Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 1 Projekt 31.05.2007r. 12.06.2007 r. 15.06.2007 r. USTAWA 28.06.2007 r. z dnia 2007 r. o Straży Kolejowej 1) 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego, ustawę z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, u- stawę z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych, ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, ustawę z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, ustawę z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, ustawę z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, ustawę z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych, ustawę z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, ustawę z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej, ustawę z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawę z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej, ustawę z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, ustawę z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach, ustawę z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy i ich rodzin, ustawę z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawę z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, ustawę z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej, ustawę z dnia 21 czerwca 1996 r. o niektórych uprawnieniach pracowników urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz funkcjonariuszy i pracowników urzędów nadzorowanych przez tego ministra, ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego, ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy, ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, ustawę z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych, z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, ustawę z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, ustawę z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej, ustawę z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, ustawę z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ustawę z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych, ustawę z dnia 7 maja 1999 r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej i Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, ustawę z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, ustawę z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw, ustawę z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego Polskie Koleje Państwowe, ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym, ustawę z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu, ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach, ustawę z dnia 6 lipca 2001 r. o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych oraz o Krajowym Systemie Informatycznym, ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych, ustawę z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, ustawa z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do u- żytku cywilnego, ustawę z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze, ustawę z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, ustawę z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, ustawę z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, ustawę z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, ustawę z dnia 20 maja 2005 r. o zapomodze pieniężnej dla niektórych emerytów, rencistów i osób pobierających świadczenie przedemerytalne albo zasiłek przedemerytalny oraz ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym.
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 2 Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Tworzy się Straż Kolejową, zwaną dalej SK, umundurowaną i uzbrojoną formację, przeznaczoną do ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych, podporządkowaną ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. 2. Nazwa Straż Kolejowa, jej skrót SK oraz znak graficzny Straży Kolejowej przysługują wyłącznie formacji, o której mowa w ust. 1. 3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór znaku graficznego SK, uwzględniając w nim wizerunek orła białego ustalony dla godła państwowego oraz ustalając kolorystykę tego znaku, w celu wyróżnienia funkcjonariuszy SK jako państwowej służby publicznej oraz zapewnienia identyfikacji grupowej. 1. Do zadań SK należy: Art. 2. 1) ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra; 2) ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych; 3) inicjowanie i organizowanie działań mających na celu zapobieganie przestępstwom i wykroczeniom oraz zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zakresie z państwowymi organami powołanymi do ścigania przestępstw i wykroczeń oraz organami jednostek samorządu terytorialnego; 4) kontrola przestrzegania przepisów porządkowych obowiązujących na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych; 5) współdziałanie z formacjami ochronnymi wykonującymi ochronę osób lub mienia na obszarze kolejowym. 2. Do zadań SK, w zakresie właściwości określonej w ust. 1, należy rozpoznawanie, zapobieganie i wykrywanie: 1) przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu, określonych w art. 157, art. 158 1, art. 160 i art. 162, przestępstw przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu, określonych w art. 163 1 i 2, art. 164 i art. 172, przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, określonych w art. 174, art. 177, art. 178a i art. 180, przestępstwa przeciwko wolności, określone w art. 190, art. 191 i art. 193, przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej, określone w art. 212, art. 216, i art. 217, przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego, określone w art. 222, art. 223, art. 226 i art. 227, przestępstwa przeciwko porządkowi publicznemu, określonego w art. 254 1, przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumen-
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 3 tów, określone w art.270, art. 275 i art. 276, przestępstw przeciwko mieniu, określonych w art. 278 1, art. 279 1, art. 280, art. 281, art. 284 1, art. 288 1 i 2, art. 291 i art. 292 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm. 2) ); 2) wykroczeń przeciwko porządkowi i spokojowi publicznemu, określonych w art. 51, w art. 54, w art. 58 i w art. 63a, wykroczeń przeciwko bezpieczeństwu osób i mienia, określonych w art. 71-77, art. 79 i art. 83, wykroczeń przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, określonych w art. 85 1, art. 89, art. 92 i art. 99 2, wykroczenia przeciwko osobie, określonego w art. 104, wykroczeń przeciwko mieniu, określonych w art. 119, art. 124 i art. 126, wykroczeń przeciwko obyczajności publicznej, określonych w art. 140 i 141, wykroczeń przeciwko urządzeniom użytku publicznego, określonych w art. 143-145 ustawy z dnia 6 czerwca 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz.U. z 2007 r. Nr 109, poz. 756) - oraz ściganie ich sprawców. 3. SK może wykonywać swoje zadania poza obszarem kolejowym w następujących przypadkach: 1) bezpośredniego pościgu za osobą, w stosunku do której istnieje podejrzenie popełnienia czynu zabronionego prawem na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych; 2) konieczności doprowadzenia osoby zatrzymanej na obszarze kolejowym do jednostki Policji lub innego organu powołanego do ścigania przestępstw i wykroczeń usytuowanych poza obszarem kolejowym; 3) wykonywania ochrony przewozów mienia kolejowego lub mienia powierzonego kolei, w tym wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych; 4) sprawowania ochrony budynków, obiektów zarządców infrastruktury kolejowej i przewoźników kolejowych; 5) przeprowadzania w punktach zbierania odpadów metali kontroli w zakresie pochodzenia metali z infrastruktury kolejowej; 6) w razie konieczności prowadzenia czynności wyjaśniających i czynności w postępowaniach przygotowawczych. Art. 3. 1. Organy administracji rządowej, organy jednostek samorządu terytorialnego oraz instytucje państwowe są obowiązane, w zakresie swego działania, do współpracy z SK, a w szczególności udzielania pomocy w realizacji zadań SK. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935 i Nr 228, poz. 2255, 2004 r. Nr 25, poz. 219, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889 i Nr 243, poz. 2426, z 2005 r. Nr 86, poz. 732, Nr 90, poz. 757, Nr 132, poz. 1109, Nr 163, poz. 1363, Nr 178, poz. 1479 i Nr 180, poz. 1493, z 2006 r. Nr 190, poz. 1409, Nr 218, poz. 1592 i Nr 226, poz. 1648 oraz z 2007 r. Nr 89, poz. 589.
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 4 2. SK współpracuje z formacjami ochronnymi innych państw, które zapewniają o- chronę transportu kolejowego, i z innymi międzynarodowymi organizacjami. Rozdział 2 Organizacja Straży Kolejowej Art. 4. 1. SK kieruje Komendant Główny Straży Kolejowej, zwany dalej Komendantem Głównym SK. 2. Komendant Główny SK jest organem administracji rządowej podległym ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. 3. Komendanta Głównego SK powołuje spośród funkcjonariuszy SK, zwanych dalej funkcjonariuszami, i odwołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 4. Zastępców Komendanta Głównego SK, w liczbie nie większej niż 2, powołuje spośród funkcjonariuszy i odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych, na wniosek Komendanta Głównego SK. 5. Komendant Główny SK jest przełożonym wszystkich funkcjonariuszy oraz pracowników zatrudnionych w strukturach SK. 6. W razie zwolnienia stanowiska Komendanta Głównego SK minister właściwy do spraw wewnętrznych, do czasu powołania nowego Komendanta, powierza pełnienie jego obowiązków na okres nie dłuższy niż 3 miesiące jednemu z jego zastępców. 7. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez Komendanta Głównego SK minister właściwy do spraw wewnętrznych, do czasu ustania przeszkody w sprawowaniu tej funkcji przez dotychczasowego Komendanta Głównego SK, nie dłużej jednak niż 6 miesięcy, powierza pełnienie jego obowiązków jednemu z jego zastępców. Art. 5. 1. Komendantem Głównym SK lub zastępcą Komendanta Głównego SK może być osoba, która: 1) posiada wyłącznie obywatelstwo polskie; 2) posiada nieposzlakowaną opinię; 3) nie była karana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe; 4) korzysta z pełni praw publicznych; 5) posiada wyższe wykształcenie; 6) spełnia wymagania określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych w zakresie dostępu do informacji stanowiących tajemnicę państwową, oznaczonych klauzulą ściśle tajne.
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 5 2. Funkcji Komendanta Głównego SK lub zastępcy Komendanta Głównego SK nie można łączyć z inną funkcją publiczną. 3. Komendant Główny SK lub zastępca Komendanta Głównego SK nie może pozostawać w stosunku pracy z innym pracodawcą oraz podejmować innego zajęcia zarobkowego poza służbą. 4. Komendant Główny SK lub zastępca Komendanta Głównego SK nie może być członkiem partii politycznej ani uczestniczyć w działalności tej partii lub na jej rzecz. Art. 6. 1. Do zakresu działania Komendanta Głównego SK należy w szczególności: 1) kierowanie prowadzonymi przez SK działaniami w zakresie ochrony życia i zdrowia ludzi oraz mienia, bezpieczeństwa i porządku publicznego na obszarze kolejowym w pociągach i innych pojazdach kolejowych; 2) analizowanie zagrożeń bezpieczeństwa na obszarze kolejowym; 3) nadawanie regulaminów organizacyjnych podległym komendzie głównej terenowym jednostkom SK; 4) organizowanie i określanie zasad szkolenia zawodowego funkcjonariuszy oraz pracowników SK; 5) sprawowanie nadzoru nad terenowymi organami SK oraz nad ośrodkami szkolenia; 6) udział w przygotowywaniu projektu budżetu państwa w zakresie dotyczącym SK, zgodnie z odrębnymi przepisami; 7) współdziałanie w zakresie realizowanych zadań z właściwymi państwowymi jednostkami wykonującymi transport kolejowy, ogranami jednostkek samorządu terytorialnego; 8) współpraca z Policją, Strażą Graniczną, Żandarmerią Wojskową, Inspekcją Transportu Drogowego, strażami miejskimi (gminnymi), organami kontroli skarbowej i organami celnymi. 2. Komendant Główny SK, drodze zarządzenia, określa regulamin służby. 3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, formy współdziałania SK z Policją, Strażą Graniczną, Żandarmerią Wojskową, Inspekcją Transportu Drogowego, strażami miejskimi (gminnymi), organami kontroli skarbowej i organami celnymi, uwzględniając w szczególności sprawy wymagające współdziałania, sposób wymiany informacji dotyczących spraw wymagających współdziałania i zasady koordynacji wspólnych przedsięwzięć, w celu zapewnienia koordynacji działań tych służb. 1. Terenowymi organami SK są; Art. 7.
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 6 1) komendant regionu, który kieruje właściwą komendą regionu; 2) komendant rejonu, który kieruje właściwą komendą rejonu; 3) komendant posterunku, który kieruje właściwym posterunkiem; 4) komendant ośrodka szkolenia, który kieruje ośrodkiem szkolenia. 2. Komendanta regionu powołuje i odwołuje Komendant Główny SK. Zastępców komendanta regionu powołuje i odwołuje Komendant Główny SK, na wniosek komendanta regionu. 3. W razie zwolnienia stanowiska komendanta regionu Komendant Główny SK, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie jego obowiązków, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, jednemu z zastępców lub wyznaczonemu funkcjonariuszowi. 4. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez komendanta regionu Komendant Główny SK, do czasu ustania przeszkody w sprawowaniu tej funkcji przez dotychczasowego komendanta, nie dłużej jednak niż na okres 6 miesięcy, powierza pełnienie jego obowiązków jednemu z zastępców lub wyznaczonemu funkcjonariuszowi. 5. Komendanta rejonu i komendanta posterunku powołuje i odwołuje Komendant Główny SK, na wniosek komendanta regionu. 6. W razie zwolnienia stanowiska komendanta rejonu lub komendanta posterunku właściwy komendant regionu, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie jego obowiązków, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, jednemu z zastępców lub wyznaczonemu funkcjonariuszowi. 7. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji komendanta rejonu lub posterunku, właściwy komendant regionu, do czasu ustania przeszkody w sprawowaniu tej funkcji przez dotychczasowego komendanta, nie dłużej jednak niż 6 miesięcy, powierza pełnienie jego obowiązków jednemu z zastępców lub wyznaczonemu funkcjonariuszowi. 8. Komendanta ośrodka szkolenia powołuje i odwołuje Komendant Główny SK. 9. W razie zwolnienia stanowiska komendanta ośrodka szkolenia Komendant Główny SK, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie jego obowiązków, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, wyznaczonemu funkcjonariuszowi. 10. Komendanci regionów, rejonów, posterunków i ośrodków szkolenia są przełożonymi wszystkich podległych im funkcjonariuszy i pracowników. Art. 8. 1. Komendant Główny SK wykonuje swoje zadania przy pomocy podległego mu urzędu Komendy Głównej Straży Kolejowej, zwanej dalej Komendą Główną SK. 2. Siedzibą Komendy Głównej jest miasto stołeczne Warszawa.
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 7 3. Komendanci regionów, rejonów, posterunków i ośrodka szkolenia wykonują swoje zadania przy pomocy podległych im urzędów komend regionów, rejonów, posterunków i ośrodków szkolenia. 4. Tworzy się 16 komend regionów Straży Kolejowej, działających w granicach województwa, zgodnie z podziałem administracyjnym RP, ustalając dla nich następujące siedziby oraz zasięg terytorialny: 1) Komenda Regionu Straży Kolejowej z siedzibą w Warszawie w granicach województwa mazowieckiego; 2) Komenda Regionu Straży Kolejowej z siedzibą w Białymstoku w granicach województwa podlaskiego; 3) Komenda Regionu Straży Kolejowej z siedzibą w Lublinie w granicach województwa lubelskiego; 4) Komenda Regionu Straży Kolejowej z siedzibą w Przemyślu w granicach województwa podkarpackiego; 5) Komenda Regionu Straży Kolejowej z siedzibą w Krakowie w granicach województwa małopolskiego; 6) Komenda Regionu Straży Kolejowej z siedzibą w Kielcach w granicach województwa świętokrzyskiego; 7) Komenda Regionu Straży Kolejowej z siedzibą w Katowicach w granicach województwa śląskiego; 8) Komenda Regionu Straży Kolejowej z siedzibą w Gdańsku w granicach województwa pomorskiego; 9) Komenda Regionu z siedzibą w Olsztynie w granicach województwa warmińsko-mazurskiego; 10) Komenda Regionu Straży Kolejowej z siedzibą we Wrocławiu w granicach województwa dolnośląskiego; 11) Komenda Regionu Straży Kolejowej z siedzibą w Opolu w granicach województwa opolskiego; 12) Komenda Regionu Straży Kolejowej z siedzibą w Poznaniu w granicach województwa wielkopolskiego; 13) Komenda Regionu Straży Kolejowej z siedzibą w Bydgoszczy w granicach województwa kujawsko-pomorskiego; 14) Komenda Regionu Straży Kolejowej z siedzibą w Łodzi w granicach województwa łódzkiego; 15) Komenda Regionu Straży Kolejowej z siedzibą w Szczecinie w granicach województwa zachodniopomorskiego; 16) Komenda Regionu Straży Kolejowej z siedzibą w Zielonej Górze w granicach województwa lubuskiego. 5. Tworzy się Ośrodek Szkolenia Zawodowego Straży Kolejowej oraz Hodowli i Tresury Psów Służbowych w Zbąszyniu oraz ośrodki szkolenia zawodowego w Przemyślu i Iławie, zwane dalej ośrodkami szkolenia.
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 8 Uwaga: art. 8 do ponownego sprawdzenia. Art. 9. W postępowaniu administracyjnym w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji SK, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, organami wyższego stopnia są: 1) w stosunku do komendanta regionu, komendanta ośrodka Komendant Główny SK; 2) w stosunku do komendanta rejonu i komendanta posterunku komendant regionu. Art. 10. Dzień 26 czerwca ustanawia się Świętem SK. Art. 11. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór i tryb nadawania jednostkom organizacyjnym sztandaru SK, 2) wzór odznak resortowych oraz szczegółowe warunki i tryb ich nadawania funkcjonariuszom - biorąc pod uwagę sposób identyfikacji służby i nadania symboli reprezentacyjnych. Art. 12. W zakresie określonym w przepisach odrębnych działalność duszpasterska w SK, prowadzona jest na podstawie porozumień Komendanta Głównego SK z przedstawicielami właściwego kościoła lub związku wyznaniowego. Art. 13. Koszty związane z funkcjonowaniem SK, pokrywane są z budżetu państwa. Rozdział 3 Zakres uprawnień Straży Kolejowej Art. 14. 1. W granicach zadań, o których mowa w art. 2, funkcjonariusze wykonują czynności operacyjno-rozpoznawcze i administracyjno-porządkowe w celu zapobiegania popełnieniu przestępstw, ich rozpoznania i wykrywania oraz prowadzą po-
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 9 stępowania przygotowawcze według przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm. 3) ). 2. SK wykonuje również czynności na polecenie sądu lub prokuratora w zakresie określonym w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego, ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 4) ), ustawie z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń oraz ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U., z późn. zm. 5) ). 3. Funkcjonariusze wykonują czynności tylko w zakresie właściwości SK i w tym zakresie przysługują im uprawnienia procesowe Policji, wynikające z przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego. 4. Funkcjonariusze podczas wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, mają obowiązek poszanowania godności ludzkiej oraz przestrzegania i ochrony praw człowieka niezależnie od jego narodowości, pochodzenia, sytuacji społecznej, przekonań politycznych lub religijnych albo światopoglądowych. Art. 15. 1. Funkcjonariusze wykonując czynności, o których mowa w art. 14 ust. 1 i 2, mają prawo: 1) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości; 2) zatrzymywania osób w trybie i przypadkach określonych w przepisach kodeksu postępowania karnego i innych ustawach; 3) zatrzymywania osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także mienia; 4) przeszukiwania osób i pomieszczeń w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego i innych ustaw; 5) dokonywania kontroli osobistej, a także przeglądania bagaży i sprawdzania ładunku na dworcach oraz w środkach komunikacji kolejowej, w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary; 6) zatrzymywania i kontroli środków transportu poruszających się na obszarze kolejowym i przyległym pasie gruntu w przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa przy użyciu tego środka transportu; 7) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach publicznych będących we właściwości działania SK; 8) nakładania grzywien, w drodze mandatu karnego, na zasadach określonych w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia; 9) kontroli punktów zbierania odpadów metali, a w przypadku stwierdzenia przyjęcia metali pochodzących z infrastruktury kolejowej bez zachowania wymogów określonych w przepisach o odpadach, przedkładanie właściwe- 3) 4) 5)
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 10 mu organowi SK wniosku o wystąpienie do właściwego organu o cofnięcie zezwolenia na prowadzenie tego punktu; 10) przebywania i poruszania się na gruntach bez uzyskiwania zgody ich właścicieli lub użytkowników oraz przechodzenia przez pola uprawne w czasie bezpośredniego pościgu, również z użyciem psa służbowego, jeżeli nie ma możliwości korzystania z dróg; 11) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego; wymienione instytucje i organy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielenia nieodpłatnie tej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa; 12) wydawania osobom poleceń określonego zachowania się, w granicach niezbędnych do wykonania czynności, o których mowa w pkt 1 6. 2. Osobie zatrzymanej na podstawie ust. 1 pkt 3 przysługują uprawnienia przewidziane dla osoby zatrzymanej w Kodeksie postępowania karnego. 3. Zatrzymywanie osób może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki okazały się bezcelowe lub nieskuteczne. 4. Osoba zatrzymana może być okazywana, fotografowana lub daktyloskopowana tylko wtedy, gdy jej tożsamości nie można ustalić w inny sposób. 5. Osobę zatrzymaną należy niezwłocznie poddać, w przypadku uzasadnionej potrzeby, badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej. 6. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1-6, powinny być wykonywane w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby, wobec której zostały podjęte. Rozdział 4 Użycie środków przymusu bezpośredniego Art. 16. 1. W razie niepodporządkowania się wydanym na podstawie prawa, poleceniom funkcjonariuszy oraz zagrożenia dla życia lub zdrowia własnego lub innej osoby, mogą oni używać następujących środków przymusu bezpośredniego: 1) fizycznych i technicznych środków służących do obezwładniania osób; 2) indywidualnych chemicznych środków obezwładniających; 3) psów służbowych; 4) pałek służbowych; 5) pocisków niepenetracyjnych, miotanych z broni palnej; 6) paralizatorów elektrycznych. 2. Funkcjonariusze mogą stosować jedynie środki przymusu bezpośredniego odpowiadające potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wydanym poleceniom.
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 11 3. Jeżeli środki przymusu bezpośredniego wymienione w ust. 1 okazały się niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie jest możliwe, funkcjonariusz ma prawo użycia broni palnej wyłącznie: 1) w celu odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność funkcjonariusza lub innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu; 2) przeciwko osobie niepodporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu, zdrowiu lub wolności funkcjonariusza albo innej osoby; 3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną funkcjonariuszowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej; 4) w celu odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na obiekty i urządzenia znajdujące się na obszarze kolejowym, których uszkodzenie lub unieruchomienie mogłoby spowodować bezpośrednie niebezpieczeństwo dla życia podróżnych lub katastrofę kolejową; 5) w celu odparcia zamachu na mienie, stwarzającego jednocześnie bezpośrednie zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności człowieka; 6) w celu odparcia gwałtownego, bezpośredniego i bezprawnego zamachu na konwój ochraniający osoby, dokumenty zawierające wiadomości stanowiące tajemnicę państwową, pieniądze albo inne przedmioty wartościowe; 7) w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1 6. 4. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni i nie może zmierzać do pozbawienia jej życia, a także narażać innych osób na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia. 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, dostosowane do sytuacji warunki i sposób postępowania przy użyciu broni palnej, uwzględniając ograniczenia w zakresie użycia broni palnej, a także sposób dokumentowania przypadków użycia broni palnej. Art. 17. Na sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w art. 15 ust 1 pkt 1-7 i art. 16 ust. 1-3, przysługuje zażalenie do miejscowo właściwego prokuratora w trybie przepisów Kodeksu postępowania karnego. Art. 18. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, uzbrojenie SK, rodzaje i sposób jego zakupu, przydziału i ewidencjonowania oraz przechowywania, w celu zapewnienia środków technicznych do wykonywania zadań służbowych oraz zabezpieczenia fizycznego i ewidencyjnego broni.
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 12 Rozdział 5 Służba w Straży Kolejowej Funkcjonariuszem może być osoba, która: Art. 19. 1) posiada wyłącznie obywatelstwo polskie; 2) posiada nieposzlakowaną opinię; 3) nie była karana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe; 4) korzysta w pełni z praw publicznych; 5) posiada co najmniej średnie wykształcenie; 6) posiada zdolność fizyczną i psychiczną do służby w formacjach uzbrojonych, podległych szczególnej dyscyplinie służbowej, której gotowa jest się podporządkować; 7) daje rękojmię zachowania tajemnicy stosownie do wymogów określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych. Art. 20. 1. Funkcjonariusz Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Centralnego Biura Antykorupcyjnego może być na własną prośbę przeniesiony do służby w SK, jeżeli wykazuje on szczególne predyspozycje do pełnienia tej służby. 2. Funkcjonariuszy, o których mowa w ust 1, do służby w SK przenosi, w porozumieniu odpowiednio z Komendantem Głównym Policji, Komendantem Głównym Straży Granicznej, Szefem Biura Ochrony Rządu, Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej, Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefem Agencji Wywiadu, Szefem Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Szefem Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Komendant Główny SK, za zgodą ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 3. Funkcjonariusz przeniesiony do służby w SK w trybie, o którym mowa w ust. 2, zachowuje ciągłość służby. 4. Funkcjonariuszowi przenoszonemu w trybie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje odprawa ani inne należności przewidziane dla funkcjonariuszy odchodzących ze służby. 5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób i tryb prowadzenia postępowania w stosunku do funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, uwzględniając szczególne kwalifikacje predestynujące do służby w SK, równorzędność okresów służby i stażu, należności oraz uzyskanych w dotychczasowych jednostkach kwalifikacji zawodowych z przewidzianymi w SK.
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 13 Art. 21. 1. Zdolność fizyczną i psychiczną do służby ustalają komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w drodze rozporządzenia, określa zasady oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby, a także tryb orzekania o tej zdolności oraz właściwość i tryb postępowania komisji lekarskich w tych sprawach. Art. 22. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady prowadzenia postępowań kwalifikacyjnych w stosunku do osób ubiegających się o przyjęcie do służby, w celu zapewnienia właściwej selekcji kandydatów i wyłonienia osób posiadających odpowiednie predyspozycje do służby w SK; 2) szczegółowe zasady oceny zdolności fizycznej i psychicznej osób ubiegających się o przyjęcie do służby i funkcjonariuszy, tryb i jednostki uprawnione do orzekania o tej zdolności, częstotliwość badań lekarskich i psychologicznych, wzory dokumentacji medycznej i psychologicznej, w celu zapewnienia właściwego stanu zdrowia fizycznego psychicznego pozwalającego na prawidłową i bezpieczną służbę w SK. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki odbywania szkolenia zawodowego funkcjonariuszy, w celu zapewnienia odpowiedniego przygotowania do wykonywania zadań służbowych. Art. 23. 1. Przed podjęciem służby funkcjonariusz składa ślubowanie według następującej roty: Ja, obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, świadom podejmowanych obowiązków funkcjonariusza Straży Kolejowej - ślubuję służyć wiernie Narodowi Polskiemu, mając zawsze na względzie interes Państwa Polskiego. Ślubuję ściśle przestrzegać zasad Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i obowiązującego porządku prawnego, chronić życie i zdrowie osób przebywających na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych, a także mienie, strzec ładu i porządku publicznego na obszarze kolejowym, a także na innym wyznaczonym mi terenie. Ślubuję sumiennie wykonywać powierzone mi zadania, przestrzegać dyscypliny służbowej, wykonywać rozkazy i polecenia przełożonych, dochować tajemnicy państwowej i służbowej, strzec dobrego imienia służby, honoru i godności, a także przestrzegać zasad etyki funkcjonariusza Straży Kolejowej. Ślubowanie może być również złożone z dodaniem słów: Tak mi dopomóż Bóg.
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 14 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, ceremoniał składania ślubowania, uwzględniając przebieg ceremoniału, terminy składania, osoby uprawnione do przyjmowania ślubowania oraz wzór aktu ślubowania, dla zapewnienia jednolitości ceremoniału i tworzenia więzi konsolidujących funkcjonariuszy. Rozdział 6 Przebieg służby Art. 24. 1. Stosunek służbowy funkcjonariusza powstaje w drodze mianowania na podstawie dobrowolnego zgłoszenia się do służby. 2. Początek służby funkcjonariusza liczy się od dnia określonego w decyzji o przyjęciu do służby i mianowaniu na stanowisko służbowe w SK. 3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, rodzaj i wzór legitymacji służbowej i innych dokumentów funkcjonariuszy, organy właściwe do ich wydawania oraz zasady dokonywania wpisów w tych dokumentach, w celu zapewnienia właściwej i jednolitej identyfikacji indywidualnej funkcjonariuszy oraz zabezpieczenia możliwości dokonywania nadużyć przez osoby do tego nieuprawnione, uwzględniając wymogi określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych. Art. 25. 1. Osobę zgłaszającą się do podjęcia służby w SK mianuje się funkcjonariuszem w służbie przygotowawczej na okres 3 lat. 2. Po upływie okresu służby przygotowawczej funkcjonariusz zostaje mianowany funkcjonariuszem w służbie stałej. 3. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi kwalifikacjami funkcjonariusza, Komendant Główny SK z urzędu albo na wniosek komendanta regionu, może skrócić mu okres służby przygotowawczej albo zwolnić go od jej odbywania. 4. W przypadku przerwy w wykonywaniu przez funkcjonariusza obowiązków służbowych trwającej łącznie dłużej niż 30 dni Komendant Główny SK może przedłużyć okres jego służby przygotowawczej. Art. 26. 1. Do mianowania funkcjonariusza na stanowisko służbowe, przenoszenia oraz zwalniania z tych stanowisk właściwi są przełożeni: Komendant Główny SK- w stosunku do podległych funkcjonariuszy, komendanci regionów - w stosunku do podległych funkcjonariuszy, komendanci ośrodków szkolenia - w stosunku do podległych funkcjonariuszy. 2. Od decyzji, o których mowa w ust. 1, funkcjonariuszowi przysługuje odwołanie do wyższego przełożonego oraz dochodzenia roszczeń na drodze sądowej.
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 15 3.Od decyzji, o których mowa w ust. 1, wydanych przez Komendanta Głównego SK przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Art. 27. 1. Czas pełnienia służby funkcjonariusza jest określony wymiarem jego obowiązków, z uwzględnieniem prawa do wypoczynku. 2. Czas pełnienia służby funkcjonariusza wynosi 40 godzin tygodniowo w przyjętym okresie rozliczeniowym nie przekraczającym trzech miesięcy. 3. W zamian za czas służby przekraczający normę określoną w ust. 2 funkcjonariuszowi przysługuje czas wolny od służby w tym samym wymiarze. 4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, rozkład czasu służby, tryb udzielania czasu wolnego w zamian za służbę w wymiarze przekraczającym 40 godzin tygodniowo, uwzględniając rodzaj i organizację służby, sposób pełnienia dyżurów domowych, właściwość przełożonych do określenia harmonogramu służby, okoliczności uzasadniające czas służby ponad ustawowy wymiar, jak również niezbędny czas na wypoczynek funkcjonariusza po służbie oraz sposób prowadzenia ewidencji czasu służby, w celu zapewnienia zgodności pragmatyki służbowej z przepisami prawa pracy. Art. 28. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki w zakresie wykształcenia i kwalifikacji zawodowych oraz stażu służby, jakim powinien odpowiadać funkcjonariusz na określonym stanowisku służbowym, uwzględniając rodzaj służby i stanowisk, jak również okresy zaliczane do stażu służby wskazujące na posiadanie odpowiedniego doświadczenia zawodowego, w celu stworzenia efektywnego systemu szkoleń zawodowych funkcjonariuszy oraz systemu motywacyjnego w dążeniu do awansu zawodowego. Art. 29. 1. Funkcjonariusz podlega okresowemu opiniowaniu służbowemu. 2. Funkcjonariusza zapoznaje się z opinią służbową w ciągu 14 dni od jej sporządzenia. Może on w terminie 14 dni od zapoznania się z opinią wnieść odwołanie do wyższego przełożonego. 3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza opinii służbowej, szczegółowe zasady i tryb opiniowania funkcjonariuszy, uwzględniając przesłanki opiniowania i jego częstotliwości, kryteria brane pod uwagę przy opiniowaniu, właściwość przełożonych w zakresie wydawania opinii, tryb zapoznawania funkcjonariuszy z opinią służbową oraz tryb wnoszenia i rozpatrywania odwołań od opinii.
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 16 Art. 30. 1. Funkcjonariusz może być przeniesiony do pełnienia służby albo delegowany do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości z urzędu albo na własną prośbę. 2. Do przenoszenia i delegowania funkcjonariusza organami właściwymi są: Komendant Główny SK na terenie działania SK, komendant regionu na terenie działania komendy regionu, komendant ośrodka szkolenia na terenie działania ośrodka szkolenia. 3. Czas delegowania funkcjonariusza nie może przekraczać 6 miesięcy, a w uzasadnionych przypadkach 12 miesięcy. Art. 31. 1. Funkcjonariusza przenosi się na niższe stanowisko służbowe w razie wymierzenia kary dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe. 2. Funkcjonariusza można przenieść na niższe stanowisko w przypadkach: 1) orzeczenia przez komisję lekarską trwałej niezdolności do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku, jeżeli nie ma możliwości mianowania na stanowisko równorzędne; 2) nieprzydatności na zajmowanym stanowisku stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej; 3) nie wywiązywania się z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku, stwierdzone w okresie służby w dwóch kolejnych opiniach służbowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy; 4) likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego lub z przyczyn uzasadnionych potrzebami organizacyjnymi, gdy nie ma możliwości mianowania go na inne stanowisko równorzędne. 3. Funkcjonariusza można przenieść na niższe stanowisko służbowe również na jego prośbę. 4. Funkcjonariusza, który nie wyraził zgody na przeniesienie na niższe stanowisko z przyczyn określonych w ust. 2, zwalnia się ze służby. Art. 32. 1. Funkcjonariusza zawiesza się w czynnościach służbowych, na czas nie dłuższy niż 3 miesiące, w razie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego w sprawie o przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego. 2. Funkcjonariusza można zawiesić w czynnościach służbowych, na czas nie dłuższy niż 3 miesiące, w razie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego o przestępstwo nieumyślne ścigania z oskarżenia publicznego, jeżeli jest to celowe z uwagi na dobro postępowania lub dobro służby.
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 17 3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres zawieszenia w czynnościach służbowych można przedłużyć do czasu ukończenia postępowania karnego. 4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb zawieszania funkcjonariuszy w czynnościach służbowych przez przełożonych, uwzględniając organy uprawnione do zawieszania funkcjonariusza w czynnościach służbowych, tryb zaskarżania decyzji o zawieszeniu oraz przypadki uchylania lub wygaśnięcia decyzji o zawieszeniu funkcjonariusza w czynnościach służbowych przed ukończeniem postępowania karnego, w celu zapewnienia właściwego toku postępowań karnych oraz przestrzegania praw pracowniczych funkcjonariuszy. Art. 33. 1. Funkcjonariusz może być skierowany z urzędu lub na jego prośbę do właściwej komisji lekarskiej w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby, wynikających ze specyfiki służby. 2. Funkcjonariusz obowiązany jest poddać się badaniom zleconym przez komisję, w tym również badaniom specjalistycznym, psychologicznymi dodatkowym, a gdy zachodzi potrzeba obserwacji w zakładzie opieki zdrowotnej. Art. 34. 1. Funkcjonariuszowi tymczasowo aresztowanemu zawiesza się od najbliższego terminu płatności 50% ostatnio należnego uposażenia. 2. W razie umorzenia postępowania karnego lub uniewinnienia prawomocnym wyrokiem sądu, funkcjonariusz otrzymuje zawieszoną część uposażenia oraz obligatoryjne podwyżki tego uposażenia, wprowadzone w okresie zawieszenia, choćby umorzenie lub uniewinnienie nastąpiło po zwolnieniu funkcjonariusza ze służby, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy postępowanie karne umorzono z powodu przedawnienia lub amnestii, a także w razie warunkowego umorzenia postępowania karnego. Art. 35. 1. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w przypadkach: 1) orzeczenia trwałej niezdolności do służby przez komisję lekarską; 2) nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej; 3) wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby; 4) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe umyślne; 5) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa.
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 18 2. Funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadkach: 1) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby stałej, stwierdzonego w dwóch kolejnych opiniach, między którymi u- płynęło co najmniej 3 miesiące; 2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe inne niż określone w ust. 1 pkt 4; 3) powołania do innej służby państwowej, a także objęcia funkcji z wyboru w organach jednostek samorządu terytorialnego; 4) nabycia prawa do emerytury z tytułu osiągnięcia 35 lat wysługi emerytalnej; 5) gdy wymaga tego ważny interes służby; 6) niewyrażenia zgody na przeniesienie na niższe stanowisko służbowe z przyczyn określonych w art. 31 ust. 2; 7) rozformowania jednostki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełni służbę, lub zmniejszenia jej stanu etatowego, jeżeli przeniesienie funkcjonariusza do innej jednostki lub na niższe stanowisko nie jest możliwe; 8) upływu 12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby; 9) niezłożenia w terminie oświadczenia, o którym mowa w art. 10 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz.U. z 2006 r. Nr 216, poz. 1584); 10) dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na badanie lub obserwację w zakładzie opieki zdrowotnej, wyznaczone zgodnie z art. 33 ust. 1, chyba że skierowanie do komisji nastąpiło na prośbę funkcjonariusza; 11) popełnienia czynu o znamionach przestępstwa albo przestępstwa skarbowego, jeżeli popełnienie czynu jest oczywiste i uniemożliwia pozostawanie w służbie; 12) upływu 12 miesięcy zawieszenia w czynnościach służbowych, jeżeli nie u- stały przyczyny będące podstawą zawieszenia. 3. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w terminie do 3 miesięcy od dnia pisemnego zgłoszenia przez niego wystąpienia ze służby. 4. W przypadku wszczęcia lub prowadzenia postępowania dyscyplinarnego wobec funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 3, zwolnienie ze służby następuje w terminie do 6 miesięcy od dnia pisemnego zgłoszenia wystąpienia ze służby. 5. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 7 zwolnienie następuje po upływie 6 miesięcy, a w przypadku służby przygotowawczej po upływie 3 miesięcy od dnia podjęcia decyzji o likwidacji jednostki organizacyjnej, jej rozformowania lub zmniejszenia stanu etatowego. Art. 36. Stosunek służbowy wygasa w przypadku śmierci funkcjonariusza.
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 19 Art. 37. 1. Uchylenie lub stwierdzenie nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby z powodu jej niezgodności z prawem stanowi podstawę do przywrócenia do służby na stanowisko równorzędne. 2. Jeżeli zwolniony funkcjonariusz w ciągu 7 dni od przywrócenia do służby nie zgłosi pisemnie gotowości jej podjęcia, stosunek służbowy ulega rozwiązaniu. Przepis art. 35 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 3. Prawo do uposażenia powstaje z dniem podjęcia służby, chyba że po zgłoszeniu się do służby zaistniały okoliczności usprawiedliwiające niepodjęcie tej służby. 4. Funkcjonariuszowi przywróconemu do służby przysługuje za okres pozostawania poza służbą świadczenie pieniężne równe uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem, nie więcej jednak niż za okres 6 miesięcy i nie mniej niż za 1 miesiąc. 5. W zakresie innych praw niż określone w ust.1-4, wynikających ze stosunku służbowego, uzależnionych od nieprzerwanej służby, okres za który przyznano świadczenie pieniężne, uważa się za równorzędny ze służbą. Okresu pozostawania poza służbą nie uważa się za przerwę w służbie, której skutkiem byłaby utrata uprawnień. Art. 38. 1. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 1, 2 i 5 oraz ust. 2 pkt 1 i 3 7 nie może nastąpić przed upływem 12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby, chyba że funkcjonariusz zgłosi pisemne wystąpienie ze służby. 2. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 35 ust. 2 pkt 5 może nastąpić po zasięgnięciu opinii związku zawodowego. Art. 39. 1. Funkcjonariusza nie można zwolnić ze służby w okresie ciąży i w czasie urlopu macierzyńskiego, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 35 ust. 1 pkt 3 i 4, ust. 2 pkt 2, 3, 5 i 7 oraz ust. 3. 2. W razie zwolnienia funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 35 ust. 2 pkt 5 i 7, przysługuje mu uposażenie do końca urlopu macierzyńskiego. 3. Funkcjonariuszowi zwolnionemu na podstawie art. 35 ust. 2 pkt 5 i 7 w czasie urlopu wychowawczego przysługują do końca okresu, na który ten urlop został udzielony: 1) świadczenia pieniężne, wypłacane na zasadach obowiązujących przy wypłacaniu zasiłku wychowawczego; 2) inne uprawnienia przewidziane dla pracownic zwalnianych z pracy w czasie urlopu wychowawczego z przyczyn dotyczących zakłady pracy.
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 20 Art. 40. 1. Funkcjonariuszy zwalnia ze służby właściwy przełożony, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Komendant Główny SK zwalnia ze służby funkcjonariuszy: 1) posiadających stopnie oficerskie; 2) którym wymierzono karę dyscyplinarnego wydalenia ze służby; 3) w przypadkach określonych w art. 35 ust. 2 pkt 5. Art. 41. 1. Funkcjonariusz, który został zwolniony ze służby, otrzymuje niezwłocznie świadectwo służby oraz na swój wniosek opinię o służbie. 2. Funkcjonariusz może żądać sprostowania świadectwa służby oraz odwołać się do wyższego przełożonego od opinii o służbie w terminie 7 dni od dnia otrzymania opinii. Art. 42. Komendant Główny SK określi, w drodze zarządzenia, sposób prowadzenia przez przełożonych dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem służbowym funkcjonariuszy, sposób prowadzenia akt osobowych oraz wzory dokumentów w tych sprawach w zakresie nieuregulowanym innymi przepisami wydanymi na podstawie ustawy. Zarządzenie powinno określić sposób zakładania akt osobowych funkcjonariuszy, rodzaje gromadzonych w nich dokumentów oraz sposób ich ewidencjonowania, w celu zapewnienia jednolitości prowadzenia tej dokumentacji i jej zgodności z przepisami prawa pracy. Rozdział 7 Korpusy i stopnie Straży Kolejowej Art. 43. Ustanawia się korpusy i stopnie SK w następującym porządku: 1) w korpusie oficerów SK: a) główny inspektor SK, b) nadinspektor SK, c) inspektor SK, d) młodszy inspektor SK, e) podinspektor SK, f) starszy adiunkt SK, g) adiunkt SK,
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 21 h) młodszy adiunkt SK; 2) w korpusie podoficerów SK: a) starszy przodownik SK, b) przodownik SK, c) starszy strażnik SK; 3) w korpusie szeregowych SK: a) strażnik SK, b) strażnik praktykant SK. Art. 44. 1. Na stopnie w korpusie szeregowych i w korpusie podoficerów SK, mianuje przełożony, o którym mowa w art. 26 ust. 1. 2. Na pierwszy stopień oficerski oraz na stopnie głównego inspektora SK i nadinspektora SK mianuje minister właściwy do spraw wewnętrznych. Na pozostałe stopnie oficerskie mianuje Komendant Główny SK. Art. 45. Podoficerem SK może być mianowany funkcjonariusz, który spełnia warunki określone w art. 19, ukończył szkolenie podstawowe oraz złożył egzamin podoficerski. Art. 46. Na pierwszy stopień oficerski może być mianowany funkcjonariusz, który spełnia warunki określone w art. 19, posiada wykształcenie wyższe, ukończył szkolenie oficerskie oraz złożył egzamin oficerski. Art. 47. 1. Mianowanie na kolejny wyższy stopień następuje stosownie do zajmowanego stanowiska służbowego oraz w zależności od opinii służbowej. Nadanie tego stopnia nie może jednak nastąpić wcześniej niż po odsłużeniu w dotychczasowym stopniu: 1) strażnika praktykanta SK - 1 roku; 2) strażnika SK - 1 roku; 3) starszego strażnika SK - 1 roku; 4) przodownika SK - 1 roku; 5) starszego przodownika SK - 1 roku; 6) młodszego adiunkta SK - 2 lat; 7) adiunkta SK - 2 lat; 8) starszego adiunkta SK - 3 lat;
Liczba stron : Błąd! Nieznany argument przełącznika. Data : Błąd! Nieznany argument 22 9) podinspektora SK - 3 lat; 10) młodszego inspektora SK - 4 lat; 11) inspektora SK - 4 lat. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw wewnętrznych, na wniosek Komendanta Głównego SK, może mianować każdego funkcjonariusza na wyższy stopień z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 45 i art. 46. Art. 48. 1. Stopnie określone w art. 43 są dożywotnie. 2. Funkcjonariusze zwolnieni ze służby mogą używać posiadanych stopni, z dodatkiem określenia w stanie spoczynku. 3. Utrata stopnia następuje w razie: 1) utraty obywatelstwa polskiego; 2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych; 3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności za przestępstwo popełnione z niskich pobudek. Art. 49. 1. O obniżeniu lub utracie stopnia w przypadkach określonych w ustawie orzeka organ właściwy do mianowania na ten stopień, z tym że o utracie pierwszego stopnia oficerskiego, stopnia głównego inspektora SK i stopnia nadinspektora SK decyduje minister właściwy do spraw wewnętrznych. 2. O pozbawianiu stopnia oficerskiego decyduje Komendant Główny SK. Art. 50. 1. Funkcjonariuszowi przywraca się stopień w razie uchylenia: 1) prawomocnego skazania na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych; 2) prawomocnego skazania pozbawienia wolności za przestępstwo popełnione z niskich pobudek; 3) decyzji, na podstawie której nastąpiło pozbawienie stopnia; 4) kary dyscyplinarnej obniżenia stopnia. 2. Decyzje o przywróceniu stopnia oficerskiego podejmuje Komendant Główny SK. W pozostałych przypadkach decyzję o przywróceniu stopnia podejmuje przełożony właściwy do mianowania na ten stopień.