1. Tytuł Rozdziału Pierwszego

1. Tytuł Rozdziału Pierwszego 1.1. Tytuł Podrozdziału Pierwszego Styl akapitu: krój czcionki Times New Roman 12 punktów, interlinia 1,5, brak odstępów międzyakapitowych, tekst wyjustowany. Uwaga: pierwszy akapit podrozdziału bez wcięcia pierwszego wersu. Styl akapitu: krój czcionki Times New Roman 12 punktów, interlinia 1,5, brak odstępów międzyakapitowych, tekst wyjustowany. W kolejnych akapitach wcięcie pierwszego wersu wynosi 0,75 cm. Pozostałe formatowanie jest bez zmian. W kolejnych akapitach wcięcie pierwszego wersu wynosi 0,75 cm. Pozostałe formatowanie jest bez zmian. W kolejnych akapitach wcięcie pierwszego wersu wynosi 0,75 cm. Pozostałe formatowanie jest bez zmian. W kolejnych akapitach wcięcie pierwszego wersu wynosi 0,75 cm. Pozostałe formatowanie jest bez zmian. Można wybrać standard brytyjski lub amerykański. Wiążą się z tym w szczególności: pisownia, gramatyka, interpunkcja i zapis dat w całym tekście, w tym cudzysłowy i daty w bibliografii nienależące do tytułów tekstów (np. data dostępu). Tytuł rozdziału: Times New Roman, 18 punktów, interlinia 1,5, odstęp międzyakapitowy od dołu 24 punkty, od góry 0 punktów, odznaczona opcja Nie dodawaj odstępu między akapitami o takim samym stylu, numeracja automatyczna, wcięcie specjalne wysunięcie 0,75 punktów. Każdy rozdział zaczyna się na nowej stronie. Wyrazy typu content words wielkimi literami. Tytuł podrozdziału: Times New Roman, 16 punktów, interlinia 1,5, odstęp międzyakapitowy od dołu 18 punkty, od góry 24 punkty, numeracja automatyczna, wcięcie z lewej 0,75 punktów, wcięcie specjalne wysunięcie 1,27 punktów. Wyrazy typu content words wielkimi literami. Odnośniki do literatury umieszczamy w nawiasach okrągłych zgodnie ze wzorem Chicago author date w następujący sposób (Lukszyn and Zmarzer 2006, 149). Można też użyć nazwiska autora w zdaniu, jak w przykładzie according to Karpiński (2008, 97), dictionaries are brilliant. Zawsze odwołujemy się do autora tekstu (książki, artykułu w czasopiśmie lub książce, hasła w słowniku, o ile jest podpisane), a nie do wydawcy. Jeżeli tekst ma więcej niż trzech autorów, podajemy nazwisko tylko pierwszego i dodajemy et al. ( i inni ); w bibliografii zawsze podajemy wszystkich autorów. Zawsze podajemy numery stron, chyba że tekst takowych nie posiada. Zakresy stron podajemy z użyciem półpauzy bez spacji (148 1

149), a nie dywizu (148-149). Możemy łączyć w odnośniku kilka dzieł i kilka zakresów stron, np. (Nielsen 1994, 77 79, 80 82; Roelcke 2005, 132 134). W przypadku źródeł elektronicznych możemy uniknąć niezgrabnego odnośnika, podając nazwę strony w zdaniu, na przykład: according to the website of the World Tourism Organisation. Cytaty krótkie (do dwóch wersów) podajemy w tekście w podwójnym cudzysłowie. Cytaty dłuższe podajemy w oddzielnym akapicie, bez cudzysłowów, czcionką 10 punktów, interlinia 1,5, odstępy międzyakapitowe 12 punktów z góry i z dołu, wcięcia z lewej i z prawej 0,75 cm. Cytaty dłuższe podajemy w oddzielnym akapicie, bez cudzysłowów, czcionką 10 punktów, interlinia 1,5, odstępy międzyakapitowe 12 punktów z góry i z dołu, wcięcia z lewej i z prawej 0,75 cm. Grafiki i tabele powinny być wyrównane do środka bez wcięcia akapitu i nie mogą wychodzić poza ustalone marginesy strony, które wynoszą 2,5 cm. Rysunki robione w Wordzie powinny być umieszczane w kanwie, żeby elementy się nie rozjeżdżały. Przed rysunkiem robimy dodatkowy pusty akapit. QUANTUM mikrostruktura ST makrostruktura PORZĄDEK mediostruktura FORMA Fig. 1: Podpis pod rysunkiem wstawiamy automatycznie przez menu Odwołania. Tworzymy anglojęzyczną etykietę Figure dla rysunków oraz Table dla tabel. Radzę wyciąć podpis z powstałego pola tekstowego i wkleić bezpośrednio pod rysunkiem. Formatowanie to 9 punktów, interlinia 1, wyśrodkowanie, bez wcięć akapitów, odstęp międzyakapitowy od góry 12 punktów, od dołu 24 punkty. Etykietę wytłuszczamy. Jeżeli rysunek zawiera skróty, w podpisie od nowego wersu (z użyciem Shift + Enter) podajemy legendę. ST słownik terminologiczny. Jeżeli rysunek czy tabela pochodzi z czyjejś pracy, staramy się je samodzielnie odtworzyć. W napisach w ramach rysunku stosujemy krój Times New Roman. Wielkość dopasowujemy do potrzeb, ale unikamy zbyt małych napisów. Możemy stosować kolory, ale z sensem, to znaczy z zachowaniem kolorystycznej logiki. Barwy podstawowe to żółty, niebieski 2

i czerwony albo czerwony, zielony i niebieski, w zależności od typu mieszania. Ich połączenia dają kolejny barwy. Jeżeli więc chcemy pokazać, że połączenie dwóch elementów daje trzeci, stosujemy kolory zgodnie z zasadami mieszania (do sprawdzenia choćby tutaj). Tabele również powinny być wyśrodkowane bez wcięcia akapitu. Zostawiamy przed nimi pusty wers. Tekst w tabeli powinien być w Times New Roman 12 punktów (uwaga, Word automatycznie robi 11 punktów!), generalnie bez interlinii (chyba że w pojedynczej komórce jest dużo tekstu, wtedy 1,15), bez wcięć akapitów, bez odstępów międzyakapitowych. Wyrównanie stosujemy według potrzeb: do prawej lub wyśrodkowanie; raczej unikamy wyjustowania, ponieważ najczęściej brzydko rozciąga tekst. W menu Układ (dostępne po zaznaczeniu tabeli) ustawiamy dolne i górne marginesy komórki na 0,05 lub 0,01 cm, zależnie od potrzeb. użytkownik cel ROZUMIENIE PRODUKCJA J1 1 użycie pasywne J2 J1 2 użycie aktywne J1 J2 J2 3 użycie pasywne J1 J2 4 użycie aktywne J2 J1 Table 1: Podpisy pod tabelami robione są według tych samych zasad, co pod rysunkami. W przypadku dłuższych i monotonnych tabel możemy zastosować cieniowanie: Nagłówek Nagłówek Nagłówek Table 2: Podpisy pod tabelami robione są według tych samych zasad, co pod rysunkami. Przypisy nie służą do podawania danych bibliograficznych, a do umieszczania dodatkowych informacji, które niezbyt pasują do tekstu, a którymi szkoda byłoby się nie pochwalić. Przypisy sformatowane są w Times New Roman 10 punktów, wyjustowane, interlinia 1,5, 3

brak odstępów międzyakapitowych, brak wcięć. Odnośnik do przypisu (cyfra w tekście) znajduje się za znakiem interpunkcyjnym. 1 Do dłuższych list stosujemy wypunktowanie lub numerowanie, w zależności od potrzeb. Jeżeli zawartość listy pochodzi z literatury, najlepiej dać odnośnik przed listą, np. Opitz (1983, 163) lists the following problems: 1. stosujemy punktowanie lub numerowanie automatyczne, bez wcięcia, wysunięcie 0,75 cm; 2. jeżeli elementy w liście nie są pełnymi zdaniami, zaczynamy je małą literą i kończymy przecinkiem (przy krótkich punktach) lub średnikiem (przy bardziej złożonych punktach); 3. listy mogą być wielopoziomowe: - wówczas drugi poziom jest z wcięciem 0,75 cm; - i wysunięciem 0,75 cm; 4. jeżeli lista jest bardzo złożona, możemy zastosować odstępy międzyakapitowe, np. 6 punktów od góry w pierwszym poziomie; należy przy tym pamiętać o odznaczeniu opcji Nie dodawaj odstępu między akapitami o takim samym stylu ; 5. listę kończymy kropką. Numeracja stron zaczyna się od pierwszej strony wstępu, ale liczymy od początku, co oznacza, że pierwszy widocznym numer to najczęściej 5. Ponieważ praca będzie drukowana dwustronnie, najlepiej zrobić numery na środku lub lustrzane, każdorazowo po zewnętrznej stronie. Format numeracji to Times New Roman 12 pkt. Formatowanie bibliografii to styl normalnego akapitu z następującymi modyfikacjami: brak wcięcia akapitu, wysunięcie 0,75 cm. Poniższa przykładowa bibliografia zawiera większość typowych przypadków, w szczególności: - książka jednego autora (Adamska-Sałaciak 2006), - książka w ramach serii (Atkins 1998, Bergenholtz 2005), - książka wydana przez więcej niż jedno wydawnictwo (Edwards 1967), - książka wydana w więcej niż jednym miejscu (Bergenholtz 2005, Edwards 1967), - kolejne wydanie książki (Gardocki 2006), - artykuł w książce (Apresjan 1972), - artykuł w książce wielu redaktorów (Bergenholtz 2005), 1 Przypisy sformatowane są w Times New Roman 10 punktów, wyjustowane, interlinia 1,5, brak odstępów międzyakapitowych, brak wcięć. 4

- artykuł w książce wydanej w kilku tomach (Bray 1989), - artykuł w czasopiśmie (Chen 2010), - artykuł w czasopiśmie online (Kossinets, and Watts 2009), - podpisane hasło w słowniku (Górnicz 2005), - referat na konferencji (Adelman 2009), - standard (ISO 704:1999), - rozprawa doktorska (Urbanek 1993), - wstęp do książki (Rieger 1982), - strona internetowa (McDonald s Corporation 2008), - dokument na stronie www (Organisation for Economic Co-operation and Development 2007), - przedruk tekstu źródłowego (Cicero 1986), - dwa teksty tego samego autora wydane w tym samym roku (Marchwiński 2008a i 2008b). Kilka innych, mniej dla nas typowych zapisów można znaleźć w pełnym stylesheecie Chicago (po wybraniu wariantu author date). Wszelkie nieszczęścia w nim nieujęte należy starać się zapisać samodzielnie, kierując się logiką wzoru. 5

Bibliografia Adamska-Sałaciak, Arleta. 2006. Meaning and the Bilingual Dictionary: the Case of English and Polish. Frankfurt am Main: Peter Lang. Adelman, Rachel. 2009. Such Stuff as Dreams Are Made On : God s Footstool in the Aramaic Targumim and Midrashic Tradition. Paper presented at the annual meeting for the Society of Biblical Literature, New Orleans, Louisiana, 21 st 24 th November. Apresjan, Jurij D. 1972. Definiowanie znaczeń leksykalnych jako zagadnienie semantyki teoretycznej. In Semantyka i słownik: praca zbiorowa, edited by Anna Wierzbicka, translated by Jerzy Faryno, 39 57. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Atkins, Sue B. T. 1998. Using Dictionaries. Studies of Dictionary Use by Language Learners and Translators. Lexicographica Series Maior 88. Tübingen: Max Niemeyer Verlag. Bergenholtz, Henning. 2005. Falsche und richtige lexikographische Definitionen. In Symposium on Lexicography XI: Proceedings of the Eleventh International Symposium on Lexicography May 2-4, 2002 at the University of Copenhagen, edited by Henrik Gottlieb, Jens Erik Mogensen, and Arne Zettersten, 125 132. Lexicographica Series Maior 115. Amsterdam-Philadelphia: Max Niemeyer Verlag. Bray, Laurant. 1989. Consultabilité et lisibilité du dictionnaire. In Wörterbücher: ein internationales Handbuch zur Lexikographie = Dictionaries: an international encyclopedia of lexicography = Dictionnaires: encyclopédie internationale de lexicographie, edited by Franz Josef Hausmann, 1:135 146. Berlin-New York: Walter de Gruyter. Chen, Yuzhen. 2010. Dictionary Use and EFL Learning. A Contrastive Study of Pocket Electronic Dictionaries and Paper Dictionaries. International Journal of Lexicography 23 (3): 275 306. Cicero, Quintus Tullius. 1986. Handbook on Canvassing for the Consulship. In Rome: Late Republic and Principate, edited by Walter Emil Kaegi Jr. and Peter White. Vol. 2 of University of Chicago Readings in Western Civilization, edited by John Boyer and Julius Kirshner, 33 46. Chicago: University of Chicago Press. Originally published in Evelyn S. Shuckburgh, trans., The Letters of Cicero, vol. 1 (London: George Bell & Sons, 1908). Edwards, Paul, ed. 1967. The Encyclopedia of Philosophy. New York-London: The Macmillan Company & The Press/Collier-Macmillan Limited. 6

Gardocki, Lech. 2006. Prawo karne. 12 th ed. Podręczniki Prawnicze. Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck. McDonald s Corporation. 2008. McDonald s Happy Meal Toy Safety Facts. Accessed 19 th July 2017. http://www.mcdonalds.com/corp/about/factsheets.html. Górnicz, Mariusz. 2005. Definicja. Języki specjalistyczne. Słownik terminologii przedmiotowej. Warszawa: Katedra Języków Specjalistycznych. ISO 704:1999. Terminology work Principles and methods. Geneva: International Organization for Standardization. Kossinets, Gueorgi, and Duncan J. Watts. 2009. Origins of Homophily in an Evolving Social Network. American Journal of Sociology 115: 405 50. Accessed February 28, 2010. doi:10.1086/599247. Marchwiński, Adam. 2008a. Determinanty ekwiwalencji przekładowej tekstów specjalistycznych. In Podstawy technolingwistyki I, edited by Jerzy Lukszyn, 116 128. Języki. Kultury. Teksty. Wiedza 5. Warszawa: Wydawnictwo Euro-Edukacja. Marchwiński, Adam. 2008b. Wiedza fachowa a kompetencja tłumacza. In Podstawy technolingwistyki II, 25 41. Języki. Kultury. Teksty. Wiedza 6. Warszawa: Wydawnictwo Euro-Edukacja. Organisation for Economic Co-operation and Development. 2007. Revised Field of Science and Technology (FOS) Classification in the Frascati Manual. Accessed 28 th February 2010. http://www.oecd.org/science/inno/38235147.pdf. Rieger, James. 1982. Introduction to Frankenstein; or, The Modern Prometheus, by Mary Wollstonecraft Shelley, xi xxxvii. Chicago: University of Chicago Press. http://www.nytimes.com/2010/02/28/us/politics/28health.html. Urbanek, Dorota. 1993. Zasady translatorycznego opisu jednostek leksykalnych (na materiale języka rosyjskiego i polskiego). PhD diss., Uniwersytet Warszawski. 7