TWORZENIE PRZYPISÓW I BIBLIOGRAFII 1. PRZYPISY ZASADY OGÓLNE 1.1. Stosujemy zawsze przypisy dolne, nigdy końcowe. 1.2. Korzystamy w przypisie z czcionki Times New Roman 10 pkt. Tekst wyrównujemy do lewej strony. 1.3. Przyjętą regułę tworzenia przypisów stosujemy konsekwentnie w całym artykule. 1.4. Dane umieszczone w przypisie winny jednoznacznie wskazywać źródło cytatu czy myśli. 1.5. W przypisach używamy wersji zapisu przecinkowego, przy czym przecinek po tytule zapisuje się czcionką prostą (nie kursywą). 1.6. Każdy przypis kończymy kropką. Jeśli w jednym przypisie znajduje się kilka odnośników do pozycji, z których korzystaliśmy, wtedy oddzielamy je średnikami. 1.7. Jeśli odwołujemy się do autora, którego nie cytowaliśmy, a jedynie parafrazowaliśmy lub streszczaliśmy jego myśl, wtedy przypis poprzedzamy skrótem: Por. (lub Zob., jeśli odsyłaliśmy do danej pozycji, w której można znaleźć więcej informacji). 1.. W przypisie możemy umieścić te ważne dla całości myśli fragmenty pracy, które w tekście głównym nie są niezbędne, i których umieszczenie tam przerywałoby strukturę wywodu. 1.9. Jeśli w przypisie cytujemy fragment publikacji lub go parafrazujemy podajemy źródło poprzedzone półpauzą. 1.10. Numer przypisu musi znajdować się przed znakiem interpunkcyjnym, a po parafrazowanej lub cytowanej myśli (w tym ostatnim wypadku po znaku cudzysłowu). 1.11. Sigla biblijne należy umieszczać nie w przypisach, a w tekście głównym, według wzoru: (J 10,23), (Pwt 32,1-5), (Ap 21,1.3). 1.. W przypadku skrótów dokumentów Kościoła czy nazw czasopism posługujemy się ogólnie przyjętym wykazem skrótów w Encyklopedii Katolickiej. 1.13. W odniesieniu do publikacji obcojęzycznych obowiązuje stosowanie polskich skrótów (np. tłum., red. itp.). 1.14. W numeracji wykorzystujemy jedynie cyfry arabskie (dotyczy stron, roku, numeru, zeszytu czy tomu). 1.15. Nie podaje się informacji dodatkowych o autorze (tytułów naukowych, godności kościelnych, pełnionych funkcji, skrótów instytutów zakonnych), np. nie używa się: ks. prof., bp czy OP. 1.16. Pozostałe zasady analogiczne jak te obowiązujące dla tekstu głównego.
2. REGUŁY TWORZENIA PRZEPISÓW 2.1. Dokumenty Kościoła Jedynie w pierwszym przypisie artykułu naukowego należy podać pełną notę bibliograficzną, w pozostałych przypadkach stosuje się jedynie numery akapitów. 2 Sobór Watykański II, Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes 34. Tłum. polskie: Sobór Watykański II. Konstytucje, dekrety, deklaracje. Tekst łacińsko-polski. Nowe tłumaczenie, Poznań 2 200, s. 24-91. 6 Sobór Watykański II, Gaudium et spes 34. 7 Jan Paweł II, Enc. Redemptor hominis 14. Jan Paweł II, Adh. Christifideles laici 6. Papieska Rada ds. Środków Społecznego Przekazu, Etyka w reklamie 5. 91 Kodeks Prawa Kanonicznego kan. 34 1. 11 Katechizm Kościoła Katolickiego 39. 2.2. Książki artykuły opracowania 2.2.1. Cytowanie fragmentu książki: 6 J. Majka, Etyka społeczna i polityczna, Warszawa 1993, s. 307. J. Majka, Etyka społeczna i polityczna, s. 303. W przypadku literatury obcojęzycznej tłumaczonej na język polski: 1 J. Ratzinger Benedykt XVI, Jezus z Nazaretu. Dzieciństwo, tłum. W. Szymona, Kraków 20, s. 75-76. 2.2.2. Cytowanie fragmentu artykułu: J. Kondziela, Prawo naturalne jako podstawa społeczności międzynarodowej, Roczniki Filozoficzne KUL 1 (1970) nr 2, s. 109-110.
17 J. Kondziela, Prawo naturalne jako podstawa społeczności międzynarodowej, s. 105. 2.2.3. Cytowanie artykułu (dokumentu) zawartego w pracy zbiorowej: H. Skorowski, Prawa człowieka w służbie wolności, w: Prawa człowieka dzisiaj i jutro, red. F. Mazurek, Lublin 19, s. 23. 33 H. Skorowski, Prawa człowieka w służbie wolności, s. 25. 2.2.4. Cytowanie dokumentu zawartego w pracy pod redakcją jednego lub wielu redaktorów: 4 Powszechna Deklaracja Praw Człowieka art. 17, w: Prawo międzynarodowe publiczne. Wybór dokumentów, red. i tłum. A. Klimczak, Lublin 1995, s. 14-15. 33 Powszechna Deklaracja Praw Człowieka art. 14, s. 177. Gdy jest więcej niż 3 redaktorów, po nazwisku trzeciego redaktora dodajemy i in.. 2.2.5. Cytowanie dokumentu zawartego w pracy jednego lub wielu autorów: 14 Europejski pakt praw politycznych i obywatelskich art. 23, w: H. Skorowski, Problematyka praw człowieka, Warszawa 1996, s. 217-21. 25 Europejski pakt praw politycznych i obywatelskich art. 24, s. 21. 2.2.6. Jeśli przypisy dotyczą tego samego autora i tej samej pozycji: książki, dokumentu, artykułu, itp. i następują po sobie, wtedy pisze się : Tamże, np.: 6 J. Majka, Taniec pośród mieczów, Wrocław 1991, s. 21. 7 Tamże, s. 44-45. 2.2.7. Jeśli przypisy dotyczą tego samego autora oraz innej, niż poprzedzająca, pozycji: książki, dokumentu, artykułu, itp., wtedy pisze się : Tenże (forma żeńska: Taż), np.: 16 J. Majka, Taniec pośród mieczów, Wrocław 1991, s. 21. 17 Tenże, Filozofia społeczna, Warszawa 19, s. 56.
2.2.. Jeśli nie cytujemy dosłownie słów autora, wtedy pisze się przed imieniem i nazwiskiem skrót: Por. (porównaj) lub po kropce Por. także (porównaj także) w tym samym przypisie, jeśli chce się wskazać również inną literaturę, np.: 22 Por. J. Kondziela, Prawo naturalne jako podstawa społeczności międzynarodowej, s. 15. Por. także H. Skorowski, Problematyka praw człowieka, s.. 2.2.9. Jeśli cytujemy tłumaczenie własne autora książki czy artykułu z języka obcego, wtedy pisze się: cyt. za:, np.: 42 Konferencja Episkopatu Francji, Globalisation, Paris 1999, cyt. za: F. Nowak, Pojęcie solidarności globalnej, Warszawa 2000, s. 1. Konferencja Episkopatu Francji, Globalisation, s. 19. 2.2.10. Jeśli powołujemy się na tekst, który cytuje autor artykułu czy książki z innej pozycji, a nie można do tej pozycji dotrzeć, wtedy pisze się: cyt. za:, np.: 19 Rada Bezpieczeństwa ONZ, Rezolucja bałkańska, cyt. za: L. Zapałowski, Operacje pokojowe ONZ, Warszawa 1995, s. 15. 45 Rada Bezpieczeństwa ONZ, Rezolucja bałkańska, s. 16. 2.2.11. Jeśli książka ma podanych więcej niż trzech autorów i nie ma wskazanego redaktora książki, podaje się pierwszych trzech oraz dodaje i in., np.: L. Casati, A. Bonora, G. Kuk i in., Nauka społeczna Kościoła, tłum. S. Pyszka, Kraków 199, s. 23. 2.2.. Jeśli tekst pochodzi z Internetu trzeba podać pełny adres strony (World Wide Web) oraz datę pobrania z Internetu, np.: B. Ferdek, Chrystus w teologii religii Horsta Bürkle, http://www.lexcredendi.pl/index.php/wyklady-mainmenu-5/171-chrystus-w-teologii-religiihorsta-buerkle (dostęp:.01.2016). B. Ferdek, Chrystus w teologii religii Horsta Bürkle, (www).
2.2.13. Jeśli książka czy artykuł jest elektroniczną kopią drukowanego oryginału w przypisie nie podaje się adresu internetowego, lecz cytuje jako samoistne źródło drukowane, sporządzając notę bibliograficzną ze strony tytułowej. Elektroniczną kopią są np. pliki w formacie PDF Portable Dokument Format lub pliki graficzne. 2.2.14. Jeśli tekst pochodzi z nośnika elektronicznego trzeba podać autora, tytuł, jeśli istnieje miejsce i rok wydania oraz oznaczenie: (CD-ROM), (DVD), (VHS), (AUDIO) itp.: J. Tischner, Idąc przez puste błonia, w: Jana Pawła II drogowskazy dla Polaków. Komputerowy zbiór wypowiedzi Ojca Świętego, Kraków 1999, (CD-ROM). 91 J. Tischner, Idąc przez puste błonia, (CD-ROM). 2.2.15. Jeśli w cytowanej pozycji nie ma podanego roku lub miejsca wydania, trzeba napisać w nawiasie (b. m.) bez miejsca lub (b. r.) bez roku, ewentualnie (b. m., b. r.), np.: 45 Z. Hierowski, Wstęp do Listu Papieża Piusa XII do biskupów niemieckich, Katowice- Wrocław-Szczecin-Olsztyn, (b. r.), s. 26. Stowarzyszenie Harcerstwa Katolickiego Zawisza Federacja Skautingu Europejskiego, Ceremoniał, (b. m., b. r.). 2.2.16. Jeśli cytujemy hasło z encyklopedii, słownika lub leksykonu i pod hasłem nie ma podanego autora, trzeba umieścić przypis jak w przypadku dokumentów, np.: 32 Cywilizacja, w: Encyklopedia Powszechna, red. S. Cywiński, Warszawa 1999, t. 1, s. 233-234 (lub jeśli zamiast stron są kolumny: kol. 233-234). 2.2.17. Jeśli cytujemy hasło z encyklopedii, słownika lub leksykonu i pod hasłem jest podany autor, trzeba umieścić przypis jak w przypadku artykułu w pracy zbiorowej np.: 2 S. Kowalczyk, Anamneza, w: Encyklopedia Katolicka, red. F. Gryglewicz, R. Łukaszyk, Z. Sułowski, Lublin 195, t. 1, s. (lub kol. kolumna) 509-510. 2.2.1. Jeśli książka czy artykuł ma podtytuł, należy go wpisać po kropce, np.: 13 J. Kondziela, Badania nad pokojem. Teoria i zastosowanie, Warszawa 1974, s. 5.
2.2.19. Jeśli cytuje się źródło, które jest rękopisem lub maszynopisem (np. nie drukowana praca doktorska, kronika parafii spisana ręcznie itp. ), należy po tytule podać w nawiasie: (mps) lub (rps), odpowiednio dla maszynopisu i rękopisu. Dla przykładu: 2 K.F. Papciak, Stolica Apostolska i ONZ w kontekście etosu międzynarodowego, (mps), Warszawa 1992, s. 56. 2.2.20. Jeśli cytowana pozycja jest kolejnym wydaniem, należy to zaznaczyć numerem wydania w indeksie górnym po miejscu wydania: 2 B.M. Metzger, A Textual Commentary on the Greek New Testament, Stuttgart 2 1994. 3. TWORZENIE BIBLIOGRAFII 3.1. Sporządzamy uporządkowaną alfabetycznie listę prac przywoływanych w artykule. 3.2. Obowiązują te same zasady, które zostały zapisane w regułach tworzenia przypisów, z kilkoma niżej wymienionymi wyjątkami. 3.3. Najpierw podajemy nazwisko autora, a potem inicjały imienia (uwaga: nie dotyczy to imion papieży, Ojców Kościoła itp.). 3.4. W przypadku prac zbiorowych, sortowanie alfabetyczne dokonuje się po tytule redagowanej pracy (imię/imiona i nazwisko/nazwiska redaktora/redaktorów znajdują się po tytule). 3.5. Podajemy pełną notę bibliograficzną dla każdej pozycji (nie stosuje się zaimków typu: tenże, tamże itp.). 3.6. Nie wskazujemy stron książek czy numerów dokumentów, do których w artykule się odwoływaliśmy. 3.7. W przypadku artykułów pochodzących z czasopism czy będących fragmentami dzieł zbiorowych należy podawać zakres stron obejmujący cały artykuł. Podobnie w przypadku haseł encyklopedycznych. 3.. Stosujemy wcięcia następnych linii (,5 mm) dla każdej pozycji, dzięki czemu bibliografia nabiera odpowiedniej czytelności.