w cyberprzestrzeni i związanych z zaawansowanymi technologiami wymaga interwencji organów ścigania. Wiąże się to z koniecznością dokonywania oględzin, zabezpieczeń sprzętu komputerowego, urządzeń elektronicznych, cyfrowych nośników danych i przeszukań systemów informatycznych. Czynności na miejscu zdarzenia związanego przedmiotowym obszarem przestępczości są specyficzne i wymagają częstokroć nie tylko specjalistycznej wiedzy od policjantów, ale także posiadania dedykowanego sprzętu i oprogramowania. Idealnie byłoby mieć możliwość wykorzystania każdorazowo na miejscu zdarzenia biegłego z policyjnego laboratorium kryminalistycznego, z zakresu badań komputerów i cyfrowych nośników danych. Realia jednak nie pozwalają na taki stan rzeczy. Stale rosnąca ilość zdarzeń z wykorzystaniem sprzętu informatycznego do popełniania przestępstw wymaga więc wykorzystywania do czynności procesowych specjalistów z wydziałów techniki operacyjnej, posiadających wiedzę i dysponujących odpowiednimi narzędziami. Biorąc pod uwagę coraz częściej występującą konieczność wykorzystania specjalistów z pionu techniki operacyjnej do czynności procesowych na miejscu zdarzenia, takich jak m. in. przeszukanie, oględziny miejsca zdarzenia i zabezpieczenie

dowodów cyfrowych, należy stosować się do niżej wymienionych reguł. I. PROCESOWE ZASADY PRZESZUKANIA I ZATRZYMANIA RZECZY Należy pamiętać, iż podstawą przeszukania, jest uzasadnione podejrzenie, że osoby poszukiwane lub poszukiwane rzeczy (dane informatyczne) znajdują się tam gdzie są poszukiwane. Pamiętać też trzeba, że czynność procesowa polegająca na przeszukaniu mieszkania lub osoby, stanowi wyjątek od konstytucyjnie zagwarantowanej nienaruszalności mieszkania (art. 50 Konstytucji) i nietykalności osobistej (art. 41 ust. 1 Konstytucji), i musi być stosowana z bardzo dużą rozwagą. Podstawy prawne przeszukania i zatrzymania rzeczy W obecnym stanie prawnym do ustaw, które przewidują taką możliwość należy zaliczyć między innymi: 1. Ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (art. 219 i nast.); 2. Ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (art. 44). Należy też wyraźnie naświetlić różnicę i oddzielić przeszukanie od zatrzymania rzeczy, które formułuje art. 217 k.p.k. Od zatrzymania rzeczy przeszukanie różni się przede wszystkim wyższym stopniem ingerencji w wymienione dobra, gdyż łączy się z penetracją pomieszczeń, odzieży, zasobów pamięci systemu informatycznego, a nieraz także i ciała. Przeszukanie stanowi wykrywczą czynność dowodową będącą jednocześnie środkiem przymusu pozwalającym na wkroczenie w określoną sferę praw i wolności jednostki. Przeszukanie pomieszczeń, innych miejsc oraz osób jest czynnością procesowązmierzającą do wykrycia, zatrzymania albo przymusowego doprowadzenia osoby podejrzanej, a także w celu znalezienia rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie lub podlegających zajęciu w postępowaniu karnym. Kwestie związane z przeszukaniem i zatrzymaniem rzeczy regulują przepisy rozdziału XXV Kodeksu postępowania karnego. Przeszukania, zgodnie z art. 220 1 k.p.k., może dokonać prokurator albo na polecenie sądu lub prokuratora Policja, a w wypadkach wskazanych w ustawie - także inny organ. Postanowienie sądu lub prokuratora należy okazać osobie, u której przeszukanie ma być przeprowadzone (art. 220 2 k.p.k.). Jednakże postanowienie takie nie zawsze jest konieczne, w wypadkach nie cierpiących zwłoki, jeżeli postanowienie sądu lub prokuratora nie mogło zostać wydane, organ dokonujący przeszukania okazuje nakaz kierownika swojej jednostki lub legitymację służbową, a następnie zwraca się niezwłocznie do sądu lub prokuratora o zatwierdzenie przeszukania. Postanowienie sądu lub prokuratora w przedmiocie zatwierdzenia należy doręczyć osobie, u której dokonano przeszukania, w terminie 7 dni od daty czynności na zgłoszone do protokołu żądanie tej osoby. O prawie zgłoszenia żądania należy ją pouczyć (art. 220 3 k.p.k.). W celu wykrycia lub zatrzymania albo przymusowego doprowadzenia osoby podejrzanej, a także w celu znalezienia rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie lub podlegających zajęciu w postępowaniu karnym, można dokonać przeszukania pomieszczeń i innych miejsc jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że osoba podejrzana lub wymienione rzeczy tam się znajdują (art. 219 k.p.k.). Przepis art. 219 k.p.k., przy spełnieniu pewnych warunków, zezwala na dokonanie przeszukania osoby, jej odzieży i podręcznych przedmiotów.

Osobę mającą rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie wzywa się do ich wydania, a w razie odmowy można przeprowadzić ich odebranie (art. 217 2 i 5 k.p.k.). Osoba, która rzecz wyda, ma prawo niezwłocznie żądać postanowienia o zatwierdzeniu ich zatrzymania, o czym należy ją pouczyć, a postanowienie powinno być doręczone w terminie 14 dni od dokonania czynności (art. 217 4 kpk.). Można nie sporządzać protokołu zatrzymania rzeczy, gdy osoba wezwana wyda ją dobrowolnie, jeżeli rzecz załącza się do akt sprawy - art. 217 3 k.p.k. Przeszukania zamieszkałych pomieszczeń można dokonać w porze nocnej tylko w wypadkach nie cierpiących zwłoki. Za porę nocną uważa się czas od godziny 22 00 do godziny 6 00 (art. 221 1). Jednakże przeszukanie rozpoczęte za dnia można kontynuować mimo nastania pory nocnej (art. 221 2). Osobę, u której ma nastąpić przeszukanie, należy przed rozpoczęciem czynności zawiadomić o jej celu i wezwać do wydania poszukiwanych przedmiotów (art. 224 1 k.p.k.). Podczas przeszukania ma prawo być obecna osoba wymieniona w 1 oraz osoba przybrana przez prowadzącego czynność. Ponadto może być obecna osoba wskazana przez tego, u kogo dokonuje się przeszukania, jeżeli nie uniemożliwia to przeszukania albo nie utrudnia go w istotny sposób. Jeżeli przy przeszukaniu nie ma na miejscu gospodarza lokalu, należy do przeszukania przywołać przynajmniej jednego dorosłego domownika lub sąsiada (art. 224 2 k.p.k.). Częstokroć Policja jest zmuszona prowadzić swoje czynności w sprawach związanych z przestępczością komputerową w obiektach należących do instytucji państwowych lub samorządowych (komputerowe sieci wewnętrzne, serwerownie). Kodeks postępowania karnego w art. 222 w sposób szczególny określa postępowanie w przypadku przeszukania pomieszczeń lub miejsc zamkniętych, należących do instytucji państwowej lub samorządowej. Przy rozpoczęciu przeszukania pomieszczenia lub miejsca zamkniętego, należącego do instytucji państwowej lub samorządowej, należy o zamierzonym przeszukaniu zawiadomić kierownika tej instytucji lub jego zastępcę albo organ nadrzędny i dopuścić ich do udziału w czynności. Przeszukanie pomieszczenia zajętego przez wojsko może nastąpić jedynie w obecności dowódcy lub osoby przez niego wyznaczonej. Należy pamiętać, iż przeszukanie lub zatrzymanie rzeczy powinno być dokonane zgodnie z celem tej czynności, z zachowaniem umiaru i poszanowania godności osób, których ta czynność dotyczy, oraz bez wyrządzania niepotrzebnych szkód i dolegliwości (art. 227 k.p.k.). Przedmioty wydane lub znalezione w czasie przeszukania należy po dokonaniu oględzin, sporządzeniu spisu i opisu, zabrać albo oddać na przechowanie osobie godnej zaufania, z zaznaczeniem obowiązku przedstawienia na każde żądanie organu prowadzącego postępowanie (art. 228 1 k.p.k.). Z przeszukania osoby, miejsca, rzeczy i systemu informatycznego oraz zatrzymania rzeczy i danych informatycznych sporządza się protokół (art. 143 1 ust, 6 k.p.k.), który poza ogólnymi wymogami określonymi w art. 148 k.p.k., powinien zawierać oznaczenie sprawy, z którą zatrzymanie rzeczy lub przeszukanie ma związek, oraz podanie dokładnej godziny rozpoczęcia i zakończenia czynności, dokładną listę zatrzymanych rzeczy i w miarę potrzeby ich opis, a nadto wskazanie polecenia sądu lub prokuratora. W protokole, o którym jest mowa wyżej, odnotowuje się użycie sprzętu specjalistycznego, w tym urządzeń lub programów komputerowych umożliwiających dostęp do informacji przechowywanych w systemie komputerowym ( 100 ust. 6 Zarządzenia Nr 1426 Komendanta Głównego Policji z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie metodyki wykonywania czynności dochodzeniowo-śledczych przez służby policyjne wyznaczone do wykrywania przestępstw i ścigania ich sprawców).

Z innych czynności spisuje się protokół, jeżeli przepis szczególny tego wymaga, albo przeprowadzający czynność uzna to za potrzebne. W pozostałych wypadkach można ograniczyć się do sporządzenia notatki urzędowej (art. 143 2 k.p.k.). Notatka urzędowa nie może zastąpić protokołu.notatka urzędowa może stanowić wyłącznie źródło informacji o dowodzie lub stanowić informację o czynnościach dokonywanych przez policjanta( 52 Zarządzenia Nr 1426 Komendanta Głównego Policji z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie metodyki wykonywania czynności dochodzeniowo-śledczych przez służby policyjne wyznaczone do wykrywania przestępstw i ścigania ich sprawców). Przebieg czynności protokołowanych może być utrwalony ponadto za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk, o czym należy przed uruchomieniem urządzenia uprzedzić osoby uczestniczące w czynności (art. 147 1 k.p.k.), jeżeli czynność procesową utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk, protokół można ograniczyć do zapisu najbardziej istotnych oświadczeń osób biorących w niej udział. Zapis obrazu lub dźwięku, a także przekład zapisu dźwięku stają się załącznikami do protokołu (art. 147 3 k.p.k.). Na postanowienie dotyczące przeszukania i zatrzymania rzeczy oraz na inne czynności przysługuje zażalenie osobom, których prawa zostały naruszone (art. 236 k.p.k.). Zlecenie innej jednostce Policjiprzeszukania lub zatrzymania rzeczy albo danych informatycznych bez postanowienia sądu lub prokuratora może nastąpić jedynie w wypadkach niecierpiących zwłoki, gdy uzyskanie postanowienia nie było możliwe, a zwłoka mogłaby doprowadzić do utraty rzeczy lub danych informatycznych mogących stanowić istotne dowody w sprawie. Zlecenie może być przekazane w szczególności telegramem, faksem, pocztą elektroniczną i powinno zawierać dane osoby zlecającej wykonanie czynności, numer sprawy, a także informacje dotyczące rzeczy lub danych informatycznych podlegających zatrzymaniu( 159 ust. 1 Zarządzenie Nr 1426 Komendanta Głównego Policji z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie metodyki wykonywania czynności dochodzeniowo-śledczych przez służby policyjne wyznaczone do wykrywania przestępstw i ścigania ich sprawców). II. UDZIAŁ SPECJALISTÓW I BIEGŁYCH W CZYNNOŚCIACH PROCESOWYCH Specjaliści, są to pomocnicy procesowi, których w razie potrzeby można przesłuchać w charakterze świadków (art. 206 2 k.p.k.). Wzywani są zazwyczaj, jeżeli dokonanie oględzin, eksperymentu, ekspertyzy, zatrzymania rzeczy lub przeszukania (w tym systemu informatycznego) wymaga czynności technicznych, zwłaszcza dokonania pomiarów, obliczeń, zdjęć czy utrwalenia śladów (art. 205 1 k.p.k.). Jeżeli podczas oględzin konieczne jest przeprowadzenie czynności techniczno-kryminalistycznych przekraczających kompetencje policjanta, dokonujący czynność wzywa do pomocy policjanta komórki techniki kryminalistycznej lub innego policjanta lub pracownika laboratorium kryminalistycznego albo specjalistę niebędącego funkcjonariuszem organów procesowych ( 79 ust. 3 Zarządzenie Nr 1426 Komendanta Głównego Policji z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie metodyki wykonywania czynności dochodzeniowo-śledczych przez służby policyjne wyznaczone do wykrywania przestępstw i ścigania ich sprawców). W razie potrzeby dokonuje się oględzin miejsca, osoby lub rzeczy, jeżeli przedmiot może ulec przy badaniu zniszczeniu lub zniekształceniu, część tego przedmiotu należy w miarę możności zachować w stanie nie zmienionym, a gdy to nie jest możliwe stan ten utrwalić w inny sposób (art. 207 2 k.p.k.) W toku oględzin, o których mowa w art. 207 1 k.p.k., należy przestrzegać następujących zasad wynikających z 82 Zarządzenia Nr 1426 Komendanta Głównego Policji z dnia 23 grudnia 2004 r.: 1) przestrzeń poddawaną oględzinom określa policjant wykonujący tę czynność, uwzględniając rodzaj przestępstwa i wstępnie ustalony lub domniemany sposób jego popełnienia;

2) oględzinom poddaje się każdą rzecz: a) ujawnioną w toku oględzin miejsca zdarzenia, b) znalezioną podczas przeszukania miejsca lub osoby, c) wydaną lub odebraną od osoby podejrzanej albo od innej osoby, przy czym protokołu oględzin można nie sporządzać, jeśli rzecz dołącza się do akt postępowania i nie ma potrzeby ujawnienia i zabezpieczenia śladów, d) której posiadanie jest zabronione; 3) oględziny osoby obejmują ciało, a w razie potrzeby odzież osoby. 2. W toku oględzin dokumentuje się zastany stan rzeczy, ujawnia i zabezpiecza ślady przestępstwa i przedmioty mogące mieć związek z przestępstwem. Badanie śladów i przedmiotów w czasie oględzin powinno zmierzać do ustalenia, które z nich mają związek z przestępstwem, a które takiego związku nie mają, a także do udokumentowania ich rozmieszczenia i położenia względem siebie. 3. W miarę możliwości oględzin powinien dokonać policjant, który prowadzi lub będzie prowadził postępowanie. Dowodem rzeczowym, zwanym dalej "dowodem", są przedmioty, dokumenty i ślady kryminalistyczne, o których mowa w 122 Regulaminu prokuratury, co do których policjant lub prokurator wydał postanowienie o uznaniu za dowód rzeczowy ( 179 ust. 1 Zarządzenie Nr 1426 Komendanta Głównego Policji z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie metodyki wykonywania czynności dochodzeniowo-śledczych przez służby policyjne wyznaczone do wykrywania przestępstw i ścigania ich sprawców ). Od specjalisty nie będącego funkcjonariuszem organu procesowego odbiera się odrębne przyrzeczenie, w którym zobowiązuje się on m. in. zachować bezstronność (art. 205 2 k.p.k.). Stosuje się do nich reguły dotyczące biegłych, z tym że nie wydają żadnej opinii, gdyż ich zadanie sprowadza się do wykonywania czynności technicznych (art. 206 1 k.p.k.). W razie potrzeby można przesłuchiwać specjalistów w charakterze świadków (art. 206 3 k.p.k.). Do pełnienia czynności biegłego jest obowiązany nie tylko biegły sądowy, lecz także każda osoba, o której wiadomo, że ma odpowiednią wiedzę w danej dziedzinie(art. 195 k.p.k.). Wobec osób, które bezpodstawnie uchylają się od wykonywania czynności tłumacza lub specjalisty, można stosować pieniężną karę porządkową oraz porządkowe aresztowanie (art. 287 k.p.k.). W protokole czynności przeprowadzonej z udziałem specjalistównależy wskazać ich imiona i nazwiska, specjalność, miejsce zamieszkania, miejsce pracy i stanowisko oraz podać rodzaj i zakres czynności wykonanych przez każdego z nich (art. 205 3 k.p.k.). W postępowaniu przygotowawczym istnieje obowiązek zebrania, zabezpieczenia i w niezbędnym zakresie utrwalenia dowodów dla sądu (art. 297 1, pkt 5 k.p.k.). Utrwalenie dowodów następuje głównie drogą spisania w protokołach wyjaśnień podejrzanych i zeznań świadków, przez uzyskanie pisemnych opinii biegłych, odnalezienie w razie potrzeby za pomocą przeszukania i zabezpieczenie rzeczy i dokumentów, protokolarne dokonanie oględzin miejsc, osób lub rzeczy. Komputery, telefony, smartfony, dyktafony, aparaty fotograficzne i różne inne nośniki danych oraz sieci komputerowe towarzyszą i stają się niezbędne w naszym życiu, więc są wykorzystywane przez przestępców, a co za tym idzie, także coraz częściej poddawane oględzinom. Tak samo Internet, w którym można prowadzić praktycznie drugie, wirtualne życie i tym samym znajdują w nim miejsce wszystkie aspekty realnego życia, łącznie z działaniami przestępczymi. Z roku na rok zwiększa się liczba przestępstw popełnianych poprzez Internet

z wykorzystaniem zaawansowanych technologii i sprzętu. Wzrasta stale liczba zdarzeń ściśle związanych z zaawansowanymi technologiami, którymi musi zajmować się Policja. Nieważne czy dokonujemy przeszukania miejsca fizycznego np. lokalu mieszkalnego, czy przeszukania systemu informatycznego, priorytetem musi być bezpieczeństwo policjanta, tak fizyczne, jak i prawne. Osiągnąć to drugie można tylko i wyłącznie działając zgodnie i w myśl obowiązujących przepisów prawa, które jednoznacznie określają rodzaj i zakres podejmowanych czynności dotyczących oględzin oraz przeszukania wszelkiego rodzaju nośników danych począwszy od zwykłych komputerów poprzez ipady, a skończywszy na danych w chmurze. Opracował Opracowano: Wydział Wsparcia Zwalczania Cyberprzestępczości Biura Kryminalnego Komendy Głównej Policji Ocena: 3/5 (7) Tweetnij