INFORMATOR PARAFIALNY Parafii Ewangelicko Augsburskiej w Wołczynie WOŁCZYN BYCZYNA GIERAŁCICE PARUSZOWICE Maj, Nr 05/2017 (19) HASŁO MIESIĄCA Mowa wasza niech zawsze będzie uprzejma, zaprawiona solą. Kol 4,6
Parafia Ewangelicko-Augsburska w Wołczynie (Wołczyn, Byczyna, Gierałcice, Paruszowice) Pl. Wolności 5, 46-250 Wołczyn Nr konta: 51 88760009 0000 1788 2000 0001 Kontakt: wolczyn@luteranie.pl Tel.: (77) 414 52 77 Duchowny: Proboszcz: ks. Sebastian Olencki e-mail: sebastian.olencki@luteranie.pl Adresy kościołów: Kościół Ewangelicki w Wołczynie ul. Byczyńska 6. Kościół Ewangelicki w Byczynie Plac Wolności 1. Kościół Ewangelicki w Gierałcicach Gierałcice 68a. Kościół Ewangelicki w Paruszowicach Paruszowice 1 strona internetowa: www.wolczyn.luteranie.pl
Słowo od Duszpasterza W większości znany jest nam trzeci artykuł apostolskiego wyznania wiary, który zmawiamy w każdą niedzielę we wstępnej liturgii. Trzeci artykuł wiary w Małym Katechizmie ks. Marcina Lutra nazwany jest artykułem o poświęceniu. Na samym początku zwraca on uwagę na Trzecią Osobę Boską Ducha Świętego. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, społeczność świętych, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie i żywot wieczny. Amen. Na katechizmowe pytanie Co to znaczy? Luter odpowiada Wierzę, że ani przez własny rozum, ani przez siły swoje w Jezusa Chrystusa, pana naszego, uwierzyć ani z nim połączyć się nie mogę, ale że mnie Duch Święty przez Ewangelię powołał, darami swymi oświecił, w prawdziwej wierze poświęcił i utrzymał; tak jak całe chrześcijaństwo na ziemi powołuje, zgromadza, oświeca, poświęca i w prawdziwej, jedynej wierze w Jezusa Chrystusa utrzymuje; w którym to chrześcijaństwie mnie i wszystkim wierzącym codziennie wszystkie grzechy obficie odpuszcza, a dnia sądnego mnie i wszystkich umarłych z martwych wskrzesi i mnie
i wraz ze wszystkimi wierzącymi da żywot wieczny w Chrystusie. To jest istotną prawdą! Duch Święty w Biblii utożsamiany jest z tym, który uświęca, poświęca, pociesza, wskazuje. Parakletos pocieszyciel, Duch Święty przyobiecany przez Jezusa Chrystusa. Działa i utrzymuje Kościół. Ks. Marcin Luter zwraca na szczególną rolę Ducha Świętego w Kościele. Zapewne zapomniany jest Ten, który ożywia Kościół, prowadzi go i utrzymuje - czyli Duch Święty. Często budujemy Kościół na własnych wysiłkach i uczynkach niż na tchnieniu Bożym. Większą ufność pokładamy w człowieku niż w Bogu. A jednak to Duch poucza i naucza przez Słowo Boże, że Kościół to nie budynek lecz zgromadzenie świętych, w którym się wiernie naucza Ewangelii i należycie udziela sakramentów. Dla prawdziwej jedności Kościoła wystarczy zgodność. Ks. Sebastian Olencki www.wolczyn.luteranie.pl
Kącik dla dzieci DOLINA CHARIS 18. Zajączek Stworzenia z Doliny Charis fruwając nad pobliskimi łąkami spotkały zajączka. Był skulony i przestraszony. - Co się stało? Zapytał Pierwiosnek. - jaaa jąkał się zajączek wszystkiego się b b boooję. Pierwiosnek przybliżył się do zajączka i delikatnie pogłaskał go za uchem. Chociaż Pierwiosnek był malutki, jak każde stworzenie z Doliny Charis, to ten gest dodał zajączkowi wiele otuchy. - Dziękuje Powiedział zajączek. Kiedy jesteś przy mnie, to jest mi trochę lepiej, widzisz nawet już się tak nie jąkam. Ale jak pójdziesz, zostanę sam i znowu będę tak strasznie się bać. - A czego się tak boisz? Zapytał Pierwiosnek. - Wszystkiego kiedy wieje wiatr, trawa tak głośno szumi, kiedy widzę ptaki, to nie wiem czy któryś nie sfrunie na dół aby mnie zaatakować. Boję się pszczoły, która może mnie ukłuć swoim żądłem, a burza i pioruny, są tak straszne, że wole o nich nie chce myśleć. Ale najgorsza jest noc, wtedy jest tak ciemno, że nic nie widzę i wszystko wydaje się takie przerażające.
- Mam pomysł, możesz pójść ze mną do naszej doliny, może tam poczujesz się trochę lepiej. Zajączek wyprostował się i z uśmiechem pokicał za Pierwiosnkiem w kierunku Doliny Charis. Stworzenia okazały zajączkowi wiele serdeczności, troskliwości i zrozumienia, a zajączkowi powoli powracała pewność siebie nabierał odwagi. Minęło kilka dni. Przyszedł czas aby zajączek powrócił na swoją rodziną łąkę, gdzie czekali jego koledzy. - Znowu zaczynam się bać powiedział zajączek. W waszej dolinie spotkało mnie tyle miłości i ciepła, że zapomniałem o tym, czego wcześniej się bałem, ale co będzie gdy wrócę do mojego domu i będę tam sam? Moi koledzy też tam mieszkają, ale oni nie mogą zawsze być przy mnie. - Wiesz zajączku powiedziała Piwonia to nie prawda, że będziesz tam sam. Nasz Stwórcza obiecał nam, że będzie razem z nami zawsze, po wszystkie dni, aż do skończenia świata. Chociaż Go nie widzimy, to możemy być pewni, że jest tuż obok nas. Zawsze kiedy czegoś się boisz możesz z Nim porozmawiać i poprosić Go o odwagę. - Nigdy o tym nie pomyślałem Piwonio powiedział zajączek. Skoro nasz Stwórca jest zawsze ze mną, to nie muszę się niczego bać. Dziękuję wam za waszą dobroć i miłość. Jak tylko będę mógł, to znowu was odwiedzę. Do widzenia. Zajączek machnął łapką na do widzenia i zniknął w wysokiej trawie. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata. Mt 28,20 Ewa Olencka
MEDALIONY - BYCZYNA Karol Wielki Ur. 2 kwietnia 742 lub 747, zm. 28 stycznia 814 w Akwizgranie) król Franków i Longobardów. Stworzył pierwsze europejskie imperium od czasu upadku cesarstwa rzymskiego w 476 rok. Swój przydomek zawdzięczał nie tylko dokonaniom, ale i posturze. W okresie rządów Karola Wielkiego podział świata na rzymski oraz barbarzyński został zastąpiony podziałem na świat chrześcijański i pogański. Cały chrześcijański Zachód czuł się oblegany i nieustannie nękany przez rozmaitych pogańskich wrogów.
ROZWAŻANIA BIBLIJNE KOBIETY W BIBLII ANNA W 1Sm 1,1-2,21 poznajemy Annę. Mieszkała w Ramie na pogórzu Efraimskim. Anna miała męża Elkanę, bardzo się kochali, ale Anna nie mogła mieć dzieci. W Izraelu posiadanie potomstwa było odczuwane jako objaw Bożego błogosławieństwa. Jeżeli kobieta nie mogła mieć dzieci mogła to odbierać jako fakt, że Bóg jej nie błogosławi. Poza tym w czasach biblijnych dziecko było finansowym zabezpieczeniem na przyszłość. Kiedy rodzice się starzeli i nie mogli już pracować, to dziecko w naturalny sposób przejmowało nad nimi opiekę. Jednakże brak dziecka to nie był jedyny problem jaki dręczył Annę. Elkana miał drugą żonę, Peninę, która miała dzieci i gardziła Anną. Rok rocznie Elkana wraz ze swoimi żonami i dziećmi wędrował do Sylo. Stał tam Namiot Zgromadzenia, w którym Izraelici składali Bogu ofiary. Kiedy Elkana składał ofiariarę, dawał też działy ofiarne swoim żonom i dzieciom, jednakże dział jaki dawał Annie był podwójny, gdyż bardziej ją kochał. Anna mogła cieszyć się miłością swojego męża, lecz niestety Penina wyrządzała jej wiele przykrości. Możliwe, że Penina była zazdrosna o miłość jaką Elkana darzył Annę, dlatego skutecznie naciskała na jej czuły punkt i upokarzała ją z powodu jej bezpłodności. Jak czytamy w 1Sm 1,7 działo się to corocznie, kiedy przychodzili do domu Pańskiego. Anna była załamana. Cały czas płakała i nie potrafiła nic zjeść. Elkana martwił się o Annę i starał się ją pocieszać jednakże bezskutecznie. Tego roku, gdy wszyscy zakończyli posiłek, Anna wstała i poszła się modlić. Jak czytamy w 1Sm 1,10: z goryczą w duszy modliła się i płakała. W modlitwie złożyła Bogu śluby, że jeżeli Bóg da jej syna, to odda go na służbę Panu. Czytając modlitwę Anny widać w niej wielką pokorę, jaką Anna czuje w obliczu
Boga. Cierpiąca kobieta nie przedstawia tu swoich warunków, roszczeń czy żądań, Anna przybiera tu postawę uniżonego sługi, który ma świadomość, że rozmawia z wielkim Bogiem, z którym nie sposób nam się równać. Czyż nie jest to dla nas wzór postawy modlitewnej? Całej tej sytuacji przyglądał się kapłan Heli. Anna modląc się po cichu szeptała, tak że nie było słychać jej głosu. Toteż kapłan Heli mniemał, że jest pijana i dość niemiło ją potraktował. A jak to jest z nami, czy my czasem nie oceniamy ludzi niezgodnie z prawdą? Annie musiało być bardzo przykro, ale nie dała się zakrzyczeć i wyprosić z Namiotu Zgromadzenia. Powiedziała kapłanowi, że nie jest pijana, lecz jest przygnębiona, po prostu wylewa swoją duszę przed Bogiem. Gdy kapłan Heli to usłyszał, wypowiedział proroctwo: Idź w pokoju, a Bóg Izraela da ci to o co go prosiłaś 1Sm 1,17. Od tej pory Anna przestała być przygnębiona. Zjadła posiłek i następnego dnia rano wyruszyła ze swoim mężem w drogę powrotną do domu. Po pewnym czasie Anna poczęła i urodziła syna, którego nazwała Samuel. W historii Izraela Bóg kilkakrotnie zamykał łono kobiety, lecz w swoim czasie je otwierał, aby narodziło się dziecko, które miało wielki znaczenie dla historii Izraela. Takimi bezpłodnymi kobietami były: Sara - matka Izaaka, Rebeka matka Jakuba i Ezawa, Rachela matka Józefa i Beniamina, matka Samsona, Anna matka Samuela, Elżbieta matka Jana Chrzciciela. Za każdym razem Bóg pokazywał, że to On jest dawcą życia i śmierci, to On powołuje i wypełnia swoje obietnice. Każda z tych kobiet przeżyła wielką lekcję pokory przed Bogiem i doświadczyła jego mocy. Była to dla nich wielka lekcja wiary, którą potem mogły przekazać swoim synom. Kiedy Samuel podrósł, Anna zrobiła to, co Bogu ślubowała. Zaprowadziła go do Przybytku Pańskiego i oddała na służbę Bogu. Od tego dnia mogła się ze swoim synem widywać tylko raz do roku, podczas świąt. Dala Anny jako matki musiało to być trudne, ale dla Anny jako wierzącej kobiety było to powodem do
uwielbienia Boga. W 1Sm 2,1-10 czytamy pełną radości i uwielbienia modlitwę Anny. Anna widzi w Bogu Świętego potężnego jak skała Pana życia i śmierci. Uwielbia Boga i wysławia jego moc i potęgę. Bóg widział wiarę i oddanie Anny, dlatego wynagrodził jej to co zrobiła i otworzył jej łono. Jak czytamy w 1Sm 2,21, Bóg dał Annie jeszcze trzech synów i dwie córki. Czego możemy nauczyć się od Anny: 1. Po raz kolejny przekonujemy się, ze to Bóg jest dawcą życia i śmierci. 2. Pełnej pokory i gorliwości szczerej modlitwy do Boga. Bądźmy szczerzy przed Bogiem, mówmy mu o naszych bólach i smutkach. Bóg słyszy każdą naszą modlitwę. 3. Wierności w wypełnianiu danych obietnic i czerpania z tego radości. 4. Bóg wynagradza pokorę i oddanie się mu. Ewa Olencka
ZACHĘCAMY DO OPŁACANIA SKŁADKI KOŚCIELNEJ można ją opłacić w kancelarii parafialnej, po nabożeństwie lub przelać na konto parafialne: Nr konta: 51 8876 0009 0000 1788 2000 0001 Bank Spółdzielczy w Wołczynie z dopiskiem składka kościelna. Poniżej przedstawiamy wyciąg z regulaminu parafialnego dotyczący zasad opłacania składek kościelnych. Jednocześnie przypominamy, że pełnoprawny udział np. w wyborach do rady parafialnej lub jakichkolwiek głosowaniach podczas zgromadzeń parafialnych mają osoby, które znajdują się na liście parafialnej, czyli są członkami parafii pod względem formalnym, na co składa się również opłacenie składki kościelnej. SKŁADKA KOŚCIELNA REGULAMIN PARAFIALNY Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP & 7 1.Każdy członek Parafii, który został konfirmowany i ukończył 18 lat, zobowiązany jest do płacenia składek parafialnych. Składki te powinny wynosić co najmniej 1% jego dochodu. 2.W uzasadnionych przypadkach Rada Parafialna może zwolnić od tego obowiązku pojedynczych parafian bądź też określone grupy społeczne np. uczniów, studentów, bezrobotnych, czy też rodziny przeżywające okresowe trudności finansowe. W uchwale dotyczącej zwolnienia powinien być określony czas trwania tego zwolnienia.
PLAN NABOŻEŃSTW - MAJ DZIEŃ GIERAŁCICE WOŁCZYN BYCZYNA PARUSZOWICE 07.05 Jubilate 8.30 10.00 11.30 Zapraszamy do Byczyny 14.05 Cantate Zapraszamy do Wołczyna 10.00 11.30 13.00 21.05 Rogate 28.05 Exaudi 8.30 10.00 11.30 Zapraszamy do Byczyny Zapraszamy do Wołczyna 10.00 11.30 13.00 04.06 Zesłanie Ducha Świętego 13.00 11.30 10.00 Zapraszamy do Byczyny