O żywych psach i martwych lwach Czy istnieje życie po śmierci?
Dziwna historia A był pewien człowiek bogaty, który się przyodziewał w szkarłatne szaty kosztowne tkaniny i co dzień wystawnie ucztował. Był też pewien żebrak, imieniem Łazarz, który leżał u jego wrót owrzodziały. I pragnął nasycić się odpadkami ze stołu bogacza, a tymczasem psy przychodziły i lizały jego rany. I stało się, że umarł żebrak, i zanieśli go aniołowie na łono Abrahamowe; umarł też bogacz i został pochowany. A gdy w krainie umarłych cierpiał męki i podniósł oczy swoje, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. Wtedy zawołał i rzekł: Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył koniec palca swego w wodzie i chłodził mi język, bo męki cierpię w tym płomieniu. Abraham zaś rzekł: Synu, pomnij, że dobro swoje otrzymałeś za swego życia, podobnie jak Łazarz zło; teraz on tutaj doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. I poza tym wszystkim między nami a wami rozciąga się wielka przepaść, aby ci, którzy chcą stąd do 2
was przejść, nie mogli, ani też stamtąd do nas nie mogli się przeprawić. I rzekł: Proszę cię więc, ojcze, abyś go posłał do domu ojca mego. Mam bowiem pięciu braci, niechaj złoży świadectwo wobec nich, aby i inni nie przyszli na to miejsce męki. Rzekł mu Abraham: Mają Mojżesza i proroków, niechże ich słuchają. A on rzekł: Nie, ojcze Abrahamie, ale jeśli kto z umarłych pójdzie do nich, upamiętają się. I odrzekł mu: Jeśli Mojżesza i proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, też nie uwierzą. Łukasz 16,19-31. 3
Chwileczkę Czy ta historia jest prawdziwa? - Nie, nie jest prawdziwa. Jezus użył zabobonnych wierzeń swych słuchaczy po to by nakierować ich myśl na pewną ważną kwestię, że istnieje wielka przepaść, której nie można przekroczyć z chwilą śmierci jakkolwiek bardzo byśmy tego nie chcieli. Teraz, za życia musimy podjąć decyzję, którą drogę wybrać. 4
Co następuje w chwili śmierci? O żywych psach i martwych lwach Kto należy do grona żyjących, ten jeszcze ma nadzieję; gdyż żywy pies jest lepszy niż martwy lew. Wiedzą bowiem żywi, że muszą umrzeć, lecz umarli nic nie wiedzą i już nie ma dla nich żadnej zapłaty, gdyż ich imię idzie w zapomnienie Kaznodziei Salomona 9,4-5. W czasach biblijnych pies był chodzącym śmietnikiem zwierzęciem, którym pogardzano. Natomiast lew, królem zwierząt wspaniałym stworzeniem świata zwierzęcego. Jednak kiedy następuje śmierć, wszystko się kończy. Nawet lew nic nie może; nie może biegać ani jeść, nie może nic widzieć ani czegokolwiek odczuwać. Po prostu, nie żyje. Natomiast żywy pies jest w stanie wykonywać różne rzeczy. Podobnie jest z nami. Z chwilą śmierci jesteśmy martwi. Nie myślimy, nie jesteśmy w stanie działać ani odczuwać słowem, nie możemy już nic zrobić, tak jak martwy lew. 5
Dlaczego Jezus opowiedział tę historię? Niepopularne przesłanie Nie jest to przesłanie, które ludzie chcą usłyszeć. Istnieje niezliczona liczba teorii na temat, co się dzieje z człowiekiem po śmierci. Wielu znajduje pocieszenie w tych spekulacjach. Przecież musi się jakoś dalej życie toczyć. Niemożliwe, że wszystko, tak po prostu, miałoby się skończyć. Właśnie przed tego typu nastawieniem i błędem Jezus chciał ostrzec ludzi. Oto dlaczego opowiedział historię o bogaczu i biednym Łazarzu. Istnieją dwie strony a między nimi przepaść, która jest nie do pokonania. 6
Ewa dopuściła do tego by ją zwiedziono Pismo Święte podaje krótki opis jak doszło do zwiedzenia Ewy: A wąż był chytrzejszy niż wszystkie dzikie zwierzęta, które uczynił Pan Bóg. I rzekł do kobiety: Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie ze wszystkich drzew ogrodu wolno wam jeść? A kobieta odpowiedziała wężowi: Możemy jeść owoce z drzew ogrodu, tylko o owocu drzewa, które jest w środku ogrodu, rzekł Bóg: Nie wolno wam z niego jeść ani się go dotykać, abyście nie umarli. Na to rzekł wąż do kobiety: Na pewno nie umrzecie. 1Mojżeszowa 3,1-4. Przesłanie węża było bardzo proste: Nie umrzesz; życie będzie płynęło jak dotychczas. Nie przejmuj się! - Jakie straszne zwiedzenie! Ewa jednak musiała umrzeć, tak jak każdy po niej. Skończyło się jej życie stała się martwa. 7
Kiedy wszystko się kończy, to się kończy! Nie mam z tym problemu Kiedyś mój przyjaciel powiedział mi: Używam życia. Kiedy umrę, wszystko się skończy. Nie mam z tym problemu. Wszystko się kończy, jeżeli mówimy w kontekście wielkiej przepaści, przez którą nie można przerzucić pomostu tak jak pomiędzy bogaczem a biednym Łazarzem. Decyzja, po której stronie chcemy się znaleźć musi być podjęta za życia. Śmierć jest zakończeniem okresu czasu, w którym taką decyzję można podjąć. Jeśli o to chodzi, mój przyjaciel miał rację. Jednak, nie to miał na myśli. 8
Wiedzą bowiem żywi, że muszą umrzeć, lecz umarli nic nie wiedzą i już nie ma dla nich żadnej zapłaty, gdyż ich imię idzie w zapomnienie. Zarówno ich miłość, jak ich nienawiść, a także ich gorliwość dawno minęły; i nigdy już nie mają udziału w niczym z tego, co się dzieje pod słońcem Kaznodziei Salomona 9,5-6. Gdy opuszcza go duch, wraca do prochu swego; W tymże dniu giną wszystkie zamysły jego Psalm 146,4. 9
A jednak, to nie koniec wszystkiego: Albowiem my wszyscy musimy stanąć przed sądem Chrystusowym, aby każdy odebrał zapłatę za uczynki swoje, dokonane w ciele, dobre czy złe 2Koryntian 5,10. Chociaż umrzemy, będziemy wzbudzeni z martwych jedni z nas do życia wiecznego, a drudzy na wieczną śmierć. Będziemy w stanie ponownie myśleć, czuć, i działać. Zdamy sobie sprawę z tego jaką decyzję podjęliśmy za życia czy ku dobremu czy też ku złemu. W tym momencie przepaść ta stanie się dla każdego z nas przeraźliwie oczywista. Świadomość utraty życia wiecznego; strata wszystkiego co było nam drogie i bliskie, stanie się nieznośnie bolesna dla tych, którzy znajdą się po stronie bogacza. Bogaty człowiek opisany w historii zdał sobie sprawę z tego co stracił, i wypełniło go niewyrażalne pragnienie znalezienia się po drugiej stronie przepaści. Pragnienie to nie ustawało było nie do ugaszenia i wewnętrznie paliło jak ogień. Cierpienie to będzie zakończone jedynie z chwilą drugiej, ostatecznej śmierci (patrz Objawienie 20,5-6). 10
Z tego, nie zdawał sobie sprawy mój przyjaciel. Tego rodzaju błąd pociąga za sobą daleko idące konsekwencje! Bóg chce nas przed nimi uchronić, dlatego Mojżesz modlił się, Naucz nas liczyć dni nasze, abyśmy posiedli mądre serce! Psalm 90,12. Innymi słowy: Panie, ucz nas, że dni naszego ziemskiego życia dobiegną końca, abyśmy teraz przygotowali się na nadchodzącą wieczność. 11
Czym jest przepaść? Przepaść jest różnicą pomiędzy bogaczem a biednym Łazarzem. Nie chodzi tu o pieniądze, ale o ich charakter. Zamożny człowiek nie był szczególnie nikczemnym. Nie wyganiał Łazarza ze swej posiadłości. Pozwalał mu nawet posilać się odpadkami z jego stołu. Jednak żył tylko dla siebie. Nie przejmował się wiecznością, dlatego więc, nie przygotował się na nią. Potrzeby jego bliźnich nie doprowadziły go do zmiany serca. Był egoistą, i takim pozostał. Oto droga jaką wybrał. Łazarz był biedny, ale wdzięczny za resztki spadające ze stołu bogacza. Nie żywił do Boga pretensji za swój los i za niesprawiedliwość istniejącą między bogatymi a biednymi. Przygotował się na wieczność. Jego serce wypełnione było miłością nawet wobec majętnego człowieka, który w sposób tak samolubny zarządzał swymi dobrami. 12
13
Przepaść jest do pokonania zanim nie będzie za późno Pewien młody człowiek przyszedł do Jezusa z zapytaniem. Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby osiągnąć żywot wieczny? Rzekł mu Jezus: Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, potem przyjdź i naśladuj mnie. A gdy młodzieniec usłyszał to słowo, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele majętności Mateusza 19,16.21.22. Bogaty młodzieniec nie był przygotowany do życia wiecznego. Zacheusz, zamożny celnik, zareagował zupełnie inaczej. Zacheusz zaś stanął i rzekł do Pana: Panie, oto połowę majątku mojego daję ubogim, a jeśli na kim co wymusiłem, jestem gotów oddać w czwórnasób Łukasza 19,8. Chociaż pogardzano nim, człowiek ten oddał swe serce Bogu i innym ludziom. Pozwolił by Bóg zmienił jego samolubną naturę. Zacheusz przygotował się na wieczność. W przypowieści przedstawionej przez Jezusa, bogaty człowiek dokonał decyzji podczas swego życia wybrał życie dla samego siebie. W czasie zmartwychwstania zostanie wzbudzony z takim samym charakterem jaki posiadał przebywając na ziemi. Pomimo iż dostrzega, że wszystkie jego decyzje są egoistyczne, nadal chce iść własną 14
drogą. Widzi, że straci wszystko, jednak nie chce się zmienić. Przepaść jest zbyt szeroka. Bogacz doznaje strasznej agonii. 15
Kościół Adwentystów Odpocznienia Sabatu Waldstraße 37 57520 Dickendorf Niemcy E mail: sabbath@srac.info www.srac.info Kontakt w Polsce: polska@srac.info Źródła zdjęć: Okładka: Paweł Czerniakiewicz - sxc.hu Strona 2 Julia Starr - sxc.hu Strona 4 Yurok Aleksandrovich - fotolia.com Strona 5 Andreas Wivestad, clix - sxc.hu Strona 6 PixMedia - fotolia.com Strona 8 Peter Atkins - Fotolia.com Strona 11 Conny Hagen - Fotolia.com Strona 15 James Steidl - Fotolia.com