Wakacyjna akademia wiedzy duchowej w Brindawanie (Whitefield) Człowiek jest ucieleśnieniem boskiej trójcy Dyskurs wygłoszony przez Bhagawana Śri Sathya Sai Babę 16 maja 2000 r. Złe myśli degradują człowieka, Dobre - uwznioślają; Pokoju doznaje ten, kto nie utożsamia się z myślami. Słowo Sai to słowo prawdy. Ucieleśnienia miłości! Chłopcy i dziewczęta! Człowiek jest największym skarbem spośród wszystkich istnień żyjących w nieskończonym kosmosie. Jest najwyższym stworzeniem Boga. Ludzkie życie jest najważniejsze, najbardziej wartościowe i wzniosłe. Co nadaje człowiekowi tak wielkiej wartości? Czy ciało lub jego forma? Nie, bowiem ciało jest śmiertelne i składa się z niemiło pachnącego mięsa, uryny i odchodów; to tylko dom wynajęty atmie. Pod koniec swojego przemówienia Deepak Anand (student, przemawiający wcześniej) poprosił mnie, abym odpowiedział na pytanie: "Skoro wszyscy awatarowie mają rodziców, kim są rodzice Brahmy, Wisznu i Maheśwary?". Ani Upaniszady ani żadne inne święte księgi nie udzielają odpowiedzi na to pytanie. Brahma, Wisznu i Maheśwara nie są istotami cielesnymi, lecz uosobieniami gun, to znaczy podstawowych tendencji natury, zgodnie z którymi funkcjonuje człowiek. Tak więc w ludzkim ciele żyje ta właśnie trójca. Człowiek, nie rozumiejący swojego człowieczeństwa, nie jest jednak zdolny do tego, aby rozpoznać swoją boskość. Iśawasjam idam dżagat - Bóg przenika cały kosmos. Bóg żyje we wszystkich istotach w postaci ducha, który je ożywia. Wszechobecny Bóg stanowi duchowe serce człowieka zwane hridaja. Wedy nazywają je atmą. Atma ma też inną nazwę - Iśwara. Iśwara sarwa bhutanam - Iśwara żyje we wszystkich istotach. Od atmy pochodzi umysł i nazywany jest wisznuswarupą, czyli formą Wisznu. Wiswam wisznumajam - Wisznu przenika cały wszechświat. Mówi się, że Brahma powstał z lotosu rozkwitającego w pępku Wisznu. Tak więc pochodząca z umysłu mowa reprezentuje Brahmę. Iśwara jest uosobieniem atmy, Wisznu - boskiego umysłu, a Brahma - boskiej mowy. Te trzy aspekty Boga, tj. Brahma, Wisznu i Maheśwara, pozostają ze sobą w ścisłym związku. W pewnym sensie mają one formę, lecz nie jest to forma fizyczna, tylko mentalna. Wisznu jest sarwawjapaka - wszechobecny. Manomulam idam dżagat - umysł przenika cały świat. Umysł może dotrzeć wszędzie w każdym czasie. Nie jest ograniczony czasem, przestrzenią, ani okolicznościami. Brahma to brihatswarupa, czyli Ten, którego formą jest kosmos, nieskończoność, przestrzeń. Cały kosmos wypełnia dźwięk, dlatego Brahma nazywany jest sabda brahmamaji - odwiecznym dźwiękiem. Brahma, Wisznu i Maheśwara są
nieograniczeni, nieskończeni i wszechobecni. Jako święta trójca przenikają cały kosmos. Są również w mikroskopijnej postaci w ludzkim ciele, a także w każdym atomie wszechświata. Nie jest możliwe, aby człowiek zobaczył nieskończoność kosmosu i trójcę, która go przenika. Ale możliwe jest, aby uświadomił sobie, że Brahma, Wisznu i Maheśwara żyją w ludzkim ciele. Możecie poznać ich kosmiczne formy tylko wtedy, gdy uświadomicie sobie ich obecność w was. Hridaja (duchowe serce) należy do Iśwary. Człowiek, który to wie, nie ma negatywnych myśli ani złych uczuć. Iśwarę określa się jako nirgunam, nirandżanam, sanathanam niketanam, nitja, shuddha, buddha, mukta nirmala swarupinam - czyli pozbawiony cech, czysty, ostateczny, wieczny, świadomy, wolny, uosobiający świętość. Zachowanie człowieka powinno być zgodne z określeniami przydawanymi Iśwarze. Tymczasem dzisiejsi ludzie zachowują się jak nieczułe istoty - a przecież noszą w sobie nieskazitelne i czyste serce. Ważne jest, aby człowiek nie kalał świętości serca, które otrzymał od Boga. Mowa należy do Brahmy. Jaka jest mowa Boga? Czysta, wspaniała, niosąca pomyślność i słodycz. Powinniście dążyć do tego, aby wasze słowa były czyste, łagodne i słodkie. Brahma przenika wszechświat jako odwieczny dźwięk. Dlatego powinniście zachować czystość i świętość mowy przestrzegając ciszy i prawdy. Wypowiadane przez was słowa powinny nieść w sobie wspaniałość, świętość i czystość Brahmy. Musicie bardzo uważać na to, co mówicie. Dla utrzymania czystości mowy starożytni mędrcy ustanowili praktykę zachowania ciszy. Wiedzieli bowiem, że gadatliwość prowadzi do zła, takiego jak ranienie bliźnich, kłamstwa czy wywoływanie zbędnych emocji. Dlatego zalecali duchowym aspirantom praktykowanie ciszy. Cisza nie oznacza jedynie powstrzymywania się od mówienia; oznacza ona również ciszę umysłu. Tak naprawdę umysł jest zbiorem myśli. Spójrzcie na tę chusteczkę. Nazywacie ją tkaniną; lecz faktycznie jest ona zbiorem nitek. Jeśli chcielibyście unicestwić tkaninę, musielibyście powyciągać wszystkie nitki. Podobnie umysł - wyciszy się, gdy wyplenicie zeń myśli. W tym celu musicie kontrolować mowę. Tylko wtedy doświadczycie brahmana. Umysł należy do Wisznu, dlatego waszym obowiązkiem jest utrzymywanie go w czystości i świętości. Wisznu przedstawiany jest jako zawsze uśmiechnięty, doznający błogości i pokoju. Tak więc również wasz umysł powinien być spokojny, święty i wypełniony błogością Wisznu. Tak naprawdę Wisznu jest uosobieniem boskiego umysłu, chociaż obrazy zwykle przedstawiają Go z konchą, słonecznym dyskiem, maczugą i lotosem w dłoniach. Człowiek powinien dążyć do wyciszenia umysłu przez uwolnienie się od myśli. Dlatego za każdym razem, gdy materializuję dla moich wielbicieli pierścień z diamentem, mówię: "Uśmierć umysł". Błogosławię ich, aby zmarł ich ludzki umysł, a odrodził się boski. Pewnego razu czterej mędrcy - Sanaka, Sanandana, Sanatkumara i Sanatsujata zapragnęli darszanu Wisznu. Owi mędrcy wyglądali na wiecznie młodych, a ich umysły były czyste i radosne jak u dzieci, jako że wznieśli się ponad trzy guny i ponad świadomość ciała. Obdarzeni dobrodziejstwem wiecznej niewinności, mędrcy ci podobnie jak dzieci, udali się na darszan (widzenie Pana), nie wkładając na siebie żadnych ubrań. Lecz strażnicy siedziby Wisznu, Dżaja i Widżaja, nie pozwolili im wejść. Mędrcy argumentowali, że Bóg jest ponad przejawionymi przymiotami natury, więc i oni przybyli do Niego, mając na sobie jedynie nie przejawione ubranie. Jednak strażnicy nie pozwolili im wejść. Rozwścieczeni mędrcy rzucili na nich klątwę, żeby narodzili się demonami. Wówczas strażnicy poskarżyli się Wisznu: "O Boże, co teraz z nami będzie? Jedynym naszym pragnieniem jest otrzymać twój darszan,
który jest naszą radością; twój sparszan (dotyk) jest naszym pożywieniem; twój sambhaszan (mowa) jest naszym oddechem. Tęsknimy za twym darszanem, dotykiem i mową. Prosimy Cię, byśmy jak najszybciej znowu byli z Tobą". Wisznu poruszony ich prośbą, powiedział: "Klątwa mędrców jest nieodwołalna, zatem musicie urodzić się demonami. Ale wasza modlitwa i moja łaska pomogą wam do mnie powrócić. Nikt nie może unieważnić klątwy mędrców, ale proponuję wam wybór: możecie urodzić się demonami, służyć mi przez dziewięć żywotów i do mnie powrócić, albo też możecie wrócić do mnie już po trzech żywotach, jeśli przyjmiecie na siebie rolę moich wrogów. Dżaja i Widżaja doszli do wniosku, że wolą być wrogami Wisznu przez trzy żywoty i szybciej doń powrócić. Niestrudzenie trzymali się zasady: sarwada sarwakaleszu sarwatra hari duszanam, to znaczy obwiniali i obrażali Boga we wszystkich miejscach i w każdym czasie. Jeśli nazwiecie Krisznę złodziejem, wielbiciele Kriszny wystąpią przeciwko wam. Ale gdy zaśpiewacie bhadżan: Ćittaćora jaśoda ke bal nawanita ćora gopal - O synu Jasiody, jesteś złodziejem naszych serc i złodziejem masła - wszyscy wielbiciele przyłączą się do was. Czy w tym bhadżanie nie nazywacie Kriszny złodziejem? Tak, ale muzyka inspirowana miłością nadaje tym frazom słodyczy, która unieważnia obelgę. Iśwara jest symbolem serca. Tridalam trigunakaram trinetram cza triajudham, tridźanma papa samharam, eka bilwam siwarpanam - ofiarujemy trójokiemu Śiwie trójlistną bilwę, która symbolizuje ciało i trzy guny, Śiwa trzymający w ręku trójząb symbolizuje moc niszczenia grzechów zgromadzonych w czasie trzech żywotów. Śiwa najczęściej jest przedstawiany jako posiadający trzecie oko. To nie jest zwykłe oko. Symbolizuje ono mądrość i zdolność jasnowidzenia. Człowiek ma tylko dwoje oczu, gdyż zna jedynie przeszłość i teraźniejszość, natomiast Bóg widzi również przyszłość. Dlatego przedstawiany jest z trzecim okiem. Obecnie człowiek nieustannie zajmuje się przeszłością i przyszłością ignorując teraźniejszość. Tymczasem teraźniejszość ma największe znaczenie, ponieważ jest konsekwencją przeszłości i zawiera w sobie ziarno przyszłości. Teraźniejszość kształtuje przyszłość, zatem całą swą uwagę powinniście skupić na teraźniejszości, żeby zapewnić sobie jasną przyszłość. Teraźniejszość jest ziarnem, które pochodzi z drzewa przeszłości. Z tego ziarna wyrośnie drzewo przyszłości. Tak więc wasza przyszłość powstaje w waszej teraźniejszości. Możecie uświęcić swą teraźniejszość dobrem mowy i myśli. Przede wszystkim musicie uczynić wszystko, aby wasza mowa była święta. Skąd pochodzi Brahma? Brahma wyłania się z pępka Wisznu, który uosabia boski umysł. Potrzebujecie łaski Wisznu, żeby utrzymać czystość mowy, gdyż od czystości umysłu zależy czystość mowy. Ucieleśnienia miłości! Jesteście ucieleśnieniami boskiej trójcy i trzech gun! Błagajcie Śiwę o czystość serca, ponieważ serce należy do Śiwy. To Jego wola ostatecznie zwycięża. Na dowód tego opowiem wam pewną historię. Otóż Parwati tłumaczyła Śiwie: "O Panie, wędrujesz po świecie nie mając własnego domu. Skoro nie masz domu, jak mogę spędzić z tobą życie? Gdybyś wybudował niewielki dom, moglibyśmy w nim wygodnie zamieszkać. Nasz dom byłby również schronieniem dla mędrców, którzy tak często do ciebie przybywają." To naturalne, że żona (pani domu) pragnie mieć dom". Usłyszawszy słowa Parwati, Iśwara powiedział: "Parwati, jeśli wybudujemy dom, będziemy potrzebować kota, aby polował na szczury. Ale to nie wszystko. Będziemy też musieli kupić krowę, aby dostarczała kotu mleka. Wówczas trzeba będzie zatrudnić służącą, która opiekowałaby się krową. Po co nam tyle zmartwień? Będzie lepiej, jeśli nie będziemy mieli domu". Iśwara próbował odwieść Parwati od jej planu, ale ona nie ustępowała. W końcu Iśwara powiedział: "To nie jest dobry czas na budowanie
domu. Bóg ognia Agni spali go na popiół. Dobrze wiem, co wydarzy się w przyszłości". Lecz Parwati nadal pragnęła postawić na swoim. Powiedziała Iśwarze: "Agni jest twoim sługą. Jesteś uosobieniem wszelkich mocy. Wszyscy bogowie i pięć żywiołów są do twojej dyspozycji. Możesz więc polecić bogu ognia, aby nie dotykał naszego domu, a on ciebie usłucha." I tak Parwati skłoniła Śiwę, aby jej uległ. Zgodził się pójść do boga ognia, aby ten dał przyrzeczenie, że nie spali domu Parwati. Gdy Śiwa wybierał się w drogę, Parwati powiedziała: "Czułabym się upokorzona, gdyby Agni spalił nasz dom. Jeśli nie zgodzi się spełnić twojej prośby, zagraj na swym bębnie, a wówczas usłyszę wiadomość i sama spalę dom. Nie przeżyłabym, gdyby Agni zrównał mój dom z ziemią". Śiwa przybył do Agniego, który oddał mu hołd i powiedział: "Co cię przywiodło, o Panie, do mnie? Jakie masz życzenie?". Śiwa odpowiedział: "Parwati buduje dom. Ponieważ rozpoczęła tę pracę w nieodpowiednim czasie, dom może spłonąć. Przysięgnij, że nie spalisz tego domu". Agni obiecał, że wykona polecenie Śiwy. Ale miał też swoją prośbę: "Panie, od dawna pragnę zobaczyć ciebie w kosmicznym tańcu. Pobłogosław mnie wysłuchując mojej modlitwy!". Na prośbę Agniego Śiwa wykonał swój kosmiczny taniec, przygrywając sobie na bębenku. W rytm muzyki swego bębenka Śiwa tańczył taniec tandawa Po jego lokach spływał Ganges, A na czole - jak kryształowy koralik dżapamali - lśniło trzecie oko. Śiwa tańczył taniec tandawa. (poemat śpiewany) Tymczasem Parwati usłyszawszy dźwięk bębenka pomyślała, że Agni nie wysłuchał prośby Śiwy. Ponieważ nie chciała pozwolić, aby Agni spalił jej dom, zrobiła to sama. Tymczasem Iśwara wrócił i zobaczył zgliszcza. Zapytał: "Dlaczego podpaliłaś dom? Agni obiecał, że go nie ruszy". "Więc dlaczego grałeś na bębnie?" - zapytała Parwati. Wówczas Śiwa powiedział: "Było moją wolą, abyśmy nie mieli domu. Jednak wysłuchałem twojej prośby i poszedłem do Agniego. Tam wykonałem swój taniec tandawa, gdyż Agni pragnął widzieć tańczącego Śiwę i nieumyślnie zagrałem na bębnie". Morał tej historii jest taki, że tak czy inaczej - wola Iśwary zawsze się spełnia. Wola Śiwy musi się spełnić, bo płynie z serca. Szlachetne myśli, które pochodzą z serca, zawsze znajdą spełnienie. Serce jest bowiem samym Śiwą. W związku z tym wasze serca powinny być czyste. Ucieleśnienia miłości! Jeszcze raz podkreślam - oczyszczajcie serca. Krytycyzm, tendencja do rzucania oszczerstw oraz nieuczciwość nie mają prawa wstępu do serca, ponieważ naturą serca jest śiwa tattwa, czyli dobro. Czystość serca jest warunkiem czystości umysłu. "Małpi umysł", jak niektórzy ludzie go nazywają, nie jest czysty. Umysł należy do Wisznu, więc powinien zawierać w sobie czyste uczucia i myśli. Umysł stanie się samym Wisznu, jeśli będzie w nim miłość, błogość, prawda i współczucie. Umysł wypełniony złem ulega degradacji. Aby mowa wyrażała prawdę, umysł musi być czysty. Czysta mowa reprezentuje Brahmę, zatem musicie uświęcać swą mowę prawdą. To, co stworzone, powstaje z prawdy, To, co stworzone, rozpływa się w prawdzie, Prawda jest wszędzie, Ludzie! Rozpoznajcie wreszcie majestat prawdy!
Są dwa aspekty boskości: niszczenie zła oraz dobroć. Bóg spełnia te pragnienia, których realizacja służy waszemu dobru. Nie zaspokaja tych, które są dla was szkodliwe. Bóg zawsze gotowy jest przyjść z pomocą swoim wielbicielom. Świadczy o tym historia Markandeji. Śiwa pobłogosławił mędrca Mrikandu synem, który miał żyć tylko16 lat. Oczywiście, chłopiec nie wiedział o tym. W przededniu siedemnastej rocznicy swoich urodzin Markandeja, bo takie nadano mu imię, zastał swoich rodziców pogrążonych w rozpaczy, więc zapytał o przyczynę ich smutku. "Jutro spotka nas nieszczęście! Dzisiaj jest ostatni dzień twojego życia" - odpowiedzieli zalewając się łzami. Markandeja poczuł się zakłopotany. Było mu żal, że nie wykorzystał właściwie swojego życia. Powiedział, że teraz nie może zmarnować ani chwili i popędził do świątyni Iśwary, aby modlić się o Jego łaskę. Mocno ściskał lingam i modlił się do Śiwy z całego serca. Tymczasem pojawił się bóg śmierci Jama, żeby zabrać życie Markandeji. Zarzucił pętlę śmierci, ale ponieważ Markandeja przylegał do lingamu Śiwy, pętla objęła również lingam. W tym momencie zjawił się Śiwa, skarcił Jamę za zniewagę i pobłogosławił Markandeję życiem wiecznym. Ta historia pokazuje, jak bezpieczni jesteście w towarzystwie Boga. Determinacja Markandeji zmieniła wolę Iśwary. Jad bhawam tad bhawati - stajesz się takim, jakie są twoje myśli. Odbija się tym, co zjadłeś; jakie czyny, takie ich rezultaty. Łaska Boga płynie w zależności od szczerości modlitwy. Nigdy nie wątpcie w Boga i nie wypierajcie się Go. Bądźcie przekonani, że wasze serce jest Iśwarą, wasz umysł - to Wisznu, a wasza mowa - to Brahma. Czyńcie jak najlepszy użytek z mowy, umysłu i serca, a z pewnością osiągniecie najwyższe błogosławieństwo Boga. Wasze czyny określają skutki. Wygłosiłem dyskurs o Brahmie, Wisznu i Śiwie na prośbę Deepak Ananda, który modlił się do Mnie, abym opowiedział o boskiej trójcy. Bez jego modlitwy nie odsłoniłbym wam tej boskiej tajemnicy. Ludzie trwonią czas, jeśli nie starają się zrozumieć prawdy, a czas jest najwyższą świętością. Kalaja namah, kalakalaja namah, kaladarpadamanaja namah, kalaswarupaja namah - Bóg jest czasem, Bóg panuje nad czasem, Bóg istnieje ponad czasem, Bóg jest uosobieniem czasu. Uświęcajcie dany wam czas dobrocią mowy, myśli i serca. Niech miłość stanie się osnową waszego życia. tłum. Maryla Sowa współpr. Agnieszka Baranowska [Źródło: Sanathana Sarathi, 8/2000, t. 43. - Wydanie polskie: Sai Ram nr 30/2000, str. 40-46, Stowarzyszenie Sathya Sai, Wrocław 2000]