PANIE, TY JESTEŚ NASZĄ NADZIEJĄ! Cel XXIV Kapituła Generalna rozpoczyna się w poniedziałek 19 października 2009. Wtorek 20 października będzie dniem rekolekcji i skupienia. Jest to zaproszenie do modlitwy skierowane do całego Zgromadzenia. Prosimy, aby każda wspólnota w jedności z Kapitularzami, przeprowadziła dzień skupienia lub zgromadziła się na modlitwie i medytacji. Może się to odbyć albo 19 albo 20 października. Wspólnota decyduje o formie przeprowadzenia dnia skupienia lub modlitewnego spotkania. Powyższy schemat jest tylko pewnym narzędziem. Jeśli wspólnota zdecyduje się na dzień skupienia wtedy, poszczególne punkty powyższej propozycji, mogą być rozciągnięte na cały dzień. Jeśli tylko będzie to możliwe każda wspólnota powinna zebrać się w dogodnym czasie na celebracji Eucharystii z formularza o Najświętszym Odkupicielu. Przygotowanie 1. Przygotowując się do spotkania lub dnia skupienia przeczytajmy i przestudiujmy raport naszej prowincji złożony na Kapitułę Generalną oraz, jeśli to możliwe, Instrumentum laboris Kapituły. Na końcu niniejszych materiałów pomocniczych znajduje się rozdział zatytułowany: Sześć głównych zasad dotyczących IL. Przydadzą się one podczas spotkania. Każdy członek wspólnoty powinien otrzymać te materiały odpowiednio wcześniej by mógł je przeczytać i przestudiować. 2. Miejsce spotkania powinno być odpowiednio duże, by dla wszystkich starczyło miejsca. Aby stworzyć dogodne warunki do dyskusji krzesła powinny być ustawione w formie okręgu z małym stolikiem pośrodku. Na stoliku ma znajdować się krzyż, nie zapalona świeca, Pismo Święte oraz nasze Konstytucje i Statuty. Na początku spotkania jeden z członków wspólnoty dołoży do tych rzeczy lokalną lub krajową gazetę. Każdy z uczestników spotkania będzie potrzebował kartki papieru oraz ołówka lub długopisu. 3. Każdy z uczestników powinien otrzymać kopię niniejszych materiałów przed spotkaniem. Zadaniem jednego ze współbraci będzie przygotowanie i poprowadzenie spotkania. Należy pamiętać, że pytania zamieszczone w każdym dziale mają być pomocne przy dzieleniu się opiniami. Nie trzeba odpowiadać na wszystkie pytania. 4. Spotkanie należy zakończyć przygotowanym wcześniej Gaudeamusem, by wspólnie ucieszyć się zyskanymi doświadczeniami. Temat Rozpoczyna się Kapituła Generalna. Jest to czas by w świetle słowa Bożego pogłębić naszą wizję rzeczywistości, w której żyjemy. Jest to czas by ponownie poświęcić się podążaniu za Chrystusem, zgodnie z naszym charyzmatem. Jest to czas by spojrzeć w przyszłość z nadzieją w Duchu Świętym. Sytuacja w jakiej żyjemy Kapituła Generalna reprezentuje wszystkich redemptorystów. Kapituła jest próbą naszej odpowiedzialności za życie apostolskie Zgromadzenia, które łączy równocześnie życie szczególnie Bogu oddane i misyjne dzieło redemptorystów (konst. 1). To chwila najbardziej PANIE, TY JSTEŚ NASZĄ NADZIJĄ! 1
znacząca, która wzywa nas by z bliska przyjrzeć się naszej obecnej sytuacji oraz by spojrzeć w przyszłość w poszukiwaniu jeszcze większej wierności woli Bożej względem nas. Jeden z członków wspólnoty kładzie pośród innych symboli na stole również gazetę oraz raport prowincji złożony na Kapitułę Generalną. 1. Gdy przyglądamy się swojej prowincji i regionowi, jakie dostrzegamy palące wyzwania, które wymagają od nas zmian, nawrócenia oraz udzielenia nowej odpowiedzi. 2. Co w naszej odpowiedzi na znaki czasu, dawanej indywidualnie lub wspólnotowo w wymiarze prowincji czy regionu, napełnia nas entuzjazmem, a co stawiamy pod znakiem zapytania? 3. Jakie struktury pomagają nam żyć dla misji, a jakie nie przyczyniają się wystarczająco do entuzjastycznego i efektywnego życia naszym charyzmatem? W świetle słowa Bożego Pozwólmy słowu Bożemu by przemówiło do naszego wnętrza i oświetliło naszą drogę. Rozważmy Psalm 146 (145). Jeden ze współbraci zapala świeczkę na stoliku. Następnie dwukrotnie i powoli odczytywany jest psalm: najpierw odczytuje go jeden ze współbraci, a następnie po krótkiej pauzie wszyscy zgromadzeni odczytają go razem. Psalm 146 (145) 1 Chwal, duszo moja Pana, 2 będę chwalił Pana do końca mego życia, będę śpiewał mojemu Bogu, dopóki istnieję. 3 Nie pokładajcie ufności w książętach ani w człowieku, który zbawić nie może. 4 Kiedy duch go opuści, znów w proch się obraca i przepadają wszystkie jego zamiary. 5 Szczęśliwy ten, kogo wspiera Bóg Jakuba, kto pokłada nadzieję w Panu Bogu. 6 On stworzył niebo i ziemię i morze ze wszystkim, co w nich istnieje. 7 On wiary dochowuje na wieki, uciśnionym sprawiedliwość wymierza, Chlebem karmi głodnych, wypuszcza na wolność uwiezionych. 8 Pan przywraca wzrok ociemniałym, Pan dźwiga poniżonych, Pan kocha sprawiedliwych. 9 Pan strzeże przybyszów, ochrania sierotę i wdowę, lecz występnych kieruje na bezdroża. 10 PAN króluje na wieki, Bóg twój, Syjonie, przez pokolenia. Po czytaniu wszyscy pozostaną w milczeniu, rozważając psalm. Co mówi do nas Bóg? Po upływie wystarczającego czasu medytacji grupa wspólnie dzieli się swymi refleksjami na temat psalmu. 1. Czy nasze życie odzwierciedla obraz Boży zawarty w tym psalmie? Co powinno się zmienić w moim sposobie postrzegania Boga oraz w sposobie życia naszą wiarą i charyzmatem, abym mógł być odbiciem oblicza i obecności Boga? 2. Jaki obraz Boga powinna z mocą głosić Kapituła Generalna poprzez zawarcie go w swych rozważaniach, dokumentach i wnioskach? PANIE, TY JSTEŚ NASZĄ NADZIJĄ! 2
Słowo od św. Alfonsa W swej biografii św. Alfonsa, o. Tannoia (IV, 44) cytuje list Alfonsa napisany do wspólnot w Scifelli i Frosinone (Październik 1778), w którym nasz założyciel nalega, by redemptoryści zawsze mieli na uwadze główny cel Zgromadzenia. To właśnie polecam wam na teraz i na zawsze. Nie życzę wam bogactwa, byle tylko wystarczyło wam na życie. Niech będzie w was miłość i szacunek dla Reguły, którą Bóg dał nam dla uświęcenia naszego i dusz wiernych. Służcie ludziom, zwłaszcza ubogim, poniżonym i najbardziej opuszczonym. Pamiętajcie, że Bóg evangelizare pauperibus misit nos w naszych czasach. Nigdy nie zapomnijcie tej maksymy. Szukajcie Boga pośród opuszczonych ubogich jeśli chcecie by Jezus Chrystus był z was zadowolony. Ponad wszystko chcę, byście z zapałem dbali o ubogich na wioskach, gdzie zostały założone nasze domy. Idźcie do nich z katechezą, doktryną chrześcijańską, spowiedzią oraz tradycyjną posługą naszego Instytutu, aby nie poczuli się zdradzeni w swej nadziei stawania się świętymi dzięki naszej pracy. Po krótkim momencie ciszy na osobistą refleksję uczestnicy krótko podzielą się tym, co dziś znaczą dla nas te słowa św. Alfonsa. Mówić z serca do Boga Po dzieleniu się refleksjami, wszyscy ponownie reflektują w ciszy. Uczestnicy otwierają serca na Boga i mówią do Niego, który pierwszy przemówił do nas. Po krótkim czasie medytacji prowadzący bierze w dłonie krzyż ze stolika. Siada i krótko go kontempluje. Jeśli chce, może głośno wypowiedzieć swoją modlitwę. Następnie przekazuje go osobie po swej prawej stronie, która czyni to samo. Każdy z uczestników może modlić się głośno, lub tylko pozostać w ciszy i przekazać dalej krzyż. Ostatnia osoba po modlitwie odstawia krzyż na stół. Można zaśpiewać Ubi Caritas albo inną odpowiednią pieśń lub hymn. Wnioski: co zobaczyliśmy i usłyszeliśmy 1. Po pieśni każdy z uczestników pisze na kartce słowo, które podsumowuje to, co Bóg powiedział mu podczas spotkania. Kiedy wszyscy są gotowi, po kolei każdy kładzie kartkę na stole, wypowiadając na głos słowo, które napisał. Każdy może bardzo krótko wyjaśnić, co znaczy słowo, które napisał. 2. Instrumentum laboris Kapituły Generalnej proponuje sześć zasad restrukturyzacji (patrz aneks). Co myślisz o tych zasadach jako o podstawowych kryteriach procesu restrukturyzacji? Czy można je zastosować w procesie restrukturyzacji Twojej prowincji i, jeśli tak, to w jaki sposób? 3. Czy grupa chce napisać list lub email do Kapitularzy, aby podzielić się z nimi swoimi refleksjami oraz pomysłami związanymi z pracą Kapituły? Modlitwa końcowa Módlmy się wspólnie za nasze Zgromadzenie, za Kapitułę Generalną i Kapitularzy. Wołajmy do Boga mówiąc: Panie, Ty jesteś naszą nadzieją! Kochający i dobry Ojcze, stworzyłeś nas i w swej Opatrzności troszczysz się o nas, abyśmy wszyscy stanowili jedno w Twojej miłości. Jezu, wyzwalające Słowo, chcemy być zawsze blisko Ciebie i być zawsze wiernymi Twojej misji. PANIE, TY JSTEŚ NASZĄ NADZIJĄ! 3
Duchu Święty, Ojcze ubogich, napełnij nasze życie Twoimi darami daj nam łaskę prorockiej wolności. Prosimy Cię, miłosierny Boże w Trójcy, za Zgromadzenie i rodzinę redemptorystów, za Kapitułę Generalną i każdego z Kapitularzy. Niech wszyscy wiernie odpowiadamy na znaki czasu szczerym nawróceniem i hojnym poświęceniem się naszemu charyzmatowi. Chcemy być źródłem nadziei dla wszystkich, a szczególnie dla ubogich i najbardziej opuszczonych i odrzuconych. Przez wstawiennictwo Maryi, która nigdy nie pozwoliła by lęk i zwątpienie ograniczyły jej Tak, pomóż nam nigdy nie lękać się naszych niedoskonałości i słabości, lecz ufać, że to właśnie one są miejscem doświadczenia Twej łaski i Twej obecności. Modlitwa kończy się śpiewem Salve Regina lub innego odpowiedniego hymnu. Gaudeamus ANEKS SZEŚĆ GŁÓWNYCH ZASAD RESTRUKTURYZACJI Poniższe sześć głównych zasad to propozycje podstawowych kryteriów i raison d être dla całego projektu restrukturyzacji naszego Zgromadzenia, by lepiej mogło spełniać swoją misję. I. Restrukturyzacja dla misji Naszą redemptorystowską misją jest głoszenie dobrej nowiny ubogim, gdziekolwiek oni są; mamy głosić pełnię odkupienia; mamy być z opuszczonymi podążając za przykładem Jezusa Chrystusa (konst. 1-5). Punktem wyjścia naszej redemptorystowskiej animacji i życia jest zawsze misja dla obfitego odkupienia. Wierność tej misji wymaga byśmy ustalili i wprowadzali w życie priorytety apostolskie. Nie każdy wysiłek apostolski, jakkolwiek cenny sam w sobie, może być uznany za odpowiedni sposób wyrażenia naszego charyzmatu misyjnego. Wierność naszej misji musi być powodem i celem autentycznej restrukturyzacji. To będzie wymagało rozeznania i decyzji. II. Restrukturyzacja dla misji musi stymulować ponowne przebudzenie naszej zgodnej z naszym powołaniem. Musi ona stworzyć nowe możliwości dla misji bo inaczej nic z niej nie wyniknie. Przede wszystkim jesteśmy misjonarzami, którzy we wspólnotach opartych na wierze w Jezusa Chrystusa, są konsekrowani w charyzmacie redemptorystowskim. Charyzmat ten przewyższa w znacznym oddanie własnej kulturze, czy narodowości. Restrukturyzacja dla misji jest wezwaniem do odnowienia naszej profesji zakonnej. Pomaga ona ukształtować się nowej świadomości, zdolnej do sprostania wyzwaniom nowoczesnej ewangelizacji. Ta świadomość musi być jasno określona na płaszczyźnie formacji podstawowej nowego pokolenia redemptorystów (Ratio formationis). PANIE, TY JSTEŚ NASZĄ NADZIJĄ! 4
III. Restrukturyzacja dla misji musi podążać za najbardziej opuszczonymi, a zwłaszcza za ubogimi. Powinna to być restrukturyzacja na poziomie prowincji i konferencji jak również na poziomie przekraczającym ich granice. Podążanie za najbardziej opuszczonymi, zwłaszcza za ubogimi, stanowi rację bytu Zgromadzenia w Kościele (konst. 5). Pojęcie najbardziej opuszczonych, a zwłaszcza ubogich nie może być tak szerokie by uwzględniało każdą możliwą formę działalności duszpasterskiej. Musi ono jednak zawsze uwzględniać naszą duszpasterską troskę o emigrantów oraz opuszczonych doświadczających ubóstwa. W ciągu naszej historii wiele domów zostało ustanowionych wśród ubogich. Jednakże przemiany społeczne oraz różnorodne naciski sprawiły, że odeszli stamtąd ubodzy, ale redemptoryści pozostali. Utrzymujemy te domy usprawiedliwiając ich istnienie świadczeniem zwykłej posługi duszpasterskiej. Posługa ta, mimo iż bardzo cenna, często nie odzwierciedla naszego prawdziwego charyzmatu. IV. Solidarność w misji musi uwzględniać nową zdolność do doskonalenia posiadanych środków w celu dochowania wierności naszej misji. Posiadane przez nas środki to przede wszystkim zasoby ludzkie: współbracia redemptoryści oraz laikat wezwany przez Ducha Świętego do partnerskiej współpracy z nami w realizacji misji odkupienia. Solidarność w misji zawiera w sobie również szczególną troskę o prowincje doświadczające słabości gdy chodzi o zasoby ludzkie. Taka solidarność wymaga również poważnego przestudiowania naszych obecnych systemów ekonomicznych oraz wprowadzenia koniecznych reform. V. Zasada tworzenia związków. Musimy promować świadomość zawsze dążącą do szukania wspólnej drogi do celu. Obecna restrukturyzacja naszych zasobów służących misji oznacza, że żadna prowincja nie może podjąć swej misji w oderwaniu od innych. Oznacza również tworzenie nowych związków między prowincjami. Wszystko to ma lepiej służyć misji, oraz pomóc w stawianiu czoła nieoczekiwanym trudnościom lub podziałom mogących być źródłem skandalu. Związki te umożliwią również pomóc w bardziej owocnym zrozumieniu redemptorystowskiej tożsamości. VI. Kluczową częścią naszej misji, zarówno w aspekcie historycznym jak i w naszych czasach, jest refleksja teologiczna zakorzeniona w doświadczeniu duszpasterskim. Nowe wykorzystanie naszych zasobów teologicznych jest niezbędne, by stawić czoło wyzwaniu restrukturyzacji dla misji w dzisiejszym świecie. By sprostać misji jaką ma dziś do spełnienia nasze Zgromadzenie, musimy pobudzać naszą formację ciągłą oraz specjalizację (zwłaszcza w teologii moralnej i pastoralnej). Potrzebujemy również sieci zorganizowanej współpracy w innych obszarach doświadczenia pastoralnego zgodnego z naszym charyzmatem. CEP/fec PANIE, TY JSTEŚ NASZĄ NADZIJĄ! 5