Zatrudnienie na podstawie stosunku pracy a zatrudnienie cywilnoprawne Marcin Wilski
Fexicurity pojęcie na szczeblu unijnym będące połączeniem słów z jęz. angielskiego flexibility (elastyczność) i security (bezpieczeństwo), oznaczające konieczność transformacji stosunków pracy w kierunku jej dostosowania do pracownika, zwiększenia jego ochrony zatrudnienia, lecz rozumianej jako możliwość znalezienia innego zatrudnienia (nie tylko w formie pracowniczej), a także dalszą humanizację pracy, tj. dążenie do dalszego polepszenia jej warunków, możliwość łączenia przez pracowników obowiązków zawodowych i rodzinnych Por. E. Szemplińska, Umowy o świadczenie pracy, Służba Pacownicza 2007, nr 11, s. 23 27
Najnowsze przykłady transpozycji tej zasady w polskim porządku prawnym Ustawa z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy Kodeks pracy (DzU z 2013 r., poz. 1028, obowiązuje od 1.10.2013 r.) Art. 186 2. Wymiar urlopu wychowawczego wynosi do 36 miesięcy. Urlop jest udzielany na okres nie dłuższy niż do ukończenia przez dziecko 5 roku życia. 4. Każdemu z rodziców lub opiekunów dziecka przysługuje wyłączne prawo do jednego miesiąca urlopu wychowawczego z wymiaru urlopu określonego w 2 i 3. Prawa tego nie można przenieść na drugiego z rodziców lub opiekunów dziecka. 6. Rodzice lub opiekunowie dziecka mogą jednocześnie korzystać z urlopu wychowawczego przez okres nieprzekraczający 4 miesięcy. 7. Urlopu wychowawczego udziela się na wniosek pracownika. 8. Urlop wychowawczy może być wykorzystany najwyżej w 5 częściach.
Ustawa z dnia 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz ustawy o związkach zawodowych (DzU z 2013 r., poz. 896, obowiązuje od 23.08.2013 r.) Art. 129 1. Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem art. 135 138, 143 i 144. 2. W każdym systemie czasu pracy, jeżeli jest to uzasadnione przyczynami obiektywnymi lub technicznymi lub dotyczącymi organizacji pracy, okres rozliczeniowy może być przedłużony, nie więcej jednak niż do 12 miesięcy, przy zachowaniu ogólnych zasad dotyczących ochrony bezpieczeństwa i zdrowia pracowników. Art. 140 1 1. Rozkład czasu pracy może przewidywać różne godziny rozpoczynania pracy w dniach, które zgodnie z tym rozkładem są dla pracowników dniami pracy. 2. Rozkład czasu pracy może przewidywać przedział czasu, w którym pracownik decyduje o godzinie rozpoczęcia pracy w dniu, który zgodnie z tym rozkładem jest dla pracownika dniem pracy. 3. Wykonywanie pracy zgodnie z rozkładami czasu pracy, o których mowa w 1 i 2, nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku, o którym mowa w art. 132 i 133. 4. W rozkładach czasu pracy, o których mowa w 1 i 2, ponowne wykonywanie pracy w tej samej dobie nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych.
Wyrok Sądu Najwyższego z 25 listopada 2005 r. (I UK 68/05) Wykonywanie takich samych czynności może występować w ramach umowy o pracę i umowy cywilnoprawnej. Cechą umowy o pracę nie jest pozostawanie w dyspozycji pracodawcy, bo to może występować też w umowach cywilnoprawnych, lecz wykonywanie pracy pod kierownictwem pracodawcy (pracy podporządkowanej). Ta cecha ma charakter konstrukcyjny dla istnienia stosunku pracy.
Źródła prawnych ograniczeń w wykonywaniu pracy w ramach cywilnoprawnych form zatrudnienia kodeksowa definicja stosunku pracy i związany z tym zakaz zastępowania umowy o pracę umową cywilnoprawną przy zachowaniu opisanych tam warunków wykonywania pracy przepisy o czasie pracy regulujące sposób wynagradzania za pracę w godzinach nadliczbowych ustawy szczególne, np. ustawa z 21.08.1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne przepisy tzw. pragmatyk zawodowych (służbowych)
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.) Art. 22 1. Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. 1 1. Zatrudnienie w warunkach określonych w 1 jest zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy. 1 2. Nie jest dopuszczalne zastąpienie umowy o pracę umową cywilnoprawną przy zachowaniu warunków wykonywania pracy, określonych w 1. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (DzU nr 16, poz. 93 ze zm.) Art. 353 1 Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Zlecenie i dzieło w kodeksie cywilnym Tytuł XV. UMOWA O DZIEŁO Art. 627 Przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Tytuł XXI. ZLECENIE Art. 734 1. Przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Art. 735 1. Jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie.
Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (DzU nr 227, poz. 1505 ze zm.) Art. 1. W celu zapewnienia zawodowego, rzetelnego, bezstronnego i politycznie neutralnego wykonywania zadań państwa ustanawia się służbę cywilną oraz określa zasady dostępu do tej służby, zasady jej organizacji, funkcjonowania i rozwoju. Art. 2. 1. Korpus służby cywilnej tworzą pracownicy zatrudnieni na stanowiskach urzędniczych w: 1) Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, 2) urzędach ministrów i przewodniczących komitetów wchodzących w skład Rady Ministrów oraz urzędach centralnych organów administracji rządowej, 3) urzędach wojewódzkich oraz innych urzędach stanowiących aparat pomocniczy terenowych organów administracji rządowej [ ]. Art. 3. W rozumieniu ustawy: 1) pracownik służby cywilnej oznacza osobę zatrudnioną na podstawie umowy o pracę zgodnie z zasadami określonymi w ustawie; 2) urzędnik służby cywilnej oznacza osobę zatrudnioną na podstawie mianowania zgodnie z zasadami określonymi w ustawie; 3) członek korpusu służby cywilnej oznacza osobę, o której mowa w pkt 1 i 2.
Nawiązanie stosunku pracy w służbie cywilnej Art. 26. 1. Dyrektor generalny urzędu organizuje nabór kandydatów do korpusu służby cywilnej. Art. 35. 1. Stosunek pracy pracownika służby cywilnej nawiązuje się na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony lub na czas określony. 3. W przypadku osób podejmujących po raz pierwszy pracę w służbie cywilnej umowę o pracę zawiera się na czas określony 12 miesięcy z możliwością wcześniejszego rozwiązania stosunku pracy za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Art. 48. 2. Szef Służby Cywilnej dokonuje w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej mianowania pracownika służby cywilnej, który ukończył w danym roku postępowanie kwalifikacyjne z wynikiem pozytywnym i z miejscem uprawniającym do mianowania lub ukończył Krajową Szkołę Administracji Publicznej. 4. Z dniem mianowania dotychczasowy stosunek pracy przekształca się w stosunek pracy na podstawie mianowania. Art. 52. Wyższymi stanowiskami w służbie cywilnej są stanowiska: 1) dyrektora generalnego urzędu; 2) kierującego departamentem lub komórką równorzędną w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, urzędzie ministra, urzędzie obsługującym przewodniczącego komitetu wchodzącego w skład Rady Ministrów, urzędzie centralnego organu administracji rządowej oraz kierującego wydziałem lub komórką równorzędną w urzędzie wojewódzkim, a także zastępcy tych osób [ ].
Art. 54 ustawy o służbie cywilnej 1. Obsadzenie wyższego stanowiska w służbie cywilnej następuje w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru. Nabór przeprowadza się niezwłocznie po zaistnieniu okoliczności uzasadniających obsadzenie stanowiska. 6. Obsadzenie wyższego stanowiska w służbie cywilnej nie może nastąpić w drodze powierzenia pełnienia obowiązków.
Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (DzU nr 223, poz. 1458 ze zm.) Art. 1 W celu zapewnienia zawodowego, rzetelnego i bezstronnego wykonywania zadań publicznych przez samorząd terytorialny ustanawia się przepisy prawa pracy określające status prawny pracowników samorządowych.
Art. 4 1. Pracownicy samorządowi są zatrudniani na podstawie: 1) wyboru: a) w urzędzie marszałkowskim: marszałek województwa, wicemarszałek oraz pozostali członkowie zarządu województwa - jeżeli statut województwa tak stanowi, b) w starostwie powiatowym: starosta, wicestarosta oraz pozostali członkowie zarządu powiatu - jeżeli statut powiatu tak stanowi, c) w urzędzie gminy: wójt (burmistrz, prezydent miasta), d) w związkach jednostek samorządu terytorialnego: przewodniczący zarządu związku i pozostali członkowie zarządu - jeżeli statut związku tak stanowi, e) w urzędzie m.st. Warszawy: burmistrz dzielnicy m.st. Warszawy, zastępca burmistrza dzielnicy m.st. Warszawy i pozostali członkowie zarządu dzielnicy m.st. Warszawy; 2) powołania - zastępca wójta (burmistrza, prezydenta miasta), skarbnik gminy, skarbnik powiatu, skarbnik województwa, 3) umowy o pracę - pozostali pracownicy samorządowi. 2. Pracownicy samorządowi są zatrudniani na stanowiskach: 1) urzędniczych, w tym kierowniczych stanowiskach urzędniczych; 2) doradców i asystentów; 3) pomocniczych i obsługi.
Art. 5 1. W urzędzie gminy, starostwie powiatowym i urzędzie marszałkowskim tworzy się odpowiednio stanowisko sekretarza gminy, powiatu i województwa, zwanego dalej sekretarzem. 1a. Nabór kandydatów na wolne stanowisko sekretarza przeprowadza się nie później niż w ciągu 3 miesięcy od zwolnienia stanowiska obowiązuje od 1 września 2013 r. 1b. Obsadzenie stanowiska sekretarza nie może nastąpić w drodze powierzenia pełnienia obowiązków. Przepisu art. 21 nie stosuje się obowiązuje od 1 września 2013 r. 5. Sekretarz nie ma prawa tworzenia partii politycznych ani przynależności do nich.
Rozdział 2 Nawiązanie z pracownikiem samorządowym zatrudnianym na podstawie umowy o pracę stosunku pracy i zmiana tego stosunku pracy Art. 11 1. Nabór kandydatów na wolne stanowiska urzędnicze, w tym na kierownicze stanowiska urzędnicze, jest otwarty i konkurencyjny. Art. 12 1. Wolnym stanowiskiem urzędniczym, w tym wolnym kierowniczym stanowiskiem urzędniczym, jest stanowisko, na które, zgodnie z przepisami ustawy albo w drodze porozumienia, nie został przeniesiony pracownik samorządowy zatrudniony na stanowisku urzędniczym, w tym kierowniczym stanowisku urzędniczym, posiadający kwalifikacje wymagane na danym stanowisku lub nie został przeprowadzony na to stanowisko nabór albo na którym mimo przeprowadzonego naboru nie został zatrudniony pracownik. 2. Nie wymaga przeprowadzenia naboru zatrudnienie osoby na zastępstwo w związku z usprawiedliwioną nieobecnością pracownika samorządowego
Art. 16 1. Stosunek pracy pracownika samorządowego zatrudnionego na podstawie umowy o pracę nawiązuje się na czas nieokreślony lub na czas określony. Jeżeli zachodzi konieczność zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy, pracodawca może w tym celu zatrudnić innego pracownika na podstawie umowy o pracę na czas określony, obejmujący czas tej nieobecności. 2. W przypadku osób podejmujących po raz pierwszy pracę na stanowisku urzędniczym, w tym kierowniczym stanowisku urzędniczym, w jednostkach, o których mowa w art. 2, umowę o pracę zawiera się na czas określony, nie dłuższy niż 6 miesięcy, z możliwością wcześniejszego rozwiązania stosunku pracy za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Art. 20 2. Awans wewnętrzny może zostać dokonany jedynie w ramach tej samej grupy stanowisk, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 3 obowiązuje od 1 września 2013 r.
Prawo nie zakazuje, aby obok umowy o pracę pracownika łączyła z pracodawcą umowa cywilnoprawna, np. umowa zlecenia, natomiast umowa nie może mieć mieszanego charakteru. Wyrok Sądu Najwyższego z 23 stycznia 2002 r. (I PKN 786/00) Umowa nie może mieć mieszanego charakteru, łączącego elementy umowy o pracę i umowy zlecenia.
Tzw. negatywne przesłanki stosunku pracy Wystąpienie takiej przesłanki powoduje, że nie mamy do czynienia ze stosunkiem pracy: brak obowiązku wykonywania poleceń (wyrok SN z 11.04.1997 r., I PKN 89/97) konieczność odpracowania urlopu (wyrok SN z 12.01.1999 r., I PKN 535/98) zmienność wynagrodzenia oraz jego zależność od sumy wpływów za wykonane usługi (wyrok SN z 7.10.1980 r., IV PRN 8/80) nieodpłatne świadczenie pracy przez pracownika, co może występować w umowach cywilnoprawnych (zob. art. 22 kp) brak podporządkowania pracownika pracodawcy (wyrok SN z 25.11.2005 r., I UK 68/05) możliwość zastąpienia pracownika osobą trzecią (brak obowiązku osobistego świadczenia pracy) świadczenie pracy w ramach stosunku pracy wymaga dostarczenia narzędzi, materiałów i maszyn przez osobę żądającą pracy (zalecenie MOP nr 198 z 15.06.2006r. dotyczące stosunku pracy, Recommendation concerning the employment relationship ze zbioru ILOLEX MOP)
Ważne judykaty Sądu Najwyższego dotyczące ustalania istnienia stosunku pracy jeżeli umowa wskazuje cechy wspólne dla umowy o pracę i umowy prawa cywilnego z jednakowym nasileniem, o jej typie (rodzaju) decyduje zgodny zamiar stron i cel umowy, który może być wyrażony także w nazwie umowy (wyrok z 18.06.1998 r., I PKN 191/98) jeżeli w stosunku prawnym nie przeważają cechy stosunku pracy, to o jego charakterze przesądza nazwa i sposób realizacji zobowiązania (wyrok z 2.09.1998 r., I PKN 293/98) przy kwalifikacji prawnej umowy należy uwzględnić okoliczności istniejące w chwili jej zawierania (wyrok z 18.06.1998 r., I PKN 191/98) w razie ustalenia, że w łączącym strony stosunku prawnym występowały elementy obce stosunkowi pracy, nie jest możliwa ocena, że zawarta została umowa o pracę (wyrok z 14.02.2001 r., I PKN 256/00)
Wyrok Sądu Najwyższego z 30 czerwca 2000 r. (II UKN 523/99) Zatrudnianie pracowników poza normalnym czasem pracy na podstawie umów cywilnoprawnych przy pracach tego samego rodzaju co objęte stosunkiem pracy, stanowi obejście przepisów o czasie pracy w godzinach nadliczbowych oraz przepisów dotyczących składek na ubezpieczenie społeczne.
Tzw. obowiązek kontraktowania Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o konsultantach w ochronie zdrowia (DzU z 2009 r. nr 52, poz. 419 ze zm.) Art. 1 Ustawa określa: 1) zasady powoływania i odwoływania konsultantów krajowych, wojewódzkich oraz wojskowej służby zdrowia; 2) zadania konsultantów krajowych, wojewódzkich oraz wojskowej służby zdrowia; 3) sposób finansowania realizacji zadań, o których mowa w pkt 2. Art. 3 1. Konsultantem może być osoba, która posiada tytuł specjalisty w danej dziedzinie medycyny, farmacji lub innej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, a w przypadku braku specjalisty w danej dziedzinie - w dziedzinie pokrewnej. Art. 7 1. Kadencja konsultanta trwa 5 lat.
Art. 9 Konsultanci: 1) wykonują zadania opiniodawcze, doradcze i kontrolne dla organów administracji rządowej, podmiotów tworzących w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, Narodowego Funduszu Zdrowia i Rzecznika Praw Pacjenta; 4) sporządzają opinie dotyczące doskonalenia zawodowego lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarek, położnych, farmaceutów oraz osób wykonujących inne zawody medyczne lub inne zawody mające zastosowanie w ochronie zdrowia; Art. 16 1. Minister właściwy do spraw zdrowia, Minister Obrony Narodowej oraz wojewoda, każdy w zakresie swojej właściwości, zawiera corocznie z powołanymi przez siebie konsultantami, z wyjątkiem konsultantów wojskowej służby zdrowia, umowę cywilnoprawną na dany rok o realizację zadań określonych w ustawie, ustalając w niej, w szczególności, wysokość wynagrodzenia, termin i sposób jego wypłaty oraz obowiązek sporządzenia sprawozdania.
Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (DzU nr 227, poz. 1505 ze zm.) Art. 80 1. Członek korpusu służby cywilnej nie może podejmować dodatkowego zatrudnienia bez pisemnej zgody dyrektora generalnego urzędu ani wykonywać czynności lub zajęć sprzecznych z obowiązkami wynikającymi z ustawy lub podważających zaufanie do służby cywilnej. 2. Urzędnik służby cywilnej nie może podejmować zajęć zarobkowych bez pisemnej zgody dyrektora generalnego urzędu. 3. Przepis ust. 2 ma zastosowanie do pracowników służby cywilnej zajmujących wyższe stanowiska w służbie cywilnej. 4. Dyrektorowi generalnemu urzędu pisemnej zgody na podjęcie zajęcia zarobkowego udziela Szef Służby Cywilnej. Dyrektor generalny urzędu, wnioskując do Szefa Służby Cywilnej o udzielenie zgody, załącza pisemną opinię kierownika urzędu. Art. 1 W celu zapewnienia zawodowego, rzetelnego, bezstronnego i politycznie neutralnego wykonywania zadań państwa ustanawia się służbę cywilną [ ].
Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (DzU nr 223, poz. 1458 ze zm.) Art. 30 1. Pracownik samorządowy zatrudniony na stanowisku urzędniczym, w tym kierowniczym stanowisku urzędniczym, nie może wykonywać zajęć pozostających w sprzeczności lub związanych z zajęciami, które wykonuje w ramach obowiązków służbowych, wywołujących uzasadnione podejrzenie o stronniczość lub interesowność oraz zajęć sprzecznych z obowiązkami wynikającymi z ustawy. 2. W przypadku stwierdzenia naruszenia przez pracownika samorządowego któregokolwiek z zakazów, o których mowa w ust. 1, niezwłocznie rozwiązuje się z nim, bez wypowiedzenia, stosunek pracy w trybie art. 52 2 i 3 Kodeksu pracy lub odwołuje się go ze stanowiska. Art. 31 1. Pracownik samorządowy zatrudniony na stanowisku urzędniczym, w tym kierowniczym stanowisku urzędniczym, jest obowiązany złożyć oświadczenie o prowadzeniu działalności gospodarczej. 4. W przypadku niezłożenia w terminie oświadczenia o prowadzeniu działalności gospodarczej na pracownika samorządowego, o którym mowa w ust. 1, jest nakładana kara upomnienia albo nagany. Przepisy art. 109 2 i art. 110 113 Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio. 5. Podanie nieprawdy lub zatajenie prawdy w oświadczeniu o prowadzeniu działalności gospodarczej powoduje odpowiedzialność na podstawie art. 233 1 Kodeksu karnego.
Wyrok Sądu Najwyższego z 18 czerwca 1998 r. (I PKN 188/98) Prowadzenie przez pracownika samorządowego działalności gospodarczej obejmującej czynności ściśle związane z jego obowiązkami pracowniczymi stanowi przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę na podstawie art. 18 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych [ ]. Przyczyną uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę na podstawie tego przepisu jest możliwość wywołania wykonywanymi czynnościami podejrzenia o stronniczość i interesowność. Pracodawca nie musi zatem wykazywać, że pracownik wykonywał swoje obowiązki stronniczo lub interesownie, a zwłaszcza, że uzyskiwał w związku z ich wykonywaniem jakiekolwiek korzyści.
Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (tekst jedn. DzU z 2006 r. nr 216, poz. 1584 ze zm.) Art. 1 Ustawa określa ograniczenia w prowadzeniu działalności gospodarczej przez osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe, w rozumieniu przepisów o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, oraz przez sędziów Trybunału Konstytucyjnego.
Art. 2 Ustawa określa także ograniczenia w prowadzeniu działalności gospodarczej przez: 1) pracowników urzędów państwowych, w tym członków korpusu służby cywilnej, zajmujących stanowiska kierownicze: a) dyrektora generalnego, dyrektora departamentu (jednostki równorzędnej) i jego zastępcy oraz naczelnika wydziału (jednostki równorzędnej) w urzędach naczelnych i centralnych organów państwowych, b) dyrektora generalnego urzędu wojewódzkiego, dyrektora wydziału (jednostki równorzędnej) i jego zastępcy oraz głównego księgowego, kierownika urzędu rejonowego i jego zastępcy oraz głównego księgowego w urzędach terenowych organów rządowej administracji ogólnej [ ], 6a) członków zarządów powiatów, skarbników powiatów, sekretarzy powiatów, kierowników jednostek organizacyjnych powiatu, osoby zarządzające i członków organów zarządzających powiatowymi osobami prawnymi oraz inne osoby wydające decyzje administracyjne w imieniu starosty; 6b) członków zarządów województw, skarbników województw, sekretarzy województw, kierowników wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych, osoby zarządzające i członków organów zarządzających wojewódzkimi osobami prawnymi oraz inne osoby wydające decyzje administracyjne w imieniu marszałka województwa [ ]
Art. 4 Osoby wymienione w art. 1 i 2, w okresie zajmowania stanowisk lub pełnienia funkcji, o których mowa w tych przepisach, nie mogą: 1) być członkami zarządów, rad nadzorczych lub komisji rewizyjnych spółek prawa handlowego; 2) być zatrudnione lub wykonywać innych zajęć w spółkach prawa handlowego, które mogłyby wywołać podejrzenie o ich stronniczość lub interesowność; 3) być członkami zarządów, rad nadzorczych lub komisji rewizyjnych spółdzielni, z wyjątkiem rad nadzorczych spółdzielni mieszkaniowych; 4) być członkami zarządów fundacji prowadzących działalność gospodarczą; 5) posiadać w spółkach prawa handlowego więcej niż 10 % akcji lub udziały przedstawiające więcej niż 10 % kapitału zakładowego - w każdej z tych spółek; 6) prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami, a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności; nie dotyczy to działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, w formie i zakresie gospodarstwa rodzinnego.
Art. 7 1. Osoby wymienione w art. 1 oraz w art. 2 pkt 1 3 i 6 6b nie mogą, przed upływem roku od zaprzestania zajmowania stanowiska lub pełnienia funkcji, być zatrudnione lub wykonywać innych zajęć u przedsiębiorcy, jeżeli brały udział w wydaniu rozstrzygnięcia w sprawach indywidualnych dotyczących tego przedsiębiorcy; nie dotyczy to decyzji administracyjnych w sprawie ustalenia wymiaru podatków i opłat lokalnych na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem decyzji dotyczących ulg i zwolnień w tych podatkach lub opłatach.
Warunki prawidłowego zlecenia pracy dodatkowej w ramach umów cywilnoprawnych brak wymienionych wyżej przeszkód prawnych dodatkowe umowy-zlecenia lub o dzieło powinny być zawierane wtedy, gdy realizacja danego zadania wymaga posiadania przez wykonawcę szczególnej wiedzy lub umiejętności zlecanie zajęć nie powinno obejmować czynności, które są realizowane przez ten sam podmiot w stosunku pracy, np. niedopuszczalne byłoby zlecenie w ramach umowy o dzieło opracowania projektu aktu normatywnego lub planistycznego, który następnie podlegałby ocenie zgodnie z obowiązkami służbowymi nie jest właściwe zlecanie czynności (zadań), które powinni realizować funkcjonariusze publiczni w ramach służbowych zadań, szczególnie jeśli w strukturze urzędu istnieje wyspecjalizowana jednostka wykonująca te zadania najwięcej przypadków zlecania dodatkowych zadań dotyczy wykonania ekspertyz, opinii, tłumaczeń, opracowań stanowisk, oceny projektów, wykładów i analiz problemowych
Przyczyny zlecania pracy na kontrakcie samodzielność wykonawcy nieprzysługiwanie wykonawcy uprawnień ze stosunku pracy (nie dotyczą go przepisy o urlopach, ograniczeniu godzin pracy) widoczne obniżenie kosztów pozapłacowych zatrudnienia w porównaniu z zatrudnieniem pracowniczym nieobserwowalny przyrost zatrudnienia brak przywilejów wykonawcy w zakresie wynagrodzenia, m.in. dodatkowych składników, wynagrodzenia minimalnego itp. brak przepisów o obowiązku prowadzenia rejestrów świadczenia dodatkowej pracy w formach cywilnoprawnych
Wyrok Sądu Najwyższego z 8 listopada 2012 r. (I CSK 190/12) Ujawnienie przez jednostkę samorządu terytorialnego imienia i nazwiska osoby, która zawarła z nią umowę cywilnoprawną, nie narusza prawa do prywatności tej osoby, o którym mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Literatura J. Wratny, Problem ochrony pracowników w elastycznych formach zatrudnienia, PiZS 2007, nr 7, s. 2 10 E. Szemplińska, Umowy o świadczenie pracy, Służba Pracownicza 2007, Nr 11, s. 23 27 A. Marek, Specyfika kodeksowych umów o pracę na czas określony, Służba Pracownicza 2009, nr 6, s. 1 6 R. Sadlik, Pozorność umowy o pracę jako przyczyna jej nieważności, Służba Pracownicza 2007, nr 5, s. 13 15 A. Musiała, J. Jankowiak, Kiedy zatrudniony ma status pracownika, Służba Pracownicza 2007, nr 4, s. 17 20 A. Dubowik, Podstawy nawiązania stosunku pracy z członkami korpusu służby cywilnej, PiZS 2010, nr 1, s. 22 30 F. Małysz, Treść i forma umowy o pracę, Służba Pracownicza 2009, nr 9, s. 3 7 R. Golat, Ustalanie zawarcia umowy o pracę, Służba Pracownicza 2009, nr 9, s. 8 12 B.M. Ćwiertniak, Podstawy zatrudniania pracowników samorządowych (uwagi de lege ferenda), [w:] Stosunki pracy pracowników samorządowych, red. M. Stec, Warszawa 2008, s. 105 116
Orzecznictwo wyrok Sądu Najwyższego z 25.11.2005 r., I UK 68/05 wyrok Sądu Najwyższego z 23.01.2002 r., I PKN 786/00 wyrok Sądu Najwyższego z 11.04.1997 r., I PKN 89/97 wyrok Sądu Najwyższego z 12.01.1999 r., I PKN 535/98 wyrok Sądu Najwyższego z 7.10.1980 r., IV PRN 8/80 wyrok Sądu Najwyższego z 25.11.2005 r., I UK 68/05 wyrok Sądu Najwyższego z 18.06.1998 r., I PKN 191/98 wyrok Sądu Najwyższego z 2.09.1998 r., I PKN 293/98, wyrok Sądu Najwyższego z 18.06.1998 r., I PKN 191/98 wyrok Sądu Najwyższego z 14.02.2001 r., I PKN 256/00 wyrok Sądu Najwyższego z 30.06.2000 r., II UKN 523/99 wyrok Sądu Najwyższego z 18.06.1998 r., I PKN 188/98 wyrok Sądu Najwyższego z 8.11.2012 r., I CSK 190/12
Dziękuję za uwagę