Focus. Nagroda LUX 2010

Nagroda LUX 2010 Focus Doroczna nagroda filmowa Parlamentu Europejskiego LUX została wręczona w Strasburgu 24 listopada. O tytuł walczyły trzy filmy: "Akadimia Platonos", "Die Fremde" i "Illégal". Tak jak poprzedni laureaci nagrody LUX te filmy przemawiały do serc Europejczyków, zmuszały nas do dyskusji na temat naszych relacji rodzinnych, kultury i zasad, jakimi kierujemy się w życiu. Zwyciężył obraz "Die Fremde". Informacje na temat nagrody LUX i filmów biorących udział w konkursie można znaleźć na oficjalnej stronie konkursu. O nagrodzie LUX można przeczytać też na Facebooku. Trzy filmy, które walczyły o nagrodę zostały wyprodukowane w krajach europejskich. "Akadimia Platonos" Filipposa Tsitosa powstała w Grecji i Niemczech, "Die Fremde" Feo Aladagi w Niemczech, a "Illégal" Oliviera Masseta-Depasse w Belgii, Francji i Luksemburgu. Wstępem do tegorocznej nagrody LUX było wysłuchanie publiczne na temat kina i tożsamości europejskiej. 26 października gościem deputowanych był niemiecki twórca filmowy Wim Wenders. Uczestnicy spotkania podkreślali znaczenie kina europejskiego i wezwali do działań zwiększających umiejętność rozumienia sztuki filmowej przez obywateli UE. "Nie będzie wspólnej tożsamości europejskiej jeśli zapomnimy o naszej kulturze, zwłaszcza o filmie" - podkreślała Doris Pack, przewodnicząca Komisji ds. Kultury i Edukacji PE. O tym, kto wygra tegoroczną nagrodę LUX zadecydowali w głosowaniu posłowie do Parlamentu Europejskiego. Nagrodę wręczył w Strasburgu 24 listopada przewodniczący PE Jerzy Buzek. Zwycięzca nie dostanie nagrody pieniężnej. W zamian Parlament Europejski pokryje koszty przetłumaczenia napisów do filmu na wszystkie 23 języki oficjalne UE i dostosowanie ich dla osób niedowidzących i niedosłyszących. PL Dział Prasowy Dyrekcja ds. Kontaktów z Mediami Dyrektor & Rzecznik Prasowy : Jaume DUCH GUILLOT Reference No.: 20101025FCS89975 Press switchboard number (32-2) 28 33000 1/12

Nagrodę filmową LUX 2010 otrzymał film 'Die Fremde' Focus Podczas specjalnej uroczystości w Strasburgu Parlament Europejski przyznał w środę tegoroczną nagrodę LUX. Zwyciężył obraz Die Fremde, w reżyserii Feo Aladağ (Niemcy). Film porusza problem "zabójstw honorowych", opowiadając o dramacie tureckiej rodziny mieszkającej w Niemczech. Zwycięski obraz wybrali deputowani, którzy obejrzeli nominowane filmy. Przewodniczący PE Jerzy Buzek wręczył nagrodę Feo Aladağ, pierwszej w historii kobiecie-reżyser walczącej o nagrodę. W uroczystości wzięła też udział główna aktorka Sibel Kekilli oraz przedstawiciele twórców pozostałych nominowanych w tym roku filmów: Akadimia Platonos (reż. Filippos Tsitos, prod. Grecja/Niemcy oraz Illégal (reż. Olivier Masset-Depasse, Belgia/Luksemburg/Francja). Przyznając nagrodę, przewodniczący PE Jerzy Buzek powiedział: "Wszystkie trzy nominowane filmy poruszają kwestię tożsamości, w tym różnicy pomiędzy tożsamością indywidualną a grupową. To bardzo ważne, szczególnie teraz, kiedy Europa coraz bardziej się integruje i będzie trzeba odpowiedzieć w końcu na pytanie, co tak naprawdę znaczy być Europejczykiem i co na tym zjednoczonym kontynencie oznaczają nasze liczne tożsamości - lokalna, regionalna, narodowa i europejska. Jeśli chcemy stworzyć prawdziwe, europejskie "demos", musimy nauczyć się rozumieć drugiego człowieka. Jak uczyć się lepiej niż poprzez kulturę, sztukę, muzykę i, oczywiście, film?" Feo Aladağ, odbierając nagrodę, powiedziała: "Wyreżyserowałam Die Fremde, ponieważ uważam, że żyjemy w wielokulturowym społeczeństwie, które nie może już dłużej promować konsensusu, musi natomiast szukać nowych dróg, by poradzić sobie z narastającymi rozbieżnościami. Nagroda LUX łączy tożsamości narodowe z wartościami wspólnotowymi. To dlatego właśnie wkład Parlamentu Europejskiego w kulturę i edukację jest tak istotny." Co roku nagroda przyznawana jest filmom promującym (lub podważającym) wartości związane z tożsamością europejską, ukazującym różnorodność kulturową Europy bądź biorącym udział w debacie na temat integracji wewnątrz UE. Laureat nagrody LUX otrzymuje od PE wsparcie finansowe o wartości 90 000 euro, w postaci napisów we wszystkich językach UE, adaptacji wersji oryginalnej na potrzeby osób niewidomych lub niesłyszących oraz wsparcia dystrybucji kopii 35 mm lub DVD. Od jej ustanowienia w 2007 roku, nagrodę LUX otrzymały: Auf der anderen Seite reż. Fatih Akin (2007), Le silence de Lorna, reż. Jean-Pierre i Luc Dardenne (2008) and Welcome, reż. Philippe Lioret (2009). 20101025FCS89975-2/12

Jak można chcieć śmierci własnego dziecka? - rozmowa z Feą Aladagą, zwyciężczynią tegorocznej nagrody LUX Parlamentu Europejskiego Film "Die Fremde", który opowiada o zabójstwach honorowych, otrzymał tegoroczną nagrodę filmową Parlamentu LUX. Tuż po odebraniu nagrody Feo Aladag, reżyserka filmu, pierwsza kobieta, która dostała to wyróżnienie, przeciwniczka zabójstw honorowych, opowiedziała nam o tym co chciała przekazać za pomocą swojego obrazu. Pani film podnosi temat morderstw honorowych. Dlaczego, według Pani, trzeba mówić na temat, zwłaszcza w Europie? Na początek wystarczy spojrzeć na statystyki. Z danych sądowych wynika, że co roku ginie tak pięć tysięcy kobiet. A ONZ szacuje, że prawdziwa liczba takich morderstw jest o wiele większa i że co roku z rąk najbliższych umiera nawet 10000-100000 kobiet. To są olbrzymie liczby, i obejmują tylko zabójstwa, a do tego trzeba jeszcze doliczyć okaleczenia, jak obcinanie uszu czy nosów. Najważniejsze jest dla mnie spojrzenie na ten problem z uniwersalnego poziomu człowieczeństwa. Jak miłość rodziny zamienia się w patologię. Powodem może być wybranie złego zawodu czy złego partnera albo wyjście za mąż za złego mężczyznę. Doświadcza się wtedy wycofania - cofnięta jest miłość i lojalność rodziny. Chodzi więc o zaakceptowanie tego, kim jesteśmy. Pozwolenie dzieciom do należenia do swojej generacji i dorastanie razem z nimi. Jak to możliwe, że tradycja przezwycięża miłość? To jest ta rzecz, której nie rozumiemy. Co kieruje mężczyzną, który poczucie własnej wartości i własnej identyfikacji czerpie z niewinności seksualnej swoich córek, żon i sióstr? Co takiego dzieje się z jego psychiką, że czuje, że musi chronić tę niewinność? Boi się, że coś się stanie jeśli jej nie ochroni. A ze strachu zawsze rodzi się agresja. Czy czuje Pani współczucie dla postaci ojca, który w filmie jest gotowy nakazać zabicie własnego dziecka? To po prostu jest dla mnie nie zrozumiałe. Jak ktoś, kto sprowadził dziecko na ten świat, matka, ojciec, ale także rodzeństwo, nie czuje nic, gdy nakazuje zabicie członka własnej rodziny lub innego człowieka. Choć oczywiście czuję coś do tych postaci. Dlatego, że są to ludzie rozdarci przez straszliwy konflikt. Nie są w stanie przełamać struktur, nie są wstanie pozwolić miłości na przełamanie tego kim są. I to jest bardzo, bardzo tragiczne. Dlatego moim celem było tak opowiedzieć tę historię, żebyśmy mieli poczucie empatii dla wszystkich bohaterów. Bo demonizowanie takich osób, i nazywanie ich potworami nie pomoże. To nie tak powinno się podchodzić do tego problemu. To właśnie to widzowie mają wynieść z Pani filmu? Tak, empatię. Jak raz utożsamimy się z kimś, to potem łatwiej nam jest go zaakceptować i pracować z nim i być nim zainteresowanym. Trzeba mieć to zainteresowanie by zapytać, "Dobra, co się tu dzieje?", "Co tam źle poszło?", "Co możemy jako społeczeństwo zrobić?", "Jakich środków potrzebujemy?", "Czy to jest problem światowy, a może feministyczny?". A także zadać sobie pytanie - jak ja bym postąpił gdyby to w mojej rodzinie czy wśród moich przyjaciół doszło do takiej sytuacji, jak zareagować, gdy twoje zachowanie nie jest takie jak powinno. Nie boi się Pani, że film może być upolityczniony i wykorzystany jako narzędzie walki politycznej? 20101025FCS89975-3/12

Jeździłam z moim filmem po całym świecie i odniosłam wrażenie, że jego podstawowe, uniwersalne przesłanie jest wszędzie zrozumiałe. Ludzie skrajnej prawicy czy lewicy zawsze będą wykorzystywać filmy, muzykę czy sztukę do swoich celów. Tak samo jak wykorzystują religię. Ale nie wiele możemy z tym zrobić. Dla mnie najważniejsze było pokazanie mojego zdania, stanowiska w tej sprawie. 20101025FCS89975-4/12

O mężczyznach w kryzysie - rozmowa z reżyserem Filipposem Tsitosem Filippos Tsitos (urodzony w Grecji w Atenach w 1966 r.) studiował marketing i pracował jako fotograf, asystent reżysera przy produkcjach dokumentalnych i producent muzycznych audycji radiowych. Swoim filmem "Parlez-moi amour" wygrał Niemiecką Nagrodę za Film Krótkometrażowy w 1994 r. Jego debiut pełnometrażowy "My Sweet Home" był nominowany do nagrody Złotego Niedźwiedzia na festiwalu filmowym Berlinale. Proszę opisać swój film w kilku słowach. Twój wewnętrzny wróg Dlaczego zdecydował się Pan nakręcić ten film? Uwielbiam opowiadać historie o mężczyznach około pięćdziesiątki, dla których życie straciło sens. Jakie złe lub dobre doświadczenia miał Pan w czasie prac nad filmem? Dobre: film przemawia do wszystkich na świecie, nie tylko do Greków. Złe doświadczenia: firmy dystrybuujące boją się go pokazywać, bo myślą, że przemawia tylko do Greków. Jakie były reakcje widzów na film? Tylko pozytywne. Ludzie z całego świata rozumieją film i śmieją się z siebie. Tylko skrajnie prawicowe media były mu przeciwne, ale z drugiej strony - to też pozytywne. Gdyby Pan mógł to jaki film z historii kina chciałby Pan nakręcić? Jakikolwiek z filmów Johna Cassavetesa. Jeśli nie byłby Pan reżyserem to jaki inny zawód by Pan wybrał? Nic mi nie przychodzi do głowy. Co nagroda LUX oznacza dla Pana? Docenienie naszej pracy. A także nadzieję, że uda mi się znaleźć dofinansowanie na mój następny film, który kręcę teraz z własnych pieniędzy. Nad czym Pan teraz pracuje? Nad filmem o tytule "Niesprawiedliwy Świat". Opowiada o uczciwości pomiędzy ludźmi i jak względna ona jest. Akadimia Platonos Produkcja grecko-niemiecka. Rok produkcji - 2009. Czas trwania - 103 minuty. Odtwórcy głównych ról: Antonis Kafetzopoulos (Stavros), Titika Saringouli (matka). 20101025FCS89975-5/12

Brakowało mi snu - rozmowa z reżyserką Feą Aladag Focus Feo Aladag (urodzona w Austrii w Wiedniu w 1972 roku) rozpoczęła swoją karierę filmową jako aktorka. Studiowała psychologię i dziennikarstwo, w 2000 r. zrobiła doktorat. Film "Obcy" to jej debiut w roli producentki, scenarzystki i reżyserki. Feo Aladag jest pierwszą kobietą ubiegająca się o nagrodę LUX. Jej film walczy też o nagrodę Oskara. Proszę opisać swój film w kilku słowach. Autentyczny, wzbudzający emocje, głęboki. Dlaczego zdecydowała się Pani nakręcić ten film? Pracowałam przy kampanii Amnesty International przeciwko przemocy wobec kobiet. Zaczęłam wtedy czytać o morderstwach honorowych. Chciałam zrozumieć co się dzieje w takiej rodzinie, jakie uczucie może być silniejsze niż miłość do własnego dziecka. Jakie złe lub dobre doświadczenia miała Pani w czasie prac nad filmem? Negatywne to zbyt mało snu przez te siedem lat pracy. Pozytywne: zobaczyć na ekranie film, który naprawdę chciałam zrobić i wspaniałe spotkania z cudownymi ludźmi. Jakie były reakcje widzów na film? Bardzo emocjonalne. Ludzie zaczynają się otwierać i opowiadać historie swoich rodzin i dyskutować o tych trudnych relacjach, które pokazujemy w filmie. Gdyby Pani mogła to jaki film z historii kina chciałaby Pani nakręcić? Jest ich zbyt wiele! Jeśli nie byłaby Pani reżyserem to jaki inny zawód by Pani wybrała? Gdybym nie reżyserowała to robiłabym to co poprzednio - grała i pisała. Albo zostałabym dziennikarką. Co nagroda LUX oznacza dla Pani? Po pierwsze to duże wyróżnienie, jestem nominowana z dwoma innymi robiącymi wrażenie filmami. Ta nominacja oznacza również, że film będzie zobaczony przez zupełnie inny pryzmat - polityczny. Nad czym Pani teraz pracuje? Mam projekt, na który już uzyskałam fundusze, ale nie mówię o nim za dużo. Czuje, że to jest coś na warto poświęcić całą energię. "Die Fremde" Produkcja niemiecka. Rok produkcji - 2009. Czas trwania - 119 minut. Odtwórcy głównych ról: Sibel Kekilli (Umay), Settar Tanriöðen (Kader). 20101025FCS89975-6/12

Rozzłoszczeni widzowie - rozmowa z reżyserem Olivierem Masset-Depassem Olivier Masset-Depasse (urodziny w Belgii w Charleroi w 1971 r.) lubi pokazywać w swoich filmach silne kobiety. Jego debiut fabularny "Cages" był prezentowany na festiwalach w Rzymie i w Toronto i odniósł sukces komercyjny w Belgii. Film "Illégal" był pokazywany na festiwalu w Cannes, a teraz ubiega się o nagrodę Oskara. Proszę opisać swój film w kilku słowach. Przejmujący, oparty na faktach, trzymający w napięciu. Dlaczego zdecydował się Pan nakręcić ten film? Żeby ludzie mogli go zobaczyć i żeby już nigdy nie mogli powiedzieć "nie wiedziałem" (o problemach poruszonych w filmie - red.). Jakie złe lub dobre doświadczenia miał Pan w czasie prac nad filmem? Złe: zobaczyłem, że nie wszyscy ludzie są tak otwarci jak ja. Dobre: że ciągle jest nie tak mało tych, którzy pozwalają wierzyć w człowieczeństwo. Jakie były reakcje widzów na film? W większości byli poruszeni, przejęci, roztrzęsieni, a w kilku przypadkach rozzłoszczeni. Gdyby Pan mógł to jaki film z historii kina chciałby Pan nakręcić? "Człowiek słoń" Davida Lyncha. Jeśli nie byłby Pan reżyserem to jaki inny zawód by Pan wybrał? Muzyka. Co nagroda LUX oznacza dla Pana? Szansę na rozprzestrzenienie dobrego słowa o filmie, jego dystrybucję. Nad czym Pan teraz pracuje? W tej chwili nad thrillerem politycznym o nielegalnym handlu wizami. "Illégal" Produkcja belgijsko-francusko-luksemburska. Rok produkcji - 2009. Czas trwania - 95 minut. Odtwórcy głównych ról: Anne Coesens (Tania), Alexandre Gontcharov (Ivan). 20101025FCS89975-7/12

Finaliści nagrody LUX 2010 Focus Pokazy filmów finałowych tegorocznej edycji nagrody LUX rozpoczęły się 26 października. Trzy europejskie filmy walczą o doroczna nagrodę Parlamentu Europejskiego: "Akadimia Platonos", "Die Fremde" i "Illégal". Nagroda LUX pokazuje zaangażowanie Parlamentu Europejskiego w kulturę. Jej celem jest wsparcie filmu europejskiego. Nagrodą dla zwycięskiego filmu będzie sfinansowanie przetłumaczenia napisów na wszystkie 23 unijne języki oficjalne. Wszyscy deputowani mogą brać udział w głosowaniu, które wyłoni zwycięzcę. Ceremonia wręczenia nagrody LUX odbędzie się w Strasburgu 24 listopada. Wszystkie trzy filmy finałowe juz zdobyły prestiżowe nagrody. Dwa z nich będą ubiegać się o nagrodę Oskara. "Akadimia Platonos", "Die Fremde" i "Illégal" podnoszą te same zasadnicze pytania, choć używają innej narracji. W pierwszym z nich widzimy, jakie znaczenie ma pochodzenie bohatera w zróżnicowanym społeczeństwie, w drugim, jak wybory bohaterki kłócą się z tradycjami jej społeczności, a w ostatnim obserwujemy zderzenie podstawowych wartości obywatelskich z problemem nielegalnej imigracji. AKADIMIA PLATONOS - AKADEMIA PLATONA w reżyserii Filipposa Tsitosa Stavros każdy dzień zaczyna tak samo. Podnosi metalowe żaluzje swojego sklepiku, rozkłada gazety, ustawia krzesła, na których on i jego przyjaciele siedzą cały dzień. Patrzą na przechodniów i śmieją się ze sposobu, jaki ich pies Patriot, po drugiej stronie ulicy, szczeka na mijających go Albańczyków. Stavros i jego przyjaciele nie lubią obcokrajowców. W pobliżu wejścia do sklepiku siedzi zniedołężniała matka Stavrosa. Jednego dnia ta rutyna zostaje jednak przerwana. Matka rzuca się w ramiona albańskiego robotnika i nazywa go synem, i to po albańsku. Od tego momentu przyjaciele Stavrosa patrzą na niego z podejrzeniem: czy jest on Grekiem czy Albańczykiem? DIE FREMDE - OBCY w reżyserii Feo Aladagi Umay, młoda, 25-letnia Niemka ucieka z Istambułu od maltretującego ją męża i ze swoim synkiem Cemem wraca do rodzinnego Berlina. Wierzy, że tu uda jej się zbudować lepsze życie. Jej niespodziewane przybycie rodzi jednak konflikty w rodzinie. Jej najbliżsi są rozdarci pomiędzy miłością do niej, a wartościami wyznawanymi przez ich wspólnotę. Chcą oddać Cema ojcu w Istambule. By zostać z synem Umay musi się znowu przeprowadzić. I choć udaje się jej rozpocząć nowe życie to potrzeba posiadania akceptacji i miłości rodziny prowadzi do całej serii źle kończących się prób pojednania. Umay nie rozumie jak głębokie są rany i jak niebezpieczna jest jej walka o niezależność. ILLÉGAL NIELEGALNI w reżyserii Oliviera Masseta-Depasse'a Tania, 39-letnia Rosjanka od prawie dziesięciu lat nielegalnie mieszka z 14-letnim synem w Belgii. Choć władze odrzuciły jej wniosek o azyl, to udało się jej znaleźć pracę i wysłać syna do szkoły. Żyje jednak w ciągłym strachu przed tym, że zostanie odkryta. Po policyjnej kontroli zostaje aresztowana i umieszczona w centrum zatrzymań. Jej nastoletniemu synowi udaje się uciec i ukryć w domu przyjaciela. Tania rozpoczyna walkę o swoją godność i poszukiwania syna, mimo, że nad jej głową ciągle wisi groźba deportacji. To historia walki matki przeciwko państwu. 20101025FCS89975-8/12

Wim Wenders film jest językiem, którego można się nauczyć Legendarny reżyser filmowy Wim Wenders chciałby, aby filmów nauczano w szkołach, od wczesnego dzieciństwa: "Nie korzystamy z możliwości uczenia dzieci, że istnieje całkowicie inny język, którego mogą się nauczyć". Dzieci nie muszą być ofiarami syndromu fast foodów powiedział nam przy okazji wysłuchania w sprawie tożsamości filmu i tożsamości europejskiej, które otworzyło projekcję dzieł finalistów nagrody filmowej LUX w 2010 r. Czy istnieje kino europejskie czy raczej szereg kinematografii krajowych? Mnóstwo ludzi przez lata zadawało pytanie, czy kino europejskie istnieje, czy jest wyłącznie sumą wszystkich krajowych kinematografii. Jest więcej niż ich sumą. Już ta suma jest sporym osiągnięciem, ale kino europejskie jest czymś więcej ma własne zasady, historię i specyficzny język. Bardzo odmienny, z którego Hollywood wiele się przez lata nauczyło. Jak możemy promować filmy między poszczególnymi krajami? Mamy tu nieprawdopodobne bogactwo filmów, ale nie podróżują one daleko. Co roku mniej. I to nie dlatego, że nie podobają się publiczności. Kiedy dochodzi do ich projekcji, ludzie są osłupieni, zadziwieni, ale najczęściej nie mają okazji tych filmów obejrzeć. Parlamentarna nagroda LUX jest jedną z wielu pożytecznych inicjatyw. Jeśli przyjrzeć się różnym krajom można zauważyć, że istnieje wiele programów, działań, przeróżnych pomysłów. Czy język stanowi barierę? Język zawsze jest problemem. Choć nie cierpię postrzegać go w kategorii problemu, ponieważ jednocześnie uważam, że fakt tworzenia filmów w różnych językach jest przywilejem. Język to zarówno bogactwo, jak i ograniczenie dla kina europejskiego, ale musimy myśleć o nim jak o ograniczeniu, które można przezwyciężyć... i to w ostatecznym rozrachunku jest warte znacznie więcej niż fakt, że jest to problem. Odnośnie do potrzeby nauczania filmów i wiedzy o nich w szkołach... Nie korzystamy z możliwości uczenia dzieci, że istnieje całkowicie inny język, którego mogą się nauczyć. Kiedy dzieci dostają określony produkt, który im smakuje, trzymają się go. Musimy je więc nauczyć, że mają do wyboru inne rodzaje jedzenia... Nie zmuszamy ich do niczego, później mogą iść na każdy film, na jaki tylko zechcą. Ale byłoby szkoda, żeby kompletnie straciły smak i okazję nauczenia się, że istnieje inny rodzaj kina, który jest zupełnie inny i w inny sposób zabawny. Jaka jest różnica między filmami europejskimi a amerykańskimi? Europejskie filmy są tradycyjnie bardzo konkretne... Dzieją się w określonych miejscach, przemawiają specyficznym językiem. Większość filmów amerykańskich dzieje się w miejscu nieokreślonym, przemawiają raczej do takiej publiczności, dla której nieistotne jest, gdzie rzecz się dzieje. I myślę, że dobrze jest, by dzieci nauczyły się, iż filmy mogą być konkretne i mogą mówić o prawdziwych sprawach, a nie tylko o miejscach wyimaginowanych. Wim Wenders Niemiecki reżyser filmowy, dramaturg, autor, fotograf, producent Urodzony w 1945 r. w Düsseldorfie Główna nagroda w Cannes w 1984 r. za film Paryż, Teksas ; w 1987 r. za Niebo nad Berlinem Filmy dokumentalne to Buena Vista Social Club (1999) o grupie kubańskich muzyków oraz The Soul of a Man (2003) o amerykańskim bluesie Współpraca przy kręceniu teledysków i reklam Przewodniczący Europejskiej Akademii Filmowej (członkowie w 46 krajach) 20101025FCS89975-9/12

Nagroda LUX w Wenecji -trzy finałowe filmy Focus Filmy zakwalifikowane do finału tegorocznej nagrody LUX wyświetlono na specjalnym pokazie w dniach 10 11 września w Wenecji. Na festiwal filmowy zaproszono blisko 27 młodych kinomanów z 27 państw UE, którzy oglądali filmy, rozmawiali z reżyserami i innymi wybitnymi postaciami, a następnie dzielili się opiniami na blogu. Celem tej europejskiej inicjatywy jest zachęcanie do dialogu oraz upowszechnianie kinematografii wśród młodzieży. Celem jest udzielenie głosu nowej młodej publiczności przez promowanie dialogu wśród młodych ludzi zaproszonych do udziału powiedziała Doris Pack, przewodnicząca parlamentarnej Komisji Kultury i Edukacji. Specjalna projekcja w ramach konkursu o nagrodę LUX W finale konkursu o nagrodę filmową Parlamentu Europejskiego LUX 2010 znalazły się następujące trzy filmy: Akadimia Platonos reż. Filippos Tsitos, Grecja, Niemcy Die Fremde reż. Feo Aladag, Niemcy Illégal reż. Olivier Masset-Depasse, Belgia, Francja, Luksemburg Filmy mówią o życiu, przekonaniach i wątpliwościach Europejczyków oraz o poszukiwaniu przez nich tożsamości. Nagrodę LUX 2010 wręczy przewodniczący PE Jerzy Buzek w Strasburgu w dniu 24 listopada. Laureata wybiorą posłowie do PE. Informacje na temat nagrody LUX Poprzedni laureaci: Auf der anderen Seite (2007) Le silence de Lorna (2008) Welcome (2009) 20101025FCS89975-10/12

Nagroda Parlamentu Europejskiego 'LUX': Oficjalna selekcja 10 tytułów konkursowych Parlament Europejski we współpracy z organizatorami Brukselskiego Festiwalu Filmów Europejskich ogłosił dziś tytuły dziesięciu obrazów, które zostały wybrane do konkursu o nagrodę filmową LUX. Filmy wyprodukowane przez kinematografie z Austrii, Belgii, Danii, Francji, Grecji, Litwy, Niemiec, Rumunii, Węgier, Wielkiej Brytanii i Włoch cechuje charakterystyczne dla europejskiego kina dążenie do twórczej doskonałości, które Parlament Europejski stara się wspierać i promować. Do konkursu o nagrodę Parlamentu Europejskiego LUX 2010 zakwalifikowane zostały następujące tytuły: Akadimia Platonos, reż. Filippos Tsitos, Grecja, Niemcy Bibliothèque Pascal, rez. Szabolcs Hajdu, Węgry, Niemcy, Wielka Brytania, Rumunia Die Fremde, reż. Feo Aladag, Niemcy Illégal, reż. Olivier Masset-Depasse, Belgia Indigène d Eurasie, reż. Sharunas Bartas, Litwa, Francja, Wielka Brytania Io sono l'amore, reż. Luca Guadagnino, Włochy La bocca del lupo, reż. Pietro Marcello, Włochy Lourdes, reż. Jessica Hausner, Austria, Francja, Niemcy Medalia de onoare, reż. Calin Peter Netzer, Niemcy, Rumunia R, reż. Tobias Lindholm i Michael Noer, Dania Co najmniej trzy tytuły z tej listy zostaną zakwalifikowane do ścisłej czołówki kandydatów do nagrody LUX 2010. Decyzją zostanie ogłoszona 27 lipca 2010 roku podczas przeglądu Dni Wenecji odbywającego się w ramach Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji. Filmy zostaną najpierw pokazane w Wenecji, a następnie ich projekcje odbywać się będą codziennie w Parlamencie Europejskim w Brukseli od 26 października do 19 listopada. Zwycięzcę wybiorą posłowie w głosowaniu, a nagrodę wręczy przewodniczący Parlamentu Europejskiego 24 listopada, na posiedzeniu plenarnym w Strasburgu. Europejskie wartości w europejskim kinie Nagroda filmowa LUX ustanowiona w 2007 roku ma na celu wyróżnienie filmów, które promują kultury europejskie, ukazują ich inność, przy jednoczesnym ukazaniu uniwersalizmu pewnych wartości ważnych dla wszystkich europejczyków. Bez względu na to, jaką problematykę poruszają wybrane filmy za każdym razem obrazy do konkursu LUX wybierane są przez pryzmat spraw, które dotyczą Europejczyków - ich życia, postaw, przekonań i dążeń oraz poszukiwań własnej tożsamości. Tak jak w przypadku poprzednich zwycięzców - "Na krawędzi nieba" (Auf den Anderen Seite) (2007), "Milczenia Lorny" (Le silence de Lorna) (2008) i "Witamy" (Welcome) (2009) - laureat nagrody LUX 2010 zostanie zaopatrzony w napisy w 23 oficjalnych językach UE, a wersja oryginalna zostanie przystosowana do odbioru przez osoby niedosłyszące. Nagroda obejmuje także przeniesienie filmu na taśmę filmową 35 mm oraz edycję na płycie DVD. Kryteria wyboru Aby kwalifikować się w konkursie o nagrodę LUX 2010 film musi spełniać następujące kryteria: Film fabularny, animowany lub dokumentalny; Minimalna długość: 60 minut; Produkcja lub współprodukcja w kraju objętym programem MEDIA (UE, Chorwacja, Islandia, Lichtenstein, Norwegia, Szwajcaria); Prapremiera pomiędzy 1 czerwca 2009 a 31 maja 2010; Film ukazuje uniwersalne wartości europejskie i/lub różnorodność europejskiej kultury i/lub wnosi wkład w dyskusję nad budową Europy. 20101025FCS89975-11/12

O wyborze filmów kandydujących do nagrody decyduje jury, w którym zasiadają przedstawiciele europejskiej branży filmowej - producenci i dystrybutorzy, organizatorzy i dyrektorzy festiwali filmowych oraz krytycy. Każdego roku zmienia się skład jednej trzeciej członków jury, którzy wskazywani są przez parlamentarną komisję kultury i edukacji. W jury zasiada także zwycięzca poprzedniej edycji konkursu. W charakterze obserwatorów w pracach jury uczestniczą przedstawiciele Komisji Europejskiej (MEDIA) oraz Rady Europy (EURIMA- GES). Relacja z prezentacji filmów na Brukselskim Festiwalu Filmów Europejskich: EbS, 28 czerwca, godz. 19:00, NEWS - EBS 4. 20101025FCS89975-12/12