2

Najbardziej kompletna analiza ponad połowy gatunków ptaków świata; potwierdza znane tendencje do powiększania się wielkości lęgu wraz z szerokością geograficzną, co przypisuje się wpływowi długości dnia w okresie lęgowym im dłuższy, tym więcej pokarmu można zebrać i wykarmić więcej młodych. Dlatego opłacają sią również sezonowe migracje. 7

Obok wpływu szerokości geograficznej, w klimacie umiarkowanym uwidacznia się również tendencja do redukcji lęgów na wyspach. 8

Co ciekawe, identyczna tendencja dotyczy sów a u nich długość dnia nie ma wpływu na ilość zebranego pokarmu, powinna być nawet korelacja odwrotna! 9

Maksymalna ewapotranspiracja rzeczywista jest miarą produktywności, podzielona przez zagęszczenie mówi o ilości zasobów na parę. Czyli wielkość lęgów zależna od ilości dostępnych zasobów. Trudno oddzielić czynniki bo ewaporacja koreluje też z szerokością geograficzną (długością dnia). 10

Reguła Thorsona dotyczy wielu bezkręgowców, orzeka, że na wyższych szerokościach geograficznych przeważa tendencja do małych lęgów, dużych jaj, opieki nad potomstwem, prostego rozwoju (słowem K-strategii ). The Biogeography of Marine Invertebrate Life Histories Author(s): Marshall, DJ (Marshall, Dustin J.)[ 1,2 ] ; Krug, PJ (Krug, Patrick J.)[ 3 ] ; Kupriyanova, EK (Kupriyanova, Elena K.)[ 4 ] ; Byrne, M (Byrne, Maria)[ 5 ] ; Emlet, RB (Emlet, Richard B.)[ 6 ] ANNUAL REVIEW OF ECOLOGY, EVOLUTION, AND SYSTEMATICS, VOL 43 Book Series: Annual Review of Ecology Evolution and Systematics Volume: 43 Pages: 97-+ DOI: 10.1146/annurev-ecolsys-102710-145004 Published: 2012 Abstract: Biologists have long sought to identify and explain patterns in the diverse array of marine life histories. The most famous speculation about such patterns is Gunnar Thorson's suggestion that species producing planktonic larvae are rarer at higher latitudes (Thorson's rule). Although some elements of Thorson's rule have proven incorrect, other elements remain untested. With a wealth of new life-history data, statistical approaches, and remote-sensing technology, new insights into marine reproduction can be generated. We gathered life-history data for more than 1,000 marine invertebrates and examined patterns in the prevalence of different life histories. Systematic patterns in marine life histories exist at a range of scales, some of which support Thorson, whereas others suggest previously unrecognized relationships between the marine environment and the life histories of marine invertebrates. Overall, marine life histories covary strongly with temperature and local ocean productivity, and 12

different regions should be managed accordingly. 12

Reguła Jordana znajduje wiele potwierdzeń (również kontrprzykładów), ale jej wyjaśnienie nie jest łatwe. 14

Ciemniejsze ubarwienie ma występować w wilgotniejszym i cieplejszym klimacie. Jest wiele kontrprzykładów. Reguła Glogera dość dobrze pasuje do naszego gatunku tłumaczy się to ochroną nagiej skóry człowieka przed nadmiarem promieniowania UV, w czym pomaga silna pigmentacja (melanina) w rejonach o silnym nasłonecznieniu. 15

że peryferyjne części ciała zwierząt stałocieplnych (np. uszy) są na ogół mniejsze u gatunków (lub ras) zamieszkujących strefy o klimacie chłodnym niż u pokrewnych im gatunków (lub ras) w strefach gorących. 18

Reguła Bergmanna należy do najmocniej badanych i dyskutowanych. Są dziesiątki przykładów ja potwierdzających, ale są też kontrprzykłady; wyjaśnianie na ogół opiera się na związku pomiędzy masą ciała a bilansem cieplnym organizmu (korzystniejszy stosunek powierzchni do objętości u większych organizmów). Ani ta, ani szereg innych hipotez nie są ostatecznie potwierdzone. 21

Marcus Clauss, Marie T. Dittmann, Dennis W. H. Müller, Carlo Meloro, Daryl Codron: Bergmann s rule in mammals: a cross-species interspecific pattern. Oikos, Volume 122, Issue 10, pages 1465 1472, October 2013 24

Body size is evolutionarily constrained, but the influence of phylogenetic relationships on global body size (i.e. body mass) gradients is unexplored. We quantify and map the family-level phylogenetic and non-phylogenetic structure of the global gradient of birds, evaluating the extent to which it is influenced by phylogenetic inertia in contrast to heat conservation, resource availability, starvation resistance, niche conservatism, or interspecific competition. Phylogenetic eigenvector regression (PVR) partitioned the global bird body size gradient into phylogenetically autocorrelated (PA) and phylogenetically independent (PI) components. Simple, piecewise, and partial regressions were used to investigate associations between the PA and PI components of body size and environmental correlates, and to quantify independent and overlapping contributions of environment, phylogenetic autocorrelation, and species richness to the body size gradient. Two-thirds of the geographic variation in bird body size can be explained by phylogenetic relationships at the family level. The global variation in body size, independent of phylogenetic relationships, is most strongly associated with net primary productivity, which is consistent with starvation resistance. However, the New and Old worlds have very different patterns. We found no independent association of species richness with body size. Despite major unresolved regional differences, deep phylogenetic relationships, heat conservation, and starvation resistance probably operate in concert in shaping the global bird body size gradient in different parts of the world. 2012 The Linnean Society of London, Biological Journal of the Linnean Society, 2012,, 25

Zmiany wielkości ciała populacji wyspiarskich występują u różnych taksonów, idą w obu kierunkach zwykle wielkie zwierzęta maleją, a małe stają się większe. Czasem trudno powiedzieć czy dany okaz to gigant czy karzeł (zależy, z czym porównać). Karłowatość wyspiarska występowała również u dinozaurów. 41

Era kenozoiczna zaczęła się ok. 65 mln lat temu (od wielkiego wymierania). Kenozoik dawniej dzielono na dwa okresy: trzeciorzęd i czwartorzęd. Obecnie wyróżnia się trzy główne okresy: Paleogen, Neogen i Czwartorzęd. Te zaś podzielone są na epoki, w Paleogenie: Paleocen, Eocen i Oligocen, w Neogenie Miocen i Pliocen, a w Czwartorzędzie Plejstocen i Holocen. Paleogen był okresem stosunkowo ciepłym, a najcieplejsze było tzw. optimum termiczne w Eocenie. Potem klimat zaczął się ochładzać, aby wreszcie popaść w paroksyzmy wielokrotnych zlodowaceń i ociepleń ta najbardziej niestabilna epoka to plejstocen, od ok. 2,5 mln lalt temu (do niedawna przyjmowano inną cezurę: 1,8 mln lat temu). Plejstocen jest też nazywany epoką lodową albo lodowcową. Po ustąpieniu ostatnich lodowców zaczęła się epoka współczesna, Holocen niecałe 11 tysięcy lat temu. 42

Wilson z doktorantem wykonali terenowy eksperyment w celu przetestowania modelu biogeografii wysp. W tym celu wybrali szereg wysepek porośniętych namorzynami (u wybrzeża Florydy), różnej wielkości i w różnej odległości od lądu. Na każdej z nich spisali wszystkie znalezione gatunki bezkręgowców, następnie przykryli wysepki namiotami z folii i chemiczne wytępili całą faunę bezkręgowców. Po odsłonięciu wysepek przez m.w. dwa lata obserwowali rekolonizację wysepek przez bezkręgowce i rejestrowali liczbę obecnych gatunków. 59

Wyniki potwierdziły założenia modelu. Juz po roku wysepki wróciły do pierwotnego stanu bioróżnorodności, po czym liczba gatunków oscylowała wokół tej wartości; skład gatunkowy stale się zmieniał, nie było żadnej strukturalnej stabilności, ustaliły się tylko punkty równowagi imigracji i wymierania dla każdej wysepki. 60