Веселка Житомирщини Tęcza Żytomierszczyzny

Веселка Житомирщини Tęcza Żytomierszczyzny

Веселка Житомирщини Tęcza Żytomierszczyzny Прибирання Польського цвинтаря у Житомирі 16 квітня 2011 року за ініціативи Житомирської обласної Спілки поляків України, Консульства РП у Житомирі та сприяння міського голови напередодні Вербної Неділі відбулося прибирання Польського цвинтаря у м. Житомирі. Житомирський Польський цвинтар за своєю значимістю в Україні поступається лише Личаківському у Львові. Тут знаходяться могили видатних діячів польської культури Юліуша Зарембського, батьків Ігнація Яна Падеревського, представників родин Монюшко, Домбровських, одного із ініціаторів будівництва курії Римсько-Католицької церкви Анджея Федуковича. У цій благородній справі взяли участь працівники Консульства РП у Житомирі на чолі з почесним Консулом Ю. Водерацьким, голови польських організацій В. Лясковська-Щур, М. Півоварська, М. Староверов, Р. Вонсович, керівник ансамблю «Дзвонечки» Я. Поліщук, учні шкіл 17, 28 і 36 та молодь обласної Спілки поляків України. Marsz w Zytomierzu pod polskim sztandarem Tradycyjnie z inicjatywy Żytomierskiego Obwodowego Związku Polaków na Ukrainie w dniu 9 maja Polacy z Żytomierza kroczyli w uroczystym marszu z okazji Dnia Zwycięstwa pod biało-czerwoną flagą. Główny cel akcji to podkreślenie, że święto Zwycięstwa jest świętem pokoju i jednoczenia się, miłości do bliźniego i przyjaźni. Tego dnia staramy się złożyć hołd pamięci bohaterom tych okropnych bitew i przypomnieć o żytomierskich kombatantach, którzy przyczynili się do wielkiego zwycięstwa nad faszyzmem. Tu, obok Obelisku Sławy, że wznosi się nad wysokimi skalistymi urwiskami, zbierała się na wiec-rekwiem wielotysięczna żytomierska społeczność. Wojskowym salutem i minutą milczenia obecni uszanowali bohaterów, którzy zginęli w walce z faszyzmem. Kwiaty do podnóża pomnika, w którym pali się Wieczny Ogień, złożyli przedstawiciele obwodowej, miejskiej, rejonowej władzy, Rady weteranów, kierownicy obwodowych zarządów i resortów, przedstawiciele społeczeństwa Żytomierza, goście miasta oraz członkowie ŻOZPU. Uczestnicy i organizatorzy przedsięwzięcia pt.: «Polska moja Ojczyzna» Uroczystość patriotyczna pod powyższą dewizą odbyła się w Żytomierzu oraz we wsi Trokowyczy. Wspólnie z uczniami z Gimnazjum nr 1 w Żytomierzu i Liceum Przyrodniczo-Ekologicznym we wsi Trokowyczy dzieci uczyniły wyjątkowo ciepłą atmosferę, śpiewając polskie piosenki i deklamując znakomite wiersze. Uroczystość swoją obecnością zaszczycił dyrektor Liceum we wsi Trokowyczy Wiktor Rudyk oraz prezes Żytomierskiego Obwodowego ZPU Wiktoria Laskowska -Szczur. Pan dyrektor podkreślił, że Polacy i Ukraińcy są narodami ze wspólną i ciekawą przeszłością i że dziś należy kontynuować współpracę między Polską a Ukrainą pogłębiając wiedzę o kulturze obydwu państw. Wszyscy uczestnicy otrzymali dyplomy potwierdzające udział w uroczystości patriotycznej oraz wspaniałe prezenty.

w numierze SpiS Treści: Зміст: 2 actualności 3 «potop polski» w rzymie beatyfikacja Jana pawła ii 6 musimy przebaczyć, ale nie wolno zapomnieć 8 światowy Dzień polonii i polaków za Granicą 10 Diecezja Kijowsko-Żytomierska Koś-cioła rzymskokatolickiego świętowała 50-lecie kapłańskiej i 20-lecie biskupiej posługi Biskupa Ordynariusza Jana purwińskiego 1 2 Nasza diecezja ciągle rozwija się, wszystko przed nami 20 Nowa książka 21 Житомирська музична весна 22 Wybitni polacy 24 święta Wielkanocne 2 actualności 3 «potop polski» w rzymie beatyfikacja Jana pawła ii 6 musimy przebaczyć, ale nie wolno zapomnieć 8 Світовий день Полонії та поляків за кордоном 10 Києво-Житомирська дієцезія Римсько-Католицької Церкви відзначала 50-ліття священницького і 20 єпископського служіння єпископа-ординарія Яна Пурвінського 1 2 Наша дієцезія тільки розвивається, все попереду 20 Нова книга 21 Житомирська музична весна 22 Wybitni polacy 24 święta Wielkanocne Tęcza Żytomierszczyzny kwartalnik mniejszości polskiej Założyciel i wydawca: Żytomierski Obwodowy Związek Polaków na Ukrainie redakcja w składzie: mgr Wiktoria Laskowska-Szczur (redaktor naczelny) Janina Laskowska (łamanie komputerowe) mgr Elwira Gilewicz kc. dk. dr Jacek Pawłowicz dr Iryna Kopoć mgr Wiktoria Wachowska Aleksander Pywowarski Zdj. z archiwu Żytomierskiego Obwodowego ZPU adres redakcji: ul.czerniachowskiego 34B 10005, m. Żytomierz adres do korespondencji: Ul Korolowa 46A/83 10025 m. Żytomierz Засновник і видавець: Житомирська обласна Спілка поляків України Редакція у складі: Вікторія Лясковська-Щур (головний редактор) Яніна Лясковська (компютерна верстка) Ельвіра Гілевич Кс. дк. Яцек Павлович Ірина Копоть Вікторія Ваховська Олександр Пивоварський Фотографії з архіву Житомирської обласної СПУ Адреса редакції: вул. Черняховського 34б 10005, м. Житомир Адреса для листування: вул. Корольова 46 А/83 10025 м. Житомир Свідоцтво про державну рестрацію друкованого засобу масової інформації серії ЖТ 473 від 24.03.2011 Nadrukowano: PP Melnik S. O. m. Żytomierz, ul. Puszkińska 63 Надруковано: ПП Мельник С. О. м. Житомир, вул. Пушкінська 63 Nakład 500 szt. Тираж 500 прим. Ціна договірна Materialy podpisane nie zawsze odpowiadają poglądom redakcji Редакція може не поділяти думку авторів матеріалів Шукайте нас на сайті: www.zozpu.zhitomir.net e-mail: zpuzytomierz@mail.ru

Wdn. 28.01-01.02.2011 r. w Sycowie na Dolnym Śląsku odbył się VIII Koncert Charytatywny na rzecz pomocy Rodakom na Białorusi i Ukrainie Rodacy Rodakom. Zespół młodzieżowy Podolskie Kwiaty z Koziatynia oraz Drewlanie z Żytomierza zaczarowali swoimi występami. Organizatorem koncertu był m. in. Krzysztof Świderek, Konsul Generalny RP w Winnicy. Polski Bal Karnawałowy odbył się 26 lutego z udziałem przedstawicieli polonijnych organizacji Winnickego Okręgo Konsularnego. Wśród zaproszonych znależli się również polscy biznesmeni, prowadzące swoją działalność na Ukrainie, miejscowa władza oraz organizatorzy dyplomatyczny korpus Konsulatu KG RP w Winnicy. Celem Balu jest integracja Polonii Winnickiego, Chmielnickiego i Żytomierskiego obwodów, podkreslił Generalny Konsul RP w Winnicy Krzysztof Świderek. Bal uświetnili swoimi występami artyści: grupa BENE z Warszawy i wokalny duet Ojciec i syn z Sycowa oraz z Ukrainy: polonijny zespół z Koziatyna Podolski kwiat i zespół Drewlany z Żytomierza. Koncertem w Żytomierzu 27 lutego zakończyła tournee w Ukrainie znana polska pianistka Joanna Lawrynowicz. Artystka wystąpiła z sukcesem w Kijowskiej Filharmonii Narodowej, w Charkówie i Dniepropietrowsku. Solowy koncert fortepianowy utworów Chopina odbyl się i w Żytomierskiej Filharmonii Obwodowej, gdzie salę wypelnili amatorzy muzyki. Licznie przybyła społeczność polska. Występ Joanny Lawrynowicz zdumiał potężną energetyką i ekspresyjnym wykonaniem utworów legendarnego polskiego kompozytora Fryderyka Chopina. Fortepianowy wieczór w Żytomierzu był zorganizowany przez Polski Instytut w Kijowie i Konsulat RP w Żytomierzu. Milion Ukraińców było w Europie. Ponad milion wiz do państw Unii Europejskiej otrzymali obywatele Ukrainy w 2010 r. głoszą opublikowane dane przedstawicielstwa Unii Europejskiej w Kijowie. Prawie połowę z nich wydały konsulaty Polski. W ubiegłym roku polskie konsulaty wydały Ukraińcom 452 tys. wiz i odnotowują spadek liczby wniosków wizowych rozpatrywanych odmownie z 2,7 proc. w 2009 r. do 2,1 w roku ubiegłym. Ogółem we wszystkich konsulatach krajów UE na Ukrainie wskaźnik odmów wyniósł w minionym roku 3 proc. W odróżnieniu od Ukraińców obywatele UE, w tym Polski, podróżują na Ukrainę bez wiz. Kijów zniósł je jeszcze w 2005 r. Pomnik Polskim profesorom. W lipcu 1941 roku na Wzgórzach Wuleckich hitlerowcy rozstrzelali 25 profesorów z lwowskich uczelni, członków ich rodzin i znajomych, którzy przebywali w ich domach w czasie aresztowań. Komitet wykonawczy lwowskiej Rady Miejskiej wydał zgodę na budowę pomnika poświęconego polskim profesorom rozstrzelanym we Lwowie w 1941 roku. Zostanie odsłonięty 4 lipca, w 70. rocznicę zbrodni. Autorem projektu pomnika jest profesor krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych Aleksander Śliwa. Siedmiometrowa brama symboliczne przejście pomiędzy życiem i śmiercią, z przybitą kartką z rozkazem oprawców 2 ActuAlności przedstawia dziesięcioro przykazań. Regularność konstrukcji narusza przykazanie piąte: nie zabijaj. Na pomniku znajdzie się tablica z listą zabitych i informacją o zbrodni dokonanej 70 lat temu. Do lipca zostanie uporządkowany teren parku, w którym stanie monument. W przyszłości powstanie także muzeum poświęcone tragicznym wydarzeniom. Europejski Dom Spotkań we Lwowie rozpoczął działalność. Ma być platformą współpracy polskich i ukraińskich organizacji pozarządowych. Pierwszym projektem, jaki chce realizować, jest wprowadzenie w obwodzie lwowskim przesiewowych badań słuchu dla noworodków. Polsko-ukraińska fundacja Europejski Dom Spotkań została założona przez liderów organizacji obywatelskich z Polski i Ukrainy. Dotychczas był to ruch, teraz EDS chce być, w intencji jej działaczy, realną platformą współpracy". "Celem Europejskiego Domu Spotkań jest umożliwienie wymiany myśli, uczuć i doświadczeń, aby słowa o partnerstwie i pojednaniu narodów polskiego i ukraińskiego stawały się rzeczywistością" ciem i śmiercią, z przybitą kartką z rozkazem oprawców czytamy w komunikacie prasowym EDS. W otwarciu Europejskiego Domu Spotkań uczestniczyli m.in. mer miasta Andrij Sadowy, przedstawiciele władz Wrocławia oraz posłowie na Sejm RP. W dniach od 1 do 3 kwietnia 2011 roku w Kijowie odbył się Międzynarodowy Festiwal Sztuki Amatorskiej ArtTalentFest zakrojone na wielką skalę ogólnoukraińskie wydarzenie artystyczne, które ma w planach stać się stałym festiwalem. Żytomierz reprezentował Narodowy Zespół Tańca Polskiego «Koroliwski» (kierownikiem zespołu jest Irena Świtelska), który działa przy Żytomierskim Obwodowym Związku Polaków Ukrainy. W kategorii «solo» w tańcu narodowym wystąpił Sergiusz Świtelski, który wykonał narodowy taniec polski «Mazur» i ukraiński «Hopak» z baletu Taras Bulba. Za oba numery Sergiusz otrzymał złoty i brązowy medal. Zmarca 2011 roku audycja «Uczymy się polskiego» ukazuje się na kanale «Sojuz -TV» w każdą sobotę o 10:40 z powtórką o 18:50. Trwanie 15 minut. Podawanie materiału odbywa się w językach ukraińskim i polskim. W późniejszych planach jest stworzenie innych oświatowych programów dla mniejszości narodowej Żytomierszczyzny. Cykl programów przygotowała i prowadzi doświadczony metodysta, naukowiec i wykładowca Wiktoria Wachowska. Аudycja ukazał się przy poparciu dyrektora «Soyuz-TV» Olega Babkina i prezesa Żytomierskiego obwodowego Związku Polaków Ukrainy Wiktorii Laskowskiej Szczur. Wdniu 06 kwietnia z-ca Ministra Spraw Zagranicznych pan Henryk Litwin dokonał uroczystego otwarcia Konsulatu Generalnego RP w Sewastopolu.W uroczystości uczestniczył m.in. wiceminister spraw zagranicznych Henryk Litwin, który niebawem obejmie stanowisko polskiego ambasadora w Kijowie. Otwarcie tego konsulatu pokazuje, jak poważnie Polska wspiera dążenia Ukrainy do integracji europejskiej ciem i śmiercią, z przybitą kartką z rozkazem oprawców, mówił Litwin. Opracowanie redakcji

PAmiętAmy o nich «potop polski» w rzymie beatyfikacja Jana pawła ii Ktoś nieobznajomiony w temacie będąc w Rzymie na przełomie kwietnia i maja mógłby wyrazić zdziwienie obecnością nieprzeliczonej masy ludzi różnych ras i narodów. Bo choć ulice Wiecznego Miasta zawsze pełne są różnorodnych turystów, którzy ściągają tu aby zobaczyć pamiątki starożytności, niezliczone muzea i galerie, to jednak tym razem nie byli to zwykli turyści. Nie chodzili w ciszy i spokoju porównując, to co piszą znane przewodniki z oglądaną rzeczywistością. Ten wielobarwny tłum, machający swoimi narodowymi flagami, rozśpiewany językami wszystkich narodów niczym nie przypominał turystów. Więc, po co przybyli do grodu Remusa i Romulusa? A może to koncert jakiejś światowej sławy gwiazdy rocka ściągnął te tłumy? Nie? Więc kto i co? Wsłuchując się okrzyki, pieśni i skandowanie z łatwością ta osoba mogłaby wychwycić powtarzające się słowa: «Giovanni Paulo» «Beatificatione», «Papa Polacco» itd. Mógłby usłyszeć znane po całym świcie słowa pieśni «Barka» czy «Czarna Madonna». I wtedy wszystko staje się jasne. To nie koncert gwiazdy rocka, nie zabytki sztuki i architektury ściągnęły te tłumy do Stolicy Chrześcijaństwa. Te ponad dwa miliony ludzi przyjechały ze wszystkich kontynentów, aby wziąć udział w beatyfikacji Tego, który równe sześć lat temu w wigilię Święta Bożego Miłosierdzia powrócił do domu Ojca, który całe swoje życie szukał ludzi, zwłaszcza młodych, a oni wtedy przyszli do Niego. To ten, którego pogrzeb zgromadził ok. 300 tysięcy wiernych oraz 200 prezydentów i premierów, a także przedstawicieli różnych religii światowych, w tym duchownych islamskich i żydowskich. Podczas której to uroczystości nikt nie płakał, a wręcz przeciwnie ludzie, tak jak w czasach starożytnych, wołali «Santo subito» («święty natychmiast») przekonani o Jego świętości, a wiatr symbol Ducha Świętego wertował karty Ewangeliarza rozłożonego na Jego trumnie i w końcu silnym podmuchem go zamknął, tak 3

PAmiętAmy o nich jak zamknięte zostało Jego życie, które było nieustannym odczytywaniem i realizacją słów Ewangelii. To Jan Paweł II Wielki, Papież Polak, który przez niemal 27 lat swojego pontyfikatu zadziwiał świat, to On ściągnął ten tłum, wśród którego najliczniejszą grupę stanowili oczywiście jego rodacy Polacy. Jedna z Włoszek, którą po drodze spotkaliśmy w Rzymie mówiła: «chyba pół Polski jest dzisiaj w Rzymie, istny potop!» Tak to był «potop polski», ale był to potop pokojowy, modlitewny nie jak ten «potop szwedzki», który w XVII w. zalał Polskę. Wybrałem się więc tam i ja, nie mogłem tam nie być! Przecież jak wielu należę do Pokolenia JP2. Całe moje dzieciństwo, młodość i powołanie kształtowało się w cieniu tego Największego Syna naszego Narodu. Nigdy nie zapomnę dnia, gdy stałem z moją Mamą w aptece i nagle z impetem wpadł do niej jakiś młody człowiek. Ciszę apteki przerwał jego krzyk: wiecie już!? Mamy papieża! Karol Wojtyła z Krakowa! Był to dzień 16 października 1978 r. Z tą chwila wszystko się zmieniło, zmienił się świat, zaczęły padać kolejne mury. Wydawało się, że kolos komunizmu nigdy nie rumie, ale on stał na glinianych nogach i wystarczył «kamyk z Polski» Jan Paweł II aby runął i runął, a jego upadek był wielki i dał wolność. Tylko, co myśmy z tą wolnością zrobili??? Warto się nad tym zastanowić i przypomnieć sobie nauczanie bł. Jana Pawła II na temat wolności. Musiałem tam pojechać. Z grupą z mojej rodzinnej parafii z Dębicy najpierw pokłoniwszy się «il Santo» w Padwie, czyli św. Antoniemu, a potem «Biedaczynie z Asyżu» św. Franciszkowi dotarliśmy do Rzymu. Przed drugą w nocy w niedziele 1 maja ustawiliśmy się w wielotysięcznej kolejce na via della Conciliatione z bardzo nikłą nadzieją, że uda nam się wejść na Plac św. Piotra, który może pomieścić tylko 300 tys. ludzi, a cóż to jest gdy chętnych jest prawie dwa miliony! A jednak się udało! Po czterech godzina stania w morderczym ścisku weszliśmy na plac znajdując miejsce po lewej stronie placu przy jednej z dwu fontann, dziele genialnego Berniniego. Byliśmy szczęśliwi, że jesteśmy tak blisko w porównaniu z tymi, którzy będą musieli śledzić przebieg uroczystości na telebimach rozstawionych aż za Tybrem.Zaczęło się długie oczekiwanie. Niektórzy pielgrzymi zmęczeni całonocnym oczekiwanie starli się jeszcze chwilę zdrzemnąć inni (zwłaszcza młodzież) rozpierani energią i entuzjazmem śpiewali (jak zwykle najgłośniejsi byli Hiszpanie). O godzinie 9 rozpoczęło się na placu nabożeństwo. Bez przesady można powiedzieć, że był to triumf Córki naszego Narodu, skromnej i cichej zakonnicy z Krakowskich Łagiewnik św. s. Faustyny Kowalskiej. Koronka do Bożego Miłosierdzia, którą przekazał tej zakonnicy Pan Jezus była odmawiana w różnych językach, a zakończył ją polski śpiew «Jezu ufam Tobie». Po tym nabożeństwie rozpoczęła się uroczysta celebra Mszy św. beatyfikacyjnej, której osobiście przewodniczył Ojciec święty Benedykt XVI. Była to rzecz nadzwyczajna, gdyż uroczystościom beatyfikacyjnym zazwyczaj przewodniczy legat papieski. Papież przewodniczy jedynie uroczystościom kanonizacyjnym. Po Liturgii Słowa rozpoczęła się sama beatyfikacja. Najpierw został przedstawiony życiorys przyszłego błogosławionego, a po nim przy aplauzie milionów wiernych papież Benedykt XVI ogłosił swojego poprzednika na Stolicy Piotrowej Jana Pawła II błogosławionym. Oto formuła beatyfikacji: «Spełniając życzenie naszego brata, kardynała Agostino Vallini, naszego wikariusza dla diecezji rzymskiej, wielu innych naszych braci w biskupstwie oraz wielu wiernych, za radą Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, mocą naszej władzy apostolskiej zezwalamy, aby Czcigodnemu Słudze Bożemu, Janowi Pawłowi II, papieżowi przysługiwał tytuł błogosławionego i aby można było obchodzić jego święto w miejscach i w sposób ustanowiony przez prawo co roku 22 października. W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego» Po jej wygłoszeniu wierni odpowiedzieli: «Amen». I wtedy tłum eksplodował radością. Na frontonie Bazyliki św. Piotra przy wtórze falujących flag biało-czerwonych odsłonięto portret błogosławionego sporządzony na podstawie jednej z fotografii wykonanej przez polskiego fotoreportera Grzegorza Gałązki. Długo trwały oklaski i okrzyki radości. Musiano aż w pięciu językach podawać komunikat z prośbą, aby zachować ciszę. 4

PAmiętAmy o nich W wygłoszonej po włosku homilii Benedykt XVI zaznaczył, że już w dniu pogrzebu Jana Pawła II «czuliśmy unoszącą się woń świętości, a Lud Boży na różne sposoby okazywał swoją cześć dla niego». Nawiązując do słów Jezusa: «Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli!», papież wyjaśnił, że «Jan Paweł II jest błogosławiony ze względu na swą wiarę, mocną i wielkoduszną, wiarę apostolską». Cześć homilii Papież wygłosił po polsku: «Swoim świadectwem wiary, miłości i odwagi apostolskiej, pełnym ludzkiej wrażliwości, ten znakomity Syn narodu polskiego, pomógł chrześcijanom na całym świecie, by nie lękali się być chrześcijanami, należeć do Kościoła, głosić Ewangelię». Do Polaków w ojczystym języku papież zwrócił się również tradycyjnie przed odmówieniem modlitwy «Królowo nieba wesel się», którą odmawia się w okresie wielkanocnym zamiast «Anioł Pański», mówiąc: «Wszystkich zawierzam wstawiennictwu waszego błogosławionego Rodaka, papieża Jana Pawła II. Niech wyprasza dla was i dla swej ziemskiej Ojczyzny dar pokoju, jedności i wszelkiej pomyślności». Całość uroczystości beatyfikacyjnych była tłumaczona na język polski. Wszyscy uczestnicy mogli słuchać tego tłumaczenia dzięki Radiu Watykańskiemu, które w tych godzinach na swoich falach je nadawało. Ciekawym było to, że podczas całej uroczystości beatyfikacyjnej nad placem unosił się podczepiony do balonów potężny transparent z napisem «Deo gratias» (Bogu niech będą dzięki) z chwilą ogłoszenia Jana Pawła II błogosławionym przecięto linki, na których był on podtrzymywany i transparent ten poszybował ku niebu jakby «list do Pana Boga» z dziękczynieniem za ten wielki dar błogosławionego Jana Pawła II. Po skończonych uroczystościach jeszcze długo na Placu św. Piotra Polacy i inne grupy z różnych narodów tańczyli z radości. Inni poszli się ustawić w kolejce do Bazyliki św. Piotra, w której przed głównym ołtarzem była wystawiona trumna z relikwiami już błogosławionego Jana Pawła II. My niestety ze względu na czas (w kolejce stano, jak się później dowiedzieliśmy do 5 godzin) musieliśmy już opuścić Rzym. Sądzę, że warto jeszcze napisać kila zdań na temat tego, czym jest beatyfikacja w Kościele. Otóż przez długie wieki w prawie kościelnym nie było rozróżnienia pomiędzy beatyfikacją a kanonizacją. Takie rozgraniczenie nastąpiło dopiero w 1634 roku za sprawą papieża Urbana VIII, gdy wprowadzono tzw. pierwszy stopień kanonizacji, czyli beatyfikację. Pierwszym beatyfikowanym w 1661 był Franciszek Salezy. Kanonizacja jest najstarszą formą oficjalnego uznania przez najwyższą władzę kościelną świętości Sługi Bożego (taki tytuł przysługuje osobie, wobec której zostało wszczęte postępowanie beatyfikacyjne). Natomiast sam akt beatyfikacyjny został wprowadzony w celu rozwiązania potrzeb pastoralnych Kościołów lokalnych w zakresie kultu świętych. W dzisiejszy, prawie kanonicznym (prawie Kościoła) kanonizacja jest ostatecznym aktem papieskim, przez który Sługa Boży, zaliczony uprzednio do błogosławionych, zostaje wpisany do katalogu świętych, któremu papież poleca oddawać kult publiczny kościelny należny osobom świętym. Natomiast sama beatyfikacja jak pisze H. Misztal w Prawo kanonizacyjne. Lublin 20032, s. 96 jest aktem papieskim zezwalający na kult publiczny Sługi Bożego ograniczony do jakiegoś kraju, miasta, diecezji lub rodziny zakonnej lub ograniczony do określonych dekretem papieskim aktów. Tak więc w zasadzie beatyfikacja jest już prawnym aktem, który potwierdza świętość życia danej osoby. Jedyną różnicę pomiędzy tymi dwoma aktami (beatyfikacyjnym a kanonizacyjnym) stanowi zakres kultu oraz to, że beatyfikacja jest pierwszym etapem postępowania kanonizacyjnego. I tak w przypadku 5

PAmiętAmy o nich beatyfikacji, czyli tzw. błogosławionego, kult ten jest ograniczony. Obejmuje on zazwyczaj terytorium jakiegoś kraju, miasta, a nawet zaledwie jakieś tylko wspólnoty. W przypadku bł. Jana Pawła II jego wspomnienie liturgiczne, które papież wyznaczył na dzień 22 października, będzie obowiązkowe w diecezji rzymskiej oraz w całej Polsce. Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, specjalna dykasteria (odpowiednik ministerstwa) w Watykanie starała się w ten sposób pogodzić liturgiczne wymogi związane z ograniczonością kultu przysługującego błogosławionemu oraz znaczenie postaci Jana Pawła II dla Kościoła. Stąd m.in. wyznaczenie daty wspomnienia na 22 października, co pozwala uniknąć niedogodności liturgicznych związanych dniem śmierci, 2 kwietnia, bądź rocznicą wyboru 16 października. Beatyfikacja, czy wyniesienie do chwały ołtarzy, jak czasami mówimy, zezwala, aby nowemu błogosławionemu można było oddawać w Kościele kult. Beatyfikacja nie jest jednak kanonizacją i kultu błogosławionego nie można stawiać na równi z czcią, jaką oddajemy w Kościele świętym. Z drugiej strony osoba Jana Pawła II była zupełnie wyjątkowa. Był przecież znany na całym świecie. Od dnia śmierci był uważany za świętego. To nie jest zwykły błogosławiony moglibyśmy powiedzieć. Dlatego dekret wydany przez Kongregację stara się jakoś pogodzić te dwie kwestie, tzn. ograniczenie wynikające z beatyfikacji i wyjątkowość Błogosławionego. W związku z tym powstaje pytanie: czy 22 października w Kościele rzymskokatolickim na Ukrainie nie będzie mogło być obchodzone wspomnienie liturgiczne bł. Jana Pawła II? Oczywiście, że będzie można to wspomnienie obchodzić! Gdyż każdy biskup diecezjalny (ordynariusz) lub cała Konferencja Biskupów danego kraju zgodnie z Instrukcją Calendaria particularia, która zawiera cały szereg szczegółowych przepisów odnośnie kalendarza liturgicznego poszczególnych diecezji może do takiego kalendarza dopisać inne obchody świętych lub błogosławionych, którzy zgodnie z prawem zostali wpisani do Martyrologium lub do jego Dodatku, a w szczególny sposób związani są z krajem, narodem lub większym terytorium. Dlatego w dniu 22 października, który jest datą inauguracji pontyfikatu w 1978 r. w liturgii usłyszymy słowa specjalnej modlitwy-kolekty: Boże, bogaty w miłosierdzie, z Twojej woli błogosławiony Jan Paweł II, papież, kierował całym Kościołem, spraw, prosimy, abyśmy dzięki jego nauczaniu z ufnością otworzyli nasze serca na działanie zbawczej łaski Chrystusa, jedynego Odkupiciela człowieka. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Czytają tę modlitwę z łatwością można zauważyć wyraźne nawiązanie do dwóch encyklik papieskich. Pierwsze słowa: «Boże, bogaty w miłosierdzie...», to odwołanie się do encykliki Dives in misericordia. Zaś końcowe słowa modlitwy: «...jedynego Odkupiciela człowieka» przywołują pierwszą encyklikę Jana Pawła II Redemptor hominis. Błogosławiony Janie Pawle II wstawiaj się za nami, za wszystkimi Polakami rozsianymi po całym świecie, abyśmy nie zatracili swojej polskiej tożsamości, nie zapomnieli swoich korzeni i abyśmy Twoje słowa, które do nas kierowałeś, wcielali w czyn. kc. dk. dr. Jacek Jan Pawłowicz Zdj. autora Musimy przebaczyć, ale nie wolno zapomnieć Papież Jan Paweł II tak się modlił: «Klękamy przy nieznanych mogiłach z tą świadomością, że zapłacili oni szczególną cenę naszej wolności. Dali rzec można definitywny kształt tej wolności, klękamy zwłaszcza przy mogiłach katyńskich. Prawda Katynia jest stale obecna w naszej świadomości, nie może być wymazana z pamięci Europy i nie może być nigdy wymazana z pamięci Polaków» (Modlitwa wigilijna, Jan Paweł II, 24.12.1993 r.). 10 kwietnia w katedrze p.w. św. Zofii w Żytomierzu odbyła się Msza Święta w intencji ofiar katyńskich, którą celebrował J.E. Biskup Ordynariusz Jan Purwiński. 11 kwietnia w szkole nr 17 przy wsparciu Związku Polaków, odbył się Dzień Pamięci ofiar Katyńskich. W Akademii wzięli udział wiceprezydent 6

PAmiętAmy o nich Żytomierza A. Boczkowski, naczelnik ds. oświaty W. Arendarczuk, Prezes ŻOZPU W. Laskowska- Szczur. Katyń to zbrodnia ludobójstwa W niezwykle wymowny sposób uczniowie opowiedzieli o wydarzeniach, które przez kilkadziesiąt lat były przemocą wymazywane z pamięci narodu dramatycznych losach polskich jeńców wojennych i bestialskim ludobójstwie. Starannie przygotowane widowisko skłaniało do zadumy i przemyśleń. Patriotyczne wiersze, a także Requiem w wykonaniu Anastazji Duchnicz wywoływały łzy wzruszenia, chwytały za serce i przeszywały duszę. Dla wszystkich obecnych występ młodzieży stanowił niezapomnianą lekcję historii. Niezwykle przejmująca była scenografia krzyże z tabliczkami symbolizującymi miejsca masowych mordów sowieckich: Katyń, Charków, Miednoje, Smoleńsk, Kozielsk, Ostaszków, Bykownia... Katyń to rzeczywistość przez długie lata okrywana kłamstwem, przemilczana przez mocarstwa, do dzisiaj spychana na margines świadomości. Katyń to zbrodnia ludobójstwa, z punktu widzenia prawa jedno z najkrwawszych zbiorowych przestępstw, zbrodnia przeciwko ludzkości. Zbrodnia nierozliczona, nieosądzona przez żadną międzynarodową konstytucję. Zbrodnia katyńska to tylko ułamek GOL- GOTY WSCHODU. Pochylmy się z szacunkiem nad mogiłami ofiar zbrodni w Katyniu, Starobielsku, Ostaszkowie. Aby zachować pamięć o wojsku, które nie poległo, lecz zostało skrytobójczo zamordowane strzałem w tył głowy; o wymordowaniu polskiej inteligencji: lekarzy, naukowców, artystów, duchownych, dyplomatów. Tegoroczne uroczystości miały wyjątkowy charakter. Trudno nie łączyć ich z tragedią, która miała miejsce w ubiegłym roku pod Smoleńskiem. W miejscu stalinowskiej zbrodni w Smoleńskim obwodzie 10 kwietnia 2010 roku powinny były odbyć się wspólne polsko-rosyjskie uroczystości poświęcone 70-leciu masowego mordu polskich wojskowych. Jednak Katyń i Smoleńszczyzna znów stały się miejscem narodowej tragedii i żałoby Polaków. Wskutek katastrofy zginął Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński wraz małżonką, osoby pełniące wysokie urzędy państwowe, społecznicy i przedstawiciele duchowieństwa ogółem 96 osób. Razem ze swoją delegacją Lech Kaczyński zamierzał odwiedzić Katyński cmentarz znajdujący się niedaleko Smoleńska. Lech Kaczyński powinien był wygłosić przemówienie 10 kwietnia 2010 na polskim wojskowym cmentarzu w Katyniu podczas uroczystości żałobnych. Tragedia pod Smoleńskiem Była to druga pod względem liczby ofiar katastrofa w historii lotnictwa polskiego i największa pod względem liczby ofiar katastrofa w dziejach Sił Powietrznych RP. Katastrofy nie przeżyła żadna z osób obecnych na pokładzie. W samolocie TU-154, który krótko przed godziną 9 runął na ziemię 1,5 kilometra od lotniska w Smoleńsku, przebywała para prezydencka. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński profesor, opozycjonista, polityk. Przez wiele lat pełnił ważne funkcje państwowe, by w końcu 23 października 2005 roku, niespełna pięć lat przed katastrofą objąć tę najważniejszą Prezydenta RP. Jego małżonka Maria Kaczyńska obejmowała patronat nad wieloma akcjami dobroczynnymi. Wspierała środowiska artystyczne, kultywujące rodzimą kulturę i tradycję. Ostatni prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski doktor honoris causa czterech uczelni, uhonorowano go również wieloma odznaczeniami m. in. Orderem Orła Białego, przyznanym przez Jana Pawła II Wielkim Krzyżem Orderu Piano oraz otrzymanym od królowej Elżbiety II honorowym tytułem Rycerza Wielkiego Krzyża Orderu Św. Michała i Św. Jerzego. Na pokładzie znajdowały się inne najważniejsze osoby w państwie: szefowie polskich instytucji państwowych, przedstawiciele Sejmu, Senatu, Kancelarii Prezydenta, duchowieństwa, organizacji społecznych i Sił Zbrojnych RP, a także członkowie załogi samolotu, funkcjonariusze Biura Ochrony Rządu i osoby towarzyszące. Jest to smutne, przykre i bolesne, że katastrofa ta pochłonęła osoby, które pragnęły zmienić historię, upamiętnić coś ważnego w życiu Polski i historii II wojny światowej. Dramat Katynia domaga się od nas klarownej, autentycznej prawdy, nie zamazać jej, poznać do samego dna, pamiętać oto nasze zadanie. Są zbrodnie, które nie ulegają przedawnieniu. Są doświadczenia, których nie wolno zapomnieć, bo są one lekcją przyszłości. Po części artystycznej wszystkich przybyłych serdecznie powitał wiceprezydent Żytomierza A. Boczkowski. W imieniu Konsula Honorowego RP w Żytomierzu list odczytała I. Rudnicka. W. Laskowska- Szcur przypomniała o spotkaniu z parą Prezydencką Polaków Żytomierza w Kijowie, spotkanie w Senacie z Wicemarszałkiem K. Bochenek, o współpracy z prezesem Stowarzyszenia «Wspólnota Polska» M. Płażyńskim oraz przybliżyła postać ojca Józefa Jońca twórcy i propagatora Stowarzyszenia Parafiada. Dziękujemy p. dyrektor M. Serwaczuk, nauczycielom i uczestnikom za organizacje uroczystości. Mam głęboką nadzieję, że ta kwietniowa data wejdzie na stałe do kalendarza, jako ważna data upamiętniania ofiar katyńskich. Wiktoria Laskowska-Szcur 7

wydarzenie Światowy Dzień Polonii X Międzynarodowy Dni Polonii odbyły się na Ukrainie 6-7 maja 2011 w Winnicy i Berdyczowie. «Jak dotąd, wspólnych obchodach polskiej diasporze w różnych krajach miały miejsce w Łotwie, Grecji, Rosji, rok temu w Kanadzie. I tym razem na Ukrainie, w Winnicy i Berdyczowie, wyjaśnia Marszałek Senatu RP Bogdan Borusewicz. Na Ukrainie duża grupa Polaków i osób polskiego pochodzenia. Przy okazji, nie we Lwowie, jak się powszechnie uważa, i w Żytomierze, Winnicy, w centralnej części Ukrainy. Dlatego w Winnicy i Berdyczowie organizujemy Dni Polonii». X Всесвітні дні Полонії вперше пройшли в Україні 6-7 травня 2011 року, в містах Вінниці та Бердичеві. «Досі спільне святкування польської діаспори з різних країн відбувалося у Латвії, Греції, Росії, а рік тому у Канаді. А цього разу в Україні, у Вінниці і Бердичеві, пояснює Маршалек Сенату РП Богдан Борусевич. В Україні велика група поляків та осіб польського походження. До речі, не у Львові, як загально вважається, а в Житомирській області, у Вінниці, у Центральній Україні. Тому саме у Вінниці та Бердичеві ми організуємо Світовий день Полонії». Dni Polonii obchodzony od 2001 roku w różnych krajach z namiarem dołączyć do diaspory polskiej za granicą. W tym roku odbyły się na Ukrainie. Za organizowanie święta odpowiadał Konsulat Generalny RP w Winnicy, na czele z Konsul Generalny RP panem Krzysztofem Świderkiem. W uroczystości wzięli udział przewodniczący Rady Najwyższej Ukrainy Wołodymyr Łytwyn, przewodniczący Żytomierkiej obwodowej administracji Siergiej Ryrzuk, przewodniczący Żytomierskiej obwodowej Rady Joseph Zapalowskij, deputat narodowy Ukrainy Mykoła Rudczenko, polska delegacja pod przewodnictwem Marszałka Senatu RP Bogdana Borusewicza. Honorowi gośći zwiedzieli katedrzę św Barbary, Sanktuarium Matki Bożej Berdyczów i Muzeum Historii miasta Berdyczowa. W Domu kultury była możliwość obejrzeć wystawę "Ignacy Jan Paderewski i Ziemia Żytomierska". Nawiasem mówiąc, ta wystawa pokazywana była w miastach Ukrainy i Polski, w szczególności w Żytomierzu. Na scenie Domu Kultury w Berdyczowie słowo powitania skierowali lidery parlamentów Polski i Ukrainy przewodniczący Rady Najwyższej Ukrainy Wołodymyr Łytwyn oraz Marszałek Senatu RP Bogdan Borusewicz. Żytomierz jest małą ojczyzną Wołodymyra Łytwyna. Jak powiedział, "Wszyscy dorastali w środowisku międzynarodowym". Dlatego spotkania te są ważnym krokiem w umacnianiu przyjaznych stosunków i integracji kultur krajów sąsiednich. Ponieważ znaczna część mieszkańców regionu ok. 38.000 osób to Polacy. Ponadto, Wołodymyr Łytwyn powiedział Ukraina chce dołączyć do Wspólnoty Europejskiej, i "Polska dobrze rozumie Ukrainę." Z kolei Marszałek Senatu RP podkreślił, że "Wy nie zapomnieli o Polsce, a Pol- Дні Полонії святкуються з 2001 року в різних країнах світу з метою об єднання діаспори поляків за кордоном. У цьому році урочисті заходи відбулися в Україні. За організацію свята відповідало Генеральне Консульство РП у Вінниці на чолі з Генеральним Консулом Кшиштофом Сьвідереком. У заході взяли участь Голова Верховної Ради України Володимир Литвин, голова Житомирської обласної адміністрації Сергій Рижук, голова Житомирської обласної ради Йосип Запаловський, народний депутат України Микола Рудченко, численна польська делегація на чолі з Маршалком Сенату РП Богданом Борусевичем. У рамках урочистостей почесні гості відвідали Костел Святої Варвари, Санктуарій Матері Божої Бердичівської та музей історії міста Бердичева. У Домі культури вони також мали змогу оглянути виставку «Ігнацій Ян Падеревський та Житомирщина». До речі, дана виставка вже була презентована в деяких містах України та Польщі, зокрема в Житомирі. На сцені Дому культури в Бердичеві з вітальним словом виступили керівники парламентів України та Польщі Голова Верховної Ради України Володимир Литвин і Маршалек Сенату РП Богдан Борусевич. Житомирщина є малою Батьківщиною Володимира Литвина. Як він зазначив: «Всі ми виросли в багатонаціональному середовищі». Тому такі заходи є важливим кроком у зміцненні дружніх стосунків між державами та інтеграції культур країн-сусідів. Адже леву частку населення області близько 38 тисяч людей складають поляки. Крім того Володимир Литвин зазначив, що Україна хоче долучитися до Європейського Співтовариства, а «Польща як ніхто розуміє Україну». У свою чергу Маршалек Сенату РП наголосив на 8

Ciekawo 6-7 maja, Bogdan Borusewicz wziął udział w obchodach X Światowego Dnia Polonii i Polaków za Granicą. Zainstalowane z inicjatywy Senatu RP święto przypada 2 maja. Ale w tym roku, ze względu na beatyfikację Jana Pawła II, uroczystości oficjalnie przesunięty na 6-7 maja. Uroczystość odbyła się na Ukrainie w Winnicy i Berdyczowie. Wizyta w Winnicy Marszałek Senatu RP Bogdan Borusevich i członkowie delegacji rozpoczęły się od spotkania z przedstawicielami władz lokalnych, w szczególności z przewodniczącym obwodowej administracji państwowej Mikołajem Dżygą. Następnie w Obwodowej Bibliotece Naukowej im. Tymiryazjewa w Winnicy Marszałek Senatu RP otwartował wystawę "Ignacy Jan Paderewski i Ziemia Żytomierska" i złożył kwiaty przy tablicy upamiętniającej Józefa Piłsudskiego. Po południu polska delegacja spotkała się z przedstawicielami polskiej diaspory na Ukrainie, jak również z przedstawicielstwem Polonii z innych państw. W spotkaniu wzięli udział księży katolicki polskiego pochodzenia, na czele z Wiceprzewodniczącym Biskopatu Ukrainy biskupem Kamenetz-Podolskiej dijecezji Leonem Dubrawskim. Jako Marszałek Senatu RP zwłaszcza w Ukrainie przeważa dobrza atmosfera wokół polskiej mniejszości. W Winnicy, Żytomierze i Chmielnickie deklaruje 450.000 osób polskiego pochodzenia. ska nie zapomniała o Was". To pokazuje, wspólnym interesie obu krajów do dalszej współpracy. Z pozdrowieniem do publiczności zwrócili się również Minister kultury Ukrainy Michaił Kulyniak oraz wiceminister kultury i dziedzictwa Petro Rzuchowskij, przewodniczący Żytomierskiej obwodowej administracji Siergiej Ryrzuk, przewodniczący Żytomierskiej Obwodowej Rady Joseph Zapalowskij, Prezydent Berdyczowa Wasyl Mazur wyrazili wdzięczność za zorganizowanie tej imprezy. Oficjalna część imprezy potrwała wręczenie nagród «Zasłużony dla Kultury Polskiej». Wśród mieszkańców Berdyczowa otrzymali nagrodę Prezydent Berdyczowa Wasyl Mazur i karmelit Sanktuarium Matki Bożej Berdyczowskiej ojciec Benedykt. Z Żytomierza nagrodę otrzymali autor ponad 100 publikacji na temat Polski Wladimir Yerszov, dyrektor Żytomierskiego kanału telewizyjnego Soyuz TV Oleg Babkin, kierowniki zespołu Wokalnego «Dzwoneczki» Jadwiga i Bogdan Poliszczuk i kierownik Tanecznego Zespołu «Koroliski» Irina Świtelska. Na zakończenie odbył się koncert "Berdyczów wita!". Na scenie publiczność zabawiały zespoły z Berdyczowa, polonijni zespoły Żytomierski "Korolisky" i "Dzwoneczki", a także goście z Polski grupa Wokalna "BENE" i zespół instrumentalny na imienia J. Kepury. Janina Laskowska Patrz fotoreportaż s. 25 wydarzenie Цікаво 6-7 травня Богдан Борусевич взяв участь у святкуванні X Світового дня Полонії і поляків за кордоном. Установлене за ініціативи сенату свято припадає на 2 травня. Однак у цьому році, з огляду на беатифікацію Яна Павла ІІ, святкування офіційно перенесено на 6-7 травня. Урочистості відбувалися в Україні у Вінниці й Бердичеві. Візит у Вінниці Маршалек Сенату РП Богдан Борусевіч і члени делегації розпочали із зустрічі з представниками органів місцевої влади, зокрема, з губернатором Вінницької області Миколою Джигою. Потім у Вінницькій обласній науковій бібліотеці ім. Тимірязєва Маршалек Сенату відкрив виставку, присвячену Іґнацію Яну Падеревському, і поклав квіти під меморіальною дошкою, присвяченою Юзефу Пілсудському. По обіді польська делегація зустрілася з представниками польської діаспори в Україні, а також з представниками Полонії з інших держав. У зустрічі взяли участь римо-католицькі священики польського походження на чолі з віце-головою єпископату України єпископом Кам янець-подільської єпархії Леоном Дубравським. Як зазначив Маршалек Сенату РП, в Україні панує добра атмосфера навколо польської меншини. У Вінницькій, Житомирській і Хмельницькій областях польське походження декларує 450 тисяч осіб. тому, що «Польща пам ятає про вас, доки ви пам ятаєте про Польщу». Це свідчить про взаємну зацікавленість обох країн у подальшій співпраці. До присутніх з вітанням звернулись також Міністр культури України Михайло Кулиняк і віце-міністр культури та спадщини Петро Жуховський, голова Житомирської обласної адміністрації Сергій Рижук, голова Житомирської обласної ради Йосип Запаловський, міський голова міста Бердичева Василь Мазур висловили подяку за організацію такого свята. Офіційну частину заходу продовжили врученням нагороди «Заслужений діяч польської культури». Серед мешканців Бердичева нагороду отримали міський голова міста Бердичева Василь Мазур і кармеліт Санктуарію Матері Божої Бердичівської отець Бенедикт. Були відзначені й житомиряни: автор понад 100 публікацій про Польщу Володимир Єршов, директор житомирського телеканалу Союз ТВ Олег Бабкін, керівники співочого ансамблю «Дзвонечки» Ядвіга та Богдан Поліщуки й керівник танцювального колективу «Короліски» Ірина Світельська. Захід продовжила концертна програма «Бердичів вітає!». На сцені глядачів розважали творчі колективи з Бердичева, полонійні колективи Житомира «Короліски» та «Дзвонечки», а також гості з Польщі гурт «БЕНЕ» та інструментальний ансамбль ім. Я. Кепури. Яніна Лясковська Див. фоторепортаж на с. 25 9

Jubileusz Długich lat życia w posługiwaniu Bogu i ludziom Diecezja Kijowsko-Żytomierska Kościoła Rzymskokatolickiego świętowała 50-lecie kapłańskiej i 20-lecie biskupiej posługi Biskupa Ordynariusza Jana Purwińskiego. Podczas uroczystej celebry, która odbyła się 10 maja 2011 roku, życzenia Jubilatowi złożyli: rzymskokatoliccy hierarchowie Ukrainy, Białorusi, Litwy, przedstawiciel Stolicy Apostolskiej, Przewodniczący Konferencji Episkopatu Ukrainy metropolita Mieczysław Mokrzycki, Przewodniczący Ukraińskiej Greckokatolickiej Cerkwi biskup Światosław Szewczuk, Arcybiskup Żytomierski i Owrucki Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Kijowskiego Patriarchatu Izasław, Biskup Żytomierski i Poleski Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego Włodzimierz, Biskup Centrum Zjednoczenia Chrześcijańskich Ewangelickich Kościołów Ukrainy, Pastor Żytomierskiego Zboru «Testament Jezusa Chrystusa» Chrześcijan Wiary Ewangelicznej Aleksander Dehtiarenko, oraz blisko 120 duchownych z innych diecezji. Na początku Mszy Świętej został odczytany list od Ojca Świętszego Benedykta XVI, w którym Papież złożył najserdeczniejsze życzenia biskupowi Janowi Purwińskiemu, wspominając o jego zasługi dla Kościoła. Na koncercie ku czci Jubilata, który odbył się w Żytomierskim Obwodowym Muzyczno-Dramatycznym Teatrze im. I. Koczergi, Ekscelencji życzenia złożyli: Przewodniczący Żytomierskiej Obwodowej Administracji Państwowej S. Ryżuk, Przewodniczący Żytomierskiej Rady Obwodowej J. Zapałowski, Prezydent Żytomierza W. Deboj, Prezydent Berdyczowa W. Mazur, Generalny Konsul Rzeczpospolitej Polskiej w Winnicy K. Świederek, Generalny Konsul RP w Kijowie Rafał Wolski, Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Łotwy w Ukrainie Anis Sianits, Honorowy Konsul RP w Żytomierzu Jurij Woderacki, przedstawiciele polonijnych organizacji Żytomierszczyzny. Wszyscy występujący podkreślali istotny wkład Biskupa Jana Purwińskiego w rozwój Diecezji Kijowsko-Żytomierskiej, podtrzymywaniu wiary w cza- 10 На урочистому богослужінні, яке відбулося 10 травня 2011 року, ювіляра вітали римсько-католицькі архієреї України, Білорусі, Литви, представник Папського Престолу, голова Конференції Єпископату України митрополит Мечислав Мокшицький, Глава Української Греко-Католицької Церкви владика Святослав Шевчук, архієпископ Житомирський і Овруцький Української Православної Церкви Київського патріархату Ізяслав, єпископ Житомирський і Поліський Української Автокефальної Православної церкви Володимир, єпископ Центру об єднання християнських євангельських церков України, пастор Житомирської церкви «Заповіт Ісуса Христа» Християн Віри Євангельської Олександр Дехтяренко, близько 120 священників дієцезії. На початку Святої Меси був зачитаний привітальний лист від Святішого Отця Бенедикта XVI, в якому він надсилав найсердечніше вітання єпископу Яну Пурвінському, згадуючи про його заслуги. На концерті в честь ювіляра, який відбувся у Житомирському обласному музично-драматичному театрі ім. І. Кочерги, його Екселенцію вітали голова Житомирської обласної державної адміністрації С. Рижук, голова Житомирської обласної ради Й. Запаловський, Житомирський міський голова В. Дебой, Бердичівський міський голова В. Мазур, Генеральний консул Республіки Польща у Вінниці К. Сьвідерек, Генеральний консул Республіки Польща у Києві Рафал Вольський, Надзвичайний і Повноважний Посол Латвії в Україні Аніс С янітс, Почесний Консул РП у Житомирі Юрій Водерацький, представники полонійних організацій Житомирщини. Всі виступаючі відзначали вагомий внесок Яна Пурвінського у розбудові Києво-Житомирської дієцезії, збереженні віри в атеїстичні часи, зичили Tęcza Żytomierszczyzny, 1-2 (2-3) 2011

wydarzenie Najserdeczniejsze życzenia biskupowi Janowi Purwińskiemu złożyły Generalny Konsul RP w Winnicy K. Świederek oraz Konsul RP w Winnicy Edyta Niedźwiedzka Biskupu Ordynariuszu Janu Purwińskiemu życzenia złożył Honorowy Konsul RP w Żytomierzu Jurij Woderacki Prezes Żytomierskiego Obwodowego Związku Polaków Ukrainy Wiktoria Laskowska-Szcur ofiarowała Szanowanemu Jubilatowi album, w którym odzwierciedlona została historia polskiej społeczności Żytomierszczyzny sach ateistycznych oraz życzyli Jubilatowi długich lat życia w posługiwaniu Bogu i ludziom. Prezes Żytomierskiego Obwodowego Związku Polaków Ukrainy Wiktoria Laskowska-Szcur ofiarowała Szanowanemu Jubilatowi album, w którym odzwierciedlona została historia powstania, życia i rozwoju polskiej społeczności Żytomierszczyzny w zdjęciach, publikacjach gazetowych, ciekawych opowieściach członków Związku o tym czym żyła i żyje Żytomierska Polonia. Jednym z pierwszych uczestników ruchu polonijnego jest i nasz Szanowny Biskup Ordynariusz Jan Purwiński, w związku z tym był On przyjemnie zdziwiony takim prezentem, a w prywatnej rozmowie przyznał, że takich zdjęć, które są w podarowanym albumie, w jego archiwach nie ma. Tłum. Ks.dk.dr Jacek Jan Pawłowicz Tęcza Żytomierszczyzny, 1-2 (2-3) 2011 ляру довголіття і подальшого служіння Богу і людям. Голова Житомирської обласної Cпілки поляків України Вікторія Лясковська-Щур подарувала шанованому ювіляру альбом, в якому відображено історія повстання, життя і розвитку польської спільноти Житомирщини у фотографіях, газетних публікаціях, цікавих розповідях членів товариства про те, чим жила і живе Житомирська полонія. Одним з учасників полонійного руху є і наш шанований єпископ-ординарій Ян Пурвінський, тож він був приємно здивований таким подарунком, а в приватній розмові відзначив, що таких фотографій, які є у подарованому альбомі, у його архівах немає. Олександр Пивоварський 11

PersonA Nasza diecezja ciągle rozwija się, wszystko przed nami 12 Maj 2011 roku dla Kijowsko-Żytomierskiej diecezji Kościoła rzymskokatolickiego jest czasem szczególnym mija 20 lat od utworzenia tejże diecezji oraz 50 lat kapłańskiej i 20 lat biskupiej posługi rządzącego tą diecezją Biskupa Ordynariusza Jana Purwińskiego. Jest On pierwszym biskupem na tych ziemiach po 1918 roku. Własnymi opiniami o życiu diecezji, jej problemami i osiągnięciami, planami na przyszłość Ks. Biskup podzielił się z Czytelnikami naszego czasopisma. Jak zmieniła się ilościowo diecezja od 1990 do 2011? Parafie, klasztory, czynne kościoły, duchowni, życie zakonne. W 1991 roku w diecezji pracowało 6 miejscowych księży, jeden w Kijowie i kilku obcokrajowców. Na Żytomierszczyźnie posługę pasterską pełnili zakonnicy ze zgromadzeń: Pallotynów, Karmelitów Bosych i Kapucynów (Kijów). Do diecezji Żytomierskiej należało 8 województw: Żytomierskie, Kijowskie, Czernichowskie, Połtawskie, Czerkasskie, Charkowskie, Sumskie i Ługańskie o łącznej powierzchni ok. 211 tys. km² z blisko 350 tys. wiernych. Dla pomocy w diecezji Ojciec Święty Jan Paweł II przeznaczył biskupa pomocniczego Stanisława Szyrokoradiuka. Zaczęły odnawiać się dawne parafie w Charkowie, Ługańsku, Sumach, Połtawie, Czernihowie, Czerkassach. W Kijowie działały 3 parafie. Dnia 13 czerwca 1991 roku odbyły się pierwsze święcenia 2 księży w żytomierskiej katedrze pw. Św. Zofii. Pierwsi seminarzyści rozpoczęli naukę w seminariach w Grodnie i Gródku. Dziś, kiedy Żytomierska diecezja stała się Kijowsko- Żytomierską, ma ona 161 parafii w 4 województwach. Obecnie w diecezji pracuje 100 zakonników i 168 zakonnic. Swoją działalność wznowiło Wyższe Duchowe Seminarium w Worzelu, gdzie studiuje 28 kleryków, w Kijowie działa Instytut Teologiczny. Podkreślę, że ilość kościołów i kaplic dzisiaj istniejących, to tylko jedna Як змінилася кількісно дієцезія з 1990 по 2011? Парафії, монастирі, діючі костьоли, священники, чернецтво. В 1991 році в дієцезії працювало 6 місцевих священників, один у Києві і декілька іноземних священників. На Житомирщині несли служіння чернечі згромадження Паллотинів, Босих Кармелітів і Капуцини (Київ). До Житомирської дієцезії належали 8 областей: Житомирська, Київська, Чернігівська, Полтавська, Черкаська, Харківська, Сумська, Луганська загальною площею 211 тис.км² з близько 350 тис. вірних. Для обслуговування дієцезії Святійший Отець Іоан Павло ІІ призначив єпископа-помічника Станіслава Широкорадюка. Почали відновлюватися давні парафії у Харкові, Луганську, Сумах, Полтаві, Чернігові, Черкасах. У Києві діяли 3 парафії, у Житомирській області 13. 6 червня 1991 року відбулися перші свячення 2 священників у Житомирському кафедральному костьолі Св. Софії. Перші семінарісти поїхали на навчання до семінарій у містах Гродно і Городок. Сьогодні, коли Житомирська дієцезія стала Києво-Житомирською, вона має 161 парафію у 4 областях. На сьогодні у дієцезії працюють 100 монахів і 168 монахинь. Відновила свою діяльність Вища Духовна Семінарія у місті Ворзелі, де навчаються 28 семінарістів, у Києві діє Богословський Інститут. Зазначу, що кількість костьо-

PersonA 13

14 PersonA trzecia z liczby, jaka istniała do 1917 roku na tych ziemiach. W tamtych czasach Kościół rzymskokatolicki posiadał blisko 500 głównych i filialnych kościołów i kaplic. W naszej diecezji działają różne grupy modlitewne: neokatechumenat, Legion Maryi, Trzeci Zakon Świętego Franciszka, Żywy Różaniec, Ruch Światło i Życie, Domowy Kościół, Rodziny Nazaretańskie i inne. Ukraińskie ustawodawstwo mówi o zwrocie budynków kultu religijnego. Jaki jest stan spraw odnośnie zwrotu tych budynków? Co Państwo oddało, a co pozostało niezwróconym? Jakie są przyczyny, że zwrot nie następuje? Czy są jakieś trudności w stosunkach Państw Kościół rzymskokatolicki? Zaznaczę, że nazwa «majątek kultyczny» w ustawodawstwie niezupełnie odpowiada rzeczywistości. Słowo «kult» oznacza ukłonienie się. Cały majątek, który służy wypełnianiu misji Kościoła ma charakter kultyczny. Jest również majątek, który służy do zabezpieczenia funkcjonowania Kościoła. W Żytomierzu nie oddano Domu Kurii Biskupiej obecnie znajduje się tam Muzeum Krajoznawcze, w Berdyczowie Klasztor Karmelitów Bosych, w województwie Czerkawskim w Humaniu budynku kościoła (znajduje się w nim galeria, w której prawie nie ma eksponatów, a te które są, nie mają żadnej wartości i wystawione są zmyłki), w Kijowskim woj. w Białej Cerkwi kościół (jest w nim Dom Kultury, w którym prawie nie odbywają się imprezy kulturalne). Chcę jednak podkreślić, że w wielu miejscach, gdzie katolicy do 1991 rok nie mieli nic, i nie była zarejestrowana żadna parafia, często władza, rejestrując parafie, pomagała wspólnocie parafialnej w znalezieniu odpowiedniego pomieszczenia. Tak było w Charkowie, gdzie trzy organizacje mieściły się w budynku kościoła. Kościół został zwrócony i dziś tam jest katedra biskupa. W Sumach w kościele była sala gimnastyczna, a w domu parafialnym oddział milicji władza oddała parafii cały majątek w przeciągu roku. Natomiast na Żytomierszczyźnie i Kijowszczyźnie, gdzie katolicy rzymskiego obrządku są już od ponad tysiąca lat, a za czasów radzieckich działały parafie, są obiekty do tej pory niezwrócone. W Kijowie kościół Św. Mikołaja razem z domami parafialnymi, domy parafii Św. Aleksandra. Niezwracanie majątku kościelnego świadczy o niechęci władzy do zaspokajania potrzeb swoich obywateli - wierzących katolików, którzy już niejednokrotnie prosili, aby лів та каплиць на сьогодні існуючих, це лише третина від усіх, що були до 1917 року на цих теренах. У ті часи Римсько-Католицька Церква мала близько 500 основних та філіальних костьолів і каплиць. В нашій дієцезії діють різні молитовні спільноти: неокатехуменальні, Легіон Марії, третій орден Святого Франциска, Живий Розарій, Світло і Життя, родинні кола, Назаретанські родини та інші молитовні групи віруючих. Odsłonięcie pomnika bł. Jana Pawła II (Karola Wojtyły) w Perszotraweńsku (2009 r.) / Чинне українське законодавство наголошує на поверненні культового майна. Який стан справ з поверненням культового майна? Що Держава повернула, а що залишилося неповернутим? Які причини неповернення? Чи є якісь труднощі у стосунках Держави та Римсько-Католицької Церкви? Зазначу, що назва «культове майно» у законодавстві не зовсім відповідає дійсності. Слово «культ» означає поклоніння. Все майно, яке служить виконанню місії Церкви має характер культового. Є також майно, яке служить для забезпечення життєдіяльності Церкви. У Житомирі не повернуто будинок Курії там розташований краєзнавчий музей, у Бердичеві Монастир Босих Кармелітів, у Черкаській області в Умані будинок костьолу (там розміщено картинну галерею, в якій майже немає експонатів, а ті, що є, не мають жодної цінності і виставлені «для галочки»), у Київській області в м. Біла Церква костьол (розташовано будинок культури, в якому майже не відбуваються культурні заходи). Хочу зазначити, що в багатьох місцях, де католики до 1991 року не мали нічого, і не була зареєстрована жодна парафія, часто влада, реєструючи парафії, сприяла забезпеченню громади приміщенням. Так