Żył w latach: 1760-1819 Był jednym z pułkowników powstania kościuszkowskiego, uczestnikiem spisków powstańczych, należał do Rady Warszawy od roku 1791.
Z zawodu był szewcem
Człowiek ten należy do panteonu największych polskich postaci historycznych, a po swojej śmierci stał się jednym z symboli walki o odzyskanie niepodległości. Profesor Marian Drozdowski zauważa, że w panteonie polskich bohaterów narodowych doby I Rzeczypospolitej był bowiem jedynym, który nie mógł się wykazać szlacheckim czy arystokratycznym pochodzeniem.
Był jedynym plebejuszem, który wysoko wspiął się po drabinie społecznego awansu, zdobywając znaczący stopień wojskowy i autorytet moralny, niekwestionowany u schyłku życia przez tak znaczące w dziejach narodu postacie jak Jan Henryk Dąbrowski czy Józef Zajączek. Jan Henryk Dąbrowski Jan Kiliński Józef Zajączek
Wśród mas uchodził za autentycznego ludowego przywódcę, wodza. Był zawsze postrzegany jako symbol narodowej jedności i ponadklasowej solidarności."
Do Warszawy przybył w roku 1780, w 1788 roku uzyskał tytuł mistrza szewskiego. Był członkiem Związku Rewolucyjnego. W dniach 17 i 18 kwietnia 1794r., w czasie insurekcji warszawskiej stanął na czele ludu. Po dwóch dniach walk z silnym garnizonem rosyjskim, dowodzonym przez Osipa Igelströma, oswobodzono stolicę.
19 kwietnia insurekcja przyłączyła się do powstania kościuszkowskiego i uznała Kościuszkę za Najwyższego Naczelnika Siły Zbrojnej Narodowej. Władzę przejęła Rada Zastępcza Tymczasowa, w skład której wszedł także Kiliński. 28 czerwca 1794 roku Kiliński wysłał oddziały z Warszawy na front. 2 lipca 1794 został mianowany przez Kościuszkę pułkownikiem
Pod koniec powstania został pojmany przez Prusaków i wydany Rosjanom. Po wyjściu z więzienia w Twierdzy Pietropawłowskiej w Petersburgu w 1796, zamieszkał w Wilnie, gdzie brał udział w konspiracji za co został ponownie pojmany przez Rosjan i wywieziony w głąb Rosji. Po powrocie z niewoli nie angażował się w życie publiczne. Pisał pamiętniki. Został pochowany pod kościołem na warszawskich Powązkach, lecz jego mogiła została zniszczona w czasie przebudowy kościoła.
Nasz bohater był szewcem damskim. O szytych przezeń butach, niestety, nie wiemy zbyt wiele. Z pewnością były należytej jakości, bo Kilińskiemu zdarzało się dostarczać je nawet na wymagający dwór królewski Stanisława Augusta. Tego nie dowiemy się z kart dwóch "Pamiętników" Kilińskiego, bo wedle niego dla potomności liczyć powinna się tylko polityka i wojna.
Jan Kiliński do estetyki przywiązywał zaskakująco wielką wagę. W roku 1794 Tadeusz Kościuszko polecił mu zorganizować ochotniczy 20. liniowy pułk piechoty i uzbroić go. Nie wspomniał jednak nic o umundurowaniu, najwyraźniej w stanie pilnej wojennej potrzeby uznając to za rzecz drugorzędną. Cóż w tej sytuacji czyni pułkownik Kiliński?
Za własny, ciężko zarobiony grosz kupuje materiały przedniej jakości, projektuje mundury swego pułku i najlepszych krawców popędza do szycia. Gdy kończy mu się gotówka, zabiega u innych rzemieślników o wsparcie swych wydatków.
Po latach wspomina ze smakiem: "Mundury pułku mego były takie: kurtki czarne, rajtuzy czarne, pąsowe kamizelki i pąsowe lampasy, ciżemki krótkie woskowane, czapki czarne, baranki czarne, kordony białe, guzki żółte, na każdym numer 20. Pierwsza kompania miała galony żółte u kołnierzy, do patrontaszy pasy lakierowane czarne, pendenty toż samo, klamry żółte z białymi orłami, przy karabinach pasy pąsowe".
1) Powiatowego Zespołu nr 8 Szkół Zawodowych i Ogólnokształcących w Chełmku 2) Zespołu Szkół Zawodowych w Radomiu od 1927 roku 3) Zespołu Szkół nr 31 w Warszawie 4) Zespołu Szkół nr 1 w Kłobucku 5) Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 21 w Łodzi 6) Szkoły Podstawowej nr 2 w Oleśnicy patronem został 18 maja 1977 roku 7) Szkoły Podstawowej nr 1 w Trzemesznie 8) Szkoły Podstawowej nr 158 w Warszawie 9) Szkoły Podstawowej nr 2 w Krośnie Odrzańskim 10) Zespołu Szkół Mechaniczno-Elektrycznych w Sosnowcu 11) Zespołu Szkół Ogólnokształcących im. Jana Kilińskiego w Mogielnicy 12) Szkoła Podstawowa im. Jana Kilińskiego w Tyszowcach 13) Zespół Szkół im. J. Kilińskiego w Krapkowicach 14) Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 4 w Gnieźnie 15) Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. Jana Kilińskiego w Zdunach 16) Szkoła Podstawowa Nr 2 w Krośnie Odrzańskim
Nowo ustawiony pomnik Jana Kilińskiego na Placu Krasińskich w Warszawie w roku 1945, nim został przeniesiony na ulicę Podwale w 1959r.
Warszawa, ul. Podwale, Pomnik Jana Kilińskiego Pomnik Jana Kilińskiego, ul. Moniuszki 8 w Łodzi
Pomnik Jana Kilińskiego w Parku Stryjskim we Lwowie (Ukraina). Pomnik Jana Kilińskiego w Trzemesznie
Tablica pamiątkowa poświęcona Janowi Kilińskiemu. Klasztor w Radomsku