Sygn. akt II Ca 615/11 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Okręgowy w Białymstoku II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie: Przewodniczący: SSO Beata Wojtasiak (spr.) Sędziowie: SSO Renata Tabor SSO Urszula Wynimko Protokolant: Zofia Szczęsnowicz po rozpoznaniu w dniu 8 września 2011 r. w Białymstoku na rozprawie sprawy z powództwa Adama C przeciwko Justynie C i Albertowi C o obniżenie alimentów na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 4 maja 2011 r. sygn. akt V RC 144/11 Dnia 8 września 2011 r. oddala apelację.
UZASADNIENIE Powód Adam C wniósł o obniżenie alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w B z dnia 15 października 2010 roku w sprawie I C 463/10 na rzecz małoletnich dzieci - córki Justyny C z kwoty po 800 złotych do kwoty po 400 złotych miesięcznie i syna Alberta C z kwoty po 700 złotych do kwoty po 300 złotych miesięcznie. Przedstawicielka ustawowa małoletnich Justyny i Alberta C - Anna C wniosła o oddalenie powództwa w całości. Wyrokiem z dnia 4 maja 2011 roku Sąd Rejonowy oddalił powództwo i odstąpił od obciążania powoda kosztami sądowymi. Z ustaleń poczynionych przez Sąd I instancji wynika, że Adam C i Anna C zawarli związek małżeński w dniu 10 czerwca 1994 roku w Urzędzie Stanu Cywilnego w B. Ze związku tego posiadają dwoje dzieci: małoletnią Justynę, lat 13, urodzoną w dniu 4 czerwca 1998 roku i małoletniego Alberta, lat 9, urodzonego w dniu 5 czerwca 2002 roku. Wyrokiem Sądu Okręgowego w B z dnia 15 października 2010 roku w sprawie I C 463/10 związek małżeński Adama C i Anny C został rozwiązany przez rozwód z winy Adama C. Władzę rodzicielską nad małoletnimi dziećmi stron pozostawiono obojgu rodzicom z tym, że miejsce pobytu małoletnich ustalono przy matce. Kosztami wychowania i utrzymania małoletnich dzieci stron obciążono oboje rodziców, z tym że od ojca Adama C zasądzono tytułem alimentów na rzecz małoletniej Justyny kwoty po 800 złotych miesięcznie, a na rzecz małoletniego Alberta kwoty po 700 złotych miesięcznie. Sąd I instancji wskazał, że w październiku 2010 roku, kiedy ustalano wysokość alimentów po raz pierwszy małoletnia Justyna C miała 12 lat i uczęszczała na zajęcia z tańca towarzyskiego. W roku 2004 usunięto jej nerkę i była pod stałą opieką poradni gastrologicznej i alergologicznej. Orzeczeniem Miejskiego Zespołu do spraw Orzekania o Niepełnosprawności zaliczono ją do osób niepełnosprawnych do dnia 31 stycznia 2011 roku. Małoletni pozwany Albert C miał wówczas 8 lat i uczęszczał do szkoły muzycznej. Był pod stałą opieką poradni kardiologicznej i gastrologicznej. Z kolei Anna C w chwili orzekania rozwodu miała 43 lata, wykształcenie średnie. Utrzymywała się z renty w wysokości 656 złotych oraz alimentów płaconych na rzecz dzieci od powoda. Od roku 1986 leczyła się psychiatrycznie i była licznie hospitalizowana w SPP ZOZ w Choroszczy. Rozpoznawana u niej kolejno hipomanię, subdepresję, psychozę schizoafektywną, schizofrenię i zaburzenia afektywne dwubiegunowe.
Podczas rozprawy rozwodowej Adam C miał 45 lat, wykształcenie zawodowe o kierunku mechanik precyzyjny. Od roku 2004 leczył się z powodu makrogruczolaka przysadki mózgowej oraz hiperprolaktymenii i był pod stałą opieką poradni endokrynologicznej. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS został uznany za osobę niezdolną do pracy do 31 stycznia 2012 roku. Z tego tytułu otrzymywał rentę w wysokości 891,54 złotych. Prowadził także własną dzielność gospodarczą w zakresie handlu skórami i w roku 2009 osiągnął dochód w wysokości 39.506 złotych. Sąd I instancji ustalił też, że wyrok rozwodowy uprawomocnił się w dniu 17 listopada 2010 roku żadna ze stron nie wnosiła apelacji. W przedmiocie obecnej sytuacji stron Sąd I instancji ustalił, że byli małżonkowie wraz z dziećmi nadal mieszkają w domu stanowiącym ich wspólny majątek. Od grudnia 2010 roku powód nie ponosi żadnych kosztów związanych z utrzymaniem tego domu. Odnośnie małoletniej Justyny C Sąd Rejonowy ustalił, że ma obecnie 13 lat i jest uczennicą VI klasy szkoły podstawowej. Jest osobą niepełnosprawną z powodu usunięcia lewej nerki. Pozostaje pod stałą opieką lekarzy i przyjmuje leki gastrologiczne, a także antyalergiczne, których koszt miesięcznie wynosi 50 80 złotych. Z powodu choroby często opuszcza zajęcia w szkole. Ponadto jest pod opieką lekarza dermatologa z powodu trądziku młodzieńczego i przyjmuje leki za kwotę 27 złotych miesięcznie jak i również specjalistyczne kosmetyki za kwotę 5,60 złotych miesięcznie. Małoletnia Justyna nadal uczęszcza na zajęcia z tańca towarzyskiego, których koszt wynosi 60 złotych miesięcznie. Dodatkowo konieczny jest zakup sukienki tanecznej za kwotę około 750 z złotych oraz butów za 200 złotych przynajmniej raz w roku. Małoletnia chciałaby także skorzystać z możliwości wyjazdu na obóz taneczny, którego koszt wynosi 1.350 złotych za 14 dni. Natomiast małoletni Albert ma obecnie 9 lat i jest uczniem II klasy szkoły podstawowej. Jest pod stałą opieką lekarza kardiologa z powodu niedomykalności zastawki płucnej. Uczęszcza także do szkoły muzycznej, gdzie opłata roczna wynosi 300 złotych. W tym roku małoletni będzie miał I komunię świętą i z tą okolicznością wiążą się dodatkowe opłaty i wydatki. Co do przedstawicielki ustawowej pozwanych Anny C Sąd I instancji wskazał, że ma obecnie 44 lata. W dalszym ciągu nie pracuje i utrzymuje się renty w wysokości 634 złotych. Od roku 1994 ma orzeczony II stopień niepełnosprawności i może pracować jedynie w warunkach specjalnych. Wcześniej pracowała przez 7 lat jako ankieterka oraz hafciarka internetowa, lecz od około 2 lat jest zarejestrowana jako bezrobotna i bezskutecznie poszukuje pracy. Dodatkowo utrzymuje się z alimentów na dzieci przekazywanych od
grudnia 2010 roku przez komornika w wysokości około 460 złotych i otrzymuje zasiłek na dzieci w łącznej kwocie około 400 złotych. Od grudnia 2010 roku, czyli od czasu, kiedy jej były mąż zaprzestał spłacania kredytu hipotecznego jak również zaprzestał opłacania rachunków za eksploatację ich domu, zobowiązania te regulują jej rodzice. W związku z tym od czasu rozwodu rodzice ustawowej przedstawicielki łożyli na utrzymanie córki i wnuków łącznie kwotę około 10.000 złotych. Anna C ma również dwa kredyty zaciągnięte na remont kuchni w wysokości 7.400 oraz na remont domu w wysokości 5.000 złotych i są one na bieżąco spłacane również przy pomocy jej rodziców. Ponadto na swoje leki wydaje miesięcznie kwotę 50 70 złotych. Od czasu rozwodu jej sytuacja nie uległa zmianie, a stan zdrowia nie polepszył się. Kontynuuje leczenie w poradni Zdrowia Psychicznego w B. Natomiast w kwestii sytuacji życiowej i majątkowej powoda Adama C Sąd I instancji ustalił, że ma 46 lat. Osiąga niskie dochody z działalności gospodarczej, w wysokości około 500 złotych miesięcznie z tytułu prowadzonego na MADRO straganu, który prowadzić będzie na dotychczasowych warunkach tylko do 30 czerwca 2011 roku, gdyż umowa dzierżawy została mu wypowiedziana w dniu 15 marca 2011 roku. Ponadto otrzymuje rentę w wysokości 910 złotych, z której komornik potrąca zaległe alimenty. Jego sytuacja finansowa była równie zła podczas sprawy rozwodowej, kiedy to godził się na alimenty, gdyż miał nadzieje, że po rozwodzie wspólnie z byłą żoną sprzedadzą dom i uzyska z tego tytułu pieniądze. W roku 2010 utrzymywał się z pieniędzy uzyskanych z likwidacji polisy ubezpieczeniowej w wysokości 12.400 złotych. Ponadto zadłużył się w bankach, uzyskując kredyty i spłaca miesięcznie kwoty po około 1.500 złotych. Posiada też długi u swoich braci w łącznej kwocie 9.000 złotych. Do grudnia 2010 roku ponosił także wydatki związane ze spłatą kredytu hipotecznego, które wynosiły 660 złotych miesięcznie. Obecnie kredyt ten jak również inne rachunki związane z utrzymaniem domu opłaca jego była żona przy pomocy swoich rodziców. Ponadto powód utrzymywał, iż jego stan zdrowia nie zmienił się od roku 2004, kiedy to zdiagnozowano guza i z tego tytułu przyjmuje leki, na które miesięcznie wydaje 30 50 złotych. W tych okolicznościach Sąd I instancji - dla oceny powództwa - odwołał się do przepisów art. 138 krio i art. 135 krio oraz art. 96 krio odnoszących się do alimentacji dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Poddał analizie przesłanki obowiązku alimentacyjnego i kryteria wyznaczające jego wysokość. Miał też na uwadze ugruntowane orzecznictwo Sądu Najwyższego. Mając na uwadze powyższe, Sąd I instancji ocenił, że w przedmiotowej sprawie nie miała miejsca zmiana stosunków, uprawniająca do ponownego określenia ciążącego na
powodzie obowiązku alimentacyjnego względem małoletnich. Sąd Rejonowy podkreślił, że od daty wydania poprzedniego orzeczenia w tym przedmiocie minęło zaledwie parę miesięcy i w tym bardzo krótkim okresie nie zmniejszyły się potrzeby małoletnich. W ocenie tego Sądu nie ulega też wątpliwości, że koszty ich utrzymania będą rosły, co jest naturalnie związane z rozwojem dzieci. Pozwani nadal zamieszkują z matką i ojcem, korzystają z dodatkowych zajęć odpłatnych. Nie zmieniły się też możliwości zarobkowe przedstawicielki ustawowej. Nadal pozostaje bez pracy, a w związku z orzeczonym stopniem niepełnosprawności trudno jej podjąć pracę w zakładzie pracy chronionej, a co za tym idzie nie zmieniły się jej możliwości zarobkowe. Sytuacja majątkowa przedstawicielki ustawowej zmieniła się tylko o tyle, że od grudnia 2010 roku jej rodzice wspierają ją finansowo, spłacając kredyt hipoteczny zaciągnięty na dom oraz opłacają rachunki. Na tą okoliczność zeznawała matka przedstawicielki ustawowej Maria W. Odnosząc się natomiast do możliwości zarobkowych powoda, Sąd I instancji wskazał, że również od czasu orzekania przez Sąd w sprawie o rozwód nie uległy one zmianie. Przede wszystkim okoliczność, na którą wskazywał powód, iż do końca czerwca 2011 roku musi zlikwidować swoją działalność gospodarczą na MADRO była okolicznością uprzednio już znaną powodowi na tyle wcześnie, że mógł się do niej przygotować. Sąd Rejonowy podkreślił, że zmiana osoby właściciela rynku MADRO oraz wiążące się z tym wymogi w zakresie wyglądu i wystroju straganów oraz zawiązanych z tym nakładów jest od dawna wiadoma osobom prowadzącym tam działalność, co potwierdzały zeznania świadka Wojciecha G. Świadek ten zeznał, że utrzymywał z pozwanym kontakty koleżeńskie dokąd sam pracował na MADRO, tj. do czerwca 2010 roku, kiedy to on otrzymał wypowiedzenie i zaprzestał działalności handlowej. Stąd, w ocenie Sądu I instancji, nie ulegało wątpliwości, że powód już w tej dacie znał oczekiwania i warunki stawiane przez nowego właściciela i winien przedsiębrać odpowiednie kroki, przy czym ta okoliczność była mu znana już w dacie zakończenia sprawy o rozwód i ustalania alimentów w dotychczasowej wysokości. Co więcej sam powód potwierdził, że sytuacja finansowa podczas rozprawy rozwodowej była tak samo zła jak w chwili obecnej, a więc nie ma tu mowy o zmianie stosunków. Na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2011 roku podał: Ja zapożyczam się, nie stać mnie na płacenie tak wysokich alimentów. Ta trudna sytuacja finansowa z obniżeniem się zarobków trwa przynajmniej od roku, kiedy skończyły się zapasy z dotacji., tj. od końca grudnia 2009 roku. Ponadto Sąd I instancji zaznaczył, że ewentualne zakończenie działalności handlowej na MADRO w przyszłości nie zwalnia jeszcze powoda od obowiązku poszukiwania nowych rozwiązań w celu uzyskiwania dochodów niezbędnych do utrzymania siebie i swoich małoletnich dzieci i
nie uzasadnia zmniejszenia obowiązku alimentacyjnego na rzecz dzieci. Zauważył, że dochód powoda za rok 2009 wynosił 39.506 złotych, a zatem jest dochodem znacznie wyższym niż deklarowany na użytek sprawy i można oceniać, że podobna sytuacja była w roku 2010. Powód na okoliczność swojej bardzo złej sytuacji finansowej powołał świadków w osobach brata Marka C i kolegi z bazaru Madro Wojciecha G. Świadkowie ci zeznawali jedynie co do okoliczności, iż pozwany pożyczał od nich różne kwoty pieniędzy, tłumacząc się trudnościami finansowymi i brakiem możliwości zarobienia na swoje utrzymanie. Przy czym wszystkie pożyczki zaciągane były od około roku i przeważnie związane były z prowadzoną działalnością. W tym zakresie Sąd dał wiarę zeznaniom świadków. Zdaniem Sądu I instancji powołane wyżej fakty nie zmieniały oceny możliwości zarobkowych Adama C ani jego wydatków jak na przykład okoliczność spłaty we wcześniejszych okresach przez niego jak i również przez byłą małżonkę kredytu hipotecznego oraz kredytów konsumpcyjnych. Kredyt hipoteczny został przez nich zaciągnięty jeszcze przed wydaniem orzeczenia w sprawie o rozwód. Już wówczas powód miał świadomość konieczności spłaty zadłużenia z tego tytułu, znał wysokość przypadających do spłaty rat i czas, w którym zobowiązanie to będzie go obciążać. Okoliczność ta także była uwzględniona przez Sąd w dacie wydania orzeczenia w przedmiocie alimentów, w związku z tym obecnie nie może stanowić ona podstawy do zmiany prawomocnego orzeczenia w tym zakresie. Stąd też, na mocy art. 138 krio, art. 133 1 krio, art. 135 1 krio, powództwo zostało oddalone jako niezasadne. O kosztach Sąd I instancji orzekł stosownie do art.102 kpc. Apelację od powyższego wyroku wniósł powód. Zaskarżył go w części tj. w zakresie pkt I rozstrzygnięcia. Zarzucił: I. naruszenie prawa procesowego, które miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, w szczególności: 1. art. 233 kpc, przez dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w związku z: a) przyjęciem, że sytuacja powoda nie uległa zmianie, przy uznaniu, że powód mógł się przygotować do konieczności zlikwidowania prowadzonej działalności gospodarczej, pomijając fakt całkowitej niezdolności powoda do pracy, b) uznaniem, że zeznania powoda potwierdzają, że w dacie rozwodu
jego sytuacja finansowa była równie zła jak obecnie, nie kwestionując jednocześnie faktu wypowiedzenia umowy najmu z końcem czerwca br. (zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej), całkowitej niezdolności powoda do pracy i znacznego jego zadłużenia (vide dokumentacja dołączona do pozwu) z jednej strony, a realnymi możliwościami zarobkowymi z drugiej strony przedstawicielki ustawowej pozwanych, c) przyjęciem, że dochody powoda w roku 2010 r. były równie wysokie jak w roku 2009, pomimo zaniechania dopuszczenia dowodu z zeznania PIT powoda za rok 2010, d) pominięciem, że zasądzone wyrokiem rozwodowym alimenty w łącznej wysokości 1.500 zł są egzekwowane ze świadczenia z ubezpieczeń społecznych i to w ograniczonej części, co obrazuje faktyczną sytuację finansową powoda, e) uznaniem, że na matce małoletnich ciążą dwa kredyty w wysokości 7.400 zł oraz 5.000 zł, podczas gdy w dacie orzekania były one całkowicie spłacone; 2. art. 328 2 kpc, poprzez odstąpienie od: a) podania przyczyn, dla których zeznaniom powoda i przedłożonym przez niego dowodom Sąd odmówił wiarygodności, b) wnikliwej analizy sytuacji życiowej powoda, co skutkowało uznaniem żądania powoda jako nieuzasadnionego; II. sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, wobec przyjęcia, że: - powód w roku 2009 osiągnął dochód w wysokości 39.506 zł, podczas gdy wskazana kwota stanowiła przychód, co wynika wprost z dołączonych oświadczeń PIT za ten rok, co diametralnie wpływa na ocenę sytuacji finansowej powoda Na tej podstawie wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części przez obniżenie alimentów zasądzonych od powoda Adama C w wysokości po 800 zł miesięcznie na rzecz pozwanej Justyny C oraz po 700 zł miesięcznie na rzecz pozwanego Alberta C wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 15 października 2010 r. w sprawie I C 463/10 do kwoty po 400 zł miesięcznie na rzecz pozwanej Justyny C oraz do kwoty po 300 zł miesięcznie na rzecz pozwanego Alberta C ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Białymstoku do ponownego rozpoznania, nadto wnoszę o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. SĄD OKRĘGOWY ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE: Apelacja powoda była nieuzasadniona. Sąd Okręgowy aprobuje i przyjmuje za własne ustalenia poczynione przez Sąd I instancji, jak też wnioski wywiedzione ze zgromadzonego materiału dowodowego. Wbrew zarzutom powoda Sąd I instancji w usposób wnikliwy i wszechstronny rozważył wszystkie dowody i okoliczności ujawnione w toku postępowania dowodowego do momentu zamknięcia rozprawy. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy został oceniony zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Ocena materiału dowodowego nie wykracza zatem poza ramy swobodnej oceny dowodów chronionej dyspozycją art. 233 kpc, zaś drobne uchybienia nie miały wpływu na prawidłowość rozstrzygnięcia. Zaznaczyć jednak trzeba, że część argumentacji przedstawionej w uzasadnieniu rozstrzygnięcia zdezaktualizowała się. W sytuacji obowiązanych do alimentacji po dacie orzeczenia przez Sąd I instancji zaszły bowiem istotne zmiany. Wymaga to uzupełnienia poczynionych ustaleń o fakt sprzedaży przez Annę C i Adama C wspólnego domu za kwotę 580.000 złotych i podziału uzyskanych stąd środków (k. 138-142). Obecnie Anna C zakupiła lokal, gdzie zamieszkuje wraz z dziećmi. Natomiast powód wynajmuje mieszkanie (fakt przyznany). Przy tym doszło do spłaty zaciągniętego przez Annę C i Adama C kredytu hipotecznego i podziału pozostałych zobowiązań.. Ponadto powód przyznał, że nadal prowadzi działalność gospodarczą na Madro co więcej powód zakupił stragan. Zdaniem Sądu Okręgowego powyższe okoliczności nie mogły jednak doprowadzić do odmiennej oceny żądania powoda i uwzględnienia apelacji. Sąd I instancji trafnie odwołał się do przepisów materialnoprawnych, określających obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Dokonał też prawidłowej wykładni art. 138 krio, określającego przesłanki wystąpienia z żądaniem zmiany orzeczenia o obowiązku alimentacyjnym. Zbędne jest zatem powielanie argumentacji w tym przedmiocie. Podkreślenia wymaga jedynie, że rozstrzygnięcie o żądaniu z art. 138 krio wymaga porównania stanu istniejącego w dacie uprawomocnienia się wyroku zasądzającego alimenty ze stanem istniejącym w dacie
orzekania o ich podwyższeniu bądź ewentualnie obniżeniu. Tylko okoliczności, jakie zaistnieją w tym okresie, zmiany o istotnym natężeniu i trwałym charakterze mogą wpłynąć na ocenę świadczenia alimentacyjnego. Przy tym należy mieć na uwadze, że w procesie o alimenty obowiązuje ogólna zasada dowodzenia faktów przez tę stronę, która wywodzi z nich dla siebie korzystne skutki prawne (art. 6 kc). To na stronie powodowej spoczywał zatem obowiązek wykazania, że opisane wyżej zmiany w rzeczywistości nastąpiły. Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu I instancji, że w okresie od poprzedniego orzekania o obowiązku alimentacyjnym nie wystąpiły okoliczności, który uzasadniałby ingerencję w wysokość dotychczas ustalonego obowiązku alimentacyjnego. Oceny tej nie zmieniają ustalenia poczynione przez Sąd Okręgowy co do przesunięć majątkowych i zmian w sytuacji życiowej obowiązanych do alimentacji bowiem wystąpiły one po obu stronach, niejako się równoważąc. Powód nie negował swego obowiązku, uznając ciężar alimentacji co do zasady, a jedynie usiłował dowieść, że nie jest w stanie ponieść kosztów utrzymania małoletnich. Z przedstawionym sposobem argumentacji nie sposób się jednak zgodzić. Koszty utrzymania małoletnich pozwanych zostały przesądzone w sposób wiążący w wyroku orzekającym rozwód. Sąd Okręgowy uznał wówczas za usprawiedliwione wydatki w przypadku Justyny C - w kwocie 800 złotych, zaś w przypadku Alberta C w kwocie 600 złotych. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, że koszty utrzymania dzieci od tego czasu nie zmniejszyły się, wręcz przeciwnie wzrosły. Ustalając miesięczny koszt utrzymania każdego z pozwanych, Sąd Rejonowy miał na względzie zarówno ich wiek, jak również stan zdrowia i konieczność zapewnienia im odpowiednich warunków nauki i spędzania wolnego czasu. Sąd Okręgowy podziela to stanowisko. Także ustalenia w kwestii możliwości finansowych matki pozwanych są w pełni prawidłowe. Zaznaczyć trzeba, że w dalszym ciągu ze względu na stan zdrowia nie pracuje ona zarobkowo. Natomiast środki ze sprzedaży domu zainwestowała w zakup mieszkania, gdzie przeprowadziła się wraz z dziećmi. Nie można zatem uznać, że jej sytuacja znacząco się poprawiła. Podobnie trafnie Sąd I instancji argumentował przy ocenie sytuacji powoda i jego możliwości zarobkowych. Wywody skarżącego przedstawione w apelacji, będące kontynuacją stanowiska prezentowanego przed Sądem I instancji nie zasługiwały na aprobatę. Zaznaczyć trzeba, że problemy zdrowotne powoda ujawniły się już w 2004 roku. Mimo to pracował on zarobkowo i - jak wynika z materiału dowodowego pracuje w dalszym ciągu. Zakup
straganu świadczy o tym, że wiąże z działalnością gospodarczą dalsze plany. W tym kontekście niezasadne jest odwoływanie się do orzeczonej wobec powoda niezdolności do pracy zwłaszcza, że okoliczność ta była znana już w dacie poprzedniego orzekania o alimentach. Także pozostałe okoliczności podnoszone przez powoda (m.in. wysokość świadczenia rentowego, fakt licznych zobowiązań) były już znane, gdy Sąd orzekał poprzednio o alimentach na rzecz małoletnich dzieci. Nie mogły być zatem uznane za przesłankę zmiany orzeczenia o obowiązku alimentacyjnym w myśl art. 138 krio. W świetle tego co stwierdzono apelacja podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 kpc.