BIULETYN PARAFII PW. ŚW IGNACEGO LOYOLI W GDAŃSKU ŚWIADKIEM BYŁA NOC

Ad Maiorem nr 16/2017 (28) 16 kwietnia 2017 Dei Gloriam BIULETYN PARAFII PW. ŚW IGNACEGO LOYOLI W GDAŃSKU ŚWIADKIEM BYŁA NOC Dwa tysiące lat po zmartwychwstaniu Pana trudno jest uwierzyć w Jego Pusty Grób. Ale czy współczesnym Jezusowi było łatwiej? Wielu było świadkami Jego śmierci i pogrzebu, jednak nikt nie widział Zmartwychwstającego. Tylko noc była świadkiem. Jedynym zaś dowodem zmartwychwstania Pana są Jego uczniowie, którzy uwierzyli Temu, który śmierć zwyciężył i ukazywał się im przez czterdzieści dni. Świadectwo ich życia i męczeństwa jest dowodem na to, że grób Pana naprawdę stał się pusty. Zmartwychwstały jako pierwszej ukazał się Marii Magdalenie. Płacząca niewiasta nie rozpoznała jednak swojego Nauczyciela, bo oczy miała zalane łzami. Rozpoznała Go dopiero, gdy Ten zwrócił się do niej po imieniu, w sposób całkowicie intymny. My również zalani łzami nie rozpoznajemy Zmartwychwstałego Mistrza i trudno nam uwierzyć w to, że śmierć nie jest końcem. Lecz On zwraca się do nas w słowie Bożym w sposób osobisty, poruszając nasze serca i osuszając łzy. Słowo usłyszymy tylko wtedy, gdy odkryjemy tę melodię, w której zwraca się Ono tylko do nas te dźwięki, które rozpoznamy tylko my. Muzyka, którą śpiewa Zmartwychwstałe Słowo, pobudza nas na nowo do życia. Do życia, to znaczy, że byliśmy umarli? Tak, umarli jesteśmy zawsze wtedy, gdy naszym życiem nie rządzi Ewangelia, lecz grzech, gdy jesteśmy przywiązani do tego, co daje nam ten świat, a nie kierujemy się Obietnicą, która trzeciego dnia wyszła z grobu. Zmartwychwstanie Chrystusa to nie fakt, który wydarzył się kiedyś w przeszłości, a dziś jest tylko przez nas uroczyście wspominany. Zmartwychwstanie to rzeczywistość, która ma swój początek w pustce Grobu Pańskiego, ale trwa także dziś w powstających z grzechów uczniach Nazarejczyka. Pustym Grobem możesz stać się i ty! Wielkanoc to nie dzień w kalendarzu, lecz twoje do życia powracanie! ks. Mateusz Tarczyński

ZE SŁOWA BOŻEGO NA NIEDZIELĘ ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO DZ 10,34A.37-43; PS 118,1-2.16-17.22-23; KOL 3,1-4 LUB 1 KOR 5,6B-8; Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono. Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, /które mówi/, że On ma powstać z martwych. NA TROPIE HISTORII... WIELKANOC Zanim wrócimy do zwiedzania naszego kościoła nie sposób przejść obojętnie wobec tematu Niedzieli Wielkanocnej. Tydzień temu rozważaliśmy temat Triduum Paschalnego, dzisiaj przyjrzyjmy się historii tego najważniejszego święta w roku liturgicznym dla chrześcijan. Historia Wielkanoc, Niedziela Wielkanocna, także: Wielka Niedziela, Zmartwychwstanie Pańskie, w prawosławiu: Pascha najstarsze i najważniejsze święto chrześcijańskie upamiętniające Misterium paschalne Jezusa Chrystusa: jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie[, obchodzone przez Kościoły chrześcijańskie zachowujące Nicejskie wyznanie wiary (325 r.). Rozwinęło się od święta obchodzonego w duchu i prawdzie (J 4,24) w ramach żydowskich obrzędów Pesach. Następnie, po oddzieleniu Kościoła od Synagogi, stało się prostym dorocznym świętem poprzedzonym jednym lub kilkoma dniami postu, sprawowanym jako całonocne czuwanie (Wigilia Paschalna), w czasie którego opowiadano historię zbawienia zwieńczoną w wydarzeniach paschalnych z udziałem Jezusa Chrystusa i składano eucharystyczną ofiarę prawdziwego Baranka (por. Orędzie paschalne) Syna Bożego. A ostatecznie przybrało formę trzydniowego obchodu tzw. Triduum paschalnego, poprzedzonego czterdziestodniowym okresem przygotowania (Wielki post) i kontynuowanego radosną celebracją pięćdziesięciu dni okresu wielkanocnego aż do święta Zesłania Ducha Świętego. Obrzędy Wigilii Paschalnej, Wielkiej Nocy par excellence, stanowiącej serce Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego, jak ukazują np. przepisy obrządku rzymskiego, rozpoczynają się w sobotę po zapadnięciu zmroku. Nie wolno ich rozpocząć, zanim nie zapadnie noc, a należy je zakończyć przed świtem. Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego jest wspominana w ciągu roku liturgicznego poprzez świętowanie niedzieli. Jak się wyraził Jan Paweł II w liście Dies Domini, niedziela jest paschą tygodnia, podczas której świętujemy zwycięstwo Chrystusa nad grzechem i śmiercią, dopełnienie w Nim dzieła pierwszego stworzenia i początek «nowego stworzenia» (por. 2 Kor 5, 17).

Obchody Wielkanocy w Kościele rzymskokatolickim Poprzedzający Wielkanoc tydzień, stanowiący okres wspominania najważniejszych dla wiary chrześcijańskiej wydarzeń, nazywany jest Wielkim Tygodniem. Ostatnie trzy doby tego tygodnia: Wielki Czwartek (wieczór), Wielki Piątek, Wielka Sobota i Niedziela Zmartwychwstania znane są jako Triduum Paschalne (Triduum Paschale). Niedziela wielkanocna rozpoczyna się już w sobotę po zachodzie słońca. Rozpoczyna ją Wigilia Paschalna, podczas której zapala się paschał wielką woskową świecę, która symbolizuje zmartwychwstałego Chrystusa. Jest to również ostatni dzień Triduum Paschalnego, liczonego według kalendarza żydowskiego od wieczora Wielkiego Czwartku do wieczornych nieszporów w Niedzielę. Świętowanie Wielkanocy rozciąga się na kolejne osiem dni oktawę wielkanocną, a szerzej na cały Okres wielkanocny, trwający 50 dni, a którego zakończeniem jest dzień pięćdziesiątnicy Niedziela Zesłania Ducha Świętego. W 40. dniu (czwartek) obchodzona jest uroczystość Wniebowstąpienia Pana Jezusa. W tym okresie używa się w liturgii białego koloru szat liturgicznych. Wyznaczanie daty Wielkanocy Podczas soboru nicejskiego w 325 roku ustalono, że będzie się ją obchodzić w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni Księżyca. Ta skomplikowana zasada jest w istocie przełożeniem na solarny w swej naturze kalendarz juliański konkretnej daty 14 nisan z religijnego kalendarza hebrajskiego, który jest kalendarzem lunarno-solarnym. Data 14 nisan wyznacza w kalendarzu hebrajskim początek święta Paschy, wokół którego działy się wydarzenia zbawcze. Wielkanoc jest więc świętem ruchomym: może wypaść najwcześniej 22 marca, zaś najpóźniej 25 kwietnia. Z datą Wielkanocy powiązany jest termin większo-

ści ruchomych świąt ogólnochrześcijańskich i katolickich, m.in.: Środa Popielcowa, wielki post, Triduum Paschalne, Wniebowstąpienie Pańskie, Zesłanie Ducha Świętego, Boże Ciało i inne. Po wprowadzeniu kalendarza gregoriańskiego znów pojawiły się odmienności: w prawosławiu Wielkanoc obchodzi się bowiem zgodnie z kalendarzem juliańskim. Pius X próbował ustalić stałą datę Wielkanocy. W 1913 r. został rozesłany dobiskupów stosowny kwestionariusz. Większość odpowiedzi była przychylna proponowanej zmianie, jednak 9 grudnia tego samego roku projekt oprotestowała Kongregacja Rytów, argumentując, że groziłoby to naturalizacją wielkiego wydarzenia, jakim było Zmartwychwstanie Chrystusa. Ostatnio niektóre środowiska chrześcijańskie postulują ustanowienie Wielkanocy, jako święta niezależnego od faz księżyca. Między innymi proponuje się obchodzenie Wielkanocy zawsze w drugą niedzielę kwietnia, czyli od 8 do 14. Inna opcja to propozycja utrzymywania siedmiu niedziel pomiędzy Świętem Trzech Króli a Środą Popielcową. Daje ona również termin od 8 do 14 kwietnia w roku zwykłym, a w przestępnym od 7 do 13. Polska tradycja Do XVIII wieku msze rezurekcyjne odprawiane były o północy, potem świętowano rezurekcję rano (resurrectio łac. oznacza zmartwychwstanie). Do dnia dzisiejszego w wielu parafiach msze rezurekcyjne są odprawiane o poranku. Zapowiada ją uroczyste bicie w dzwony, głoszące, że Chrystus zmartwychwstał. Jednocześnie słychać kanonadę ze strzelb, petard, armatek i moździerzy, a cały ten harmider ma budzić świat do życia. W niektórych parafiach rezurekcja rozpoczyna się po Liturgii Światła w Wigilię Paschalną. Mszę poprzedza uroczysta procesja z Najświętszym Sakramentem. Rozpoczyna się przy znajdującym się w kościele symbolicznym Grobie Pańskim, przy którym ksiądz śpiewem oznajmia zmartwychwstanie Chrystusa. Następnie, niosąc monstrancję z Hostią kapłan prowadzi procesję dookoła kościoła, przy którym dawniej tradycyjnie usytuowany był cmentarz, aby również zmarłym ogłosić zmartwychwstanie. W procesji niesiona jest również figura Chrystusa Zmartwychwstałego. Na początku mszy wznoszony jest okrzyk radości Alleluja (z hebr. Chwalajcie Jahwe), będący przyśpiewem w pieśniach wielkanocnych. Oznaką radości są również używane w okresie wielkanocnym pozdrowienia: Chrystus zmartwychwstał z odpowiedzią: Zmartwychwstał prawdziwie lub Prawdziwie powstał. Aleksandra Szwarc 16 KWIETNIA: WSPOMNIENIE ŚW. BENEDYKTA JÓZEFA LABRE Umarł wiosną 1783 r. na zapleczu rzymskiej rzezi. Wcześniej został znaleziony przez miejskiego rzeźnika, który widząc wykończonego człowieka, zabrał go z ulicy. Zapewne nie wiedział, że dla tego mężczyzny nawet mała klitka była pałacem królewskim. Przed śmiercią Benedykt wyglądał jak starzec, jego ciało było wyniszczone, a miał zaledwie 35 lat. Przedtem, przez jakiś czas, jego sypialnią był mały kąt w Koloseum, w Rzymie. W dodatku jego codziennością było sypianie pod gołym niebem. Zawsze też przykrywał się tym samy poszarpanym i zabrudzonym habitem. Na ciele miał wiele ran, a także wiele insektów. Jednym słowem, był wszystkim czego brzydzi się drugi człowiek. Takich ludzi omijało się i omija z daleka. Mimo swego odpychającego wyglądu, było w nim coś ujmującego. On nigdy o nic nie

prosił, a gdy coś dostał to od razu dzielił się tym z innymi. Nie miał nic z dóbr materialnych, prócz książek, które trzymał w worku: Nowy Testament, Naśladowanie Chrystusa i brewiarz. Esencją jego życia były modlitwa i czytanie. Tam gdzie się pojawiał, zawsze wzbudzał emocje, od wzruszenia przez niepokój aż po obrzydzenie czy zgorszenie. Jego obecność nigdy nie spotkała się z obojętnością. W Rzymie nazywano go wręcz francuskim świętym. Benedykt Józef Labre był z pochodzenia Francuzem. Urodził się jako pierwszy z piętnaściorga dzieci w rodzinie chłopskiej. Skończył szkołę podstawową, a po niej jego stryj (proboszcz) uczył go łaciny. Gdy skończył 16 lat, chciał zostać trapistą (Zakon Cystersów powołany do życia w mieście La Trappe we Francji). Jednak rodzice się temu sprzeciwili. Gdy osiągnął pełnoletność znów próbował pójść do zakonu. Pukał do bram klasztorów kartuskich i cysterskich, czasem nawet był przyjmowany na próbę. Mimo to szybko wszyscy go odprawiali zgodnie mówiąc, że był niezdatny do życia we wspólnocie, był niespokojny i nie było nad nim kontroli. Wtedy opuścił Francję i wyruszył do Włoch. Podczas pobytu w Piemoncie napisał ostatni raz do swoich krewnych. Wyruszył do Rzymu z nadzieją, że tam znajdzie klasztor gotowy go przyjąć. W czasie tej podróży zrozumiał, że jego powołaniem nie jest życie w klasztorze, lecz ciągłe życie w drodze. Życie wypełnione niebezpieczeństwami, spotkaniami, samotnością i z uciskiem bez żadnego pocieszenia. Był widziany w Niemczech, Szwajcarii czy Hiszpanii. Nigdy nie został mnichem, księdzem, nie wygłaszał też płomiennych kazań. Jednak surowy i płomienny blask jego życia był świadectwem, które poruszało sumienia. Tam gdzie się pojawiał, na zmianę, wzbudzał entuzjazm, odrazę, wszystkich poruszał. We Francji nie budził zaufania. Jednak po tym jak odszedł do Pana, ludzie oblegli jego dom. Chcieli jakąś rzecz jako relikwię. Umarł święty mówiono w Rzymie i pogrzebano go koło głównego ołtarza kościoła Madonna dei Monti. Kilka lat później w wielu domach można było znaleźć jego obrazki. Żywot św. Benedykta Józefa napisał jego własny spowiednik, ks. Marconi. Opublikował go w rok po jego śmierci. Można tam przeczytać opis ponad setki cudownych uzdrowień, jakie w pierwszych miesiącach po zgonie zdarzyły się przy grobie świętego. Beatyfikacji świętego włóczęgi dokonał papież Pius IX w roku 1861, a kanonizacji papież Leon XIII w roku 1881. CUD ZMARTWYCHWSTANIA Zmartwychwstanie jakie daje nam wszystkim Chrystus, jest rzeczywistością, która tak jak On, była, jest i zawsze będzie owiana tajemnicą naszego zbawienia. Ale nie dokonało by się ono, gdyby nie ofiara jaką On sam dobrowolnie złożył. Krzyż, znak hańby i pogardy miał się stać według Jego planu symbolem zwycięstwa i radości, że śmierć przyszła tylko na chwilę i nigdy nie zwyciężyła. Co najważniejsze, to wszystko wydarzyło się bez ludzkiej woli, bez wyboru w tamtej chwili, a to oznacza, że każdy może z tej wielkiej łaski skorzystać. Dziś możemy i musimy wybierać co chcemy czynić i za czym się opowiadać, za dobrem czy za złem. A nasz wybór będzie później skutkował tym, gdzie się znajdziemy. Czy razem z Chrystusem w chwale Jego Królestwa, czy też, gdzieś bardzo daleko od Niego. I także w tym cudownym wydarzeniu ujawnia się głęboka nauka dla nas, niby tak banalnie prosta, ale jakże ważna, ażeby w naszym życiu nigdy nie brakowało poświęceń, ofiarności nawet tych bolesnych i trudnych do przyjęcia, ale zawsze oddawanych w Jego imieniu.

Bo w tym imieniu jest nasze życie, a brak ofiary to brak życia, to tylko pusta otchłań, do której możemy trafić, bo Jego tam nie będzie. Kolejny aspekt, to brak świadków zmartwychwstania. Sceny kaźni i męki rozgrywały się na oczach wielu, a dobro jakie zostało z tego wszystkiego nam dane dzieje się w samotności. Ta wielka Boża tajemnica ukazuje, że dobro należy czynić w skrytości, nie dla poklasku, ale dla chwały nieba. A to tak samo jak Jezusowi, pozwoli nam spotkać się kiedyś z Ojcem, który będzie dobrze wiedział o wszystkich naszych czynach. OGŁOSZENIA PARAFIALNE Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego 16.04.2017r. 1. Następne Msze św. w dniu dzisiejszym o godz. 9.30; 11.00; 12.15; 14.00 i 18.00. Nowenna przed Uroczystością Miłosierdzia Bożego o godz. 17.45. 2. Jutro, w II Święto Wielkanocne Msze św. jak w każdą niedzielę. Taca przeznaczona jest na KUL oraz inne uczelnie katolickie. 3. W Oktawie Wielkanocy, aż do II Niedzieli Wielkanocnej (białej) Msze św. o godz. 6.30; 7.00 i 18.30. Nowenna z Koronką do Miłosierdzia Bożego przez cały tydzień o godz. 18.15. Z racji oktawy Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego w piątek nie obowiązuje nakaz wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych. Zapraszamy na Msze św. w Oktawie Wielkanocnej. 4. Składamy serdeczne Bóg zapłać paniom i panom, Panu Aleksandrowi oraz kościelnej służbie Semper fidelis za przygotowanie naszej świątyni i terenu kościelnego na Święta Wielkanocne. Bóg zapłać Żywemu Różańcowi i wiernym za kwiaty do Grobu Pańskiego i Pani Ani za wystrój kościoła. Bóg zapłać Akcji Katolickiej, Diakonowi Pawłowi, Ks. Wiesławowi i młodzieży za przygotowanie Ciemnicy i Grobu Pańskiego. Kapłanom, Ministrantom, Panu Organiście, Panu Kościelnemu, Diakonowi Pawłowi i młodzieży za przygotowanie Tridium Paschalnego. Dziękujemy Diakonowi za jego pomoc duszpasterską w okresie Wielkiego Postu w naszej parafii. Serdecznie dziękujemy wszystkim wiernym o dobrym sercu za dary składane w Wielkim Poście dla potrzebujących. 5. W środę nowenna do M.B. Nieustającej Pomocy o godz. 18.00, a codziennie przez cały tydzień Nowenna do Miłosierdzia Bożego z Koronką przed Świętem Miłosierdzia Bożego o godz. 18.15. 6. W sobotę zapraszamy na adorację Najświętszego Sakramentu po Mszy św. wieczornej do godz. 20.30. 7. W przyszłą niedziele, 23 kwietnia Święto Miłosierdzia Bożego. Możemy uzyskać odpust darowania kary za grzechy będąc w łasce uświęcającej. W Święto Miłosierdzia Bożego zapraszamy na Koronkę do Miłosierdzia o godz. 15.00 oraz na adorację Najświętszego Sakramentu do godz. 18.00. W przyszłą niedzielę rozpoczynamy kolejny Tydzień Miłosierdzia. Po Mszach

św. zbiórka do puszek w całej Archidiecezji na Caritas. 8. Na miesiąc kwiecień i maj można zamawiać Msze św. 9. Pod chórem nabywamy biuletyn parafialny i czasopisma religijne oraz książkę cegiełkę z dziejów z okresu Wolnego Miasta Gdańska. 10. Składamy serdeczne Bóg zapłać rodzinom za ofiary na potrzeby kościoła w ubiegłym tygodniu w wysokości 925 zł. Ofiarę złożyło 5 rodzin. Bóg zapłać. Obecnie trwają prace związane z ogrzewaniem kościoła pompami cieplnymi. Dlatego prosimy rodziny naszej parafii o szybkie wsparcie tej inwestycji. 11. Wszystkim parafianom i dobrodziejom wyrażamy w dzisiejsze najważniejsze Święto Katolickie Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego serdeczne Bóg zapłać za wszelkie ofiary składane na cele inwestycyjne w parafii. Nadal prosimy rodziny o składanie ofiar na potrzeby parafii. Za wielki dar serca na chwałę Bożą i dla naszego zbawienia serdeczne Bóg zapłać 12. W ubiegłym tygodniu odeszli do wieczności: śp. Henryk Orzechowski lat 59 zam. ul. Małomiejska śp. Mirosław Kacprzycki lat 59 zam. ul. Małomiejska Pomódlmy się za naszych zmarłych wspomnianych w wypominkach, za dobrodziejów, ofiarodawców. UWAGA: Na koniec ogłoszeń składamy wszystkim zgromadzonym na Mszy św. życzenia świąteczne. Każdy kapłan od siebie i całej wspólnoty kapłańskiej.

Życzenia Wielkanocne Niech Zmartwychwstały Chrystus napełnia Was prawdziwym pokojem, którego świat dać nie może, niech daje siłę do pokonywania trudności, obdarzając wszelkimi potrzebnymi łaskami i błogosławieństwem. Niech spotkanie z Nim w Poranek Wielkanocny umacnia wiarę w Jego żywą obecność w naszym życiu, w Jego Słowie, w Sakramentach Świętych i zawsze prowadzi nas do spotkania z Nim w Eucharystii i w drugim człowieku. Błogosławionych Świąt i radosnego świętowania. Alleluja! Wasi Duszpasterze Biuletyn para ii pw. św. Ignacego Loyoli w Gdańsku skład i druk: ul. Brzegi 49, 80-045 Gdańsk - Stare Szkoty tel. 58 309 46 02 signacy@diecezja.gda.pl www.ignacydiecezja.gda.pl www.spokokatolik.pl