Religia Środka Jest to rodzaj politeizmu, spajającego ze sobą bóstwa wielu ras. Wzajemne oddziaływania kulturowe sprawiły, iż zlały się one w jeden panteon, choć waga poszczególnych Bogów może być różna u różnych ludów. Religie tą wyznają mieszkańcy DrecarE, Cesarstwa Kamienia, Koldy i Olan. Ma ona przede wszystkim charakter agrarny, bóstwa ziemi, tak jak i płodności, oraz moce o naturze opiekuńczej mają w niej wysoką pozycję. Kult nie jest okrutny, nie wymaga składania ofiar z istot żywych zamiast tego składa się ofiary z mleka, miodu, płodów rolnych czy owoców. Jedynie Elfy z Olan praktykują starszą odmianę tej religii, która wymaga przelewania krwi i bolesnych inicjacji. Do Wielkiej Ósemki głównych Bóstwa należą: Gronos, Naja, Tald, Karados, Velses, Morsis, Ja va i Doran. Najważniejszymi świętami są: Pełnia VI Święto Wszystkich Bogów: święto zbiorów i połowy roku, organizowane są festyny i pochody wiernych z darami, składanymi w świątyniach. 31. XII Dzień Odrodzenia W którym wygaszane są ognie na ołtarzach, a następnie rozpalane na nowo, aby wzmocnić ich moc, przed rozpoczęciem Miesiąca Krwawej Gwiazdy. Dzieci chrzczone są trzy tygodnie po urodzeniu, w Świątyni wybranego bóstwa opiekuńczego. Element: Elektra; Zdolności Magiczne: Zaklinanie Duchów; Umiejętność: Dowodzenie; Broń: Młot; Czarostwo: Czary Energii; Bóg nieba, potencji i siły. Archetyp uraniczny, patron praw i strażnik sprawiedliwości. Przedstawiany jako dojrzały mąż, rosły i odziany w szatę z chmur i napierśnik z światła błyskawic. Jest główną postacią panteonu w DrecarE, a jego świątynia znajduje się w każdym większym mieście. Główny ośrodek kultu mieści się w Goor. Kapłani Gronosa sprawują władzę sądowniczą i są szanowani za swoją mądrość. Często są także poszukiwaczami dawnej wiedzy i pozostają w kontakcie z duchami przodków. Jego wyznawcy cenią honor i odwagę. Na imię tego boga składane są przysięgi. Święty płomień w jego Sanktuarium ma moc oczyszczania istot ze Skażenia. Poświęcone mu są niedźwiedzie i dęby. Każda świątynia znajduje się w otoczeniu świętego gaju. Kapłani często noszą na sobie skórę niedźwiedzia lub naszyjniki z jego zębów i pazurów. Ubierają się na błękitno. Gronos zezwala również swym paladynom na rzucanie czarów w zbrojach metalowych. Błogosławieństwo: Krytyczny sukces przy jednym, wybranym teście Aut.
Element: Ziemia; Zdolności Magiczne: Władania Energią (kapłani rozwijają uzdrawianie i czary ochronne); Umiejętność: Zielarstwo; Broń: Cep bojowy; Czarostwo: Czary Uprawne; Najwyższa Bogini, opiekunka ziemi i małżonka Gronosa. Włada wegetacją, opiekuje się kobietami i dziećmi. Szczególną ochroną otacza matki i noworodki. Patronuje także wielu pracom kobiecym. Miejsca jej kultu odnaleźć można w całym DrecarE. Największa świątynia znajduje się w Goor. Świątynie mają zwykle formę bliźniaczych wzgórz, symbolizujących piersi bogini. Sanktuaria znajdują się wewnątrz nich, pod ziemią. W ich pobliżu bije zwykle święte źródło. Jej kapłanki są szanowane jako znane uzdrowicielki i akuszerki. Większość jej wyznawców to chłopi i druidzi. Święta Naji związane są ściśle z okresem wegetacji, patronuje ona większości świąt zbiorów. Poświęcone jej są drzewa i rośliny owocowe i uprawne oraz ptak dudek i przepiórka. Większość jej kleru stanowią kobiety. Odziewają się zwykle na brązowo i zielono, unikając noszenia skór zwierzęcych. Ich religia zakazuje im niszczyć życie, z tego względu mają one dostęp do Zdolności Specjalnej: Pozytywna Energia. Błogosławieństwo: Jeden krytyczny sukces w wybranym teście Odp. w przypadku zagrożenia zdrowia lub życia. Element: Ziemia; Zdolności Magiczne: Mistrzostwo Wzorców; Umiejętność: Kowalstwo; Broń: Młot; Czarostwo: Runy; Kowal Gór i oficjalnie brat Gronosa. Pierwotnie stary bóg krasnoludów i koboldów, do dziś zaś główny ich patron. Tald jest bogiem-stwórcą, który miał w pradawnych czasach wykuć góry i oblicze ziemi. To on także rozsiał w głębinach ziemi kamienie szlachetne i metale, aby wzrastały w ciemności. Przedstawiany w postaci niewielkiego, brodatego starca z młotem. Najokazalsze jego świątynie znajdują się w Koldzie i w pobliżu Goor. Jego kapłani są zwykle utalentowanymi rzemieślnikami i artystami, wytwarzają także magiczne artefakty. Jego przychylnością cieszą się kowale, górnicy i hutnicy, stąd też wielu jest jego wyznawcami. Także technicy chętnie wybierają go za patrona. Sanktuaria Talda znajdują się zwykle pod ziemią, stanowiąc labirynt sal wykutych w skale. Krasnoludy do dziś czczą go jako brata bliźniaka Naji. Dlatego też urodzenie się bliźniąt jest w ich ludzie wielkim wydarzeniem, uznawanym za znak od bogów. Wierzy się, że dzieci tego rodzaju będą cieszyły się szczególną opieką Kowala Gór.
Zwierzęta mu poświęcone to krety. Jego kapłani ubierają się zwykle w kolory ziemi: brązy i szarości. Chętnie też noszą na sobie zbroje z metalu, na których użytkowanie bóg ten im, wyjątkowo, zezwala. Błogosławieństwo: Jeden krytyczny sukces w wybranym teście zdolności zawodowej, lub Artyzmu związanego z wytwarzaniem przedmiotów; Domena: Magia; Element: Duch; Zdolności Magiczne: Zdolności Astralne, Mistrzostwo Wzorców; Broń: obuchowe (kij); Czarostwo: Księżycowe Uroki lub Runy; Trzeci z trójki Pierwotnych Bogów, stworzycieli świata: brat Gronosa i Talda. Jest bogiem Magii i Świata snów. Opiekunem marzeń, który może sprawić iż ich moc się ziści. Zsyła prorocze wizje i sny. Pierwotnie był dawnym elfim bóstwem, do dziś czczony jest przez elfy z Olan i Cesarstwa Kamienia jako główny bóg ich panteonu, syn Tego, Który Wyśnił Świat, a którego imienia się nie wymawia, i partner Ja vy. Przedstawiany jest w postaci wysokiego szczupłego mężczyzny z woskowymi skrzydłami. Jest patronem magów, artystów i wizjonerów. Serce jego kultu znajduje się w Renie, druga najsłynniejsza świątynia zaś wznosi się w Villu. Jego sanktuaria to cudowne miejsca, w których sny stają się rzeczywistością. Poświęconymi mu roślinami są maki i lotosy, zaś świętymi zwierzętami są ćmy i sowy. Kapłani Velsesa odziewają się na srebrno i szaro, często noszą nakrycia głowy i ozdoby z piór sowy, oraz kamieni księżycowych i kryształu. Mogą także nosić zbroje ze srebra, świętego metalu Velsesa. Są znanymi wizjonerami, a wiele świątyń ma także status wyroczni, do których ściąga wielu pielgrzymów by zasięgnąć rady bóstwa. Błogosławieństwo: Krytyczny sukces w dowolnym wybranym na planie astralnym (np. w snach); Element: Woda; Zdolności Magiczne: Władanie Energią; Umiejętność: Nawigacja; Broń: drzewcowe piechoty (trójząb), miotane długie (harpun); Czarostwo: Czary Łowieckie; Pan Wód, brat Naji, przedstawiany zwykle z trójzębem z błyskawic. Od pasa w dół ma postać węża wodnego lub ośmiornicy. Jego oczy są szmaragdowe jak toń wodna, jego włosami są wodorosty. Jest on patronem rzek, jezior i oceanów. Pierwotnie był głównym bóstwem Vielena, wśród których jest nadal najbardziej popularnym patronem. Otacza opieką rybaków, flisaków i żeglarzy. Jego świątynie znajdują się na
wybrzeżach rzek i mórz. Jego kapłani błogosławią statki i wyruszających żeglarzy, jak również dbają o to, by przychylność bóstwa nie opuszczała rybaków. Serce jego kultu mieści się, na wyspie Re don, gdzie w świątyni znajduje się ogromny posąg wysadzany 98 tysiącami czarnych i błękitnych pereł. Druga co do wielkości świątynia znajduje się oczywiście w Alserze. Zwierzęta mu poświęcone to ryby i ptactwo wodne. Poświęcone mu także są wonne trzciny, z których wyrabia się świątynne kadzidło. Kapłani Karadosa ubierają się zwykle w barwach zielonych i błękitnych. Często noszą naszyjniki z muszli. Większość z nich to Vilena, jest wśród nich także stosunkowo dużo kobiet. Wedle prastarych podań Karados jest ojcem Węża Apoha, którego spłodził wraz z boginią Morsis. Błogosławieństwo: Jeden krytyczny sukces przy teście pływania, przetrwania, natury lub zielarstwa, związanym z wodą; Domena: Wojna; Element: Ziemia; Zdolności Magiczne: Zaklinanie Duchów (zamiast Władania Energią); Broń: łuk i oszczep; Czarostwo: Czary Łowieckie (kapłani mają wyjątkowo dostęp); Prastare bóstwo elfiego panteonu, znana jako Łowczyni z Lasów i Pani Bestii. Przez elfy czczona jako główne bóstwo i matka ich rasy. W DrecarE uważa się ją za bóstwo mniej istotne, córkę Naji i Gronosa. Patronka łowców, zwiadowców i myśliwych. Przewodniczka tych, którzy polują samotnie. Opiekunka elfich wojowników. Nie buduje się jej świątyń, jeno otwarte sanktuaria położone w gęstych lasach, mających status świętych gajów. Dużą część jej kleru stanowią kobiety. Jej główne święto połączone jest z rytuałem składania w ofierze jelenia (którego wyznawcy i kapłani rozszarpują i pożerają żywcem). Elfy z Olan inicjują także w jej gajach młodzież, wkraczającą w dorosłość. Rytuały te polegają na długich postach, próbach wytrzymałości i naznaczaniu ciała rytualnymi bliznami. Poświęcone jej są paprocie, mchy i jesiony, ze zwierząt zaś jelenie. Jej kapłani odziewają się zwykle na zielono, chętnie noszą skóry zwierząt i ozdoby z ich zębów i szponów. Zdobią także ciała tatuażami i bliznami. Nie noszą zbroi metalowych, bowiem nie lubi ich Bogini. Doskonale znają lasy i surowo karzą tych, którzy naruszają ich spokój. Błogosławieństwo: Trafienie krytyczne w jednym, wybranym ataku bronią dystansową. Domena: Wojna; Element: Ogień; Zdolności Magiczne: Władania Energią; Broń: Miecz, topór i tarcza;
Dawniej główny bóg ludu Strażników. Obecnie uważany za mniej istotne bóstwo, syna Gronosa i Naji, brata Ja vy. Jest Panem Wojny, inspiratorem walki i czynów bohaterskich. Przedstawiany na ognistym rumaku z mieczem i toporem w dłoni. Najwspanialsza jego świątynia znajduje się oczywiście w Ted-Gar, poświęcone mu miasto to także Salinda. Sanktuaria Dorana zwykle wykonane są z metalu i czerwonego kamienia, ich ściany pokrywają zaś płaskorzeźby przedstawiające sceny mityczne o charakterze batalistycznym. Składa mu się w ofierze serca zabitych wrogów. Jest uważany za obrońcę ludzkości, patrona wojowników i żołnierzy. Jego kapłani często dowodzą wojskami w bitwach i są doradcami wojskowymi. Głównym świętem Dorana jest pierwsza Ignia wiosny. Wtedy to jego wyznawcy celebrują libację sakralną, święte orgie i bijatyki. Poświęcone są mu wilki i sępy. Jego kler, złożony jest przede wszystkim z mężczyzn. Ubierają się oni na czerwono i złoto, noszą metalowe zbroje i broń związaną ze swym bóstwem. Błogosławieństwo: W trakcie walki, gracz może zanegować jedno trafienie przeciwnika (nawet krytyczne) i zmienić je w pecha. Domena: Magia; Element: Wiatr; Zdolności Magiczne: Zaklinanie Duchów, Zdolności Astralne; Broń: Sierp; Czarostwo: Księżycowe Uroki; Pani śmierci, mroku, bólu i lęku. Włada przeznaczeniem i wyznacza długość życia. Jest to dawne bóstwo elfiego panteonu, trudno jednak doszukać się początków jej kultu. Elfy powiadają, iż jest ona siostrą Velsesa, ludzie i Utra zaś, że starszą siostrą Naji. Przedstawia się ją jako wychudłą postać odzianą w czarną, poszarpaną szatę. Twarz jej ukryta jest w mroku, zgodnie z wierzeniem, iż kto ją ujrzy, będzie musiał umrzeć. Czasem powozi rydwanem zaprzęgniętym w cztery wichry: Lęk, Ból, Rozpacz i Nadzieję. Jest Panią umarłych i Królową Krainy Śmierci (choć elfy czczą ją częściej jako Panią Losu). Ma wiele kaplic, choć niewiele większych świątyń. Największe jej sanktuarium wznosi się w Solenheim. Zdobione jest od wewnątrz czaszkami i kośćmi, a wybudowane zostało po wielkiej zarazie, która ongiś dotknęła te strony. Nie poświęca się jej zwierząt (słusznie zauważając iż wszystkie do niej należą), zaś za rośliny jej przypisane uważa się szalej i piołun. Morsis jest patronką umierających. Jej kapłani odziewają się na czarno, w proste, skromne szaty. Rekrutują się zwykle z osób, którzy przeżyli śmierć swych bliskich. Odprawiają pogrzeby i posługi przy zmarłych. Okazjonalnie bywają także sędziami. Błogosławieństwo: Gracz może powtórzyć jeden, dowolnie wybrany, rzut kością.
Domena: Magia; Element: Wiatr; Zdolności Magiczne: Mistrzostwo Wzorców, Władanie Energią; Broń: Obuchowe (kij); Czarostwo: Księżycowe Uroki; Pomniejsze bóstwo, uważane obecnie za syna Velsesa. Pierwotnie był jednym z ważniejszych bogów czczonych przez lud Callas i Marven. Był bogiem magii, stwarzającym wszechświaty poprzez swe pieśni. Jednak jego wyznawcy pomarli, a świątynie obróciły się w gruzy. Lud przechował pamięć o nim, jako o Bożku pomyślnego losu, który przynosi artystom natchnienie. Gdy przychodzą dobre wieści ludzie i Utra do dziś powiadają, iż wieje wiatr Gawina. Uważa się go także za patrona podróżnych, który czuwa nad tym by bezpiecznie dotarli do celu, oraz bardów którym daje talent i inspirację. Gawin właściwie nie ma świątyń, choć w DrecarE stoi wiele jego kapliczek. Umieszczane są głownie przy traktach i na rozstajach. Jedynie w Cesarstwie Kamienia czczony jest jako ważniejszy Bóg. Tam, jego świątynie stanowią często miejsca spotkań artystów, odbywają się tam również występy i konkursy bardów. Bóstwo to nie posiada kapłanów w DrecarE. W Cesarstwie są nimi wyłącznie Elfy, obdarzone talentem poetyckim. Ubierają się na żółto i pomarańczowo i używają charakterystycznych lir, w kształcie ptaka o długiej szyi. Błogosławieństwo: Jeden krytyczny sukces w wybranym teście Artyzmu. Element: Ogień; Zdolności Magiczne: Mistrzostwo Wzorców; Umiejętność: Półświatek; Broń: Krótkie (sztylet); Czarostwo: Księżycowe Uroki; Trikser panteonu, boski oszust. Jest pomniejszym bóstwem, synem Ja vy i Dorana. Wyobrażany jako wieczne dziecko o rudych włosach, może zmieniać swą postać wedle woli. W mitach najczęściej przemienia się w ognik, rudzika lub w kota, aby psocić i mieszać szyki starszych bogów. Uważa się, iż oszukał Morsis, dzięki czemu uzyskał wieczną młodość. Często wnosi chaos w szeregi panteonu, kiedy indziej jednak pomaga innym Bóstwom oszukać siły Ciemności, dla dobra Światła. Jego działanie często przekracza granice i nagina prawa. Dlatego też stał się patronem oszustów, złodziei i dzieci. A także tych wszystkich, którzy cenią sobie wolność. Nie jest zbyt szanowany, a jego wyznawcy są często traktowani z podejrzliwością. Jedna jego świątynia (dość niewielka) mieści się w Alserze. Główne sanktuarium zaś (także niezbyt okazałe) znajduje się w miasteczku Vikra, siedzibie małej i niepopularnej sekty, uważającej go za Patrona (czczą go oni jako Dziecię Ognia i Odnowiciela Świata). Z niej także wywodzą się wszyscy jego kapłani, którzy są raczej
samozwańcami, niż oficjalnym kultem. Poza tym, właściwie nie posiada świątyń, jedynie kilka kapliczek rozsianych po większych miastach. Jego kapłani odziewają się na czerwono, noszą też maski zasłaniające górną część twarzy. Uważani są przez otoczenie za złodziei i oszustów, nie cieszą się więc zbyt wielkim poważaniem. Choć tradycja nakazuje odpuszczać im drobne kradzieże, uważając je za ofiarę na rzecz bóstwa. Błogosławieństwo: Jeden krytyczny sukces, w wybranym teście manipulacji, lub włamywania.