Ustawa z dnia... PROJEKT o zmianie ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych i innych ustaw. Art. 1 W ustawie z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 8 z 2004 roku, poz. 67) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10 dotychczasową treść oznacza się art. 10 ust. 1 i dodaje się ustęp 2 w brzmieniu: 2. Prawo do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie ustawy nie przysługuje funkcjonariuszowi prawomocnie skazanemu za popełnienie na osobach narodowości polskiej lub obywatelach polskich innych narodowości w okresie od dnia 1 września 1939 r. do dnia 31 grudnia 1989 r.: - zbrodni nazistowskich, - zbrodni komunistycznych, - innych przestępstw stanowiących zbrodnie przeciwko pokojowi, ludzkości lub zbrodnie wojenne. 2) po art. 40b dodaje się art. 40c i 40d w brzmieniu: Art. 40c. 1. Funkcjonariuszowi, wobec którego prokurator Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu wydał postanowienie o przedstawieniu zarzutów ogranicza się dotychczas pobierane świadczenie do wysokości najniższej emerytury, jaka przysługiwałaby na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
2. W przypadku gdy postępowanie zostanie zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym bądź umorzeniem ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 1 Kodeksu postępowania karnego, organ emerytalny wypłaca różnicę pomiędzy świadczeniem przysługującym a ograniczonym na czas postępowania wraz z odsetkami ustawowymi. Art. 40d. 1. Na wniosek Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej organ emerytalny może zawiesić wypłatę pobieranego świadczenia funkcjonariuszowi, wobec którego prokurator Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu wydał postanowienie o przedstawieniu zarzutów, jeżeli funkcjonariusz ten uporczywie uchyla się od uczestnictwa w postępowaniu przygotowawczym lub sądowym, prowadzonym w jego sprawie, albo co do którego złożony został wniosek o ekstradycję do państwa, w którym przebywa. 2. Organ emerytalny uchyla decyzję, o której mowa w ust. 1, po poinformowaniu przez Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej, że funkcjonariusz, któremu zawieszono wypłatę emerytury lub renty, wziął udział w postępowaniu prowadzonym przeciwko niemu. Art. 2 W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (tj. Dz.U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 ze zm.) wprowadza się następujące zmiany: 1) Po art. 10 dodaje się art. 10 a w brzmieniu: "Art. 10a. Prawo do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie ustawy nie przysługuje żołnierzowi prawomocnie skazanemu za popełnienie na osobach narodowości polskiej lub obywatelach polskich innych narodowości w okresie od dnia 1 września 1939 r. do dnia 31 grudnia 1989 r.: - zbrodni nazistowskich, - zbrodni komunistycznych, - innych przestępstw stanowiących zbrodnie przeciwko pokojowi, ludzkości lub zbrodnie wojenne. 2) po art. 39b dodaje się art. 39c i 39d w brzmieniu: Art. 39c. 1. Żołnierzowi, wobec którego prokurator Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu wydał postanowienie o przedstawieniu zarzutów ogranicza się dotychczas pobierane świadczenie do wysokości najniższej emerytury, jaka
przysługiwałaby na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 2. W przypadku gdy postępowanie zostanie zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym bądź umorzeniem ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 1 Kodeksu postępowania karnego, organ emerytalny wypłaca różnicę pomiędzy świadczeniem przysługującym a ograniczonym na czas postępowania wraz z odsetkami ustawowymi. Art. 39d. 1. Na wniosek Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej właściwy organ emerytalny może zawiesić wypłatę pobieranego świadczenia żołnierzowi, wobec którego prokurator Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu wydał postanowienie o przedstawieniu zarzutów, jeżeli żołnierz taki uporczywie uchyla się od uczestnictwa w postępowaniu przygotowawczym lub sądowym, prowadzonym w jego sprawie, albo co do którego złożony został wniosek o ekstradycję do państwa, w którym przebywa. 2. Organ emerytalny uchyla decyzję, o której mowa w ust. 1, po poinformowaniu przez Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej, że żołnierz, któremu zawieszono wypłatę emerytury lub renty, wziął udział w postępowaniu prowadzonym przeciwko niemu. Art.3 W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) po art.100 dodaje się art. 100 a i art. 100 b w brzmieniu: Art. 100a. 1. Prawo do stanu spoczynku i uposażenia w stanie spoczynku nie przysługuje sędziemu lub sędziemu w stanie spoczynku prawomocnie skazanemu za popełnienie na osobach narodowości polskiej lub obywatelach polskich innych narodowości w okresie od dnia 1 września 1939 r. do dnia 31 grudnia 1989 r.: - zbrodni nazistowskich, - zbrodni komunistycznych, - innych przestępstw stanowiących zbrodnie przeciwko pokojowi, ludzkości lub zbrodnie wojenne. 2. Osoba, pozbawiona na podstawie 1 prawa do stanu spoczynku i uposażenia w stanie spoczynku, nabywa prawo do emerytury lub renty, jeżeli spełnia warunki określone w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Od wynagrodzenia wypłaconego
sędziemu w okresie służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenie społeczne, przekazuje się składkę przewidzianą za ten okres w przepisach o ubezpieczeniu społecznym. Przepis art. 91 11 stosuje się odpowiednio. Art. 100b 1. Minister Sprawiedliwości w stosunku do sędziego w stanie spoczynku, wobec którego prokurator Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu wydał postanowienie o przedstawieniu zarzutów, wydaje decyzję o ograniczeniu uposażenia, o którym mowa w art. 100 1 i 2, do wysokości najniższej emerytury, jaka przysługiwałaby na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 2. W przypadku gdy postępowanie zostanie zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym bądź umorzeniem ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 1 Kodeksu postępowania karnego, wypłaca się różnicę pomiędzy uposażeniem przysługującym a ograniczonym na czas postępowania wraz z odsetkami ustawowymi. 3. Na wniosek Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej, Minister Sprawiedliwości może wydać decyzję o zawieszeniu wypłaty uposażenia, o którym mowa w art. 100 1 i 2, sędziemu w stanie spoczynku, wobec którego prokurator Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu wydał postanowienie o przedstawieniu zarzutów, jeżeli osoba taka uporczywie uchyla się od uczestnictwa w postępowania przygotowawczym lub sądowym, prowadzonym w jej sprawie, albo co do której złożony został wniosek o ekstradycję do państwa, w którym przebywa. 4. Minister Sprawiedliwości uchyla decyzję, o której mowa w 3, po poinformowaniu przez Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej, że sędzia w stanie spoczynku, któremu zawieszono wypłatę uposażenia, wziął udział w postępowaniu prowadzonym przeciwko niemu. 5. Od decyzji Ministra Sprawiedliwości wydanych w sprawach, o których mowa w 1 i 3 zainteresowanemu sędziemu w stanie spoczynku przysługuje odwołanie do Sądu Najwyższego. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości, w terminie miesiąca od doręczenia skarżącemu decyzji. Art. 4 Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe.
1) W ustawie z dnia z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. z 1998 r. Nr 155, poz. 1016 ze zm.) po art. 46 dodaje się art. 46 a w brzmieniu: Art.46a. 1. Prezes Instytutu Pamięci Narodowej powiadamia Ministra Sprawiedliwości, Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji albo Ministra Obrony Narodowej o wydaniu postanowienia o przedstawieniu zarzutów popełnienia czynów, o których mowa w art. 1 pkt 1 lit. a, w stosunku do emerytowanych funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz emerytowanych żołnierzy, a także sędziów i prokuratorów w stanie spoczynku. 2. Prezes Instytutu Pamięci Narodowej przekaże właściwemu ministrowi dane osobowe funkcjonariuszy, żołnierzy oraz sędziów i prokuratorów w stanie spoczynku, wobec których wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. 3. Prezes Instytutu Pamięci Narodowej występuje do właściwego ministra z wnioskiem o zawieszenie wypłaty świadczenia emerytalno-rentowego funkcjonariuszowi lub żołnierzowi albo uposażenia w stanie spoczynku sędziemu lub prokuratorowi w stanie spoczynku, wobec których prokurator Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu wydał postanowienie o przedstawieniu zarzutów, jeżeli osoby takie uporczywie uchylają się od uczestnictwa w postępowania przygotowawczym lub sądowym, prowadzonym w ich sprawach, albo co do której złożony został wniosek o ekstradycję do państwa, w którym przebywają. 2) Przepisy niniejszej ustawy mają zastosowanie także do funkcjonariuszy, żołnierzy oraz sędziów i prokuratorów w stanie spoczynku, wobec których prokurator Instytutu pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu wydał postanowienie o przedstawieniu zarzutów przed dniem wejścia w życie ustawy. Art. 5 Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
UZASADNIENIE Konieczność wprowadzenia projektowanych zmian w przedmiotowej ustawie wynika z funkcjonowania, aż do obecnej chwili demoralizującego i patologicznego stanu prawnego, przyznającego funkcjonariuszom PRL zwalczającym w przestępczy sposób niepodległościowe dążenia Narodu Polskiego, popełniającym zbrodnie na Narodzie Polskim, współpracującym z zaborczym najeźdźcą Państwa Polskiego wysokie uposażenia emerytalne z tytułu wieloletniej pracy w służbach mundurowych organów PRL, oraz organach wymiaru sprawiedliwości. Bez względu na znaczny już upływ czasu od okresu głębokiego komunizmu w Polsce nadal jest możliwe wymierzenie sprawiedliwości sprawcom przestępstw na Narodzie Polskim. Sprawy te są obecnie przedmiotem procesów i badań Instytutu Pamięci Narodowej. Jednakże funkcjonowanie do dnia dzisiejszego, to jest przez 17 lat istnienia wolnego Państwa Polskiego, systemu emerytalnego nagradzającego funkcjonariuszy PRL zwalczających w sposób przestępczy i zbrodniczy wolnościowe dążenia Narodu Polskiego, wysokimi emeryturami za wieloletnią pracę jest społecznie demoralizujące i naganne. Panujący dzisiaj system emerytalny sprawia, że osoba która sprzeniewierzyła się ideałom narodowym otrzymuje wielokrotnie wyższe uposażenie, niż jej ofiary. Wypłacanie przez Państwo Polskie wysokich emerytur funkcjonariuszom PRL, którzy Państwo to zwalczali, zaś członków opozycji oskarżali, sądzili, internowali, torturowali, znęcali się nad nimi i mordowali jest głęboko demoralizujące. Od władz Rzeczypospolitej Polskiej społeczeństwo wymaga sprawiedliwości społecznej, a co za tym idzie sprawiedliwego nagradzania i osądzania czynów Polaków dokonywanych w okupacyjnych czasach II wojny światowej, a potem w okresie PRL-u. Dlatego też projektodawcy, w imię sprawiedliwości społecznej, a także prawdy historycznej, proponują dokonać ograniczenia świadczenia emerytalnego funkcjonariuszom PRL, w tym żołnierzom zawodowym, sędziom i prokuratorom w stanie spoczynku, skazanym prawomocnym wyrokiem sądu za zbrodnie nazistowskie, komunistyczne oraz przeciwko pokojowi i ludzkości, popełnione na osobach narodowości polskiej lub obywatelach polskich innych narodowości w okresie od 1 września 1939 r. do 31 grudnia 1989 r.
W dotychczasowym stanie prawnym, sprawcy powyższych przestępstw tracili prawo do emerytury, tylko wówczas, gdy sąd orzekł wobec nich pozbawienie praw publicznych, zaś w przypadku służb mundurowych - przestępstw tych dopuścili się przed zwolnieniem ze służby. Niniejszy projekt rozszerza powyższą sankcję utraty prawa do emerytury w każdym przypadku prawomocnego skazania za zbrodnie nazistowskie, komunistyczne oraz przeciwko pokojowi i ludzkości, także wówczas, gdy czyn ten został popełniony przez funkcjonariusza po zwolnieniu ze służby. Projektodawcy proponują także, aby funkcjonariuszom PRL, w tym sędziom i prokuratorom w stanie spoczynku, którym zostały przedstawione zarzuty prokuratorskie za popełnienie powyższych zbrodni, świadczenie emerytalne zostało wstrzymane do wysokości najniższego świadczenia emerytalnego, do czasu prawomocnego zakończenia sprawy. Ponadto funkcjonariuszom PRL, co do których prokurator IPN wydał postanowienie o przedstawieniu zarzutów, a utrudnialiby oni postępowanie prokuratorskie, postępowanie sądowe, albo co do których został złożony wniosek o ekstradycję do państwa, w którym przebywa na wniosek Prezesa IPN organ emerytalny miałaby możliwość zawieszenia całego świadczenia. Projekt zakłada także wprowadzenie odpowiednich zmian do ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu ( Dz. U. z 1998 r. Nr 155, poz 1016 z późn. zm.) Niniejszy projekt ustawy nie wywołuje skutków gospodarczych, jedynie skutki społeczne poprzez urzeczywistnienie zasady sprawiedliwości społecznej. Projektowana ustawa nie rodzi skutków finansowych dla budżetu państwa i nie jest objęta regulacją prawa europejskiego.