Rower: test przełajówek Tekst: Marcin Wielkiewicz, zdjęcia: bikeboard www. Cyclocross Po pracy wybrałem się na przejażdżkę nietypowym jak dla mnie rowerem. Las płonął czerwonym światłem zachodzącego słońca, którego ciepłe promienia przebijały się przez resztki liści pozostałych na gałęziach drzew... 14 Zdenek Młynar (Max Cursor) był absolutnie nie do pobicia podczas 3# edycji Budvar Cup w Lounach (Cz)
Dokładnie tydzień później w nocy spadł pierwszy śnieg. Dowiedziałem się o tym dopiero stojąc pod klatką i na odwrót było już za późno. W tych pięknych okolicznościach przyrody po raz kolejny przekonałem się, że jazda na rowerze jest świetną zabawą i nie trzeba mieć do tego fulla enduro. W odpowiednim terenie, bez względu na pogodę, wystarczy przełajówka. Jeśli jesteś przełajowcem z krwi i kości oraz regularnie startujesz w zawodach przełajowych możesz nie czytać dalej. Ten tekst nie jest dokładnym porównaniem rowerów na podstawie opinii zawodowców. Nie dowiesz się, który z rowerów lepiej nadaje się do treningów, a który do zdobywania medali. To tekst dla rowerzystów, którym chcemy przybliżyć charakterystykę przełaju i rowerów przełajowych. Zachęcamy nie tylko do zakosztowania w tym stylu jazdy, ale i do spróbowania się w tej dyscyplinie sportu. Będę z Wami szczery, jak do tej pory nie miałem zbyt dużo okazji jeździć na rowerze przełajowym. Można policzyć na palcach jednej ręki ile razy na takim siedziałem. Ale wbrew pozorom to zaleta, dzięki temu mam świeże spojrzenie i będę mógł obiektywnie odnieść się do jazdy na tego typu rowerze z perspektywy kolarza górskiego. Stereotyp Słysząc słowo przełaj większość rowerzystów wyobraża sobie gości biegających w błocie po kostki z kolarzówkami na ramieniu - czyli sport dla wąskiej grupy... zapaleńców. Taka zabawa kojarzy się większości z nas co najwyżej z zapaleniem... płuc. Genezą tego sportu jest trening dla szosowców w okresie przejściowym. Kolarze po letnim sezonie nie mogą całkiem odpuścić treningów, a starty w przełaju traktują jako trening uzupełniający, a później jako przygotowanie do sezonu. A jeśli ktoś będzie chciał się wykazać, to nie braknie mu ku temu okazji. W kalendarzu imprez PZKol. na sezon 2006-07 jest zaplanowanych aż 19 wyścigów w przeciągu 3 miesięcy, od 28 października po 21 stycznia 2007 r., kiedy to w Kozienicach rozegrane zostaną mistrzostwa Polski. Na kilka dni przed przystąpieniem do tego testu mieliśmy okazję oglądać profesjonalistów na zawodach w Czechach. Wierzcie, niejeden z Was jadąc na fullu zastanowiłby się przed zjazdem, który zawodnicy pokonywali bez wahania na rowerach przełajowych. Jest to sport bardzo widowiskowy i śmiem twierdzić, że atrakcyjnością dla widzów przewyższa wyścigi MTB XC. Zawody rozgrywają się na małym obszarze, przez co łatwo mieć wgląd na rywalizację niemal na całej trasie. Pętla ma długość około 3 km i oczywiście część trasy trzeba pokonać z buta. Nie będziemy tu przytaczać regulaminu, bo ten znajdziecie na naszej stronie www.bikeboard.pl, a zasady zawodów opisywaliśmy już w artykule Przełaj w bb 9/2004. W każdym razie wymaga on aby na trasie znalazły się przeszkody, które zmuszą zawodnika do zejścia z roweru. Zawody trwają około godziny, więc niemal każdy mógłby spróbować. Jednak jest to godzina wysiłku na maksa. Ale kondycja to nie wszystko. Tu trzeba mieć technikę, płynnie przechodzić z jazdy do biegu i na odwrót, umieć opanować rower na śliskiej nawierzchni i na zjazdach. Ten sport to doskonała szkoła techniki jazdy, umiejętności upadania, jak również metoda poprawy kondycji. Ale nie od razu trzeba startować w zawodach. My z uporem maniaka lansujemy rower przełajowy jako znakomitą alternatywę roweru górskiego dla mieszkańców tych regionów Polski, gdzie nie ma górskich szlaków, a zamiast kamieni i korzeni jest bez liku gładkich ścieżek o niewielkim nachyleniu, na których rower przełajowy jest o wiele bardziej efektywny niż MTB. O cechach charakterystycznych roweru przełajowego, jego budowie i geometrii, pisaliśmy już przy okazji testu roweru Sunn Cycloss (bb 1/2006). Przypomnimy tylko, że to uterenowiona szosówka. Rama jak w rowerze szosowym, ale o łagodniejszej geometrii oraz budowie pozwalającej zmieścić się ubłoconej oponie. Koła 700 z oponami o szerokości do 3 mm i wyraźnym bieżnikiem umożliwiających jazdę w terenie. Hamulce cantilever pozwalają zmieścić się szerszej oponie. Napęd prawie jak z kolarzówki, ale z bardziej miękkimi biegami, umożliwiającymi pokonywanie śliskich podjazdów. Jazda na przełaj No właśnie, a jak się jeździ w terenie? To zdumiewające, ale daję słowo - rewelacyjnie. Chyba nikogo nie trzeba przekonywać, że węższe koła toczą się po gładkiej nawierzchni łatwiej niż opony rowerów MTB. Większa średnica koła sprawia, że łatwiej najeżdżają na przeszkody i trochę rekompensują brak amortyzacji. Do tego dochodzi bardziej aerodynamiczna sylwetka kolarza. Na podjazdach, nawet tych stromych, rower przełajowy też radzi sobie niewiarygodnie. Co prawda nie ma tak miękkich przełożeń jak góral, co wymusza podjeżdżanie na stojąco, ale jest za to lżejszy i nawet przełożenie 40/27, jakie jest w Focusie, pozwalało pokonać podjazd o całkiem sporym nachyleniu. Średnia masa rowerów z testu to 10 kg, podczas gdy górale w tej klasie cenowej są o ponad 2 kg cięższe! Jeśli porównać masę przełajówki do roweru szosowego, to jest ona przeciętnie większa o około 1, kg, przez co trochę gorzej przyspiesza niż rower szosowy. Zresztą wpływ na to ma także inna niż w szosówce i bardziej zbliżona do górsko-trekkingowej geometria. Ale jak już taka przełajówka rozpędzi się, to toczy się bardzo łatwo. Na pewno o wiele łatwiej niż góral. Koła wyposażone w opony o szerokości 3 mm całkiem nieźle amortyzują podczas jazdy po szutrze. Największe obawy może wywoływać pokonywanie zjazdów. Po prostu trzeba się przełamać, chwycić byka, znaczy barana, za rogi i ruszyć. Za pierwszym razem, gdy zjeżdża się stromą ścieżką trzymając kierownicę w dolnym chwycie, można mieć wrażenie, że tylko cienka granica dzieli nas od wykonania klasycznego OTB. Ale bez obaw, wbrew pozorom nie jest to takie łatwe. Można próbować zjeżdżać chwytając kierownicę w górnym chwycie. Jednakże na nierównych ścieżkach trudno w ten sposób hamować, bo dłonie podczas jazdy po dziurach przesuwają się na korpusach klamkomanetek. Można też łapać kierownicę na jej płaskiej części bliżej mostka, ale w tym Nasz Giant nieźle radził sobie na trasie wyścigu w Lounach 1
Zestaw komponentów Shimano 10 pozwala najpłynniej i najbardziej gładko w tym teście zmieniać biegi Hamulce Tektro Oryx nie odbiegały od standardów przełajowych, z jakimi mieliśmy do czynienia, czyli były słabe Górna klamka jest bardzo blisko zagięcia kierownicy, przez co pozostało mało miejsca na dłonie, klamkomanetki 10 powinny wyraźniej sygnalizować zmianę biegu Siodełko, mimo anorektycznego sportowego wyglądu, jest zaskakująco wygodne 16 przypadku chwyt jest wąski, a do tego górne klamki przeważnie mniej skuteczne w uruchamianiu hamulców niż klamkomanetki. My radzimy wziąć się w garść i zjeżdżać trzymając kierownicę w dolnym chwycie. Oczywiście na nierównym zjeździe nie dogonicie kolegi na góralu, Wasz rower będzie podskakiwał na wybojach, a przez węższe opony będziecie mieli mniejszą przyczepność. Straty nadrobicie na płaskim odcinku lub na łatwym podjeździe. À propos, brak bardzo miękkich przełożeń wymusza szybsze podjeżdżanie, które wcale nie jest tak trudne jakby mogło się wydawać. Oczywiście do momentu gdy na ścieżce nie ma kamieni. Na trudnym odcinku, takim, którego nie da się niczym podjechać, też można nadgonić. Zawsze łatwiej jest nieść rower ważący o 2 kg mniej. Focus Mares Cross Ta przełajówka ma ramę o prostej, nie rzucającej się w oczy, konstrukcji z ładnym malowaniem. Rurki tylnego widelca mają kształt S-stay, górna rura, biegnąca równolegle do podłoża, jest spłaszczona (aby wygodniej było nosić rower na ramieniu), a dolna lekko owalizowana przy suporcie i główce ramy. Rower jest bardzo krótki, baza kół ma zaledwie 1000 mm. Przy skręcaniu można zahaczyć czubkiem buta o koło. W Specu o takim samym rozmiarze baza jest dłuższa aż o 30 mm! Ze względu na szeroki tylny widelec Focusa ociera się piętą o rurki. Ale to w porównaniu z zablokowaniem koła o czubek buta nie jest groźne. Rama: aluminium Rozmiary: XS, S, M, L, XL, XXL Geometria: rozmiar testowany: S - 40 mm Baza kół: 1000 mm Długość tylnego widelca: 420 mm Długość górnej rury: 30 mm Wysokość osi suportu: 280 mm Kąt główki ramy: 73 Kąt rury podsiodłowej: 74 Masa kompletnego roweru: 9820 g Masa ramy: 170 g Masa przedniego koła: 160 g Masa tylnego koła: 200 g Przedni widelec: Focus Discover Freedom (706 g) Przód piasta: Shimano 10 obręcz: Alexrims AT40 opona: Schwalbe Racing Ralph Evol. 700x3C (410g) Tył piasta: Shimano 10 obręcz: Alexrims AT40 opona: Schwalbe Racing Ralph Evol. 700x3C Korby: Truvativ Elita C2.2 48/39T Kaseta: Shimano 10 (12-27) 10-rz. Łańcuch: Shimano 10 CN-600 Przerzutka przód: Shimano 10 Przerzutka tył: Shimano 10 Manetki: Shimano 10 Klamki: Shiman 10 + Tektro RL72 Hamulce: Tektro Oryx Łożyska sterów: Aheadset Wspornik kierownicy: Concept SL (100 mm) Kierownica: Deda Big Piega (440 mm) Wspornik siodełka: Concept SL Siodełko: Focus Pedały: - Focus Mares Cross Kontakt: Superior Polska, tel. (0-77) 4-17-69, 4149 zł www.focus-bikes.pl Jazda Budowa Amortyzacja Opłacalność Ocena końcowa 4 3 4, najbardziej płynnie działający napęd sztywny, ale komfortowy słabe hamulce Uwaga! Tekst jest integralną częścią testu. Wnioskowanie tylko na podstawie punktacji może prowadzić do błędów w interpretacji
Focus, jak na ten typ roweru, jest całkiem komfortowy, nawet siodełko, które na pierwszy rzut oka wydaje się bardzo sportowe i twarde, pewnie podpiera. Spory komfort w głównej mierze jest zasługą szerokich na 3 mm opon, które świetnie się sprawują w terenie. Zapewniają bardzo dobrą przyczepność, ale trochę szumią na asfalcie. Przedni widelec, mimo że częściowo wykonany z włókna węglowego jak pozostałe z testu, najsłabiej tłumił drgania i tylko dzięki szerokim oponom jazda po kostce była w miarę wygodna. Do tego dochodzi wąska kierownica 420 mm, która potęguje wrażenie małości roweru, choć z drugiej strony dzięki temu jest zwrotny. Przez to, że kierownica jest wąska, a dodatkowo zastosowano górne klamki z obejmami o małej średnicy, nie pozostało wiele miejsca na ułożenie dłoni, a operowanie klamkami jest niewygodne. Jak już jesteśmy przy klamkach, to wspomnimy o hamulcach. Są, ale zestaw klamek Shimano 10 i Cantileverów Tektro Oryx nie poraża skutecznością. Niejedne szosowe hamulce są mocniejsze od tych zamontowanych w Fokusie. Za to napęd, w szczególności tył, działa bardzo gładko. Łańcuch płynnie zmienia koronki, a ciasne, sportowe zestopniowanie kasety sprawia, że zmiany biegów są tak gładkie, że prawie w ogóle niewyczuwalne. Przydałoby się tylko, żeby klamkomanetki wyraźniej sygnalizowały redukcję, bo przypadkiem można przerzucić łańcuch o dwie koronki. Zakres przełożeń jest typowo przełajowy, kaseta o rozstawie 12-27, korby z dwoma blatami 48 i 39 zębów pozwalają na całkiem sprawne poruszanie się w terenie. Olsh Team Rama tego roweru, uwzględniając największy rozmiar, jest najlżejsza z pośród trzech testowanych tu seryjnych rowerów. Górna rura jest lekko spłaszczona od dołu, dolna mocno zmienia swój profil, przy główce ramy ma kształt kropli. Dobrano go tak, że świetnie siada w dłoni podczas noszenia. Rurki tylnego widelca są niemal całkiem proste. Podczas jazdy w błocie zaletą może się okazać poprowadzenie linek po górnej rurze. Olsh jest dłuższy niż Focus i nie ma problemu z zahaczaniem butem o przednie koło. Rower ma równie sportową charakterystykę, czyli jest sztywny. Potwierdził to w krótkiej rozmowie Cezary Zamana, który trenuje na takiej ramie. Carbonowy widelec Fort najlepiej z pośród tej trójki pochłania drgania. Siedzący na rowerze jest znacznie nachylony nad kierownicą, pomimo że pod mostkiem są 2 cm podkładek. Na zjazdach taka pozycja wymaga przyzwyczajenia, w szczególności, gdy hamuje się trzymając kierownicę w dolnym chwycie. Ale można też bez obawy zjeżdżać hamując w górnym chwycie, a nawet małymi klamkami 17
Olsh miał jako jedyny korby o długości 17 mm, co w połączeniu z trafnym zestawem koronek i trybami kasety pozwalało zarówno na sprawne podjeżdżanie stromych wzniesień, jak i szybką jazdę po płaskim W Olshu jest jeszcze sporo podkładek pod mostkiem do wyjęcia, ale już przy takim ustawieniu kolarz jest mocno nachylony nad kierownicą Klamkomanetki Campagnolo są mniej wygodne od Shimano w przełajowym zastosowaniu Widelec Fort okazał się najbardziej komfortowym, a zamontowane na nim hamulce Miche wybitną skutecznością dorównują tym z rowerów MTB 18 zamontowanymi u góry kierownicy. Bo Olsh ma wyjątkowo mocne, wręcz deklasujące konkurencję hamulce. To nie koniec peanu, szersza kierownica sprawia, że jest więcej miejsca na dłonie i łatwiej operować górnymi klamkami. Zamontowanie mini v-brake Miche było po prostu strzałem w dziesiątkę. Skuteczność jak w góralu. Gorzej jeśli chodzi o klamkomanetki Veloce. W szosówce nie mielibyśmy do nich zastrzeżeń, ale w rowerze przełajowym lepiej sprawdza się japońska konkurencja. Campy są mniej ergonomiczne niż Shimano, mniejsze wyprofilowanie sprawia, że podczas jazdy po wybojach łatwiej przesuwają się po nich dłonie. Również języczek do zrzucania jest mało wygodny w obsłudze, ponieważ trzeba znacznie przesunąć kciuk do góry i do tyłu. Zaletą tych manetek może być fakt, że naciskając cyngiel można zrzucić łańcuch o dowolną liczbę trybów. Olsh jest najlżejszy z pośród testowanych rowerów, co od razu czuć przy przyspieszaniu. Do tego ma założone lekkie opony Tech+ Gold Elite Pro Series, zapewniające równie dobrą przyczepność jak Schwalbe z Focusa. Marcinowi Olszewskiemu należy się pochwała za trafny dobór komponentów, który pozwolił zmontować lekki rower. Napęd Campagnolo działa dobrze, ale nie tak płynnie jak ten z Focusa. Dzięki kompaktowej korbie mamy tu jednak do dyspozycji fajniejszy zestaw przełożeń. Z jednej strony jest bardziej miękki, z drugiej szybszy, a do tego korby mają długość 17 mm a nie 170 jak w Focusie. Nie dość tego, klient może sobie skonfigurować kasetę wedle własnego uznania. A w droższej wersji roweru, złożonej na osprzęcie Campagnolo Centaur, można dodatkowo dobrać długość korb oraz ich koronki. Na koniec jeszcze dwa słowa o mostku. Jest długi - 120 mm, ale dzięki temu rower jest, jak to określił Cezary Zamana, przyjemny w prowadzeniu. Przy krótkim mostku drobny ruch kierownicy sprawiałby natychmiastowy skręt roweru. Rama: aluminium Rozmiary: 20, 40, 60, 80, 600 mm Geometria: rozmiar testowany: 80 mm Baza kół: 101 mm Długość tylnego widelca: 424 mm Długość górnej rury: 4 mm Wysokość osi suportu: 283 mm Kąt główki ramy: 73 Kąt rury podsiodłowej: 74 Masa kompletnego roweru: 967 g Masa ramy: 1790 g Masa przedniego koła: 144 g Masa tylnego koła: 190 g Przedni widelec: Fort carbon (660 g) Przód piasta: Miche Racing obręcz: Remerx Stormy XR1SCR opona: Hutchinson Tech+ Gold Elite Pro 700x30C (31 g) Tył piasta: Miche Racing obręcz: Remerx Stormy XR 1 SCR 622x1 opona: Hutchinson Tech+ Gold Elite Pro 700x30C Korby: Miche Racing CPT 0/34T Kaseta: Miche (12-26) 10-rz. Łańcuch: Miche Przerzutka przód: Campagnolo Veloce Przerzutka tył: Campagnolo Veloce Manetki: Campagnolo Veloce Klamki: Campagnolo Veloce + Promax Hamulce: Miche Performance Łożyska sterów: Aheadset Wspornik kierownicy: Fort (120 mm) Kierownica: brak marki (460 mm) Wspornik siodełka: Fort Siodełko: Velo Prolite Ti Pedały: - Olsh Team Kontakt: BIKOM, tel. 600 890-40, www.olsh.pl Jazda Budowa Amortyzacja Opłacalność Ocena końcowa 4 3,3 4, bardzo trafnie dobrane przełożenia świetne hamulce mało ergonomiczne (w przełajowym zastosowaniu) klamkomanetki 4449 zł Uwaga! Tekst jest integralną częścią testu. Wnioskowanie tylko na podstawie punktacji może prowadzić do błędów w interpretacji
Specialized Tricross Ten rower nie jest typową przełajówką, właściwie to nie jest przełajówka, to jest to jest po prostu Tricross. Rower do jazdy w terenie, mieście i po szutrowych drogach. Łączy w sobie wygodną, wyprostowaną trekkingową pozycję, łatwość toczenia się roweru szosowego, przełożenia trekkingowe oraz hamulce roweru przełajowego. Ale po kolei. Rama Speca bardzo ładnie się prezentuje, ma mocno spłaszczoną górną rurę i widełki w kształcie S-stay. Jest koszmarnie sztywna i mało komfortowa, o wiele mniej niż dwie poprzednie, wydawałoby się bardziej sportowe. Szkoda, że to taki dysonans i nie współgra z wygodną, wyprostowaną, raczej rekreacyjną sylwetką rowerzysty. Nawet widelec z goleniami z włókna węglowego, wyposażony dodatkowo w inserty mające wytracać wibracje, niewiele pomaga na małych nierównościach typu kostka brukowa. Sytuację trochę poprawia carbonowa sztyca pochłaniająca część wibracji. Rower jest długi, ale właśnie przez wspomnianą sztycę z centralnym mocowaniem siodełka wydaje się, że górna rura jest bardzo krótka. Nie jeździ się na nim jak na pozostałych przełajówkach z testu. Jego bardziej rekreacyjno-turystyczną charakterystykę podkreślają opony bez wyraźnego bieżnika oraz korba z trzema blatami i kaseta rodem z MTB. Gładkie opony łatwiej się toczą po asfalcie i nie szumią, ale nie trzymają już tak pewnie w terenie. O jeździe po mokrej ziemi lepiej zapomnieć. Dobór przełożeń jest naprawdę turystyczny i nie ma się co obawiać wjazdu w teren. Z łatwością podjeżdża się nawet na siedząco, a dzięki niewielkiemu nachylaniu się nad kierownicą, zjeżdżanie nie wymaga odwagi Hulka Hogana. Rower można pod tym względem porównać do roweru trekkingowego, ale trzeba jednak pamiętać, że to niżej zawieszona przełajówka i uważać żeby w terenie nie przywalić korbą o przeszkodę. W tym rowerze zdarzało się nam to wyjątkowo często. Biegi zmieniają się bez zgrzytów, ale wyraźnie czuć różnicę w stopniach kasety. Nie da się już tak precyzyjnie dobrać biegu do kadencji jak w poprzednich rowerach. Co ciekawe - bardziej 19
Pod gumowymi osłonkami podobno ukryto inserty antywibracyjne, jednak nie odczuliśmy ich obecności w najmniejszym stopniu Wysoka pokrywa sterów i wysoki stos podkładek pod mostkiem sprawiają, że pozycja rowerzysty jest bardzo wyprostowana Korby z trzema blatami zdradzają raczej rekreacyjny charakter Tricrossa W parze z korbami o trzech tarczach zamontowano typowo górską kasetę, co daje zestaw przełożeń jak z roweru trekkingowego 20 spodobała się nam praca klamkomanetek Tiagra niż 10 z Focusa. Kliknięcie, oznaczające zmianę biegu, jest lepiej zdefiniowane i lepiej słyszalne. Spec łatwo reaguje na ruchy kierownicy. Tak przy okazji, nie dość, że jest ona dostatecznie dla górali szeroka (440 mm), to dodatkowo pomyślano żeby zamontować na niej klameczki z obejmą na 31,8 mm, co pozwala umieścić je tuż przy samym wsporniku kierownicy. Same hamulce jednak nie są mocne, może trochę lepiej zatrzymują rower niż zestaw z Focusa, ale daleko im do Miche z Olsha. Giant TCX Przełajowa jazda tak nam się spodobała, że sami postanowiliśmy złożyć taki rower. Bazą do jego budowy stała się rama Giant TCX, opatrzona kompozytowymi komponentami Giant Racing Components i megawidelcem Fort, takim samym jak w rowerze Olsh. Do tego zestawu ramowego przeszczepiliśmy całkiem szosowy osprzęt Shimano Ultegra oraz koła Shimano WH-R0, których bardzo długodystansowy test mogliście śledzić na www.bikeboard.pl. Założyliśmy im tylko przełajowe opony Maxxis Larsen Mimo. I wiecie co? Wyszedł nam całkiem fajny rower! Fakt, że ze względu na ceny komponentów, Giant Racing Components jest dość kosztowny, ale warto pamiętać, że można je zastąpić znacznie tańszymi odpowiednikami. Do sumarycznej wartości jego części (około 8, tys. zł) trzeba jeszcze doliczyć cenę szczęk hamulców Shimano BR-M60 A.D. 1992 o wielkiej wartości muzealnej. I tylko takiej, bo ich skuteczność w zatrzymywaniu Gianta jest mizerna. Nasza przełajówka ma jeszcze jeden feler - szosowe przełożenia, ale spokojnie, również Ultegrę można wyposażyć w przełajowe tryby. Poza tymi dwoma niedogodnościami, rower jest bardzo udany. Rama: aluminium Rozmiary: 49, 2, 4, 6, 8, 61 cm Geometria: rozmiar testowany: 4-40 mm Baza kół: 1030 mm Długość tylnego widelca: 440 mm Długość górnej rury: 4 mm Wysokość osi suportu: 28 mm Kąt główki ramy: 72 Kąt rury podsiodłowej: 74 Masa kompletnego roweru: 1070 g Masa ramy: 188 g Masa przedniego koła: 1620 g Masa tylnego koła: 2300 g Przedni widelec: Specialized FACT carbon (801 g) Przód piasta: brak marki obręcz: Alexrims ACE-19 opona: Specialized Borough CX Pro 700x32C (430 g) Tył piasta: brak marki obręcz: Alexrims ACE-19 opona: Specialized Borough CX Pro 700x32c Korby: FSA Vero 0/39/30T Kaseta: Shimano CS_HG0-9 (11-34) 9-rz. Łańcuch: Shimano CN-HG73 Przerzutka przód: Shimano Tiagra Przerzutka tył: Shimano LX Manetki: Shimano Tiagra Klamki: Shimano Tiagra + Specialized Hamulce: Specialized Łożyska sterów: Cane Creek Wspornik kierownicy: Specialized (100 mm) Kierownica: brak marki (440 mm) Wspornik siodełka: carbon Siodełko: Specialized Avatar 143 Pedały: - Specialized Tricross Kontakt: Rea Sport, tel. (0-22) 846-7-87, www.reasport.pl Jazda Budowa Amortyzacja Opłacalność Ocena końcowa trekkingowe przełożenia wygodna pozycja spora masa 3 2,9 4,2 499 zł Uwaga! Tekst jest integralną częścią testu. Wnioskowanie tylko na podstawie punktacji może prowadzić do błędów w interpretacji
Slopingowa rama świetnie nadaje się do przełajowego stylu jazdy. Wprawdzie nie ma spłaszczenia od dołu górnej rury zwiększającego wygodę noszenia, ale jest lekka -1600 g (najlepszy wynik z całej czwórki), większy, zbliżony do znanego nam z ram MTB przekrok zapewnia więcej pewności i bezpieczeństwa. Wprawdzie taka rama wymaga dłuższej, czyli mniej sztywnej sztycy, ale w tym przypadku to też zaleta, ponieważ dłuższy wspornik to większy komfort. Zmniejszona sztywność nie jest tak ważna jak w rowerze szosowym, na którym więcej się siedzi na siodle. Nasza przełajówka, mimo sztywnej ramy, świetnie tłumi wibracje wywołane jazdą po nierównościach typu kostki brukowej. Jest to zaletą szerokich opon Maxxis oraz elementów kokpitu Giant Racing Components i widelca Fort, wykonanych z włókna węglowego. Rower jest żwawy, dzięki lekkim kołom łatwo przyspiesza, zresztą jego masa całkowita to 9220 g (bez pedałów). Można by ją jeszcze zmniejszyć zmieniając siodło Syncros Zone Race XC na lżejsze, choć pewnie nie tak wygodne. Rower ten jest chyba najbardziej stabilny w prowadzeniu spośród tych, które tu przedstawiliśmy. Nie reaguje tak łatwo na ruchy kierownicą jak seryjne przełajówki z tego testu. To był tylko wstęp do testu bikebordowego roweru przełajowego. Jego przebieg będziecie mogli śledzić na naszej stronie internetowej. Znajdziecie tam również szczegółowy wykaz części użytych do budowy tego roweru. jowy może okazać się fajniejszym rozwiązaniem. Gdy mu założyć cienkie, szosowe oponki możemy śmigać po asfalcie. Może ze względu na wolniejsze przełożenia, nie tak szybko jak na rasowej szosówce, ale z niemal równie małymi oporami toczenia, a na oponkach z bieżnikiem w niejednym maratonie można dołożyć rywalom jadącym na góralach. Poza tym taki rower jest świetny do treningu nie tylko na szosie, ale również w terenie. Brak bardzo miękkich przełożeń zmusza do wysiłku i zwiększa siłę mięśni. Często obserwuje się na maratonach jak zawodnicy redukują biegi kręcąc młynka jeszcze zanim zrobi się naprawdę stromo. W przełaju nie ma zmiłuj się, trzeba podnieść zadek z siodła i mocno cisnąć na pedały. Także utrudnienia w prowadzeniu na zjazdach mogą być atutem, bo poprawiają technikę jazdy. Nawet to, że łatwiejsze przeszkody zmuszają do zeskoczenia z roweru sprawia, że nie będzie innego wyjścia jak tylko nauczyć się robić to płynnie i z gracją godną podziwu na maratonach. Trzeba tylko popatrzeć na ten typ roweru z perspektywy zabawy, a nie błota po kostki i biegania po schodach z rowerem na ramieniu. Jak tylko nadarzy się okazja to spróbujcie, bo to naprawdę fajna zabawa. A zacznijcie od kibicowania podczas niezwykle emocjonujących zawodów. Kalendarz imprez jest na naszej stronie internetowej. Wyniki testu Który z rowerów wybrać? Patrząc na oceny możecie pomyśleć, że rowery są identyczne. Wcale nie. Po prostu każdy z nich wyróżniał się czymś szczególnym. Focus - bardzo płynną zmianą biegów i zwrotnością, Olsh - lekką ramą i możliwością dobrania komponentów na życzenie oraz świetnym doborem przełożeń, Specialized - wygodną rekreacyjną pozycją i takimi też biegami. Summa summarum wyszło prawie po równo. A na koniec jedna uwaga: Specialized dostał najsłabszą ocenę za amortyzację, bo był najbardziej sztywny, co byłoby zaletą w wyścigowej maszynie, ale nie rowerze raczej rekreacyjnym. Żaden z testowanych rowerów nie dostał w tej kategorii oceny, ponieważ każdy z nich gorzej tłumił drgania niż nasz przykładowy rower na ramie Giant TCX. Na przełaj, czyli cross country Coraz więcej osób trenujących MTB zastanawia się nad zakupem drugiego roweru i wybór często pada na szosówkę. Jednak naszym zdaniem rower przeławww. Zapraszamy do śledzenia na www.bikeboard.pl testu online naszego redakcyjnego Gianta TCX. Prócz tego na naszej stronie jak uzupełnienie testu, znajdziecie więcej zdjęć akcji oraz detali rowerów a także kalendarz i regulamin zawodów przełajowych. 21