Emmanuel Bóg z nami 1 tydzień Bożego Narodzenia Lectio divina czytanie i rozważanie Słowa Bożego Parafia NMP Bolesnej, Wrocław Strachocin, grudzień 2011 Teksty dostępne na stronie: www.onjest.pl
Opracowanie: Jolanta Prokopiuk 31.12. 2011, sobota PRZYJĄĆ PANA TO PRZYJĄĆ PANA W JEGO SŁOWIE J 1, 1-18 Wszystko rozpoczęło się od Słowa. Słowo daje początek życiu i początek miłości. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało. Słowo jest punktem wyjścia. Chrześcijaństwo jest religią Słowa, które się wcieliło. To Słowo ma moc przemieniać nasze życie. Setnik z Kafarnaum powiedział do Jezusa: Powiedz tylko słowo, a mój sługa będzie uzdrowiony. (Łk 7,7) Wystarczy bowiem tylko jedno słowo Jezusa, aby zmieniła się rzeczywistość w której żyjemy. Wystarczy jedno słowo Jezusa, abyśmy z niewolników stali się wolni. Abyśmy z ludzi niewidomych stali się ludźmi widzącymi dzieła Boże w naszym życiu. Jezus jednym słowem ma moc przeobrazić naszą trudną i bolesna historię w źródło życia. Ma moc przeobrazić naszą niepłodność w płodność na miarę Abrahama. Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić; potem dodał: tak liczne będzie twoje potomstwo. (Rdz 15, 5) Jan apostoł także mówi znamienne słowa: Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym,którzy wierzą w imię Jego. Jest to obietnica doświadczenia bycia dzieckiem Boga, nawet jeśli nie byliśmy wystarczająco kochani przez własnych rodziców. Nawet jeśli nie byliśmy chciani przez swoich rodziców, to w żaden sposób nie jest to dla Boga przeszkodą. On jest ponad każdym grzechem człowieka, ponad każdą jego ułomnością. Czy swoim słowem świadczę o Jezusie Chrystusie w swoim życiu? Czy doświadczam Słowa Bożego, które jest żywe i skuteczne, takiego, które zmienia moje życie, które jest światłem dla moich wyborów i decyzji? Czy proklamuję Słowo, które jest żywe w moim życiu? Czy nie głoszę sobie i innym nieboszczyka, który nie ma nic do powiedzenia w mojej historii życia? Przeczytaj fragment, który Cię Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu dziękuję, że jesteś słowem. Dziękuję, że pozwalasz mi doświadczam Siebie jako Słowo żywe i skuteczne.
30.12. 2011, piątek PRZYJĄĆ PANA TO PRZYJĄĆ POWOŁANIE DO BYCIA W RODZINIE Łk 2, 22-40 Święta Bożego Narodzenia to święta płodności. To święta macierzyństwa i ojcostwa. To święto naszego powołania. Każdy z nas jest powołany do macierzyństwa lub ojcostwa. Jest powołany do bycia matką lub ojcem, choć można te powołania w różny sposób realizować. Każdy z nas jest powołany do płodności w swoim życiu. Jest powołany do spełnienia. Można być niepłodnym nie tylko fizycznie, ale także duchowo czy emocjonalnie. Można mieć czterdzieści czy pięćdziesiąt lat i być ciągle Piotrusiem Panem, który nie wyrósł z krótkich spodenek swojego egoizmu i swoich dziecięcych przyzwyczajeń. Święta rodzina to trzy ważne osoby. Bez jednej z nich ta rodzina byłaby niepełna. Święta rodzina to Józef, Maryja i Jezus. Każdy z nas potrzebuje rodziny. Na tym polega genialność planu Bożego wobec każdego człowieka. Boże plany są zawsze genialne i trafiające w dziesiątkę. Święta rodzina ma pośród siebie Syna Bożego, choć jest to rodzina uboga jakich tysiące było w ówczesnej rzeczywistości. Naważniejsze, aby mieć pośród siebie Jezusa. Każdy z nas jest powołany do tego, aby być świętą rodziną. Czy w twojej rodzinie jest obecny realnie Jezus? Jest obecny wówczas, gdy jest zapraszany. Gdy Słowo Boże jest czytane, słuchane i realizowane w tej rodzinie. Jezus jest obecny, gdy żyje się wartościami, które były dla Niego ważne. W dzisiejszej Ewangelii święta rodzina ofiarowuje swojego Jedynego Syna Bogu Jahwe. Ważne jest, aby ofiarować Bogu to co ważne i to co mniej ważne. Ofiarować Bogu swoje radości i smutki. Ofiarować Bogu to z czego jesteśmy wyjątkowo dumni i to, co nas lęka. Dla Boga wszystko jest ważne. On jest zainteresowany każdym szczegółem naszego życia. Przeczytaj fragment, który Cię Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu dziękuję Ci za rodzinę, którą mi dałeś. Dziękuję Ci za mojego współmałżonka i za moje dzieci. Dziękuję, że jesteś pośród nas. Lectio divina - metoda osobistego studium Pisma Świętego Mnisi znali dwa sposoby medytacji Słowa Bożego: ruminatio przetrawianie Słowa Bożego poprzez jego ciągłe powtarzanie oraz lectio divina Bożą lekturę, czytanie Pisma Świętego. Ukształtowana była przez duchową egzegezę Pisma Świętego. Chodziło w niej o to, że wszystkie słowa Biblii rozumiem jako drogę do Boga, jako opis drogi duchowej. Chodzi tu raczej o pytanie: kim jestem, co jest tajemnicą mojego życia, kim i czym stałem się dzięki Jezusowi Chrystusowi? Kiedy bowiem poprzez medytację poczuję, kim jestem, zmieni się także moje działanie w świecie. Kilka uwag o miejscu modlitwy, czasie oraz pozycji modlitewnej. Miejsce Idealne to kościół czy kaplica z wystawionym Najświętszym Sakramentem. W praktyce będzie to każde miejsce, w którym znajdziemy choć odrobinę wyciszenia. Czas Przynajmniej kwadrans. Dobrze jeśli będzie to pół godziny. Pora dnia nie jest istotna, ważne tylko, byśmy byli przytomni i w czasie modlitwy nie zasnęli. Pozycja w czasie modlitwy. Godna i wygodna. Można w tej modlitwie klęczeć, można siedzieć na małej ławeczce, można też zwyczajnie usiąść na wygodnym krześle przy stole. Przebieg lectio divina Istotą tej metody jest jej podział na: I. Czytanie (lectio) II. Medytację (meditatio) III. Modlitwę (oratio) Całość poprzedzona być powinna chwilą wyciszenia, skupienia, prośbą skierowaną do Ducha Świętego o dobre owoce. Na zakończenie powinniśmy podziękować Bogu oraz dokonać refleksji nad naszą modlitwą jak się czuliśmy, co było dobre w tej modlitwie a co należałoby w niej poprawić w przyszłości. Czytanie (lectio) wybieramy dłuższy fragment tekstu przynajmniej jeden rozdział. Nie zakładamy, że przeczytamy go w całości. Może się zdarzyć, że już pierwszy werset będzie tym fragmentem nad którym powinniśmy zatrzymać się dłużej. Czytam Pismo Święte powoli i uważnie, nie po to, by pomnożyć swoją wiedzę, lecz by spotkać Boga w Jego Słowie. W czytaniu chodzi bowiem o znalezienie takiego fragmentu (zwykle będzie to jeden werset), który nas poruszy. To poruszenie może mieć bardzo różny charakter. Może to być ciekawość, niezrozumienie, pociecha, piękno, niepokój. Poruszenie jest świadectwem, że ten werset jest dla nas osobiście ważny. Bardzo ważną informacją jest złość lub agresja rodząca się podczas czytania Słowa Bożego. Oznacza ona bowiem, że Jezus w Słowie Bożym dotyka naszej nieuporządkowanej dziedzina życia. Jest bardzo istotne zwrócenie uwagi na uczucia, które nam towarzyszą. Nie mamy wpływu na uczucia, które się rodzą. Są ważne ponieważ, ukazują nam one stan naszego serca. Nie ma uczuć dobrych i złych, ponieważ są one obojętne moralnie. Jeżeli rodzi się uczucie zazdrości lub niechęci to nie jest to grzechem. Materią grzechu będzie dopiero nasza odpowiedź na to uczucie. Znalezienie tekstu, który porusza jest sygnałem, że kończy się etap lectio.
Medytacja (Meditatio) Pierwotne, łacińskie znaczenie tego słowa to powtarzanie. W tej części koncentrujemy się na znalezionym urywku. Czytamy go wielokrotnie, powoli, jakby smakując całość wersetu lub jego fragmenty. Czytając możemy akcentować różne części i wyrazy wersetu. Prawdopodobnie nauczymy się w ten sposób wersetu na pamięć. Powtarzajmy go zatem także w myśli może nam pomóc zamknięcie oczu. Angażujmy na tym etapie nie tylko rozum ale także i serce. Modlitwa (Oratio) Na pewnym etapie medytacji zamienia się ona w modlitwę. Będzie ona miała spontaniczny charakter. Czasami będzie to nasza aktywność, ale możemy też być porwani przez Boże natchnienie. Wtedy modlitwa stanie się bardziej działaniem Boga w nas niż naszym działaniem. Trudno przewidzieć, co przyniesie modlitwa, jaki dokładnie charakter i kierunek przybierze. Może to być zarówno przebłaganie, prośba jak i dziękczynienie i uwielbienie. Może mieć także charakter krótkiej, żarliwej modlitwy, proszącej Boga, by ukoił moja tęsknotę, by pozwolił się doświadczyć i ujrzeć. Warto wypowiedzieć się przed obliczem Boga osobiście, rozmawiając o swoich reakcjach - radościach skłaniających do uwielbienia, ale także o tym, co może trapić, powodować zawstydzenie czy wręcz poczucie bezsilności. 29. 12. 2011, czwartek PRZYJĄĆ PANA TO STALE NAPEŁNIAĆ SIĘ DUCHEM ŚWIĘTYM Łk 2, 22-35 Ofiarowanie Jezusa w świątyni ukazuje tajemnicę rozpoznania i przyjęcia nowonarodzonego Boga w codzienności. Jezus nowonarodzony był podobny do tysięcy dzieci przynoszonych do świątyni. Bóg Stwórca Świata - poddał się całkowicie pod prawo wcielenia. Potrzebował matki i ojca, ciepła domu rodzinnego, miał zwykłe potrzeby fizjologiczne jak każdy z nas. Starzec Symeon rozpoznał w małym dziecięciu Jezusa, ponieważ był prowadzony przez Ducha Świętego. Łukasz Ewangelista aż trzykrotnie mówi o Symeonie jako człowieku prowadzonym przez Ducha Świętego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. Duch Święty uzdolnił Symeona do znalezienia się w odpowiednim czasie i miejscu, aby spotkać oczekiwanego Mesjasza. Symeon wyśpiewuje pieśń spełnienia jego życia: Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów. Każdy z nas po coś żyje. Ma jakiś cel w życiu. Dla Symeona było to ujrzenie na własne oczy zapowiadanego Mesjasza. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Co jest sensem twojego życia? Co jest spełnieniem twojego życia? Co pozwoliłoby ci powiedzieć za Symeonem: Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Tylko Duch Święty zna głębokości Boga, ale także zna głębokości pragnień człowieka. Wie co jest w stanie nasycić jego serce. Zasadniczym zadaniem chrześcijanina jest pozyskiwanie Ducha Świętego. Tylko On jest wstanie objawiać nam pragnienia Boga żywego. Tylko On ma moc przeobrażania nas na podobieństwo Jezusa, a nawrócenie jest Jego darem. Przeczytaj fragment, który Cię Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu proszę Cię o Twojego Ducha. Proszę cie, abyś mnie nauczył pozyskiwać Twojego Ducha każdego dnia i nauczył jak dać się prowadzić Duchowi Świętemu.
28. 12. 2011, środa PRZYJĄĆ PANA TO UFAĆ MU I UWIELBIAĆ GO W NAJTRUDNIEJSZYCH CHWILACH SWOJEGO ŻYCIA Mt 2, 13-18 W przeciwieństwie do starszyzny żydowskiej Herod przyjął do wiadomości, że Mesjasz się narodził. Trzej mędrcy wędrujący do nowonarodzonego Mesjasza byli dla Heroda dobitnym znakiem. On nie miał złudzeń, że narodził się król, który jest jego rywalem i pretendentem do jego tronu i władzy. O władzę trzeba się troszczyć i w razie czego likwidować tych, którzy stanowią jej realne zagrożenie. Nie ma znaczenia, że zamorduje się niewinne niemowlęta. W czasach obecnych walka o władzę jest bardziej wysublimowana i to na każdym szczeblu: państwa, powiatu, uczelni, korporacji. Naważniejsze, aby być tym, który ma głos decydujący lub współdecydujący. Jak zachowuje się Bóg wobec osób, które mu zaufały? Bóg budzi Józefa we śnie (przez anioła) i każe mu się szybko zbierać i wyruszać do Egiptu. Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić. Naważniejsze aby zaufać Bożemu prowadzeniu. Przebaczać tym, którzy nas w jakiś sposób skrzywdzili i oddać sprawy Bożemu prowadzeniu. Tylko Bóg żywy ma możliwość wyprowadzenia dobra z każdej trudnej i bolesnej sprawy. On ma niewyczerpaną moc rozwiązań. Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra z tymi, którzy są powołani według Jego zamiaru. (Rz 8,28) Bóg jest z nami w najtrudniejszych sytuacjach naszego życia. Oczekuje od nas tylko wdzięczności i uwielbienia. Oczekuje zaufania w Jego moc. Autor Ps 23 pisze: Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Twój kij i Twoja laska są tym, co mnie pociesza. (Ps 23, 4) Gdy Paweł i Sylas zostali uwięzieni podczas drugiej wyprawy misyjnej, ufali Bogu i uwielbiali Go. Bóg odpowiedział na takie zaufanie w sposób spektakularny. O północy Paweł i Sylas modlili się, śpiewając hymny Bogu. Nagle powstało silne trzęsienie ziemi, tak że się zachwiały fundamenty więzienia. Natychmiast otwarły się wszystkie drzwi i ze wszystkich opadły kajdany. (Dz 16, 25-26) Przeczytaj fragment, który Cię Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu jesteś Panem życia i śmierci. Jesteś nowonarodzonym Mesjaszem. Jesteś moim Mesjaszem. 25.12. 2011, niedziela PRZYJĄĆ PANA TO PRZYJĄĆ GO SERCEM Iz 52, 7-10 Treścią dzisiejszych czytań w Dzień Bożego Narodzenia jest wiara. Bez wiary Boże Narodzenie i zwiastunowie tego wydarzenia są nierealni. Zostaje tylko choinka, która i tak się obsypie, jeżeli jest prawdziwa, mniej lub lepiej zaśpiewane kolędy oraz zjedzona taka ilość jedzenia, która wystarczyłaby nam na kilka dni. I pozostaje wewnętrzna pustka, miałkość i niedosyt prawdziwego świętowania. Wiara zmienia wszystko. Przynosi nadzieję i radość na lepsze jutro, ale z Bogiem. Choć dobra materialne są potrzebne, to nie stanowią sedna ani szczęścia, ani świąt. Brak konkretnych dóbr materialnych zwłaszcza podstawowych utrudnia życie. Dobra materialne nie rozwiązują jednak problemów sensu życia, miłości czy szczęścia. Zwiastunowie dnia dzisiejszego to aniołowie, którzy przychodzą i ogłaszają w sposób uroczysty: twój Bóg zaczął królować. Twój Bóg przybył. Nie jest to jednak Bóg zbytku, chwały czy spektakularnego zewnętrznego wydarzenia. Nie jest to Bóg mieszczący się w kategoriach myślenia człowieka. Ten Bóg, który przybył, to Bóg pokornych, objawiający się w małym dziecku i nie różniący się od milionów małych dzieci. Więc jak go poznać? Poznać Go można tylko sercem. Tylko serce obdarzone wiarą jest wstanie rozpoznać i przyjąć nowonarodzonego Boga. Dzisiejsze czasy nie sprzyjają sercu. Cenimy bardziej rozum i intelekt niż własne serce. Bez serca nie można kochać, wierzyć i być szczęśliwym. Bez serca ostatecznie nie jesteśmy w stanie przyjąć Boga żywego do swojego życia. Przeczytaj fragment, który Cię Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu dziękuję Ci za wiarę i serce. Dziękuję, że uzdalniasz moje serce do kochania. Dziękuję, że w Święta Bożego Narodzenia tego roku, jestem w stanie przyjąć Boga w małym dziecku. Daj mi wiarę, abym przez jej pryzmat widział sens tych Świąt.
26.12. 2011, poniedziałek PRZYJĄĆ PANA TO PRZYJĄĆ OFIARĘ I WALKĘ DUCHOWĄ W SWOIM ŻYCIU Dz 6, 8-10. 7, 54-60 Wczoraj piękne i radosne przeżywanie narodzenia a dziś Słowo Boże mówi o męczeństwie i śmierci. Co ma wspólnego Boże Narodzenie z męczeńską śmiercią diakona Szczepana? Okazuje się, że ma bardzo dużo wspólnego. Nasza kultura świąt przyzwyczaiła nas do przeżywania ich w sposób lukrowany. Małe dziecko, choinka, prezenty, karp, czerwony barszcz, bardzo polskie ruskie pierogi. W Słowie Bożym mamy jeszcze jedno Boże Narodzenie, którego za często się nie przypomina. Jest związane z wojną, prześladowaniami i trudem. I stanął Smok przed mający rodzić Niewiastą, ażeby, skoro porodzi, pożreć jej dziecię. I porodziła Syna Mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną. I nastąpiła walka na niebie: Michał i jego aniołowie mieli walczyć ze Smokiem. I wystąpił do walki Smok i jego aniołowie, ale nie przemógł. (Ap 12, 4b-5a.7) Dzisiejsze czytania są wprost związane właśnie z takim Bożym Narodzeniem. Bycie chrześcijaninem oznacza składanie świadectwa, nawet za cenę życia. Łukasz, autor Dziejów Apostolskich nadmienia ważną informację o Szczepanie: Szczepan pełen łaski i mocy działał cuda i znaki wielkie wśród ludu. Nie mogli jednak sprostać mądrości i Duchowi, z którego natchnienia przemawiał. Do takiego Bożego Narodzenia potrzebujemy obecności Ducha Świętego w nas. Potrzebujemy Jego prowadzenia. Potrzebujemy także objawienia czym jest faktycznie chrześcijaństwo ze swej istoty. Natomiast Boże Narodzenie lukrowane sprawia także, że nasze chrześcijaństwo w dużej mierze jest lukrowane i nieprawdziwe. Chrześcijaństwo ze swej istoty związane jest duchowymi zmaganiami i z ofiarą. Przeczytaj fragment, który Cię Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu dziękuję za nowe oblicze Twojego narodzenia. Proszę Cię o łaskę przejrzenia na świat duchów i walkę duchową. 27. 12. 2011, wtorek PRZYJĄĆ PANA TO PRZYJMOWAĆ BOŻY SCENARIUSZ W NASZYM ŻYCIU J 20, 2-8 Pragniemy żyć według swoich planów. Mamy swoje wizje przyjścia Boga do naszego życia. Żydzi znali proroctwa o przyjściu Mesjasza. Wiedzieli też, gdzie się narodzi. Okazało się jednak, że Naród Wybrany nie był przygotowany do rozpoznania Nowonarodzonego jako Mesjasza. Zaledwie kilka osób rozpoznało tego Mesjasza. Apostołowie również mieli swoją wizję Mesjasza. Była to wizja zwycięzcy, króla i władcy ale pojmowana na sposób ludzki. Śmierć i ukrzyżowanie nie mieściło się w ich sposobie myślenia. Uczniowie w drodze do Emaus mówią wprost: A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. (Łk 24, 21). Właśnie, spodziewali się czegoś inego, dlatego śmierć Jezusa była ogromną traumą w ich życiu. Można powiedzieć i więcej - ogromną przegraną. Zawalił im się cały świat. Pomimo zapowiedzi Jezusa o Jego zmartwychwstaniu, nikt z uczniów nie przyjmował takiej opcji. Nikt nie żył w tamtym czasie taką rzeczywistością i nie przyjmował takiego planu Bożego. Zmartwychwstanie zaczęło objawiać się w sposób rzeczywisty, gdy Jezus pokonał śmierć i sam zmartwychwstał. Ujrzenie pustego grobu i poukładanych płócien było dla Jana objawieniem zmartwychwstania. Ujrzał i uwierzył. Okazuje się, że tylko dla Jana. Szymon Piotr i Maria Magdalena mieli swoje indywidualne spotkanie ze zmartwychwstałym Jezusem, tak, jak każdy z nich tego potrzebował. Maria Magdalena jako kobieta potrzebowała nawiązania relacji. Stała przy grobie płacząc. Szamotała się, próbowała zrobić dla Jezusa złożonego do grobu, coś co przekraczało jej możliwości. Maria kochała. Jezus odpowiedział na jej miłość. Szymon w sposób szczególny doświadczył zmartwychwstania, gdy Jezus uzdrowił jego ranę po zdradzie (por. J 21, 15-19) Mistrz nie wypominał Piotrowi jego grzechu, ale pytał się trzykrotnie: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? Przeczytaj fragment, który Cię Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu proszę Cię, abyś uzdolnił mnie do przyjęcia Twoich planów w moim życiu. Proszę Cię o łaskę spotkania z Tobą.