GSMONLINE.PL Test Nokia 3300 2003-10-20 Jak zrobić telefon jeszcze bardziej młodzieżowy? Bardzo prosto. Przepis Nokii wygląda następująco. Bierzemy telefon, wyposażamy go w radio, odtwarzacz MP3, możliwość nagrywania, stereofoniczne słuchawki i aplikacje Java. Wszystko to ubieramy w oryginalną obudowę i mocno promujemy. Tak powstała muzyczna Nokia 3300. Wygląda apetycznie? Zanim jednak przejdziemy do "jedzenia" warto sprawdzić, co takiego oferuję sobą telefon i co przynosi nam ta nowa moda rodem z Finlandii. Telefon W pudełku oprócz dwusystemowego telefonu (GSM 900/1800) znajduje się także ładowarka, kabelek umożliwiający podłączenie do komputera przez port USB, zestaw słuchawkowy (stereo), 64MB karta pamięci MMC (Multimedia Memory Card), kabel audio łączący telefon z zewnętrznym urządzeniem audio (wejście liniowe w telefonie), oraz CD-ROM z oprogramowaniem i instrukcja. Sporo tego jak na telefon, ale wszystkie elementy są potrzebne. To, co odróżnia, i to w bardzo dosłownym znaczeniu tego słowa tę słuchawkę od innych to jej kształt i zupełnie inna ergonomia rodem z przenośnych konsol do gier typu Game Boy. Nokię 3300 trzeba obsługiwać dwoma rękami, w przeciwnym razie jest to bardzo niewygodne. Telefon należy trzymać w poziomie, a nie jak w "normalnej" komórce w pionie. Po wzięciu aparatu do ręki zobaczymy na przedniej stronie duży 4096 kolorowy wyświetlacz o rozdzielczości 128x128 pikseli otoczony przyciskami funkcyjnymi. Warto o nich napisać, bo są bardzo specyficzne. Po lewej stronie ekranu znajduje się 4-kierunkowy klawisz przewijania. Pozwala on przeglądać opisy, numery telefonów, pozycje menu i ustawienia. Służy też do wyszukiwania kanałów radiowych, do zmiany ustawień muzyki i sterowania odtwarzaczem muzyki, oraz w grach. Symetrycznie po drugiej stronie znajduję się klawiatura numeryczna. Jest ułożona tak, że korzystanie z niej jest bezproblemowe tylko w pozycji horyzontalnej (poziomej). Dookoła wyświetlacza znajdziemy także: przycisk nagrywania, klawisze wyboru, których funkcje zmieniają podczas poruszania się po menu, oraz czerwoną i zieloną słuchawkę do odbierania i kończenia rozmowy.
Na prostopadłych do ekranu bokach telefonu znajdziemy: klawisz regulacji głośności, klawisz wyłącznika, przycisk opcji muzyki (szybkie uruchamianie radia i odtwarzacza mp3), oraz nie mniej ważne złącze ładowarki, złącze Pop-Port do zestawu słuchawkowego, kabla do transmisji danych i pętli indukcyjnej a także wejście liniowe. Przyciski te nie są podświetlane. Podświetlane są jedynie klawisze znajdujące się na przednim panelu telefonu. Oświetlenie ich nie zostało jednak zaprojektowane dobrze, gdyż spełnia swoje zadanie tylko w kompletnych ciemnościach lub, gdy jest bardzo jasno i nie jest nam kompletnie potrzebne. W półmroku ciężko odczytać gdzie jest dana literka. Sama klawiatura zestrojona jest bardzo dobrze. Wszystkie przyciski pracują z wyczuwalnym "klikiem" i dzięki ich uwypukleniu nie mam możliwości naciśnięcia dwóch naraz. Nad klawiaturą numeryczną znajduje się głośnik służący do prowadzenia rozmów. Telefon posiada także drugi wbudowany dodatkowy głośnik, który wykorzystywany jest dla zestawu głośnomówiącego oraz przy słuchaniu muzyki. Znajduje się on na obwodzie z tyłu aparatu. Musze przyznać, że jakość dźwięku jak na takie małe urządzenie jest wyśmienita. Nie znajdziemy tam oczywiście basów, ale odwzorowywanie dźwięków średnich i wysokich i poziom głośności jest zupełnie wystarczający nawet w głośnych miejscach. Jakość dźwięku w tym modelu jest prawie tak dobra jak w średniej klasy komputerze przenośnym, biorąc oczywiście pod uwagę różne wymiary urządzeń. Górna część obudowy i pokrywka zasłaniająca baterię jest wymienna (Xpress-on), ale telefon nie skrzypi nawet przy mocniejszym naciskaniu. Bateria, karta SIM i MMC są schowane pod tylną pokrywką.
W konsekwencji takiego rozplanowania konstrukcyjnego telefonu oraz jego funkcji jest on dosyć duży (114x63x20 mm, 115 cm3) i ciężki (125g). Menu Menu to jest to, co niemal nie zmienia się w telefonach Nokii z upływem czasu. Spis funkcji tego producenta jest jak wino - im starsze tym lepsze, pomimo, że prawie niezmienione. W testowanym aparacie podzielone jest ono na 12 grup: wiadomości, spis połączeń, profile, ustawienia, budzik, muzyka, galeria, organizator, gry, aplikacje, dodatki i usługi. Dzięki bardzo dobremu ekranowi i ciekawej szacie graficznej całość jest przejrzysta i przyjazna dla użytkownika. Wszystko działa szybko, pewnie i bez widocznych przestojów. Nie podoba mi się jedynie to, iż nie mamy możliwości potwierdzania lub cofania wyboru przy pomocy manipulatora i musimy odrywać palec, aby nacisnąć inny przycisk, co jest uciążliwe i irytujące. Szkoda, też, że manipulatora nie da się naciskać, działa tylko prawo-lewo, góra-dół. Telefon zgodnie z panującą modą posiada bardzo duże możliwości personalizacji. Do dyspozycji mamy pięć profili. W każdym z nich możemy zmieniać dzwonki, sygnały dźwiękowe, tapety itp. Wszystko po to, aby telefon nam się podobał i różnił się od telefonu np. kolegi. Aparat obsługuje wszystkie rodzaje wiadomości: SMS (do 150 wiadomości w telefonie), EMS i MMS (do 50 w pamięci telefonu). Pomimo braku wbudowanego aparatu cyfrowego przesyłanie wiadomości MMS jest możliwe, bo możemy wgrać potrzebne nam zdjęcia przez kabelek. Musimy je jednak wcześniej obrobić na komputerze. Wbudowany słownik T9, który jest już standardem spisuje się bardzo dobrze i stanowi nieocenioną pomoc przy pisaniu. Dostępna jest oczywiście funkcja chat i e-mail. Bardzo ładnie rozwiązany jest kalendarz i lista spraw do załatwienia. Dużą wadą dla mnie jednak brak możliwości synchronizacji organizera i książki telefonicznej z komputerem. Kontakty można zapisywać w pamięci telefonu (spis wewnętrzny) i w pamięci karty SIM. W wewnętrznym spisie telefonów można zapisać do 200 kontaktów wraz z nazwami,
numerami i adnotacjami. Spis wewnętrzny używa pamięci współdzielonej telefonu (4,5MB). Zaimplementowana przeglądarka WAP spisuje się dobrze. To, na czym skupili się projektanci to zabawa, zabawa i jeszcze raz zabawa, która na dodatek ma być na najwyższym poziomie. Zobaczmy, czy im się udało. Rozrywka Rozrywka to jest właśnie to, do czego to urządzenie zostało stworzone. Ale zacznijmy od tego, że do wykorzystania mamy 4,5MB pamięci wewnętrznej telefonu i 64MB na karcie MMC (z możliwością rozszerzenia), co jest wynikiem zasługującym na duże brawa w tej klasie telefonów. Ze względu na taki stan rzeczy poświęcę temu zagadnieniu większą część opisu. Jako rozrywkę producent przewidział, słuchanie muzyki (pliki MP3 i AAC), słuchanie radia, nagrywanie dźwięków (ACC), gry i programy użytkowe Java, tapety pulpitu, dzwonki polifoniczne oraz wiadomości MMS (ze wskazaniem na ich odbieranie). Opowiem teraz o każdej z nich. Wbudowany w telefonie odtwarzacz pozwala na słuchanie muzyki zapisanej na karcie pamięci. Muzyki można również słuchać przez wbudowane stereofoniczne radio FM, z możliwością zapamiętania 20 stacji. Umieszczony w górnej lewej części telefonu klawisz "opcje muzyki" pozwala szybko włączać zarówno odtwarzacz jak i radio. Korzystając z oprogramowania Nokia Audio Manager (na dołączonym CD) można na komputerze kompatybilnym z PC tworzyć pliki z cyfrową muzyką, organizować te pliki i tworzyć listy utworów przenosząc później na kartę pamięci telefonu. Aby był możliwy transfer danych musimy podłączyć naszą Nokię za pośrednictwem kabelka USB (DKU-2) do komputera. Jeżeli mamy system operacyjny minimum Windows 2000 lub nowszy, telefon zostanie wykryty od razu i ukaże się w moim komputerze jako nowy dysk (o dziwo twardy, a nie wymienny). Po podłączeniu mamy pełną swobodę w zagospodarowaniu pamięci karty. Możemy wgrywać obrazki, muzykę - "widoczne" przez telefon, oraz inne pliki traktując urządzenie jak dyskietkę do przenoszenia danych. Bardzo przydatna funkcja, ale trzeba pamiętać o noszeniu ze sobą kabelka. Dzięki cyfrowemu dyktafonowi uwiecznić możemy swoje ulubione audycje radiowe, piosenki (tylko na karcie MMC), itp. Możemy także nagrywać dźwięki z zewnętrznego urządzenia audio za pomocą dostarczonego wraz z zestawem kabelka. Jakość takich plików dźwiękowych jest zadowalająca.
Na karcie MMC przechowujemy także dzwonki polifoniczne i nasze zdjęcia, które potem używamy w wiadomościach MMS albo jako tapet pulpitu. Informację z menu Kontakty, Kalendarz, Wiadomości tekstowe i Zakładki (WAP) można kopiować na kartę MMC (jako backup) i późnej przywracać potrzebne dane do pamięci telefonu. Na zewnętrznej pamięci możemy przechowywać tylko po jednej kopii danych każdego typu. Funkcja kopii zapasowych jest znana i powszechnie stosowana w urządzeniach typu PDA. Pisanie wiadomości dzięki dużemu ekranowi o dobrej rozdzielczości i dobrze pracującej klawiaturze to czysta przyjemność. Jest też oczywiście opcja chat i opcja wysyłania do grupy wcześniej zdefiniowanych osób. Czas teraz opowiedzieć o grach Java, których w pamięci telefonu możemy mieć do 50. Fabrycznie wgrane mamy cztery. Są to: Snake EX2 - stara, lubiana i kultowa gra w nowej szacie graficznej, Water Rapids - gra, polegająca na przepłynięciu sześciu rwących, górskich rzek pontonem, unikając zderzeń ze skałami, walcząc z nurtem i wodospadami. Kolejnymi są: DJ - bardzo fajna platformówka, w której wcielamy się w młodego DJ-a, który musi zbierać w mieście nagrania, stawić czoła członkom różnych gangów, a co najważniejsze zagrać dobrze na dyskotece, tak, aby spodobać się publiczności. Ostatnią nie mniej wciągającą jest Disco - musisz pomóc doktorowi Groove zbudować imperium rozrywki. Gra bardziej strategiczna, w której zarabiamy prowadząc dyskotekę, a za zarobione pieniądze kupujemy do niej wyposażenie, zatrudniamy muzyków tak, aby przyciągnąć więcej ludzi i mieć coraz lepsze zyski. Wszystkie gry są bardzo wciągające, a aplikacje Java działają bardzo dobrze i szybko - telefon nie "wiesza się". Aby zwiększyć radość z grania użytkownik ma możliwość słuchania w tym czasie muzyki z plików MP3 albo radia. Gry zwalniają wtedy troszeczkę, ale nie stanowi to zbytniego utrudnienia. Funkcja ta działa również przy pisaniu wiadomości i obsłudze telefonu.
Z innych ważniejszych funkcji mamy: głosowe wybieranie numerów, kalkulator, stoper i minutnik. W telefonie brakuje trochę widocznego licznika czasu rozmowy. Według danych producenta telefon powinien wytrzymać na baterii (li-ion 720 mah) około 11 godzin słuchania muzyki, 9 radia, do 4 godzin rozmów i do 230 godzin czuwania. Ma się to jednak marnie w stosunku do rzeczywistości i przy średnim użytkowaniu - czyli trochę grania, rozmawiania, SMS-owania i słuchania radia trzeba słuchawkę ładować co 1-2 dni. Najwięcej energii pochłaniają zdecydowanie gry Java i radio. Używając telefon wyłącznie do rozmów jesteśmy w stanie ładować telefon raz w ciągu tygodnia. Podsumowanie Pamiętają zapewne Państwo prekursora tego typu rozwiązań, jakim była Nokia 5510, z pełną klawiaturą QWERTY. Rozwiązanie chybione i krytykowane przez wielu użytkowników. Nowa Nokia różni się od protoplasty. Najważniejszą różnicą jest porzucenie pełnej klawiatury, na rzecz klawiszy numerycznych z przypisanymi literami i wprowadzenie manipulatora. Wszystkie te zmiany tworzą z 3300 już niemal nie telefon, a bardziej konsolę. Telefon przeznaczony jest dla ludzi młodych. Duża ilość bardzo dobrych gier i możliwość pobierania nowych na pewno kusi, tak samo jak 64 MB odtwarzacz MP3 oraz bardzo dobre słuchawki. Rozbudowywanie funkcji multimedialnych i rozrywkowych odbiło się niekorzystnie na rozmiarze telefonu. Boli też fakt braku portu na podczerwień. Telefon na pewno spodoba się jednak ludziom młodym, którzy lubią używać najnowszych gadżetów i chcą się wyróżnić. Słuchawka jest bowiem zdecydowanie niebanalna. Jeżeli komuś nie przeszkadzają stosunkowo duże wymiary, to telefon zdecydowanie można mu polecić.