0115-KDIT1-2.4012.383.2017.1.KN - Pismo wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej Status: nieoceniane Pismo z dnia 13 lipca 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0115-KDIT1-2.4012.383.2017.1.KN INTERPRETACJAINDYWIDUALNA Na podstawie art. 13 2a, art. 14b 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków na realizację inwestycji zakupu tramwajów i budowy torowiska wraz z jego infrastrukturą - jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 27 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków na realizację inwestycji zakupu tramwajów i budowy torowiska wraz z jego infrastrukturą. We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe. Gmina O. (dalej Gmina) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina jest miastem na prawach powiatu, posiada osobowość prawną oraz zdolność do czynności prawnych. Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina podjęła łączne (scentralizowane) rozliczenia VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi. Oznacza to, że od tej daty jedynym czynnym podatnikiem VAT jest Gmina, a jej rozliczenia VAT obejmować będą wszystkie transakcje sprzedaży i zakupu realizowane przez wszystkie jednostki organizacyjne Gminy. Jednostki te nie przestają jednak istnieć - zmienia się natomiast ich status na gruncie VAT, gdyż przestają one być traktowane jako odrębni od Gminy podatnicy VAT, lecz z punktu widzenia VAT stają się częścią jednego
podatnika - tj. Gminy. Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego działa na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446 z późn. zm.). Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy, do zadań własnych gminy należą m.in. zadania z zakresu lokalnego transportu zbiorowego. Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 814 z późn. zm.), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym, w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych. Wyżej wymienione zadania polegające na organizacji lokalnego transportu zbiorowego - autobusowego oraz tramwajowego Gmina wykonuje za pośrednictwem swojej jednostki budżetowej tj. Z. Z., jako jednostka budżetowa realizująca zadanie, emituje bilety obowiązujące przy przewozach, co oznacza, że sprzedaje (świadczy) na rzecz ludności usługę komunikacji miejskiej w zakresie transportu autobusowego i tramwajowego uzyskując wpływy ze sprzedaży biletów komunikacji miejskiej. W związku z tym Gmina działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wykonując działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 t.j. z późn. zm. z dnia 25 maja 2016 r.). Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, przy czym przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Realizując zadania w zakresie transportu zbiorowego na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1867, zm. Dz. U. z 2016 r. poz. 1920, 1954) i art. 34a ust. 1 w związku z ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 915, zm.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1954, 2260) Rada Miasta uchwałą wprowadza taryfę opłat za usługi przewozowe wykonywane lokalnym transportem zbiorowym, w której określa ceny biletów. Oprócz tej uchwały, Rada Miasta uchwałą w sprawie ustanowienia uprawnień zwolnień i ulg za przejazdy wykonywane lokalnym transportem zbiorowym zapewnia pewnym grupom społecznym ulgi w opłatach za przejazdy wykonywane lokalnym transportem zbiorowym w miejscowości
O. w wysokości 50% oraz 98%. Ponadto zapewnia bezpłatne przejazdy w zakresie obowiązków wynikających z aktów prawa krajowego - ustaw, polegających na zapewnieniu bezpłatnych przejazdów pojazdami komunikacji miejskiej na rzecz określonej grupy społecznej tj. posłom, senatorom, inwalidom wojennym, inwalidom wojskowym, opiekunom (w wieku powyżej 13 lat) towarzyszącym inwalidzie wojennemu lub wojskowemu całkowicie niezdolnemu do pracy i niezdolnemu do samodzielnej egzystencji, osobom niewidomym lub niedowidzącym, przewodnikom (w wieku powyżej 13 lat) osoby niewidomej lub niedowidzącej towarzyszącym w podróży, osobom represjonowanym niezdolnym do pracy, opiekunom (w wieku powyżej 13 lat) towarzyszącym osobie represjonowanej całkowicie niezdolnej do pracy i niezdolnej do samodzielnej egzystencji. Uchwała nie przewiduje bezpłatnych przejazdów innym grupom społecznym niż określone przepisami prawa krajowego - ustawami, natomiast w ramach uprawnień własnych - prawa miejscowego określa grupy społeczne, które ponoszą odpłatność za bilety przy uwzględnieniu ulgi 50% i 98%. Gmina w tym zakresie prowadzi sprzedaż biletów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług - stawką 8%. Gmina, a także jej Jednostki organizacyjne, nie dokonują zakupu biletów od jednostki budżetowej Z. na podstawie not księgowych. Gmina oraz jej jednostki organizacyjne dokonują zakupu biletów wyłącznie od podmiotów zewnętrznych (niescentralizowanych w ramach ustawy z dnia 5 września 2016 r.), prowadzących samodzielną działalność gospodarczą i uprawnionych do sprzedaży biletów komunikacji miejskiej. Zakup biletów dokumentowany jest fakturami. Pracownicy chcący skorzystać z komunikacji miejskiej w celach służbowych mogą dokonać zakupu biletów we własnym imieniu u podmiotów gospodarczych uprawnionych do ich sprzedaży oraz w Z. W takim wypadku Gmina lub jej jednostka organizacyjna może zrefundować koszt zakupu na podstawie przedłożonej imiennej faktury uzasadniającej koszt poniesienia wydatku. Gmina w celu świadczenia usługi komunikacji miejskiej - tramwajowej będzie realizować inwestycje w postaci zakupu tramwajów oraz budowy torowiska tramwajowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą (przystankami tramwajowymi, sygnalizacją świetlną, itp.). Gmina już na etapie projektowania oraz w trakcie realizacji inwestycji ma możliwość wskazania jaka część podatku VAT z tych faktur zakupowych służyć będzie wyłącznie świadczeniu usługi komunikacji miejskiej - tramwajowej.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie. Czy Gmina w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług ma prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupu związanych z realizacją inwestycji zakupu tramwajów i budowy torowiska wraz z jego infrastrukturą? Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego z tytułu świadczenia opodatkowanej podatkiem VAT usługi komunikacji miejskiej tramwajowej i autobusowej o całą kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupu związanych z realizacją ww. inwestycji. Gmina bowiem w tym zakresie prowadzi sprzedaż biletów w całości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowaną podatkiem od towarów i usług - stawką 8%. Ustalając wysokość opłat za przewozy oraz ulgę 50% i 98%. Gmina pobiera opłatę (w formie biletów) co niewątpliwie stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy określając uchwałą Rady Miasta grupy osób, które zgodnie z ustawami mogą korzystać z przewozów bezpłatnych. Gmina w zakresie tym realizuje obowiązki wynikające z aktów prawa krajowego - ustaw, polegających na zapewnieniu bezpłatnych przejazdów pojazdami komunikacji miejskiej na rzecz określonej grupy społecznej. W związku z powyższym nieodpłatne przejazdy dla określonych grup społecznych podyktowane uregulowaniami prawa krajowego ustawami, wpisują się w ogólną działalność gospodarczą prowadzoną przez Gminę. Podkreślenia wymaga fakt, że uchwała jako przepis prawa miejscowego nie uprawnia żadnej innej grupy społecznej do darmowych przejazdów niż określone ustawami. Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Gmina będąc zobowiązana do wykonywania zadania z zakresu transportu zbiorowego, zadanie takie wykonuje udostępniając mieszkańcom możliwość skorzystania z komunikacji miejskiej autobusowej i tramwajowej. Gmina wykonuje usługi komunikacji miejskiej w zakresie transportu autobusowego i tramwajowego (sprzedaje bilety opodatkowane stawką podatku VAT 8%) i w tym zakresie działa jak podatnik podatku od towarów i usług, wykonując działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od
towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, przy czym przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wszystkie zatem przedstawione działania Gminy związane z odpłatną usługą transportu osób i bagażu i zapewnieniem bezpłatnych przejazdów w związku z realizacją obowiązków wynikających z aktów prawa krajowego - ustaw, pozostają w związku z działalnością gospodarczą. Tym samym Gmina w całości wykonuje opodatkowaną podatkiem VAT usługę komunikacji miejskiej, w związku z czym ma prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego z tytułu świadczenia opodatkowanej podatkiem VAT usługi komunikacji miejskiej tramwajowej i autobusowej o całą kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupu związanych z realizacją inwestycji zakupu tramwajów i budowy torowiska wraz z infrastrukturą. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe. Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a powołanej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych
przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje pod warunkiem spełnienia zarówno przesłanek pozytywnych, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Według uregulowania art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Z wniosku wynika, że Wnioskodawca, czynny podatnik VAT poprzez swoją jednostkę budżetową realizuje zadania w zakresie organizacji, zarządzania i nadzorowania lokalnego transportu zbiorowego. W ramach tych zadań prowadzi m.in. sprzedaż biletów. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy trzeba stwierdzić, że sprzedaż biletu jest sprzedażą usługi (prawa skorzystania z usługi przewozu). Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług,
gdyż odpłatna usługa transportu osób i bagażu wypełnia definicję usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, co powoduje iż podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tej sytuacji, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, o ile nie wystąpią wyłączenia, o których mowa w art. 88 ustawy, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z inwestycją, z uwagi na związek poniesionych wydatków z czynnościami opodatkowanymi. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy ocenić jako prawidłowe. Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1. z zastosowaniem art. 119a; 2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu
rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 2 pkt 4a (art. 53 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.