Fragmenty opracowania "HISTORIA BIBLIJNA STAREGO I NOWEGO TESTAMENTU" - opracowanie Diecezjalne Śląska Opolskiego ZWIASTOWANIE NARODZENIA ODKUPICIELA ŚWIATA Łk 1, 26 38; Mt 1, 20 i nast. 1. Archanioł Gabriel zwiastuje Najświętszej. Pannie Maryi narodzenie Pana Jezusa. Po sześciu miesiącach posłał Bóg archanioła Gabriela do miasteczka w Galilei, zwanego Nazaret. Mieszkała tam Dziewica, poślubiona mężowi, któremu na imię było Józef, z rodu Dawida. A imię Panny było Maryja. Anioł wszedł do niej i rzekł: Z d r o w a ś, ł a s k i p e ł n a, P a n z T o b ą, b ł o g o s ł a w i o n a ś T y m i ę d z y n i e w i a s t a m i!. A Ona, usłyszawszy to, zatrwożyła się i rozważała, co by znaczyło to pozdrowienie. Anioł zaś rzekł do niej: Nie trwóż się, Maryjo! Albowiem znalazłaś łaskę u Boga. Oto p o r o d z i s z s y n a, k t ó r e g o n a z w i e s z i m i e n i e m J e z u s. B ę d z i e O n w i e l k i m i S y n e m N a j w y ż s z e g o z w a n y b ę d z i e. A da Mu Pan Bóg tron Dawida ojca jego i będzie królował na wieki, a królestwu jego nie będzie końca Duch Święty zstąpi na Cię i moc Najwyższego Cię ogarnie, a przeto Twe święte Dziecię będzie Synem Bożym. A oto Elżbieta, krewna twoja, będzie miała w swej starości syna, bo nic nie masz niemożliwego u Boga. A Maryja odrzekła: Otom ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego. I odszedł od Niej Anioł. W jakiś czas potem Anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: Józefie, synu Dawidów, oto Maryja będzie Matką Syna Bożego. A nadasz Dzieciątku imię Jezus. On bowiem wybawi lud swój z grzechów ich. 2. Spełnienie proroctwa Izajasza. To wszystko zaś stało się, aby się spełniła zapowiedź Pana w słowach proroka (Iz 7, 14). Oto Panna pocznie i porodzi Syna i nazwą imię Jego E m a n u e l, co się tłumaczy: Bóg z nami. * * * Co znaczą słowa anioła: Nadasz Dzieciątku imię Jezus, On bowiem wybawi lud swój z grzechów ich? II Artykuł wiary. (Wierzę)... i w J e z u s a C h r y s t u s a, S y n a J e g o j e d y n e g o, P a n a n a s z e g o. Pyt. Kim jest Jezus Chrystus? Jezus Chrystus jest Synem Bożym, który stał się człowiekiem dła naszego zbawienia. Imię Jezus znaczy Zbawiciel, albo Odkupiciel. Imię Chrystus znaczy Mesjasz, albo Pomazaniec. Tak nazywano zwykle w Starym Zakonie, Zbawiciela świata. Tak Bóg umiłował świat, że Syna Swego jednorodzonego dał, aby wszelki, który wierzy weń, nie zginął, ale miał żywot wieczny (J 3, 16). Pamiętaj o tym, gdy odmawiasz I tajemnicę radosną różańca: Z w i a s t o w a n i e n a r o d z e n i a P a n a J e z u s a.
Rano, w południe i wieczór odzywa się z wieży kościoła dzwon na Anioł Pański. Wtedy ludzie modlą się tak: Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi i poczęła z Ducha Świętego. Zdrowaś Maryjo... Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego. Zdrowaś Maryjo... A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami. Zdrowaś Maryjo... Zmów Anioł Pański przy pacierzu porannym i wieczorem oraz w południe, gdy usłyszysz głos dzwonu. Dziękuj, że Słowo Ciałem się stało, że Pan Jezus zamieszkał między nami. Rodzice Najświętszej Panny nazywali się: św. Joachim i św. Anna (26 lipca). Święto Zwiastowania obchodzimy 25 marca. NARODZENIE ŚWIĘTEGO JANA Łk 1, 39 80 1. Najświętsza Panna Maryja nawiedza św. Elżbietę. W owym czasie po odejściu anioła, wybrała się Maryja z pośpiechem w podróż w górzystą okolicę, do miasta Judy, w którym mieszkał Zachariasz i Elżbieta. I weszła do domu i pozdrowiła Elżbietę. A gdy Elżbieta posłyszała pozdrowienie Maryi, napełniona Duchem Świętym, zawołała głosem wielkim: B ł o g o s ł a w i o n a ś T y m i ę d z y n i e w i a s t a m i i b ł o g o s ł a w i o n y o w o c ż y w o t a T w o j e g o! A skądże mi to, że Matka Pana mego przyszła do mnie? Zaiste błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełni się, co Ci powiedziano od Pana. Maryja zaś rzekła: Uwielbia dusza moja Pana I rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim. Iż wejrzał na uniżenie służebnicy swojej. Bo oto odtąd błogosławioną zwać mię będą wszystkie narody. Albowiem uczynił mi wielkie rzeczy, który możny jest i święte imię jego. A miłosierdzie jego z pokolenia w pokolenie nad tymi, którzy się go boją. Okazał moc swego ramienia. Rozproszył pysznych w zamysłach ich serc. Strącił mocarzy z tronów, a wywyższył pokornych. Łaknących obdarzył dobrami, a bogaczy z niczym odprawił. Przygarnął w opiekę Izraela, sługę swego, pomny na miłosierdzie swoje. Jako mówił do ojców naszych, Abrahamowi i potomstwu jego na wieki. Maryja pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy, po czym powróciła do domu swego. 2. Narodzenie św. Jana. Po trzech miesiącach porodziła Elżbieta syna. Sąsiedzi i krewni cieszyli się z nią razem. A gdy się zeszli dnia ósmego, chcieli go nazwać imieniem ojca jego: Zachariaszem. Ale Elżbieta rzekła: Nie! Jan mu będzie na imię! I odpowiedziano jej: Wszak nie ma nikogo w twojej rodzinie, który by takim zwał się imieniem! Pytano zatem przez znaki ojca jego, jak by go chciał nazwać. Zachariasz zażądał tabliczki i napisał: Jan ma być imię jego! I dziwili się wszyscy. A w tejże chwili rozwiązał się język jego. Zaczął mówić i błogosławił Boga. I padł
strach na wszystkich sąsiadów, po całym pogórzu Judei opowiadano sobie o tym wszystkim, co zaszło. Wszyscy też, co się o tym dowiedzieli, w sercu swym rozważali i mówili: Czym też będzie owo dziecię? Albowiem ręka Pańska była z nim. 3. Zachariasz wielbi Boga. A Zachariasz napełniony Duchem Świętym wypowiedział te prorocze słowa: Błogosławiony Pan Bóg Izraela, że nawiedził i odkupił lud swój. Potęgę zbawienia wzbudził nam w rodzie Dawida, sługi swego. * Jako od wieków zapowiedział był przez usta świętych proroków swoich. Że nas wybawi od nieprzyjaciół naszych i z rąk wszystkich, co nas nienawidzą. Miłosierdzie ojcom naszym okaże, pomny na święte przymierze swoje. Według przysięgi, którą złożył Abrahamowi, ojcu naszemu, że sprawi to. Byśmy bez trwogi służyć mu mogli, z rąk nieprzyjaciół naszych uwolnieni. W świątobliwości i sprawiedliwości w jego obliczu, po wszystkie dni nasze. A ty, dzieciątko, nazwane będziesz prorokiem Najwyższego, bo pójdziesz przed obliczem Pana, by gotować drogi Jego. Ludowi jego dasz poznać zbawienie, aby odpuszczenie grzechów swych dostąpił przez zmiłowanie się Boga naszego, który nawiedził nas w światłości niebiańskiej. By oświecić tych, którzy są w ciemnościach i którzy mrokiem śmierci są spowici, by kroki nasze wieść drogą pokoju. 4. Jan żyje na osobności. A Jan rósł i wzmacniał się w duchu. Potem poszedł na pustynię. I przebywał tam aż do dnia, w którym się miał ukazać przed Izraelem. Sw. Elżbieta-pierwsza z ludzi uczciła Najśw. Pannę Maryję jako Matkę Bożą! Czcij gorąco Matkę Bożą. Odmawiaj pobożnie Zdrowaś Maryjo! Składa się ze słów: 1. którymi archanioł Gabriel "pozdrowił Najśw. Pannę w imieniu Pana Boga; 2. ze słów, którymi z natchnienia Ducha Świętego uczciła Elżbieta Matkę Bożą i 3. ze słów, które z najgłębszą czcią dodał Kościół św. Które słowa powiedział archanioł Gabriel? Które słowa powiedziała św. Elżbieta? Które słowa dodał Kościół katolicki? Odmawiaj II tajemnicę radosną: N a w i e d z e n i e ś w. E l ż b i e t y, rozważaj miłość bliźniego Matki Bożej i proś, by twa miłość bliźniego nie ograniczała się do słów, ale była czynna. Magnificat śpiewamy w kościele Benedictus na cmentarzu. Narodzenie św. Jana obchodzimy 24 czerwca. NARODZENIE PANA I ZBAWICIELA NASZEGO JEZUSA CHRYSTUSA Łk 2, 1 21 1. Narodzenie Pana Jezusa w Betlejem. W owym czasie cesarz rzymski August wydał rozkaz, aby spisano ludność we wszystkich ziemiach. Szli więc wszyscy do spisu, każdy do miasta swego. Józef i Maryja wybrali się do miasta Dawida, zwanego Betlejem, ponieważ pochodzili z rodu Dawidowego. Nie znaleźli jednak miejsca w gospodzie, dlatego poszli do stajenki. A gdy tam p r z e b y w a l i, p o r o d z i ł a M a r y j a S y n a s w e g o. I o w i n ę ł a G o w p i e l u s z k i i z ł o ż y ł a G o w ż ł o b i e. 2. Aniołowie oznajmiają pasterzom narodzenie Zbawiciela. W tejże okolicy obozowali pasterze w polu, strzegąc w nocy stada swego. A oto, anioł Pański zjawił się przy nich, a jasność Boża ich oświeciła, czym się mocno przerazili. Anioł zaś rzekł do nich: N i e b ó j c i e s i ę ; b o o t o z w i a s t u j ę w a m r a d o ś ć w i e l k ą, k t ó r a b ę d z i e u d z i a ł e m l u d u c a ł e g o. W m i e ś c i e D a w i d a n a r o d z i ł s i ę w a m d z i ś Z b a w i c i e l, k t ó r y j e s t C h r y s t u s e m P a n e m. A oto znak dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i złożone w żłobie. Nagle zjawiły się z aniołem zastępy wojska niebieskiego, które wielbiły Boga i mówiły: C h w a ł a n a w y s o k o ś c i a c h B o g u, a n a z i e m i p o k ó j l u d z i o m d o b r e j w o l i.
3. Pasterze śpieszą do stajenki. Gdy aniołowie odeszli od nich, pasterze mówili jeden do drugiego: Chodźmy do Betlejem, by zobaczyć to, co Pan nam objawił. Pobiegli z pośpiechem i znaleźli Maryję i Józefa i Dziecię, złożone w żłobie. A zobaczywszy, rozpowiadali, co było im powiedziane o tym Dzieciątku. Wszyscy zaś, którzy słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze mówili. A Maryja przechowywała wszystkie te zdarzenia i' rozważała je w sercu swoim. Pasterze zaś powrócili, chwaląc i wielbiąc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli. A gdy nadszedł dzień ósmy, nadano Dzieciątku imię Jezus zapowiedziane przez anioła, zanim się narodziło. II artykuł wiary:...,,kt ó r y s i ę p o c z ą ł z D u c h a Ś w i ę t e g o, n a r o d z i ł s i ę z M a r y i P a n n y to znaczy: Wierzę, że Syn Boży stał się człowiekiem, czyli przybrał ciało i duszę ludzką, mocą Ducha Świętego. III tajemnica radosna różańca: N a r o d z e n i e P a n a J e z u s a. Pamiątkę Narodzenia Pana Jezusa obchodzimy 25 grudnia. Wigilia. Bezpośrednim przygotowaniem do Bożego Narodzenia jest wigilia. Jest to dzień wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych. W tym dniu urządza się wieczerzę wigilijną, w czasie której cała rodzina dzieli się opłatkiem. Opłatek przypomina Pana Jezusa, który jest cudownie obecny pod białą.postacią chleba. Dzieląc się opłatkiem, pomnij na wielką miłość Pana Jezusa ku nam i proś o pomnożenie twej miłości ku Bogu i bliźnim. W domach urządza się choinkę, zwaną też Bożym drzewkiem. Przypomina ona drzewo wiadomości dobrego i złego. Wigilia bowiem przypada 24 grudnia, a w tym dniu obchodzimy pamiątkę Adama i Ewy. Choinka zwraca nam uwagę na drzewo zakazane i na to drugie drzewo, drzewo krzyża, na którym Pan Jezus za nas umarł, przypomina zatem upadek i odkupienie rodzaju ludzkiego. Owoc zerwany przyniósł nam śmierć wieczną. Pan Jezus na krzyżu zawieszony wysłużył żywot wieczny. Myśl o tym przy Bożym drzewku i nie zapominaj o tym nigdy. Kapłani odprawiają w dzień Bożego Narodzenia trzy Msze święte. M s z a p i e r w s z a (odprawiana o północy) przypomina narodzenie Pana Jezusa w stajence betlejemskiej, gdzie Słowo Ciałem się stało: Syn Boży przyjął naszą naturę ludzką i złączył ją ze swą naturą Boską w jednej Osobie, aby nam wysłużyć łaskę dziecięctwa Bożego abyśmy i my stali się synami Bożymi. Są to i nasze niejako urodziny dla nieba. D r u g a M s z a św. przypomina pokłon pasterzy (Ewangelia). Modlimy się, ażeby światłość nowa, która przez narodzenie Pana Jezusa wzeszła nad światem/ świeciła w sercach naszych przez wiarę, a w uczynkach naszych się odzwierciedlała. Mamy przyjąć Pana Jezusa do serc naszych, jak niegdyś pastuszkowie pobożni. Czynimy to przez wiarę, przez przyjęcie chrztu i innych sakramentów, a zwłaszcza przez Komunię świętą. Obchodzimy zatem urodzenie duchowe Pana Jezusa w sercach naszych. T r z e c i a M s z a św. przypomina odwieczne pochodzenie Syna Bożego z Boga Ojca. Jeśli możesz, uczestnicz we wszystkich trzech Mszach świętych. W wielu kościołach urządza się szopkę, przypominającą stajenkę betlejemską. Pierwszą taką szopkę zbudował sw. Franciszek z Asyżu. W szopce tej zgromadzili się w nocy Bożego Narodzenia 1223 r. ludzie
wszystkich stanów i wśród modlitw i pieśni obchodzili pamiątkę przyjścia na ziemię Zbawiciela świata. Zwyczaj ten rozpowszechnił się i dzisiaj znajduje się szopka prawie w każdym kościele i w każdej rodzinie katolickiej. Spiesz chętnie do szopki, jak chętnie śpieszyli pastuszkowie i jak ci pastuszkowie pobożnie się sprawuj przy żłóbku. Rozważaj w tym czasie lata dziecięce Pana Jezusa. Unikaj, czego Jezus-Dziecię unikał, czyń, co On czynił, aby w ten sposób coraz więcej przyoblekać się w Chrystusa albowiem według słów Apostoła, Ojciec niebieski od tych, których wybrał na dzieci swoje, żąda: abyśmy byli podobni obrazowi Syna Jego 'List do Rzymian 8, 29). OFIAROWANIE PANA JEZUSA W ŚWIĄTYNI ŁK 2,22-38 1. Maryja i Józef zanoszą Dziecię do świątyni. Po upływie czterdziestu dni, Maryja i Józef zanieśli Dziecię do Jerozolimy, aby je stawić przed Panem. Przepisano bowiem w zakonie Pańskim (2. Mojż. 13, 2), iż: Każdy pierworodny syn ma być Panu poświęcony. Chcieli też złożyć ofiarę z pary synogarlic, albo dwojga gołąbków jak to nakazywał zakon Pański. 2. Symeon wita Zbawiciela świata. W tym czasie żył w Jerozolimie starzec sprawiedliwy i pobożny, imieniem Symeon. Oczekiwał on pocieszenia Izraela, a Duch Święty był z nim. I od tego Ducha Świętego otrzymał objawienie, że nie umrze, paki nie ujrzy Chrystusa, pomazańca Pańskiego. A wiedziony Duchem Świętym, przybył do świątyni tejże godziny, gdy Maryja i Józef wnosili Dziecię Jezus. Wtedy wziął je w objęcia swe, wielbił Boga i rzekł: Teraz o Panie, według słowa twego, uwalniasz sługę twego w pokoju, bó ujrzały już oczy moje zbawienie twoje, któreś zgotował wobec wszystkich narodów: światłość ku objawieniu poganom i chwałę ludu twego izraelskiego. Ze zdziwieniem słuchała Maryja i Józef tego, co o Dzieciątku mówiono. Im także błogosławił Symeon. Do Maryi zaś rzekł: Oto przeznaczon jest Ten na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą; twoją własną duszę miecz przeszyje. 3. Prorokini Anna wielbi Boga. Była też w Jerozolimie prorokini Anna. Doszła ona jako wdowa do łat sędziwych i doczekała się osiemdziesiątego czwartego roku. Nie opuszczała ona świątyni i służyła Bogu dniem i nocą w postach i modlitwach. Ta nadeszła również do świątyni i wielbiła Boga rozpowiadała o Dzieciątku Bożym tym wszystkim, którzy oczekiwali wybawienia Izraela. * * * Pamiątkę ofiarowania Pana Jezusa w świątyni obchodzimy 2 lutego: Matki Bożej Gromnicznej. Odbywa się w kościele poświęcenie świec i procesja. Świeca jest
obrazem (symbolem) Pana Jezusa, światłości świata. Świece te zwane są u nas gromnicami, stąd nazwa: święto Matki Bożej Gromnicznej. I ty zostałeś przy chrzcie świętym przedstawiony i ofiarowany Panu Bogu. Ty należysz do Boga. Służ i miłuj Pana Boga. Czy pamiętasz o tym obowiązku? Przypomnij sobie ten obowiązek, zwłaszcza, gdy odmawiasz IV tajemnicę różańca: O f i a r o w a n i e P a n a J e z u s a w ś w i ą t y n i. MĘDRCY ZE WSCHODU Mt 2, 1 12 1. Mędrcy szukają Dzieciątka Jezus. Gdy się narodził Jezus w Betlejem, przybyli do Jerozolimy mędrcy ze Wschodu i pytali się: Gdzie jest nowo narodzony Król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem gwiazdę Jego na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon, Usłyszawszy to, król Herod przeraził się, a wraz z nim i cała Jerozolima. Zwołał tedy wszystkich przedniejszych kapłanów i uczonych i wypytywał ich, gdzie by się miał Chrystus narodzić? A oni mu odpowiedzieli: W Betlejem judzkim tak bowiem napisano u proroka: A ty Betlejem, Judy ziemio, zgołaś nie najmniejsze pośród osad Judy: albowiem z ciebie wynijdzie władca, który rządzić będzie ludem moim izraelskim. Wówczas to Herod, wezwawszy potajemnie mędrców, pilnie ich wypytywał o czas pojawienia się gwiazdy. Potem wysłał ich do Betlejem i rzekł: Idźcie i rozpytujcie się pilnie o Dzieciątku, a gdy znajdziecie, donieście mi, abym i ja poszedł oddać Mu pokłon. 2. Mędrcy znaleźli Dziecię Jezus i oddali Mu pokłon. Mędrcy zaraz puścili się w drogę. A oto, gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, uprzedziła ich, aż się zatrzymała w pochodzie nad miejscem, gdzie było Dziecię. Widząc zaś gwiazdę niezmiernie się ucieszyli. A wszedłszy do domu, znaleźli Dziecię z Maryją Matką Jego i upadli na twarz i hołd Mu złożyli. Potem otworzyli skarby swe i ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. We śnie zostali pouczeni, aby nie zbaczali do Heroda. Dlatego wrócili inną drogą do krainy swej. P a m i ą t k ę p o k ł o n u M ę d r c ó w, obchodzimy 6 stycznia: święto Trzech Króli. Święto to nazywa się też Epifanią, to jest objawieniem się Pana Jezusa całemu światu, powołaniem do wiary pogan. Jest to nasze święto dziękczynne dla Zbawiciela świata. UCIECZKA DO EGIPTU I POWRÓT DO NAZARETU Mt 2, 13 23 1. Święta Rodzina ucieka do Egiptu. Gdy Mędrcy odjechali, oto Anioł Pański ukazał się we śnie Józefowi i rzekł: Wstań, weź Dziecię i Matkę Jego i uciekaj do Egiptu. Pozostań tam, aż ci oznajmię. Herod bowiem poszukiwać będzie Dzieciątka, by je zgładzić. Józef powstał zaraz, wziął Dziecię i Jego Matkę i nocą udał się do Egiptu. 2. Herod każe mordować niewinne dziatki. Gdy Herod widział, ze go Mędrcy zawiedli, wpadł w wielki gniew. Wysłał siepaczy i kazał pomordować w Betlejem i całej okolicy wszystkie
pacholęta w wieku od dwóch lat i niżej, wedle czasu, o który dokładnie wybadał był Mędrców. Wówczas powstał dokoła wielki płacz i jęki, a matki nie mogły ukoić się w smutku swoim. 3. Święta Rodzina wraca do Nazaretu. Niedługo potem umarł Herod. A oto anioł Pański ukazał się we śnie Józefowi w Egipcie i rzekł: Wstań, weź Dziecię i Matkę Jego, a wracaj do ziemi izraelskiej, zmarli już bowiem ci, którzy czyhali na życie Dzieciny. Józef powstał, wziął Dziecię i Matkę Jego i przybywszy do ziemi izraelskiej, udał się w strony galilejskie i osiadł w miasteczku Nazaret * * * Pamiątkę śmierci męczeńskiej dziatek betlejemskich obchodzimy 28 grudnia: Ś w i ę t o M ł o d z i a n k ó w. Ufaj Opatrzności Boskiej! Słuchaj ochoczo natchnień twego Anioła-Stróża!