29 X 2017 nr 139/2017 XXX NIEDZIELA ZWYKŁA, Rok A, I Będziesz miłował Ewangelia: Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że Jezus zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał wystawiając Go na próbę: "Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?" On mu odpowiedział: "«Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem». To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: «Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego». Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy»". Mt 22, 34-40 Obietnica Jezusa Znałem kiedyś młodego człowieka, który poddał się badaniom psychologicznym. Nie zapytał najpierw, czy lekarz, który będzie go badał, jest mądrym człowiekiem i. niestety trafił na lekarza jedynie wykształconego. Po zakończeniu badań psycholog powiedział, że ten młody człowiek jest niezdolny do kochania. Takie słowa brzmią jak wyrok, a człowiek, który otrzyma taki wyrok, traci sens życia, bo jak można żyć, będąc niezdolnym do kochania. Nie można mieć nadziei na szczęście. Traci się jakikolwiek cel życiowy. Cała wina leżała po stronie lekarza, który okazał się człowiekiem głupim. Nikt nie ma prawa powiedzieć o drugim człowieku, że jest niezdolny do kochania. Prawdą jest, że prawdziwie kochać nie jest rzeczą łatwą. Wielu z nas może myśli, że nie potrafi kochać. Słowa Jezusa: Będziesz miłował, uważamy za nakaz i doznajemy rozterki, ponieważ często nie zachowujemy tego przykazania. A czy myślałeś o tym, że te słowa są obietnicą? Przyjdzie dzień, że będziesz kochał nie swoją siłą, ale łaską Bożą. Nie bój się, że nie potrafisz kochać! Jezus obiecuje, że da ci tę siłę! Panie, jest we mnie ogromne pragnienie miłości, które może być zaspokojone jedynie przez Ciebie. Panie, wypełnij mnie Tobą, aby moc Twojej miłości rozlewała się poza mnie i przeze mnie na wszystkich, których spotykam.
(Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2017, o. Michał Legan OSPPE, Edycja Świętego Pawła) Cytat tygodnia: Proszę weźcie znów ufnie do rąk koronkę różańca, odkrywając na nowo w świetle Pisma Świętego jego przeogromną moc - Główne Prawdy Wiary - Św. Jan Paweł II Dusza ludzka jest nieśmiertelna Listopadowe dni zbliżają się wielkimi krokami, coraz więcej ludzi zaczyna przybywać na groby swoich bliskich, nasze cmentarze pięknieją przed doroczną Uroczystością Wszystkich Świętych. W ten wyjątkowy czas zadumy pięknie wpisuje się nam piąta prawda wiary, która współczesnemu człowiekowi coraz częściej umyka między palcami. Świat pędzi w zastraszającym tempie, człowiek coraz bardziej gubi się w tej rzeczywistości i coraz miej przestaje żyć wartościami. Pieniądz rządzi światem, liczy się ten kto ma więcej, ten kto jest silniejszy, ma większe wpływy, ten kto umie nadążyć w nieustannym tzw. wyścigu szczurów.tak często zapominamy że Stwórca wyposażył nas w coś więcej - w nieśmiertelną duszę. Wszystko to co od świata zdobędziemy, zyskamy, wywalczymy na świecie pozostanie, wieczne będzie tylko dobro które tu czyniliśmy. Ludowe porzekadło prosto tą prawdę tłumaczyło: Cztery deski, licha szata to zapłata tego świata, my współcześni chyba zbyt często o tej prawdzie zapominamy. W tej całej zdziczałej rzeczywistości, przychodzi do człowieka Bóg i nieustannie upomina: Zatrzymaj się, bo przegrasz wszystko! Gdzież są Ci którzy spędzili swe życie w luksusie i wygodzie? Gdzież ich majątki i dobra? Co zostaje po życiu człowieka? Tylko jedno miłość, którą kochamy bliźnich i Boga! Ziemskie ciała pochłania grób, ale dusza trwa w nieśmiertelnym Stwórcy. Tu sama przychodzi na myśl Jezusowa przypowieść o bogaczu i Łazarzu. Wszyscy doskonale przecież wiemy jaki finał miało ich życie i który z tych dwóch okazał się zwycięzcą. Pan Bóg cierpliwie czekał całe ich doczesne życie, pozwalając bogaczowi pławić się w dostatkach, a Łazarzowi cierpieć u jego drzwi. My dziś powiedzielibyśmy Bóg jest nieczuły widział to i na to pozwalał, tymczasem Jezus wyjaśnia w dalszej części w jak wielkim błędzie jesteśmy. Obaj oni przecież znali Boże Prawo i proroków, a mimo to wybrali w życiu tak różnie i ponieśli tego głębokie konsekwencje. Od tamtych czasów nie zmieniło się nic Chrystusowa przypowieść ma również i dla nas tak samo głębokie znaczenie. To od naszych i
tylko naszych wyborów zależy nasza wieczność. Moje codzienne tak które wypowiadam Bogu w przeróżnych wyborach, sprawach, zajęciach, moje każdorazowe wypowiedzenie się za Nim i Jego prawem otwiera mi niebo. Ale powracając jeszcze do samego sedna prawdy o duszy, musimy postawić zasadnicze pytanie czym owa dusza w ogóle jest, co na jej temat mówi sam Bóg na kartach Pisma Świętego? Kwestie tą wyjaśnia bardzo rzeczowo Jonatan Dunkel w swojej książce: "Apokalipsa: Ostatnie wydarzenia na ziemi w proroctwach Pisma Świętego" pisze on następująco: Biblia używa słowa "dusza" lub "duch" w odniesieniu do człowieka aż 1642 razy! Jednak ani razu nie znajdziemy przy nim przymiotnika "nieśmiertelny" czy "wieczny". W całym Piśmie Świętym słowo "nieśmiertelność" (gr. athanasia) występuje tylko dwukrotnie! Za pierwszym razem mowa, że tylko Bóg posiada nieśmiertelność (1Tym.6:16), a za drugim, że nieśmiertelność stanie się udziałem sprawiedliwych przy zmartwychwstaniu (1Kor.15:53-54). Śmierć przyszła na świat w rezultacie nieposłuszeństwa. Bóg powiedział: "Z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy tylko zjesz z niego, na pewno umrzesz" (Rdz.2:17), a dosłownie: "umierając umrzesz". Nieposłuszeństwo było początkiem procesu umierania. Ludzie przeszli ze stanu, w którym nie musieli umierać w stan, gdzie każdy dzień jest krokiem ku śmierci. Pismo Święte naucza, że człowiek składa się z ciała, psychiki i ducha (1Tes.5:23; Rdz.2:7). Słowo "duch" (hebr. ruah, neszmah, gr. pneuma) znaczy "oddech". Ten oddech życia ("duch") powraca do Stwórcy, "który go dał" (Koh.12:7; Łk.23:46; Dz.7:59). Ciało obraca się w proch (Koh.12:7), zaś "dusza" (hebr. nefesz, gr. psyche), to po prostu osoba (psychika), na którą składa się: umysł, uczucia i wola: "Ukształtował Pan Bóg człowieka z prochu ziemi i tchnął w nozdrza jego dech życia [ruah]. Wtedy stał się człowiek istotą [nefesz] żywą (Rdz.2:7). Widzimy tak więc iż Biblia mówi wyraźnie o człowieku złożonym ze śmiertelnego ciała i nieśmiertelnej duszy. Pozostaje jednak pytanie co dzieje się z ową duszą po śmierci? Istniejąca po śmierci dusza nie traci swoich naturalnych uzdolnień. Potrafi więc poznawać, ma nadal wolną wolę, doznaje różnych odczuć, nie zanika w niej świadomość, czyli bardzo dobrze wie, co się z nią dzieje. Zaraz po śmierci może też dusza zaznać szczęścia oglądania Boga twarzą w twarz, jeśli w chwili śmierci była w niej łaska uświęcająca i czysta miłość, lub kary potępienia, jeśli odeszła z tego światach w grzechach ciężkich. Może też przejść proces oczyszczenia zwany czyśćcem, kiedy w chwili śmierci była obciążona grzechami lekkimi. I chociaż za życia ziemskiego dusza ludzka stanowi z ciałem ścisłą jedność, może istnieć oddzielnie po śmierci. Dusza została bowiem stworzona przez Boga jako byt szczególny. Jej wyjątkowość polega na tym, że może ożywiać ciało i tworzyć wraz z nim jedną istotę: człowieka. Dusza jest równocześnie duchem. Jest więc bytem niematerialnym, nieśmiertelnym, wolnym, świadomym, zdolnym do poznania mogącym istnieć także bez ciała. Ta prawda tak oczywista dla naszych przodków, dla nas współcześnie staje się coraz bardziej rozmyta. Świat wmawia nam że liczy
się tu i teraz, nasze pragnienia i przyjemności, nasze zadowolenie i spełnienie tymczasem w Bożych oczach liczy się tylko to czy potrafiliśmy miłować Boga i naszych bliźnich również tych z którymi tak często nam nie po drodze. Tylko taka bezinteresowna miłość zapewni naszej nieśmiertelnej duszy wieczne szczęście. I nie chodzi tu o to że Pan Bóg chce jakiegoś naszego cierpiętnictwa, że chce by nam było na ziemi ciężko, ale oto iż wyraźnie wskazuje i przestrzega że te ziemskie dostatki i spełnienia nie zapewnią nam wieczności, że potrzeba czegoś więcej, wreszcie że człowiek w Jego twórczego zamysłu nie może ograniczyć się do doczesności. Dzieo Zaduszny- 2 listopada Kościół katolicki wspomina tego dnia wszystkich wiernych zmarłych. Dzieo Zaduszny to czas szczególnej modlitwy do Boga, by zmarli mieli udział w Chrystusowym zwycięstwie nad śmiercią. Dotyczy to zwłaszcza tych, którzy po śmierci potrzebują oczyszczenia w miłości, czyli czyśdca, który jest "przedsionkiem nieba". Dogmat o istnieniu czyśćca Kościół ogłosił na Soborze w Lyonie w 1274 r. a potwierdził i wyjaśnił na Soborze Trydenckim (1545-1563) w osobnym dekrecie. Opiera się na przesłankach zawartych w Piśmie św. oraz na sięgającej II wieku tradycji kościelnej. Duży wkład w rozwój nauki o czyśćcu wniósł św. Augustyn. Poprzez dogmat, Kościół stwierdza jedynie dwie prawdy o czyśćcu: 1. Czyściec istnieje. 2. Duszom w czyśćcu możemy pomóc poprzeć modlitwę w ich intencji. Ci zmarli, którzy po śmierci doświadczają czyśćca są już bezpieczni, bo znaleźli się w Bożych rękach. Mogą być pewni zbawienia, na którego pełnię muszą się jeszcze przygotować. Wszystkie dusze czyśćcowe są przeznaczone przez Boga do nieba, stąd też sam czyściec określany jest często jako "przedsionkiem nieba". Jest wyrazem Bożego miłosierdzia, które oczyszcza tych, którzy za życia na ziemi nie wydoskonalili się w pełni w miłości do Boga, bliźniego i samego siebie. Stan czyśćca nie należy pojmować jedynie jako kary lecz jako
przygotowanie do pełnego zjednoczenia z Bogiem w niebie. Aby zmarli mieli udział w Chrystusowym zwycięstwie nad śmiercią, oczyszczenie winno być całkowite. Przez czyściec przechodzą dusze, które zeszły z tego świata w grzechach powszednich i nie odbyły jeszcze na ziemi całej doczesnej kary za grzechy. Istotą kary doświadczanej po śmierci wydaje się tymczasowa rozłąka z Bogiem i oczekiwanie na spotkanie z Nim. Dusza ludzka, poznając po śmierci Boga jako pełnię miłości, pragnie zjednoczenia z Nim a równocześnie sama rozpoznaje, że jeszcze nie jest tego godna i szuka możliwości oczyszczenia. Bóg w swoim miłosierdziu odpowiada na to pragnienie poprzez działanie, które nazywamy czyśćcem. W związku z okresem modlitw za zmarłych można uzyskać odpusty dla nich. Należy nawiedzić pobożnie cmentarz w dniach 1-8 listopada i modlić się za dusze zmarłych, przy zachowaniu stałych warunków odpustu: stanu łaski uświęcającej, przyjętej w danym dniu Komunii św., wolności od przywiązania do grzechu (nawet lekkiego) i modlitwy w intencjach Ojca Świętego (np. "Ojcze nasz" i "Zdrowaś Mario"). W samym dniu 2 listopada - przy zachowaniu tych samych warunków - również można uzyskać odpust za zmarłych związany z nawiedzeniem kościoła lub publicznej kaplicy i odmówieniem w nich modlitwy "Ojcze nasz" i "Wierzę w Boga". Pamięć o zmarłych była czczona już w czasach pogańskich. W Rzymie obchodzono pogańskie rytuały w lutym każdego roku. Chrześcijanie przejęli tę cześć obrzędów, która nie była sprzeczna z wiarą. Wspominano najbliższą rodzinę. Powszechne wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych spotykamy dopiero w VII wieku. Narodziny Dnia Zadusznego przypadają na 998 r., kiedy to w klasztorach podległych opactwu Cluny (dzisiejsza Francja) zaczęto obchodzić 2 listopada wspomnienie zmarłych. Poprzez kluniackie klasztory zwyczaj rozpowszechnił się na północ od Alp. Dotarła także do Rzymu, ale dopiero około XII wieku. Z kolei w XV wieku wśród hiszpańskich dominikanów rozpowszechnił się zwyczaj odprawiania w tym dniu trzech Mszy św. przez każdego z kapłanów. Zwyczaj ten stał się następnie z inicjatywy kolejnych papieży przepisem prawa kanonicznego i obowiązuje w każdej diecezji, a poprzez nie w każdej parafii świata do dzisiaj. W obliczu Bożego Miłosierdzia, któremu zawierzamy zmarłych, nie tyle istotne wydaje się ilościowe nastawienie na wielokrotne sprawowanie tego dnia Eucharystii, ale głęboka wiara wypływająca z przeżywania paschalnej tajemnicy Chrystusa. Zreformowana liturgia mszalna odeszła od średniowiecznych form "przepełnionych lękiem - jak pisze teolog liturgii Michael Kunzler - i beznadziejną ciemnością liturgii zmarłych, nastawionej treściowo głównie na straszliwy sąd i grzeszność człowieka". Obecnie, 2 listopada, Kościół w modlitwie z ufnością zwraca się do Boga, by zmarli mieli udział w Chrystusowym zwycięstwie nad śmiercią. Wojciech Wrona, na podstawie, Liturgika - B. Nadolski, niedziela.pl, liturgia.wiara.pl
Jubileuszowa Pielgrzymka do Krakowa W jubileuszowym roku św. brata Alberta w dniu 21 października odbyła się z naszej parafii pielgrzymka do Krakowa do Sanktuarium poświęconego jego imieniu. W pielgrzymce wzięło udział ponad stu pielgrzymów, którzy we wczesnych godzinach porannych, dzielnie wyruszyli na szlak pielgrzymkowych doświadczeń. Pierwszym punktem wyjazdu było Opactwo Benedyktyńskie w Tyńcu, gdzie mieliśmy okazje poznać dzieje klasztoru, które przedstawił nam brat Józef Kanik szeroko opisując historię życia monastycznego od czasów św. Benedykta z Nursji aż do czasów obecnych. Po wspólnej modlitwie i zakupie pamiątek udaliśmy się do Sanktuarium św. brata Alberta na Czerwonym Prądniku, gdzie odbyła się msza św. dziękczynna w intencji pielgrzymów oraz ich rodzin o potrzebne łaski w życiu. Wysłuchaliśmy słowa Bożego o rodzicielskim przykładzie i wrażliwości serca na potrzeby drugiego człowieka, w którym brat Albert dał nam nadzwyczajny przykład. Po mszy św. odbyło się uczczenie relikwi św. patrona oraz wysłuchaliśmy specjalnej prelekcji siostry albertynki dotyczącej życia i dzieła świętego opiekuna ubogich. Następnie udaliśmy się do sanktuarium Bożego Miłosierdzia, gdzie w koronce o godz. 15.00 polecaliśmy intencje naszych serc. Zaś na zakończenie odwiedziliśmy Kalwarię Zebrzydowską ofiarując siebie i nasze rodziny opiece Matki Najświętszej. Dziękujemy wszystkim pielgrzymom za trud i wspólną modlitwę. Nich przemożna opieka św. Patronów i Matki Bożej towarzyszy nam każdego dnia w drodze do Królestwa Wiecznego. ks. RJ.
INTENCJE MSZALNE 30.10-05.11.2017r. Poniedziałek 30.10 6.30 1) + Franciszek Rusin w 28 rocz. śm. z żoną Marią 2) + Józef Szewczyk 17.00 + Władysław Byrdy w 3 rocz. śm z rodzicami Wtorek 31.10 6.30 1) + Edward Frydel w 17 rocz. śm. 2) + Zofia Huczek 17.00 + Felicja Kruczek z ojcem Antonim Środa 01.11 - Wszystkich Świętych 7.00 1) + Magdalena i Augustyn Pawlus z córką Teresą 2) ++ Członkinie KR i ++ z ich rodzin - KR 9.00 1) + Dorota Kufel w 2 rocz. śm. 2) + Zofia i Czesław Byrdy 10.00 ++ spoczywający na cmentarzu komunalnym 11.00 1) ++ kapłani, którzy pracowali w Rybarzowicach i stąd pochodzili - OPNSPJ 2) + parafianie Po procesji na cmentarzu + Małgorzata Stasica z mężem Władysławem i rodzicami Tadeuszem i Janiną Czwartek 02.11 7.00 1) ++ kapłani, którzy pracowali w Rybarzowicach i stąd pochodzili - KR 2) + + spoczywających na cmentarzu komunalnym 8.00 1) + Jan i Zofia oraz zmarli z rodziny 2) w int wszystkich wiernych zmarłych 17.00 1) za zmarłych wypominanych w wypominkach rocznych 2) + Dorota Kufel w 2 rocz. śm. Piątek 03.11 6.30 1) + Stefan Kubica z żoną Marią 2) ++ ze Wspólnoty OPNSPJ i zmarli z rodzin ofiarodawców 17.00 1) - intencje pogrzebowe 2) ++ Członkinie XVI Róży i zmarli z ich rodzin i za dusze najbardziej potrzebujące Bożego Miłosierdzia Sobota 04.11 6.30 1) + Agnieszka i Walenty Gołąbek z dziećmi od kuzynki z Łodygowic 2) + Stanisławę Czernek z mężem Józefem i rodzicami z obu stron 17.00 1) + Władysław Kropacz z żoną Marią i siostrami Niedziela - 29.10 7.00 1) dziękczynna w int. Teresy z prośbą o zdrowie i bł. Boże w 60 rocz. urodzin 2) ++ fundatorzy i ofiarodawcy naszego kościoła ++ organiści i kościelni naszej parafii - OPNSPJ 9.00 1) + Andrzej Goryl z żoną Martą 2) + Stanisław Maślanka z żoną Anną 3) + Alfred Staszek w 15 rocz. śm. + Stefania Świerczek 11.00 1) + Stanisław Jakubiec w 16 rocz. śm. z żoną Czesławą i dziećmi 2) + Tadeusz Kubica 3) + Stanisław Maślanka z żoną Anną 16.00 + Stanisław Cygoń w 26 rocz. śm.
1) Dziś ostatnia niedziela miesiąca października. Pamiętamy w naszych modlitwach o wszystkich żyjących i zmarłych fundatorach, ofiarodawcach i budowniczych kościoła. 2) Liturgiczne obchody tygodnia: a) w środę, 1 listopada - uroczystośd Wszystkich Świętych w naszej parafii msze św. jak w każdą niedzielę. Dodatkowo msza św. na cmentarzu komunalnym w int. zmarłych tam spoczywających o godz. 10.00. Popołudniu procesja na cmentarz parafialny o godz. 14.00 i modlitwa za zmarłych na nim spoczywających wraz z kazaniem. Bezpośrednio po procesji msza św. w kościele. Przed Uroczystością Wszystkich Świętych zachęcamy do uporządkowania grobów naszych przodków. Zadbajmy o kwiaty i palące się znicze symbol naszej modlitwy i pamięci o tych, którzy odeszli z naszych rodzin. Wierzymy, że dobry Bóg poprowadzi ich w stronę światłości i pokoju, a nasza modlitwa będzie im w tym pomocą. b) w czwartek, 2 listopada - wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych. c) w sobotę, 4 listopada - wspomnienie Św. Karola Boromeusza, biskupa. 3) Odpust zupełny za dusze w czyśdcu, cierpiące można uzyskad: od uroczystości Wszystkich Świętych i w Dzieo Zaduszny przez pobożne nawiedzenie kościoła, odmówienie Ojcze nasz i Wierzę, modlitwy w intencji Ojca Świętego, przyjęcia łaski sakramentalnej spowiedzi i Komunii świętej, zachowanie wolności od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu; w dniach od 1-8 listopada nawiedzając pobożnie cmentarz, modląc się, chodby tylko w myśli za zmarłych, spełniając przy tym zwykłe warunki odpustu. 4) W tym tygodniu przypadają: pierwszy czwartek, pierwszy piątek i pierwsza sobota miesiąca. Modlimy się w intencji pasterzy Kościoła oraz prosimy Boga o nowe powołania do służby w Kościele oraz czcimy Najświętsze Serce Pana Jezusa i Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny. Spowiedź w I piątek od 16.00 17.00. Chorych odwiedzimy w I piątek po mszy św. porannej. 5) W przyszłą niedzielę, 5 listopada, składka przeznaczona na potrzeby diecezji. W tym dniu odbędzie się w Oświęcimiu-Brzezince tradycyjne nabożeostwo Drogi Krzyżowej w intencji ofiar obozów koncentracyjnych i gułagów. Początek o godzinie 14:00 przy Bramie Śmierci. 6) Zapraszamy dzieci lubiące śpiewad do scholi parafialnej, której piękne pieśni podziwiamy niemalże w każdą niedzielę. Próby odbywają się w każdy piątek po mszy wieczornej i w niedzielę o godz. 8.00. Zapisy u p. Adrianny Ziemiaoskiej opiekunki scholi. 7) Na stronie parafialnej w zakładce galerie można oglądad ponad 200 zdjęd z okresu rozbudowy naszej świątyni. Za udostępnione zdjęcia dziękujemy p. Wiesławowi Ciszczoo. Strona internetowa: www. parafiarybarzowice.pl, e-mail: rybarzowice254@gmail.com REDAKCJA: ks. proboszcz Władysław Urbańczyk, ks. Rafał, Patryk Zwardoń, Wojciech Wrona, Patryk Bartosik, Źródła: Kalendarz Liturgiczny, niedziela.pl,gość.pl,brewiarz.pl