I NIEDZIELA ADWENTU 29.11.2009 numer 48(471)/2009 WWW.DOBRYPASTERZ.PL ISSN 1898-6110 TYGODNIK PARAFII NA OGRODACH W POZNANIU Ewangelicznie Kochaj i... Od pierwszej niedzieli adwentu rozpocznie się nowy rok duszpasterski, którego hasło brzmi "Bądźmy świadkami Miłości". Tenże program składa się z trzech zasadniczych punktów. Pierwszy zachęca nas do otwarcia się na Boga, który jest Miłością. Drugi mówi o rozbudzeniu dynamizmu ewangelizacyjnego. Kościół jest ze swej natury misyjny i każdy z nas powinien o tym pamiętać. Trzeci punkt to budowanie solidarności społecznej. Episkopat Polski zachęca w tym punkcie byśmy żyli "dla wszystkich" i "z wszystkimi". Zachęta do wyciągnięcia pomocnej dłoni w kierunku tych wszystkich, którzy tej naszej pomocy potrzebują. "Bądźmy świadkami Miłości". Jezus jest obrazem Miłości Boga a my wszyscy jesteśmy jego uczniami. "W śmierci Jezusa na krzyżu dokonuje się zwrócenie Boga przeciwko samemu sobie, poprzez które ofiarowuje siebie, aby podnieść człowieka i go zbawić - jest to miłość w swej najbardziej radykalnej formie. Spojrzenie skierowane na przebity bok Chrystusa, o którym mówi św. Jan Okiem redaktora I duż o i mało (por. 19,37), zawiera to, co było punktem wyjścia Encykliki: "Bóg jest miłością" (1 J 4,8)". Wychodząc od tego możemy powiedzieć czym jest miłość. Poczynając od tego spojrzenia, chrześcijanin znajduje drogę swego życia i swojej miłości" (Deus Caritas est, 12). Miłość, o której jest mowa w programie "Bądźmy świadkami Miłości" pisana jest z dużej litery, a więc chodzi tutaj o Miłość pochodzącą z "góry" to jest od Boga. Miłość pochodząca od Boga nie czyni różnic między ludźmi. Jest ona otwarta na jednych i drugich. Bo przecież czytamy w Piśmie Świętym, że "Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim" (1 J 4,16). Święty Jan wskazuje nam na Boga, który jest Miłością, a z drugiej strony możemy dostrzec powołanie człowieka do Miłości. Trzeba nam na nowo odkrywać Miłość, którą jest Bóg. Miłujmy się wzajemnie, tak jak Bóg nas miłuje. Kiedy będziemy żyć według Bożej Miłości będziemy mogli powiedzieć za świętym Augustynem: "Kochaj rób co chcesz, tylko tyle, albo aż tyle". Diakon Dominik Drogi Czytelniku. Trzymasz w swoich dłoniach naszą parafialną gazetę. Jestem ciekawy co sobie myślisz, co czujesz? Może wyraziłeś swoje zdanie w ankiecie, a może nie. Może wziąłeś ją bo dają. Nie wiem. Wiem natomiast próbując spojrzeć obiektywnie i postawić siebie w roli czytelnika, że nasza gazeta, która ukazuje się od 9 lat jest swoistym fenomenem z czego możemy jako parafia być dumni. Kiedy dzisiaj w I niedzielę Oczekiwanie powtórnego przyjścia Chrystusa Ten dzień Jezus powiedział do swoich uczniów: "Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie. Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym". Łk 21,25-28.34-36 adwentu świętujemy swoje 9 urodziny to chcemy być Bogu wdzięczni za to dzieło. To po pierwsze. Po drugie chcemy podziękować Wam Drodzy Czytelnicy. Bez Was gazeta nie ma racji bytu. Dziękujemy, że nas czytacie, że wyrażacie swoje opinie na temat naszego tygodnika. Dziękujemy, także za Wasze ofiary, które systematycznie wrzucacie do koszyczka. Chciałbym podziękować tym, którzy tworzą naszą Dobrą Nowinę. Wszystkim zaangażowanym, wszystkim piszącym artykuły. Zdaję sobie sprawę, że czasami jest ciężko znaleźć czas, napisać, podzielić się swoją refleksją na dany temat. Tym bardziej dziękuję. Chcę życzyć Wam i sobie, aby nasza gazeta się nieustannie rozwijała. Ale pod jednym warunkiem: aby nie straciła z horyzontu Tego kto jest Najważniejszy, bo bez Jezusa wszelkie nawet najwspanialsze teksty, które umieścimy i przeczytamy będą słowem dla słowa. A przecież tytuł zobowiązuje. Zatem czytaj nas z pasją i żyj z pasją. Tego Wam i sobie życzę. ks. Wojtek
2 Rekolekcje /1/ Droga donikąd Jezu - mój Najdroższy Przyjacielu! W Tobie chcę pokładać nadzieję w każdej chwili mego życia. Wszystko, co mam i czym jestem mam od Ciebie. Wielu mam bliskich, wielu przyjaciół tych, których lubię i tych, których kocham. I tych najbliższych i najdroższych. A jednak jest w moim sercu obszar niedostępny dla nich wszystkich. Jest w moim sercu miejsce, które zostawiłeś sobie wyłącznie dla siebie. Tylko TY i ja. I wiem, że mimo całego ogromu miłości, którą noszę w sobie do nich i czuję w sobie od nich, przyjdzie taki dzień, w którym zostaniemy tylko TY i ja. Chcę, aby ta droga, która mi została do spotkania z TOBĄ coraz bardziej nas jednoczyła. Chcę rzucić się wtedy w Twe Kochające Ramiona bez pamięci. Nie chcę być jak te nieroztropne niewiasty, które w swej głupocie nie pamiętały o oliwie do lamp. Dałeś mi rozum i wolną wolę i obym dobrze z nich skorzystała. Wybierać codziennie od nowa Ciebie! W radościach i trudach codziennego dnia. Wtedy, gdy się śmieję i wtedy, gdy mi smutno. Wtedy, gdy jestem zadowolona i wtedy, gdy mnie wszyscy denerwują. Wiem, że jesteś zawsze ze mną, nawet wtedy, gdy tego nie czuję. Tylko w TO- BIE me serce się uspokaja i może znieść wszystko. Bez Ciebie droga życia jest drogą donikąd. Wiem to od dawna! Dziękuję Ci Jezu za Twoją miłość i przyjaźń. Dziękuję za wszystko, co mnie w życiu spotkało.za chwile cudowne i bardzo trudne, bo wszystko to mnie przybliża do Ciebie Przyjacielu mój. EB Ewangelia za tydzieñ Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei i kraju Trachonu, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni. Obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów, jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza: "Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego; każda dolina niech będzie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte niech staną się prostymi, a wyboiste drogami gładkimi. I wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże". Łk 3,1-6 Pierwsze czytanie (Jr 33,14-16) Psalm responsoryjny (Ps 25) Śpiew przed Ewangelią Czytania na tydzień NIEDZIELA Pan mówi: "Oto nadchodzą dni, kiedy wypełnię pomyślną zapowiedź, jaką obwieściłem domowi izraelskiemu i domowi judzkiemu. W owych dniach i w owym czasie wzbudzę Dawidowi potomka sprawiedliwego; będzie on wymierzał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W owych dniach Juda dostąpi zbawienia, a Jerozolima będzie mieszkała bezpiecznie. To zaś jest imię, którym ją będą nazywać: "Pan naszą sprawiedliwością"". REFREN: Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę Daj mi poznać, Twoje drogi, Panie, naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami. Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń, Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję. Dobry jest Pan i prawy, dlatego wskazuje drogę grzesznikom. Pomaga pokornym czynić dobrze, pokornych uczy dróg swoich. Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski dla strzegących Jego praw i przymierza. Bóg powierza swe zamiary tym, którzy się Go boją, i objawia im swoje przymierze. Drugie czytanie (1 Tes 3,12-4,2) Bracia: Pan niech pomnoży liczbę waszą i niech spotęguje waszą wzajemną miłość dla wszystkich, jaką i my mamy dla was; aby serca wasze utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi. A na koniec, bracia, prosimy i zaklinamy was w Panu Jezusie: według tego, coście od nas przejęli w sprawie sposobu postępowania i podobania się Bogu i jak już postępujecie, stawajcie się coraz doskonalszymi! Wiecie przecież, jakie nakazy daliśmy wam przez Pana Jezusa. Okaż nam, Panie, łaskę swoją, i daj nam swoje zbawienie. Sms do Pana Boga CNawet gdybyś podał dzień i godzinę Twojego powtórnego przyjścia, niektórzy pewnie nie wpisaliby ich do kalendarza. Pozostaje zatem być czujnym i wyczulonym na znaki, żeby Ciebie nie przegapić. md poniedziałek: św. Andrzeja, Apostoła; Rz 10,9-18; Ps 19; Mt 4,18-22; wtorek: Iz 11,1-10; Ps 72; Łk 10,21-24; środa: Iz 25,6-10a; Ps 23; Mt 15,29-37; czwartek: Iz 26,1-6; Ps 118; Mt 7,21.24-27; piątek: Iz 29,17-24; Ps 27; Mt 9,27-31; sobota: Iz 30,19-21.23-26; Ps 147; Mt 9,35-10,1.5.6-8. Opracowanie Iwona Szymańska
JUBILACI I SOLENIZANCI Na dziewiąte urodziny DN Byłem od początku "Dobra Nowina" zaczęła się ukazywać w pierwszą niedzielę adwentu, czyli w pierwszą niedzielę roku liturgicznego 2000. Z perspektywy czasu można tę zbieżność uznać za symboliczną: związanie z Kościołem, bo był to rok Jubileuszowy, a zwłaszcza związanie z bieżącą liturgią. Oba aspekty dają o sobie znać od początku istnienia pisma do dziś. Razem z liturgią Może to kogoś dziwić, ale za najważniejsze w "Dobrej Nowinie" uważam pierwsze dwie strony. Nawet, gdyby gazeta zawierała tylko tyle, a raczej aż tyle, spełniłaby swoje zadanie. Najwięcej przecież potrzeba nam wsłuchania się w Boże Słowo. Zawsze zachęcałem do przyjścia do kościoła chwilę przed Mszą św. i zapoznania się z czytaniami na daną niedzielę (oczywiście, tylko z czytaniami, a nie z całą gazetą, bo na to będzie czas w domu). Po Mszy św. można wracać do świętego tekstu, który stanie się przedmiotem naszej medytacji i inspiracji duchowej. Są też czytania na cały tydzień, choć już nie pełne teksty, ale wskazano miejsca, gdzie można je znaleźć w Biblii. Boję się, że właśnie te dwie najważniejsze strony przez niektóre osoby są pomijane; a one, podkreślam to mocno, są najważniejsze w gazecie. Razem z Kościołem "Dobra Nowina" zawiera w drugiej kolejności katechezę Kościoła. Przez nią możemy pogłębić wiedzę i wiarę. Katecheza ta bardzo często przylega do aktualnych spraw przeżywanych w Kościele np. tygodnie powołań, sprawa misji, postacie świętych przypadające w danym okresie, problemy teologiczne w ścisłym znaczeniu: jak niedawno o czasie, eschatologii. Współgramy też z ogólnopolskim programem duszpasterskim: "Otoczmy troską życie". Wiem, że dla wielu osób treści tej gazety są jedyną pisaną katechezą. Czujemy też w "Dobrej Nowinie" życie naszej konkretniej wspólnoty; nie tylko z racji istnienia na ostatniej stronie ogłoszeń parafialnych, ale mamy sprawozdania z różnych, nabożeństw, uroczystości, wykładów, koncertów, wycieczek, pielgrzymek, wakacji - wszystko naszych. Razem ze światem Renomowana gazeta musi też zajmować się współczesnymi problemami człowieka, dramatami, zagubieniami, osiągnięciami, a także kulturą w najszerszym tego słowa znaczeniu, problemami społecznymi, ogólnoludzkimi: jak przed tygodniem sprawa wojen na świecie, prześladowania chrześcijan. Ciekawa i nasza Dzisiaj ukazuje się 471 numer DN. Prawie każdy przeczytałem w całości. Spośród różnych tygodników katolickich wpierw chwytam DN i widzę, jakim torem i w jakim kierunku zmierza nasza gazeta. Widzę jak się rozwija, coraz bardziej dojrzewa i spełnia coraz lepiej swoją rolę. Mogę powiedzieć, że już wiele w życiu przeczytałem. Dlatego tym cenniejsze są dla mnie informacje, o których dowiaduję się z parafialnego tygodnika pierwszy raz, a przynajmniej z nowego punktu widzenia. Gratulacje W imieniu czytelników bardzo dziękuję całej Redakcji, a najbardziej Redaktorowi Naczelnemu Księdzu Wojciechowi oraz każdej osobie według jej wkładu. Chyba przed rokiem Redakcja ukazała nam (też na rocznicę) w pokazie multimedialnym cały proces tworzenia gazety. Wiem, że nie jest łatwym zadaniem pisanie na zadany temat, biorąc przy tym pod uwagę nie tylko to co "ja" chcę napisać, ale także co "ktoś" przeczyta w moich słowach, bo istnieje poczucie odpowiedzialności za słowo. Nie jest łatwo przyjść co tydzień na spotkanie, czy też przybyć na konkretną godzinę, aby gazetę rozdawać. Nie jest łatwo dotrzymać terminu przysłania artykułu. To ostatnie zresztą czytelnicy zaraz uchwycą, gdy w jakimś artykule zauważają liczne pomyłki, to czują, że tekst nie zdążył przejść przez korektę. Jednak "Dobra Nowina" to duże dobro zafundowane przez redaktorów i wydawcę. Stąd wielkie dzięki od duszpasterzy. Doceniamy wraz z parafianami Wasze chęci i Wasz trud. Cieszą nas także wszystkie inicjatywy pośrednio związane z gazetą, np. sprawienie parafianom jakiejś niespodzianki na różne gazetowe jubileusze, także za dzisiejszy prezent. Młodzi mają pomysły. Dziękujemy także za inicjatywy nie związane wprost z gazetą; np. budowanie żłóbka na Boże Narodzenie, czy Grobu Pańskiego na Święte Triduum. Całej Redakcji życzę dalszego zapału, pomysłów i mądrości pochodzącej od Ducha św. oraz przeżywania redakcyjnej wspólnoty, a Czytelnikom, aby korzystali z tych darów, a także wspierali radą, materialnie, a może i własnym zaangażowaniem. A kto pragnie odświeżyć w pamięci coś z przeszłości, to może wejść do Archiwum niekoniecznie biblioteki uniwersyteckiej, ale naszej strony internetowej www.dobrypasterz.pl o. Zbigniew Sujkowski 3 Jan z Damaszku Ostatni Doktor Przyszedł na świat około 650 r. w bardzo bogatej i znanej rodzinie mieszkającej w Damaszku. Jego dziadek - Mensur poddał miasto najeżdżającym je Arabom, zaś ojciec - Sarjun (Sergiusz) był osobą odpowiedzialną za finanse jednego z najpotężniejszych kalifów w historii Abd al-malika, a także pełnił funkcję logothety (cywilnego zwierzchnika ludności chrześcijańskiej na terenie Syrii). Właśnie w takim środowisku narodził się Jan z Damaszku, znany bardziej jako Jan Damasceński. Przyszły święty uczył się w najlepszych ówczesnych szkołach, a że był niezwykle zdolną osobą, przejął po swoim ojcu urząd logothety. Jednak w 705 r. musiał opuścić urząd, gdyż nowy władca - Al-Walid I reprezentował bardzo wrogą postawę wobec chrześcijan, doprowadzając do usunięcia wyznawców Chrystusa z państwowej administracji. Jan wraz z przyrodnim bratem Kosmasem (późniejszym biskupem Majumy koło Gazy) udali się do klasztoru św. Saby w pobliżu Jerozolimy, gdzie niedługo później zostali wyświęceni na kapłanów przez ówczesnego patriarchę - Jana V. Sam patriarcha szybko odkrył talent dawnego logothety i uczynił go swoim doradcą. Jan Damasceńskim wsławił się licznymi polemikami z ówczesnymi herezjami, a także z islamem. Największą walkę stoczył jednak z obrazoburcami - w tym czasie bowiem cesarze bizantyjscy ulegli wpływom teologów, którzy twierdzili, że sporządzanie obrazów jest niezgodne z przekazem c.d. na str. 7
4 Czym jest dla mnie adwent? "Adwent to okres oczekiwania na Boże Narodzenie. Teoretycznie ma pomagać w przygotowaniu się do tych Świąt, ale w praktyce niewiele różni się od reszty roku." "To okres uczestniczenia w rekolekcjach, wyciszenia, Mszy roratnich, które mnie naprawdę ujmują - kontrast ciemności i światła świec czy lampek." "Czas radosnego oczekiwania, który jednak (niestety) w praktyce nie różni się aż tak bardzo od pozostałej części roku". "Adwent to dla mnie przede wszystkim czas częstszego uczestniczenia we Mszach Świętych, szczególnie roratnich. Dzięki temu staram się lepiej przygotować na Narodziny Chrystusa" Adwent powienien być czasem skupienia, zatrzymania się, zadumy nad tym, czego, a raczej Kogo oczekujemy, szkoda, że zamyka się to jedynie w teoretycznych założeniach i pięknych zdaniach. Dla mnie to przede wszystkim kalendarz adwentowy i odliczanie do drzwiczek z datą 24. grudnia. Poza tym obowiązkowo znajdujący się na parapecie świecznik. Mamy potencjał Z siortą Małgorzatą Nowicką o jej pracy w szpitalu rozmawia Mateusz Bogacz Jak to się stało, że została siostra lekarzem? Najpierw skończyłam studia, dopiero potem wstąpiłam do zakonu. To jest pewien rodzaj powołania w powołaniu. Postanowiłam, że zostanę lekarzem, gdy miałam trzy lata, powołanie zakonne odczytałam później. Dlaczego wybrała siostra specjalizację anestezjologa? Trudno powiedzieć, trochę przypadkowo, chociaż patrząc oczyma wiary trudno mówić o przypadku. Po studiach zaczęłam robić specjalizację z chorób wewnętrznych, potem wstąpiłam do zgromadzenia i trafiłam na placówkę do Poznania tu miałam możliwość specjalizowania się w anestezjologii i intensywnej terapii. Wkrótce potem dokończyłam także specjalizację z chorób wewnętrznych. Czy praca siostry jako lekarza różni się czymś od lekarza świeckiego? śpiączce. Noszę również trochę inny strój, bardziej w stylu zakonnym. Jak pacjenci reagują na siostrę jako lekarza? Zawsze pozytywnie. Nigdy nie spotkałam się z reakcją negatywną czy niechęcią. Dlaczego wybrała akurat zakon franciszkanek? Trudno odpowiedzieć na to pytanie. Myślę, że Pan Bóg mnie tak poprowadził. Siostry franciszkanki znałam wcześniej, jednak nie myślałam o takiej drodze życia. Po skończonych studiach, kiedy przyszło powołanie, po prostu wiedziałam, do jakiego zakonu pójdę. POCZ TEK pacjenta daje nadzieje na poprawę, o jego dalszym leczeniu nie może decydować czynnik ekonomiczny. Czy można wyróżnić jakieś główne postawy chorych wobec ich chorób? Wielu pacjentów buntuje się przeciwko temu, co ich spotkało, nie mogą się z tym pogodzić. Niektórzy zamykają się w sobie, nie dopuszczają do siebie pomocy z zewnątrz. Jeszcze inni negują cierpienie i chorobę. Zdarzają się też tacy pacjenci, którzy potrafią przyjąć cierpienie z pogodą ducha. Starają się oni pokreślić wartość cierpienia. Nie, w zasadzie jest taka sama. Czasami staram się włączyć pierwiastek duchowy podczas rozmów z pacjentami, jednak nie jest to zbyt często możliwe na naszym oddziale. Nasi pacjenci z reguły pozostają w Co chciałaby siostra zmienić w polskiej służbie zdrowia? Przede wszystkim organizację. Mamy potencjał, z którego nie potrafimy korzystać. Na tym bałaganie cierpią pacjenci. Takie zamieszanie jest niepotrzebne. Poza tym czynnik ekonomiczny powinien być przesunięty na dalszy plan. W całej procedurze leczenia za dużo mówi się o pieniądzach. Na pierwszym miejscu zawsze powinno być zdrowie pacjenta i etyka zawodowa. Jeżeli stan zdrowia Najbardziej ekstremalna sytuacja, jaka się siostrze przydarzyła? Nie mam takiej jednej. Wielu pacjenton chciałabym pomóc, ale uniemożliwiają to różnego rodzaju obciążenia, wynikające często z innych chorób. Nie można im pomóc mimo nowoczesnych technik. Zdarzają się także sytuację, kiedy własnie dzięki tym technikom pacjent przeżywa, a 10 lat temu nie miałby szans i nie moglibyśmy mu pomóc. Mimo to są sytuacje, kiedy odstępujemy od skomplikowanych operacji, którą pacjent by przeżył, ale jest zbyt duże ryzyko powikłań. Dotyczy to głównie osób w podeszłym wieku.
ADWENTU Roraty Przed wschodem dając jednocześnie słowa: "Jestem gotowy na Sąd Boży". Przed Soborem Watykańskim II odprawiano nawet tzw. Roraty stanowe - w poszczególne niedziele Adwentu, odpowiednio dla kobiet, panien, mężczyzn i kawalerów. Dawne zwyczaje przetrwały w nieco zmienionej formie do dziś. Podczas Mszy roratnich zapala się bowiem dodatkową 5 świecę - roratkę. Symbolizuje ona Maryję, która poprzedziła przyjście Chrystusa - podobnie jak jutrzenka wyprzedza wschód słońca. Obecnie roraty tak uroczyście odprawia się niemal wyłączne w Polsce - w innych krajach ta forma pobożności przyjęła się zdecydowanie słabiej. Najbardziej znane Msze roratnie odprawiane są w klasztorach dominikańskich, gdzie gromadzą się rzesze wiernych (w Poznaniu codziennie liczba uczestników liturgii o godz. 6 przy al. Niepodległości przekracza tysiąc). Na koniec trzeba rozwiązać jeszcze jedną zagadkę - skąd wzięła się nazwa "roraty". Odpowiedź wbrew pozorom jest łatwa, gdyż określenie to pochodzi z łacińskiego Introitu (modlitwy na początku Mszy w rycie klasycznym), który rozpoczyna się od słów: "Rorate coeli desuper" (co oznacza: "spuśćcie rosę niebiosa"). krl Żywoty Wielkiej wiary Ile legendy O życiu św. Cecylii wiadomo stosunkowo niewiele. Życiorys spisany został w V wieku, dlatego trudno dziś powiedzieć ile w tak dawnym przekazie jest prawdy, a ile legendy. Pewne jest jedynie, że zmuszono ją do poślubienia niejakiego Waleriana i że wraz z nim torturowana za wiarę poniosła śmierć męczeńską ok. 230. roku, dochowawszy ślubu czystości. W Kościele wspomina się ją 22 listopada. Przedstawiana często jako kobieta grająca na organach, harfie, czy też jako orantka. Powód, dla którego została patronką muzyki kościelnej - co stało się pod koniec średniowiecza - jest dość dziwny: zdecydowało o tym niezrozumienie fragmentu tekstu liturgicznego. Zbyt dosłownie odczytano jedną z antyfon oficjum brewiarzowego, śpiewaną w dniu jej wspomnienia: Cantantibus organis in corde suo soli Domino decantaba ("Śpiewającymi harfami w sercu swym opiewała tylko Pana"). Przyczyniła się ona do rozpowszechnienia wizerunku świętej grającej na instrumencie przypominającym organy. Adwent kojarzy mi się w sposób nieodłączny z Mszą Świętą roratnią. Zanim wzejdzie słońce, do kościołów płyną setki ludzi na spotkanie z Matką czekająca na narodziny Boga. Trudno w sposób jednoznaczny określić czas powstania rorat. Już św. Augustyn opisywał w V w., że przed Bożym Narodzeniem odprawia się nabożeństwa ku czci Maryi. Wynikało to z tego, że w dawnym kalendarzu liturgicznym w środku adwentu (18. grudnia) przypadało święto Zwiastowania Pańskiego. Tę formę pobożności propagowali szczególnie benedyktyni i to prawdopodobnie za ich pośrednictwem trafiła ona do Polski. Pierwsze wzmianki o specjalnej formie kultu Matki Bożej w naszym kraju łączą się z panowaniem Bolesława Chrobrego. Jednak sama nazwa jak i specjalny formularz Mszy Świętej wotywnej o Najświętszej Maryi Pannie pojawił się dopiero w XIII w. i to w Poznaniu (za panowania Przemysła II). Z Wielkopolski zwyczaj przeniósł się do Krakowa, gdzie Mszę roratnią odprawiano na Wawelu. Kronikarze podają, że na królewskim wzgórzu gromadziły się rzesze wiernych, reprezentujące wszystkie stany państwa. Można więc było spotkać króla, duchowieństwo, senatorów, szlachtę, rycerzy, mieszczan i chłopów. Na rozpoczęcie Mszy Świętej władca i przedstawiciele poszczególnych stanów zapalali jedną z siedmiu świeczek na wielkim świeczniku wypowiaczy, będę barbarzyńcą [to jest będę uchodził za człowieka nie mówiącego po grecku] dla przemawiającego, a przemawiający barba rzyńcą dla mnie." Ef 5,18 ( ) napełnijcie się Duchem, przemawiając do siebie wzajemnie psalmami i hymnami, i pieśniami pełnymi ducha, śpiewając i wysławiając Pana w waszych sercach." Równocześnie Śpiew jest mi bardzo bliski. Towarzyszy mojej pracy i jest z nią nierozerwalnie związany. Zachęcam do wspólnego śpiewu wtedy, gdy uczymy się nowych pieśni, nowych melodii. Wierzę w siłę tego wszystkiego, co ra- Bliska muzyka Od tego czasu św. Cecylia patronuje tym wszystkim, którym bliska jest muzyka. Św. Cecylia żyła w czasach, kiedy słowa Chrystusa były żywe, tradycja ustna odgrywała podstawową rolę w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Oto kilka fragmentów pism Nowego Testamentu, które ukształtowały i przyczyniały się swą mocą do wielkiej wiary św. Cecylii - to one właśnie pozwoliły oddać życie za Chrystusa. Słowa te nie przestały być aktualne. Kol 3,16 "Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach." 1 Kor 14, 10-11 "Na świecie jest takie mnóstwo dźwięków, ale żaden dźwięk nie jest bez znaczenia. Jeżeli jednak nie będę rozumiał, co jakiś dźwięk znazem tworzymy. Na koniec głos oddaję żyjącej w XIX wieku ksieni opactwa Św. Cecylii w Solesmes, Cecile Bruyere: "[Słowo] jest równocześnie kantorem i śpiewem. Kantorem jedynym, który nadał głos całemu stworzeniu, ponieważ Bóg wszystko czyni przez swoje Słowo; i śpiewem niewyczerpanym, który my powtarzamy nieustannie." Katarzyna Sikorska-Wrembel
6 Wolontariat szpitalny W kieszonce słonko SPOTKANIA nej Zuzi, każdy z małych uczestników mógł się w niej odnaleźć, bo czy jest na świecie coś piękniejszego od słonecznych dziecięcych marzeń? 4 listopada zapisał się muzycznie w historii oddziału 3. Chłodnym jesiennym popołudniem pojawiła się na nim grupa wolontariuszy, chcąca podzielić się z maluchami radością, zebraną jeszcze podczas wakacji. W tym celu posłużyliśmy się piosenką, która przecież, jak mówi przysłowie, łagodzi obyczaje... 1. "Na raz, na dwa, świat za uszy dziś złap" To zdanie stało się mottem koncertu, które chcieliśmy przekazać dzieciakom. A czy jest na to lepszy sposób niż wspólna zabawa wśród kolorowych balonów? Zabawa, która choć na chwilę odsuwa w cień wszystkie smutki i pozwala uczynić świat bardziej bajkowym. 2. "My jesteśmy krasnoludki" Bajkowe skrzaty, które przeżywają niezwykłe przygody w wielu historiach dla dzieci. Pilnują tam swoich małych przyjaciół, bronią ich, pomagają zasnąć i znaleźć drogę do krainy zabawy. W tej piosence dzieci opuściły szpitalne mury i jako krasnoludki wspólnie z nami udały się do krainy pajacyków w krasnych czapkach. 3. "Bursztynek, bursztynek położę Ci na dłoni, gdy spojrzysz przez niego mój uśmiech Cię dogoni" Dzielenie się uśmiechem to chyba najkrótsza i najtrafniejsza definicja, do jakiej można sprowadzić to środowe spotkanie. I mimo że pogoda za oknem była dżdżysta, a na trawnikach topniały resztki pierwszego w tym roku śniegu, nikt z obecnych nie mógł zaprzeczyć, że atmosfera na oddziale była w tym dniu wyjątkowo ciepła. 4. "Fartuch mały z kieszonką, w kieszonce słonko, a w główce marzeń 100" Choć ta piosenka stała się specjalną dedykacją dla roztańczo- 5. "Niech na niebie stanie tęcza malowana Twoją kredką" Ta piosenka stała się naszym muzycznym prezentem dla Tych, bez których życie na oddziale stałoby się szare i smutne, jak niebo w deszczowe dni. Za sprawą rodziców praca wolontariusza często staje się łatwiejsza i w ten sposób chcieliśmy im za to podziękować. Koncert minął, ale widok uśmiechów na twarzach maluchów został w pamięci i towarzyszy nam niezmiennie w trakcie kolejnych spotkań. Gosia Niewiadomska Od duszpasterza Większa moc Już za miesiąc Te słowa przyszły mi na myśl w nawiązaniu do pewnej reklamy, która pojawia się każdego roku niestety tuż po uroczystości Wszystkich Świętych. Jest jednak prawdą, że najbliższe Europejskie Spotkanie Młodych odbędzie się już za miesiąc w naszym mieście. To spotkanie nie jest dla mnie zupełną nowością, ponieważ miałem okazję uczestniczyć w tym wielkim przedsięwzięciu w Mediolanie na przełomie roku 1998/1999. Wtedy wikariuszem w mojej rodzinnej parafii w Środzie Wielkopolskiej był obecny diecezjalny duszpasterz młodzieży, czyli ks. Robert Korbik i on ten wyjazd zorganizował. Zanim to nastąpiło, przez dłuższy czas przeprowadzaliśmy różne akcje, by pobyt we Włoszech był możliwie tani. Rewanż Po tych dziesięciu latach będąc obecnie wikariuszem na poznańskim Żegrzu jestem jednym z organizatorów obecnego spotkania w parafii. Apeluję do was, parafianie z Ogrodów: nie bójcie się przyjmować młodych ludzi na noclegi! W spotkaniach Taize uczestniczy zawsze bardzo wielu Polaków. Dowodem na to są komunikaty, które mogłem usłyszeć dziesięć lat temu na peronach mediolańskiego metra - prośby, by odsunąć się od toru były przekazywane m.in. w języku polskim. Ludzie w wielu państwach zapewniali naszym rodakom noclegi, teraz my możemy im się w pewnym sensie za to zrewanżować. Nie wyobrażam sobie, by młodzi ludzie z całego świata nie znaleźli miejsc noclegowych w naszym mieście. Dzień sądu Znamy wszyscy słowa Jezusa, które skieruje do każdego z nas w dniu sądu: "Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili". Przyjmując młodzież do naszych domów na pewno na końcu naszego życia usłyszymy: "Byłem głodny, a daliście Mi jeść;byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie". Warto o tym pamiętać, może właśnie to nauczanie Jezusa zmobilizuje nas do gościny. To, co ważne Przygotowanie spotkania w parafiach oraz zorganizowanie noclegów jest ważne, ale również ważny jest udział młodych ludzi w tych dniach wspólnych modlitw. Zachęcam Was, młodzi parafianie, byście znaleźli po świętach czas na wspólne spotkania z rówieśnikami z całego świata na terenie targów poznańskich. Na pewno nic nie stracicie, a możecie tylko zyskać. Jezus uczy nas, że, /gdzie dwaj/ albo /trzej/ zebrani są w Jego imię, tam On jest pośród nich. W modlitwach tych będzie uczestniczyło tysiące młodych ludzi, więc cytowane przeze mnie słowa Chrystusa nabierają jeszcze większej mocy. Nasze miasto dostąpiło ogromnego zaszczytu stając się organizatorem tegorocznego Europejskiego Spotkania Młodych. Ze względu na wielką popularność tych spotkań w różnych państwach, taka sytuacja może się już nie powtórzyć. Tym bardziej więc zechciejmy dobrze się przygotować w naszych parafiach na te dni. Pomóżmy w organizacji, ale przede wszystkim sami zechciejmy w tym spotkaniu uczestniczyć. Ks. Paweł Czwojdrak
ROZMAITOŒCI Na 9 lat Drobne sprawy W służbie parafii 9 lat to dużo i mało. W wieku 9 lat rozpoczynamy świadome życie z Bogiem. Po raz pierwszy gości On w naszym sercu. Przyjmujemy go w komunii św. Mając 9 lat trochę inaczej postrzegamy już otaczający nas świat. Zaczynamy dostrzegać niuanse i zdajemy sobie sprawę, żę to wszystko co nas otacza nie jest takie proste. Czasami się już buntujemy, obrażamy, czasami nas coś wkurza. Ale jakby nie spojrzeć jesteśmy jeszcze dziećmi. Na taką, a nie inną prawdę nakłada się dzisiaj rzeczywistość 9 urodzin naszej gazety. Cóż powiedzieć. Trzeba nam stanąć w dziękczynieniu Bożej Opatrzności że pozwoliła doczekać tego dnia. Wstecz Oglądając się za siebie widzimy różne rzeczy. Niektórych się wstydzimy, z innych jesteśmy dumni. Tak to już jest. Ale cała mądrość w tym, aby z tej przeszłości wyciągnąć dobre wnioski na przyszłość. Niestety nasza ludzka kondycja czasami zawodzi i mimo świadomości niedoskonałości różnego rodzaju form pracy redakcji pewnych Astronomicznie Była sobie planeta rzeczy nie da się tak od razu zmienić. Trzeba oczywiście próbować i ufać, że przyjdzie czas kiedy pójdziemy kolejny krok do przodu, kiedy pewne naleciałości przeszłości pożegnamy. Teraźniejszość Jesteśmy tu i teraz z wielkim poszanowaniem przeszłości i tego co ona wniosła dobrego w rozwój naszej Dobrej Nowiny zastanawiam się nad naszą obecną kondycją. Pojawia się kilka pytań o nasze teraz? Pytania o misję jaką pełni gazeta dla naszej parafii i dla każdego z nas? Ale chyba trzeba postawić też pytanie o to czy jako redakcja Dobrej Nowiny rozpoznajemy znaki czasu do których zachęca nas Sobór Watykański II. Bo właśnie tylko w takim kluczu możemy jeszcze lepiej pełnić swoją misję tworząc nasz tygodnik. Ufam, że ankieta, którą przeprowadziliśmy ukaże nam też pewien obraz w jakim świecie żyją nasi czytelnicy. Osobiście uważałbym za swoją porażkę, gdyby nasza Dobra Nowiny stała się tylko pisaniem dla samego pisania i była tylko wydawana dlatego, że tak było kiedyś. Wiem może prowokuję, Któż z nas nie uczył się w szkole, że wokół Słońca krąży 9 planet, a najbardziej oddaloną jest Pluton? Otóż już nie. 24 sierpnia 2006 roku na Zgromadzeniu Międzynarodowej Unii Astronomicznej w Pradze ustalono nową definicję planety, według której ''jest to ciało niebieskie krążące po orbicie wokół Słońca, posiadające wystarczająco dużą masę, dzięki której zachowuje kształt kulisty oraz które oczyściło sąsiedztwo swojej orbity''. Co więcej stworzono też pojęcie planety karłowatej, które oznacza pewien rodzaj obiektu astronomicznego, posredni między planetami a małymi ciałami. I taka właśnie planetą karłowatą został nasz mały Pluton (oprócz niego w naszym układzie Słonecznym są jeszcze 4 takie planety). Zapewne zmartwiłoby to jego odkrywcę - amerykańskiego astronoma Clyde'a Tombaugha. Dziś możemy zatem powiedzieć, że Układ Słoneczny to Słońce, 8 planet, 5 planet karłowatych, 166 księżyców (niestety nasz nie jest wyjątkowy) i miliardy małych ciał niebieskich, w których wchodzą planetoidy, komety, satelity (według jednych niosące śmierć i zagrożenie - wystarczy obejrzeć parę filmów sensacyjnych, według drugich - piekne zjawska, których nie jesteśmy często świadkami). I tak za pomocą definicji "zabito" dziewiątą planetę, która żyła 76 lat (od 1930 r). Dominik Fąferek ale zależy mi na tym, abyśmy razem szli ku Jezusowi Chrystusowi, a gazeta ma nam w tym pomagać. Myślę, że chyba wszyscy się z tym zgodzimy zarówno redagujący gazetę jak i czytający. Dzisiaj padnie wiele dobrych i ciepłych słów pod adresem redakcji. Też się do tego przyłączam. Dziękuje wszystkim, którzy tworzyli przez te 9 lat naszą gazetę. Tym wszystkim księżom, którzy wraz z zespołem ludzi włożyli wiele czasu i sił, żeby gazeta istniała. Dziękuje wszystkim ludziom świeckim zaangażowanym na przestrzeni 9 lat w pisanie do Dobrej Nowiny. No i oczywiście dziękuję osobą, które teraz redagują nasz tygodnik. Jako redaktor naczelny chciałbym przeprosić - proszę nie odebrać tego jako gest, że tak wypada - swoich współpracowników i Was drodzy czytelnicy, że nie zawsze gazeta spełnia wymagania wszystkich. Za brak aktualizacji, za niewysłuchiwanie krytycznych uwag, za to że nie zawsze gazeta jest dostępna przed kościołem. Zdaję sobie z tego sprawę i czuję się za to odpowiedzialny. Kiedy podejmowałem redagowanie naszej gazety nie myślałem, że tak z pozoru drobne sprawy wpływają na całość. Ktoś pomyśli po co to piszę? Po to żeby ukazać, że to jest nasze wspólne. A także po to, że prawda wyzwala. Nie chcę być odebrany jako redaktor użalający się nad swoją niedolą, nie oto chodzi. Ale chcę pokazać, że jest to rzeczywistość złożona. Nie mam zamiaru zniechęcać, ale tylko właśnie pokazanie pełnego - na tyle na ile się oczywiście do - obrazu może spowodować, że pójdziemy dalej z nadzieją na coraz lepszą gazetę. Przyszłość Z nadzieją patrzę w przyszłość. Mam kilka marzeń i wierzę, że z Nim Jezusem Chrystusem, uda się wszystkiego dokonać. Bo przecież moc w słabości się doc.d. na str. 8 7 Ostatni Doktor c.d. ze str. 3 biblijnym ( tym samym doprowadzili do gwałtownej akcji niszczenia dorobku kilku ostatnich pokoleń). Święty prowadził również ożywioną działalność duszpasterską i pisarską - jest autorem hymnów na cześć Matki Boskiej, a także używanego do dnia dzisiejszego w liturgii bizantyjskiej podczas nocnego nabożeństwa paschalnego kanonu na dzień Zmartwychwstania Pańskiego. Jan Damasceński zmarł prawdopodobnie ok. 750 r. w macierzystym klasztorze. Jego kult rozwinął się niezwykle szybko - tak, iż celę świętego zamieniono na kaplicę, do której udawały się liczne pielgrzymki (zwłaszcza z Jerozolimy). Około 1400 roku jego relikwie przeniesiono do Konstantynopola, jednak zaginęły one po zdobyciu miasta przez Turków Osmańskich w 1453 r. Zostawił po sobie wielkie dzieła, na szczególną uwagę zasługuje zwłaszcza "O wierze chrześcijańskiej", która to pozycja była podsumowaniem dotychczasowej nauki Ojców Kościoła, podsumowaniem, jakiego nikomu wcześniej nie udało się dokonać. Sukces polegał na nowatorskim podejściu do tematu, bowiem Jan podzielił książkę na trzy części: dialektykę (filozoficzny wstęp do dogmatyki), historię herezji (z której czerpiemy niezwykle cenne informacje m.in. o początkach islamu) i część trzecią, w której autor omówił wszystkie prawdy wiary na podstawie pism patrystycznych. Właśnie to monumentalne dzieło przyniosło z czasem świętemu nadany przez papież Leona XIII w 1902 r. zaszczytny tytuł ostatniego z Ojców Kościoła Wschodniego. Jan Damasceński jest patronem farmaceutów, malarzy ikon oraz obrazów świętych. Przedstawia się go najczęściej w momencie, gdy anioł uzdrawia go, przykładając rękę, którą (zgodnie legendą) obciął mu cesarz bizantyjski Leon. Atrybutami zaś Jana są księga i pióro pisarskie. krl
8 Ogłoszenia Roraty Rozpoczęliśmy Adwent. Roraty dla dzieci o 18.00 od poniedziałku do piątku, a w sobotę o 6.00 rano dla młodzieży i dorosłych - po nich wspólne śniadanie. Serdecznie zapraszamy!! Dzieci w tym roku będą przynosiły na roraty serduszka z jednej strony imię i nazwisko, z drugiej strony dobry uczynek Z podpisanych serduszek będą losowane figurki. Na zapleczu kościoła są do nabycia lampiony na roraty dla dzieci. Dla komunijnych W poniedziałek 30 listopada o 18.00 Msza św. i katecheza dla rodziców dzieci I Komunijnych, natomiast w niedzielę 6 grudnia na Mszy św. o 11.00 poświęcenie medalików dzieciom przystępującym w maju przyszłego roku do I Komunii. I czwartek W tym tygodniu przypada I czwartek miesiąca: o 17.00 adoracja, różaniec i Msza św. Modlimy się w intencji powołań do służby w Kościele, zwłaszcza powołań kapłańskich. Spowiedź od 15.00 do 18.00 dla tych, którym łatwiej przybyć w czwartek niż piątek. W I piątek miesiąca spowiedź: klasy podstawowe godz. 15.00 kandydaci do bierzmowania godz. 16.00 dorośli i reszta młodzieży godz. 17.00 Podczas spowiedzi adoracja oraz komunia św. co 30 minut. Dla młodzieży W ramach duszpasterstwa młodzieży - tym razem w piątek o 19.00 Msza św. Chorzy Chorych pierwszopiątkowych i kwartalnych odwiedzimy : - Ks. Proboszcz w piątek 4 grudnia od godz. 9.00 do 12.00, - Ks. Wojciech w sobotę 5 grudnia również od 9.00 do 12.00, - Ks. Maciej poinformował indywidualnie chorych. Świece Caritas Adwentowe świece Caritas, jako Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom, rozprowadzamy w każdą niedzielę po Mszach świętych (dziś również przed kościołem). Dla potrzebujących Są wystawione skarbony z napisem "Spraw radość bliźniemu na Święta". Ofiary przeznaczymy na paczki świąteczne dla dzieci z rodzin potrzebujących w naszej parafii. Jednak w przyszłą niedzielę ofiary do skarbon będą przeznaczone na pomoc Kościołowi na Wschodzie, czyli katolikom Kościoła w krajach byłego Związku Radzieckiego oraz w krajach Europy Wschodniej. Opłatki Opłatki wigilijne są do nabycia w biurze parafialnym po niedzielnych Mszach św. oraz w dni powszednie w godzinach przyjęć. Wigilia samotnych Wigilia dla osób samotnych będzie w środę 23 grudnia o godz. 14.30 w sali domu parafialnego. Prosimy o zgłaszanie się w biurze parafialnym lub zakrystii. Zapraszamy wszystkich samotnych z naszej parafii!!! Urodziny Dziś obchodzi swoje dziewiąte urodziny "Dobra Nowina". Redakcji dziękujemy za pracę włożoną w tworzenie naszej gazety. Dobra Nowina. Tygodnik Parafii na Ogrodach w Poznaniu. Wydawany przez parafię Chrystusa Dobrego Pasterza ul. Nowina 1, 60-589 Poznań, tel. 0618475734 www.dobrypasterz.pl G OS PARAFII Drobne sprawy c.d. ze str. 7 skonali. Chciałbym, aby nam wszystkim bardziej zależało na naszej gazecie. Chciałbym, abyście Wy jako czytelnicy aktywnie włączyli się w redagowanie naszego tygodnika. Mam marzenie, że będzie nas więcej, którzy będę pisać do naszej gazety. Zwracam się do ludzi młodych naszej parafii, aby zechcieli do nas dołączyć. Epilog Dziękując Wszystkim, życzę Wam i sobie, aby Dobra Nowina gościła w naszych domach i pomagała nam jeszcze bardziej przylgnąć do Boga i Kościoła. Niech czytanie nas z pasją nadaje naszemu życiu sens. Bo ja wierzę, że wydawanie co tydzień 1000 egzemplarzy naszej gazety ma sens. ks.wojtek - Najpierw pójdą księża, potem siostry zakonne, a na końcu wszyscy wierni zmarli - wytłumaczył Ksiądz Proboszcz jak będzie przebiegała procesja pierwszego listopada. Cytat tygodnia Redaktor naczelny: ks. Wojciech Waszkiel(w.waszkiel@dobrypasterz.pl); Zastępca redaktora naczelnego: Marta Piechocka; Redakcja: Piotr Alexandrowicz, Mateusz Bogacz Justyna Buśko, Mateusz Berger, Krzysztof Dąbrowski, Aleksandra Danielewska, ks. Maciej Dudziak (kapelan@dobrypasterz.pl), Monika Dziamska, Dominik Fąferek, Julia Kempa, Krzysztof Ludwiczak, Hubert Maćkowiak, Karol Maćkowiak, ks. prob. Tomasz Morasz(morasz@dobrypasterz.pl), Dorota Nowak, Patrycja Nyczka, Magdalena Rusek, Joanna Solarek s. Małgorzata Stefaniuk, ks. kan. Zbigniew Sujkowski, (sujkowski@dobrypasterz.pl), Klaudia Szłapka, Iwona Szymańska, Karolina Szymańska, Magdalena Szymańska, Karol Świergosz, Beata Walkowiak, Tomasz Wątroba, Katarzyna Wieczorek, Agnieszka Zielsdorf Korekta: Joanna Badke, Ewa Jeleń, Agata Maciołek; Współpracują: ks. Paweł Czwojdrak, Ryszard Dezor, ks. Tomasz Nawracała; Wydanie internetowe: Mateusz Berger, Wojciech Lisiecki, Adam Robaczyk. Pieniądze zebrane z ofiar za gazetę są przeznaczone na pokrycie kosztów druku i rozwój tygodnika. Redakcja zastrzega sobie prawo do skracania i redagowania tekstów. Materiałów niezamówionych redakcja nie zwraca.