MADEJOWE ŁOŻE TEATR LALKI I AKTORA W ŁOMŻY
TEATR LALKI I AKTORA W ŁOMŻY B aśń o Ma dejowym Łożu, z r o d z ona g d z ieś w głębi średniowiecza na celtycko-romańskim Zachodzie, rozkrzewiła s i ę n a j b a r d z i e j w E u r o p i e Ś r o d k o w e j, a p r z e d e wszystkim na południowych kresach Polski. Z ludowych podań rychło przeszła do literatury i to zarówno w postaci oryginalnej, prozaicznej, jak i w najrozmaitszych r y m o w a n k a ch. To p r z e n i k a n i e w o r b itę zainteresowań literackich rozpoczęło się stosunkowo wcześnie, już bowiem w listach H. Kołłątaja czytamy bardzo zabawną wzmiankę o Madeju. Począwszy od tej wzmianki poeci nasycili literaturę polską motywami o pokutującym zbóju Madeju i dzielnym młodzieńcu: m.in. M. Konopnicka, A. Groza, A. Czajkowski, L. Rydel - zapewne jest to nietypowy poczet poetów dost arcz ających nowych wersji ulubionej baśni. Jedno jest pewne, że żadna inna b a j k a p o l s k a n i e m o ż e poszczycić się tak bogatą historią ani tak rozległą i różnorodną popularnością, jak wł aśnie Madejowe Łoże.
W wersji Antoniuka postacią pierwszoplanową jest młodzieniec imieniem Witek. Wędruje on do piekła, by samemu Lucyferowi odebrać cyrograf na swoją duszę. Król piekieł wyłudził ów dokument od ojca Witka szatańskim podstępem. Chłopiec jest gotowy na stawienie czoła mocom piekielnym. Podczas wędrówki spotyka złoczyńcę Madeja. Gdy zbój dowiaduje się, że Witek idzie do piekła, puszcza go wolno nakazując, by dowiedział się, jakie męki Lucyfer szykuje dla niego za zbrodnie, popełnione na ludziach. Witek dociera do piekła, odzyskuje cyrograf i dowiaduje się, że Madej po śmierci spędzi całą wieczność na specjalnie dla niego przygotowanym łożu tortur. Wstrząśnięty zbój postanawia zmienić swoje życie i rozpoczyna pokutę... Przedstawienie utrzymane jest w stylistyce średniowiecznego teatru wagantów. Akcja dzieje się wokół wozu, symbolizującego podróż. Pierwsze sceny odgrywane są w konwencji teatru lalkowego. W miarę rozwoju wydarzeń przedstawienie przenosi się do żywego planu. Jego tempo wzrasta wraz z pojawieniem się postaci Madeja, jego żony i przede wszystkim zjaw piekielnych w ekspresyjnych maskach i malowniczych kostiumach. Akcja podkreślana jest stylową muzyką i efektami dźwiękowymi. Pod koniec następuje powrót do konwencji lalkowej i wyciszenie emocji. Finałowa scena śmierci nawróconego i rozgrzeszonego Madeja odbywa się w nastroju podniosłym. MADEJOWE ŁOŻE Gazeta Współczesna 22.09.1999 Maria Kaczyńska
TEATR LALKI I AKTORA W ŁOMŻY W przedstawieniu Madejowe Łoże Witek - młodzieniec, który jeszcze przed urodzeniem został bezwiednie zapisany szatanowi przez ojca - wyrusza do piekła, aby odebrać zdradziecko wyłudzony cyrograf. W wędrówce tej dociera do samotnej chaty zbójeckiej - mieszkania groźnego Madeja. Stara kobieta - żona zbója - w obawie o swoje życie, że tak nieopacznie wpuściła chłopca, ostrzega przybysza, by uciekał czym prędzej,
dopóki nie wróci straszny gospodarz, zawsze spragniony ludzkiej krwi, węchem wyczuwający obecność istoty ludzkiej. Przestroga pada jednak za późno. Przed chatą rozlegają się kroki zbója. Młodzieniec chowa się. Madej jednak odnajduje go, aby - pierwszy raz w swym życiu - wypuścić wędrowca cało pod warunkiem jednak, że ten dowie się w piekle, jaka przyszłość oczekuje zbrodniarza. MADEJOWE ŁOŻE
TEATR LALKI I AKTORA W ŁOMŻY
TEATR LALKI I AKTORA W ŁOMŻY Jarosław Antoniuk MADEJOWE ŁOŻE Baśń sceniczna w siedmiu obrazach, inspirowana poematem Lucjana Rydla Madejowe łoże oraz ludową baśnią Zdzisława Nowaka Narrator Michał Pieczatowski Kupiec Marek Janik Nieznajomy Krzysztof Zemło Żona Kupca Marzanna Gawrych Witek Tomasz Rynkowski Żona Madeja Bogumiła Wierzchowska-Gosk Madej Michał Pieczatowski Wąż Bogumiła Wierzchowska-Gosk Strażnik Diabelski Marek Janik Lucyper Krzysztof Zemło Biskup Tomasz Rynkowski Stangret Marek Janik Starzec Michał Pieczatowski Diabły, potępieńcy, grzesznicy, asystenci lucypera Marzanna Gawrych, Marek Janik, Bogumiła Wierzchowska-Gosk Balladę Lilie śpiewa Beata Antoniuk Reżyseria Jarosław Antoniuk Scenografia Przemysław Karwowski Muzyka Bogdan Szczepański Inspicent Marzanna Gawrych PREMIERA 26.09.1999 r. WZNOWIENIE STYCZEŃ 2014 r.
Dyrektor Naczelny i Artystyczny Jarosław Antoniuk Kierownik Muzyczny Bogdan Szczepański Scenograf Przemysław Karwowski Koordynator Pracy Artystycznej Dorota Ciwoniuk Maszynista sceny Wiesław Wysocki Dźwięk Leszek Truskolaski Światło Grzegorz Korzeniecki Elektroakustyk Marcin Sokołowski Dekoracje wykonała pracownia teatru w składzie: Ewa Filochowska-Karwowska (kierownik pracowni), Przemysław Karwowski, Marcin Przychodzeń BIURO OBSŁUGI WIDZÓW I REKLAMY TEATR LALKI I AKTORA plac Niepodległości 14, 18-400 Łomża tel./fax 86 216 59 55, bezp. tel. 86 473 55 67 www.teatrlomza.hi.pl teatrlomza@hi.pl bowlomza@o2.pl Mariola Kamińska, Dorota Prusaczyk