Sygnatura IBPB-1-3/4510-673/16-1/APO Data 2016.08.24 Autor Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 30 maja 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 15 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy koszty wynajmu mieszkania i opłaty za media, ponoszone na rzecz konsultantów zatrudnionych w innych spółkach korporacji, wykonujących pracę na rzecz Spółki, będą stanowić podatkowy koszt uzyskania przychodu (pytanie oznaczone nr 1) jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 15 lipca 2016 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy koszty wynajmu mieszkania i opłaty za media, ponoszone na rzecz konsultantów zatrudnionych w innych spółkach korporacji, wykonujących pracę na rzecz Spółki, będą stanowić podatkowy koszt uzyskania przychodu. We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe: Wnioskodawca jest zarejestrowaną w Polsce spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka ), podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka realizuje sprzedaż przede wszystkim z zakresu projektowania i wdrażania przedsięwzięć inżynieryjnych, budowlanych, nadzorów menadżerskich itp. Ze względu na powiązania kapitałowe, Spółka jest częścią dużej międzynarodowej korporacji, zajmującej się realizacją tego samego typu przedsięwzięć na całym świecie. Na chwilę obecną Spółka zatrudnia na umowach o pracę kilkaset osób - specjalistów z różnych dziedzin. Niemniej zdarza się, że przy realizacji części zadań dla danego przedsięwzięcia, Spółka musi korzystać z pomocy fachowców zatrudnionych w innych spółkach korporacji do której należy, nie tylko z krajów europejskich. Na podstawie ustaleń Spółki i regulacji wewnątrz grupy kapitałowej, za konkretną pracę wykonaną przez zewnętrznego fachowca, Wnioskodawca jest obciążany przez spółkę, w której fachowiec ten jest zatrudniony. To obciążenie Spółka wykazuje jako koszt uzyskania przychodu związany z realizacją danego przedsięwzięcia, przy którym ten fachowiec pracował. Oczywiście, realizacja tego przedsięwzięcia generuje dla Spółki przychód podatkowy. Zatrudnienie takiego konsultanta jest warunkiem należytego wykonania zlecanych prac, ze względu na niezbędną wiedzę i doświadczenia w specjalistycznych dziedzinach, które posiada.
Spółka często musi spełnić dodatkowe warunki, aby sam konsultant i jego macierzysta spółka zgodzili się na podjęcie pracy przy przedsięwzięciu, realizowanym przez Spółkę. Przykładowo, te warunki to: 1. wynajem mieszkania i opłaty za media, 2. wynajem samochodu i koszty obsługi tego samochodu, 3. koszty podróży służbowych, 4. finansowanie przez firmę, kilkukrotnie w ciągu roku, przejazdów do miejsca zamieszkania, 5. opłata za szkołę dzieci, 6. zapłata zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych. Spółka zaznacza, że fachowcy z tytułu otrzymywanych świadczeń rozliczają się w Polsce jako podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych. W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie: Czy koszty wynajmu mieszkania i opłaty za media będą podatkowym kosztem uzyskania przychodu dla Spółki? (pytanie oznaczone nr 1) Zdaniem Wnioskodawcy: Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Chcąc zatrudnić zagranicznego fachowca, w porozumieniu z jego macierzystą spółką, Wnioskodawca zobowiązuje się do spełnienia określonych warunków, m.in. do wynajęcia mieszkania i opłacenia mediów. Wynajem mieszkania jest uzasadniony ekonomicznie. Cena wynajmu mieszkania jest najczęściej znacznie niższa niż koszty usług hotelowych, jakie Spółka musiałaby ponieść w celu zapewnienia noclegu. Praca wykonywana przez fachowca jest Spółce niezbędna do osiągnięcia przychodu z realizacji konkretnego przedsięwzięcia, dlatego Spółka uważa, że koszty powyższe będą stanowić koszty uzyskania przychodu. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe. Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: updop ). Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też
zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki: został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika, jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, został właściwie udokumentowany, nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł obiektywnie oceniając oczekiwać takiego efektu. Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów, bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Należy mieć na uwadze, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu. Jeśli podatnik nie wykaże ww. związku lub nie przedstawi rzeczowych argumentów, wskazujących na celowość poniesienia wydatków z punktu widzenia zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, to wydatki te nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowaną w Polsce spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż z zakresu projektowania i wdrażania przedsięwzięć inżynieryjnych, budowlanych, nadzorów menadżerskich itp. Spółka jest częścią dużej międzynarodowej korporacji, zajmującej się realizacją tego samego typu przedsięwzięć na całym świecie. Zdarza się, że przy realizacji części zadań dla danego przedsięwzięcia, Spółka musi korzystać z pomocy
fachowców (konsultantów), zatrudnionych w innych spółkach korporacji do której należy, nie tylko z krajów europejskich. Na podstawie ustaleń Spółki i regulacji wewnątrz grupy kapitałowej, za konkretną pracę wykonaną przez zewnętrznego fachowca, Wnioskodawca jest obciążany przez spółkę, w której fachowiec ten jest zatrudniony. Zdaniem Wnioskodawcy, zatrudnienie konsultantów jest niezbędne do osiągnięcia przychodów z realizacji konkretnego przedsięwzięcia, bowiem wiedza i doświadczenie w specjalistycznych dziedzinach, jakimi dysponują konsultanci, są warunkiem należytego wykonania zleconych prac. Zatrudnienie konsultantów wymaga jednak od Wnioskodawcy spełnienia dodatkowych warunków, m.in. poniesienia kosztów wynajęcia mieszkania i opłacenia mediów. Jak podkreśla Wnioskodawca, planowany wynajem mieszkania jest uzasadniony ekonomicznie, bowiem cena wynajmu mieszkania jest najczęściej znacznie niższa niż koszty usług hotelowych, jakie Spółka musiałaby ponieść w celu zapewnienia noclegu konsultantom. Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że koszty wynajmu mieszkania i opłaty za media, ponoszone przez Spółkę na rzecz konsultantów zatrudnionych w innych spółkach korporacji, a świadczących pracę przy realizacji konkretnych przedsięwzięć na rzecz Wnioskodawcy na podstawie dokonanych ustaleń i regulacji wewnątrz grupy kapitałowej, mogą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop. Świadczenie pracy przez konsultantów wymaga od Wnioskodawcy poniesienia ww. kosztów i stanowi równocześnie warunek należytej realizacji zleconych przedsięwzięć, co w konsekwencji ma zapewnić Spółce uzyskanie przychodów. Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe. Należy ponadto zauważyć, że jednoznaczne przesądzenie o charakterze wskazanych kosztów może nastąpić w wyniku postępowania dowodowego. Tut. Organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Organ jest bowiem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i stanowiskiem przedstawionym przez Wnioskodawcę. Z tego też względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni art. 15 ust. 1 updop i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2-6 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na
wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.