Chodzić w Duchu Świętym

Chodzić w Duchu Świętym 6 Tydzień Okresu Zwykłego Czytanie i rozważanie Słowa Bożego Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego. (Ewangelia Św. Jana 1,12) Parafia NMP Bolesnej, Wrocław Strachocin, luty 2014 Teksty dostępne na stronie: www.onjest.pl

Rysunek tygodnia: Opracowanie: Korekta: Rysunek: Asysta: Jolanta Prokopiuk, Dariusz Trocha, Małgorzata Trocha, Wojciech Doliński, Monika Zimecka Jerzy Prokopiuk Marta Stańco ks. Wojciech Jaśkiewicz Niniejsze rozważania przygotowują osoby ze wspólnoty On Jest, Domowego Kościoła Ruchu Światło Życie

Lectio divina metoda osobistego studium Pisma Świętego Mnisi znali dwa sposoby medytacji Słowa Bożego: ruminatio przetrawianie Słowa Bożego poprzez jego ciągłe powtarzanie oraz lectio divina Bożą lekturę, w której chodziło o to, aby wszystkie słowa Biblii rozumieć jako drogę do Boga, jako opis drogi duchowej. Kluczowe jest tu pytanie: kim jestem, co jest tajemnicą mojego życia, kim i czym stałem się dzięki Jezusowi Chrystusowi? Kiedy bowiem poprzez medytację poczuję, kim jestem, zmieni się także moje działanie w świecie. Kilka uwag o miejscu modlitwy, czasie oraz pozycji modlitewnej. 1. Miejsce idealne to kościół czy kaplica z wystawionym Najświętszym Sakramentem. W praktyce będzie to każde miejsce, w którym znajdziemy choć odrobinę wyciszenia. 2. Czas przynajmniej kwadrans. Dobrze jeśli będzie to pół godziny. Pora dnia nie jest istotna, ważne tylko, byśmy byli przytomni i w czasie modlitwy nie zasnęli. 3. Pozycja w czasie modlitwy godna i wygodna. Można klęczeć, siedzieć na małej ławeczce, można też zwyczajnie usiąść na wygodnym krześle przy stole. Przebieg lectio divina Istotą tej metody jest jej podział na kilka części: 1. Czytanie (lectio), 2. Medytację (meditatio), 3. Modlitwę (oratio) i trwanie przed Bogiem (contemplatio). 4. Działanie (actio) Całość powinna być poprzedzona chwilą wyciszenia, skupienia, prośbą skierowaną do Ducha Świętego o dobre owoce. Na zakończenie powinniśmy podziękować Bogu oraz dokonać refleksji nad naszą modlitwą jak się czuliśmy, co było dobre w tej modlitwie a co należałoby w niej poprawić w przyszłości. Lectio Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty. Wybieramy dłuższy fragment tekstu. Nie zakładamy, że przeczytamy go w całości. Może się zdarzyć, że już pierwszy werset będzie tym fragmentem nad którym powinniśmy zatrzymać się dłużej. Czytam Pismo Święte powoli i uważnie, nie po to, by pomnożyć swoją wiedzę, lecz by spotkać Boga w Jego Słowie. W czytaniu chodzi bowiem o znalezienie takiego fragmentu (zwykle będzie to jeden werset), który nas poruszy. To poruszenie może mieć bardzo różny charakter. Może to być ciekawość, niezrozumienie, pociecha, piękno, niepokój. Poruszenie jest świadectwem, że ten werset jest dla nas osobiście ważny. Bardzo ważną informacją jest złość lub agresja rodząca się podczas czytania Słowa Bożego. Oznacza ona bowiem, że Jezus w Słowie Bożym dotyka jakiejś nieuporządkowanej dziedziny naszego życia. Jest bardzo istotne zwrócenie uwagi na uczucia, które nam towarzyszą. Nie mamy wpływu na uczucia, które się rodzą. Są ważne ponieważ, ukazują nam one stan naszego serca. Nie ma uczuć dobrych i złych, ponieważ są one obojętne moralnie. Jeżeli rodzi się uczucie zazdrości lub niechęci to nie jest to grzechem. Materią grzechu będzie dopiero nasza odpowiedź na to uczucie. Znalezienie tekstu, który Cię porusza jest sygnałem, że kończy się etap lectio.

Meditatio Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Pierwotne, łacińskie znaczenie tego słowa to powtarzanie. W tej części koncentrujemy się na znalezionym urywku. Czytamy go wielokrotnie, powoli, jakby smakując całość wersetu lub jego fragmenty. Czytając możemy akcentować różne części i wyrazy wersetu. Prawdopodobnie nauczymy się w ten sposób wersetu na pamięć. Powtarzajmy go zatem także w myśli może nam pomóc zamknięcie oczu. Angażujmy na tym etapie nie tylko rozum ale także i serce. Można się zastanowić, dlaczego ten fragment mnie zainteresował, pytać się co ten fragment mi mówi, objawia, komunikuje. Ważne jest aby medytować tylko jeden fragment. Jeśli poruszyło cię więcej fragmentów, zatrzymaj się na pierwszym, pozostałe w tej medytacji cię nie interesują. Oratio Teraz ty mów do Boga a jeśli zabraknie Ci słów to trwaj przed nim bez słów (contemplatio). Na pewnym etapie medytacji zamienia się ona w modlitwę. Będzie ona miała spontaniczny charakter. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie. Czasami będzie to nasza aktywność, ale możemy też być porwani przez Boże natchnienie. Wtedy modlitwa stanie się bardziej działaniem Boga w nas niż naszym działaniem. Trudno przewidzieć, co przyniesie modlitwa, jaki dokładnie charakter i kierunek przybierze. Może to być zarówno przebłaganie, prośba jak i dziękczynienie i uwielbienie. Może mieć także charakter krótkiej, żarliwej modlitwy, proszącej Boga, by ukoił moja tęsknotę, by pozwolił się doświadczyć i ujrzeć. Na lub po etapie oratio - Twojej modlitwy do Boga, którą wzbudziło rozważanie danego fragmentu - może przyjść czas, że braknie Ci słów. Trwaj wtedy przy Bogu bez słów - wtedy modlisz się samą swoją obecnością a Duch Święty działający w Tobie będzie kierował do Boga taką modlitwę, która Jemu się podoba: "Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą" (Rz 8, 26-28) W każdej głębokiej ludzkiej relacji przychodzi etap rozumienia się bez słów. Tak samo jest Bogiem. Ani On nic nie musi mówić, ani ja. Jesteśmy ze sobą razem. I to wystarczy. Actio Pytaj siebie: Co mam zrobić?. Ostatni etap lectio divina to zaproszenie do działania, zgodnie z napomnieniem św. Jakuba: "Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był" (Jk 1, 23-24). Zadaj sobie pytanie, czy przez to rozważanie Bóg wzywa Cię do podjęcia jakiegoś postanowienia, zadania, porozmawiania z kimś, przebaczenia komuś, pomocy komuś. Jeśli tak, to zapisz sobie konkretny fragment, który Cię porusza do działania albo to, co chcesz uczynić. Po pewnym czasie będziesz wyraźnie widział jak Bóg Cię prowadzi. Nie zawsze lectio divina będzie kończyło się podjęciem konkretnego postanowienia i wykonaniem konkretnego działania. Doświadczenie pokazuje jednak, że praktykowanie tej metody przebywania ze Słowem Bożym po pewnym czasie przemienia człowieka, porusza go, przekonuje o tym co prawdziwe i ważne, daje światło do podejmowania właściwych decyzji życiowych i zaprasza do podejmowania zmian. Jeśli jednak po wielokrotnym jej praktykowaniu nigdy nie będziesz się czuł poruszony i wezwany do konkretnego czynu, to może znaczyć, że Twoja modlitwa ze Słowem ma charakter czysto akademicki, nie przemienia Twojego serca, nie prowadzi do nawrócenia i nie dotyka Ciebie w Twojej własnej historii życia.

16.02.2014, niedziela CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO MIEĆ PRAWO BOŻE WYPISANE W SERCU Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia Św. Mateusza 5,17-37 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Chrystus stawia nam dzisiaj trudne wymagania, ale jednocześnie mówi: nie jesteś sam, Ja jestem z tobą, nie bój się. Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi ( ). Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już w swoim sercu dopuścił się z nią cudzołóstwa. Bóg umieścił odpowiedzialność moralną w naszym wnętrzu. Dlatego wystarczy, że chcemy czegoś złego, już możemy zgrzeszyć. Bo ja, to moje chcenie, myślenie, najgłębsze pragnienia. Bogu zależy na naszym wnętrzu. Niektórzy w swojej zarozumiałości mówią: ale ja taki jestem, co mam na to poradzić, że mi się chce grzeszyć? Ale chrześcijanin nie chce grzeszyć, chce zerwać z grzechem. Może wybrać życie lub śmierć, bo Bóg dał nam wolność. I chociaż często mu to się nie udaje, to jednak przychodzi do Boga i prosi: Panie jestem słaby, uzdrów mnie, pomóż mi! Pan Bóg chce nas uzdrowić, ale to uzdrowienie jest darem i On nie chce tego daru składać w nasze brudne wnętrze. To od nas zależy, czy wyznamy swój grzech i w ten sposób staniem się gotowi na przyjęcie daru. Bóg patrzy w nasze serca. Jakie są twoje pragnienia? Czy pragniesz tego, co się podoba Bogu? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, uzdrów moje serce, abym pragnął tylko tego, co się Tobie podoba. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

17.02.2014, poniedziałek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO WIERZYĆ W KAŻDEJ SYTUACJI Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: List Św. Jakuba 1, 1-11 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia. To jeden z wielu paradoksów chrześcijaństwa. Jak tu cieszyć się gdy życie nie szczędzi ciosów? Gdy na każdym kroku napotykamy przeciwności? Jako chrześcijanin jestem nie z tego świata. Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie.(flp 3, 20). Mam świadomość, że Bóg, stwórca świata, Ten, który panuje nad wszystkim jest przy mnie, że On jest po mojej stronie. Ta świadomość dramatycznie zmienia punkt widzenia na wszystko co się w moim życiu dzieje. Głęboka ufność pokładana w Nim jest zawsze źródłem radości. Trudy i przeciwności nie znikają, nie przestają boleć. Ale nie są już najważniejsze, nie prowadzą do rozpaczy, do zniechęcenia. Jezus mówił do uczniów: Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać (J 16, 22). Spotkanie z Panem i trwanie w Nim prowadzi do radości. A problemy? Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje: Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna (J 16, 24). Na jednym z chrześcijańskich portali można odnaleźć hasło: Nie mów Bogu, że masz wielki problem. Powiedz swojemu problemowi, że masz wielkiego Boga. To właśnie jest sednem postawy chrześcijańskiej: całkowita, dziecięca wręcz ufność w moc wielkiego Boga, który jest naszym Tatusiem. I przekonanie, że nie musimy nawet go bardzo prosić i błagać. Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, wpierw zanim Go poprosicie (Mt 6, 8). Co powiesz dziś swojemu problemowi? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, dziękuję Ci za twoją obecność przy mnie. Za twoją życzliwość i opiekę. Za to, że zawsze mogę na Ciebie liczyć. Dziękuję za Twoją moc, którą okazujesz w moim życiu. Ufam Tobie! Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

18.02.2014, wtorek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO PRZYJMOWAĆ Z WIARĄ SŁOWO BOŻE Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia Św. Marka 8, 14-21 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chleba. Jezus zauważył to i rzekł im: «Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chleba? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiały macie umysł? Macie oczy, a nie widzicie; macie uszy, a nie słyszycie?. Czy po dwóch cudach rozmnożenia chleba dla wielu tysięcy osób trzeba jeszcze troszczyć się o chleb w obecności Tego, który te cuda uczynił?. Trudno się dziwić dość gwałtownej reakcji Pana w dzisiejszym czytaniu. Jeśli wiara człowieka potrzebuje nieustannie oglądania cudów to czy to wciąż jest wiara? W innym miejscu Pan Jezus mówi nam: Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli (J 20, 29). I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i oblekli się w wory od największego do najmniejszego (Jon 3, 5). Ludzie zamieszkujący Niniwę uwierzyli przybyszowi nie wiadomo skąd i łącznie z ich królem rozpoczęli pokutę. Jonasz nie uczynił tam żadnego cudu. Niósł jedynie Słowo Boże, które wystarczyło do nawrócenia. Niemniej jednak i spośród przywódców wielu w Niego uwierzyło, ale z obawy przed faryzeuszami nie przyznawali się, aby ich nie wyłączono z synagogi. Bardziej bowiem umiłowali chwałę ludzką aniżeli chwałę Bożą (J 12, 42-43). Przywiązanie ludzkie do świata i jego wartości niszczy wiarę człowieka. Dlatego często trzeba odrzucić wartości świata i dać pierwszeństwo Słowu Bożemu. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Wierzę w Ciebie Boże żywy, W Trójcy jedyny prawdziwy. Wierzę w coś objawił Boże, Twe Słowo mylić nie może. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

19.02.2014, środa CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO WDRAŻAĆ SIĘ W POSŁUSZEŃSTWO BOŻEMU SŁOWU Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) List Św. Jakuba 1, 19-27 Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Święty Jakub jednoznacznie ukazuje, iż sukces wprowadzania słowa w czyn związany jest ze słuchaniem. Każdy człowiek winien być chętny do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu. Dla Izraelity pierwszym i fundamentalnym przykazaniem było: Słuchaj Izraelu! Działaj dopiero wówczas, gdy dobrze się wsłuchasz i zrozumiesz polecenie Boże. Niektórzy twierdzą także, iż ciało człowieka wskazuje także na to, że mamy bardziej słuchać niż mówić, ponieważ mamy dwoje uszu i tylko jedne usta. Człowiek współczesny ma ogromne problemy ze słuchaniem nie tylko Boga, ale również i drugiego człowieka. Człowiek dziś zdecydowanie więcej mówi. Mówienie staje się wielomówstwem, a nawet słowotokiem. Według hebrajskiego znaczenia słowa prawda, słuchać, przyjmować słowo Boże to nie znaczy nastawiać ucha na prawdę, to znaczy otworzyć na nią swoje serce. I wprowadzać ją w życie. To znaczy po prostu być posłusznym, uległym. Na tym właśnie polega posłuszeństwo w wierze, którego domaga się usłyszane przepowiadanie. (Słownik teologii biblijnej) Święty Jakub mówi wręcz: Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Samo słuchanie słowa, bez wprowadzania w życie do niczego nie prowadzi, a bywa, że prowadzi do katastrofy, bo łudzimy samych siebie, że jesteśmy chrześcijanami. Święty Mateusz ewangelista mówi o tym w ten sposób: Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który swój dom zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom, a upadek jego był wielki. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za dar wiary. Proszę Cię o łaskę wprowadzania usłyszanego Twojego słowa w życie. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

20.02.2014, czwartek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO WIELBIĆ PANA SWOIM ŻYCIEM Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia Św. Marka 8,27-33 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Na pytanie Jezusa, za kogo uważają go apostołowie, Święty Piotr odpowiada Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego. Jezus mu błogosławi, bo taką prawdę Święty Piotr mógł odkryć tylko dzięki Łasce Bożej. Chwilę później okazuje się, że ten sam Święty Piotr nie zawsze współpracuje z Łaską Bożą. Nie potrafi zaakceptować cierpienia, o którym mówi Jezus i zostaje upomniany. Zejdź Mi z oczu, szatanie Jezus właściwie nie upomina bezpośrednio Świętego Piotra, ale gromi szatana. Nasze słabości, nasz grzech to dzieło szatana. Bóg walczy nie z nami, ale ze sprawcą grzechu. Czy pomimo grzechu nadal czujesz się kochany? Czy wierzysz/wiesz, że Bóg cię kocha nawet wtedy, albo może szczególnie wtedy? Ta świadomość jest nam potrzebna, byśmy umieli przyznać się przed sobą i przed Bogiem do naszej winy i prosić o przebaczenie. Zejdź Mi z oczu, szatanie to przykład modlitwy, który daje nam sam Jezus. Warto w chwilach słabości stanąć przed Bogiem i uświadomić sobie, że jesteśmy kuszeni i oddać to Bogu. bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie. Każdy Chrześcijanin jest zobowiązany do ciągłego nawracania się. Jeśli przestajemy się nawracać, zaczynamy myśleć nie o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie. Stawiając Pana Boga w naszym życiu na odpowiednim miejscu, porządkujemy i prawidłowo ustawiamy inne sprawy. Każdy dzień dostarcza nam trosk i problemów. Jeśli nie rozpoczniemy tego dnia z Bogiem zgubimy to, co ważne. Staniemy się narzędziem w ręku szatana. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Naucz mnie Panie nie myśleć tylko o problemach, ale żyć wielbiąc Ciebie. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

21.02.2014, piątek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO ODKRYĆ WIARĘ BIBLIJNĄ Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) List Świętego Jakuba 2, 14-24. 26 Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Często nasza wiara ma niewiele wspólnego z wiarą biblijną. Kiedy tak jest? Wiara nie zakłada faktu wyłącznie intelektualnego, uznania, że Bóg istnieje. Święty Jakub pisze: Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz lecz także i złe duchy wierzą i drżą. Wiara biblijna zanurzona jest w słowie Bożym. Jeżeli nie czytasz i nie słuchasz Słowa Bożego, nie jesteś osoba wierzącą. Wiara biblijna oparta jest o obietnice Boże. Święty Paweł w Liście do Rzymian pisze o obietnicy Bożej: I nie okazał wahania ani niedowierzania co do obietnicy Bożej, ale się wzmocnił w wierze. Oddał przez to chwałę Bogu i był przekonany, że mocen jest On również wypełnić, co obiecał.(rz 4, 20-21) Trzeci element wiary biblijnej związany jest z posłuszeństwem wezwaniu Bożemu. Uczynki w życiu chrześcijanina mają być efektem jego posłuszeństwa wezwaniu Bożemu. Wiara bowiem bez uczynków jest martwa. Izajasz mówi o uczynkach, które prowadzą do rozkwitu ludzkiego zdrowia i światła, które zabłyśnie w ciemności. Dzielić swój chleb z głodnym, wprowadzić w dom biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków. Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pańska iść będzie za tobą.(iz 58, 7-8) Wiara związana jest z posłuszeństwem, a owocem posłuszeństwa jest podjęte konkretne działanie, do którego wzywa mnie żyjący Bóg. Nasza modlitwa ze słowem Bożym weryfikowana jest w konkretnym działaniu. Sama modlitwa bez działania może być formą ucieczki przed rzeczywistością i trudnymi wezwaniami. Czy odkryłeś w swoim życiu wiarę biblijną? Czy jesteś człowiekiem zanurzonym w słowie Bożym? Czy wsłuchujesz się w nie każdego dnia? Czy twoja modlitwa rodzi konkretne uczynki? Co ostatnio uczyniłeś z powodu posłuszeństwa wezwaniu Bożemu? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, proszę Cię o dar wiary biblijnej. Proszę Cię o łaskę posłuszeństwa Twojemu wezwaniu. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

22.02.2014, sobota CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO WYZNAĆ WIARĘ W JEZUSA Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Ewangelia Św. Mateusza 16, 13-19 Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Ważny etap w życiu Szymona Piotra dokonuje się po wyznaniu wiary: Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego. Ta wiara sprawia, że Jezus zmienia Szymonowi jego tożsamość. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr czyli Skała, i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. Imię Szymon oznacza chwiejącą się na wietrze trawę. Jednym słowem kogoś niestabilnego, niestałego, chwiejnego. Z takiej mało stabilnej osoby Jezus uczyni skałę, na której zbuduje Kościół. To, co mówi Jezus, jest obietnicą złożoną Szymonowi. Można zadać sobie pytanie, w którym momencie ta obietnica się zrealizowała? Obietnica zrealizowała się po zaparciu się Piotra w czasie pojmania Jezusa. Owo zaparcie ukazało Szymonowi, jak jest kruchy i słaby. Jezus przestrzegał Piotra, ale ten Mu nie uwierzył. Choćby wszyscy zwątpili w Ciebie, ja nigdy nie zwątpię. Jezus mu rzekł: Zaprawdę, powiadam ci: Jeszcze tej nocy, zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz. Na to Piotr: Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie.(Mt 26, 33-35) Piotr potrzebował aż takiego zranienia, aby głęboko doświadczyć, że bez Jezusa nie jest w stanie pokonać w swoim życiu prób i pokus. Każdy z nas potrzebuje takiego doświadczenia, które skruszy naszą pychę i objawi naszą słabość i kruchość. Im szybciej doświadczymy takiej kruchości, to nie będziemy musieli przeżywać jakiś druzgoczących doświadczeń w naszym życiu. Piotr stał się skałą, ponieważ swoją pewność i swoją siłę oparł o moc Jezusa. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, proszę Cię o łaskę nawrócenia. Proszę Cię o skruszenie mojej pychy, po to, aby oprzeć swoje życie i swoją słabość o Ciebie. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

Aneks: CZYTANIA ROZWAŻANE W POSZCZEGÓLNYCH DNIACH TYGODNIA (wg Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, Wydawnictwo Pallotinum 2003) 16. 2. 2014, niedziela Ewangelia Św. Mateusza 5,17-37 Jezus powiedział do swoich uczniów: Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim. Bo powiadam wam: Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Słyszeliście, że powiedziano przodkom: «Nie zabijaj»; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu «Raka», podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł «Bezbożniku», podlega karze pieklą ognistego. Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar twój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj. Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę powiadam ci: nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni grosz. Słyszeliście, że powiedziano: «Nie cudzołóż». A Ja wam powiadam : Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już w swoim sercu dopuścił się z

nią cudzołóstwa. Jeśli więc prawe twoje oko jest ci powodem do grzechu, wy-łup je i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało być wrzucone do piekła. I jeśli prawa twoja ręka jest ci powodem do grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało iść do piekła. Powiedziano też: «Jeśli kto chce oddalić swoją żonę, niech jej da list rozwodowy». A Ja wam powiadam: Każdy, kto oddala swoją żonę, poza wypadkiem nierządu, narażają na cudzołóstwo; a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa. Słyszeliście również, że powiedziano przodkom: «Nie będziesz fałszywie przysięgał», «lecz dotrzymasz Panu swej przysięgi». A Ja wam powiadam: Wcale nie przysięgajcie, ani na niebo, bo jest tronem Bożym; ani na ziemię, bo jest podnóżkiem stóp Jego; ani na Jerozolimę, bo jest miastem wielkiego Króla. Ani na swoją głowę nie przysięgaj, bo nie możesz nawet jednego włosa uczynić białym albo czarnym. Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi». 17. 2. 2014, poniedziałek List Św. Jakuba 1, 1-11 Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, śle pozdrowienie dwunastu pokoleniom w rozproszeniu. Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia. Wiedzcie, że to, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi wytrwałość. Wytrwałość zaś winna być dziełem doskonałym, abyście byli doskonali, nienaganni, w niczym nie wykazując braków. Jeżeli zaś komuś z was brakuje mądrości, niech prosi o nią Boga, który daje wszystkim chętnie i nie wymawiając; a na pewno ją otrzyma. Niech zaś prosi z wiarą, a nie wątpi o niczym. Kto bowiem żywi wątpliwości, podobny jest fali morskiej wzbudzonej wiatrem i miotanej to tu, to tam. Człowiek ten niech nie myśli, że otrzyma cokolwiek od Pana, bo jest mężem chwiejnym, niestałym we wszystkich swych drogach. Niech się zaś ubogi brat chlubi z wyniesienia swego, bogaty natomiast ze swego poniżenia, bo przeminie niby kwiat polny. Wzeszło bowiem palące słońce i wysuszyło łąkę, kwiat jej opadł, a piękny jej wygląd zginął. Tak też bogaty przeminie w swoich poczynaniach.

18. 2. 2014, wtorek Ewangelia Św. Marka 8, 14-21 Uczniowie Jezusa zapomnieli wziąć chlebów i tylko jeden chleb mieli ze sobą w łodzi. Wtedy Jezus im przykazał: Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda. Oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chleba. Jezus zauważył to i rzekł im: Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chleba? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiały macie umysł? Macie oczy, a nie widzicie: macie uszy, a nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy? Odpowiedzieli Mu: Dwanaście. A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków? Odpowiedzieli: Siedem. I rzekł im: Jeszcze nie rozumiecie? 19. 2. 2014, środa List Św. Jakuba 1, 19-27 Wiedzcie, bracia moi umiłowani: każdy człowiek winien być chętny do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu. Gniew bowiem męża nie wykonuje sprawiedliwości Bożej. Odrzućcie przeto wszystko, co nieczyste, oraz cały bezmiar zła, a przyjmijcie w duchu łagodności zaszczepione w was słowo, które ma moc zbawić dusze wasze. Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł ł zaraz zapomniał, jakim był. Kto zaś pilnie rozważa doskonale Prawo, Prawo wolności, i wytrwa w nim, ten nie jest słuchaczem skłonnym do zapominania, ale wykonawcą dzieła; wypełniając je, otrzyma błogosławieństwo.

Jeżeli ktoś uważa się za człowieka religijnego, lecz łudząc serce swoje nie powściąga swego języka, to pobożność jego pozbawiona jest podstaw. Religijność czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca wyraża się w opiece nad sierotami i wdowami w ich utrapieniach i w zachowaniu siebie samego nieskalanym od wpływów świata. 20. 2. 2014, czwartek Ewangelia Św. Marka 8,27-33 Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: Za kogo uważają Mnie ludzie? Oni Mu odpowiedzieli: Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków. On ich zapytał: A wy za kogo Mnie uważacie? Odpowiedział Mu Piotr: Ty jesteś Mesjaszem. Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili. I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy musi wiele cierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że będzie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa. Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie.

21. 2. 2014, piątek - List Świętego Jakuba 2, 14-24. 26 Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy sama wiara zdoła go zbawić? Jeśli na przykład brat lub siostra nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, a ktoś z was powie im: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta!, a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała, to na co się to przyda? Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków. Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz, lecz także i złe duchy wierzą i drżą. Chcesz zaś zrozumieć, że wiara bez uczynków jest bezowocna? Czy Abraham, ojciec nasz, nie z powodu uczynków został usprawiedliwiony, kiedy złożył syna Izaaka na ołtarzu ofiarnym? Widzisz, że wiara współdziałała z jego uczynkami i przez uczynki stała się doskonała. I tak wypełniło się Pismo, które mówi: Uwierzył przeto Abraham Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość, i został nazwany przyjacielem Boga. Widzicie, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia na podstawie uczynków, a nie samej tylko wiary. Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też martwa jest wiara bez uczynków. 22. 2. 2014, sobota Ewangelia Św. Mateusza 16, 13-19 Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego? A oni odpowiedzieli: Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków. Jezus zapytał ich: A wy za kogo Mnie uważacie? Odpowiedział Szymon Piotr: Tyjesteś Mesjasz, Syn Boga żywego. Na to Jezus mu rzekł: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.