25 5. Hipoteza chrześcijańska o niebiańskich przestrzeniach ponadtrówymiarowych Platon twierdzi, że Bóg nieustannie geometryzuje Plutarch. Ostatni rozdział niniejszej pracy jest szczególnie adresowany do tych internautów, którzy poszukują elementów stycznych dwóch porządków; porządku nauki i porządku wiary w osobowego Boga. Hipoteza o przestrzeniach niebiańskich nie jest dowodem istnienia Boga, ma ona służyć umocnieniu wiary w Niego i do tego umocnienia niech będzie włączona zdolność internatuty do myślenia kategoriami nauk ścisłych. Postawmy podstawowe dla tej hipotezy pytanie o realnym istnieniu niebiańskich przestrzeni ponadtrówymiarowych jako rzeczywistości odmiennej od Kosmosu godnego podziwu, w którym żyjemy. Jednym z elementów tej rzeczwistości w formie matematycznej jest przestrzeń E 5 wprowadzona przez A. Einsteina dla równań czasoprzestrzeni i równań pola grawitacyjnego materii kosmicznej. Rozwiązaniem równań pola dokonanym przez Friedmanna jest równanie hiperpowierzchni kuli w przestrzeni E 4. Postawmy pytanie pomocnicze czy przestrzeń E 4 jest tylko pojęciem abstrakcyjnym, służącym do obliczenia teoretycznego zakrzywienia Kosmosu, a nie realną rzeczywistością? Gdyby tak było to poza Kosmosem byłaby niepojęta NICOŚĆ z jej destrukcyjnym oddziaływaniem na ludzki sposób myślenia i zachowania z cechami NIHILIZMU teoretycznego i praktycznego.
26 Przyjmując założenie o realnym istnieniu przestrzeni E 4 nie tylko nie redukujemy rzeczywistości jedynie do Kosmosu z jego prawami ale stajemy się bogatsi duchowo nie rezygnując z trzeźwego myślenia. Niebiańska przestrzeń E 4 jest pełna życia osobowego i światłości. Nie ma w niej materii kosmicznej i można przyjąć, że jest to hiperpłaszczyzna Euklidesa w przestrzeni E 5, również wypełnionej życiem osobowym i światłością. Przestrzeń E 5 jest hiperpłaszczyną w przestrzeni E 6 itd. Niebiańskie byty osobowe mają dusze, a ich ciała utworzone są z ożywionej hipermaterii. Byty te mogą wnikać w nasz Kosmos i opuszczać go, podczas gdy nasza materia jest uwięziona w jego przestrzeni. Oparciem tej hipotezy niech będzie ewangeliczne zdarzenie Przemienienia Pana Jezusa na wysokiej górze w obecności wybranych uczniów; Piotra, Jakuba i Jana. Zdarzenie to zostało odnotowane przez Św. Mateusza (Mt, 17, 1-4) A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim, a także przez Św. Łukasza (Łk 9, 29-36) oraz Św. Marka (Mk 9, 1-8). Ewangeliści opisują ukazanie się obok przemienionej postaci Jezusa, dwóch mężów Mojżesza i Eliasza, którzy rozmawiali z Nim o Jego odejściu (śmierci) w Jerozolimie. Wybrani uczniowie byli naocznymi świadkami tego zdarzenia, które zakończyło się zniknięciem Mojżesza i Eliasza i kiedy widzieli już samego Jezusa. John Houghton chrześcijanin i naukowiec meteorolog w swojej książce pt. Poszukiwanie Boga czy nauka może pomóc? pisze między
27 innymi o piątym wymiarze po wymiarze czasu i trzech wymiarach Kosmosu, nazywając go wymiarem duchowym, czyli niebiańskim. Bóg osobowy może przebywać poza czasem i każdą przestrzenią. Zanim Bóg stworzył Czas, Niebo i Kosmos już istniał. Może On przebywać i działać w czasie i przestrzeni Kosmosu. Kiedy ukazał się Mojżeszowi w płonącym krzewie, którego ogień nie spalał (Wj 3) zrozumiał on, że Bóg przebywa w płonącym krzewie. W przestrzeniach niebiańskich jest większa swoboda, geometryczna również, od tej jaką mamy w Kosmosie. Im wyższy wymiar przestrzeni niebiańskiej tym wyższy stopień doskonałości u ich mieszkańców Archaniołów, Aniołów i Świętych. Pierwszy stopień tej doskonałości rozpoczyna się w przestrzeni E 4. Chrystus dając świadectwo o Janie Chrzcicielu powiedział:... Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on... (Mt, 11, 11), uznając jego najwyższą godność wśród Proroków. W niebiańskich przestrzeniach przebywa nadal 3-wymiarowe, Uwielbione Ciało Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego, ponieważ jako Bóg nie podlega ograniczeniu wymiarem przestrzeni. Pusty Grób Jezusa Chrystusa jest wynikiem jego hipotetycznego opuszczenia przestrzeni 3-wymiarowej naszego Kosmosu i przejściem do przestrzeni E 4. Żadne miejsce we Wszechświecie nie jest tego godne aby w nim przebywało Uwielbione Ciało Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego, jak nas przekonuje wybitny kaznodzieja o. Jacek Salij w jednym kazaniu świętokrzyskim, wygłoszonym w czasie mszy św. transmitowanej przez Polskie Radio.
28 Chrystus po Zmartwychwstaniu przychodził do zgromadzonych Apostołów, (J, 20, 1-29) ukazując się najpierw Marii Magdalenie. Pojawił się Apostołom nad jeziorem Galilejskim i uczniom w drodze do Emaus, czyli hipotetycznie ponownie wchodził w naszą przestrzeń aby opuścić ją podczas Wniebowstąpienia (Łk 24, 50-51 mówi I stało się, gdy ich błogosławił, że rozstał się z nimi). Matka, która nigdy nie umiera Maryja Wniebowzięta z duszą i ciałem przebywa wszędzie tam, gdzie Jej Syn Jezus Chrystus, nad którym Śmierć nie ma już władzy. Mieszkańcy Nieba orędują za nami i doskonalą się przez wieczność, przechodząc do niebiańskich przestrzeni o coraz wyższym wymiarze. Katechizm religii katolickiej mówi; Niebo jest stanem doskonałego zjednoczenia duszy z Bogiem. Wg hipotezy pierwszy stopień tej doskonałości rozpoczyna się w przestrzeni E 4. Kościół w Prefacji o zmarłych wciąż przypomina W Chrystusie otrzymaliśmy nadzieję chwalebnego zmartwychwstania i choć nas zasmuca nieunikniona konieczność śmierci, znajdujemy nadzieję w przyszłej nieśmiertelności. Albowiem życie Twoich wiernych o Panie zmienia się ale się nie kończy i gdy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie. Pismo Święte i Kościół uczy nas jak dojść do nieba, które jest blisko nas. Teraz opiszemy ewangeliczne słowa Jezusa, które znajdują ilustrację w geometrii. Np. słowa...bliskie jest Królestwo Boże... mają ilustrację na Fig. 12 z parą punktów E, F położonych bardzo blisko siebie w odległości d. Punkt E należy do naszej przestrzeni, zaś p. F leży już w przestrzeni niebiańskiej E 4. Inne Słowa Jezusa np....bóg widzi w ukryciu... znajdują ilustrację w geometrii na Fig. 11. Oko Bożej
29 Opatrzności z położenia nad lub pod odcinkiem rzutem na π 3 kuli trójwymiarowej w E 4, widzi jednocześnie wszystkie punkty powierzchni i wnętrza tej kuli. Może ona być nawet betonowa i bardzo wielka ale dla Oka Opatrzności będzie przezroczysta. Przestrzenie niebiańskie mają swój drugi biegun, którym jest przestrzeń piekła. Hipotetyczna przestrzeń piekła jest 3-wymiarowa. Piekło jest miejscem wiecznego potępienia Szatana i jego aniołów jak uczy Pismo Święte. Przestrzeń piekła do Czasu Ostatecznego, w którym nadejdzie kres Kosmosu, przenikać się będzie z jego przestrzenią, miejscem zmagania się Dobra ze Złem. Gdziekolwiek znajdzie się w Kosmosie człowiek, wszędzie idzie za nim piętno grzechu pierworodnego. Zapowiedź nadejścia Czasu Ostatecznego zapisana jest w Księdze Apokalipsy. Kończąc tę pracę autor pragnie podzielić się własnym doświadczeniem bliskości Boga. Napisane bowiem jest Duch Święty wszystko ożywia i oświeca umysły i serca ludzi, których sobie upodoba. Świadomość hipotetycznego istnienia przestrzeni niebiańskich, gdy się tylko pojawiła, wzbudziła w autorze silne pragnienie Boga, poprzedzone niepokojem egzystencjalnym po okresie długoletniej obojętności wobec wiary katolickiej. Przez 36 lat autor nosił w sercu zamiar wyartykułowania tej pracy, jako świadectwa swojego nawrócenia, któremu przyszła z pomocą nauka. Ta praca niech będzie próbą pozytywnej odpowiedzi na pytanie zawarte w podtytule książki Johna Houghtona Poszukiwanie Boga czy nauka może pomóc?
30 Ponadto autor jest twórcą kilkunastu patentów udzielonych przez Urząd Patentowy RP na systemy mechaniczne maszyn nowych generacji z różnych dziedzin techniki. Powstawały one w okresie 27 lat poprzedzających artykulację niniejszej pracy. Oznaczenia (Wj 3) Księga Wyjścia rozdział 3 Stary Testament. (Mt. 11, 11) Ewangelia wg Św. Mateusza rozdział 11 wiersz 11. (Mt. 17, 1-4) Ewangelia wg Św. Mateusza rozdział 17 wiersz 1-4. (J. 20, 1-29) Ewangelia wg Św. Jana rozdział 20 wiersze 1-29. (Łk. 24, 50-51) Ewangelia wg Św. Łukasza rozdział 24 wiersze 50-51. (Łk. 9, 29-36) Ewangelia wg Św. Łukasza rozdział 9 wiersze 29-36. (Mk. 9, 1-8) Ewangelia wg Św. Marka rozdział 9 wiersze 1-8.
31 Wykaz literatury 1. Numer z lat 70-tych XX w. periodyku pt. Zeszyty Naukowe Geometria Wykreślna. 2. Zb. Lewandowski Geometria Wykreślna Państwowe Wydawnictwo Naukowe. 3. Antoni Stawikowski Wszechświat Kopernika a Kosmologia współczesna Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Toruń 1973. 4. John Houghton Poszukiwanie Boga czy nauka może pomóc? Wydawnictwo W drodze Poznań 2000 r., przekład z angielskiego Antoni Wójcik. 5. Pismo Święte.
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47