Nasza szkoła Partnerem Programu KATYŃ OCALIĆ OD ZAPOMNIENIA Z okazji 70-lecia zbrodni katyńskiej Zespół Szkół Samorządowych im. Jana Pawła II w Tereszpolu Zaorendzie przystąpił do Ogólnopolskiej Akcji Sadzenia Dębów Pamięci Katyń ocalić od zapomnienia. Posadzony przy naszej szkole dąb poświęcony jest pamięci por. Edmundowi Seroce zabitemu przez NKWD strzałem w tył głowy w kwietniu 1940 roku.
Uroczystości sadzenia dębu odbyły się 4 października 2012r. i rozpoczęły się na placu przy szkole, gdzie zgromadzili się odświętnie ubrani uczniowie naszej szkoły, nauczyciele, dyrekcja i zaproszeni goście: bratanice E. Seroki p. Michalina Kraczkiewicz, p. Danuta Wanciszewicz, ks. proboszcz Antoni Gębala, ks. wikariusz Władysław Łukiewicz, przewodnicząca Rady Rodziców p. Jolanta Strzałka, przedstawiciele radnych, delegacja uczniów i nauczycieli ze szkoły w Tereszpolu-Kukiełkach i szkoły filialnej w Lipowcu. Po wprowadzeniu sztandarów odśpiewano Mazurka Dąbrowskiego. Następnie dyrektor szkoły p. Danuta Mazur odczytała akt erekcyjny, po czym przystąpiono do symbolicznego sadzenia dębu. W tej uroczystej chwili ze szczególnym wzruszeniem i powagą rozległy się słowa modlitwy za zabitego E. Serokę i za pomordowanych na Wschodzie: Wieczne odpoczywanie, racz im dać, Panie.
Po pokropieniu drzewka wodą święconą przez ks. proboszcza i odprowadzeniu sztandarów uczestnicy uroczystości udali się na część artystyczną do szkoły, gdzie sala gimnastyczna przywitała wchodzących niezwykłą dekoracją: krzyż z brzozy, symboliczny grób, Matka Boża Katyńska, zeschłe liście na grobie, mapka Polski sprzed II wojny światowej rozdarta w miejscu linii demarkacyjnej- w części okupowanej przez Niemców swastyka, w części okupowanej przez Rosjan sierp i młot, obok zaznaczone miejsca kaźni łagrów sowieckich. Podczas trwającej akademii dały się słyszeć wzruszające słowa wierszy: Zgładzono Prawdę [ ], zdradzono Wolność [ ], zdradzono Sprawiedliwość [ ] a oni leżą w tych grobach płytkich, siwieją z przerażenia [ ],
w czym była ich wina, że ich hasłem był >Bóg i Ojczyzna< [ ], i tylko ptaki krzyczą o czym one tak krzyczą?! [ ]. A po chwili słowa modlitwy Przemów do mnie, Chryste ujęły serca słuchaczy i wycisnęły łzę cichutko spływającą po wielu twarzach. Recytację wierszy przerywały wyjątkowe pieśni w wykonaniu uczennic K. Albingier i A. Raduj oraz chóru szkolnego: O Panie, któryś jest na niebie, Ojczyzna, Biały krzyż, Nadzieja, Europo, nie możesz żyć bez Boga. Łzy z oczu wciąż płynęły ukradkiem, spadając z policzków i kryjąc się w materiale ubrań, żakietów, odświętnych koszul. Podczas pantomimy (w wykonaniu ucznia gimnazjum C. Sitarczyka) na scenie pojawił się polski żołnierz w mundurze, który do słów utworu Lecha Makowieckiego Ostatni list pisał list do rodziny, ze czcią i miłością ucałował zdjęcie żony, modlił się na różańcu wyjętym z kieszeni munduru w przeczuciu tragicznej śmierci. Po chwili z zawiązanymi rękami został zabrany i zastrzelony przez kata. A na koniec zatroskany i czuły głos papieża skierowany do młodych: Wy jesteście moją nadzieją! Wy jesteście nadzieją świata!.
Tego dnia utwory poetyckie, muzyczne i śpiewane pieśni miały wymiar i odbiór szczególny. Po gromkich oklaskach publiczności dyrektor szkoły p. D. Mazur poprosiła o zabranie głosu przybyłych gości, m.in. bratanicę E. Seroki, p. Danutę Wanciszewicz, która z nieukrywanym wzruszeniem podziękowała za zaproszenie i przygotowanie uroczystości. To była piękna lekcja patriotyzmu i niezwykła lekcja historii bez tablicy, kredy, podręcznika i zeszytu. Wartości tak ważne dla naszych ojców Bóg, Honor i Ojczyzna zabrzmiały tego dnia szczególnie wymownie i wyjątkowo. Wzruszenie, zaduma, refleksja towarzyszyły wszystkim opuszczającym salę gimnastyczną. W sercu zachowamy te wydarzenia i przeżycia na wiele lat. Dąb zasadzony w dniu szkolnej uroczystości odwiedzają uczniowie wraz nauczycielami, dbają o porządek wokół drzewka, podlewają i troszczą się o jego wzrost i piękny wygląd.