RAPORT OPISOWY Metody Ilościowe w Ekonomii i Systemy Informacyjne, III semestr studiów magisterskich Semestr zimowy 2011/2012; 04.09.2011 10.02.2012 Hiszpania, Madryt, Universidad Compultense de Madrid, Facultad de Ciencias Económicas y Empresariales MIEJSCE POBYTU Do Madrytu przyleciałam Wizzairem (Warszawa-Madryt) już na początku września, aby skorzystać z darmowego dwutygodniowego kursu języka hiszpańskiego (4 godziny dziennie, czyli kurs 40- godzinny), który oferuje UCM. Wydział ekonomii (wraz z wydziałem Socjologii, Psychologii i Nauk Politycznych) Facultad de Ciencias Económicas y Empresariales znajduje się pod Madrytem. Na ten wydział jeżdżą specjalne autobusy (linia A, I oraz H), dojazd zajmuje około 15-20 minut. Linia A jeździ z Moncloa, natomiast linia H z Aluche (wystarcza bilet na strefę A). Pozostałe wydziały znajdują się w jednym miejscu, blisko centrum miasta, przy stacji metra Ciudad Universitaria. Sam Madryt jest miastem dużym, z wyglądu bogatym i eleganckim. Sieć metra jest bardzo dobrze rozbudowana. Na każdym rogu (nie tylko w centrum) jest bar, kawiarnia, dyskoteka, aż nie sposób się tam nie napić. Klimat jest dość dobry, jesień oraz zima są dość umiarkowane, temperatury oscylują w granicach 10-15 stopni i przez większość czasu jest słonecznie. UNIWERSYTET Universidad Complutense de Madrid to jedna z najstarszych uczelni na świecie, na której studiuje 85 tysięcy studentów. Jest to uczelnia państwowa i w niektórych źródłach podaje się, że jest to jeden bardziej renomowanych uniwersytetów, ale na wydziale ekonomii ciężko jest to poczuć. Wydział ekonomii oferuje kilka kursów w języku angielskim i to na nie chodzi większość zagranicznych studentów. Gdy decydujemy się na wybór przedmiotu po hiszpańsku możemy się liczyć z tym, że będziemy jedynym (lub jednym w dwóch, trzech) studentem z wymiany na tym przedmiocie. Warto więc wybrać sobie choć jeden kurs po angielsku, chociażby w celach towarzyskich. KURSY Kursy na tym uniwersytecie można wybierać swobodnie, ze wszystkich poziomów nauki, kierunków i specjalizacji. Są też różne grupy wykładowe, przez co można dobrać sobie odpowiednią godzinę. Sporo przedmiotów jest prowadzonych dwa razy w tygodniu i na oba spotkania, wykłady należy chodzić. Warto nadmienić, że jeśli w planie jest napisane, że wykład trwa 2 godziny, to w 95% przypadków już po 1,5 godziny wykładowca kończył zajęcia. Jest to ważna informacja ze względu na układanie sobie planu zajęć można wtedy wybrać jakiś kolejny przedmiot wiedząc, że wcześniejszy wykład kończy się de facto 30 minut wcześniej niż jest to zawarte w oficjalnej informacji. Ważne jest również to, że istnieje możliwość wyboru maksymalnie dwóch kursów z innego dowolnie wybranego wydziału (przy czym należy zaznaczyć, że obydwa wybrane przedmioty powinny pochodzić z oferty tego samego wydziału). Może być to kłopotliwe, ponieważ pozostałe wydziały w większości znajdują się w centrum Madrytu. Różne informacje na temat kursów i oferty tego wydziału można znaleźć na ich stronie: http://www.ucm.es/centros/webs/fccee/index.php
Economics Of European Integration And The Spanish Economy prowadzący: CARLOS MULAS GRANADOS (6 ECTS) Jest to jedyny przedmiot, który wybrałam po angielsku. Profesor całkiem ciekawie prowadził przedmiot, w większości omawialiśmy kwestie z politycznego, a nie ekonomicznego punktu widzenia nie potrzebna była większa wiedza z ekonomii. Profesor przekazywał też na zajęciach wiele swoich osobistych opinii na temat Unii Europejskiej, często niepochlebnych i dość krytycznych. Na zaliczenie przedmiotu składały się dwie części: 4 prezentacje za 4 punkty (1 punkt każda) i egzamin za 6 punktów. Dwie prezentacje przygotowuje się w grupie, a dwie indywidualnie. Egzamin natomiast składał się z 7 pytań otwartych krótkich i 2 pytań otwartych długich (na 10 linijek). Przygotowywanie prezentacji nie było trudne, większość danych można było znaleźć w Wikipedii czy na stronach UE. Natomiast do egzaminu najlepiej było przygotowywać się z notatek oraz prezentacji, które profesor wrzucił na swoją stronę internetową. Nie było specjalnie konieczności zaglądania do książek. Ogólnie uważam, że przedmiot był dość prosty i przyjemny, wystarczyło chodzić na zajęciach i słuchać prowadzącego, można było się również dowiedzieć ciekawych rzeczy na temat polityki europejskiej. Métodos de Investigación Comercial I prowadzący: JUAN BAEZ (4,5 ECTS) To taki nasz odpowiednik Badań Marketingowych. Przedmiot był prowadzony w sposób nudny, nieciekawy, a przekazywana wiedza była na dość niskim poziomie. Profesor bardzo często upraszczał niektóre ważne zagadnienia i robił wiele dygresji na tematy nie związane specjalnie z przedmiotem. Prezentacji, które były na zajęciach, profesor nie udostępnił nigdzie w internecie. Na zaliczenie przedmiotu składały się dwie części: egzamin za 5 punktów i raport z przeprowadzonego osobiście badania marketingowego również za 5 punktów. Sam egzamin składał się z 30 pytań testowych, z puntkami ujemnymi i był dość prosty. Natomiast praca opisująca przeprowadzone badanie markeingowe pochłaniała dużo czasu. Należało przygotować dość rozbudowany raport w grupach 3-5 osobowych, który miał mieć nawet i 60 stron (by uzyskać dobrą ocenę). Samo przeprowadzenie badania, opracowanie danych, przygotowanie raportu i opisu metodologii zajmowało wiele czasu. Profesor surowo oceniał te prace, a system oceniania nie był dość przejrzysty. W związku z tym na pewno warto być w grupie z jak największą liczbą osób. Ogólnie przedmiotu z tym prowadzącym nie polecam. Publicidad y Promoción I prowadząca: MARIA AVELLO UTIRRIAGAGOITIA (4,5 ECTS) Dość przyjemny przedmiot. Prowadząca te zajęcia to dość miła kobieta, którą starała się je prowadzić w sposób urozmaicony. Już sama tematyka tego przedmiotu jest dość prosta i przyjemna, a ta Pani tego nie utrudniała. Przedmiot można było zaliczyć na dwa sposoby: zdając tradycyjny egzamin na koniec semestru bądź przygotowując 3 prace w ciągu semestru. Ja wybrałam drugi sposób. Na ten sposób zaliczenia oceny składowe kształtowały się następująco: 70% za raporty, 20% za prezentacje pracy na zajęciach, 10% za uczestnictwo w zajęciach. W ciągu semestru należało przygotować 3 prace (w grupach 3-5 osobowych) na zadane tematy. Na temat jednej z prac należało przygotować prezentację (również w
grupie) i przedstawić ją na wykładzie (20% oceny). Pani profesor czasami robiła listy obeności (obecność i aktywność 10%). Przedmiot łatwo można było zaliczyć całkiem niezłą oceną, poświęcając swój czas w ciągu semestru i w ten sposób odciążając sobie sesję egzaminacyjną. Polecam. Sociología del Consumo prowadząca: GRACIANA DITHUBIDE YANGUAS (4,5 ECTS) Przedmiot dla osób, które lubią dywagacje socjologiczne na tematy okołoekonomiczne. Prowadząca jest z Argentyny, przez co miała coś specyficzny akcent. Zajęcia prowadziła w osób wyjątkowo nudny, ciężko było nie spać. Nawet jeśli kogoś temat socjologii interesuje, to ciężko było z tych zajęć realnie skorzystać. Na zaliczenie składały się 3 rzeczy: egzamin z treści konkretnego jednego artykułu socjologicznego (dość prosty), prezentacja jednego z artykułów socjologicznych na zajęciach przed grupą (w parach) oraz przygotowanie analizy rynku jakiegoś dobra pod względem jakościowym i socjologicznym (indywidualnie, na około 20 stron). Jak widać więc trzeba było sporo robić na tym przedmiocie. Elementy składające się na zaliczenie nie miały określonych wag, w związku z tym ciężko powiedzieć czy któryś z tych elementów był ważniejszy prowadząca powiedziała, że dla niej liczy się ogólne wrażenie. Ponadto prowadząca nie spieszyła się specjalnie ze sprawdzaniem egzaminów, w związku z czym trzeba się liczyć z tym, że oceny zostaną ogłoszone nawet miesiąc po egzaminie. Ogólnie przedmiot dość prosty do zaliczenia, ale śmiertelnie nudny. Dirección y Técnicas de Venta prowadzący: PEDRO EMBID HERRANZ (4,5 ECTS) Profesor prowadził ten przedmiot całkiem ciekawie. Podczas wykładów podawał wiele konketnych, aktualnych przykładów z rynku i starał się wzbudzać zainteresowanie studentów. W sposób intersujący przedstawiał wcześniej przygotowane treści i czasami również żartował, wprowadzając luźniejszą atmosferę. Na zaliczenie przedmiotu składał się: egzamin za 6 punktów i prezentacje za 4 punkty. Egzamin składał się z 40 pytań testowych (z punktami ujemnymi) oraz 3 pytań otwartych. Do przygotowania się do egzaminu w zupełności wystarczyły slajdy umieszone przez profesora w internecie (wręcz należało się uczyć tylko i wyłącznie z nich egzamin był kalką zagadnień ze slajdów!). Natomiast prezentacje przygotowywało się indywidualnie dwie były za 1 punkt i jedna większa za 2 punkty. Każde z zadań było dokładnie wytłumaczone i okraszone przykładami. Profesor sprawdzał prace szybko i był całkiem prostudencki (pozwalał również na małe poprawki i podwyższanie oceny). Jednakże na koniec semsetru nikt nie miał oceny wyższej niż 7 punktów (na 10). Sociología Económica - ALBERTO RIESCO SANZ (6 ECTS) Przemiot ten był dość nudny. Prowadzący stał przez 2 godziny dwa razy w tygodniu pod tablicą i wypisywał imiona różnych socjologów na małej tablicy. Ciężko nawet było z tego wykonywać notatki. Mimo to, profesor był dość wyrozumiały i nie był surowy. Przedmiot zaliczało się egzaminem. Aby właściwie przygotować się do egzaminu należało przeczytać 6 artykułów, rozdziałów z książek socjologicznych ściśle określonych przed prowadzącego. Wszystkie materiały (tzn. artykuły oraz książki) zostały udostępnione przed profesora w internecie, z wyraźnym zaznaczeniem, które strony nas obowiązują. Lektury te były dość trudne, zwłaszcza dla
obcokrajowców, ale do przejścia. Na egzaminie były 4 pytania otwarte, ale należało wybrać i odpowiedzieć jedynie na 2 z nich. Pytania te były na poziomie dość ogólnym, przez co trzeba było dosyć rozwinąć swoją wypowiedź. Oceny końcowe były dość dobre. Ogólnie przedmiot nieciekawy, prowadzony w sposób nudny, ale dość łatwy do zaliczenia. WARUNKI STUDIOWANIA Na kampusie Somosaguas znajduje się 5 budynków, w których odbywają się zajęcia, przez co w ciągu pierwszych dni studiowania można czuć się lekko zagubionym. Jeden budynek jest całkiem nowy, ale pozostałe są wyraźnie starsze i z lat około 80-tych. Nie wpływa to jednak znacząco na jakość studiowania. Jeśli chodzi o bibliotekę to jak najbardziej jest ona dostępna na kampusie. Ja z niej nie skorzystałam, więc ciężko mi powiedzieć o niej coś więcej. Wiem jedynie, że aby wypożyczyć książkę należy mieć legitymację UCM. Legitymację UCM dostałam po około 1,5 miesiąca po rozpoczęciu zajęć, więc chwilę należy na nią zaczekać. Są dwie sale komputerowe do ogólnego użytku dla studentów. Aby skorzystać z komputerów nie należy nic pokazywać (legitymacji etc), ani nie trzeba mieć konta (tak jak u nas aksona). Są one w dobrym stanie i w zwiększości szybko działają. Dodatkowo na kampusie jest sięc Wifi, jednak aby się do niej zalogować należy mieć konto na estumail.ucm.es. Podczas pierwszego spotkania dla studentów Erasmusa pracownicy uczelni wyjaśniają jak takie konto założyć. WARUNKI MIESZKANIOWE Z tego to wiem, to ten uniwersytet nie oferuje akademików studentom Erasmusa. Natomiast w trakcie wakacji (2-3 miesiące przed rozpoczęciem semestru) uczelnia informowała o możliwości wypełnienia formularza, dzięki któremu trafiało się do bazy chętnych na wynajem mieszkania. Jednakże chyba dość niewiele osób skorzystało z tego sposobu znalezienia mieszkania. Dodatkowo pierwszego dnia pobytu w Madrycie przeszłam się ze znajomymi do Oficina de Erasmus na Ciudad Universitaria. Porozmawialiśmy z pracownikiem biura, który przedstawił nam dwa mieszkania, które oferowali studentom Erasmusa. W praktyce jednak nie mogliśmy się skontaktować z właścicielem mieszkania (należy to zrobić na własną rękę) i nic z tego nie wyszło. Ja szukałam mieszkania na stronach www.idealista.com i www.segundamano.es. Dodatkowo będąc na kampusie czytaliśmy ogłoszenia, które były wywieszone w wielu miejscach na tablicach na kampusie głównym (Ciudad Universitaria). Znalezienie mieszkania zajęło nam dwa dni (i znaleźliśmy je na portalu idealista.com). Obejrzeliśmy około 10 mieszkań, więc stosunkowo niewiele, ale chcieliśmy jak najszybciej coś znaleźć, ponieważ mieszkanie w hostelu jest dość drogie. Ceny pokojów wahały się w granicach 300-450 euro za miesiąc. Za cenę niższą niż 300 euro ciężko było znaleźć coś akceptowalnego. Ogólnie w centrum Madrytu ceny sięgały 450-500 euro, natomiast trochę dalej od centrum (15-20 minut metrem) można było spokojnie znaleźć coś za 300 euro. Trzeba się liczyć z tym, że w większości przypadków koszty dodatkowe nie są wliczone z cenę czynszu. Należy więc doliczyć około 50 euro dodatkowo za gaz, prąd, wodę czy internet. W zimie koszty dodatkowe mogą znacznie wzrosnąć w związku z ogrzewaniem domu, które dość często jest na gaz. Warto również pamiętać o tym, że kaucja (la fianza) wynosi zazwyczaj równowartość miesięcznego czynszu.
Ja ostatecznie znalazłam mieszkanie niedaleko stacji metra Aluche. Plusem było to, że miałam blisko na autobus linii H, który jeździł na kampus Somosaguas (15-20 minut, zależy od natężenia ruchu). Minusem był fakt, że jest to okolica typowo mieszkaniowa, mało imprezowa, więc na wszelkie wieczorne wypady jeździłam do centrum. Później zawsze powrót do domu zajmował dużo więcej czasu (ponieważ metro działa od 6.00 rano do 1.30 w nocy). RECEPCJA Już na początku września odbyło się spotkanie powitalne dla Erasmusów przygotowane wspólnie przez uczelnię oraz ESN (Erasmus Student Network). Było to spotkanie ogólne, na którym pracownik uczelni wyjaśnił jak założyć maila uczelnianego, jak będą odbywały się zapisy na zajęcia, jakie są zasady zapisów etc aczkolwiek na poziomie dość ogólnym. Natomiast studenci z ESN przedstawili historię swojej organizacji oraz atrakcje, które zaplanowali na najbliższy semestr. Później, zaraz przed samym rozpoczęciem semestru pracownicy wydziału zorganizowali spotkanie dużo konkretniejsze, dotyczące stricte zasad zapisywania się na zajęcia etc. Jeśli chodzi o Oficina de Erasmus, znajduje się ona na kampusie Somosaguas w budynku, który nazywa się Docencia, na pierwszym piętrze. Pracownicy zawsze było pomocni i mili. Można się było z nimi dogadać po angielsku i po hiszpańsku. Biuro Erasmusa jest otwarte w poniedziałek, wtorek, czwartek i piątek w godzinach 11.30-13.30. Natomiast jeśli chodzi o ESN warto zapisać się na ich grupę na Facebooku (ESN Complutense Erasmus Madrid). Dzięki niej można uzyskać wszystkie potrzebne informacje na temat zbliżających się imprez oraz wycieczek. Są tam aktywni członkowie ESN, którzy bardzo szybko udzielają odpowiedzi na przeróżne pytania od pytań o kartę ESN, po imprezy i wycieczki. Jeśli chodzi o organizowane przez ESN imprezy, były one organizowane dość często i były całkiem fajne. ESN współpracuje ściśle z klubem La Lupe, w którym prawie co czwartek jest impreza ESN UCM, dodatkowo cyclicznie co tydzień odbywają się kursy salsy (poziom początkowy, 2 euro lekcja). Natomiast wycieczki są dość specyficzne. Zależy jakim jest się typem turysty, ale na pewno można się liczyć z tym, że na tychże wycieczkach więcej się będzie piło i bawiło niż zwiedzało i poznawało miasto. Ja byłam na jednej wycieczce i osobiście preferowałam organizować wyjazdy we własnym zakresie. Mimo to ESN jest bardzo aktywny, bardzo pomocny i można tam poznać wielu ciekawych ludzi polecam. KOSZTY UTRZYMANIA Koszty utrzymania w Madrycie są wysokie. Już samo mieszkanie jest dość wysokim kosztem trzeba się liczyć z wydatkiem minimum 350 euro. Ogólnie zależy jaki styl życia się prowadzi, czy dużo się wychodzi i imprezuje czy bardziej je się w domu czy na mieście, jednak zawsze można się zmieścić w 1000 euro miesięcznie (z czynszem, jedzeniem i wyjściami). Jeśli chodzi o transport, to w Madrycie bilety miesięczne z ulgą są tylko dla osób do 23. Roku życia. Aby wyrobić Abono de Transportes z ulgą, należy zajść do Estanco (Tabacco), wypełnić odpowiedni formularz i zaczekać dwa tygodnie na bilet miesięczny. Dodatkowo warto wiedzieć, że bilety są tutaj na dany miesiąc, a nie na np. 30 dni. W związku z tym sprzedaż biletów na dany miesiąc trwa do 15 dnia danego miesiąca. Czyli np. po 15 września nie można już zakupić biletu na wrzesień, za to rozpoczyna się sprzedaż biletów na październik. Warto o tym wszystkim pamiętać przyjeżdżając na samym początku do Madrytu i w miarę możliwości jak najszybciej wyrobić sobie taki bilet. Bez Abono pojedynczy przejazd kosztuje 1,50 euro, a bilet na 10 przejazdów około 9,50 euro.
Jeśli chodzi o imprezowanie, to można znaleźć w Madrycie miejsca i droższe, i tańsze. W La Lupe (bardyskoteka), promowanym przez ESN, jeden kieliszek (chupito, shot) każdego alkoholu kosztuje tylko 1 euro. Gdy natomiast idzie się do Kapitolu czy Joy Eslava (duże, znane dyskoteki), należy się liczyć z wydatkiem 10-15 euro (i każdy kolejny drink to wydatek 8-10 euro). Ja bywałam również w miejscach tańszych, bardzo fajnych, gdzie wjazd kosztował 6 euro, a drinki 3 euro. W ciągu tygodnia ceny są niższe i znacznie wzrastają w piątek oraz sobotę. Madryt jest zdecydowaniem miastem do imprezowania dla dziewczyn, ponieważ w większości pubów, klubów i dyskotek wejście dla pań jest darmowe i czasem również z welcome drinkiem. Panowie są zdecydowanie poszkodowani w większości przypadków. Jeśli chodzi o zakupy, to najlepiej robić je w Mercadonie (odpowiednik naszej Biedronki), a także w Dia czy Ahorra mas. Ceny są dość podobne, za niektórą żywność wyższej jakości niż w Polsce płaci się podobnie jak w Polsce. Co za to jest bardzo tanie w Madrycie to wyloty w inne miejsca. Bardzo tanie loty (koszty rzędu 20-30 euro za bilet w obie strony Ryanair, Easy Jet) są do Portugalii (Porto i Lizbona), do Paryża, do Maroko (Marakesz) i innych miejsc. Ja poleciałam do Portugalii oraz do Maroko i bardzo polecam taką formę podróżowania lecąc z Polski nigdy nie uda się zrealizować takiej wyprawy tak tanio. ŻYCIE STUDENCKIE Życie studenckie jest w dużej mierze organizowane przez ESN Complutense. Dodatkowo na pewno można wybrać się do znanych dyskotek jak Kapital, Pacha czy Joy Eslava. Jednakże są to dyskoteki w dużej mierze nastawione na turystów i erasmusów, w związku z tym klimat jest tam mało hiszpański. Najlepiej jest samemu spacerować w okolicach centrum i na własną rękę zachodzić do niektórych miejsc, a czasem można odkryć bardzo ciekawe lokale, z ciekawszym klimatem, muzyką czy ludźmi. Warto również odwiedzić La Latinę, gdzie jest wiele restauracji i barów to tam bardzo często chodzą Hiszpanie. Warto na pewno przejść się również do Parque de Atracciones dużego parku rozrywki z prawdziwego zdarzenia. Bardzo fajne jest również madryckie zoo. SUGESTIE Nie mam większych zastrzeżeń do zarządzania systemem wymiany, poza faktem, że dokumenty wyjazdowe mogłyby być bardziej ujednolicone poza Learning Agreement dostarczanym przez SGH, UCM miało również swoje LA, którego Dziekanat SGH nie chciał mi podpisać i miałam z tym pewne problemy. Również w okresie 2011/12 na SGH stypendia były bardzo niskie, co zdecydowanie można było odczuć jadąc do stolicy danego kraju. ADAPTACJA KULTUROWA Jeśli chodzi o kwestie kulturowe, Hiszpania jest dość podobna do reszty Europy. W Madrycie w części miejsc obowiązuje sjesta od godz. 14 do 17 w ciągu dnia. Dodatkowo obiadokolacje jada się około godziny 22, natomiast imprezy zaczyna się około północy. Warto być bardzo uważnym i ostrożnym jeśli chodzi o kieszonkowców, których w Madrycie jest bardzo dużo. Ogólnie przestępczość w tym mieście jest znacznie większa niż chociażby w Warszawie i wielu moich znajomych zostało okradzionych na przeróżne sposoby (od kieszonkowców po otwarte napady).
OCENA Ocena Uniwersytetu pod względem ogólnym: 4/5 Ocena Uniwersytetu pod względem akademickim: 3/5 Ocena całego wyjazdu na wymianę: 5/5