Rada Unii Europejskiej Bruksela, 29 listopada 2017 r. (OR. en)

Rada Unii Europejskiej Bruksela, 29 listopada 2017 r. (OR. en) Międzyinstytucjonalne numery referencyjne: 2016/0360 (COD) 2016/0361 (COD) 2016/0362 (COD) 2016/0363 (COD) 2016/0364 (COD) 2016/0360B (COD) 14896/1/17 REV 1 EF 307 ECOFIN 1034 CODEC 1913 DRS 75 CCG 37 SPRAWOZDANIE Od: Do: Dotyczy: Prezydencja Komitet Stałych Przedstawicieli / Rada Pakiet bankowy (rozporządzenie CRR / dyrektywa CRD / dyrektywa BRRD / rozporządzenie SRM / MSSF 9 / hierarchia wierzycieli bankowych) Sprawozdanie z postępu prac I. WPROWADZENIE 1. 17 czerwca 2016 r. Rada przyjęła konkluzje w sprawie planu działania na rzecz dokończenia budowy unii bankowej, w których podkreśliła, jak ważne jest podejmowanie w odpowiedniej kolejności dalszych środków ograniczania i podziału ryzyka. 2. Zgodnie z planem działania Rady z 2016 r. Komisja przedstawiła 23 listopada 2016 r. pakiet bankowych wniosków ustawodawczych ( pakiet bankowy ), w skład którego wchodzą w szczególności wnioski w sprawie CRR, CRD, BRRD i SRMR. 3. W trakcie prezydencji słowackiej, maltańskiej i estońskiej Grupa Robocza ds. Usług Finansowych zebrała się 31 razy, aby przeanalizować wnioski wchodzące w skład pakietu bankowego. Posiedzenia tej grupy roboczej były zorganizowane wokół dwóch odrębnych aspektów prac: wymogów ostrożnościowych (kapitał instytucji finansowych, ich płynność oraz nadzór nad nimi), a także naprawa oraz restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja banków. 14896/1/17 REV 1 jp/mb/mf 1

4. Prezydencja estońska uważa, że w wyniku tych prac poczyniono znaczące postępy w sprawie pakietu bankowego. 5. Dwa elementy pakietu bankowego, które były procedowane w trybie przyspieszonym, zostały pomyślnie zamknięte na szczeblu politycznym. 25 października 2017 r. Rada i Parlament Europejski osiągnęły porozumienie polityczne zarówno w sprawie projektu dyrektywy zmieniającej BRRD w odniesieniu do stopnia uprzywilejowania niezabezpieczonych instrumentów dłużnych w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym, jak i projektu rozporządzenia w sprawie przejściowych uzgodnień w zakresie MSSF 9 i dużych ekspozycji. Te dwa akty prawne powinny zostać opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przed końcem tego roku. 6. Jeżeli chodzi o pozostałe cztery elementy pakietu, prezydencja przygotowała kompromisowe teksty dotyczące wniosków w sprawie CRR, CRD, BRRD i SRMR (zgodnie z dokumentami, odpowiednio, 14891/17, 14892/17, 14894/17 oraz 14895/17). 7. Prezydencja jest zdania, że wyżej wymienione teksty prawne odzwierciedlają dobrze wyważony pakiet i optymalny kompromis na tym etapie. Jak określono w tekstach prawnych, istnieje szeroki wachlarz kwestii, w których osiągnięto wstępne porozumienie, z zastrzeżeniem całościowego kompromisu. 8. Szereg kluczowych kwestii politycznych pojawiło się w trakcie negocjacji. Te kluczowe kwestie przedstawiono szczegółowo w sekcji II niniejszego sprawozdania a, w stosownych przypadkach, prezydencja proponuje dalsze działania. 9. Ponadto prezydencja uznaje, że do tekstów kompromisowych, stosownie do sytuacji, trzeba wprowadzić szereg dostosowań technicznych. W szczególności tekst dotyczący rozporządzenia SRM musi zostać dodatkowo dostosowany, by odzwierciedlić specyfikę jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zapewnić spójność z ramami BRRD, stosownie do potrzeb. 10. Niniejsze sprawozdanie z postępu prac zostało przygotowane pod kierunkiem prezydencji estońskiej i nie można go uznawać za wiążące dla delegacji. Niniejsze sprawozdanie ma zapewnić ciągłość i ułatwić zadanie kolejnej prezydencji. 14896/1/17 REV 1 jp/mb/mf 2

II. KLUCZOWE KWESTIE POLITYCZNE A. RAMY MAKROOSTROŻNOŚCIOWE I FILAR 2 11. Na mocy obecnej CRD na ramy filaru 2 składa się zbiór przepisów, które dają właściwym organom swobodę decyzyjną w zakresie nakładania dodatkowych wymogów kapitałowych i innych środków zabezpieczających w sytuacji, gdy w ocenie danych organów wymogi oparte na CRR i CRD nie uwzględniają (w całości lub w części) pewnych ryzyk. Ramy filaru 2 pozwalają właściwym organom na stosowanie tych uprawnień zarówno do celów mikroostrożnościowych, jak i makroostrożnościowych. 12. Wniosek Komisji wprowadza znaczące zmiany w obecnych ramach filaru 2. Na mocy nowych ram właściwe organy miałyby możliwość nakładania dodatkowych wymogów kapitałowych wyłącznie do celów mikroostrożnościowych i ściśle indywidualnie dla każdej instytucji. 13. Różne państwa członkowskie zdecydowanie sprzeciwiają się temu podejściu, ponieważ uważają, że utracie narzędzi makroostrożnościowych w filarze 2 nie towarzyszą odpowiednie zmiany w innych elementach ram ostrożnościowych, które to zmiany pozwoliłyby organom tych państw zająć się ryzykami w skali makro przy użyciu innych stosownych środków. 14. Prezydencja zaproponowała kilka zmian w obecnych ostrożnościowych ramach nadzoru w celu zajęcia się tymi kwestiami. Prezydencja zaproponowała w szczególności zmiany mające zapewnić, by makroostrożnościowy zestaw narzędzi pozostał elastyczny i kompleksowy. Prezydencja uprościła także wymogi proceduralne (w miarę możliwości i potrzeb), kompensując w ten sposób utratę elastyczności dostrzeganą we wniosku Komisji. Zważywszy na to, że celem nadzoru makroostrożnościowego jest wypełnienie luki między polityką makroekonomiczną a regulacją mikroostrożnościową instytucji finansowych, istnieje istotna potrzeba wystarczająco elastycznego (lecz nieobowiązkowego) posiadania zestawu narzędzi makroostrożnościowych, by zapobiec nadmiernemu narastaniu ryzyka systemowego. 14896/1/17 REV 1 jp/mb/mf 3

15. W tym obszarze pozostają dwie główne nierozstrzygnięte kwestie: (i) poziom limitu bufora innych instytucji o znaczeniu systemowym, w tym jednostek zależnych; oraz (ii) łączny limit i możliwość dodania bufora globalnych banków o znaczeniu systemowym lub bufora innych instytucji o znaczeniu systemowym oraz bufora ryzyka systemowego, zamiast stosowania po prostu wyższej z dwóch wartości, jak to jest dozwolone obecnie. Limit bufora dla innych instytucji o znaczeniu systemowym oraz limit bufora dla innych instytucji o znaczeniu systemowym w przypadku jednostek zależnych 16. Inne instytucje o znaczeniu systemowym to instytucje, które nie kwalifikują się jako systemowe na mocy międzynarodowych standardów bankowych, ale które uznaje się jednak za systemowe do celów krajowego rynku bankowego w danym państwie członkowskim. Inne instytucje o znaczeniu systemowym podlegają szczególnym dodatkowym wymogom kapitałowym w postaci bufora, który uwzględnia ich systemowy charakter. Niemniej jednak uprawnienia organów państw członkowskich do nakładania tego bufora podlegają ograniczeniu. 17. Wiele państw członkowskich chciałoby mieć możliwość wyznaczenia wysokiego limitu, aby dopuścić wyższy bufor kapitałowy do celów stabilności finansowej. Natomiast niektóre inne państwa członkowskie opowiadają się za niższym limitem, tak by organy nadzoru w szczególności nie mogły ustalać nadmiernie wysokich poziomów buforów kapitałowych. 18. Prezydencja uwzględniła dyskusje, które dotychczas miały miejsce w Radzie, i sugeruje, by limit dla innych instytucji o znaczeniu systemowym ustalony został w przedziale od 3 % do 3,5 %, ale z możliwością ustalenia go na wyższym poziomie przez organy nadzoru, za zgodą Komisji. Stanowi to wzrost w porównaniu z obecnym poziomem określonym w CRD na 2 % i ma skompensować brak możliwości zajęcia się ryzykami makroostrożnościowymi w ramach filaru 2. 19. Kontrowersyjne okazało się również ustalenie poziomu limitu bufora dla innych instytucji o znaczeniu systemowym w przypadku jednostek zależnych, który określa swobodę uznania, jaką dysponują właściwe/wyznaczone organy na potrzeby nakładania wyższych poziomów kapitału na jednostki zależne uznane za systemowe dla rynku krajowego. 14896/1/17 REV 1 jp/mb/mf 4

20. Wiele państw członkowskich wolałaby w odniesieniu do bufora innych instytucji o znaczeniu systemowym w przypadku jednostek zależnych nie wyznaczać limitu w ogóle albo też wyznaczyć wysoki limit, ponieważ państwa te są zdania, że istotne jest zapewnienie odpowiedniego poziomu kapitału w lokalnych jednostkach zależnych, aby zapewnić stabilność finansową i równe warunki działania dla wszystkich krajowych instytucji o znaczeniu systemowym w danym państwie członkowskim. Niemniej jednak niektóre państwa członkowskie chciałyby, aby limit bufora dla innych instytucji o znaczeniu systemowym w przypadku jednostek zależnych pozostał ograniczony, gdyż obawiają się, że wyższy limit może w rezultacie oznaczać znacznie wyższe wymogi kapitałowe dla jednostek zależnych grup bankowych i prowadzić do fragmentacji kapitału. 21. Zważywszy jednak na potrzebę zajęcia się ryzykami stwarzanymi przez jednostki zależne (które to jednostki są istotniejsze dla rynku krajowego niż bank dominujący na swoim rynku krajowym lub grupa bankowa jako całość), organom należy pozwolić na ustalenie wskaźnika bufora dla jednostek zależnych na poziomie wyższym niż bufor grupy bankowej. 22. Prezydencja zaproponowała ustalenie limitu wskaźnika bufora dla jednostek zależnych na poziomie grupy bankowej powiększonego o dodatkowy 1 % lub 1,5 % (maksymalnie), przy czym łączny limit może wynieść, odpowiednio, 3 % lub 3,5 %. Niemniej jednak, mając na uwadze poszczególne obszary pakietu bankowego i szerokie wstępne porozumienie osiągnięte w innych jego częściach z zastrzeżeniem końcowego porozumienia, prezydencja uważa, że ustalenie limitu wskaźnika bufora dla jednostek zależnych na poziomie grupy bankowej powiększonego o maksymalnie 1 % (co oznacza łączny limit na poziomie 3 %) stanowiłoby wyważony kompromis. Możliwość dodania oraz łączny limit bufora dla innych instytucji o znaczeniu systemowym i bufora ryzyka systemowego 23. Kolejną kwestią, która była przedmiotem intensywnych dyskusji, jest kwestia tego, czy należy zezwolić na dodanie szczególnego bufora globalnych instytucji o znaczeniu systemowym lub innych instytucji o znaczeniu systemowym oraz bufora ryzyka systemowego, a jeśli tak czy łączny limit powinien mieć zastosowanie do sumy obu wymogów. 24. Wiele państw członkowskich popiera możliwość dodawania buforów bez nakładania limitu. Niektóre inne jednak byłyby w stanie zaakceptować możliwość dodawania, lecz opowiadają się przy tym za łącznym limitem, aby uniknąć nagromadzenia potencjalnie nadmiernych wymogów kapitałowych. 14896/1/17 REV 1 jp/mb/mf 5

25. Prezydencja proponuje łączny próg w wysokości 5 %, który można by przekroczyć wyłącznie po uzyskaniu uprzedniej zgody Komisji. Prezydencja jest zdania, że niezależnie od poziomu limitu dla innych instytucji o znaczeniu systemowym łączny próg należy utrzymać w proponowanym kształcie. B. WDROŻENIE REFORM WYNIKAJĄCYCH Z REGULACJI BAZYLEA 26. Kluczową nierozstrzygniętą kwestią w zakresie wdrożenia reform wynikających z regulacji Bazylea jest kwestia przejściowych uzgodnień dotyczących stopniowego stosowania niektórych elementów nowego standardu płynności (wskaźnik stabilnego finansowania netto) oraz nowego standardu ryzyka rynkowego (gruntowny przegląd portfela handlowego). Stopniowe wprowadzanie ryzyka finansowego w portfelu handlowym (FRTB) 27. Kalibracja FRTB, która była przedmiotem dyskusji na szczeblu międzynarodowym, pociąga za sobą znaczące zwiększenie wymogów kapitałowych z tytułu ryzyka rynkowego. Konieczne jest zatem stopniowe wprowadzanie, aby złagodzić okres przejściowy. Państwa członkowskie mają jednak rozbieżne poglądy, jeśli chodzi o cechy stopniowego wprowadzania (czas trwania, procedura wprowadzania nowych wymogów oraz kwestia tego, czy nowe międzynarodowe wymogi zostaną automatycznie wprowadzone). Większość państw członkowskich wolałaby zachować zgodność z terminami i wymogami przewidzianymi w umowach międzynarodowych; nawet jeśli umowy te są wciąż przedmiotem rozmów. Inne państwa członkowskie wolałyby zaczekać na wynik międzynarodowych negocjacji i ocenić potrzebę uwzględnienia specyfiki europejskiej przed podjęciem ostatecznej decyzji w sprawie stosowania tych umów. 28. Prezydencja proponuje w związku z tym okres wdrażania wynoszący cztery lata, aby umożliwić bankom i organom nadzoru dostosowanie się do nowych wymogów. Po tym okresie wdrażania Komisja przedstawiłaby akt delegowany służący wprowadzeniu nowo uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym wymogów w zakresie modelowania; potem nastąpiłby dwuletni okres jednolitego stopniowego wprowadzania na poziomie 65 % pełnych wymogów kapitałowych, z automatycznym zwiększeniem do kalibracji na poziomie 100 % na koniec. 14896/1/17 REV 1 jp/mb/mf 6

Wskaźnik stabilnego finansowania netto dla instrumentów pochodnych 29. Umowy międzynarodowe zezwalają na ustalenie wymogów stabilnego finansowania z tytułu ryzyka finansowania generowanego przez instrumenty pochodne w przedziale od 5 % do 20 %. Opinie państw członkowskich co do odpowiedniej wartości procentowej są obecnie rozbieżne. Kilka państw członkowskich przyjmuje bardziej zachowawcze stanowisko i chciałoby stosować wartość 20 %, inne państwa jednak opowiadają się za stosowaniem wartości 5 % i wskazują na fakt, że wystarczyło by to już do zapewnienia zgodności z umowami międzynarodowymi. 30. Z uwagi na brak porozumienia w trakcie negocjacji i fakt, że niższy wymóg równy 5 % nadal uznaje się za wystarczająco ostrożny na szczeblu międzynarodowym, prezydencja jest zdania, że wymóg 5 % dla instrumentów pochodnych któremu towarzyszy klauzula przeglądowa w przypadku dokonywania przeglądu standardu na szczeblu międzynarodowym byłby odpowiedni. Wskaźnik stabilnego finansowania netto (NSFR) dla transakcji z udzielonym przyrzeczeniem odkupu i transakcji z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu 31. Uzgodniony na szczeblu międzynarodowym standard NSFR jest asymetryczny dla transakcji krótkoterminowych, które wymagają, by banki posiadały stabilne źródła finansowania, w przypadku gdy udzielają pożyczek gotówkowych (transakcje z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu lub transakcje z udzielonym przyrzeczeniem odkupu), ale nie ujmuje stabilnego finansowania w przypadku zaciągania pożyczek gotówkowych (transakcje z udzielonym przyrzeczeniem odkupu). Część państw członkowskich uważa, że jest to nadmiernie ostrożne. 32. Niektóre państwa członkowskie chcą stosować międzynarodowe standardy z zachowaniem okresu przejściowego, inne jednak chcą wprowadzenia niższego wymogu stabilnego finansowania (w tym również w przypadku udzielania pożyczek gotówkowych transakcji z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu) w celu zmniejszenia asymetrii. Z uwagi na brak porozumienia w trakcie negocjacji technicznych i z uwagi na fakt, że poglądy niektórych państw członkowskich stanowiłyby odejście od ducha tego, co na szczeblu międzynarodowym można postrzegać jako ostrożne, prezydencja uważa, że odpowiednim kompromisem jest wprowadzenie dłuższej fazy w odniesieniu do stosowania umów międzynarodowych. 14896/1/17 REV 1 jp/mb/mf 7

33. Podsumowując, prezydencja proponuje wprowadzenie NSFR dla transakcji z udzielonym przyrzeczeniem odkupu i transakcji z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu, przy zastosowaniu czteroletniego okresu jednolitego stopniowego wprowadzania (na poziomie 5 % i 10 %), z automatycznym zwiększeniem do, odpowiednio, 10 % i 15 % na koniec stopniowego wprowadzania (chyba że Komisja zaproponuje inaczej w odrębnym wniosku ustawodawczym poziomu 1). C. ODSTĘPSTWA DOTYCZĄCE KAPITAŁU I PŁYNNOŚCI W CRR 34. Wniosek dotyczący CRR pozwala organom nadzoru, pod pewnymi ścisłymi warunkami, odstępować od stosowania indywidualnych wymogów kapitałowych i płynnościowych w obrębie grup bankowych na poziomie transgranicznym. 35. Niemniej jednak większość państw członkowskich uważa tę możliwość za szkodliwą dla stabilności finansowej, a także przedwczesną dopóty, dopóki konsekwencje upadłości banków nadal muszą być częściowo ponoszone na poziomie krajowym, do czasu dokończenia budowy unii bankowej. Jednocześnie niektóre państwa członkowskie uważają, że odstępstwa te ułatwiają transgraniczne zarządzanie płynnością i kapitałem w obrębie paneuropejskich grup bankowych i są zdania, że są one rozsądne, zważywszy na związane z tym warunki na obecnym etapie dokończenia budowy unii bankowej. 36. Mając na uwadze silny sprzeciw wobec odstępstw wyrażany od czasu negocjacji, które miały miejsce w trakcie prezydencji maltańskiej, prezydencja proponuje usunięcie z tekstu legislacyjnego odnośnych zmian dotyczących odstępstw transgranicznych. D. ZAKRES: WYŁĄCZENIA Z CRR/CRD 37. Dwa państwa członkowskie zwróciły się o wyłączenie ich krajowych banków rozwoju z CRR/CRD zgodnie z istniejącym przepisem już dostępnym dla szeregu banków rozwoju w innych państwach członkowskich. Inne państwo członkowskie wystąpiło z wnioskiem o takie samo wyłączenie dla swoich szesnastu regionalnych banków prorozwojowych. 14896/1/17 REV 1 jp/mb/mf 8

38. Znaczna większość delegacji zgadza się co do tego, że wykaz wyłączeń z zakresu CRR/CRD powinien pozostać otwarty dla unii kredytowych oraz banków prorozwojowych lub banków rozwoju, które nie figurują obecnie w wykazie. Istnieje również szerokie poparcie dla wniosku złożonego przez dwa wyżej wymienione państwa członkowskie w związku z ich krajowymi bankami rozwoju. Niemniej jednak niektóre delegacje wyraziły obawy co do wyłączenia szesnastu regionalnych banków prorozwojowych zgodnie z wnioskiem trzeciego państwa członkowskiego, argumentując, że oznaczałoby to wyłączenie relatywnie dużego segmentu systemu bankowego w tym państwie członkowskim z jednolitego zbioru przepisów. 39. W ramach kompromisu prezydencja sugeruje, by zezwolić dwóm wspomnianym wyżej państwom członkowskim na wyłączenie ich krajowych banków rozwoju z CRR/CRD oraz zezwolić na to samo jedynie mniejszym regionalnym bankom prorozwojowym w trzecim państwie członkowskim, tj. bankom, których aktywa są niższe niż 30 mld EUR. E. KALIBRACJA MINIMALNEGO WYMOGU W ZAKRESIE FUNDUSZY WŁASNYCH I ZOBOWIĄZAŃ KWALIFIKOWALNYCH (MREL) 40. Standard dotyczący całkowitej zdolności do pokrycia strat (TLAC) dla globalnych banków o znaczeniu systemowym, przyjęty przez Radę Stabilności Finansowej, musi zostać wdrożony do obecnych ram MREL. Kilka aspektów dotyczących ram MREL w odniesieniu do innych banków również podlega zmianie w celu zwiększenia możliwości przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków ogółem. Zakres wymogu MREL w filarze 1 41. Standard TLAC określa zharmonizowany minimalny poziom zdolności do pokrycia strat i dokapitalizowania dla globalnych banków o znaczeniu systemowym; standard ten należy zasadniczo spełnić przy pomocy instrumentów podporządkowanych. Komisja zaproponowała, by TLAC był transponowany jako wymóg MREL w filarze 1. 14896/1/17 REV 1 jp/mb/mf 9

42. Kilka państw członkowskich wolałoby rozszerzyć zakres stosowania MREL w filarze 1 na inne banki o znaczeniu systemowym (inne instytucje o znaczeniu systemowym lub banki w ramach Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji powyżej określonego progu). Znakomita większość państw członkowskich wolałaby zachować zakres TLAC. 43. W związku z tym prezydencja utrzymała zakres stosowania TLAC w przypadku wymogu MREL w filarze 1, który ma zastosowanie do globalnych banków o znaczeniu systemowym. Kalibracja wymogu MREL w filarze 2: wpływ naruszenia bufora zaufania rynku na ograniczenia dotyczące maksymalnej kwoty podlegającej wypłacie (MDA) 44. Ogólna kalibracja wymogu MREL w filarze 2 powinna uwzględniać odpowiednią zdolność do pokrycia strat (równoważną ostrożnościowym wymogom kapitałowym, w tym wytycznym dotyczącym kapitału) oraz dokapitalizowanie banku do poziomu, który umożliwiałby temu bankowi spełnienie ostrożnościowych wymogów dotyczących uzyskania zezwolenia oraz posiadanie wystarczającego bufora zaufania rynku, zgodnie ze środkami zawartymi w planie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. 45. Aby ustanowić proporcjonalne środki interwencji dostępne organom ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w momencie naruszenia MREL, Komisja zaproponowała wprowadzenie wytycznych dla MREL w filarze 2, tak by ograniczenia dotyczące maksymalnej kwoty podlegającej wypłacie (MDA) były stosowane na późniejszym etapie, gdy naruszenie MREL osiągnie określony poziom (tj. na niższym poziomie kapitału). 46. MREL w filarze 2, zaproponowany przez Komisję, obejmuje tym samym wymóg MREL i wytyczne MREL. Zarówno wymóg, jak i wytyczne są obowiązkowe i muszą być spełnione w każdym momencie. 14896/1/17 REV 1 jp/mb/mf 10

47. Wymóg MREL w filarze 2 zaproponowany przez Komisję ma objąć (i) zdolność do pokrycia strat równoważną ostrożnościowym wymogom kapitałowym, oraz (ii) wymogi dotyczące dokapitalizowania, które umożliwiałyby bankowi spełnienie wymogów dotyczących uzyskania zezwolenia po restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. 48. Wytyczne MREL zaproponowane przez Komisję obejmują dodatkową zdolność do pokrycia strat do poziomu ostrożnościowych wytycznych kapitałowych i bufora zaufania rynku (MCB). W celu uniknięcia ograniczenia wysokości maksymalnych kwot podlegających wypłacie (MDA) w sytuacjach, gdy banki z łatwością spełniają nadal wymogi ostrożnościowe, Komisja zaproponowała, by ograniczenia wobec MDA nie miały zastosowania w przypadku naruszenia wytycznych MREL (które obejmują MCB). Niemniej jednak jeżeli wytyczne MREL są konsekwentnie naruszane, organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mogą przekształcić je w wymóg MREL (wtedy ograniczenia wobec MDA mają zastosowanie). 49. Kwestia tego, czy MCB powinien nadal być częścią wytycznych MREL, czy też powinien zostać przesunięty do wymogu MREL (co, w tym ostatnim przypadku, uruchomiłoby wcześniejsze ograniczenia wobec MDA), była długo dyskutowana w ciągu ostatniego roku. 50. Wiele państw członkowskich opowiedziało się za tym, by wymóg MREL obejmował MCB. Ponadto wspomniane państwa członkowskie uważają, że gdyby MCB miał pozostać w wytycznych MREL, wówczas wytyczne te powinny być automatycznie przekształcane w wymóg MREL, jeżeli naruszenie trwa dłużej niż trzy miesiące. 51. Inne państwa członkowskie uważają, że MCB powinien być częścią wytycznych. Co więcej, te państwa członkowskie opowiadają się również za tym, by przekształcenie wytycznych MREL w wymóg MREL następowało wyłącznie na podstawie uznaniowej decyzji podejmowanej przez organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. 14896/1/17 REV 1 jp/mb/mf 11

52. Jako kompromis i z myślą o wyważeniu niezmiernie rozbieżnych stanowisk państw członkowskich, prezydencja sugeruje, by MCB pozostawić w wytycznych w filarze 2 i by uczynić go obowiązkowym dla globalnych banków o znaczeniu systemowym oraz innych instytucji o znaczeniu systemowym. Jeżeli te wytyczne w filarze 2 są konsekwentnie naruszane, organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny mieć obowiązek podjęcia w odpowiednim momencie decyzji w sprawie przekształcenia tych wytycznych w filarze 2 w wymóg w filarze 2. Kalibracja wymogu MREL w filarze 2: Sankcje z tytułu naruszenia MREL 53. Komisja zaproponowała dodatkowo, by ograniczenia miały zastosowanie wobec MDA dopiero po sześciomiesięcznym okresie karencji, jeżeli takie ograniczenia wynikają z braku przeniesienia zobowiązań kwalifikowalnych do MREL. 54. Kilka państw członkowskich nie zgodziło się co do potrzeby takiego okresu karencji i wskazało na międzynarodowe standardy dotyczące TLAC, które wymagają, by zdolność do pokrycia strat i zdolność do dokapitalizowania były traktowane jako minimalny wymóg kapitałowy. Niektóre państwa członkowskie pragną usunięcia jakiegokolwiek automatyzmu, chcą też, by ograniczenia MDA były opcjonalnym narzędziem w przypadku naruszenia MREL. 55. W ramach kompromisu prezydencja sugeruje przyjęcie propozycji Komisji i automatyczne stosowanie ograniczeń MDA po upływie sześciomiesięcznego okresu karencji. Kalibracja wymogu MREL w filarze 2: powiązanie wymogu MREL z minimalną zasadą umorzenia lub konwersji długu na poziomie 8 % 56. Jedną z kluczowych kwestii, która pojawiła się w trakcie negocjacji, jest to, czy wymóg MREL należy powiązać z minimalną zasadą umorzenia lub konwersji długu na poziomie 8 % łącznych zobowiązań i funduszy własnych, a jeśli tak to w jaki sposób. 14896/1/17 REV 1 jp/mb/mf 12

57. Kilka państw członkowskich chce, by MREL dla wszystkich banków wynosił co najmniej 8 % łącznych zobowiązań i funduszy własnych. 58. Inne państwa członkowskie nie zgadzają się z taką koncepcją, argumentując, że osiągnięcie 8 % umorzenia lub konwersji długu nie zagwarantuje żadnego wkładu z jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRF) w przypadku faktycznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Te państwa członkowskie są zdania, że poziom 8 % umorzenia lub konwersji długu można osiągnąć nie tylko za pomocą MREL, ale także za pomocą wszystkich innych instrumentów (ponieważ zakres instrumentów, które mogą podlegać umorzeniu lub konwersji długu, jest szerszy niż MREL). 59. Prezydencja proponuje zatem, by organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, ustalając poziom wytycznych MREL, dysponowały swobodą w zakresie uwzględnienia zasady umorzenia lub konwersji długu na poziomie 8 %, w przypadku gdy jest to spójne z planami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, a także z uwzględnieniem dostępności innych zobowiązań, które mogą podlegać umorzeniu lub konwersji długu, niekwalifikowalnych do MREL. 60. Prezydencja jest zdania, że ta kompromisowa propozycja zapewnia odpowiednią równowagę między stanowiskami poszczególnych państw członkowskich. Podporządkowanie 61. Komisja zaproponowała, by MREL w filarze 1 miał być spełniany za pomocą instrumentów podporządkowanych. Niemniej jednak organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mają prawo wymagać podporządkowania MREL w filarze 2 (zarówno w odniesieniu do wymogu MREL, jak i wytycznych MREL), gdy jest to konieczne w celu zapewnienia, by wierzyciele nie otrzymali gorszego traktowania w procedurze restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji niż w ramach postępowania upadłościowego. 62. Kluczową kwestią jest, czy podporządkowanie powinno być obowiązkowe na wyższych poziomach kalibracji niż MREL w filarze 1 oraz w odniesieniu do szerszego podzbioru banków niż globalne banki o znaczeniu systemowym. 14896/1/17 REV 1 jp/mb/mf 13

63. Niektóre państwa członkowskie apelują o to, by dla wszystkich banków cały wymóg MREL w filarze 2 musiał być spełniany za pomocą instrumentów podporządkowanych. Apelują one również o to, by dla wszystkich banków wymóg MREL równoważny 8 % musiał być spełniany za pomocą instrumentów podporządkowanych. 64. Inne państwa członkowskie wolą ograniczyć obowiązkowe podporządkowanie wyłącznie do wymogu MREL w filarze 1. Ponadto niektóre państwa członkowskie preferują, by organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji nie miały prawa wymagać podporządkowania w odniesieniu do wytycznych MREL. 65. W ramach kompromisu prezydencja proponuje, by obowiązkowe podporządkowanie miało zastosowanie wyłącznie do wymogu w filarze 1 (który ma zastosowanie jedynie do globalnych banków o znaczeniu systemowym). Jeżeli chodzi o podporządkowanie w przypadku wymogu i wytycznych w filarze 2, podporządkowanie ma charakter uznaniowy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (po osiągnięciu określonych progów) oceniają, czy podporządkowanie jest konieczne. 66. Co do okresów przejściowych, niektóre państwa członkowskie stwierdziły, że istniejące ramy MREL oparte na aktualnej BRRD, która ma zastosowanie od 2016 r., powinny być stosowane bez szczególnych okresów przejściowych, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to konieczne dla konkretnych banków. Inne państwa członkowskie opowiadają się za wyraźnymi minimalnymi okresami przejściowymi oraz wystarczającymi okresami przejściowymi dla konkretnych banków, takich jak instytucje finansowane głównie z depozytów. 67. Prezydencja proponuje również, by poszczególne terminy spełnienia MREL mogły być przyznawane aż do 2024 r. i dodatkowo wydłużane (o ile byłoby to uzasadnione, indywidualnie w każdym przypadku). 14896/1/17 REV 1 jp/mb/mf 14

III. WNIOSEK 68. Prezydencja estońska zwraca się do Rady, by zapoznała się z niniejszym sprawozdaniem, z myślą o dalszych postępach w pracach. 69. Prezydencja bułgarska jest proszona o skorzystanie z poczynionych postępów w momencie przejmowania i kontynuowania prac zmierzających do wzmocnienia unii bankowej, z uwzględnieniem rozmaitych kierunków prac, jak uzgodniono w planie działania z czerwca 2016 r. 14896/1/17 REV 1 jp/mb/mf 15