Hej, kolejka, kolejka!

Hej, kolejka, kolejka! O żadnym pisarzu, co dostał nagrodę, tyle złego nie mówiono, co o niej, aktorka o aktorce nie zdoła przez dwa lata tyle powiedzieć, chociażby terkotała jak maszynowy karabin, premier, który odszedł, łagodniej się naśmiewa ze swojego następcy. Gdyby to kolejka na Kasprowy miała chociażby odrobinę wstydu, obwiesiłaby się na stalowej linie albo rzuciłaby się w przepaść Wielki halny wiatr przeleciał nad Tatrami i przyniósł tysiące, tysiące gazet. Jedne krzyczały: Hańba! Niech żyje! krzyczały inne. Patrzyłem na ten huragan z boku, nie śmiejąc wchodzić pomiędzy ostrza potężnych szermierzy. Można było dostać po łbie, dyskusje, bowiem odbywały się z ogłuszeniem. Każdy z nas słyszał o tej srogiej wojnie i o zdobywaniu wzgórza 1988. A że wreszcie szczęśliwie ucichło. Nie przypominajmy jej, przeto. I po cóż serce jadem wspomnień poić. Argumenty było ich siedemnaście tysięcy czterysta siedem i mądrych i niemądrych spełzły, wyblakły, stajały. Dla nieświadomego czytelnika stała się ta kasprowa wojna przeraźliwie nudna. Gdybym teraz przypomniał jej dzieje, pan redaktor w interesie czytelników, ogłuszyłby mnie jednem uderzeniem pięści, a trzeba widzieć tę piąstkę! Ha! Jadę, więc jestem - powiada kolejka. Nie ma, o co toczyć sporów. Trzeba tę rzecz skończyć! Najbardziej zawzięci i nieprzejednani, aby czymś ukoić wzburzone serce, niech się zajmą jedna górską pracą, niech zabliźnią tę okropną żywą ranę, którą zadali górom, wygrzebawszy w ich piersi ohydne, poczwarne kamieniołomy. Niech tam sadzą wytrzebiony las, pokutnemi polewając go łzami. Wspaniała to będzie praca, skoro będzie dokonana z tą chmurną zawziętością, z jaką budowano kolejkę. Si parva magnis comparare licet, po raz drugi przy tej kasprowej okazji oglądaliśmy pyszne szaleństwo pracy: Pierwszy raz w Gdyni, teraz w górach. Kolejka, czy nie kolejka praca była niesłychana. Ani mróz, ani wicher, ani przepaście nie odstraszyły tych cyklopów, co kuli w skale i dźwigali głazy, betony i żelaza na wysokość 1988 metrów ponad poziom mizeractwa, łataniny, tandety, kiepskich bruków, nieszczęsnych dróg i walących się domów. O tym należy mówić z głośnym zachwytem. Najbardziej zajadły przeciwnik musi przyznać, że ta budowa jest dziełem po siedemkroć wspaniałym. I pięknym, prawdziwie pięknym. Gdy spojrzeć z Hali Kondratowej na budynek na Myślenickiej Turni, wielką radością muszą się napełnić smutne polskie oczy, wydźwignięto tam szare, jak skała, zamczysko niemądrych pnia skały, jak jej kamienny konar wyrośnięte. Pysznie zlało się z krajobrazem, ani go nie rani, ani go nie mąci. A ten budynek najwyższy na Kasprowym szczycie, ledwie widny, komuś, co nie wie o jego istnieniu, wydaje się wielkim kamieniem, co wyrósł przez noc Na kolejkę nie można się dostać Za mojej pamięci, a o tym czasie wałęsał się po Zakopanem jeden kulawy pies i nudził się jak krytyk w teatrze. Teraz coś się takiego porobiło, że mowy nie ma o dostaniu się do autobusu, człapiącego do Kuźnic. Pełno, jak kupców na licytacji. Aha! Więc biedne Zakopane wygrało wielki los. Zanotujmy to, czym prędzej, że kolejka stała się błogosławieństwem dla Zakopanego, zapomnianego przez wszystkich. Przy jej kasie ludzie w ogonku, tak, że trzeba sprzedawać miejscówki. Narciarze zdobywają miejsca szturmem, bo to droga do śnieżnego kraju, do którego trzeba się było drapać mozolnie przez kilka godzin. Teraz czort śnieżysty dociera tam równo za minut piętnaście, świeży i mocny. Siedzi tam przez cały dzień i szaleje. Z tego szaleństwa będzie ten zysk, że na przyszłej Olimpiadzie nie będą jechały patałachy, lecz świetnie zaprawieni zjazdowcy. Zanotujmy i to, czym prędzej. Co mi tam jednak narciarze! Taki drab, co ma łydy, z hikoru, a zęby ze stali, zawsze się na jakiś szczyt dostanie. Ala ja jestem sędziwym i czcigodnym człowiekiem, który z największym trudem dźwiga ciężar troski na trzecie piętro. Czy sędziwy i czcigodny człowiek mógłby w zimie dostać się na wysokość 1988 metrów? Znieśliby go woreczku, jak proszek, albo ktoś litościwy przyniósłby rodzinie parę zębów i oko. A ja byłem wczoraj na Kasprowym! Przysięgam, zresztą ludzie mnie widzieli Starszy, szanowni, poważni ludzie, którzy nie lżą. Zanotujmy i to, czym prędzej, że w dniu osiemnastym marca na wysokim szczycie tatrzańskim stało w zachwycie około setki i siwych, i starszych, i młodych, co po raz pierwszy w życiu oglądali cudo cudów, co po raz pierwszy widzieli tatry w pełnej chwale, że zachwyt swój bezimienny znieśli na padół płaczu, podatków, nędzy, szarości, i zgrzytania zębów. Znieśli błękitność w oczach i w sercu, zdumieni, przejęci i przez kilka słonecznych godzin szczęśliwi... Wszystko tu jest czyste i piękne... Tak czyste i tak piękne, że obcy sobie ludzie uśmiechają się do siebie z rozrzewnieniem. Płakać się chce, że trzeba stąd odejść. Odchodzimy jednak przebaczcie ten liryzm! jakby wykąpani w lazurze. Jacyś szczęśliwi, bardzo szczęśliwi! Powrócimy jednak szybko, bo jeszcze tu tylko mieszka radość słoneczna. Niech Pan Bóg da zdrowie temu, co wymyślił tę kolejkę, którą można świat opuścić i po piętnastu minutach znaleźć się tak wysoko, że ręką można dotknąć słońca. Kornel Makuszyński

Historia Wszystko zaczęło się od marzeń i od fascynacji górami. Ikaryjskie marzenia o uwolnieniu się od trudów pokonywania grawitacji, od fizycznego wysiłku związanego z pokonywaniem wysokości są znacznie starsze od najstarszych kolei linowych, ale dopiero technika XX wieku pozwoliła na ich realizację. Zwykle wiąże się koleje linowe z narciarstwem, ale tak po prawdzie fascynacja białym szaleństwem była jeszcze w powijakach, kiedy w polskiej prasie rozpoczęły się dyskusje nad kwestią transportu górskiego. Za datę powstania Polskich Kolei Linowych możemy uznać dzień 24 lipca 1935 roku, kiedy to powołana została Spółka Towarzystwo Budowy i Eksploatacji Kolei Linowej Zakopane Kasprowy Wierch popularnie zwana Linkolkasprowy. Największymi udziałowcami Spółki były Polskie Koleje Państwowe 51% i Stocznia Gdańska 35.5% oraz Liga Popierania Turystyki, Polskie Biuro Podróży Orbis, Towarzystwo Krzewienia Narciarstwa. Inicjatorem projektu budowy KL Kasprowy Wierch był Minister inż. Aleksander Bobkowski, który z energią i uporem usuwał rozliczne przeszkody i śmiało realizował podjęte przez siebie przedsięwzięcie. Budowę kolei linowej na Kasprowy Wierch rozpoczęto 1 sierpnia 1935 roku, a już 26 lutego 1936 roku ruszyła kolej linowa z Kuźnic do Myślenickich Turni. Termin zakończenia budowy już wtedy ustalono na koniec lutego 1936 roku. Wobec takiego reżimu czasowego wśród istniejących już firm budowlanych nie było chętnych do zrealizowania tego niewątpliwie intratnego kontraktu. Budowę, zatem postanowiła prowadzić własnymi siłami specjalnie powołana spółka, pod nazwą Linkolkasprowy. Największymi udziałowcami były Polskie Koleje Państwowe (51 %) i Stocznia Gdańska (35,5 %). Ponadto spółkę tworzyły Liga Popierania Turystyki, Polskie Biuro Podróży Orbis oraz Towarzystwo Krzewienia Narciarstwa. Kapitał zakładowy spółki wynosił początkowo 200 tys. zł, potem 400 tys., ale do realizacji budowy trzeba było wziąć kredyt na sumę ok. 2,5 mln zł. Budowę rozpoczęto 1 sierpnia 1935 roku. Najpierw trzeba było urządzić plac budowy, stworzyć drogę dojazdową z Kuźnic na Myślenickie Turnie i wybudować kolej transportową z Turni na szczyt Kasprowego. Tempo było ogromne, osiągane przede wszystkim dzięki dobrej organizacji pracy i zatrudnieniu wielkiej liczby ludzi. W szczytowym okresie na budowie

Polskie Koleje Linowe pracowało około 1000 osób nie tylko, rzecz jasna z Zakopanego i Podhala, lecz także z Krakowa i innych terenów Małopolski, a nawet z Wileńszczyzny i Polesia. Do Myślenickich Turni doprowadzono drogę jezdną i w niezwykle trudnych warunkach transportowano materiały budowlane samochodem. Transport na szczyt Kasprowego był o wiele trudniejszy: materiały wywożono najpierw furmankami na Halę Gąsienicową, a stamtąd piasek, cement, części stanowe, elementy konstrukcyjne, liny nośne, a nawet wodę transportowano na plecach robotników. We wrześniu spadł śnieg i temperatura spadła poniżej zera. Prace nieprzerwanie trwały na wszystkich odcinkach w Kuźnicach, na Myślenickich Turniach, na szczycie Kasprowego, a także na trasie. Jeszcze jesienią zbudowano dziewięć drewnianych podpór, na których usytuowano linową kolej roboczą. Zaczęła ona kursować w październiku 1935 roku. Pod koniec grudnia budynki stacyjne w Kuźnicach i na Myślenickich Turniach były ukończone. W najgorszym okresie mrozów i opadów śniegu budowano stację na Kasprowym i betonowano podpory. Ku zdziwieniu wszystkich termin końcowy został dotrzymany: 26 lutego 1936 roku kolej ruszyła w pierwszy kurs z Kuźnic do Myślenickich Turni. Pierwszy srebrny wagonik dojechał na Kasprowy Wierch w niedzielę, 15 marca 1936 roku, po 227 dniach budowy. W pierwszym roku eksploatacji na szczyt Kasprowego wjechało koleją 165 tys. osób. Budowa ogółem kosztowała przeszło 3,5 mln przedwojennych złotych. Suma ta zwróciła się z dochodów już do 1939 roku. Do dnia dzisiejszego każdy, kto pragnie, choć na chwile zobaczyć góry z bliska może w ciągu 20 minut znaleźć się na szczycie Kasprowego Wierchu, latem, aby podziwiać przepiękną panoramę Tatr, zimą jeździć na nartach. Wśród najwybitniejszych Polaków korzystających z kolei linowej był również Papież Jan Paweł II, który 6 czerwca 1997 roku. odwiedził Kasprowy Wierch, upamiętnia to tablica znajdująca się na fasadzie budynku górnej stacji kolei linowej. Kolej linowa na Kasprowy Wierch była pierwszym tego typu urządzeniem w Polsce i pierwszym w całych Tatrach. Po 71 latach eksploatacji udało się Polskim Koleją Linowym doprowadzić do modernizacji kolei linowej. Starania trwały 12 lat i zakończyły się zgodą na przebudowę kolei linowej na Kasprowy Wierch.

Modernizacja przebiegała dwuetapowo. W związku z wydanymi dopiero pod koniec lipca decyzjami administracyjnymi, zaplanowana wcześniej na 2006 rok przebudowa musiała być przeniesiona na rok następny. Przygotowanie terenu wraz z budową podpór rozpoczęto 4 września 2006 roku. Pierwszy etap przebudowy zakończono 15 grudnia 2006 roku. Po sezonie zimowym tj. 7 maja 2007 roku przystąpiono do drugiego etapu modernizacji kolei. Dzięki zaangażowaniu wszystkich firm uczestniczących w przebudowie oraz załogi PKL, 15 grudnia 2007 roku oddano do eksploatacji nowoczesną i komfortową kolej linową. Uroczystego otwarcia dokonał Prezydent RP Lech Kaczyński 18 stycznia 2008r. Jako druga w Polsce powstała kolej linowo-terenowa na Górę Parkową w Krynicy, zbudowana na zlecenie Ligi Popierania Turystyki i oddana do użytku w grudniu 1937 roku. Po szynach poruszały się na jednym torze (z mijanką pośrodku) dwa wagoniki, zaś trasę poprowadzono mostkami ponad aleją spacerową i torem saneczkarskim. Obie stacje wybudowano w pobliżu startu i mety toru saneczkowego. Były w nich perony, kasy, poczekalnie, pomieszczenia techniczne, zaś na szczycie (741 m n.p.m.) usytuowano także kawiarnię, restaurację i taras widokowy. W pierwszym roku swej działalności z nowej inwestycji skorzystało 145 tys. osób. Góra Parkowa posiadała również trzy trasy narciarskie o długości ok. 800 m i średnim nachyleniu 20 25%, to właśnie w Krynicy w 1924 roku zorganizowano V Narciarskie Mistrzostwa Polski, co stanowiło dla tej miejscowości wyzwanie, a zarazem dowód zaufania, że będzie gdzie i po czym jeździć. Kolej linowa na Górę Parkową w Krynicy zachowała do dziś swój charakter i niewiele zmienione parametry stając się swojego rodzaju zabytkiem jeszcze przedwojennej myśli technicznej. Zachęcona powodzeniem tej inwestycji, Liga podjęła starania o uzyskanie koncesji na budowę podobnego urządzenia na zakopiańską Gubałówkę. Budowę rozpoczęto w lipcu, a zakończono 20 grudnia 1938 roku, po zaledwie 168 dniach budowy. Od 20 grudnia 1938 roku, kiedy to nastąpiło oddanie kolei do użytku stała się ona najpopularniejszym tego typu urządzeniem w Polsce, a Gubałówka jednym z najbardziej znanych i lubianych miejsc. Popularność tego środka transportu przejawiła się już w pierwszym roku eksploatacji do września 1939 roku kolej przewiozła, 170 tys. osób. Ze szczytu

Polskie Koleje Linowe Gubałówki wybiegały we wszystkich kierunkach doskonałe trasy zjazdowe, dwie z nich prowadziły do dolnej stacji kolei. Wielka popularność i przydatność kolei sprawiła, że w 2001 roku Polskie Koleje Linowe przeprowadziły jej modernizację. 15 grudnia 2001 roku uruchomiono nową kolej z przeszklonym dachem umożliwiającym w pełni podziwianie najpiękniejszej panoramy Tatr. Już po pierwszym sezonie budowniczowie i eksploatatorzy kolei na Kasprowy Wierch wiedzieli, że inwestycja jest w 100 procentach trafiona. Problemem było tylko zatrzymanie narciarza w rejonie Kasprowego, pomysłem na to było wybudowanie w 1938 roku wyciągu saniowego z Kotła Gąsienicowego na Kasprowy Wierch, który saniami wyciąganymi przy pomocy liny z napędem elektrycznym, wywoził na Kasprowy po 16 osób. Ten pierwszy stricte narciarski wyciąg miał 300 metrów długości i pokonywał różnice wzniesień 125 m przy dochodzącym do 70 stopni nachyleniu stoku. Dostarczał sporo emocji, ale był zupełnie bezpieczny, w dodatku kierowany był przez pracownika, którego zadaniem było ewentualne wciskanie hamulca w przypadku nieprzewidzianego zdarzenia. Do wypadku, na szczęście, nigdy nie doszło. Niemniej jednak, technologia owego wyciągu była dość przestarzała i po wojnie wymagał on modernizacji. Kolej krzesełkowa w Kotle Gąsienicowym z pojedynczymi krzesełkami ruszyła w 1962 roku, co umożliwiło przekształcenie tego terenu w najlepszy rejon narciarski w Polsce. W 2000 roku rozpoczęto budowę nowej kolei, która wywozi obecnie narciarzy przy pomocy czteroosobowych krzesełek, zwiększając przepustowość do 2400 osób na godzinę. Podobnie jak wcześniejsza, tak i obecna kolej czynna jest tylko zimą. Nieco młodsza od Gąsienicowej jest kolej linowa w Kotle Goryczkowym, wybudowana w 1969 r. i oferująca narciarzom krzesełka dwuosobowe, które w 15 minut wywożą narciarzy w rejon kopuły szczytowej Kasprowego Wierchu. Obecnie Polskie Koleje Linowe są w trakcie uzgadniania warunków modernizacji kolei krzesełkowej w Kotle Goryczkowym. Butorowy Wierch to najwyższe (1160 m n.p.m.) wzniesienie Pasma Gubałowskiego, położone ok. 2 km na zachód od szczytu Gubałówki. Kolej linowa z dwuosobowymi krzesełkami wybudowana została w 1977 roku i miała w zamyśle twórców funkcjonować w zespole z koleją linowo-terenową na Gubałówkę. Tak też wykorzystywana jest i dziś w sezonie letnim i zimowym: turyści wjeżdżają na

Gubałówkę, a następnie mogą wybrać się na spacer na Butorowy, lub skorzystać z licznych narciarskich tras biegowych po drodze podziwiając piękne widoki pasm górskich oraz ciekawą architekturę i oryginalny folklor, 15-minutowy zjazd koleją dostarcza niezapomnianych widoków na Tatry Zachodnie, Kościelisko i Zakopane. Przez kilka pierwszych sezonów zimowych po uruchomieniu kolei stok Butorowego Wierchu był najpopularniejszym miejscem narciarskim Zakopanego i był wykorzystywany przez narciarzy o średnim i wysokim stopniu zaawansowania. Trasa miała ponad 1600 m długości, przy 277 m różnicy wysokości. Po kilkunastu latach od uruchomienia kolei zaczęły się kłopoty z trasą zjazdową. Pojawiały się przeszkody w postaci płotów czy innych sezonowych blokad, aż wreszcie na trasie narciarskiej zaczęto budować domy. Narciarze musieli omijać przeszkody, wybierać warianty okrężne, aż wreszcie PKL nie mogąc zapewnić bezpieczeństwa zjeżdżającym zamknęły trasę, a kolej zaczęła służyć wyłącznie turystom. O Zakopanem jeszcze niewiele wiedziano, kiedy modne już było jeżdżenie do wód, czyli miejscowości kuracyjnych, na kąpiele i popijanie ze zdrojów leczniczych, pomagających na różne dolegliwości. Jedną z nich była właśnie Szczawnica, słynąca od XVIII wieku ze swoich szczaw, czyli źródeł wód mineralnych. Prawdziwym przełomem w historii Szczawnicy stało się w 1991 roku wybudowanie kolei krzesełkowej na wzgórze Palenica (722 m npm). Kolej początkowo składała się ze 126 dwuosobowych krzesełek, narciarze mieli do dyspozycji dwie trasy zjazdowe ze szczytu, zaś na pobliską Szafranówkę (742 m), położoną już w głównej grani Pienin, można było dojść piechotą. Inwestycja okazała się prawdziwym hitem. Dlatego w sierpniu 2005 roku rozpoczęto modernizacje i rozbudowę kolei. 17 grudnia 2005 roku oddano do użytku w pełni nowoczesną, wyprzęganą czteroosobową kolej krzesełkową, która jest elementem całego kompleksu narciarskiego, turystycznego i rekreacyjnego Międzybrodzie Żywieckie to niewielka miejscowość położona 12 km na północ od Żywca, nad malowniczym Jeziorem Międzybrodzkim. Nad brzegami tego akwenu na wysokość 761 m. n.p.m. wznosi się góra Żar, gdzie 14 lutego 2004 roku, po zaledwie siedmiu miesiącach budowy powstała, przyciągająca turystów i narciarzy kolej linowo-terenowa, której żółte wagoniki (dawniej wykorzystywane na strona 6

Polskie Koleje Linowe zakopiańskiej Gubałówce) mieszczą jednorazowo do 115 osób i mogą wywieźć na górę 1100 osób na godzinę. Z góry Żar rozciąga się panorama na krainę jezior i zalewów Beskidu Żywieckiego. Wspaniałe widoki oraz podziwianie podniebnych akrobacji pobliskiej szkoły szybowcowej i paralotniarskiej stanowią jedną z atrakcji turystycznych tego obszaru. Na szczycie znajduje się zbiornik wodny elektrowni szczytowo-pompowej Żar-Porąbka. W grudniu 2003 roku w Zawoi największej pod względem powierzchni wsi w Polsce, położonej u podnóża Babiej Góry Królowej Beskidów otwarto nowoczesną kolej krzesełkową na Mosorny Groń (1045 m n.p.m.). Od samego początku sztucznie naśnieżana i oświetlona narciarska trasa zjazdowa o długości 1320 m i różnicy wzniesień 336 m. wraz z czteroosobową koleją krzesełkową o zdolności przewozowej 2400 osób na godzinę budziła zainteresowanie wśród miłośników białego szaleństwa. Po wielu niełatwych okresach tego ośrodka turystyczno-narciarskiego, Polskie Koleje Linowe S.A. zakupiły tę stację i już od sezonu zimowego 2010/2011 zapraszają na trasy narciarskie Mosornego Gronia gwarantując dobrze utrzymane trasy narciarskie oraz miłą atmosferę. Możemy zaryzykować stwierdzenie, że od nas wszystko się zaczęło. Polskie Koleje Linowe były pierwszą firmą, która zajmowała się transportem turystów i narciarzy koleją linową na Kasprowy Wierch. Pierwsze zjazdy narciarskie odbywały się na Gubałówce i Kasprowym Wierchu. Tak bogate doświadczenie wpłynęło na dominującą pozycję na rynku turystki. Jesteśmy, więc najstarszą a zarazem największą firmą w branży transportu linowego. Dążymy jednocześnie do tworzenia nowych baz turystyczno-narciarskich, które oferują kompleksowe usługi wypoczynkowe. Duże znaczenie dla nas ma ochrona środowiska zwłaszcza, że niektóre z naszych obiektów zlokalizowane są na terenach objętych ścisłą ochroną. Dlatego też PKL przekazuje znaczące środki finansowe na ten cel. Pragniemy pokazywać piękno przyrody, pamiętając o jej ochronie. O każdej porze roku mamy dla Państwa do zaoferowanie wiele atrakcji. Zapraszamy do naszych ośrodków turystyczno-narciarskich.

Kalendarium 1935 r. 1 sierpnia początek budowy kolei linowej na Kasprowy Wierch 1936 r. 26 lutego pierwszy kurs kolei linowej z Kuźnic do Myślenickich Turni 15 marca w niedzielę, po 227 dniach budowy kolej linowa z pasażerami po raz pierwszy dojeżdża na Kasprowy Wierch 1937 r. 8 grudnia uruchomienie pierwszej kolei linowo-terenowej na Górę Parkową w Krynicy 1938 r. styczeń rusza pierwszy wyciąg saniowy z Hali Gąsienicowej na Kasprowy Wierch 20 grudnia rusza kolej linowo-terenowa na Gubałówkę 1939 r. wrzesień 1945 r. styczeń koleje linowe przechodzą pod zarząd niemieckich służb miejskich 1945 r. 15 kwietnia Ministerstwo Komunikacji ustanawia przymusowy zarząd państwowy nad urządzeniami turystycznymi w Zakopanem 1947 r. października upaństwowienie kolei linowych i włączenie ich w strukturę PKP. Koleje linowe zostają podporządkowane przedsiębiorstwu pomocniczemu Państwowe Koleje Linowe 1953 r. jako pierwsza po wojnie powstaje dwulinowa kolej gondolowa na Szyndzielnię 1957 r. 26 kwietnia Państwowe Koleje Linowe zostają wyłączone z gestii DOKP w Krakowie i podporządkowane bezpośrednio Ministerstwu Komunikacji Centralnemu Zarządowi Kolei Dojazdowych 1962 r. 2 marzec oddanie do eksploatacji krzesełkowej kolei linowej Gąsienicowa 1968 r. 14 grudnia uruchomienie kolei krzesełkowej Goryczkowa 1977 r. 4 lutego rusza kolej krzesełkowa Butorowy Wierch 1991 r. 19 września uruchomienie kolei krzesełkowej Palenica w Szczawnicy 1994 r. 1 czerwca oddanie do użytku zjeżdżalni letniej na górnej polanie Gubałówki grudzień uruchomienie wyciągów orczykowych na polanie Gubałówki sezon zimowy 94/95 zostało uruchomione sztuczne śnieżenie całej trasy narciarskiej na Gubałówkę strona 8

Polskie Koleje Linowe 1996 r. oddanie do użytku systemu sztucznego śnieżenia tras narciarskich na Palenicy i Szafranówce w Szczawnicy 1999 r. 1 czerwca uruchomienie zjeżdżalni letniej na Palenicy w Szczawnicy 2000 r. luty oddanie do użytku zimowego przenośnika Sun Kid na górnej polanie Góry Parkowej w Krynicy 1 czerwca uruchomienie letnich ślizgawek tzw. Rajskich Ślizgawek na Górze Parkowej w Krynicy 1 lipca zgodnie z decyzją Zarządu PKP Państwowe Koleje Linowe uległy restrukturyzacji i zostały przekształcone w Polskie Koleje Linowe Spółka z o.o. 2000 r. 18 grudzień otwarcie nowoczesnej, czteroosobowej kolei linowej na Hali Gąsienicowej 2001 r. 15 grudzień uruchomienie, po modernizacji, całkowicie nowej, jednej z najnowocześniejszych kolei linowo - terenowych w świecie kolei na Gubałówkę 2003 r. grudzień zakończenie generalnego remontu kolei linowo-terenowej na Górę Parkową 20 grudzień uruchomienie kolei linowo-terenowej na Gorę Żar w Międzybrodziu Żywieckim 2005 r. 20 sierpnia otwarcie zjeżdżalni letniej i przenośnika taśmowego na Górze Żar 17 grudnia uruchomienie nowej czteroosobowej, wyprzęganej kolei krzesełkowej na Palenicę w Szczawnicy 17 grudnia uruchomienie wyciągu orczykowego na Górze Żar 24 grudnia uruchomienie wyciągu orczykowego (dojazdowego) na Szafranówce 25 grudnia oświetlone trasy narciarskie na Szafranówce i Palenicy II 2006 r. 1 czerwca uruchomienie zjeżdżalni pontonowej na Górze Parkowej w Krynicy 2007 r. 15 grudnia uruchomienie przebudowanej kolei linowej Kasprowy Wierch 2008 r. 18 stycznia uroczyste poświęcenie i otwarcie KL Kasprowy Wierch przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego 1 września Polskie Koleje Linowe Spółka z o.o. została przekształcona w Polskie Koleje Linowe S.A. 2010 r. 18 grudnia otwarcie Ośrodka Turystyczno-Narciarskiego Mosorny Groń w Zawoi

strona 12

Zakopane Kasprowy Wierch Lato Kasprowy Wierch swoją największą popularność wśród turystów zawdzięcza wybudowanej w 1936 roku pierwszej w Polsce kolei linowej. Obecnie wjeżdżamy na szczyt Kasprowego Wierchu na wysokość 1987 m n.p.m. nowoczesną koleją linową z panoramicznymi szybami, umożliwiającymi podziwianie najpiękniejszych pejzaży górskich. Dolna stacja kolei na Kasprowy Wierch znajduje się w Kuźnicach. Kolej składa się z dwóch niezależnych odcinków: z Kuźnic na Myślenickie Turnie oraz z Myślenickich Turni na Kasprowy Wierch. Szczyt Kasprowego usytuowany niemal w środku grani Tatr jest doskonałym punktem widokowym. Na wierzchołku znajduje się obserwatorium meteorologiczne. Na górnej stacji znajduje się taras z punktem widokowym, skąd możemy oglądać imponujące widoki na pobliskie tatrzańskie szczyty górujące nad malowniczymi o każdej porze roku dolinami. W budynku stacji jest restauracja, zaplecze handlowe oraz poczekalnia. Nieopodal górnej stacji kolei, z Suchej Przełęczy, żółty szlak turystyczny sprowadza turystów na Halę Gąsienicową, zaś graniowy szlak czerwony prowadzi na wschód przez Beskid, Skrajną i Pośrednią Turnię, na Świnicę, zaś na zachód na Czerwone Wierchy. Zima Narciarska góra jak niekiedy nazywa się Kasprowy Wierch była miejscem budzącym ciekawość narciarzy już w pierwszych latach ich obecności w Tatrach. Do dnia dzisiejszego popularność tego rejonu nie uległa zmniejszeniu wśród miłośników gór i białego szaleństwa. W okolicach Kasprowego Wierchu w okresie zimy funkcjonują jeszcze dwie koleje krzesełkowe: czteroosobowa w Kotle Gąsienicowym oraz dwuosobowa w Kotle Goryczkowym. strona 13

Dane szczegółowe Kolej Linowa Kasprowy Wierch System kolei: Kolej wahadłowa z 2 linami nośnymi na każdej jezdni typu 60-ATW Lokalizacja: Zakopane, Tatry dolina Bystra Rok budowy: 1936, całkowita przebudowa 2007 Data rozpoczęcia eksploatacji: 26.02.1936, po przebudowie 15.12.2007 Okres eksploatacji: Całoroczny Położenie poszczególnych stacji (m.n.p.m.): Stacja dolna Kuźnice 1030,14 Stacja pośrednia Myślenickie Turnie 1355,08 Stacja górna Kasprowy Wierch 1959,60 Różnica wysokości: Odcinek I 324,94, Odcinek II 604,52 Długość trasy [m]: pozioma/ukośna: Odcinek I 1956,95/1981,85 Odcinek II 2195,86/2279,43 Prędkość jazdy (m/s): Odcinek I - poniżej 7, Odcinek II poniżej 8 Średnie pochylenie trasy [%]: Odcinek I 17,39, Odcinek II 26,89 Zdolność przewozowa: 360 os/h zimą, 180 os/h latem Dane szczegółowe 1. Ilość pojazdów i ich pojemność (osób) Odcinek I 2 wagony 60+1 Odcinek II 2 wagony 60+1 2. Ilość podpór (szt.) Odcinek I 3, Odcinek II 3 3. Średnice lin Średnica liny nośnej ø (mm) Odcinek I 2 liny 45, Odcinek II - 2 liny 45 Średnica liny napędnej ø (mm) Odcinek I- 31,5, Odcinek II 31,5 Średnica liny odciążnej ø (mm) Odcinek I 25, Odcinek II 31,5 Dane szczegółowe Kolej Linowa Goryczkowa System kolei: Kolej jednolinowa o ruchu okrężnych z krzesłami dwuosobowymi niewyprzęganymi Lokalizacja: Zakopane, Tatry dolina Goryczkowa Rok budowy: 1969 Data rozpoczęcia eksploatacji: 14.XII.1969 r. Okres eksploatacji: Sezonowa tylko w okresie zimowym Położenie poszczególnych stacji (m.n.p.m.): Stacja górna 1958, Stacja dolna 1355,5 Różnica wysokości: 602,5 Długość trasy [m]: pozioma/ukośna: 1624,51/ 1736,6 Prędkość jazdy (m/s): 2,2 Średnie pochylenie trasy [%]: 37,09 Zdolność przewozowa: 730 Dane szczegółowe 1. Ilość pojazdów i ich pojemność (osób) 156 krzeseł dwuosobowych 2. Ilość podpór (szt.) 19 3. Średnice lin ø: 32 Dane szczegółowe Kolej Linowa Gąsienicowa System kolei: Napowietrzna kolej jednoliniowa z niewyprzęganymi 4 osobowymi krzesłami typu 4CLF Lokalizacja: Zakopane, Tatry dolina Gąsienicowa Rok budowy: 1962, modernizacja 2000 Data rozpoczęcia eksploatacji: marzec 1962, po ostatniej modernizacji 18.12.2000 r. Okres eksploatacji: Sezonowa tylko w okresie zimowym Położenie poszczególnych stacji (m.n.p.m.): Stacja górna 1952,95, Stacja dolna 1601,38 Różnica wysokości: 351,57 Długość trasy [m]: pozioma/ukośna: 1097,01/ 1155,97 Prędkość jazdy (m/s): 2,4 Średnie pochylenie trasy [%]: 32,05 Zdolność przewozowa os./h: 2397 Dane szczegółowe 1. Ilość pojazdów i ich pojemność (osób) 162 krzesła czteroosobowe 2. Ilość podpór (szt.) 15 3. Średnice lin ø: 41 strona 14

strona 15 Polskie Koleje Linowe

strona 16

Zakopane Gubałówka, Butorowy Wierch Lato Na Gubałówkę wyjeżdżamy koleją linowo-terenową. Komfortowy wagon z przeszklonym dachem umożliwia nam w całej pełni podziwiać najpiękniejszą część panoramy Tatr. Wszyscy wiedzą, że przy słonecznej pogodzie taras widokowy koło górnej stacji oraz górna polana zmieniają się we wspaniałą patelnię, na której opala się pół Polski. Latem rejon Gubałówki stanowi znakomity teren nie tylko dla zabawy, wypoczynku i opalania się, lecz także daje możliwość doskonałego zapoznania się z panoramą niemal całych Tatr, ich układu orograficznego, pięter roślinności. Na północ od grzbietu gubałowskiego panoramę zamykają najwyższe szczyty Beskidów z Babią Górą i Pilskiem, na wschód widać Gorce i Pieniny, na zachodzie przy dobrej pogodzie lśni w słońcu tafla Zalewu Orawskiego. Zabudowania terenu szczytowego to przede wszystkim budynki stacyjne, restauracja ze stylowym wnętrzem a także widoczny z daleka ponad Zakopanem przekaźnik i nadajnik radiowo telewizyjny. Swoisty urok mają niewielkie, ale zwykle dobrze wyposażone domki góralskie, zimą zwłaszcza oblegane przez przyjezdnych, a także - stylowa drewniana kaplica z wnętrzem, projektowanym m.in. przez Antoniego Kenara. Dodatkową atrakcją Gubałówki jest plac zabaw dla dzieci oraz letnia zjeżdżalnia grawitacyjna, w której można przejechać się wózkami, pokonującymi ułożoną na górnej polanie trasę po serpentynach z prędkością do 28 km/godz. Zima Narciarskie możliwości Gubałówki to oczywiście przede wszystkim zjazdy południowym stokiem, najstarszą w Polsce stuletnią trasą narciarską, sztucznie zaśnieżoną i oświetloną. Na Górnej Polanie znajdują się wyciągi orczykowe oraz park snowboardowy. W odległości ok. 3 km na zachód od Gubałówki znajduje się krzesełkowa kolej linowa Butorowy Wierch skąd prowadzą liczne narciarskie trasy biegowe, dzięki którym w ciszy i spokoju można podziwiać panoramę Tatr. Stok Gubałówki jest jednym z najpiękniejszych widokowo stoków narciarskich. Na Butorowy Wierch można wjechać dwuosobową koleją krzesełkową a następnie wybrać się na niemęczący spacer na Gubałówkę, po drodze podziwiając piękne widoki panoramy tatrzańskiej. 15-minutowy wjazd koleją dostarcza niezapomnianych widoków na Tatry polskie i słowackie. Butorowy Wierch stanowi świetny punkt wypadowy dla wycieczek pieszych i rowerowych, które poza pięknymi widokami na kilka pasm górskich, dają możliwość zapoznania się z ciekawą architekturą i oryginalnym folklorem. Ponadto mało, kto wie, że w lasach gubałowskich, ponad Butorowym Wierchem, kryję się zarastające torfowiskową roślinnością jeziorko, znane właściwie tylko zbieraczom grzybów i jagód. Zimą Butorowy Wierch oferuje liczne narciarskie trasy biegowe, dzięki którym w ciszy i spokoju można podziwiać panoramę gór, zwłaszcza Tatry Zachodnie. strona 17

Dane ogólne Kolej Linowo-Terenowa Gubałówka System kolei: Kolej linowo-terenowa z 2 wagonami w ruchu wahadłowym na jezdni jednotorowej z mijanką typu Abt Lokalizacja: Zakopane Rok budowy: 1938 modernizacje 1986 i 2001 Data rozpoczęcia eksploatacji: 20.12.1938 i po ostatniej modernizacji 15.12.2001 Okres eksploatacji: Całoroczny Położenie poszczególnych stacji (m.n.p.m.): Stacja dolna 822,00 Stacja górna 1122 Różnica wysokości: 300 Długość trasy [m]: pozioma/ukośna: 1301,00, 1307,00 Prędkość jazdy (m/s): 10 Średnie pochylenie trasy [%]: 23 Zdolność przewozowa: 2000 os/h Dane szczegółowe Ilość pojazdów i ich pojemność (osób) 2 wagony, 120+1. Średnice liny napędnej ø (mm) 33 Dane torowiska szyny typu S 33 rozstaw szyn [mm] 1200 Dane ogólne Kolej Linowa Butorowy Wierch System kolei: Kolej jednolinowa o ruchu okrężnych z krzesłami dwuosobowymi niewyprzęganymi Lokalizacja: Kościelisko Rok budowy: 1977 Data rozpoczęcia eksploatacji: 04.02.1977 r. Okres eksploatacji: Całoroczny Położenie poszczególnych stacji (m.n.p.m.): Stacja dolna 886,3 Stacja górna 1158,4 Różnica wysokości: 272,1 Długość trasy [m]: pozioma/ukośna: 1619,0 / 1646,0 Prędkość jazdy (m/s): 2,0/1,6 Średnie pochylenie trasy [%]: 16,8 Zdolność przewozowa: 880/700 os/h Dane szczegółowe Ilość pojazdów i ich pojemność (osób) 200 krzesełek dwuosobowych Ilość podpór (szt.) 19 Średnice liny nośnonapędnej ø (mm) 28 strona 18

strona 19 Polskie Koleje Linowe

strona 20

Krynica Góra Parkowa Lato Kolej linowo-terenowa na Górę Parkową w Krynicy była pierwszą tego typu koleją w Polsce i zachowała do dziś swój charakter stając się swego rodzaju zabytkiem jeszcze przedwojennej myśli technicznej. Góra Parkowa to malowniczy teren rekreacyjny usytuowany w centrum miasta w końcowym odcinku słynnego krynickiego deptaka, gdzie do spacerów zachęcają spokojne i piękne aleje Parku Zdrojowego. W pobliżu górnej stacji kolei znajduje się teren zabaw dla dzieci i nie tylko dla nich, na który składają się Rajskie ślizgawki zjeżdżalnie o rozmaitym stopniu trudności, zjeżdżalnia pontonowa, indiańska wioska oraz stylowa restauracja przyciągająca miłośników dobrej kuchni. Wszystkich, którzy lubią tańczyć zapraszamy na górna stację pod pergole na five o clock, gdzie przy dobrej muzyce można miło spędzić czas. Zima Zimą Góra Parkowa zaprasza najmłodszych miłośników białego szaleństwa na taśmowy przenośnik Sun, Kid, znajdujący się na Kubusiowym Stoku, który z pewnością umili najmłodszym czas i dostarczy wielu niezapomnianych wrażeń zarówno narciarzom jak i saneczkarzom. strona 21

Dane ogólne Kolej Linowo-Terenowa Góra Parkowa System kolei: Kolej linowo-terenowa, wahadłowa z mijanką Abt Lokalizacja: Krynica Rok budowy: 1937, modernizacja napędu 1997/1998 Data rozpoczęcia eksploatacji: 08.12.1937 Okres eksploatacji: Całoroczny Położenie poszczególnych stacji (m.n.p.m.): Stacja dolna 584,23 Stacja górna 732,80 Różnica wysokości: 148,57 Długość trasy [m]: pozioma 624,63, ukośna 642.058 Średnie pochylenie trasy [%]: 23 Zdolność przewozowa: (osób na godz. w jednym kierunku): 500 os/h Prędkość jazdy (m/s): 4 Dane szczegółowe Ilość pojazdów i ich pojemność (osób): 2 wagony, 50+1. Średnica liny napędnej f (mm): 22 Dane torowiska szyny typu: klinowa SK 30, rozstaw szyn [mm]: 1000 strona 22

strona 23 Polskie Koleje Linowe

strona 24

Szczawnica Palenica Lato Kolej krzesełkowa Palenica ma stację dolną nad Grajcarkiem, koło zdroju wody mineralnej Szymon, w Szczawnicy Wyżniej, nieopodal końcowego przystanku spływu Dunajcem. Dojazd do stacji górnej na szczycie Palenicy trwa tylko 3 minuty. Przy górnej stacji od wiosny do jesieni funkcjonuje bardzo popularna zjeżdżalnia wózkowa świetna atrakcja zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci. Turyści górscy mogą stąd dość wygodną ścieżką przez piękną widokowo polanę opadającą spod szczytu Szafranówki do głównego szlaku pienińskiego, prowadzącego na wschód na najwyższy szczyt Pienin Wysoką, lub na zachód do Szczawnicy Niżniej, na Sokolicę i Trzy Korony. Zapierające dech widoki na pobliskie Pieniny, a przy dobrej pogodzie również na Tatry przyciągają licznych turystów. Z dolnej stacji prowadzi szlak rowerowy na Słowację do Czerwonego Klasztoru. Zima Zimą Palenica i Szafranówka oferują narciarzom i snowboardzistom całą gamę możliwości: na Szafranówce funkcjonują trzy wyciągi orczykowe, przy których znajdują się dwie trasy zjazdowe - łatwa (400 m długości, 75 m różnicy wysokości) i średnio trudna (500 m długości, 100 m różnicy wysokości). Z Palenicy prowadzą dwie zjazdowe trasy narciarskie: Palenica I - trudna (1000 m długości, 250 m różnicy wysokości) i Palenica II, tzw. trasa rodzinna - średnio trudna (1800 m długości, 270 m różnicy wysokości). Trasy są sztucznie zaśnieżane a nartostrady wyrównywane i utrzymywane ratrakami, trasa Palenica I ma homologację FIS do przeprowadzania zawodów w slalomie specjalnym i gigancie, zaś trasa na Szafranówce i Palenica II są wieczorami oświetlane. Zapraszamy narciarzy o każdym stopniu trudności od początkujących na Polanę Szafranówki aż po profesjonalistów na zjazdy Palenicą I. strona 25

Dane ogólne Kolej linowa Palenica System kolei: Napowietrzna kolej jednolinowa z wyprzęganymi 4-osobowymi krzesłami typu 4-CLD Lokalizacja: Szczawnica Rok budowy: 1991, całkowita przebudowa 2005 Data rozpoczęcia eksploatacji: 19.09.1991 po przebudowie 17.12.2005 Okres eksploatacji: Całoroczny Położenie poszczególnych stacji (m.n.p.m.): Stacja dolna 456,75 Stacja górna 719,85 Różnica wysokości: 263,10 Długość trasy po stoku [m]: 757,08 Średnie pochylenie trasy [%]: 37,32 Zdolność przewozowa: (osób na godz. w jednym kierunku): 2200 os/h Prędkość jazdy (m/s): 5 Dane szczegółowe Ilość pojazdów i ich pojemność (osób): 54 krzesła czteroosobowe Ilość podpór (szt.): 10 Średnica liny napędnej f (mm): 36 strona 26

strona 27 Polskie Koleje Linowe

strona 28

Międzybrodzie Żywieckie Góra Żar Lato Latem z usług kolei linowo-terenowej na Górę Żar korzystają turyści, podziwiający rozległą panoramę krainy jezior i zalewów Beskidu Żywieckiego, przełom Soły i góry Beskidu Małego. Swój początek mają tu liczne wędrówki piesze, jaki i rowerowe. W pobliżu dolnej stacji kolei znajduje się Górska Szkoła Szybowcowa im. Adama Dziurzyńskiego, wypożyczalnia rowerów górskich oraz parking. Przy górnej stacji jest bar, restauracja i taras widokowy oraz sztuczne jeziorko - zbiornik wodny elektrowni szczytowo-pompowej, mający 14 hektarów powierzchni i mieszczący 2 miliony metrów sześciennych wody. W pobliżu górnej stacji funkcjonuje także 300-metrowy wyciąg orczykowy, wykorzystywany w lecie przez miłośników mountainboardu. Organizowane są tu zawody mountainboardowe, motocrossowe oraz downhillowe. W pobliżu dolnej stacji kolei znajduje się zjeżdżalnia pontonowa, stanowiąca znakomitą zabawę dla każdego bez względu na wiek oraz park linowy. Zima Zimą narciarze i snowboardziści korzystają ze średnio trudnej trasy o długości 1600m, sztucznie zaśnieżanej i utrzymywanej ratrakami, oświetlonej i nagłośnionej. W pobliżu górnej stacji funkcjonuje 300-metrowy wyciąg orczykowy, a także inne atrakcje dla dorosłych i dla dzieci. Przy dolnej stacji działa stok narciarski dla najmłodszych wraz z taśmowym przenośnikiem Sun Kid. Na miejscu znajduje się również profesjonalna wypożyczalnia sprzętu narciarskiego, serwis oraz szkoła narciarska i snowboardowa. strona 29

Dane ogólne Kolej Linowo-Terenowa Żar System kolei: Kolej linowo-terenowa, wahadłowa z mijanką Lokalizacja: Międzybrodzie Żywieckie Rok budowy: 2003 Data rozpoczęcia eksploatacji: 14.02.2004 Okres eksploatacji: Całoroczny Położenie poszczególnych stacji (m.n.p.m.): Stacja dolna 454,50 Stacja górna 758,50 Różnica wysokości: 304 Długość trasy [m]: pozioma 1301,00 ukośna 1334,00 Średnie pochylenie trasy [%]: 22 Zdolność przewozowa: (osób na godz. w jednym kierunku): 1200 os/h Prędkość jazdy (m/s): 5 Dane szczegółowe Ilość pojazdów i ich pojemność (osób): 2 wagony, 115+1 Średnica liny napędnej f (mm): 30 Dane torowiska szyny typu S30 rozstaw szyn [mm]: 1000 strona 30

strona 31 Polskie Koleje Linowe

strona 32

Zawoja Mosorny Groń Lato Zawoja najpiękniejsza wieś Beskidów przyciąga turystów nie tylko ze względu na piękne krajobrazy i walory klimatyczne, ale również godne zwiedzenia zabytki, głównie sakralne datowane na XVIII i XIX wiek. Mosorny Groń z czteroosobową koleją krzesełkową, jest jedną z głównych atrakcji Zawoi. Ze szczytu, rozpościera się urzekający widok na masyw Babiej Góry, Policy, Jałowca a dalej na Beskid Żywiecki, Makowski i Tatry. Z Mosornego Gronia dotrzemy wyznaczonym szlakiem do Mosornego Potoku gdzie znajduje się wodospad należący do największych wodospadów w Beskidach. Przy dolnej stacji kolei linowej znajdują się komfortowe pokoje gościnne, restauracja oraz parking. Zawoja jest jedną z najdłuższych wsi w Polsce. Miejscowość ta stanowi punkt wypadowy urozmaiconych widokowo szlaków turystycznych, znajdują się tu liczne trasy rowerowe, również z Mosornego Gronia umożliwiające spędzanie wolnego czasu w otoczeniu niepowtarzalnego krajobrazu. Zima Obok alpejskich tras rejonu Kasprowego Wierchu, poprzez najstarszą w Polsce trasę narciarską na Gubałówce, wyczynową i rodzinną trasę na Palenicy w Szczawnicy oraz trasę z najpiękniejszymi widokami na Górze Żar w Międzybrodziu Żywieckim, Polskie Koleje Linowe S.A. polecają wszystkim narciarzom zimowe atrakcje na Mosornym Groniu w Zawoi. Mosorny Groń to nowoczesny ośrodek turystyczno-narciarski, który powstał w 2003 roku. W jego skład wchodzi kolej krzesełkowa wraz z oświetloną i sztucznie zaśnieżaną trasą narciarską o długości 1320 m, posiadającą licencję FIS, która umożliwia rozgrywanie krajowych i międzynarodowych zawodów narciarskich.teren ten jest doskonały nie tylko do uprawiania narciarstwa zjazdowego ale i biegowego. Trasy biegowe prowadzą ze szczytu Mosornego Gronia w kierunku Hali Śmietanowej i Masywu Policy. Zapewniamy wspaniale przygotowane trasy narciarskie oraz miła i fachową obsługę. strona 33

Dane ogólne Kolej linowa Mosorny Groń System kolei: Napowietrzna kolej jednolinowa z niewyprzęganymi krzesełkami 4 osobowymi Producent POMA typ Alpha TSF 4 Lokalizacja: Zawoja Rok budowy: 2003 Data rozpoczęcia eksploatacji: 17.12.2003/ 18.12.2010 przez PKL Okres eksploatacji: Całoroczny Położenie poszczególnych stacji (m.n.p.m.): Stacja dolna 713 Stacja górna 1045 Różnica wysokości: 332 Długość trasy po stoku [m]: 1312 Średnie pochylenie trasy [%]: 25,3 Zdolność przewozowa: (osób na godz. w jednym kierunku): 2400 os/h Prędkość jazdy (m/s): 0-2,5 Dane szczegółowe Ilość pojazdów i ich pojemność (osób): 176 krzesła czteroosobowe Ilość podpór (szt.): 12 Średnica liny napędnej f (mm): 40,5 strona 34

strona 35 Polskie Koleje Linowe

Kasprowy Wierch 1987 m.n.p.m. Kasprowy Wierch Gąsienicowa Goryczkowa 1 Gąsienicowa 2 Goryczkowa nartostrady szlaki narciarskie szlaki narciarskie jednokierunkowe dwukierunkowe 1 Dolina Goryczkowa-Hala Kondratowa 2 Hala Kondratowa-Kalótwki-Kuźnice 1 Dolina Goryczkowa-Rowieńki Kondrackie-Kuźnice 1 Hala Gąsienicowa-Kuźnice

Palenica 722 m.n.p.m. 1 2200 os/h 1000 m 2 750 os/h 300 m 3 750 os/h 300 m 4 2200+750 os/h 2000 m Gubałówka 1123 m.n.p.m. 1 2000 os./h dojazd do trasy nr 2 750 os./h 300 m strona 38

Góra Żar 761 m.n.p.m. 1 1100 os./h 1600 m 2 750 os./h 300 m 3 1140 os./h 51 m Mosorny Groń 1045 m.n.p.m. 1 2400 os./h 1320 m strona 39

Charytatywna pomoc Polskie Koleje Linowe S.A. dostrzegają potrzebę niesienia pomocy osobom mniej sprawnym, pochodzącym z ubogich rodzin i środowisk. Z zaangażowaniem reagujemy na problemy potrzebujących, dlatego też staramy się aktywnie odpowiadać na kierowane do PKL S.A. prośby o pomocy w skorzystaniu z przejazdów kolejami linowymi. Pomagamy zarówno instytucjom pomocy społecznej czy charytatywnym, dzieciom z ubogich środowisk, warsztatom terapii zajęciowych, ale także osobom indywidualnym znajdującym się w trudnych warunkach życiowych czy materialnych. Celem jest pobudzenie i rozwój aktywności tych osób, integracja ze środowiskiem i zapobieganie izolacji społecznej. Wiemy, że często osoby te potrzebują nawet niewielkiego wsparcia czy zachęty, aby życie przybrało inny kształt i przyniosło odrobinę radości. Właśnie dzięki takim urządzeniom jak koleje linowe osoby mniej sprawne, chore i starsze mogą, choć przez chwile znaleźć się w sercu gór, stanąć na szczycie by podziwiać piękne widoki i doznać w życiu czegoś niepowtarzalnego.