Boccia dyscyplina sportowa dla wszystkich Wywiad z Romualdem Schmidtem Prezesem Polskiej Federacji Bocci Niepełnosprawnych Zdecydowana większość dyscyplin w sporcie paraolimpijskim została stworzona w taki sposób, aby w jak największym stopniu przypominać dyscypliny i konkurencje znane wszystkim w odniesieniu do sportu osób pełnosprawnych. Ewentualne modyfikacje wynikają albo z charakteru niepełnosprawności zawodników biorących w nich udział, albo z konieczności zapewnienia im warunków bezpieczeństwa lub też ze względu na stosowanie specjalistycznego sprzętu sportowego. Przykładowo, minimalne modyfikacje można zaobserwować w łucznictwie czy strzelectwie, gdzie dopuszczono pozycję siedzącą podczas oddawania strzału w odniesieniu do zawodników, którzy korzystają z wózka inwalidzkiego. Większe modyfikacje zastosowano w odniesieniu do zespołowych gier sportowych, np. siatkówki na siedząco (pozycja do gry, wysokość siatki) czy rugby na wózkach, które jest kombinacją kilku innych gier sportowych (koszykówki na wózkach, hokeja na lodzie i futbolu amerykańskiego) i znacznie różni się od rugby dla osób pełnosprawnych. Zdarzają się też dyscypliny tworzone specjalnie dla osób niepełnosprawnych, w związku z czym nie mają swoich odpowiedników w sporcie olimpijskim. Jedną z takich dyscyplin jest boccia sport stworzony z myślą o osobach z najcięższymi schorzeniami narządu ruchu, np. najbardziej skomplikowanymi postaciami mózgowego porażenia dziecięcego. Z drugiej jednak strony boccia jest dyscypliną dla wszystkich, również dla osób pełnosprawnych. Aby przybliżyć czytelnikom ebifronu specyfikę bocci poprosiliśmy o wywiad osobę, która wie na ten temat najwięcej Pana Romualda Schmidta Prezesa Polskiej Federacji Bocci Niepełnosprawnych. Tomasz Tasiemski (TT): Panie Prezesie, proszę przybliżyć nam Boccię dla niepełnosprawnych. Na czym polega ta dyscyplina sportu? Jakie są podstawowe przepisy gry i system klasyfikacji zawodników? Romuald Schmidt (RS): Tematem naszej rozmowy jest dyscyplina sportu, która zrobiła w Polsce oszałamiającą karierę mimo, że wciąż pozostaje w cieniu innych, tradycyjnych sportów paraolimpijskich. Jednak fakty, liczby nie kłamią. Boccia stała się niepostrzeżenie najpopularniejszą w kraju dyscypliną sportu niepełnosprawnych, a jednocześnie jedyną grą w pełni integracyjną. W kraju funkcjonuje ponad 200 ośrodków Bocci opartych o prace stowarzyszeń, klubów sportowych, fundacji, szkół, ośrodków szkolno wychowawczych, warsztatów terapii zajęciowej, warsztatów aktywizacji zawodowej itp. Jednym słowem Boccia jest obecna wszędzie. Co zapewne zainteresuje czytelników Biuletynu Boccia zawdzięcza tak szeroki, ogólnopolski zasięg w dużej mierze PFRON, którego programy dofinansowania od lat wykorzystują animatorzy tej dyscypliny.
Boccia wywodzi się z tradycyjnej gry we Włoszech znanej pod nazwą Bocce, a we Francji zwanej Boule lub Petanque. Boccia adaptowana rozgrywana jest na polu gry o wymiarach 12,5 m x 6 m. Sprzętem są niewielkie bile skórzane, obecnie raczej z tworzywa sześć w kolorze czerwonym, sześć w niebieskim i jedna bila biała. Bile wypełnione są specjalnym granulatem, co zdecydowanie ułatwia ich chwyt. Celem gry jest wrzucenie na boisko bili białej (nazwanej Jack ), a następnie umieszczenie w jej bezpośrednim sąsiedztwie jak największej ilości bil jednego koloru. Zawodnik rozpoczynający grę wyrzuca na boisko bilę białą i dorzuca swoją bilę jak najbliżej białej. Potem zagrywa przeciwnik. Następnie rzuca zawodnik tego zespołu, której bila znajduje się dalej od bili przeciwnika w stosunku do bili białej. Zawodnicy rzucając bile mogą przesuwać znajdujące się bile w grze, rozbijać ustawione już układy bil, starając się umieścić jak najwięcej bil swojego koloru przy bili białej. Po wyrzuceniu na pole gry wszystkich bil kończy się runda, a sędzia ogłasza wynik, który jest sumą ilości bil jednego koloru, znajdujących się najbliżej bili białej. Mecz kończy się ogłoszeniem wyniku po czterech lub sześciu rundach. W pierwszej chwili wydaje się to skomplikowane, ale w praktyce wystarczy jedna krótka gra, aby zasady były czytelne dla każdego. Należy wyjaśnić dlaczego Boccia trafiła do sportu paraolimpijskiego i adresowana jest przede wszystkim dla osób z najcięższymi dysfunkcjami ruchowymi. Po pierwsze bile są dość lekkie ważą 290 gram i co najważniejsze są elastyczne, łatwo je chwycić i nie toczą się tak łatwo jak metalowe lub plastikowe bile do gry dla osób pełnosprawnych. Wreszcie rewelacyjne rozwiązania regulaminowe decydujące dla adaptowania gry dla osób z porażeniami czterokończynowymi: rzut bilą na boisko odbywać się może poprzez rzucenie, kopnięcie lub rzut przy pomocy sprzętu wspomagającego (przypomina rynnę). Zawodnicy mogą brać udział w grze stojąc lub siedząc (wózek, krzesło). Przewidziano też udział asystenta umożliwiającego grę zawodnikom wymagającym pomocy. Dzięki tym rozwiązaniom Boccia nie stawia jakichkolwiek ograniczeń sprawnościowych dla graczy! Dodajmy do tego emocje jej towarzyszące oraz fakt, że jest to gra zachęcająca do myślenia, taktycznego planowania rozgrywki i prób przewidywania zagrań przeciwnika, a w efekcie otrzymujemy ideał sportu paraolimpijskiego i jednocześnie doskonałą grę integracyjną. Boccia jest narzędziem skutecznie wyzwalającym tłumioną, szczególnie u młodych osób, energię życiową. Sport ten przyczynia się likwidacji wykluczenia społecznego, gdyż poza kształtowaniem sprawności fizycznej, daje osobom niepełnosprawnym możliwości integracyjnego działania w atmosferze tolerancji i poszanowania inności fizycznej.
Oczywiście na poziomie paraolimpijskim trzeba było wprowadzić do regulaminu podział zawodników na grupy i klasy startowe, aby w sporcie mogli współzawodniczyć niepełnosprawni o jednakowych lub podobnych możliwościach funkcjonalnych. W Bocci są cztery klasy: BC1 - zawodnicy mogący korzystać z pomocy asystenta, ale tylko do stabilizacji wózka, podania bil itp., asystent znajduje się poza polem rzutowym zawodnika. BC2 - zawodnicy mogący samodzielnie wyrzucić bilę na boisko, gracze nie mogą korzystać z asystenta, ani ze sprzętu wspomagającego. BC 3 - zawodnicy korzystający z urządzeń wspomagających, gracze potrzebują pomocy, asystenta aby wykonać akcję rzutową, ale musi on być odwrócony tyłem do boiska (tzn. asystent w żadnym stopniu nie kontroluje gry). BC4 - zawodnicy z ciężką czterokończynową niepełnosprawnością ruchową pochodzenia pozamózgowego połączoną ze słabą kontrolą tułowia - zawodnicy tej klasy nie mogą korzystać z pomocy asystenta. Nie chcę jednak zanudzać czytelników szczegółami dotyczącymi przepisów. Osoby nimi zainteresowane mogą zajrzeć na nasz portal www.boccia.start.org.pl, gdzie znajdą bardzo obszerne informacje o regulaminie Bocci.
TT: Sięgnijmy na chwilę do początków tego sportu. Skąd wzięła się Boccia niepełnosprawnych? Kto ją po raz pierwszy wprowadził na świecie? Kiedy i dzięki komu boccia trafiła do Polski? RS: Chyba nie ma osoby, która podróżując do Francji lub Włoch nie widziałaby tubylców pochłoniętych rzucaniem na ziemię niewielkich metalowych lub plastikowych kul. To Boccia gra uprawiana od czasów Cesarstwa Rzymskiego we Włoszech pod nazwą Bocce, a we Francji zwana Boule gdzie są sportami niemal narodowymi. W czym tkwi tajemnica długowieczności i popularności tej dyscypliny sportu? Jest to gra doskonała z kilku powodów. Nie stawia żadnych ograniczeń wiekowych lub sprawnościowych dla graczy, ma proste zasady, prosty sprzęt, minimum wymagań dla miejsca gry, wreszcie nieskończenie wiele rozwiązań taktycznych. W Europie na początku laty 80-tych uznano, że jest duża liczba osób niepełnosprawnych, które z powodu znacznych dysfunkcji nie mogą uczestniczyć w uprawianiu większości dyscyplin. Wybrano ideę adaptowania Boule - Bocce poprzez dostosowanie dla potrzeb niepełnosprawnych bil (uczynienie ich elastycznymi) oraz ustanowienie zasad gier umożliwiających udział w grze osobom niepełnosprawnym z dysfunkcjami, które dotychczas wykluczały uprawianie sportu. Boccia zadebiutowała na Światowych Igrzyskach Niepełnosprawnych w Nowym Jorku w roku 1984. Na stałe weszła do programu paraolimpijskiego od Igrzysk w Barcelonie w 1992 roku. Uprawiana jest w ponad 50 krajach. Jest jedną z kilku dyscyplin paraolimpijskich, które nie mają swojego odpowiednika w programie olimpijskim. W wydaniu paraolimpijskim w Boccię grają wyłącznie osoby z czterokończynowymi porażeniami. Jednak uniwersalizm gry spowodował, że jest niezwykle szeroko stosowana w wymiarze integracyjnym do celów sportowych, rekreacyjnych, rehabilitacyjnych i edukacyjnych. Jednym słowem wymarzone narzędzie trenera, nauczyciela lub terapeuty. Początki zorganizowanych form uprawiania Bocci w Polsce sięgają początku lat 90-tych. W lipcu 1992 roku grupa szwedzkich sportowców z klubów Skanes Handfikappidrotsforbund z Arlov i Foreningen Idrott For Handikappade z Malmo przywiozła do Wągrowca Boccię jako element programu zajęć sportowych. Szwedzi uczestniczyli w Wągrowcu w obozie sportowo-rehabilitacyjnym organizowanym przez Sportowe Stowarzyszenie Inwalidów START w Poznaniu. Muszę na marginesie dodać jak bardzo byliśmy zdziwieni zaangażowaniem Szwedów w treningi prowadzone, mimo upałów, na rozgrzanym asfalcie wągrowieckiego ośrodka, kiedy my Polacy, spędzaliśmy aktywnie czas kajakując lub pływając i chłodząc się w jeziorze. Nie było sposobu, aby Szwedów od gry odciągnąć. Zrozumieliśmy to, kiedy zaproponowano nam krótkie szkolenie i pierwsze zawody Polska Szwecja. Takich gorących emocji się nie spodziewaliśmy, Boccia nas po prostu urzekła. Nie trzeba było nas, jakby nie było fachowców od sportu, do niej dalej
przekonywać. Jeszcze tego samego roku z mojej inicjatywy ruszyły w Poznaniu stałe treningi niewielkiej grupy młodych boccistów jak ich nazwaliśmy. Pierwszym szkoleniowcem był Witold Maciejewski. Pionierzy polskiej Bocci musieli poszerzać wiedzę o grze i umiejętności poza Polską. Dlatego od 1993 roku przez kilka lat zawodnicy startowali w ogólno-szwedzkich zawodach Bocci w ramach turnieju Malmo Open. Pierwsi zawodnicy Bocci z Witoldem Maciejewskim (z prawej), Wągrowiec 1992 W 1994 roku w popularyzację Bocci zaangażowała się Beata Dobak-Urbańska. Dzięki jej staraniom powstały pierwsze materiały szkoleniowe oraz udało się sfinansować produkcję w kraju pierwszej partii kompletów piłek do gry (darowane przez Szwedów w 1992 roku bile wypełnione ziarnem szybko padły ofiarą... myszy). Wydaliśmy skrypt Podstawy Bocci. Komplety bil oraz skrypty rozprowadziliśmy wśród zainteresowanych instytucji i stowarzyszeń. Zawodnicy i szkoleniowcy brali udział w wielu mityngach i pokazach instruktażowych organizowanych dla ośrodków rehabilitacyjnych, szkół specjalnych i domów pomocy społecznej. Efektem wymienionych starań i wysiłków były pierwsze w kraju zawody pn. I Regionalne Integracyjne Zawody Dzieci i Młodzieży w Bocci zorganizowane 2 listopada 1998 roku w Poznaniu w Szkole Podstawowej nr 62. Wzięło w nich udział ponad stu uczestników. Potem zadziałał efekt kuli śnieżnej.
Witold Maciejewski z Beatą Dobak-Urbańską i Romualdem Schmidtem, Swarzędz 2009 Od 2008 roku Boccia została wprowadzona do programu studiów, jako przedmiot dla kierunku fizjoterapia, w poznańskiej Akademii Wychowania Fizycznego. Program przedmiotu został opracowany przez pracowników Katedry Kultury Fizycznej Osób Niepełnosprawnych: dr Magdalenę Koper i dr Annę Nadolską. Wieści o walorach i ekspansji Bocci zainspirowały Polski Komitet Paraolimpijski do objęcia tej dyscypliny patronatem. Ważnym momentem dla rozwoju dyscypliny była zorganizowana przez Komitet w grudniu 2006 roku w Wiśle pierwsza Krajowa Konferencja Unifikacyjna Bocci. Wielu jej uczestników do dzisiaj jest zaangażowanych w budowanie tej dyscypliny. W 2007 roku udało się Komitetowi wydać w sporym nakładzie pierwsze w Polsce profesjonalne multimedialne materiały szkoleniowe, składające się z: filmu p.n. Boccia dyscyplina sportowa dla osób niepełnosprawnych gra integracyjna, regulaminu, wskazówek metodycznych itp. Poznaniacy byli odpowiedzialni za scenariusz filmu, jego produkcję, a zawodnicy sekcji byli aktorami. Materiały trafiły do bardzo wielu organizacji, klubów i szkół w Polsce.
Kolejne etapy wzmocnienia instytucjonalnego dyscypliny związane były z wykorzystaniem różnorakich funduszy, przede wszystkim PFRON, kierowanych do środowiska osób niepełnosprawnych. Dzięki tym funduszom START w Poznaniu uruchomił ogólnopolski system kształcenia kadr dla Bocci, można było organizować kolejne zawody, zaopatrywać ośrodki w sprzęt. TT: Wynika z tego, że Boccia jest wciąż stosunkowo młodą w Polsce dyscypliną w sporcie osób niepełnosprawnych. Proszę powiedzieć jak rozwija się aktualnie. Czy można oszacować liczbę klubów lub zespołów, w których boccia uprawiana jest przez osoby niepełnosprawne regularnie? W jakim celu została stworzona Polska Federacja Bocci Niepełnosprawnych? RS: Boccia jest najszerzej w Polsce spopularyzowaną dyscypliną sportu osób niepełnosprawnych, ponieważ jej budowę oparliśmy o działania oddolne realizowane systemowo przez 20 lat. Od samego początku postawiliśmy na taki rozwój, bowiem tutaj, w Wielkopolsce, wciąż żywe są tradycje pracy organicznej. Dzięki niej osiągnęliśmy sukces. Praca organiczna określenie obecnie bardzo passe to nic innego jak działania samoorganizującego się społeczeństwa. W Polsce funkcjonuje ponad 200 ośrodków Bocci opartych o najróżniejsze organizacje, szkoły i instytucje. Prawie każdy z ośrodków organizuje w różnorodnej formie szkolenie oraz zawody na różnym poziomie, których ze względu na ilość nie sposób wymienić. Są to na przykład wiosenne turnieje wojewódzkie, zawody o puchar starosty, dyrektora, prezydenta różnych placówek, festyny, okazjonalne eventy itp. Pracą organiczną, wysiłkiem i zaangażowaniem wielu osób i organizacji stworzyliśmy w kraju podwaliny pod dyscyplinę o charakterze wyczynowym, ale przede wszystkim integrującym i rehabilitującym. Masa krytyczna została osiągnięta niedawno. W 2013 roku powołaliśmy Polską Federację Bocci Niepełnosprawnych (PFBN). Federacja jest ogólnokrajowym związkiem zrzeszającym stowarzyszenia, kluby sportowe, związki stowarzyszeń, fundacje, ośrodki i inne osoby prawne działające w Bocci. Inicjatywa założenia Federacji wyszła od sześciu krajowych organizacji pozarządowych: poznańskiego Stowarzyszenia Sportowo-Rehabilitacyjnego START, zamojskiego Stowarzyszenia Krok za Krokiem, zielonogórskiego Zrzeszenia Sportowo-Rehabilitacyjnego START, warszawskiej Formacji Konar, lubelskiego Klubu Pamara Boccia i poznańskiego Stowarzyszenia Żurawinka.
PFBN została przyjęta do Światowej Federacji Bocci (BISFed) i Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego. Zrzesza, po pół roku od rejestracji, prawie 20 organizacji z całej Polski. PFBN promuje Boccię w całym kraju, dystrybuując materiały szkoleniowe, system szkoleń instruktorskich, sędziowskich i klasyfikacji medycznej (także w ramach środków PFRON) oraz koordynuje krajowy system rozgrywek Bocci wyczynowej i integracyjnej. PFBN ukończyła prace nad nowymi przepisami Bocci BISFed 2013. Kontynuowane są prace nad stworzeniem krajowego sytemu rankingowego oraz wprowadzeniem licencji sportowych. Za pośrednictwem PFBN prowadzona jest krajowa dystrybucja wysokiej jakości sprzętu bil do Bocci produkcji duńskiej. Generalnie rzecz ujmując Federacja tworzy podwaliny organizacyjne pod system sprawnego zarządzania dyscypliną, której potencjalny zasięg w kraju szacujemy na setki ośrodków. Do wielu z nich docieramy za pomocą Internetu poprzez portale www.boccia.org.pl i https://www.facebook.com/bocciapolska. W promocji posługujemy się nowoczesnymi metodami budowania wizerunku, m.in. profesjonalnymi projektami graficznymi, fotografią i filmem. Jednostki zrzeszone w Federacji prowadzą systematyczne, całoroczne treningi z udziałem około 270 zawodników i 70 osób kadry. Federacja przygotowuje się właśnie od współrealizacji IV Mistrzostw Polski w Bocci w listopadzie 2013 roku (w ramach Konkursu PFRON) oraz międzynarodowych zawodów WielkoPOLSKA BOCCIA 2013. Mamy już zgłoszenia Norwegów, Niemców, Rosjan, Hiszpanów i Chorwatów. Kontakty zagraniczne Federacji procentują nowymi perspektywami dla rozwoju polskiej Bocci. Podsumowując, Federacja w formie osoby prawnej, stała się zwieńczeniem niesformalizowanego dotychczas, szerokiego ruchu społecznego o zasięgu ogólnopolskim. TT: Wynika z tego, że Boccia staje się dość popularną dyscypliną w sporcie osób niepełnosprawnych. Czy Polscy zawodnicy odnoszą już jakieś znaczące sukcesy międzynarodowe w tym sporcie? Gdzie powinny zgłaszać się osoby, które chciałyby uprawiać Boccię? RS: Boccia w wymiarze paraolimpijskim jest sportem skierowanym przede wszystkim do osób z zaburzeniami centralnego układu nerwowego, tj. z dziecięcymi porażeniami mózgowymi, zanikami mięśniowymi, artrogrypozą, uzależnionych od wózka inwalidzkiego i najczęściej wymagających pomocy w czynnościach dnia codziennego. W Polsce jest takich osób około 50.000. Powodzenie Bocci należy przypisać przede wszystkim jej walorom integracyjnym. Nic jednak nie napędza każdego sportu tak, jak międzynarodowe współzawodnictwo na poziomie mistrzowskim. Dopiero w 2009 roku polska reprezentacja wystartowała w Wiedniu w międzynarodowych zawodach kwalifikowanych. Trzeba było jeszcze kilku lat, aby nasi reprezentanci dostąpili zaszczytu bronienia barw kraju w Mistrzostwach Europy. Polacy w czerwcu 2013 roku wystartowali w Mistrzostwach Europy w Bocci w Guimaraes. Start w Portugalii otworzył nam wreszcie drzwi do Bocci paraolimpijskiej. Czekaliśmy na to 20 lat. Bez startu w Mistrzostwach Europy proces jej rozwoju przebiegałby zdecydowanie wolniej. TT: Jakie lokaty uzyskali Polscy zawodnicy w Guimaraes, konkurując z europejską, a jednocześnie światową czołówką w Bocci, reprezentowaną przez 22 państwa? RS: Najwyżej doszedł Mateusz Urbański (PAMARA Lublin) w grach indywidualnych BC2 jest ósmy w Europie (na 32
sklasyfikowanych zawodników). W ćwierćfinale spotkał się z mistrzem paraolimpijskim z Aten i Londynu, Mistrzem Europy 2013 Fernando Ferriera. Fernando jest znany w całej Portugalii. Przegrać z nim nie było wstydem, tym bardziej, że Mateusz pokazał w czasie meczu wiele bardzo dobrych stron sportowca, który potrafi walczyć z sercem i głową na karku. Zdaniem fachowców ma przed sobą międzynarodową karierę, pod warunkiem zintensyfikowania szkolenia. Czołówkę światową Bocci stanowią zawodnicy z nawet 20 letnim stażem sportowym, a Mateusz trenuje do kilku lat. Po portugalskiej premierze mamy prawo być optymistami. Boccia w Polsce staje się marką europejską, nie tylko za sprawą jej zawodników, ale także naszych możliwości wzmocnienia BISFed, o czym przekonywał w Portugalii jej Prezydent David Hadfield. Osoby, które chciałyby uprawiać Boccię, powinny kontaktować się z Federacją poprzez adres mailowy: boccia@start.org.pl. Poza tym serdecznie zapraszamy do biura poznańskiego START-u przy ul. Zacisze 2, gdzie siedzibę ma również Polska Federacja Bocci Niepełnosprawnych. TT: Boccia to nie tylko sport wyczynowy. Jakie inne, pozasportowe, walory Bocci mógłby Pan wymienić? Czy można wykazać także korzyści rehabilitacyjne tej dyscypliny? RS: Można ich wymienić bardzo wiele, choćby podnoszenie wydolności organizmu poprzez wpływ ćwiczeń na układ nerwowy, oddechowy, krwionośny, mięśniowy, kształtowanie sprawności fizycznej (motoryka duża i mała, ruchy precyzyjne, rozwijanie umiejętności rzucania, kopania i chwytania), doskonalenie koordynacji wzrokowo-ruchowej. Niebagatelne są korzyści w sferze psychicznej, takie jak wyzwalanie pozytywnych emocji (zwycięstwo, sukces, radość), nabycie umiejętności radzenia sobie ze stresem (podczas zawodów) oraz z porażką (przegrana), zwiększanie koncentracji na wykonywanym zadaniu. Boccia kształtuje też umiejętności społeczne współdziałanie w zespole, pełnienie ról, branie odpowiedzialności za zespół, kształtowanie właściwych relacji społecznych itp. Boccia stała się już przedmiotem opracowań naukowych. Jej walory rehabilitacyjne są ewidentne. TT: Dalszy rozwój Bocci w Polsce jest z pewnością uzależniony także od profesjonalnej kadry szkoleniowej, a także dostępu do specjalistycznego sprzętu. Czy osoby zainteresowane szkoleniem trenerskim, sędziowskim lub klasyfikatora sportowego w Bocci mają szansę uzyskać taką wiedzę i umiejętności w kraju? Czy można w Polsce kupić zestaw do Bocci i czy jest to drogi sprzęt sportowy? RS: Mamy już w kraju około 150 osobową grupę instruktorów sportu ze specjalnością Boccia oraz około 80 osobową grupa sędziów, w większości wykształconych w ramach środków z konkursów PFRON. Gdybyśmy stanęli w szranki w konkursie na najliczniejsze kadry sportu niepełnosprawnych nasza wygrana byłaby pewna. W 2014 roku Federacja planuje kolejne szkolenia na pewno dla sędziów i nie wykluczone, że także dla instruktorów. Co do tych ostatnich, to sytuację komplikuje nieco nowa ustawa deregulacyjna. System klasyfikatorów tworzymy aktualnie zespół Federacji ukończył niedawno w Portugalii pierwszy etap szkolenia. Aby zakupić sprzęt do Bocci wystarczy skontaktować się z Federacją lub poznańskim START-em. W aktualnej ofercie dostępne są zarówno bile wyczynowe, jak i standardowe. Zaciekawi zapewne czytelników informacja o zróżnicowaniu
twardości bil, od wersji twardej (ang. hard), poprzez pośrednie twardości, do wersji miękkiej (ang. soft). Zawodnicy z osłabioną siłą ramion preferują wersję hard, która ma lepsze własności toczenia. Pozostali wybierają piłki miękkie, łatwiej zatrzymujące się w żądanym punkcie boiska. Bile wypełnione plastikowym granulatem zapewniają właściwą stabilizację i dobre cechy rzutne. Są szyte z 12 paneli skóry (preferowane dla piłek twardych) lub 6-ciu (dla piłek typu soft ). TT: Wydaje się, że niezwykłą zaletą Bocci jest fakt, że może być równie atrakcyjną dyscypliną sportową także dla osób pełnosprawnych. Czy znane są Panu krajowe ośrodki, w których Boccia uprawiana jest regularnie także przez osoby pełnosprawne? Czy zorganizowano kiedyś w Polsce zawody integracyjne w Bocci? RS: Jest uprawiana w takim wymiarze w bardzo wielu miejscach. W samym Poznaniu i okolicach znam co najmniej pięć szkół wykorzystujących Boccię. Sport niepełnosprawnych tak naprawdę zarezerwowany jest dla wąskiego grona zapaleńców. Tysiące niepełnosprawnych dzieci w szkołach jest na stałe zwolnionych z zajęć wychowania fizycznego. Boccia jest formułą na efektywne, niskonakładowe zajęcia sportowe dla wszystkich grup wiekowych dzieci i młodzieży, bez względu na ich sprawność psychofizyczną. Nie wymaga większego wysiłku, drogiego sprzętu, ani specjalnych sal sportowych. Może być zatem w polskich warunkach szeroko zastosowana. Stosunek nakładów do efektów będzie zdecydowanie, wyższy niż w przypadku próby wprowadzenia innych sportów adaptowanych (np. pływanie generuje wysokie koszty najmu basenu, a gry zespołowe - koszykówka na wózkach, siatkówka na siedząco wymagają sal sportowych itd.). Co do zawodów sportowych większość z nich, może z wyjątkiem Mistrzostw Polski, ma charakter integracyjny. TT: Wszystko wskazuje na to, że Boccia to dyscyplina sportu z szerokimi perspektywami rozwoju i profesjonalizacji w Polsce. Dziękując za rozmowę, życzę Panu i związkom sportowym zrzeszonym w Federacji wielu sukcesów, a zawodnikom wiele satysfakcji z uprawiania tego sportu. Materiał został opublikowany w dniu 06.12.2013. Stanowi on integralną część zamkniętego wydania ebifron i nie podlega aktualizacji.
Drukuj Generuj PDF Powiadom znajomego Wstecz