OBRZĘD WEZWANIA PO IMIENIU WSTĘP Na początku Wielkiego Postu, który jest okresem bezpośredniego przygotowania do odnowienia sakramentalnego wtajemniczenia, sprawuje się obrzęd "wezwania", czyli "wpisania imienia". Wtedy Kościół wysłuchuje opinii animatorów, przyjmuje potwierdzenie decyzji ze strony uczestników formacji deuterokatechumenalnej, ocenia stopień ich przygotowania i decyduje o tym, czy mogą przystąpić do uroczystej odnowy sakramentów paschalnych. [9] Obrzęd "wezwania" zamyka właściwy deuterokatechumenat, a więc długi czas kształtowania duszy i serca. Aby ktoś mógł być zapisany jako "wezwany", wymaga się od niego dojrzałej wiary i Świadomej decyzji na przyjęcie sakramentów Kościoła. Po obrzędzie wezwania uczestnik formacji powinien wykazać się żywszą gotowością pójścia za Chrystusem. [10] Dla Kościoła obrzęd "wezwania" jest szczególnym wyrazem jego troski o deuterokatechumenów. Kapłani, diakonia wspólnot, animatorzy, i cała miejscowa wspólnota z zachowaniem właściwego porządku i sposobu, po starannej rozwadze wypowiadają swoje zdanie o wychowaniu i postępach uczestników formacji. Następnie wszyscy modlą się za wybranych, aby cały Kościół prowadził ich na spotkanie z Chrystusem. [11] Wówczas animatorzy wypełniają swoją posługę. Wymienia się ich już na początku obrzędu, podchodzą oni razem z "wezwanymi" (nr 143), wobec wspólnoty wyrażają o nich świadectwo (nr 144) i zależnie od okoliczności razem z nimi wpisują swoje imię (nr 146). [12] Celebrans, niezależnie od stopnia swego udziału w ocenie uczestniczących w obrzędzie, w homilii lub podczas sprawowania obrzędu powinien przedstawić religijne i kościelne znaczenie "wezwania". Powinien zatem wobec wszystkich obecnych wyrazić opinię Kościoła i w miarę potrzeby wysłuchać ich zdania, zażądać od deuterokatechumenów osobistego wyrażenia decyzji i działając w imię Chrystusa i Kościoła, przeprowadzić dopuszczenie "wezwanych"; ponadto wyjaśnić wszystkim Boże misterium zawarte w powołaniu przez Kościół i w sprawowanej przez niego liturgii. Wiernych zaś niech zachęci, aby razem z wybranymi, którym mają dawać przykład, przygotowali się do uroczystości paschalnych. [13.] Odnowę sakramentów wtajemniczenia sprawuje się w uroczystości paschalne, natomiast przygotowanie do nich należy do właściwych zadań Wielkiego Postu. Obrzędy wezwania odprawia się zasadniczo w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, a czas ostatecznego przygotowania do odnowy przyrzeczeń chrztu zbiega się z okresem Wielkiego Postu, który ze względu na jego liturgiczną strukturę i udział wspólnoty stanowi pomoc dla wybranych. Jeśli jednak wymagają tego bardzo ważne przyczyny duszpasterskie, obrzęd wolno sprawować w poprzedzającym lub następującym tygodniu. Obrzęd sprawuje się w kościele albo, jeśli wymaga tego potrzeba, w miejscu odpowiednim i przystosowanym, podczas Mszy pierwszej niedzieli Wielkiego Postu po homilii. [14] Jeżeli sprawowanie obrzędu wypadnie poza tą niedzielą, rozpoczyna się go od Liturgii słowa. Gdy w takim przypadku czytania z dnia nie harmonizują z obrzędem, wybiera się czytania spośród przeznaczonych na pierwszą niedzielę Wielkiego Postu albo inne odpowiednie czytania. Zawsze można sprawować właściwą Mszę obrzędową. Jeżeli nie sprawuje się Eucharystii, obrzęd kończy się odesłaniem wszystkich razem z "wezwanymi" [15.] W drugim wydaniu Podręcznika nabożeństw proponujemy zastąpienie słowa wybrani pojęciem wezwani (do uroczystej odnowy chrztu).
OBRZĘDY WSTĘPNE Znak krzyża i pozdrowienie wiernych w zwykły sposób. Celebrans w krótkich słowach wprowadza wiernych w treść obrzędu. Następuje zachęta do modlitwy dnia. Celebrans: Módlmy się. KOLEKTA por. MRDP Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy przez ćwiczenia duchowe postępowali w rozumieniu tajemnicy Chrystusa i dzięki Jego łasce prowadzili święte życie. Przez Chrystusa naszego Pana, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Wszyscy: Amen. LITURGIA SŁOWA I niedziela Wielkiego Postu, rok A UWAGA! Obrzęd przewidziany jest na pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, dlatego tutaj zamieszczam liturgię słowa z tejże niedzieli, gdyż jak sądzę warto się z nimi przed obrzędem zapoznać (są bardzo dobrym wprowadzeniem). W czasie Mszy będą inne czytania! Czytanie 1 Rdz 2, 7-9; 3,1-7 Czytanie z Księgi Rodzaju. >> Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą. A zasadziwszy ogród w Eden na wschodzie, Pan Bóg umieścił tam człowieka, którego ulepił. Na rozkaz Pana Boga wyrosły z gleby wszelkie drzewa miłe z wyglądu i smaczny owoc rodzące oraz drzewo życia w środku tego ogrodu drzewo poznania dobra i zła. A wąż był najbardziej przebiegły ze wszystkich zwierząt polnych, które Pan Bóg stworzył. On to rzekł do niewiasty: "Czy to prawda, że Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?" Niewiasta odpowiedziała wężowi: "Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu Bóg powiedział: "Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli". Wtedy rzekł wąż do niewiasty: "Na pewno nie umrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą wam się oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło." Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią; a on zjadł. A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski.>> Oto słowo Boże.
Psalm Ref. Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni. Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość. Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego. Uznaję bowiem nieprawość swoją, a grzech mój jest zawsze przede mną. Przeciwko tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą. Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów we mnie moc ducha. Nie odrzucaj mnie od swego oblicza i nie odbieraj mi świętego ducha swego. Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ofiarnym. Panie, otwórz wargi moje, a usta moje będą głosić Twoją chwałę. Czytanie 2 Rz 5, 12-19 Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian. >> Bracia: Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli. Bo i przed Prawem grzech był na świecie, grzechu się jednak nie poczytuje, gdy nie ma Prawa. A przecież śmierć rozpanoszyła się od Adama do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie zgrzeszyli przestępstwem na wzór Adama. On to jest typem Tego, który miał przyjść. Ale nie tak samo ma się rzecz z przestępstwem jak z darem łaski. Jeżeli bowiem przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich śmierć, to o ileż obficiej spłynęła na wszystkich łaska i dar Boży, łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa. I nie tak samo ma się rzecz z tym darem jak i ze skutkiem grzechu, spowodowanym przez jednego grzeszącego. Gdy bowiem jeden tylko grzech przynosi wyrok potępiający, to łaska przynosi usprawiedliwienie ze wszystkich grzechów.
Jeżeli bowiem przez przestępstwo jednego śmierć zakrólowała z powodu jego jednego, o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i daru sprawiedliwości, królować będą w życiu z powodu Jednego - Jezusa Chrystusa. A zatem jak przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich ludzi wyrok potępiający, tak czyn sprawiedliwy Jednego sprowadzi na wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające życie. Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi. Oto słowo Boże. Chwała Tobie, Słowo Boże. Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych. Chwała Tobie, Słowo Boże. Ewangelia Mt 4, 1-11 + Słowa Ewangelii według świętego Mateusza. Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód. Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: "Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem". Lecz On mu odparł: "Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych". Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na narożniku świątyni i rzekł Mu: "Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: "Aniołom swoim rozkaże o Tobie, a na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień." Odrzekł mu Jezus: "Ale jest napisane także: "Nie będziesz wystawiał na próbę Pan, Boga swego". Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: "Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon". Na to odrzekł mu Jezus: "Idź precz szatanie! Jest bowiem napisane: "Panu, Bogu, swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz". Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu. Oto słowo Pańskie.
HOMILIA Okolicznościowa homilia powinna oprócz kandydatów uwzględniać także całą wspólnotę wiernych, tak aby i oni starając się dawać dobry przykład, razem z wezwanymi zaczęli się przygotowywać do przeżycia misterium paschalnego. PRZEDSTAWIENIE KANDYDATÓW Po homilii kapłan kierujący formacją deuterokatechumenalną albo animator lub delegat wspólnoty przedstawia kandydatów tymi lub podobnymi słowami: Czcigodny ojcze, wkrótce nadejdą uroczystości paschalne i dlatego obecni tu członkowie formacji deuterokatechumenalnej Ruchu Światło-Życie, ufający łasce Bożej oraz wspomagani modlitwami i przykładem wspólnoty, pokornie proszą, aby po odpowiednim przygotowaniu i odbyciu skrutyniów przedstawiono ich do uroczystej odnowy przyrzeczeń sakramentu chrztu. Celebrans odpowiada: Niechaj ci, którzy zostają wezwani, przystąpią razem ze swoimi animatorami. Wówczas wzywa się imiennie każdego z kandydatów, który wraz z animatorem występuje naprzód i zatrzymuje się przed celebransem. Jeżeli jest większa liczba uczestników, dokonuje się równoczesnego przedstawienia wszystkich. Robią to np. zainteresowani animatorzy. Wskazane jest. jeszcze przed wspólnymi obrzędami odprawili oni jakieś nabożeństwo i podczas. niego imiennie wezwali swoich kandydatów. Celebrans przemawia do uczestników tymi lub podobnymi słowami Święty Kościół Boży pragnie teraz upewnić się, czy ci kandydaci są odpowiednio przygotowani, aby ich włączyć do grona tych, którzy podczas najbliższych uroczystości paschalnych mają uroczyście odnowić sakramentalne przymierze chrztu. Zwraca się do animatorów: Proszę was, animatorzy, abyście dali świadectwo: Czy oni wiernie słuchali słowa Bożego, które głosi Kościół? Animatorzy: Tak, słuchali wiernie. Celebrans: Czy zaczęli gorliwiej służyć Bogu, zachowując przyjęte słowo? Animatorzy: Tak, zaczęli służyć Bogu. Celebrans: Czy włączyli się w braterską wspólnotę i uczestniczyli w modlitwach? Animatorzy: Tak, włączyli się.
Następnie, zależnie od okoliczności, celebrans pyta wszystkich zgromadzonych, czy zgadzają się z opinią animatorów. DIALOG Z KANDYDATAMI C.: Zwracam się teraz do was, umiłowani kandydaci. Wasi animatorzy wydali o was dobre świadectwo. Wspólnota Kościoła zaufała ich zdaniu i w imię Chrystusa powołuje was do odnowy paschalnych sakramentów. Już długo słuchaliście głosu Chrystusa, dzisiaj zaś macie dać odpowiedź wobec Kościoła i wyjawić wasze pragnienie. C.: Czy pragniecie uroczyście odnowić przymierze z naszym Panem Jezusem Chrystusem zawarte w sakramencie chrztu? Kandydaci: Pragniemy. Celebrans: Przypomnijcie zatem swój chrzest i podajcie imiona, wpisane do księgi ochrzczonych. Kandydaci: podchodzą z animatorami do celebransa i przekazują swoje świadectwa chrztu. imiona. Wpisanie imienia może się odbyć w różny sposób. Kandydat sam wpisuje imię albo mówi je głośno, a wpisuje animator albo kapłan. Jeżeli zaś jest bardzo dużo kandydatów, można spis imion podać Celebransowi, wypowiadając takie lub podobne słowa: Oto imiona tych, którzy proszą o dopuszczenie do odnowy przymierza chrztu. Podczas wpisywania imion może być wykonywany odpowiedni śpiew, np. Ps 16[ 15]. POTWEIRDZENIE WEZWANIA Po wpisaniu imion celebrans krótko wyjaśnia obecnym znaczenie tego obrzędu, a następnie zwraca się do wybranych i wypowiada następujące słowa: C.: N. i N., jesteście wezwani, aby w najbliższą Wigilię Paschalną uroczyście odnowić przyrzeczenia sakramentu chrztu świętego. Wybrani: Bogu niech będą dzięki. Celebrans: Teraz zaś zarówno wy sami, jak i my wszyscy musimy współpracować z łaską Bożą, abyście Bogu, który pozostaje wierny udzielonemu powołaniu, mogli okazać waszą wierność i wielkodusznie zdążać do pełnej prawdy waszego wybrania. Następnie celebrans zwraca się do animatorów i zachęca ich tymi lub podobnymi słowami:
C.: Drodzy animatorzy, w Panu powierzono wam tych wezwanych, o których złożyliście świadectwo. Swoją pomocą i przykładem prowadźcie ich do braterskiej wspólnoty Kościoła. Potem prosi ich, aby położyli rękę na ramieniu wybranych, których przyjęli: C.: Na znak waszej gotowości połóżcie rękę na ramieniu wezwanych. MODLITWA ZA WEZWANYCH Następnie wspólnota modli się tymi lub podobnymi słowami: Celebrans: Drodzy bracia i siostry, rozpoczynamy Wielki Post, podczas którego przygotowujemy się do przeżycia zbawczych misteriów Męki i Zmartwychwstania. Wezwani, których prowadzimy do odnowy przyrzeczeń paschalnych sakramentów, oczekują przykładu naszej odnowy. Błagajmy więc Pana za nich i za siebie, abyśmy pobudzeni przez obustronny przykład nawrócenia, stali się godni łask paschalnych. Lektor: Wołajmy do Boga: Wysłuchaj nas, Panie. Lektor: Błagajmy Boga, aby kandydaci, pamiętając o dniu swojego chrztu, na wieki zachowali wdzięczność za błogosławieństwo otrzymane z niebios. Lektor: Błagajmy Boga, aby dobrze korzystając z czasu, podjęli trud wyrzeczenia i razem z nami prowadzili dzieło uświęcenia. Lektor: Błagajmy Boga, aby animatorzy umieli szukającym ukazywać słodycz Bożego słowa oraz pokazywali jak w życiu prywatnym i społecznym należy przestrzegać zasad Ewangelii Lektor: Błagajmy Boga, aby ich rodziny nie stwarzały im żadnych przeszkód, ale raczej wspomagały w pójściu za tchnieniem Ducha Świętego. Wszyscy: Wysłuchaj nas Panie. Lektor: Błagajmy Boga, aby w Okresie Wielkiego Postu nasze zgromadzenie jaśniało pełnią miłości i wytrwania w modlitwie. Lektor: Błagajmy Boga, aby ludzie wątpiący zaufali Chrystusowi i niezwłocznie włączyli się do naszej braterskiej wspólnoty.
Do powyższych wezwań dodaje się zwykłe prośby za potrzeby Kościoła i całego świata Celebrans wyciąga ręce nad wybranymi i kończy wezwania modlitwą C.: Wszechmogący Ojcze, Ty pragniesz wszystko odnowić w Chrystusie i pociągasz ludzi do Niego. Kieruj tymi wezwanymi przez Kościół i spraw, aby dochowując wierności, otrzymanemu powołaniu, włączeni do królestwa Twojego Syna i naznaczeni znamieniem Ducha Świętego przez łaskę otrzymali to, czego nie mogli osiągnąć mocą sil przyrodzonych. Przez Chrystusa, Pana naszego. Wszyscy: Amen. ODESŁANIE WEZWANYCH Następnie celebrans odsyła wezwanych i zwraca się do nich z taką lub podobną zachętą: C.: Drodzy bracia i siostry, razem z nami wstąpiliście na drogę czterdziestodniowego postu. Chrystus będzie dla was drogą, prawdą i życiem. A teraz idźcie w pokoju Chrystusa. Wybrani: Bogu niech będą dzięki. Następuje jakiś stosowny śpiew i wierni odchodzą razem z wezwanymi.