W sposób szczególny powołane do służby w Kościele jest duchowieństwo. Św. Paweł mówi, iż Różne są dary posługiwania ( 1 Kor 12, 5) w swoich przemowach opowiada i otwiera się na różne możliwości posługi. Pan Jezus w zbawczej misji ludzkości powierza głoszenie Dobrej Nowiny apostołom, ale z biegiem lat i wraz z szybkim rozwojem cywilizacji wzrasta zapotrzebowanie na pokarm duchowy tj. Słowo Życia, a tym bardziej na osoby, które będą przez świadectwo życia zachęcać innych do podążania ku Bogu. W XXI wieku korzystając z ustaleń Soboru Watykańskiego II, Kościół otworzył się na posługę i nadal wzywa ludzi świeckich do niesienia Orędzia Ewangelii, w różne środowiska. Ojcowie Soborowi opracowali Dekret o Apostolstwie Świeckich wydany dn. 18. listopada 1965 roku. W jednym z punktów jest mowa wprost, że świeccy posiadają niezliczone okazje do prowadzenia apostolstwa w zakresie ewangelizacji i uświęcania. Samo świadectwo życia chrześcijańskiego i dobre czyny spełniane w duchu nadprzyrodzonym mają moc przyciągania ludzi do wiary i do Boga. Pan Jezus powiedział: Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie (Mt, 5, 16). Apostolstwo świeckich w diecezji łowickiej. W odpowiedzi na naukę Kościoła, także i w naszej diecezji kapłani wraz ze świeckimi podejmują działania zakładając stowarzyszenia, wspólnoty, ruchy, koła modlitewne gdzie osoby świeckie gromadzą się i ubogacają się nawzajem postawą miłości, tworząc w ten sposób żywy organizm Kościoła, bo jak mówi Pismo: Jesteście jak żywe członki Kościoła, gdzie głową jest Chrystus (por. 1 Kor 12, 12). W Polsce działa ponad 150 ruchów i stowarzyszeń katolików świeckich, zrzeszających ok. 2 mln wiernych. Są wśród nich wspólnoty o ponad tysiącletniej historii oraz takie, które powstały kilkanaście lat temu. Diecezja Łowicka posiada też różne stowarzyszenia, ruchy, grupy modlitewne, gdzie w większości zaangażowane są osoby świeckie, a kapłani pełnią opiekę duchową. Są to między innymi : Akcja Katolicka Jej zasadniczym celem jest formacja duchowa, moralna, a także kulturalna. Ważnym zadaniem dla jej członków jest świadome uczestnictwo we wszystkich sferach życia publicznego i realizacja społecznego wymiaru wiary. Zadaniem członków Akcji 39
Katolickiej jest oddziaływanie na bliskie im środowiska, zwłaszcza związane z miejscem pracy, dokąd nie zawsze mogą dotrzeć kapłani. Jest to praca ewangelizacyjna i formacyjna prowadzona wśród własnych członków, jak i w najbliższym otoczeniu. Celem jest dążenie do najpełniejszego poznania ewangelicznych prawd wiary, ich rozumienia i realizowania w codziennym życiu. Tym celem jest również stworzenie nowego sposobu myślenia bardziej dojrzałego. Civitas Christiana Podejmuje problematykę rodziny i wychowania, stoi w obronie prawa do życia człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci. Zajmuje się sprawami kultury narodowej, godnych warunków życia człowieka i narodu oraz niepodległości Polski i jej godnego miejsca we wspólnocie międzynarodowej. Realizując swój program służy człowiekowi w jego naturalnych warunkach społecznych, przede wszystkim w społeczności rodzinnej, narodowej i obywatelskiej. 40 Domowy Kościół Ruch świeckich (małżeńsko-rodzinny), działający w ramach Ruchu Światło-Życie. Dąży do odnowy małżeństwa i rodziny poprzez wdrażanie do: - życia Słowem Bożym, aby stawało się ono Słowem Życia; - życia modlitwą, jako osobistego spotkania z Chrystusem, swoim Zbawicielem; - życia sakramentalnego, zwłaszcza eucharystycznego; - dawania świadectwa o swoim spotkaniu z Chrystusem w małżeństwie, rodzinie i wobec innych ludzi; - postawy służby we wspólnocie Kościoła, według otrzymanych darów. Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Zasadniczym celem KSM jest kształtowanie dojrzałych chrześcijan oraz aktywne uczestnictwo we wspólnocie i misji Kościoła przez szerzenie i upowszechnianie katolickich wartości i zasad we wszystkich dziedzinach życia, zwłaszcza społecznego i kulturalnego (Statut KSM, par.13).ksm zrzesza młodych ludzi w wieku od 14 do 30 lat, pragnących twórczo i aktywnie wykorzystać swoją młodość. KSM to także najlepszy sposób, by odnaleźć swoje miejsce nie tylko w grupie rówieśników w szkole bądź parafii, ale w Stowarzyszeniu tworzącym w Polsce jedną wielką rodzinę. Rodzinę ludzi młodych, gotowych całym swoim życiem służyć Bogu, Kościołowi i Ojczyźnie. Grupy Modlitwy O. Pio Grupy te nie są stowarzyszeniem, nie mają przewodniczących ani nie wymagają zapisywania się wiernych, uczestniczących w ich działalności; nie mają specjalnych programów, jedynie metodę przystosowana do duchowej specyfiki wiernych w różnych krajach. Ich celem, podobnie jak założeniem O. Pio, jest opasanie całego świata łańcuchem, żywym różańcem modlitwy oraz odnowienie życia chrześcijańskiego (miłości do Boga i do bliźniego). Jedynym zobowiązaniem członków grup jest gromadzenie się, przynajmniej raz w miesiącu, na wspólnej modlitwie pod kierownictwem kapłana oraz zapraszanie do udziału w tej modlitwie przyjaciół i znajomych. Powstanie grup możliwe jest jedynie za zgodą miejscowego biskupa. Grupy Modlitwy działają obecnie w 34 krajach świata, ogółem skupiają ok. pół miliona
osób. Do największych z działających w Polsce należy grupa w Nowym Sączu, licząca prawie 3 tys. członków. Fenomenem jest również Internetowa Grupa Modlitwy, założona w 2000 r. Koła Żywego Różańca Ta grupa codziennie odmawia Różaniec Święty w intencji papieskiej, misyjnej, parafialnej oraz własnej. Stowarzyszenie omadla cały Kościół powszechny i lokalny przez odmawianie codziennie Różańca św. W modlitwie osobistej członkowie praktykują codziennie odmawianie jednej dziesiątki Różańca w podanej intencji. Natomiast tajemnica i dziesiątka Różańca jest wyznaczana przez zelatora Róży podczas comiesięcznych zmian. Członkowie spotykają się wspólnie co miesiąc na modlitwie oraz wymianie tajemnic. Podczas miesięcznych spotkań zbierana jest mała ofiara na rzecz Żywego Różańca oraz Kościoła powszechnego i lokalnego. Odnowa w Duchu Świętym gromadzi wielu ludzi świeckich w różnym wieku i z różnych środowisk, odnajdujących dzięki niej swoje miejsce w Kościele i świecie. Osoby te tworzą grupy modlitewne, liczące od kilku do kilkuset członków. Łączy ich chrzest w Duchu Świętym podstawowe doświadczenie wiary, znane pierwszym chrześcijanom. Grupy modlitewne spotykają się co tydzień na dwutrzygodzinnych spotkaniach modlitewnych, których głównym elementem jest głośna, żywa modlitwa. Mają one najczęściej strukturę otwartą, lecz pewne elementy spotkania powtarzają się: zaproszenie Ducha Świętego do prowadzenia spotkania, uwielbienie Boga (ten rodzaj modlitwy przeważa), słuchanie Słowa Bożego, nauczanie, osobiste świadectwo życia niektórych uczestników spotkania. Na spotkaniach modlitewnych ujawniają się charyzmaty. Grupy modlitewne prowadzone są najczęściej wspólnie przez duszpasterza i zespół świeckich animatorów z liderem na czele; spotkania odbywają się zwykle przy parafii. Ruch Światło - Życie gromadzi ludzi różnego wieku i powołania: młodzież, dzieci, dorosłych, jak również kapłanów, zakonników, zakonnice, członków instytutów świeckich oraz rodziny w gałęzi rodzinnej, jaką jest Domowy Kościół. Poprzez odpowiednią dla każdej z tych grup formację Ruch Światło- Życie wychowuje dojrzałych chrześcijan i służy odnowie Kościoła przez przekształcanie parafii we wspólnoty wspólnot. Cel Ruchu Światło-Życie jest osiągany poprzez realizację programu francuskiego. Każdy uczestnik Ruchu po ewangelizacji, prowadzącej do przyjęcia Jezusa Chrystusa jako swego Pana i Zbawiciela, uczestniczy w formacji w grupie uczniów Jezusa (deuterokatechumenat)a następnie we wspólnocie diakonijnej, podejmując konkretną służbę (diakonię) w Kościele i świecie. Ewangelizacja - katechumenat - diakonia, to trzy etapy drogi formacyjnej Ruchu Światło-Życie na wszystkich poziomach formacji. Specyfiką metody Ruchu Światło-Życie jest realizacja zasady "życie z życia" i zasady organicznego wzrostu. Stowarzyszenie Rodzin Katolickich skupia osoby, które akceptują naukę Kościoła, a w szczególności naukę o małżeństwie i rodzinie. Celem Stowarzyszenia jest wspieranie członków w ich życiu małżeńskim i rodzinnym zgodnie z etyką katolic- 41
ką, a także przekazywanie i propagowanie wartości etycznych i kulturowych naszego narodu. Do zadań Stowarzyszenia należy podejmowanie rozmaitych inicjatyw politycznych, społecznych i gospodarczych, mających na celu wszechstronną pomoc rodzinie. Ważnym zadaniem jest troska o rozwój osoby ludzkiej, o zachowanie życia ludzkiego od chwili poczęcia aż do naturalnej śmierci i o właściwe warunki jego rozwoju. Również do zadań Stowarzyszenia należy praca wychowawcza wśród dzieci i młodzieży oraz podnoszenie i pogłębianie kultury życia małżeńskiego i rodzinnego. Swoje cele Stowarzyszenie realizuje poprzez reprezentowanie interesów rodzin wobec władz publicznych. Ważną sprawą jest organizowanie pomocy materialnej i prawnej rodzinom, samotnym matkom, rodzinom wielodzietnym oraz rodzinom zagrożonym. Chemin Neuf Wspólnota Chemin Neuf (Nowa Droga) jest wspólnotą katolicką o powołaniu ekumenicznym, powołana szczególnie do pracy na rzecz jedności między Kościołami, jedności i pojednania osoby, małżeństwa i rodziny, między krajami i narodami, w Kościele. Jest to wspólnota międzynarodowa. Istnieje w ponad 60 krajach świata i jest mocno zakorzeniona w 25-ciu z nich. Liczy dzisiaj ponad 1400 osób różnych narodowości. W Polsce wspólnota obecna jest od 1994 r. W 1998 r., dekretem ks. Biskupa K. Romaniuka. W lutym 2005 r. Józef Kardynał Glemp, Arcybiskup Metropolita Warszawski, Prymas Polski, erygował Publiczne Stowarzyszenie Wiernych Wspólnota Chemin Neuf na terenie Archidiecezji Warszawskiej, a w czerwcu 2010 r. Abp Henryk Hoser SAC 42 na terenie Diecezji Warszawsko-Praskiej. Każda ze wspomnianych wspólnot ma określony program formacyjny, określone tzw. stopnie wzrostu duchowego; przeznaczona jest dla określonej grupy wiekowej jak i potrzeb egzystencjalnych. Niektóre stowarzyszenia prowadzą m.in. w okresie wakacyjnym, czy ferii zimowych, wyjazdy rekolekcyjne w górach, nad morzem, czy nad jeziorem, gdzie można zastanawiać się nad sensem własnego życia i kontemplować Stwórcę; a po powrocie jak mówią osoby uczestniczące w tych wyjazdach z naładowanym akumulatorem wiary, nadziei, miłości wkraczać w kolejny etap formacji. Na takich wyjazdach i w trakcie pracy rocznej uczestnicy pochylają się nad Słowem Bożym co Bóg przez Słowo mówi do nich osobiście?; dzielą się swoimi przeżyciami w rozmowie ze współbraćmi i siostrami; uczestniczą we Mszy Świętej. Budują w ten sposób osobistą i wspólnotową relacje do Zbawiciela. Jaki jest sens, aby ludzie świeccy tworzyli Wspólnotę Kościoła, tj. apostolstwo? Odpowiedzią lub okazją do zastanowienia się, niech będzie historia pewnej osoby, która poprzez apostolstwo świeckich odnalazła swoje powołanie. Jest wspólnota, której charyzmat ma pomagać w przemianie człowieka ze starego w nowego, tj. z człowieka cielesnego w człowieka duchowego. Zanim tam trafiłem czułem się sam, bezwartościowy, a co najważniejsze stałem przed pytaniem co zrobić ze swoim życiem po maturze. Dużym problemem w akceptowaniu dla mojego otoczenia było to, iż nie potrafiłem imprezować bez alkoholu. Ktoś jednak przyłączył się na mój szlak życia. Tą osobą był Ks. Proboszcz dzięki,
któremu zostałem zapisany na wyjazd rekolekcyjny w góry na ok. 15 dni. I tak się zaczęła moja przygoda z Bogiem, wspólnotą, a co najważniejsze trwa nadal. Powoli odkrywałem siebie, że jestem zauważony i potrzebny wspólnocie, bo mogę choć przez dobre słowo, moją obecność czy żarcik służyć ludziom. Zrozumiałem, że nie za wszystko trzeba oczekiwać zapłaty, ale służyć swoim świadectwem życia i się cieszyć, iż można komuś pomagać, rozumieć jego problemy. Poprzez modlitwę Słowem Bożym odkryłem przed Zbawicielem swój cel życia, gdzie mnie Najwyższy posyła. Jezus chciał mnie tam gdzie są ludzie z problemami, ludzie szczęśliwi, osoby poszukujące, abym wśród nich przebywał. Tak zostałem wyprowadzony ze swojej samotni życia do wspólnoty gdzie są zwyczajne osoby, ale jakże bogate w swych osobowościach i darach złożonych w nich przez Stwórcę. Zawdzięczam Bogu i wspólnocie, możliwość uświadomienia, że są ludzie, którzy potrafią się bawić bez alkoholu, niezależnie od rodzaju czy charakteru imprezy. Taka świadomość dała mi motywacje do kolejnych kroków w mojej przemianie. W pewnym momencie formacji zdecydowałem się podpisać przed Bogiem przyrzeczenie o abstynencji na całe życie. Taki krok podjąłem dlatego, że miałem w dzieciństwie tatę, który nadużywał alkoholu, bił mamę, która codziennie płakała. Pamiętam te chwile i to one cisną jeszcze dziś łzy do oczu. Mogę powiedzieć, że kiedy byłem chłopcem w gimnazjum to tacie śmierć podała rękę, wykorzystując do tego przysłowiową flaszkę. Był to ciężki czas, gdzie dochodziłem do siebie przez parę kolejnych lat. Dzięki wspólnocie i osobom spotkanym otrzymałem dar patrzenia inaczej na rzeczywistość. Zobaczyłem, że jest lepszy świat, mogę trzeźwo patrzeć na przyszłość dzięki osobom poznanym w tej grupie. Tam też spotkałem Pana mego życia, z którym potrafię spotkać się w Najświętszym Sakramencie i kontemplować Jego obecność. Bycie we wspólnocie pozwala zmierzać do Boga razem z innymi, a tym samym uczy bycia z drugim człowiekiem. Przeżywać zupełnie inaczej swoje zarówno te cięższe, jak i te dobre chwile, bo ma się, kogoś na kim można polegać. Bibliografia: 1 Sob. Wat. II II Dekret o Apostolstwie Świeckich dn. 18. XI. 1965 roku s. 382. ; 2 Informator Diecezji Łowickiej, Aktualizacja z dn. 1.X. 2009 r 3. Strony www. Odpowiednich w.w. ruchów.; 43