W Y P Ł Y Ń NA GŁĘBIĘ G a z e t k a p a r a f i a l n a ul. Fr. Ryxa 35, 05-505 Prażmów, tel 227270595; parafia.prazmow.pl Nr konta 87 800 2000 400 371 953 202 600 01 NIEDZIELA TRÓJCY PRZENAJŚWIĘTSZEJ 31 maja 186 15 L I T U R G I A S Ł O W A Czytanie I: Pwt 4,32-34 * Ps: 33* Czytanie II: Rz 8,14-17 Ewangelia: Mt 28, 16-20 Jedenastu zaś uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. Oto słowo Pańskie. W I E R Z Ę W J E D N E G O B O G A Punktem wyjścia do zgłębiania i przyjęcia nauki o Trójcy Świętej jest wiara w Jednego Boga. Monoteizm przyjęty i pielęgnowany przez wieki w Narodzie Wybranym stał się przestrzenią dialogu między człowiekiem a Bogiem żywym i prawdziwym. Już w opisie stworzenia świata i człowieka, który dla Izraelitów stanowił fundament wiary w Jednego Boga, widzimy jakby w zwierciadle, niejasno (1 Kor 13, 12) zapowiedź objawienia Boga w Trójcy Świętej Jedynego. Oto nad bezmiarem wód i pierwotnego chaosu unosił się Duch Boży (por. Rdz 1, 1) a Bóg Stwórca przeprowadzał swe dzieło - kolejne etapy stworzenia, wypowiadając swoje Słowo przez Które wszystko się stało, a bez Którego nic się nie stało z tego, co się stało (por. J 1, 3). Po grzechu pierworodnym i opuszczeniu raju, człowiek nie przestał być istotą religijną. Utracił jednak łaskę uświęcającą i dając posłuch szatanowi, ojcu kłamstwa, zagubił jasność widzenia Bożej prawdy i prawdy o Bogu. Po rozproszeniu ludzi u podnóża wieży Babel, powstają nowe
ludy i narody, które tworzą sobie różne bóstwa. Tak o religiach politeistycznych mówi natchniony psalmista: Ich bożki to srebro i złoto, robota rąk ludzkich. Mają usta, ale nie mówią; oczy mają, ale nie widzą. Mają uszy, ale nie słyszą; nozdrza mają, ale nie czują zapachu. Mają ręce, lecz nie dotykają; nogi mają, ale nie chodzą; gardłem swoim nie wydają głosu. Do nich są podobni ci, którzy je robią, i każdy, który im ufa (Ps 115, 4-8). Warto pamiętać, że Abram, który pojawia się w historii zbawienia po epizodzie z wieżą Babel, był wyznawca politeizmu. Wraz z ukochaną żoną Sarą doświadczali wielkiego cierpienia nie posiadali upragnionego potomstwa. Być może Abraham i Sara przez wiele lat modlili się i składali ofiary różnym bóstwom, by wyprosić u nich dar życia. Ale niebo pozostawało głuche na ich prośby. Politeizm miał w sobie pewien wytrych w stronę monoteizmu. Co to znaczy? Otóż, pamiętamy wydarzenie opisane w Dziejach Apostolskich, gdy Paweł przybył do Aten i zobaczył różne świątynie i ołtarze poświecone bóstwom greckim. Kiedy poproszono go, by zabrał głos, powiedział: Mężowie ateńscy - przemówił Paweł stanąwszy w środku Areopagu - widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni. Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: "Nieznanemu Bogu". Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając. (Dz 17,22-23) Można przypuszczać, że Abraham i Sara zwrócili się w swych modlitwach do Nieznanego Boga i otrzymali odpowiedź. Zostali zaproszeni do wędrówki w nieznane. Wyruszyli na swoisty pielgrzymi szlak. Musieli zostawić dotychczasowe życie, wszystkie zabezpieczenia, swoją pozycję i dobra materialne. Pan rzekł do Abrama: Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem (Rdz 12,1-2). Abraham gościł u siebie Boga i rozmawiał z Nim. W prostej i głębokiej zarazem poetyckiej formie mówi o tym wydarzeniu św. Jan Paweł II w Tryptyku Rzymskim: Kim jest Ten Bez-Imienny, który zechciał objawić się w głosie? Który mówił tak do Abrama, jak mówi Człowiek do człowieka? Był Inny. Niepodobny do wszystkiego, co mógł pomyśleć o Nim człowiek. Mówił więc oczekiwał odpowiedzi... Raz przyszedł do Abrama w gościnę. Było Przybyszów Trzech, których przyjmował z wielką czcią. Abram zaś wiedział, że to On, On jeden. 2
Rozpoznał Głos. Rozpoznał obietnicę. W rok później cieszyli się oboje z Sarą narodzinami syna, chociaż byli już w latach podeszli. W tym spotkaniu człowieka z Bogiem żywym i dającym życie, widzimy również starotestamentalne proroctwo o Trójjedynym Bogu. Abraham otrzymuje obietnicę i dar życia od Jedynego, który przybył do niego w postaci Trzech Przybyszów. Tak podsumowuje to spotkanie w dalszej części Tryptyku Jan Paweł II: Gdy ludy i ludzie sami sobie tworzyli bogów, przyszedł Ten, który Jest. Wszedł w dzieje człowieka i odsłonił mu Tajemnicę zakrytą od założenia świata. Te słowa, choć odnoszą się do gościny Boga u Abrahama, nabierają ostatecznego znaczenia w odniesieniu do tajemnicy Wcielenia, gdy Bóg odsłonił nam ostateczną prawdę o sobie. Gdy udzielił nam łaski wiary w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego i pozostał wśród nas aż do skończenia świata. x. Proboszcz U R O C Z Y S T O Ś Ć N A J Ś W I Ę T S Z E G O C I A Ł A I K R W I P A N A J E Z U S A Obecnie pełna nazwa uroczystości Bożego Ciała mówi o Najświętszym Ciele i Krwi Chrystusa. Do czasu reformy soborowej istniało osobne święto ku czci Najdroższej Krwi Chrystusa. Do dziś istnieją kościoły pod tym wezwaniem. Jak Boże Ciało jest rozwinięciem treści Wielkiego Czwartku, tak uroczystość Najdroższej Krwi Jezusa była jakby przedłużeniem Wielkiego Piątku. Ustanowił ją w roku 1849 papież Pius IX i wyznaczył to święto na pierwszą niedzielę lipca. Cały miesiąc był poświęcony tej tajemnicy. Papież św. Pius X przeniósł święto na dzień 1 lipca. Papież Pius XI podniósł je do rangi świąt pierwszej klasy (1933) na pamiątkę dziewiętnastu wieków, jakie upłynęły od przelania za nas Najświętszej Krwi. Szczególnym nabożeństwem do Najdroższej Krwi Pana Jezusa wyróżniał się św. Kasper de Buffalo, założyciel osobnej rodziny zakonnej pod wzewaniem Najdroższej Krwi Pana Jezusa (+ 1837). Misjonarze Krwi Chrystusa mają swoje placówki także w Polsce. Od roku 1946 pracują w Polsce także siostry Adoratorki Krwi Chrystusa, założone przez św. Marię 3
de Mattias. Oba te zgromadzenia do dzisiaj w dniu 1 lipca obchodzą uroczystość Krwi Chrystusa. Gorącym nabożeństwem do Najdroższej Krwi wyróżniał się także papież św. Jan XXIII (+ 1963). On to zatwierdził litanię do Najdroższej Krwi Pana Jezusa. Nabożeństwo ku czci Krwi Pańskiej ma uzasadnienie w Piśmie świętym, gdzie wychwalana jest krew męczenników, a przede wszystkim krew Jezusa Chrystusa. Po raz pierwszy Pan Jezus przelał ją przy obrzezaniu. W Ogrodzie Oliwnym pocił się krwawym potem (Łk 22, 44). Nader obficie płynęła ona przy biczowaniu i koronowaniu cierniem, a także przy ukrzyżowaniu. Kiedy żołnierz przebił Jego bok, "natychmiast wypłynęła krew i woda" (J 19, 24). Serdeczne nabożeństwo do Krwi Pana Jezusa mieli święci średniowiecza. Połączone ono było z nabożeństwem do Ran Pana Jezusa, a zwłaszcza do Rany Jego boku. Wyróżniali się tym nabożeństwem: św. Bernard (+ 1153), św. Anzelm (+ 1109), bł. Gueryk d'igny (+ 1160) i św. Bonawentura (+ 1270). Dominikanie w piątek po oktawie Bożego Ciała, chociaż nikt nie spodziewał się jeszcze, że na ten dzień zostanie kiedyś ustanowione święto Serca Pana Jezusa, odmawiali oficjum o Ranie boku. Reforma liturgii z roku 1969 złączyła uroczystość Przenajdroższej Krwi Pana Jezusa z uroczystością Bożego Ciała, automatycznie znosząc dotychczasowe święto z 1 lipca. Eucharystia to bowiem Najświętsze Ciało i Najświętsza Krew Pana Jezusa M O D L I T W A Ś W. T O M A S Z A Z A K W I N U Wszechmogący, wieczny Boże, oto zbliżam się do najświętszych tajemnic Twego Syna Jednorodzonego, naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Zbliżam się do nich jak chory do lekarza życia, jak nieczysty do źródła miłosierdzia, jak ślepy do światła wiecznej jasności, jak ubogi i nędzny do Pana nieba i ziemi. Błagam Cię, abyś dzięki swej nieskończonej hojności uleczył moją słabość, obmył moje grzechy, rozświetlił moje mroki, wzbogacił moje ubóstwo i okrył nagość, abym mógł przyjąć Chleb aniołów, Króla nad królami i Pana nad panami z taką czcią i pokorą, skruchą i pobożnością, z taką czystością i wiarą, z takim zamiarem i uwagą, jak tego wymaga moje zbawienie. Spraw łaskawie, abym przyjął nie tylko znak zewnętrzny sakramentu Ciała i Krwi Pańskiej, lecz istotę i całą moc tego sakramentu. Najłaskawszy Boże, daj mi tak przyjąć Ciało Twego Syna Jednorodzonego, naszego Pana, Jezusa Chrystusa, które wziął z Maryi Dziewicy, abym mógł być wcielony w Jego Ciało mistyczne i zaliczony między Jego członki. Ojcze najmilszy, pozwól mi wiecznie wpatrywać się bez zasłony w oblicze umiłowanego Syna Twojego, którego teraz w czasie ziemskiej wędrówki pragnę przyjąć pod postacią Chleba. Amen. 4
Z OGŁOSZEŃ Od jutra nabożeństwa czerwcowe o godz. 17 30. Od piątku będziemy obchodzić tradycyjną oktawę Bożego Ciała. Procesje eucharystyczne przez cały tydzień połączone z nabożeństwem czerwcowym Na Mszy o godz. 11 30 uroczystość Rocznicy I Komunii Świętej. We wtorek wypominki po Nabożeństwie Czerwcowym i o godz. 18 00 Msza św.za zmarłych. We czwartek Uroczystość Bożego Ciała. Pójdziemy z kościoła ul. Ryxa w kierunku Zawodnego. I ołtarz przy piekarni Państwa Michalczyków przygotowują rodzice dzieci komunijnych. II ołtarz na ul. Cichejj przygotowuje koło różańcowe św. Franciszka. III ołtarz przy ul. Miłej przygotowują rodzice dzieci rocznicowych. IV ołtarz przy kościele przygotowuje koło św. Faustyny. Za tydzień na Sumie dzieci klas czwartych będą dziękować Bogu za dar Eucharystii w druga rocznicę I Komunii św. Spowiedź w środę od godz.. 16 30 i w piątek od godz. 15 00. W tym tygodniu I piątek i I sobota miesiąca. W sobotę adoracja i różaniec wynagradzający po Mszy wieczornej. Intencja dla koła św. Faustyny na czerwiec: W int. kleryków seminarium warszawskiego, szczególnie Stefana. 5