Z okazji zbliżającego się dnia Św. Patryka ogłaszamy konkurs dla wszystkich uczniów klas IV-VI naszej szkoły. Waszym zadaniem jest przeczytać dokładnie poniższy tekst i w dniu 17 marca wypełnić test dotyczący pochodzenia i obchodów dnia Św. Patryka. Wyniki będą podliczane jako średnia klasy. Klasa, która uzyska najwyższą średnią ilość punktów otrzyma nagrodę Miłego czytania Dzień świętego Patryka wypada 17 marca. Jest to święto irlandzkie, o wymiarze narodoworeligijnym. Święty Patryk to bowiem patron tego kraju. Dzień św. Patryka obchodzony jest jednak nie tylko w Irlandii, ale również w Stanach Zjednoczonych, Australii, Niemczech czy w Polsce. Jego popularność wiąże się z powszechną fascynacją kulturą celtycką i jej obyczajami. Dzień świętego Patryka został ustanowiony ku czci misjonarza i biskupa, który krzewił wiarę chrześcijańską w Irlandii. Żył on na przełomie IV i V wieku, wsławił się swoją działalnością duszpasterską, dokonywaniem rozmaitych cudów i szczególnym darem wykładania prawd wiary. Święty Patryk tłumaczył na przykładzie trójlistnej koniczyny dogmat o Trójcy Świętej (poganie nie mogli zrozumieć, jak to jest możliwe, że są Trzy Osoby Boskie, a jednocześnie są one jednym Bogiem) - stąd właśnie koniczyna stanowi symbol tego święta. Według różnych legend, święty Patryk był cudotwórcą, który przywracał wzrok niewidomym, życie umarłym, a Irlandię uwolnił od plagi węży. Dlatego na obrazach jest często przedstawiany jako mnich, przydeptujący stopą węża.
Na temat świętego krążą niezliczone mity i opowieści. Nie wiadomo, z którego kraju pochodził, ale na pewno nie był Irlandczykiem. Urodził się prawdopodobnie w Walii lub Szkocji po koniec IV wieku. Kiedy miał 16 lat został porwany przez jednego z celtyckich wodzów. Legenda podaje, że po 6 latach święty Patryk wydostał się z niewoli. Wrócił w rodzinne strony i postanowił zostać księdzem. Miał jednak proroczy sen, który wezwał go do nawrócenia Irlandii. W roku 432 powrócił więc do krainy Celtów jako głosiciel wiary chrześcijańskiej. Wcześniej został wyświęcony na biskupa. Jedna z legend związanych z postacią świętego Patryka opowiada o 40 dniach, które duchowny spędził, modląc się na Croagh Patrick (Góra świętego Patryka). W tym czasie spłynęła na niego nadprzyrodzona moc, dzięki której oczyścił wyspę z plagi gadów i płazów. Dzisiaj wydarzenie to symbolizuje religijne oczyszczenie Irlandii spod władzy szatana. Na Croagh Patrick każdego roku podążają pielgrzymki. Najbardziej uroczyste obchody Dnia świętego Patryka odbywają się oczywiście w Irlandii. Oprócz uroczystości religijnych organizowane są liczne festyny i zabawy uliczne. Tradycja nakazuje, aby każdy z tej okazji miał na sobie coś zielonego. Zieleń, a zwłaszcza koniczyna (ang. shamrock), stanowi bowiem symbol Irlandii, jej wspaniałego krajobrazu, ale także emblemat wspominanego świętego. Ważnym elementem celebracji jest ponadto spożywanie rodzimej whiskey. Szklanka tego trunku wypijana w Dzień świętego Patryka nazywana jest dzbanem Patryka.
W pubach i restauracjach często podaje się zielone piwo, a obchodom towarzyszą festiwale muzyki irlandzkiej i pokazy irlandzkich tańców. Upowszechnił się również zwyczaj kolorowania różnych słynnych miejsc na zielono, np. Krzywej Wieży w Pizie. Pierwsza parada z okazji dnia Św. Patryka nie odbyła się w Irlandii, lecz w Stanach Zjednoczonych (parada ta została zorganizowana w 1737 roku przez Charytatywne Irlandzkie Stowarzyszenie w Bostonie ). W Polsce to święto obchodzone jest na sposób irlandzki od zaledwie kilku lat, po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Rosnącą popularność Dzień św. Patryka zawdzięcza wzrastającemu światowemu zainteresowaniu kulturą celtycką (liczne filmy, książki).
SYMBOLE IRLANDZKIE Po pierwsze- trójlistna koniczyna. Według legendy, wykorzystał ją Święty Patryk poprzez pokazanie tej rośliny jako jednej łodygi z trzema liśćmi do zobrazowania istoty Trójcy Świętej. W dniu św. Patryka (17 marca), shamrock jest noszony w klapie ubrania przez Irlandczyków na całym świecie. Kolejnym symbolem Irlandii, jest harfa. Harfa jest godłem państwowym Irlandii, wizerunek harfy znajduje się też na walucie zielonej wyspy. Harfa, która stała się wzorem dla symbolu państwowego istnieje naprawdę. Obecnie przechowywana jest w Trinity College w Dublinie. Flaga Irlandii prostokątna, trzy pasy o układzie pionowym: od lewej zielony, biały i pomarańczowy. Przyjmuje się, że kolor zielony oznacza katolików, pomarańczowy protestantów, a biały ciągłe dążenie do pokoju między nimi. Inna interpretacja kolorów: pomarańczowy oznacza wierność, zielony symbolizuje republikę, a biały to pokój. Amhrán na bhfiann to hymn państwowy Irlandii.
Bardzo ważną postacią irlandzką jest leprechaun (laprikon)- rodzaj skrzata. Leprikony są bardzo trudne do oswojenia i łatwo wpadają w złość. Leprechauny są samotnikami, mieszkającymi w odległych miejscach i trudnią się wyrobem butów. Nazwa leprechaun znaczy dosłownie "szewc". Jego obecność zdradzają czasem rytmiczne uderzenia jego szewskiego młotka, jeżeli akurat pracuje. Z wyglądu, leprechaun przypomina drobnego, włochatego, starego człowieczka, o pomarszczonej twarzy i wzroście przeważnie nieprzekraczającym trzech stóp (ok. 93 cm). Świdrujące, małe zielone oczy są ich cechą charakterystyczną. Nosi kapelusz, skórzany fartuch roboczy, wełnianą kamizelkę, krótkie spodnie, długie pończochy i buty ze srebrnymi sprzączkami. Buty ma stare i zniszczone, a na dodatek nie do pary Włosy ma rozczochrane oczywiście płomiennie rude. Zawsze nosi brodę i zwykle pali fajkę. Policzki i nos mają czerwone, no i jak większość skrzatów na świecie mają duże odstające uszy. Ich słabym punktem są pieniądze. Z uporem dążą do posiadania bogactwa i dla tego celu mogą nawet ryzykować życiem! Oglądają każdy grosik, który mają wydać, a swój majątek trzymają w wielkim metalowym garncu. Ma zawsze przy sobie dwie sakiewki: jedna zawiera srebrną, a druga złotą monetę. Srebrna moneta służy Leprechaunowi do płacenia za wszelkie potrzebne mu dobra; dzięki swej magicznej mocy zawsze znika z kieszeni sprzedającego i powraca do pierwotnego właściciela. Złota moneta służy mu za
łapówkę dla każdego, który go schwyta; po zamianie właściciela zamienia się błyskawicznie w popiół lub w suche liście. Leprechauny znają miejsca, w których zakopane są skarby, jakimi często są gliniane naczynia wypełnione złotem. Jeżeli jeden z nich zostanie złapany to zdradzi to miejsce, ale kosztowności nie odda łatwo, skąd wzięło się powiedzenie, że skarb leprechauna leży "po drugiej stronie tęczy" (czyli jest nie do zdobycia). Leprechauny są złośliwe z natury, a także kochają celtyckie sporty i muzykę. Uwielbiają płatać wymyślne i dobrze przemyślane figle.