USTAWA z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osûb i mienia (DzU z 1997 r. nr 114, poz. 740)* Rozdzia 1 Przepisy ogûlne Art. 1 Ustawa okreúla: 1) obszary, obiekty i urzπdzenia podlegajπce obowiπzkowej ochronie, 2) zasady tworzenia i funkcjonowania wewnítrznych s uøb ochrony, 3) zasady prowadzenia dzia alnoúci gospodarczej w zakresie us ug ochrony osûb i mienia, 4) wymagane kwalifikacje i uprawnienia pracownikûw ochrony, 5) nadzûr nad funkcjonowaniem ochrony osûb i mienia, 6) zasady ochrony transportowanej broni, amunicji, materia Ûw wybuchowych, uzbrojenia, urzπdzeò i sprzítu wojskowego. Art. 2 Uøyte w ustawie okreúlenia oznaczajπ: 1) kierownik jednostki ó osobí lub organ przedsiíbiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, uprawnionych, zgodnie z przepisami prawa, statutem, umowπ, do zarzπdzania niπ; za kierownika jednostki uwaøa sií rûwnieø likwidatora lub syndyka, * ostatnia zmiana ó DzU z 2004 r. nr 173, poz. 1808. 51
2) licencja ó zezwolenie na wykonywanie zadaò zwiπzanych z ochronπ osûb i mienia w zakresie wymaganym ustawπ, 3) obszar podlegajπcy obowiπzkowej ochronie ó obszar okreúlony przez ministrûw, kierownikûw urzídûw centralnych i wojewodûw, wydzielony i odpowiednio oznakowany, 3a) transport podlegajπcy obowiπzkowej ochronie ó transport broni, amunicji, materia Ûw wybuchowych, uzbrojenia, urzπdzeò i sprzítu wojskowego, wysy- any z obszarûw i obiektûw podlegajπcych obowiπzkowej ochronie, 4) ochrona osûb ó dzia ania majπce na celu zapewnienie bezpieczeòstwa øycia, zdrowia i nietykalnoúci osobistej, 5) ochrona mienia ó dzia ania zapobiegajπce przestípstwom i wykroczeniom przeciwko mieniu, a takøe przeciwdzia ajπce powstawaniu szkody wynikajπcej z tych zdarzeò oraz nie dopuszczajπce do wstípu osûb nieuprawnionych na teren chroniony, 6) pracownik ochrony ó osobí posiadajπcπ licencjí pracownika ochrony fizycznej lub licencjí pracownika zabezpieczenia technicznego i wykonujπcπ zadania ochrony w ramach wewnítrznej s uøby ochrony albo na rzecz przedsiíbiorcy, ktûry uzyska koncesjí na prowadzenie dzia alnoúci gospodarczej w zakresie ochrony osûb i mienia, lub osobí wykonujπcπ zadania ochrony w zakresie nie wymagajπcym licencji, 7) specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne ó wewnítrzne s uøby ochrony oraz przedsiíbiorcûw, ktûrzy uzyskali koncesje na prowadzenie dzia alnoúci gospodarczej w zakresie us ug ochrony osûb i mienia, posiadajπcych pozwolenie na broò na okaziciela, wydane na podstawie odríbnych przepisûw, 8) wewnítrzne s uøby ochrony ó uzbrojone i umundurowane zespo y pracownikûw przedsiíbiorcûw lub jednostek organizacyjnych, powo ane do ich ochrony. Art. 3 Ochrona osûb i mienia realizowana jest w formie: 1) bezpoúredniej ochrony fizycznej: a) sta ej lub doraünej, b) polegajπcej na sta ym dozorze sygna Ûw przesy anych, gromadzonych i przetwarzanych w elektronicznych urzπdzeniach i systemach alarmowych, c) polegajπcej na konwojowaniu wartoúci pieniíønych oraz innych przedmiotûw wartoúciowych lub niebezpiecznych, 2) zabezpieczenia technicznego, polegajπcego na: 2
a) montaøu elektronicznych urzπdzeò i systemûw alarmowych, sygnalizujπcych zagroøenie chronionych osûb i mienia, oraz eksploatacji, konserwacji i naprawach w miejscach ich zainstalowania, b) montaøu urzπdzeò i úrodkûw mechanicznego zabezpieczenia oraz ich eksploatacji, konserwacji, naprawach i awaryjnym otwieraniu w miejscach zainstalowania. Art. 4 1. Ustawa nie narusza przepisûw dotyczπcych ochrony obszarûw, obiektûw i urzπdzeò jednostek organizacyjnych podleg ych, podporzπdkowanych lub nadzorowanych przez: 1) Ministra Obrony Narodowej, 2) Ministra Spraw WewnÍtrznych i Administracji, 3) Ministra Sprawiedliwoúci, 4) Ministra Spraw Zagranicznych, 5) Szefa Agencji BezpieczeÒstwa WewnÍtrznego, 6) Szefa Agencji Wywiadu, a takøe przepisûw dotyczπcych ochrony transportu broni, amunicji, materia- Ûw wybuchowych, uzbrojenia, urzπdzeò i sprzítu wojskowego wykonywanego przez te jednostki. 2. Ustawa nie narusza przepisûw dotyczπcych organizacji i zasad funkcjonowania innych uzbrojonych s uøb i formacji ochronnych, tworzonych na podstawie odríbnych ustaw. 3. Ustawy nie stosuje sií do Straøy Marsza kowskiej podleg ej Marsza kowi Sejmu. Rozdzia 2 Obszary, obiekty, urzπdzenia i transporty podlegajπce obowiπzkowej ochronie Art. 5 1. Obszary, obiekty, urzπdzenia i transporty waøne dla obronnoúci, interesu gospodarczego paòstwa, bezpieczeòstwa publicznego i innych waønych interesûw paòstwa podlegajπ obowiπzkowej ochronie przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne lub odpowiednie zabezpieczenie techniczne. 2. Do obszarûw, obiektûw i urzπdzeò, o ktûrych mowa w ust. 1, naleøπ: 1) w zakresie obronnoúci paòstwa w szczegûlnoúci: a) zak ady produkcji specjalnej oraz zak ady, w ktûrych prowadzone sπ prace naukowo-badawcze lub konstruktorskie w zakresie takiej produkcji, 3
b) zak ady produkujπce, remontujπce i magazynujπce uzbrojenie, urzπdzenia i sprzít wojskowy, c) magazyny rezerw paòstwowych, 2) w zakresie ochrony interesu gospodarczego paòstwa w szczegûlnoúci: a) zak ady majπce bezpoúredni zwiπzek z wydobyciem surowcûw mineralnych o strategicznym znaczeniu dla paòstwa, b) porty morskie i lotnicze, c) banki i przedsiíbiorstwa wytwarzajπce, przechowujπce bπdü transportujπce wartoúci pieniíøne w znacznych iloúciach, 3) w zakresie bezpieczeòstwa publicznego w szczegûlnoúci: a) zak ady, obiekty i urzπdzenia majπce istotne znaczenie dla funkcjonowania aglomeracji miejskich, ktûrych zniszczenie lub uszkodzenie moøe stanowiê zagroøenie dla øycia i zdrowia ludzi oraz úrodowiska, w szczegûlnoúci elektrownie i ciep ownie, ujícia wody, wodociπgi i oczyszczalnie úciekûw, b) zak ady stosujπce, produkujπce lub magazynujπce w znacznych iloúciach materia y jπdrowe, ürûd a i odpady promieniotwûrcze, materia y toksyczne, odurzajπce, wybuchowe bπdü chemiczne o duøej podatnoúci poøarowej lub wybuchowej, c) rurociπgi paliwowe, linie energetyczne i telekomunikacyjne, zapory wodne i úluzy oraz inne urzπdzenia znajdujπce sií w otwartym terenie, ktûrych zniszczenie lub uszkodzenie moøe stanowiê zagroøenie dla øycia lub zdrowia ludzi, úrodowiska albo spowodowaê powaøne straty materialne, 4) w zakresie ochrony innych waønych interesûw paòstwa w szczegûlnoúci: a) zak ady o unikalnej produkcji gospodarczej, b) obiekty i urzπdzenia telekomunikacyjne, pocztowe oraz telewizyjne i radiowe, c) muzea i inne obiekty, w ktûrych zgromadzone sπ dobra kultury narodowej, d) archiwa paòstwowe. 3. SzczegÛ owe wykazy obszarûw, obiektûw i urzπdzeò, o ktûrych mowa w ust. 2, sporzπdzajπ: Prezes Narodowego Banku Polskiego, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, ministrowie, kierownicy urzídûw centralnych i wojewodowie w stosunku do podleg ych, podporzπdkowanych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych. Umieszczenie w wykazie okreúlonego obszaru, obiektu lub urzπdzenia nastípuje w drodze decyzji administracyjnej. 4
4. Wykazy, o ktûrych mowa w ust. 3, Prezes Narodowego Banku Polskiego, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, ministrowie i kierownicy urzídûw centralnych przesy ajπ do w aúciwych terytorialnie wojewodûw oraz bieøπco aktualizujπ. 5. Wojewodowie prowadzπ ewidencjí obszarûw, obiektûw i urzπdzeò podlegajπcych obowiπzkowej ochronie, znajdujπcych sií na terenie wojewûdztwa. Ewidencja ma charakter poufny. 6. Wojewoda, w drodze decyzji administracyjnej, moøe umieúciê w ewidencji, o ktûrej mowa w ust. 5, znajdujπce sií na terenie wojewûdztwa obszary, obiekty i urzπdzenia innych podmiotûw niø okreúlone w ust. 3. Art. 6 1. Minister Spraw WewnÍtrznych i Administracji, na wniosek Prezesa Narodowego Banku Polskiego, Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji oraz zainteresowanych ministrûw lub kierownikûw urzídûw centralnych, moøe wprowadziê dla jednostek organizacyjnych podleg ych lub podporzπdkowanych wnioskujπcemu organowi albo przez niego nadzorowanych regulaminy ogûlnych warunkûw i trybu wykonywania ochrony obszarûw, obiektûw i urzπdzeò, o ktûrych mowa w art. 5. 2. Minister Spraw WewnÍtrznych i Administracji w porozumieniu z Prezesem Narodowego Banku Polskiego okreúli, w drodze rozporzπdzenia, szczegû- owe zasady i wymagania, jakim powinna odpowiadaê ochrona wartoúci pieniíønych przechowywanych i transportowanych przez przedsiíbiorcûw i inne jednostki organizacyjne. Art. 7 1. Kierownik jednostki, ktûry bezpoúrednio zarzπdza obszarami, obiektami i urzπdzeniami umieszczonymi w ewidencji, o ktûrej mowa w art. 5 ust. 5, albo upowaøniona przez niego osoba jest obowiπzana uzgadniaê z w aúciwym terytorialnie komendantem wojewûdzkim Policji plan ochrony tych obszarûw, obiektûw i urzπdzeò. 1a. Kierownik jednostki, o ktûrym mowa w ust. 1, w terminie najpûüniej 3 dni przed planowanπ datπ rozpoczícia transportu podlegajπcego obowiπzkowej ochronie, jest obowiπzany uzgadniaê z komendantem wojewûdzkim Policji, w aúciwym terytorialnie ze wzglídu na miejsce rozpoczícia transportu, plan ochrony tego transportu. Przepis ust. 2 stosuje sie odpowiednio. 2. Plan ochrony powinien: 1) uwzglídniaê charakter produkcji lub rodzaj dzia alnoúci jednostki, 2) zawieraê analizí stanu potencjalnych zagroøeò i aktualnego stanu bezpieczeòstwa jednostki, 5
3) podawaê ocení aktualnego stanu ochrony jednostki, 4) zawieraê dane dotyczπce specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej, a w tym: a) stan etatowy, b) rodzaj oraz iloúê uzbrojenia i wyposaøenia, c) sposûb zabezpieczenia broni i amunicji, 5) zawieraê dane dotyczπce rodzaju zabezpieczeò technicznych, 6) zawieraê zasady organizacji i wykonywania ochrony jednostki. 3. Komendant wojewûdzki Policji przy uzgadnianiu planu ochrony bierze pod uwagí potencjalny stan zagroøenia jednostki oraz wymagania okreúlone w obowiπzujπcych przepisach prawa. 4. Odmowa uzgodnienia planu ochrony nastípuje w drodze decyzji administracyjnej. Rozdzia 3 WewnÍtrzne s uøby ochrony Art. 8 1. WewnÍtrzne s uøby ochrony w szczegûlnoúci: 1) zapewniajπ ochroní mienia w granicach chronionych obszarûw i obiektûw, 2) zapewniajπ ochroní waønych urzπdzeò jednostki, znajdujπcych sií poza granicami chronionych obszarûw i obiektûw, 3) konwojujπ mienie jednostki, 4) wykonujπ inne zadania wynikajπce z planu ochrony jednostki. 2. WewnÍtrzne s uøby ochrony, powo ane przez przedsiíbiorcûw, mogπ wykonywaê us ugi w zakresie ochrony osûb i mienia po uzyskaniu przez nich koncesji, o ktûrej mowa w art. 15. Art. 9 WewnÍtrzne s uøby ochrony podlegajπ kierownikowi jednostki lub osobie pisemnie przez niego upowaønionej, bezpoúrednio podporzπdkowanej temu kierownikowi. Art. 10 1. W aúciwy terytorialnie komendant wojewûdzki Policji moøe, w drodze decyzji administracyjnej, wydaê zezwolenie na utworzenie wewnítrznej s uøby ochrony w jednostce, w sk ad ktûrej nie wchodzπ obszary, obiekty i urzπ- 6
dzenia umieszczone w ewidencji, o ktûrej mowa w art. 5 ust. 5, na wniosek kierownikûw tych jednostek, uzasadniony waønym interesem gospodarczym lub publicznym. 2. Wniosek powinien zawieraê informacje, o ktûrych mowa w art. 7 ust. 2. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje sií do wewnítrznych s uøb ochrony, dzia ajπcych na terenach jednostek organizacyjnych podleg ych, podporzπdkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej. Art. 11 1. Zezwolenie na utworzenie wewnítrznej s uøby ochrony, o ktûrym mowa w art. 10 ust. 1, nie moøe byê wydane, jeøeli: 1) plan sytuacyjny nie zawiera informacji, o ktûrych mowa w art. 7 ust. 2, 2) jednostka wnioskujπca nie zapewnia spe nienia warunkûw wynikajπcych z przepisûw wydanych na podstawie ustawy. 2. Komendant wojewûdzki Policji, w drodze decyzji administracyjnej, cofa zezwolenie na dzia alnoúê wewnítrznej s uøby ochrony, jeøeli: 1) kierownik jednostki z oøy taki wniosek, 2) nie utworzono wewnítrznej s uøby ochrony w okresie 3 miesiícy od dnia wydania zezwolenia, 3) nie usuniíto w wyznaczonym terminie stwierdzonych podczas kontroli raøπcych uchybieò lub nieprawid owoúci w organizacji wewnítrznej s uøby ochrony, 4) dzia alnoúê wewnítrznej s uøby ochrony prowadzona jest niezgodnie z planem ochrony, 5) usta y okolicznoúci, dla ktûrych zezwolenie zosta o wydane. 3. Od decyzji, o ktûrych mowa w ust. 1 i 2, przys uguje odwo anie do Komendanta G Ûwnego Policji. Art. 12 WewnÍtrzne s uøby ochrony w zakresie ochrony osûb i mienia wspû pracujπ z Policjπ, jednostkami ochrony przeciwpoøarowej, obrony cywilnej i straøami gminnymi (miejskimi). Art. 13 Minister Spraw WewnÍtrznych i Administracji okreúli, w drodze rozporzπdzenia, dla wewnítrznych s uøb ochrony: 1) szczegû owe zasady oraz tryb ich tworzenia, 2) strukturí organizacyjnπ, zakres dzia ania i sposûb prowadzenia dokumentacji ochronnej, 7
3) uzbrojenie i wyposaøenie, 4) umundurowanie i odznaki s uøbowe oraz sposûb tworzenia dla nich nazw. Art. 14 Minister Obrony Narodowej okreúli, w drodze rozporzπdzenia, dla wewnítrznych s uøb ochrony dzia ajπcych na terenach podleg ych, podporzπdkowanych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych: 1) warunki i tryb ich tworzenia, 2) strukturí organizacyjnπ i zakres dzia ania, 3) uzbrojenie i wyposaøenie, 4) warunki zatrudnienia pracownikûw, 5) umundurowanie i odznaki s uøbowe. Rozdzia 4 Zasady prowadzenia dzia alnoúci gospodarczej w zakresie us ug ochrony osûb i mienia oraz kontrola tej dzia alnoúci Art. 15 1. PodjÍcie dzia alnoúci gospodarczej w zakresie us ug ochrony osûb i mienia wymaga uzyskania koncesji, okreúlajπcej zakres i formy prowadzenia tych us ug. 2. Koncesji nie wymaga dzia alnoúê gospodarcza w zakresie, o ktûrym mowa w art. 3 pkt 2, jeøeli nie dotyczy obszarûw, obiektûw i urzπdzeò okreúlonych w art. 5 ust. 5. Art. 16 Minister Spraw WewnÍtrznych i Administracji, po zasiígniíciu opinii w aúciwego komendanta wojewûdzkiego Policji, jest organem w aúciwym do udzielenia, odmowy udzielenia, ograniczenia zakresu dzia alnoúci gospodarczej lub formy us ug oraz cofania koncesji na dzia alnoúê gospodarczπ w zakresie us ug ochrony osûb i mienia. Art. 17 1. KoncesjÍ wydaje sií na wniosek: 1) przedsiíbiorcy bídπcego osobπ fizycznπ, jeøeli osoba ta posiada licencjí drugiego stopnia, o ktûrej mowa w art. 27 ust. 1 lub art. 29 ust. 1, 8
2) przedsiíbiorcy innego niø osoba fizyczna, jeøeli licencjí, o ktûrej mowa w pkt 1, posiada co najmniej jedna osoba bídπca wspûlnikiem spû ki cywilnej, jawnej lub komandytowej, cz onkiem zarzπdu, prokurentem lub pe nomocnikiem ustanowionym przez przedsiíbiorcí do kierowania dzia alnoúciπ okreúlonπ w koncesji. 2. Minister Spraw WewnÍtrznych i Administracji okreúli, w drodze rozporzπdzenia, rodzaje dokumentûw wymaganych przy z oøeniu wniosku o udzielenie koncesji. Art. 17a Organ koncesyjny moøe odmûwiê udzielenia koncesji lub ograniczyê jej zakres w stosunku do wniosku o udzielenie koncesji albo odmûwiê zmiany koncesji: 1) gdy przedsiíbiorca nie spe nia okreúlonych w ustawie warunkûw wykonywania dzia alnoúci objítej koncesjπ, 2) ze wzglídu na zagroøenie obronnoúci i bezpieczeòstwa paòstwa oraz bezpieczeòstwa lub dûbr osobistych obywateli, 3) przedsiíbiorcy, ktûremu w ciπgu ostatnich trzech lat cofniíto koncesjí na dzia alnoúê okreúlonπ ustawπ z przyczyn wymienionych w art. 22 ust. 1 pkt 1, ust. 2 i 3, lub przedsiíbiorcí reprezentuje osoba, ktûra by a osobπ uprawnionπ do reprezentowania innego przedsiíbiorcy lub by a jej pe nomocnikiem ustanowionym do kierowania dzia alnoúciπ okreúlonπ w koncesji, a jej dzia alnoúê spowodowa a wydanie decyzji cofajπcej koncesjí temu przedsiíbiorcy, 4) przedsiíbiorcy, ktûrego w ciπgu ostatnich trzech lat wykreúlono z rejestru dzia alnoúci regulowanej z powodu z oøenia oúwiadczenia niezgodnego ze stanem faktycznym, 5) gdy w stosunku do przedsiíbiorcy otwarto likwidacjí albo og oszono upad oúê. Art. 18 1. Koncesja zawiera: 1) firmí przedsiíbiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo adresu zamieszkania, 1a)numer w rejestrze przedsiíbiorcûw albo ewidencji dzia alnoúci gospodarczej oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP), 2) imiona i nazwiska wspûlnikûw lub cz onkûw zarzπdu, prokurentûw oraz pe nomocnikûw w razie ich ustanowienia, ze wskazaniem osûb posiadajπcych licencjí drugiego stopnia, 9
3) okreúlenie zakresu dzia alnoúci gospodarczej i formy us ug, 4) wskazanie miejsca wykonywania dzia alnoúci gospodarczej, 5) okreúlenie czasu jej waønoúci, 6) okreúlenie obszaru wykonywania dzia alnoúci gospodarczej w zakresie ochrony osûb i mienia oraz datí jej rozpoczícia. 2. Koncesja moøe zawieraê szczegûlne warunki wykonywania dzia alnoúci gospodarczej w zakresie us ug ochrony osûb i mienia, okreúlone przez organ, o ktûrym mowa w art. 16. 3. PrzedsiÍbiorca jest obowiπzany zg aszaê organowi koncesyjnemu zmiany danych, o ktûrych mowa w ust. 1 pkt 1 i 1a, ust. 2 i 4. Art. 19 1. PrzedsiÍbiorca prowadzπcy dzia alnoúê gospodarczπ w zakresie ochrony osûb i mienia obowiπzany jest: 1) powiadomiê organ koncesyjny o podjíciu dzia alnoúci gospodarczej, 2) prowadziê i przechowywaê dokumentacjí dotyczπcπ zatrudnionych pracownikûw ochrony oraz zawieranych i realizowanych umûw, 3) przedstawiê dokumentacjí, o ktûrej mowa w pkt 2, na øπdanie organu upowaønionego do kontroli, 4) zachowywaê formí pisemnπ umûw w zakresie prowadzonej dzia alnoúci gospodarczej, 5) spe niaê w sposûb nieprzerwany warunek, o ktûrym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2, jeøeli koncesjí uzyska przedsiíbiorca inny niø osoba fizyczna. 2. Minister Spraw WewnÍtrznych i Administracji okreúli, w drodze rozporzπdzenia, dokumentacjí, o ktûrej mowa w ust. 1 pkt 2, i czas jej przechowywania. Art. 20 PrzedsiÍbiorca obowiπzany jest: 1) oznaczyê pracownikûw ochrony w sposûb jednolity, umoøliwiajπcy ich identyfikacjí oraz identyfikacjí podmiotu zatrudniajπcego, 2) zapewniê noszenie ubioru przez pracownikûw ochrony, umoøliwiajπcego ich identyfikacjí oraz identyfikacjí podmiotu zatrudniajπcego w przypadkach, o ktûrych mowa w art. 40. Art. 21 1. Ubiory pracownikûw ochrony zatrudnianych przez przedsiíbiorcí powinny posiadaê oznaczenia rûøniπce je w sposûb widoczny od mundurûw po- 10
zostajπcych pod szczegûlnπ ochronπ lub ktûrych wzory zosta y wprowadzone na podstawie odríbnych przepisûw. 2. Identyfikatory i odznaki pracownikûw ochrony zatrudnianych przez przedsiíbiorcí powinny w sposûb widoczny rûøniê sií od identyfikatorûw i odznak funkcjonariuszy i pracownikûw s uøb publicznych. Art. 22 1. Organ koncesyjny cofa, w drodze decyzji administracyjnej, koncesjí na wykonywanie dzia alnoúci gospodarczej w zakresie us ug ochrony osûb i mienia, jeøeli: 1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujπce przedsiíbiorcy wykonywania dzia alnoúci gospodarczej objítej koncesjπ, 2) przedsiíbiorca nie podjπ w wyznaczonym terminie dzia alnoúci objítej koncesjπ mimo wezwania organu koncesyjnego lub trwale zaprzesta wykonywania dzia alnoúci gospodarczej objítej koncesjπ. 2. Organ koncesyjny cofa koncesjí albo zmienia jej zakres, w przypadku gdy przedsiíbiorca: 1) w wyznaczonym terminie nie usunπ stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z warunkami okreúlonymi w koncesji lub z przepisami regulujπcymi dzia alnoúê gospodarczπ objítπ koncesjπ, 2) raøπco narusza warunki okreúlone w koncesji lub inne warunki wykonywania koncesjonowanej dzia alnoúci gospodarczej, okreúlone przepisami prawa. 3. Organ koncesyjny moøe cofnπê koncesjí albo zmieniê jej zakres ze wzglídu na zagroøenie obronnoúci i bezpieczeòstwa paòstwa lub bezpieczeòstwa obywateli, a takøe w razie og oszenia upad oúci przedsiíbiorcy. Art. 23 1. Minister Spraw WewnÍtrznych i Administracji moøe upowaøniê Komendanta G Ûwnego Policji do kontroli dzia alnoúci gospodarczej w zakresie us ug ochrony osûb i mienia wymagajπcej koncesji. 2. W przypadku, o ktûrym mowa w ust. 1, Komendant G Ûwny Policji moøe powierzaê przeprowadzenie kontroli komendantom wojewûdzkim Policji. Art. 24 W sprawach udzielenia koncesji, odmowy udzielenia koncesji, zmiany koncesji, cofania koncesji, ograniczenia zakresu koncesji oraz kontroli dzia alnoúci gospodarczej w zakresie us ug ochrony osûb i mienia, nieuregulowanych w 11
niniejszej ustawie, stosuje sií przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie dzia alnoúci gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807). Rozdzia 5 Wymagania kwalifikacyjne pracownikûw ochrony Art. 25 1. Zadania ochrony osûb i mienia realizowane przez wewnítrzne s uøby ochrony oraz przedsiíbiorcûw, ktûrzy uzyskali koncesjí w zakresie us ug ochrony osûb i mienia, wykonujπ pracownicy ochrony. 2. Wykonywanie czynnoúci okreúlonych w art. 26 ust. 1, art. 27 ust. 1, art. 28 ust. 1 i art. 29 ust. 1 wymaga posiadania licencji: 1) pracownika ochrony fizycznej lub 2) pracownika zabezpieczenia technicznego. 3. Licencje, o ktûrych mowa w ust. 2, ustanawia sií jako licencje pierwszego i drugiego stopnia. Art. 26 1. Licencja pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia wymagana jest do wykonywania czynnoúci, o ktûrych mowa w art. 3 pkt 1, przez: 1) cz onkûw specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych, 2) cz onkûw zespo Ûw konwojujπcych wartoúci pieniíøne oraz inne przedmioty wartoúciowe lub niebezpieczne, 3) pracownikûw ochrony wykonujπcych bezpoúrednio czynnoúci zwiπzane z ochronπ osûb, 4) osoby nadzorujπce i kontrolujπce prací pracownikûw ochrony fizycznej nie posiadajπcych licencji, 5) pracownikûw ochrony majπcych prawo do czynnoúci okreúlonych w art. 36 ust. 1 pkt 4 i 5, 6) pracownikûw ochrony wykonujπcych zadania na obszarach, w obiektach i urzπdzeniach podlegajπcych obowiπzkowej ochronie. 2. O wydanie licencji pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia moøe ubiegaê sií osoba, ktûra: 1) posiada obywatelstwo polskie lub obywatelstwo innego paòstwa cz onkowskiego Unii Europejskiej lub paòstwa cz onkowskiego Europejskiego Porozumienia o wolnym Handlu (EFTA) ñ strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, 2) ukoòczy a 21 lat, 3) ukoòczy a szko Í podstawowπ, 12
4) ma pe nπ zdolnoúê do czynnoúci prawnych, stwierdzonπ w asnym oúwiadczeniem, 5) nie by a skazana prawomocnym orzeczeniem za przestípstwo umyúlne, 6) ma uregulowany stosunek do s uøby wojskowej. 3. LicencjÍ pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia wydaje sií osobie, ktûre spe nia warunki, o ktûrych mowa w ust. 2, oraz: 1) posiada nienagannπ opinií wydanπ przez komendanta komisariatu Policji w aúciwego ze wzglídu na jej miejsce zamieszkania, 2) posiada zdolnoúê fizycznπ i psychicznπ do wykonywania zadaò, stwierdzonπ orzeczeniem lekarskim, 3) legitymuje sií dyplomem lub úwiadectwem szko y lub innej placûwki oúwiatowej, ktûre potwierdzajπ uzyskanie specjalistycznego wykszta cenia, albo pe ni a nienagannπ s uøbí w stopniu podoficera lub chorπøego w Biurze Ochrony Rzπdu przez okres co najmniej 15 lat, albo ukoòczy a kurs pracownikûw ochrony pierwszego stopnia i zda a egzamin przed w aúciwπ komisjπ. Art. 27 1. Licencja pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia upowaønia do wykonywania czynnoúci, o ktûrych mowa w art. 3 pkt 1, oraz do: 1) opracowywania planu ochrony, 2) organizowania i kierowania zespo ami pracownikûw ochrony fizycznej. 2. O wydanie licencji pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia ubiegaê sií moøe osoba, ktûra: 1) spe nia warunki, o ktûrych mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5, 2) posiada co najmniej wykszta cenie úrednie. 3. LicencjÍ pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia wydaje sií osobie, ktûra: 1) spe nia warunki, o ktûrych mowa w art. 26 ust. 3 pkt 1 i 2, 2) legitymuje sií dyplomem lub úwiadectwem szko y lub innej placûwki oúwiatowej, ktûre potwierdzajπ uzyskanie specjalistycznego wykszta cenia, albo pe ni a nienagannπ s uøbí w stopniu oficera w Biurze Ochrony Rzπdu przez okres co najmniej 15 lat, albo ukoòczy a kurs pracownikûw ochrony drugiego stopnia i zda a egzamin przed w aúciwπ komisjπ. Art. 28 1. Licencja pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia upowaønia do wykonywania czynnoúci, o ktûrych mowa w art. 3 pkt 2. 13
2. O wydanie licencji pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia moøe ubiegaê sií osoba, ktûra: 1) ukoòczy a 18 lat, 2) spe nia warunki, o ktûrych mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1, 4 i 5. 3. LicencjÍ pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia wydaje sií osobie, ktûra: 1) spe nia warunki, o ktûrych mowa w art. 26 ust. 3 pkt 1 i 2, 2) posiada wykszta cenie zawodowe techniczne o specjalnoúci elektronicznej, elektrycznej, πcznoúci, mechanicznej lub ukoòczy a kurs pracownika zabezpieczenia technicznego albo zosta a przyuczona do wymienionych zawodûw na podstawie odríbnych przepisûw. Art. 29 1. Licencja pracownika zabezpieczenia technicznego drugiego stopnia upowaønia do wykonywania czynnoúci, o ktûrych mowa w art. 3 pkt 2, oraz do: 1) opracowywania projektûw zabezpieczenia technicznego, 2) organizowania i kierowania zespo ami pracownikûw zabezpieczenia technicznego. 2. O licencjí pracownika zabezpieczenia technicznego drugiego stopnia moøe ubiegaê sií osoba, ktûra spe nia warunki, o ktûrych mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5. 3. LicencjÍ pracownika zabezpieczenia technicznego drugiego stopnia wydaje sií osobie, ktûra: 1) spe nia warunki, o ktûrych mowa w art. 26 ust. 3 pkt 1 i 2, 2) posiada wykszta cenie co najmniej úrednie techniczne o specjalnoúci elektronicznej, elektrycznej, πcznoúci lub mechanicznej albo stopieò specjalizacji zawodowej przyznawany na podstawie odríbnych przepisûw. Art. 30 1. Licencje wydaje, odmawia wydania, zawiesza i cofa, w formie decyzji administracyjnej, w aúciwy ze wzglídu na miejsce zamieszkania osoby komendant wojewûdzki Policji. 2. Licencje wydaje sií na czas nie okreúlony. 3. Za wydanie licencji pobiera sií op atí. 4. Minister Spraw WewnÍtrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem FinansÛw okreúli, w drodze rozporzπdzenia, wysokoúê i tryb wnoszenia op aty za wydanie licencji pracownika ochrony. 14
5. Minister Spraw WewnÍtrznych i Administracji okreúli, w drodze rozporzπdzenia: 1) wzûr i tryb wydawania licencji pracownika ochrony fizycznej i licencji pracownika zabezpieczenia technicznego, 2) tryb i czístotliwoúê wydawania przez organy Policji opinii o pracownikach ochrony. Art. 31 1. Komendant wojewûdzki Policji odmawia wydania licencji, jeøeli osoba nie spe nia warunkûw, o ktûrych mowa w art. 26 ust. 2 i 3, art. 27 ust. 2 i 3 art. 28 ust. 2 i 3, art. 29 ust. 2 i 3 oraz art. 30 ust. 3. 2. Komendant wojewûdzki Policji cofa licencjí, jeøeli pracownik ochrony: 1) przesta spe niaê warunki, o ktûrych mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1, 4 i 5 oraz ust. 3 pkt 1 i 2, 2) zg osi pisemnie zaprzestanie wykonywania zadaò pracownika ochrony, 3) wykonuje zadania pracownika ochrony z naruszeniem przepisûw prawa stwierdzone w trybie odríbnych przepisûw. Art. 32 1. Komendant wojewûdzki Policji, w przypadku powziícia wiadomoúci o wszczíciu postípowania karnego przeciwko pracownikowi ochrony o przestípstwo przeciwko øyciu, zdrowiu i mieniu, zawiesza prawo wynikajπce z licencji, do czasu wydania prawomocnego rozstrzygniícia w sprawie. 2. Komendant wojewûdzki Policji, w przypadku powziícia wiadomoúci o wszczíciu postípowania karnego przeciwko pracownikowi ochrony o przestípstwo inne niø wymienione w ust. 1, moøe zawiesiê prawa wynikajπce z licencji do czasu wydania prawomocnego rozstrzygniícia w sprawie. 3. Komendant wojewûdzki Policji, w przypadku zawieszenia praw wynikajπcych z licencji, zatrzymuje dokument stwierdzajπcy posiadanie licencji. 4. Pracodawca jest zobowiπzany do powiadomienia w aúciwego terytorialnie komendanta wojewûdzkiego Policji o kaødym przypadku rozwiπzania umowy o prací bez wypowiedzenia z winy pracownika ochrony, z przyczyn okreúlonych w art. 52 Kodeksu pracy. Art. 33 1. Licencja wygasa z mocy prawa w przypadku niewykonywania przez pracownika ochrony zawodu przez okres d uøszy niø 2 lata. 2. Do okresu niewykonywania przez pracownika ochrony zawodu nie wlicza sií czasu zawieszenia praw wynikajπcych z licencji, o ktûrym mowa w art. 32 ust. 1 i 2. 15
Art. 34 Minister Zdrowia i Opieki Spo ecznej w porozumieniu z Ministrem Spraw WewnÍtrznych i Administracji oraz Ministrem FinansÛw okreúli, w drodze rozporzπdzenia, zasady, zakres, tryb i czístotliwoúê przeprowadzania badaò lekarskich i psychologicznych osûb ubiegajπcych sií o wydanie licencji oraz posiadajπcych licencjí pracownika ochrony fizycznej, jednostki uprawnione do przeprowadzania badaò oraz wzory drukûw stosowanych w zwiπzku z tymi badaniami, jak rûwnieø wysokoúê i tryb wnoszenia op at za te badania. Art. 35 Minister Spraw WewnÍtrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej okreúli, w drodze rozporzπdzenia: 1) rodzaje dyplomûw i úwiadectw wydawanych przez szko y i inne placûwki oúwiatowe, ktûre potwierdzajπ uzyskanie specjalistycznych kwalifikacji w zakresie ochrony osûb i mienia, 2) minimalny zakres programûw kursûw, o ktûrych mowa w art. 26 ust. 3 pkt 3 i art. 27 ust. 3 pkt 2, oraz zakres obowiπzujπcych tematûw egzaminûw i tryb ich sk adania, 3) sk ad komisji egzaminacyjnej i sposûb przeprowadzania egzaminu. Art. 35a Pracownik ochrony, ktûremu majπ byê powierzone na podstawie ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (DzU nr 11, poz. 95) zadania pe nomocnika ochrony lub pracownika pionu ochrony, musi dodatkowo spe niaê wymagania okreúlone w tej ustawie. Rozdzia 6 årodki ochrony fizycznej osûb i mienia Art. 36 1. Pracownik ochrony przy wykonywaniu zadaò ochrony osûb i mienia w granicach chronionych obiektûw i obszarûw ma prawo do: 1) ustalania uprawnieò do przebywania na obszarach lub w obiektach chronionych oraz legitymowania osûb, w celu ustalenia ich toøsamoúci, 2) wezwania osûb do opuszczenia obszaru lub obiektu w przypadku stwierdzenia braku uprawnieò do przebywania na terenie chronionego obszaru lub obiektu albo stwierdzenia zak Ûcania porzπdku, 16
3) ujícia osûb stwarzajπcych w sposûb oczywisty bezpoúrednie zagroøenie dla øycia lub zdrowia ludzkiego, a takøe dla chronionego mienia, w celu niezw ocznego oddania tych osûb Policji, 4) stosowania úrodkûw przymusu bezpoúredniego, o ktûrych mowa w art. 38 ust. 2, w przypadku zagroøenia dûbr powierzonych ochronie lub odparcia ataku na pracownika ochrony, 5) uøycia broni palnej w nastípujπcych przypadkach: a) w celu odparcia bezpoúredniego i bezprawnego zamachu na øycie lub zdrowie pracownika ochrony albo innej osoby, b) przeciwko osobie, ktûra nie zastosowa a sií do wezwania natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzídzia, ktûrego uøycie zagroziê moøe øyciu lub zdrowiu pracownika ochrony albo innej osoby, c) przeciwko osobie, ktûra usi uje bezprawnie przemocπ odebraê broò palnπ pracownikowi ochrony, d) w celu odparcia gwa townego bezpoúredniego i bezprawnego zamachu na ochraniane osoby, wartoúci pieniíøne oraz inne przedmioty wartoúciowe lub niebezpieczne. 2. Uøycie broni palnej powinno nastípowaê w sposûb wyrzπdzajπcy moøliwie najmniejszπ szkodí osobie, przeciwko ktûrej uøyto broni, i nie moøe zmierzaê do pozbawienia jej øycia, a takøe naraøaê na niebezpieczeòstwo utraty øycia lub zdrowia innych osûb. 3. Broni palnej nie uøywa sií w stosunku do kobiet o widocznej ciπøy, osûb, ktûrych wyglπd wskazuje na wiek do 13 lat, osûb w podesz ym wieku oraz o widocznej niepe nosprawnoúci. 4. Czynnoúci, o ktûrych mowa w ust. 1, powinny byê wykonane w sposûb moøliwie najmniej naruszajπcy dobra osobiste osoby, w stosunku do ktûrej zosta y podjíte. 5. Rada MinistrÛw okreúli, w drodze rozporzπdzenia, szczegû owy tryb dzia aò, o ktûrych mowa w ust. 1 pkt 1ñ3. Art. 37 Pracownik ochrony przy wykonywaniu zadaò ochrony osûb i mienia poza granicami chronionych obiektûw i obszarûw ma prawo do: 1) wykonywania czynnoúci, o ktûrych mowa w art. 36 ust. 1 pkt 3, 2) uøycia podczas konwojowania wartoúci pieniíønych oraz innych przedmiotûw wartoúciowych lub niebezpiecznych úrodkûw przymusu bezpoúredniego, o ktûrych mowa w art. 38 ust. 2 pkt 1ñ3 oraz 5 i 6, lub broni 17
palnej, w przypadku gwa townego, bezprawnego zamachu na konwojowane wartoúci lub osoby je ochraniajπce. Art. 38 1. Pracownik ochrony moøe stosowaê úrodki przymusu bezpoúredniego w przypadkach okreúlonych w art. 36 ust. 1 pkt 4 i art. 37 pkt 2 wy πcznie wobec osûb uniemoøliwiajπcych wykonanie przez niego zadaò okreúlonych w ustawie. 2. årodkami przymusu bezpoúredniego, o ktûrych mowa w ust. 1, sπ: 1) si a fizyczna w postaci chwytûw obezw adniajπcych oraz podobnych technik obrony, 2) kajdanki, 3) pa ki obronne wielofunkcyjne, 4) psy obronne, 5) paralizatory elektryczne, 6) broò gazowa i ríczne miotacze gazu. 3. Pracownik ochrony moøe stosowaê úrodki przymusu bezpoúredniego odpowiadajπce potrzebom wynikajπcym z istniejπcej sytuacji i niezbídne do osiπgniícia podporzπdkowania sií wezwaniu do okreúlonego zachowania. 4. årodkûw przymusu bezpoúredniego, o ktûrych mowa w ust. 2 pkt 3ñ6, nie stosuje sií wobec kobiet o widocznej ciπøy, osûb, ktûrych wyglπd wskazuje na wiek do 13 lat, osûb w podesz ym wieku oraz o widocznej niepe nosprawnoúci. 5. Rada MinistrÛw okreúli, w drodze rozporzπdzenia, szczegû owe warunki i sposoby uøycia úrodkûw przymusu bezpoúredniego, o ktûrych mowa w ust. 2. 6. Minister Spraw WewnÍtrznych i Administracji okreúli, w drodze rozporzπdzenia, rodzaje obiektûw, w ktûrych mogπ byê stosowane paralizatory elektryczne. Art. 39 1. Rada MinistrÛw okreúli, w drodze rozporzπdzenia, szczegû owe warunki i sposûb postípowania pracownikûw ochrony przy uøyciu broni palnej. 2. Minister Spraw WewnÍtrznych i Administracji okreúli, w drodze rozporzπdzenia, zasady uzbrojenia specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych i warunki przechowywania oraz ewidencjonowania broni i amunicji. Art. 40 1. Pracownik ochrony nosi, z zastrzeøeniem art. 41, przydzielonπ broò palnπ tylko wtedy, gdy wystípuje w umundurowaniu lub ubiorze uøywanym przez specjalistycznπ uzbrojonπ formacjí ochronnπ. 18
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje sií w przypadku, gdy pracownik ochrony wykonuje zadanie ochrony osûb w miejscu publicznym. Art. 41 Pracownik ochrony nie moøe nosiê przy sobie broni palnej, jeøeli wykonuje bezpoúrednio zadania w zakresie utrzymania bezpieczeòstwa i porzπdku publicznego podczas trwania masowych imprez publicznych. Art. 42 Pracownik ochrony podczas wykonywania zadaò ochrony obszarûw, obiektûw i urzπdzeò podlegajπcych obowiπzkowej ochronie korzysta z ochrony prawnej przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych. Rozdzia 7 NadzÛr nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi oraz kontrola stanu ochrony obszarûw, obiektûw i urzπdzeò przez nie chronionych Art. 43 1. Komendant G Ûwny Policji sprawuje nadzûr nad dzia alnoúciπ specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych, z zastrzeøeniem art. 44, w zakresie: 1) zasad i sposobûw realizacji zadaò ochrony osûb i mienia, 2) sposobûw uøycia przez pracownikûw tych formacji úrodkûw przymusu bezpoúredniego lub broni palnej, 3) posiadania przez pracownikûw ochrony niezbídnych kwalifikacji. 2. NadzÛr, o ktûrym mowa w ust. 1, polega na: 1) kontroli organizacji i zasad dzia ania, uzbrojenia, wyposaøenia oraz wspû pracy z innymi formacjami i s uøbami, 2) kontroli zgodnoúci aktualnego stanu ochrony jednostki z planem ochrony, 3) wstípie na teren obszarûw i obiektûw, a takøe innych miejsc, w ktûrych jest prowadzona ochrona, oraz øπdaniu wyjaúnieò i udostípniania bπdü wglπdu w dokumentacjí ochronnπ, 4) wstípie na teren siedziby przedsiíbiorcy prowadzπcego dzia alnoúê w zakresie ochrony osûb i mienia, w takich dniach i godzinach, w jakich jest prowadzona lub powinna byê prowadzona dzia alnoúê, 5) wydawaniu pisemnych zaleceò majπcych na celu usuniície stwierdzonych nieprawid owoúci i dostosowanie dzia alnoúci specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej do przepisûw prawa. 19
3. Kierownik jednostki, w sk ad ktûrej wchodzπ obszary, obiekty i urzπdzenia chronione przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne, lub osoba przez niego upowaøniona sπ obowiπzani do usuniícia w terminie okreúlonym w zaleceniu uchybieò i nieprawid owoúci stwierdzonych podczas kontroli. Art. 44 1. Minister Obrony Narodowej, w zakresie okreúlonym w art. 43, sprawuje nadzûr nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi dzia ajπcymi na terenach, o ktûrych mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1. 1a. KontrolÍ ochrony terenûw, o ktûrych mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1, przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne moøe przeprowadzaê Øandarmeria Wojskowa. 2. Minister Obrony Narodowej okreúli, w drodze rozporzπdzenia, szczegû owe zasady ochrony terenûw podleg ych, podporzπdkowanych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych, chronionych przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne. Art. 45 Przepisy art. 43 i 44 nie naruszajπ uprawnieò w aúciwych ministrûw, kierownikûw urzídûw centralnych w zakresie sprawowania przez nich nadzoru nad dzia alnoúciπ wewnítrznych s uøb ochrony oraz pracownikûw przedsiíbiorcûw úwiadczπcych us ugi ochrony osûb i mienia w podleg ych, podporzπdkowanych lub nadzorowanych jednostkach organizacyjnych. Art. 46 1. Funkcjonariuszowi Policji przys uguje prawo do wykonywania czynnoúci, o ktûrych mowa w art. 43 ust. 2, po okazaniu legitymacji s uøbowej i pisemnego upowaønienia. 2. Minister Spraw WewnÍtrznych i Administracji okreúli, w drodze rozporzπdzenia, szczegû owe zasady wydawania upowaønieò do kontroli oraz tryb wykonywania czynnoúci, o ktûrych mowa w art. 43 ust. 2. Art. 47 Minister Spraw WewnÍtrznych i Administracji okreúli, w drodze rozporzπdzenia, szczegû owe zasady wspû pracy specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych z Policjπ, jednostkami ochrony przeciwpoøarowej, obrony cywilnej i straøami gminnymi (miejskimi). 20
Rozdzia 8 Przepisy karne Art. 48 Kto wbrew obowiπzkowi nie zapewnia fizycznej lub technicznej ochrony obszaru, obiektu, urzπdzeò lub transportu, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolnoúci albo pozbawienia wolnoúci do lat 2. Art. 49 Kto prowadzi dzia alnoúê gospodarczπ w zakresie us ug ochrony osûb i mienia bez wymaganej koncesji, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolnoúci albo pozbawienia wolnoúci do lat 2. Art. 50 Pracownik ochrony, ktûry przy wykonywaniu zadaò przekroczy upowaønienia lub nie dope ni obowiπzku, naruszajπc w ten sposûb dobro osobiste cz owieka, podlega karze pozbawienia wolnoúci do lat 5. Rozdzia 9 Zmiany w przepisach obowiπzujπcych, przepisy przejúciowe i koòcowe Art. 51 W ustawie z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materia ach wybuchowych (DzU nr 6, poz. 43, z 1983 r. nr 6, poz. 35, z 1988 r. nr 41, poz. 324, z 1989 r. nr 35, poz. 192 oraz z 1997 r. nr 6, poz. 31 i nr 88, poz. 554) w art. 14 po ust. 1 dodaje sií ust. 1a i 1b w brzmieniu: Ñ1a. Pozwolenia na broò na okaziciela mogπ byê wydane rûwnieø: 1) przedsiíbiorcom i jednostkom organizacyjnym, ktûrzy na podstawie odríbnych przepisûw powo ali wewnítrzne s uøby ochrony, jeøeli broò jest im niezbídna dla wykonania zadaò tych s uøb wynikajπcych z planu ochrony, 2) przedsiíbiorcom, ktûrzy uzyskali koncesje na prowadzenie dzia alnoúci gospodarczej w zakresie us ug ochrony osûb i mienia, jeøeli broò jest im niezbídna w zakresie i formach okreúlonych w koncesji. 1b. Zasady uzbrojenia wewnítrznych s uøb ochrony oraz przedsiíbiorcûw, o ktûrych mowa w ust. 1a pkt 2, a takøe warunki przechowywania i ewidencjonowania broni i amunicji przez te osoby okreúlajπ odríbne przepisy.î 21
Art. 52 W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o dzia alnoúci gospodarczej (DzU nr 41, poz. 324, z 1990 r. nr 26, poz. 149, nr 34, poz. 198 i nr 86, poz. 504, z 1991 r. nr 31, poz. 128, nr 41, poz. 179, nr 73, poz. 321, nr 105, poz. 452, nr 106, poz. 457 i nr 107, poz. 460, z 1993 r. nr 28, poz. 127, nr 47, poz. 212 i nr 134, poz. 646, z 1994 r. nr 27, poz. 96 i nr 127, poz. 627, z 1995 r. nr 60, poz. 310, nr 85, poz. 426, nr 90, poz. 446, nr 141, poz. 700 i nr 147, poz. 713, z 1996 r. nr 41, poz. 177 i nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. nr 9, poz. 44, nr 23, poz. 117, nr 43, poz. 272, nr 54, poz. 348, nr 60, poz. 369, nr 75, poz. 471, nr 88, poz. 554, nr 96, poz. 591, nr 98, poz. 602, nr 106, poz. 677 i nr 113, poz. 733) wprowadza sií nastípujπce zmiany: 1) w art. 11: a) w ust. 1 pkt 11 otrzymuje brzmienie: Ñ11) us ug ochrony osûb i mienia,î b) po pkt 11 dodaje sií pkt 11a w brzmieniu: Ñ11a) us ug detektywistycznych oraz w sprawach paszportowych,î; 2) w art. 22b wyrazy Ñw art. 11 ust. 1 pkt 2a, 3 i 11î zastípuje sií wyrazami Ñart. 11 ust. 1 pkt 2a, 3 i 11aî. Art. 53 W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (DzU z 1992 r. nr 72, poz. 360, z 1993 r. nr 6, poz. 29, z 1994 r. nr 1, poz. 2, nr 80, poz. 369, nr 121, poz. 591 i nr 136, poz. 703, z 1996 r. nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. nr 79, poz. 484) w art. 52 skreúla sií pkt 3 i 4. Art. 54 Minister Spraw WewnÍtrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej okreúli, w drodze rozporzπdzenia, zakres wiadomoúci obowiπzujπcych na egzaminie dla pracownikûw specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych, ktûrzy na podstawie przepisûw obowiπzujπcych do dnia wejúcia w øycie niniejszej ustawy uzyskali úwiadectwa wydane przez w aúciwπ terytorialnie komendí wojewûdzkπ Policji, potwierdzajπce zdanie egzaminu z zakresu znajomoúci pe nienia s uøby straøniczej z broniπ. Art. 55 1. Zgody na powo anie Straøy Przemys owych (Portowych, Bankowych) oraz Straøy Pocztowych tracπ moc z dniem 31 grudnia 2000 r. 22
2. Koncesje na dzia alnoúê gospodarczπ w zakresie us ug ochrony osûb i mienia, po spe nieniu przez przedsiíbiorcí warunkûw okreúlonych w ustawie, podlegajπ wymianie do dnia 31 grudnia, w pozosta ych przypadkach tracπ moc. 3. PrzedsiÍbiorcy ubiegajπcy sií o wymianí koncesji, o ktûrych mowa w ust. 2, obowiπzani sπ z oøyê organowi w aúciwemu do udzielenia koncesji wniosek o wymianí koncesji w terminie do dnia 30 wrzeúnia 2000 r. Art. 56 Wnioski o wydanie zgody na powo anie albo rozwiπzanie Straøy Przemys- owych (Portowych, Bankowych) oraz Straøy Pocztowych lub o wydanie koncesji na úwiadczenie us ug ochrony osûb i mienia, z oøone, lecz nie rozpatrzone do dnia wejúcia w øycie ustawy, podlegajπ rozpatrzeniu w trybie i na zasadach okreúlonych w niniejszej ustawie. Art. 57 Tracπ moc: 1) dekret z dnia 17 paüdziernika 1946 r. o Straøy Pocztowej (DzU nr 59, poz. 323), 2) ustawa z dnia 31 stycznia 1961 r. o Straøy Przemys owej (DzU nr 6, poz. 42 i z 1989 r. nr 35, poz. 192). Art. 58 Ustawa wchodzi w øycie po up ywie 6 miesiícy od dnia og oszenia. 23