CHRYSTUS ZBAWICIEL Duchu Święty przybądź i pozostań z nami, wlej w nasze serca miłość naszego Ojca w Niebie, przez którą stajemy się godni dostąpić łaski zbawienia w Jezusie Chrystusie, naszym Panu i Zbawicielu Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyŝynach niebieskich w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed załoŝeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. W nim mamy odkupienie przez Jego krew odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski. Szczodrze ją na nas wylał w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia, przez to, Ŝe nam oznajmił tajemnicę swej woli według swego postanowienia, które przedtem w Nim powziął dla dokonania pełni czasów, aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to co w niebiosach, i to, co na ziemi. Ef 1.3-13. Stary Testament W Adwencie, oczekując na narodzenie Jezusa Chrystusa śpiewaliśmy przed roratami: Niebiosa, spuśćcie z góry rosę i niech obłoki z deszczem wyleją Sprawiedliwego. Niech ziemia się otworzy i zrodzi Zbawiciela. Słowa te mówią, Ŝe oczekujemy przyjścia Jezusa Chrystusa, ale przede wszystkim oczekujemy jago nadejścia jako naszego Zbawiciela. Są one powtórzeniem proroctwa Izajasza: Niebiosa, wysączcie z góry sprawiedliwość i niech obłoki z deszczem ją wyleją! NiechajŜe ziemia się otworzy, niechaj zbawienie wyda owoc i razem wzejdzie sprawiedliwość!
Są i inne starotestamentowe proroctwa o nadejściu Zbawiciela. Jest wśród nich proroctwo bardzo dramatyczne, które zapowiada cierpienie i śmierć Zbawiciela i które tak bardzo dokładnie wypełnił Jezus Chrystus: Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, MąŜ boleści, oswojony z cierpieniem jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iŝ mieliśmy Go za nic. Lecz on się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali, chłostanego przez boga i zdeptanego. Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w jego ranach jest nasze zdrowie. Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, kaŝdy z nas się obrócił ku własnej drodze, a Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich. Jest teŝ przepiękne proroctwo ukazujące Zbawiciela, jako łagodnego sługę, który niesie wybawienie a nie przyszedł sądzić: Oto mój Sługa, którego podtrzymuję, Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, Ŝe duch mój na nim spoczął; On przyniesie narodom prawo. Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zgasi knotka o nikłym płomyku. On niezachwianie przyniesie Prawo. W obu tych proroctwach Izajasza rozpoznajemy pełnię osoby Chrystusa jako Zbawiciela, który przeszedł czyniąc dobro i umarł za nasze grzechy. Nowy Testament Chrystus Zbawiciel Poznanie Chrystusa jako Zbawiciela jest kluczowe dla przyjęcia całej Ewangelii, poniewaŝ w dziele zbawienia Bóg potwierdza, jaką wielką wartość ma człowiek w jego oczach, jeszcze raz potwierdza swoją wielką miłość do człowieka i to głębokie zadumanie nad godnością człowieka nazywa się Ewangelią, czyli Dobrą Nowiną, jak pisze Jan Paweł II w encyklice Redemtor Hominis. Ewangelia czyli Dobra Nowina, jest przede wszystkim Dobrą Nowiną o zbawieniu: W nim (to znaczy w Chrystusie) takŝe i wy usłyszeliście słowo prawdy, Dobrą Nowinę o waszym zbawieniu. (Ef 1) Bo Bóg nas kocha karmi nas i odziewa, ochrania przed zimnem i deszczem, daje nam ciepło słońca i deszcz, dzięki którym ziemia rodzi plony. Ale jak bardzo nas kocha uświadamiamy sobie przede wszystkim w ofierze krwi Chrystusa. Ta prawda wiary zapisana jest w słowach: Tak bowiem Bóg umiłował świat, Ŝe syna swego Jednorodzonego dał, aby kaŝdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał Ŝycie wieczne. Z woli Boga Chrystus otrzymał imię Jezus, czyli Zbawiciel. Mówi o tym Ewangelia Mateusza (1.21): Anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i powiedział między innymi: Maryja porodzi syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów. A po narodzeniu Chrystusa anioł zwiastował pasterzom (Łk 2.10-11) Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan. RównieŜ sam Chrystus daje o sobie świadectwo jako Zbawicielu (J 10.7-10):
Powiedział do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Ja jestem bramą owiec. Wszyscy, którzy przyszli przede mną, są złodziejami i rozbójnikami, a nie posłuchały ich owce. Ja jestem bramą. JeŜeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę. Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem po to, aby owce miały Ŝycie i aby miały je w obfitości. Co to znaczy, Ŝe Jezus Chrystus jest Zbawicielem. To znaczy, Ŝe nas wybawia z niewoli grzechu; wybawia nas z wygnania, które jest oddaleniem od Boga Ojca, Ŝe przywraca nam Ŝycie wieczne utracone wraz z grzechem Adama. Zbawienie nie oznacza wybawienia w sensie fizycznym, lecz jest to przede wszystkim wybawienie duchowe, któremu moŝe towarzyszyć uzdrowienie ciała Jezus uzdrawia chorą cierpiącą na krwotok, chromych, ślepych, trędowatych. Ale uzdrowienie ciała nie jest celem, a jedynie świadectwem miłości BoŜej, którą w ten sposób Bóg nam teŝ objawia. Uzdrowienia ciała były znakami, po których miano rozpoznać Mesjasza, bo według proroctwa Izajasza: W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi, a oczy niewidomych wolne od mroku i od ciemności, będą widzieć. Pokorni wzmogą swą radość w Panu, i najuboŝsi rozweselą się w Świętym Izraela. Potwierdza to odpowiedź dana przez Jezusa uczniom Jana Chrzciciela: Idźcie i oznajmijcie Janowi to, co słyszycie i na co patrzycie: niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię. A błogosławiony jest ten, kto we mnie nie zwątpi. Jan Chrzciciel nie był pewny, czy Chrystus jest zbawicielem. RównieŜ uczniów, którzy stale z Nim przebywali Chrystus musiał przygotować na przyjęcie tajemnicy zbawienia, aby w Jego cierpieniu zobaczyli miłość Boga do ludzi. Aby mogli uzyskać autentyczną pokorę, aby mogli juŝ nie być jak bogaty młodzieniec, który wypełniał wszystkie przepisy prawa, a było to za mało. Trzeba było trzy lata, aŝ osiągnęli ogołocenie z wszelkich przywiązań, a mówi o tym Św. Piotr: Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą (Mk 10.28). Nie rozumieli jeszcze wszystkiego nawet wtedy, kiedy Jezusa przybito do KrzyŜa. Ewangelie odkupienia pojęli dopiero po zmartwychwstaniu Jezusa, a w pełni ja przyjęli po zesłaniu Ducha Świętego. Jakie są skutki zbawienia NajwaŜniejszy jest jednak wymiar duchowy zbawienia: uwolnienie od grzechów, oczyszczenie duszy, oczyszczenie sumienia i uzyskanie synostwa BoŜego. Stajemy się dziedzicami Boga i współdziedzicami Chrystusa. Dzięki zbawieniu nic nas juŝ nie odłączy od miłości Boga, poniewaŝ moc zbawienia przewyŝsza wszelką moc. A pięknie pisze o tym Apostoł Paweł w liście do Rzymian: Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch BoŜy, są synami BoŜymi. Nie otrzymaliście przecieŝ ducha niewoli, by się znowu pogrąŝyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym moŝemy wołać Abba, Ojcze! Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, Ŝe jesteśmy dziećmi BoŜymi. JeŜeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa; skoro wspólnie z nim cierpimy, to po to by wspólnie mieć z nim udział w chwale. To ostatnie zdanie jest bardzo waŝne. Mówi ono, Ŝe nie chodzi o uwolnienie od cierpień, ale o współcierpienie z Chrystusem, które daje nam wspólny udział w chwale Boga. Skutkiem zbawienia jest więc nieprawdopodobne wręcz wywyŝszenie człowieka, który dostępuje
współudziału w chwale Boga. W Ewangelii według Świętego Mateusza są słowa Jezusa potwierdzające to wywyŝszenie: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niŝ on. Napełnieni Duchem Świętym, dzięki udziałowi w zbawieniu stajemy się dziećmi i dziedzicami BoŜymi (moŝemy mówić do Boga Abba, Ojcze) oraz współbraćmi i współdziedzicami chwały BoŜej razem z Jezusem Chrystusem. Zbawienie jest Łaską Zbawienie jest całkowicie dziełem Boga i jest łaską ofiarowaną nam darmo. Odpuszczenie grzechów i pojednanie z Bogiem jest darem dla kaŝdego człowieka: wierzącego i niewierzącego. Zbawienia dostępuje natomiast ten, kto przyjmuje ten dar w wierze w Jezusa Chrystusa i w jego objawienie zawarte w Ewangelii. Nie ma w zbawieniu Ŝadnej zasługi człowieka. Jest w nim wyłącznie Miłość jaką darzy nas bezinteresownie Bóg Ojciec i Bóg Syn. Pisze o tym Święty Paweł w liście do Efezjan (2.4-10): A Bóg będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do Ŝycia. Łaską bowiem jesteście zbawieni. Razem teŝ wskrzesił i razem posadził na wyŝynach niebieskich w Chrystusie Jezusie, aby w nadchodzących wiekach przemoŝne bogactwo jego łaski wykazać na przykładzie dobroci względem nas, w Chrystusie Jezusie. Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił. Jesteśmy bowiem jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili. Oczywiście, to nie jest tak, Ŝe od człowieka nic nie zaleŝy. Do niego naleŝy decyzja, czy przyjmie Łaskę, czy ją odrzuci. Decyzja na Tak oznacza przyjęcie Wiary, Nadziei i Miłości i podjęcie Ŝycia wypełnionego tymi darami. Czasem (a moŝe zawsze) wiąŝe się to z wysiłkiem, bywa, Ŝe z wysiłkiem pełnym heroizmu, ale zawsze jest to tylko przyjęcie Łaski, którego nie moŝna utoŝsamiać z zasługą. Wyraźne jest to w spotkaniu Jezusa z Zacheuszem, który wspiął się na drzewo to jego wysiłek, aby zobaczyć Jezusa, a Jezus powiedział: Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyŝ i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to co zginęło. Kto dostępuje zbawienia MoŜe to dobry łotr przybity do krzyŝa obok Jezusa jest pierwszym zbawionym. Wystarczyło, Ŝe w jednym, ostatnim w swoim Ŝyciu, zdaniu wypowiedział swoją wiarę w Jezusa: I dodał (dobry łotr): Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa. Jezus mu odpowiedział: Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze mną będziesz w raju. Zbawienia dostępują przede wszystkim zagubieni z domu Izraela, jak to się stało w przypadku Zacheusza. Zbawienia dostąpią takŝe wszystkie narody, poniewaŝ za grzechy wszystkich ludzi umarł na KrzyŜu Chrystus. W Ewangelii według Świętego Łukasza znajduje się taka wypowiedź Jezusa:
... i rzekł do nich: Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Pierwszym nie Izraelitą, do którego została przez Świętego Piotra przyniesiona wieść o zbawieniu, był Korneliusz setnik. A Piotr pouczył go, jak moŝe zbawić siebie i cały swój dom. Moment objawienia św. Piotrowi woli BoŜej, aby poszedł do ludzi spoza Izraela, pokazuje jak stale trzeba wsłuchiwać się w głos Boga, jak bardzo być pokornym i uwolniony od wszelkich przywiązań, aby być gotowym do wypełniania tej woli i nieść zbawienie ludziom. Zbawieni ci, którzy uwierzyli (o tym nie mówiłem w czasie spotkania Mk 16.15-16. Chrzest i wiara w Ewangelię warunkami otrzymania Zbawienia: I rzekł do nich: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. J 3. 14-21. Zbawienie darem Boga, a wiara koniecznym warunkiem na otrzymanie zbawienia. Zbawienie jest wyrazem miłości Boga, i nie ma w nim Ŝadnego sądu. Jest ratunkiem grzesznika, a nie sądem nad nim lub potępieniem go. Potępieniu podlega ten, kto nie przyjmuje daru. A jak MojŜesz wywyŝszył węŝa na pustyni, tak trzeba, by wywyŝszono Syna Człowieczego, aby kaŝdy, kto weń wierzy, miał Ŝycie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, Ŝe syna swego Jednorodzonego dał, aby kaŝdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał Ŝycie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w niego nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy juŝ został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna BoŜego. J 5.24. O konieczności wiary w Jezusa, aby uzyskać zbawienie; co więcej wierzący nie będą podlegać sądowi: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma Ŝycie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do Ŝycia. J 11.25-26. Jezus mówi do Marii, siostry Łazarza, podkreśla rolę wiary: Ja jestem zmartwychwstaniem i Ŝyciem. Kto we mnie wierzy, choćby i umarł Ŝyć będzie. KaŜdy, kto Ŝyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to? Dz 16.30-31. Rozmowa Pawła i Sylasa ze straŝnikiem w więzieniu w Filippi podkreśla znaczenie wiary: Panowie, co mam czynić, aby się zbawić? Uwierz w Pana Jezusa odpowiedzieli mu a zbawisz siebie i swój dom. Dz 26.17-18. Słowa Jezusa, kiedy objawia się Pawłowi pod Damaszkiem. Znowu podkreślenie wiary, jako niezbędnej do zbawienia: Obronię cię przed ludem i przed poganami, do których cię posyłam, abyś otworzył im oczy i odwrócił od ciemności do światła, od władzy szatana do Boga. Aby przez wiarę we Mnie otrzymali odpuszczenie grzechów i dziedzictwo ze świętymi. Rz 1.16-17. Poznanie Słowa BoŜego, czyli Ewangelii prowadzi do wiary i do Zbawienia: Bo ja nie wstydzę się Ewangelii, jest bowiem ona mocą BoŜą ku zbawieniu dla kaŝdego wierzącego, najpierw dla śyda, potem dla Greka. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość BoŜa, która od wiary wychodzi i ku wierze prowadzi, jak jest napisane: a sprawiedliwy z wiary Ŝyć będzie. 1Kor 15.12-19.Wiara w zmartwychwstanie zajmuje centralne miejsce i jest podstawą osiągnięcia zbawienia. JeŜeli zatem głosi się, Ŝe Chrystus zmartwychwstał, to dlaczego twierdzą niektórzy spośród was, Ŝe nie ma zmartwychwstania? Jeśli nie ma
zmartwychwstania, to i Chrystus nie zmartwychwstał. A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próŝna jest takŝe wasza wiara. Okazuje się bowiem, Ŝeśmy byli fałszywymi świadkami Boga, skoro umarli nie zmartwychwstają, przeciwko Bogu świadczyliśmy, Ŝe z martwych wskrzesił Chrystusa. Skoro umarli nie zmartwychwstają, to i Chrystus nie zmartwychwstał. A jeŝeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara i aŝ dotąd pozostajecie w swoich grzechach. Tak więc i ci, co pomarli w Chrystusie poszli na zatracenie. JeŜeli tylko w tym Ŝyciu w Chrystusie nadzieje pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania. jh