15 sierpień 2013 Temat: Droga Maryi Maryja, Niepokalana Oblubienica, wielkie tak Maryi, naśladowanie Maryi mówienie Bogu tak, trudna droga Maryi, Jej cierpienia, próba męczeńska, śmierć Maryi jako pewien sen, Maryja poddana woli Bożej, dogmat o Wniebowzięciu Maryi, w niebie albo w piekle są ci, którzy chcą być - nikt nie jest zbawiony na siłę, każdy dzień jest na wagę złota, nawiedzenie świętej Elżbiety Duchu Święty dziękujemy Tobie, że nas zebrałeś dzisiaj w uroczystość Twojej Oblubienicy Maryi, która z duszą i ciałem została wzięta do nieba. Prosimy, abyś pomógł nam przeżyć tą uroczystość słuchając Słów Bożych, Słów życia tak jak Ona słuchała. Ona słuchała Słowo Boże a przez to słuchała woli Bożej i wypełniła ją. Pomóż także i nam tak jak Ona słuchać Słów Twoich i wypełniać Twoją wolę, abyśmy kiedyś być też wzięci z ciałem i duszą do nieba i wielbić Ciebie bez końca razem z Nią. Niech to słowo przyczynia się do umocnienia wiary w to, że tak będzie, że osiągniemy chwałę, którą Bóg nam wyznaczył w niebie, obok Siebie, obok Maryi. Dzisiaj w ewangelii usłyszeliśmy radosny fragment mówiący o tym jak Maryja, która została zachowana od wszelkiego zła i grzechu, Maryja, która od poczęcia była Niepokalana, Niepokalanie Poczęta, która była dziewicą, która była od początku swoich chwil wierna Bogu i czcząca Boga, miłująca Go, wierząca w Jego obietnice. Maryja była doskonałym naczyniem, aby stać się Matką Boga, a przede wszystkim była bardzo pokorna, pokorna, to znaczy uniżona przed Bogiem. Pokorna, to znaczy poddana woli Bożej, która była na wszystko gotowa to co Bóg od Niej oczekiwał, a co Bóg oczekiwał od Niej z miłości, z miłości także i do Niej. Maryja nigdy nie powiedziała Bogu nie, czyli nigdy nie zgrzeszyła, bo każdy grzech, nawet najmniejszy to jest, nie wobec Boga. Maryja zawsze mówiła tak i nie dziwne, kiedy Archanioł Gabriel przyszedł do Maryi i kiedy zapytał się Ją czy przyjmuje wolę Bożą, którą Bóg chce, aby wypełniła w postaci przyjęcia Syna Bożego do Swojego łona, aby miała Syna Bożego pod Swoim Sercem, ona zawsze powiedziała tak. 1
Ona wtedy powiedziała wielkie tak, którego nigdy nie odwołała i przez wszystkie chwile Swojego życia, kiedy również doświadczała cierpienia z powodu tego, że Jezus cierpiał, nigdy nie powiedziała Bogu nie. Nigdy nie żaliła się Bogu. Nigdy nie wyrzucała Bugu, że przecież Boże jestem Matką Twojego Syna, a Ty nie wspomagasz Mnie, opuściłeś Mnie. Ona nigdy tak nie mówiła. Ona zawsze była kobietą mówiącą tak, to znaczy ufającą Bogu, poddaną Bogu. Mówię to dlatego abyśmy z dzisiejszego dnia nauczyli się od Maryi właśnie takiej postawy, zaufania, poddania, wierności. Mówienia zawsze Bogu tak, w małych i wielkich sprawach, abyśmy wyrzekli się mówienia Bogu nie. Niektórzy mówią, jak mogę naśladować Maryję? No właśnie tak można. Każdy z was tutaj obecnych może przecież, jak Maryja, mówić tak. Boże Twoja wola jest moją wolą. Twoja wola jest moją miłością tak jak w życiu Maryi. I Maryja, kiedy też była doświadczana wielką boleścią, kiedy Jej Syn umierał, Ona nie mówiła; Boże wyrzekam się Ciebie. Gdzie Ty jesteś? Czemu opuściłeś Mojego Syna i Mnie? Ona w Swoim Sercu, już może nie ustami, ale w sercu mówiła: tak Boże, niech wypełni się Twoja wola. Mój Syn i Ja mówimy Tobie tak. Jezus umarł, zmartwychwstał i Maryja, jak mówią niektórzy święci, jeszcze wiele lat żyła, prawdopodobnie jeszcze 20 lat, około 20-stu lat po śmierci i zmartwychwstaniu Pana Jezusa. Prawdopodobnie gdzieś miała około 70- sięciu lat i Maryja była kobietą, która przeżywała swoją samotność też poddana woli Bożej, bo dla Niej, od chwili poczęcia Jezusa w Jej łonie, tylko liczył się Jezus. Ona nie potrafiła żyć bez Boga, bez Jezusa. Dlatego, na pewno, wielkim cierpieniem, dla Niej było to, że nie było już Jezusa na ziemi, wielka radością to, że zmartwychwstał, że jest po prawicy Bożej. Ale zobaczcie jak Bóg doświadczał Maryję, bo niektórzy mówią, że Maryja, Matka nasza i Matka przede wszystkim Boża, miała łatwą drogę, wszystko miała podane. Nie miała łatwej drogi. Miała bardzo trudną drogę. Najtrudniejszą drogę po Chrystusie, miała Maryja i to nie jest prawdą, że wszystko łatwo było Maryi zrobić. Nie, naszej Matce. Wiele razy musiała z bólem właśnie mówić tak, zgadam się na to co Ty chcesz. Można powiedzieć, że mówienie Bogu tak, czasami dla Niej było to męczeństwo, bo kiedy Jej Syn umierał na krzyżu, i mówić Boże ufam Ci, poddaje się Twojej woli, no to było męczeństwo. To była wola Jej poddana, można powiedzieć, próbie męczeńskiej. Dlatego nie było łatwo Maryi, naszej Matce, nigdy, a szczególnie właśnie kiedy poczęła Jezusa, kiedy wiedziała Jego cierpienie, Jego odrzucenie przez innych. Nigdy, w tym czasie, nie było Maryi łatwo. I potem ta samotność Maryi, bez Jezusa. Także to co Maryja przeżywała, to także wielu tu z was obecnych przeżywa. Oczywiście, nie w takim samym stopniu, ale podobnie. Samotność, wdowieństwo. Niektórzy z was może nie mają dzieci, bo też dzieci nie żyją. Nie 2
ma męża. To zbliża do Maryi. I mówić tak, Boże ufam Ci. Wziąłeś mojego męża albo wziąłeś moje dzieci. Miałam jedynego syna, Ty mi go wziąłeś. Ufam Ci, tak Boże mój, zgadzam się. To jest męczeństwo. Jeżeli nie buntujesz się przeciwko woli Boga, jeżeli w takich sytuacjach mówisz tak, poddaje się Tobie. Nie rozumiem o co Ci chodzi Boże, ja uważam, że to co robisz jest czymś co mnie krzyżuje, ale mówię Ci tak. Ja nie mam na to wypływu, nie mogę tego zmienić. Przychodzi to na mnie od Ciebie, z góry, to znaczy jest to Twoją wolą. Wola Twoja moją wolą. Maryja, jak mówi tradycja chrześcijańska, umarła, ale tak naprawdę ta śmierć to była można powiedzieć też jakby taka mała drzemka, taki sen. Maryja, Maryj Jezusa jakby sobie trochę zasnęła i doświadczyła w tym czasie też i śmierci. Maryja rzeczywiście umarła, ale to była śmierć, która w rzeczywistości była pewnym snem. Umarła i za chwilę się obudziła, ale już jako w pełni zmartwychwstała. To jest jakąś Tajemnicą, że Maryja umarła, nazywamy to pewnym snem, ale była to rzeczywista śmierć i za chwilę obudziła się i była już przemieniona. Jej ciało było zmartwychwstałe. Maryja, po Chrystusie, pierwsza doświadczyła zmartwychwstania. Jak to się stało, też jest to tajemnicą naszej wiary. Wierzymy, że Maryja pierwsza, po Chrystusie zmartwychwstała i doświadczyła w jakiś sposób tajemnicy, w jakiś bardzo tajemniczy, niezwykły. I została wzięta z ciałem i duszą do nieba, jako Jedyna po Chrystusie. I doświadcza chwały, po wniebowzięciu równej, prawie, że chwale, którą ma Chrystus, ale nie takiej samej, bo Maryja jest pierwszą po Bogu, ale wiemy, że Maryja nie jest równa Bogu, ani nigdy nie przewyższy Samego Boga, ale Maryja ma wielką chwałę w niebie dlatego, że Maryja była właśnie poddana woli Bożej, tutaj na ziemi. Ona mówiła zawsze tak. Przecież Maryja, w swoim życiu, przecież nie zrobiła jakiegoś wielkiego cudu, nie dokonała jakiegoś heroicznego czynu takiego widowiskowego, wielkiego. Nie. Maryja, została wzięta z ciałem i duszą, ale dopiero po wielu wiekach w 1950 roku 1 szego listopada Ojciec Święty Pius XII ogłosił dogmat o Wniebowzięciu Maryi. Zobaczcie, przez 20 lat była tradycja kościelna wyznająca to, że Matka Boża została wzięta z ciałem i duszą do nieba, ale nie było jeszcze dogmatu. Inne dogmaty były wcześniej ogłoszone, Niepokalane Poczęcie, macierzyństwo Boskie Maryi, że Maryja jest Matką Boga, a dopiero w XX wieku, po wielu dyskusjach, zatwierdzono tą prawdę. A dogmat co to jest? To jest niepodważalna prawda wiary. To znaczy niepodważalną prawdą wiary jest to, że Maryja jest z ciałem i duszą w niebie. I nikt tego już nie może odwołać, żaden papież, żaden sobór, żaden biskup, nie może już tego odwołać. To jest nieodwołalne, dlatego możemy być tego pewni. To co stało się z Maryją jest zapowiedzią też tego co stanie się z nami. Dzisiaj, dzisiejszy dzień to jest też, radowanie się nie tylko z chwały Maryi, naszej ukochanej, 3
umiłowanej Matki, ale z chwały jaką nas i czeka. To jest zapowiedź tego, co my będziemy doświadczać w niebie, wiecznego szczęścia z Bogiem i Maryją, w Bogu, przez Boga, dla Boga będziemy żyć wiecznie, jak Maryja. Oczywiście, nasza chwała, którą osiągniemy w niebie nie będzie taka jak chwała Maryi, bo jest najdoskonalszym Stworzeniem Boga, wiernie pełniącym wolę Pana, ale będziemy też w chwale. Każdy z nas, po swoim zmartwychwstaniu, będzie wzięty z ciałem i duszą do nieba. Będziemy blisko Jezusa i Maryi. Jezus pierwszy, zmartwychwstał, został wzięty, wniebowstąpił, Maryja, a potem, jak mówi też święty Paweł, wszyscy zmartwychwstaną według swojej wierności względem Bogu i potem zmartwychwstaną też ci, którzy mówili Bogu nie, którzy się buntowali, też zmartwychwstaną, ale zmartwychwstaną do wiecznego odrzucenia, do wiecznej hańby, wiecznego bycia poza Bogiem, co sami wybrali. Bo jeszcze drodzy, trzeba żebyśmy wiedzieli, że w niebie albo w piekle są ci, którzy chcą być. W Niebie są ci, którzy chcą być tam i w piekle są ci, którzy chcą tam być, chcieli tam być. To znaczy przez swoje życie wierne lub niewierne Bogu mówili albo tak Bogu, albo nie. Nawet jeżeli może ci, którzy tam weszli do otchłani, nawet jeżeli może wprost nie mówili Bogu nie, ale swoim życiem świadczyli, nie chcę żyć z Bogiem, bez Boga chce żyć tu i bez Boga chce spędzić swoją wieczność. Tak mówi też Pan Jezus świętej Faustynie w Dzienniczku, że niebie są wszyscy, którzy chcą tam być. Nie ma nikogo tam na siłę. Nikt nie jest zbawiony na siłę, że ktoś musi być w niebie. Nie, bo gdyby tak było to wszyscy byliby w niebie. Nie byłoby piekła, ale każdy ma wolną wolę. Ty tutaj obecny i ja, jeżeli Ty mówisz, chce być Tobie wierny Boże jak Maryja, do końca życia, do także mówisz: chce spędzić także wieczność z Tobą na wieki, to znaczy chce zmartwychwstać i chce żeby moja dusza i ciało było wzięte kiedyś przez Aniołów do nieba, abym wiecznie wielbił Ciebie jak Maryja Panie. Za chwilę wyznany wiarę i w tej wierze też właśnie uświadom sobie, że wierzę w to, że będę tam kiedyś, że to dzisiejsze święto jest zapowiedzią tego, że tam będę. Oczywiście dzisiaj kiedy żyjemy na ziemi to tak jesteśmy tymi sprawami świata tak przytłoczeni, że po prostu za bardzo o tym niebie nam się nie chce myśleć, chociaż są i tacy, którzy mówią: już chce być w niebie. Boże zabierz mnie, bo już mam dosyć tego życia tutaj na tej ziemi. Tyle tych utrapień, tyle przeciwności. Nie, musimy przeżyć tą ziemię tak jak Bóg chce. Trzeba żebyśmy tu przeżywali ten czas ile On chce, ani mniej, ani chwilę więcej ani chwilę mniej. Jeden człowiek mi opowiadał w rozmowie, chciał popełnić samobójstwo i wziął dużo leków każdy inny po prostu po tych lekach już by nie żył, a on to przeżył i lekarze się dziwili jak to się stało, że on jeszcze żyje, że on normalnie funkcjonuje, że on nie stracił przytomności, że on nie jest taką roślinką jak niektórzy ludzie po różnych wypadkach 4
strasznych. On przychodzi do mnie i pyta się dlaczego jeszcze żyje ja już nie chce żyć, ja chce umrzeć, a ja mówię mu: nie bluźnij. Bóg dał ci życie, zobacz, chciałeś popełnić samobójstwo, inni już nie żyją popełniając samobójstwo a ty jeszcze żyjesz. Bóg dał ci życie i nie bluźnij Bogu, tylko żyj tak jak On chce, bo żyłeś bez Boga, żyłeś pustym życiem, nijakim, bezbożnym, żyłeś tak jakby Jego nie było i dlatego miałeś takie myśli żeby popełnić samobójstwo, bo życie twoje było bez sensu, a teraz jeszcze ci Bóg dał życie, nie zmarnuj tej szansy. Więc Bóg tobie i mnie daje jeszcze kolejne dni, nie zmarnujmy je, nie zmarnuj je. Każdy dzień jest na wagę złota, gdyby jakiś potępieniec miał szansę wyjścia z piekła i zbawienia się, to by tutaj w tym kościele, od rana do wieczora siedział, nie wiem, na gwoździach, na kolanach, błagając Boga o miłosierdzie, gdyby miał taką możliwość, a my nie marnujmy chwili swojego życia. To mówię do siebie też, bo nie tylko to mówię do was, do siebie, to jest do nas, żebyśmy nie lekceważyli tego czasu, który Bóg nam daje. Jak przerażające jest to jak czasami ludzie lekceważą to życie, które im Bóg daje, tak lekko je przeżywają i marnują swoje życie, ale Bóg jest miłosierny i chce każdego uratować, każdego chce mieć w niebie. Bóg stworzył każdego dla nieba, nikogo nie stworzył dla piekła, tylko dla nieba. A jeszcze w związku z ewangelią, bo dzisiaj było o nawiedzeniu, kiedy Maryja, która była wstanie błogosławionym, nawiedziła świętą Elżbietę, która też była wstanie błogosławionym, dwie kobiety, dwie matki, a nawiasem mówiąc najpiękniejsze kobiety na ziemi to są te, które są wstanie błogosławionym. Nie ma piękniejszych kobiet, które mają pod swoim sercem dzieci, to są najpiękniejsze, chociaż niektóre martwią się tym, że mają brzuchy, że są brzydki, że są grube, ale to są najpiękniejsze kobiety, także ja kiedy widzę jakąś kobietę, która jest wstanie błogosławionym to się cieszę i mówię: Panie, to jest najpiękniejsza kobieta teraz, którą spotkałem dzisiaj, bo dałeś jej życie, dałeś jej dziecko. Także wy kobiety, które możecie mieć potomstwo to otwierajcie się na życie, nie bójcie się życia. To jest, będziecie wtedy najpiękniejsze, chociaż ten czas wymaga trudu i pewnej ofiary. Tak jak Maryja. On była najpiękniejsza kiedy miała w sobie Jezusa pod swoim sercem. Była najpiękniejsza kobieta, wtedy, zresztą jest w niebie też na wieki. Jeżeli chcesz być w niebie, ale jeżeli chcesz być także i piękny, jeżeli chcesz aby było piękno twojej duszy, widoczne także w twoim ciele, kiedyś w wieczności to właśnie mów Bogu tak już dzisiaj. I dzisiaj wyrzeknij się mówienia Bogu nie. Pewna kobieta, spotkałem ją jakiś czas temu, zaczepiła mnie i mówi: proszę ojca, ja poczęłam, jestem wstanie błogosławionym. No trochę zdziwiony, mówię: wspaniale, bardzo 5
dobrze, świetnie, że masz w sobie, pod swoim sercem dzieciątko i mówi mi: tak ojcze, ja się też z tego cieszę. Byłam na spotkaniu modlitewnym w Olszytnie i modliliśmy się i też była taka modlitwa właśnie moja, żeby począć, bo ja od 7 lat, razem z mężem, troszczyłam się o poczęcie dziecka i różne metody były i nic się nie udało i błagaliśmy Boga, na tym spotkaniu i było takie poznanie, takie słowo poznania, takie proroctwo na spotkaniu, że są kobiety, które Pan Bóg uzdrawia z niepłodności i które niedługo po tym spotkaniu poczną dzieci. Bóg chce okazać im wielkie miłosierdzie i ona mi mówi, że była na tym spotkaniu, prosiła Boga o dar poczęcia, o dar uzdrowienia z niepłodności i poczuła, że te słowa są do niej, że Bóg ją uzdrowi, że Bóg da, po tych 7 latach cierpienia, walki o dzieciątko dziecko i mówi: niedługo po tym spotkaniu je poczęłam teraz już jestem w 3 tygodniu. Mówi: jestem szczęśliwa. Kto idzie do Boga, kto szuka Boga to jest szczęśliwy i znajdzie się kiedyś w Bogu, tak jak Maryja. 6