U Z A S A D N I E N I E

U Z A S A D N I E N I E Zmiana realiów społecznych oraz obowiązek wykonania zapisów Rozporządzenia (WE) Nr 862/2007 z dnia 11 lipca 2007r w sprawie statystyk Wspólnoty z zakresu migracji i ochrony międzynarodowej oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 311/76 w sprawie statystyk dotyczących pracowników cudzoziemców, zrodziły potrzebę stworzenia nowego aktu prawnego regulującego kwestię ewidencji ludności. Wprowadzony przepisami ustawy z 1974r. obowiązek meldunkowy polegający m.in. na rygorystycznym informowaniu Państwa przez obywatela o tym gdzie przebywa, nawet jeżeli pobyt związany jest z wyjazdem wakacyjnym, odwiedzinami u krewnych czy przyjaciół lub ma charakter z innych powodów krótkotrwały, został uznany za zdecydowanie nadmiernie biurokratyczny i charakterystyczny dla ustroju Polski sprzed 1990r. Ponieważ ewidencja ludności w dzisiejszym kształcie, w tym prowadzenie rejestru PESEL, całkowicie opiera się na realizacji obowiązku meldunkowego, projektodawca w pierwszej kolejności stworzył podstawę prawną do rejestracji danych opartą o kryterium rzeczowe tj. ewidencjonowanie danych związanych z tożsamością i statusem prawnoadministracyjnym osoby wyłącznie przez organy tworzące te dane. Przyjęcie takiej logiki obiegu informacji w ewidencji ludności pozwoli - po dostosowaniu do tych wymagań infrastruktury technicznej i teleinformatycznej - na zniesienie wymogu rejestracji miejsca zamieszkania w ogóle oraz zapewnieni referencyjność danych gromadzonych w rejestrach państwowych. Równocześnie zlikwidowano obowiązek rejestracji wszystkich dotychczasowych form pobytu o charakterze krótkotrwałym, pozostawiając - na okres przebudowy rejestrów państwowych - rejestrowanie wyłącznie miejsca zamieszkania, przy jednoczesnym maksymalnym uproszczeniu procedury administracyjnej. Planowane wprowadzenie nowego dowodu osobistego (pl.id) oraz zmiana funkcjonalności dokumentu tożsamości stanowi powód wyodrębnienia regulacji dotyczących dowodu osobistego z dotychczasowych wspólnych rozwiązań prawnych i stworzenia nowej odrębnej ustawy dotyczącej tych dokumentów. Z tego względu przedmiotowa ustawa swym zakresem obejmuje wyłącznie tematykę związaną z ewidencją ludności oraz udostępnianiem danych z rejestrów ewidencji ludności, a w szczególności reguluje następujące kwestie: 1

- określa zasady i sposób prowadzenia ewidencji ludności w Rzeczypospolitej Polskiej; - określa zakres i zasady rejestracji danych gromadzonych w rejestrze PESEL, rejestrze mieszkańców i rejestrach zamieszkania cudzoziemców, a także relacje z innymi rejestrami centralnymi; - określa zasady i tryb nadawania numeru PESEL; - określa zasady zgłaszania i rejestracji miejsca zamieszkania obywateli polskich i cudzoziemców; - określa zasady udostępniania danych z rejestru PESEL, rejestru mieszkańców i rejestru zamieszkania cudzoziemców; - przepisy przejściowe i końcowe. Projektowaną ustawą przyjęto zasadę, że rejestr PESEL jest jedynym centralnym rejestrem gromadzącym aktualne dane związane z tożsamością osoby i jej statusem prawno-administracyjnym stanowiące ewidencję ludności oraz, że jest pod tym względem rejestrem nadrzędnym wobec innych rejestrów usytuowanych na poziomie centralnym prowadzonych w związku z realizacją innych zadań np.: Ogólnokrajowej Ewidencji Wydanych i Unieważnionych Dowodów Osobistych, Centralnej Ewidencji Wydanych i Utraconych Paszportów itp. Aby zapewnić wiarygodność i aktualność danych w rejestrze PESEL zmieniono zasady przepływu informacji pomiędzy tymi organami administracji, które realizując swoje zadania rejestrują zdarzenia tworzące lub zmieniające dane. Przyjęto zasadę, że organ będący źródłem informacji np.: kierownik urzędu stanu cywilnego, wojewoda, konsul ma obowiązek zasilać danymi rejestr PESEL. Rozwiązanie takie zagwarantuje bezpośredniość rejestrowania danych i wyeliminuje błędy jakie rodzi pośredniczenie organów oraz zapewni szybkość przepływu danych, a więc ich aktualność w rejestrze centralnym. Obecnie zasilanie rejestru PESEL odbywa się na innej zasadzie. Dane do tego rejestru przekazywane są wyłącznie przez organy zajmujące się ewidencją zamieszkania, pośredniczące między organami tworzącymi dane a rejestrem PESEL. W ten sposób organom odpowiadającym za ewidencję zamieszkania przydano w systemie ewidencji ludności rolę nadrzędną. Wpływa to z oczywistych względów niekorzystnie na terminy zasilania rejestrów w dane i jest przyczyną wielu omyłek. 2

Główną słabością tego rozwiązania jest również mała zbieżność celów urzędów odpowiedzialnych za rejestrację miejsca pobytu z celami urzędów korzystających z jego efektów; stąd całkowita zmiana w niniejszym projekcie w logice zasilania rejestru PESEL. Oczywistym jest również, iż Państwo nie powinno obligować organów administracji do zasilania wszystkich rejestrów centralnych; odwrotnie, jeden rejestr centralny powinien zasilać w dane w zakresie wymaganym ustawowo -pozostałe rejestry centralne. Stąd zasada wynikająca z projektowanego aktu, że rejestr PESEL będzie mógł aktualizować inne rejestry centralne np.: Centralną Ewidencję Wydanych i Unieważnionych Paszportów, Ogólnokrajową Ewidencję Wydanych i Unieważnionych Dowodów Osobistych itp. Potrzeba bytu rejestru PESEL w randze nadanej projektowaną ustawą wynika również z planowanego w najbliższych latach odmiejscowienia czynności administracyjnych, zmiany oczekiwanej społecznie jednakże niemożliwej do realizacji bez istnienia centralnego rejestru PESEL. Założeniem projektodawcy jest gromadzenie w rejestrze PESEL danych, które ponad wszelką wątpliwość pozwolą ustalić tożsamość osoby i jej aktualny status prawno-administracyjny (obywatelstwo, stan cywilny). Z tego względu z dotychczasowej zawartości rejestru PESEL wykreślono dane związane z obowiązkiem wojskowym, które winny być gromadzone przez organy wojskowe oraz związane z dokumentami legalizującymi pobyt cudzoziemców (gromadzonymi w krajowym zbiorze rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach cudzoziemców o nazwie System POBYT ). Dopisano natomiast, obok danych dotyczących dowodu osobistego, dane o aktualnym paszporcie, wychodząc z założenia - czego dowodzi doświadczenie ostatnich lat - że spośród Polaków, którzy czasowo wyjechali za granicę, wielu nie posiada dowodu osobistego tylko paszport. Dopisane zostały również, w wykonaniu zapisów Rozporządzenia (WE) Nr 862/2007 z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie statystyk Wspólnoty z zakresu migracji i ochrony międzynarodowej oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 311/76 w sprawie statystyk dotyczących pracowników cudzoziemców, dane dotyczące kraju urodzenia osoby oraz kraju poprzedniego miejsca zamieszkania. Projektowana ustawa określa również podmioty, których dane gromadzone są w rejestrze PESEL. Przyjęto zasadę, że w rejestrze gromadzone są dane obywateli polskich urodzonych i zamieszkałych na terytorium RP; jeżeli chodzi o obywateli 3

polskich zamieszkałych za granicą ich dane gromadzi się wówczas, gdy przystępują do czynności administracyjnych z założenia rejestrowanych w rejestrze PESEL, a więc chodzi o te osoby, które ubiegają się o polski dokument tożsamości. W przypadku cudzoziemców w rejestrze PESEL, co do zasady, gromadzi się dane tych cudzoziemców, którzy stale zamieszkują na terytorium RP lub ich status wskazuje, że charakter pobytu będzie długotrwały (azyl, pobyt tolerowany, status uchodźcy). Wobec cudzoziemców, którzy z założenia czasowo przebywają na terytorium RP przyjęto, że ich dane będą gromadzone jak ma to miejsce dotychczas w innym rejestrze centralnym (POBYT), natomiast na potrzeby ewidencji ludności w rejestrach zamieszkania cudzoziemców. W rejestrze PESEL dane tych osób mogą być gromadzone wyłącznie na umotywowany wniosek cudzoziemca. Powodem przyjęcia takiego rozwiązania jest de facto brak możliwości kontroli nad zmianami danych osób, które nie są trwale związane z Polską, w wyniku czego rejestr PESEL nie byłby rejestrem referencyjnym. W trosce o jakość danych projektodawca zakreślił również, w oparciu o zakres danych zamieszczany w dokumentach podróży, minimalny zakres danych dotyczący tych cudzoziemców, których dane na mocy ustawy są gromadzone w rejestrze PESEL; dane zawarte w dokumentach podróży cudzoziemców stanowią podstawę do ustalania danych. Koncepcja rozróżniająca cudzoziemców, których dane muszą być gromadzone w rejestrze PESEL i tych których dane nie będą tam figurować oraz zakreślenie minimalnej zawartości danych, tak aby możliwe było ustalenie tożsamości przy jednoczesnym zapewnieniu wiarygodności danych, jest skutkiem negatywnych doświadczeń wynikających z obecnego stanu prawnego i faktycznego. Obecnie numer PESEL nadawany jest cudzoziemcowi do realizacji jednostkowego celu lub z urzędu przy dopełnianiu obowiązku meldunkowego na pobyt czasowy ponad 3 miesiące; następnie cudzoziemiec wyjeżdża poza granice RP, a po ponownym przyjeździe ma częstokroć zmienione dane na skutek przystąpienia za granicą do czynności administracyjnych. Wielu z cudzoziemców wyjeżdża i nigdy nie wraca, podczas gdy ich dane z okresu kiedy mieszkali w Polsce dalej figurują w rejestrze PESEL. Skutkiem zaprojektowanych zasad gromadzenia danych w rejestrze PESEL są regulacje związane z nadawaniem numeru PESEL. Przedmiotowy projekt określa również definicję numeru PESEL i prezentuje pełny algorytm według którego numer ten jest nadawany. 4

Numer Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności PESEL, nadawany jest osobie z urzędu lub na uzasadniony wniosek osoby. Uzasadnienie indywidualnego wniosku o nadawanie numeru PESEL oraz szczegółowe określenie który z organów i kiedy występuje z urzędu o nadanie tego numeru wynika z zasad funkcjonowania rejestru i ma na celu zapobieganie przypadkowemu jego nadawaniu. Nowe rozwiązania w stosunku do obecnych upraszczają procedury związane z nadawaniem numeru PESEL oraz zmieniają obowiązujący katalog podmiotów uprawnionych do występowania o nadanie numeru PESEL, dając uprawnienie w tym względzie poza organami ewidencji ludności, kierownikom urzędów stanu cywilnego i wojewodom. Uproszczenie procedury nadawania numeru PESEL polega na ograniczeniu roli osoby zainteresowanej do minimum (zwłaszcza przy indywidualnych wnioskach) i nałożeniu obowiązku na właściwe organy. Zasady rejestracji miejsca zamieszkania obywateli polskich uregulowane projektem ustawy, z jednej strony znacząco niwelują dotychczasowe rygorystyczne i biurokratyczne wymagania, z drugiej zaś nie zakłócają funkcjonowania rejestru PESEL, na którym z powodzeniem opiera się od lat system wyborczy, zasady finansowania samorządu terytorialnego i w oparciu o który funkcjonuje administracja publiczna świadcząca podstawowe usługi dla obywateli. Wprawdzie likwidacja rejestru PESEL nie oznaczałaby zaprzestania działania organów administracji i państwa, ale w takiej sytuacji wiele obowiązków wykonywanych z powodzeniem na rzecz obywateli przez państwo, spadłoby na ich barki. Stworzono przepisy, które po modernizacji systemów informatycznych umożliwią prowadzenie ewidencji ludności w oderwaniu od czynności rejestracji miejsca zamieszkania. Dla celów rejestracji miejsca zamieszkania projektodawca zdefiniował miejsce zamieszkania osoby. Jest to definicja opisowa, oderwana od ustalania zamiaru osoby co miało miejsce dotychczas i zgodna z art. 2 Rozporządzenia (WE) Nr 862/2007 z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie statystyk Wspólnoty z zakresu migracji i ochrony międzynarodowej oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 311/76 w sprawie statystyk dotyczących pracowników cudzoziemców, a także art. 12 Dyrektywy 2006/126/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006r. w sprawie praw jazdy; definicja pozwala nie przydawać miejscu zamieszkania innych funkcji, niż te które wynikają z ustawy. Celami jakim służy zgłoszone miejsce zamieszkania są: 5

potwierdzenie przebywania w danym miejscu, ale nie w celu kontroli lecz zapewnienia sprawnej realizacji potrzeb administracyjnych obywateli oraz ustalanie adresu do doręczeń. Ze względów praktycznych projektodawca wprowadził i zdefiniował pojęcie dodatkowego miejsca zamieszkania. Potrzeba stworzenia takiej konstrukcji prawnej jest wynikiem konsultacji dotyczących zniesienia obowiązku meldunkowego, jakie prowadzone były przez MSWiA ze wszystkimi resortami i stanowi uwzględnienie polskich rozwiązań prawnych dotyczących najmu lokali pozostających w gminnych zasobach mieszkaniowych. Gdyby nie dano osobom zamieszkującym we wskazanych zasobach możliwości zgłaszania dodatkowego miejsca zamieszkania uzasadnionego czasowym wykonywaniem pracy, nauką itp., to wzorem dzisiejszych przepisów tworzylibyśmy fikcję meldunkową. Osoby te, w obawie przed utratą prawa najmu zajmowanych lokali, nie dokonałyby rejestracji miejsca zamieszkania tam, gdzie faktycznie przebywają. Projektem ustawy określono od nowa procedurę rejestracji miejsca zamieszkania, która w porównaniu do procedury obowiązującej jest bardzo uproszczona. Uproszczenie to polega na przyjęciu nierestrykcyjnego dla obywateli trzydziestodniowego terminu do dokonania zgłoszenia, ograniczeniu zgłaszanych danych do absolutnie niezbędnych, stworzeniu możliwości dokonywania zgłoszeń drogą elektroniczną, powiadamianiu właściciela lokalu o dokonanym zgłoszeniu, połączeniu zgłoszenia nowego miejsca zamieszkania z wyrejestrowaniem z poprzedniego. Jednakże z uwagi na to, że skutki prawne wywołuje samo zgłoszenie miejsca zamieszkania, ma ono formę oświadczenia złożonego pod odpowiedzialnością karną. Wobec domniemania zgodności oświadczenia ze stanem faktycznym, nie są wymagane żadne dokumenty potwierdzające tytuł prawny do lokalu, czy potwierdzenie przez osobę trzecią (dysponenta lokalem), że osoba dokonująca zgłoszenia faktycznie zamieszkuje pod wskazanym adresem. Tworząc uproszczoną procedurę rejestracji, projektodawca miał również na względzie zlikwidowanie szeroko funkcjonującego w obecnym stanie prawnym zjawiska pozornej bezdomności, polegającej na pozbawieniu wielu osób, mimo nałożonego obowiązku, możliwości zgłoszenia zamieszkania tam, gdzie faktycznie przebywają. 6

Przeszkodą w takich wypadkach są względy formalne uniemożliwiające dokonanie zgłoszenia, mimo faktycznego i bezspornego przebywania osoby w danym miejscu, ze względów niemających związku z ewidencją ludności a będących wynikiem waśni rodzinnych, nieuregulowania stanu prawnego lokalu czy przekonania wielu właścicieli, że zgłoszenie miejsca pobytu (według obecnego stanu prawnego), osoby trzeciej w użyczonym przez nich lokalu, dla bezpieczeństwa obrotu własnością, nie powinno kończyć zarejestrowaniem. Projektodawca ma nadzieję, że przepisy proponowanej ustawy takie zjawiska całkowicie wyeliminują. Z kolei osobom bezdomnym z wyboru (w pełnym tego słowa znaczeniu), projekt gwarantuje korzystanie z prawa wyborczego. W stosunku do obywateli polskich konsekwentnie zniesiono sankcje za niedopełnienie zgłoszenia miejsca zamieszkania zawarte w obecnym art. 147 Kodeksu Wykroczeń. W to miejsce wprowadzono w projekcie przepis z którego wynika, że jeżeli obywatel nie dokona zgłoszenia miejsca zamieszkania to wszelkie negatywne skutki będące tego następstwem obciążą tego obywatela. Kierując się natomiast względami bezpieczeństwa państwa i bezpieczeństwa międzynarodowego projektodawca utrzymał obowiązek meldunkowy cudzoziemców. Obywatele państw członkowskich UE i inne osoby, z takimi samymi uprawnieniami jak obywatele UE, mają obowiązek zgłoszenia miejsca zamieszkania 30 dni od dnia przybycia, a pozostali cudzoziemcy najpóźniej z upływem czwartej doby od dnia przybycia, jeżeli ich pobyt w Polsce przekracza 14 dni. W projekcie ustawy o zasadach i sposobie prowadzenia ewidencji ludności, w odniesieniu do cudzoziemców, ustalono obowiązek osobistego zgłaszania danych do rejestracji miejsca zamieszkania z uwagi na ścisły związek legalizacji pobytu cudzoziemców z rejestracją ich miejsca pobytu. Dokonywanie rejestracji miejsca zamieszkania musi w związku z tym odbywać się na podstawie m.in. dokumentów potwierdzających legalny pobyt w Polsce, a więc w urzędzie. Rejestry zamieszkania cudzoziemców prowadzone są na poziomie gminy i zawierają inny zakres danych niż rejestry mieszkańców i rejestr PESEL. Rejestracja miejsca zamieszkania lub dodatkowego miejsca zamieszkania, a także wyrejestrowanie z poprzedniego miejsca zamieszkania w organie gminy, przekazywana jest do rejestru PESEL, do którego gminy będą miały bezpośredni 7

dostęp; z rejestru PESEL zostanie przekazana do właściwej gminy informacja o wyrejestrowaniu z poprzedniego miejsca zamieszkania. Nowa ustawa utrzymuje również wymóg zgłaszania przez osobę wyjazdu za granicę w przypadkach zadeklarowania wyjazdu na okres dłuższy niż 12 miesięcy oraz wymóg zgłaszania powrotu co jest wynikiem wzrastającej migracji zarobkowej i pozwala realizować rozporządzenie (WE) Nr 862/2007 z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie statystyk Wspólnoty z zakresu migracji i ochrony międzynarodowej oraz uchylającej rozporządzenie Rady (EWG) nr 311/76 w sprawie statystyk dotyczących pracowników cudzoziemców. Biorąc pod uwagę procedurę zgłaszania przez osobę danych do rejestracji miejsca zamieszkania, a także możliwość wprowadzenie w błąd organu co do miejsca zamieszkania, przewidziano w omawianym projekcie ustawy możliwość wyrejestrowania osoby z wniosku właściciela lokalu lub z urzędu, po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego. Organy ewidencji ludności będą również prowadziły postępowania administracyjne w sprawach wyrejestrowania osób, które opuściły miejsce zamieszkania. W myśl proponowanych rozwiązań, na podstawie omawianego projektu ustawy dane będą udostępniane z rejestru PESEL, rejestru mieszkańców i rejestru zamieszkania cudzoziemców. Projekt określa podmioty, które są obowiązane do udostępniania danych z poszczególnych rejestrów, a także przewiduje, obok tradycyjnej formy udostępniania danych, udostępnianie danych dotyczących adresu w formie weryfikacji danych, podmiotom określonym tym projektem. Dopuszcza się także możliwość składania wniosków o udostępnienie danych nie tylko na formularzach papierowych, ale również drogą elektroniczną. Projekt ustawy ustala katalogi podmiotów uprawnionych do płatnego i nieodpłatnego uzyskiwania danych, podmiotów uprawnionych do udostępniania danych za pomocą urządzeń teletransmisji danych, ponadto zawiera przepisy określające warunki konieczne do uzyskania zgody na weryfikację danych w drodze teletransmisji danych oraz tryb uzyskania takiej zgody. Nadto daje ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych prawo przeprowadzania kontroli podmiotów korzystających za pomocą urządzeń teletransmisji danych z dostępu do danych zawartych w zbiorze PESEL urządzeń teletransmisji danych, w drodze weryfikacji danych. 8

Przedmiotowy projekt ustawy reguluje również kwestie właściwości ogólnej organów wskazując, że gminy wykonują zadania związane z ewidencją ludności jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej oraz określa wojewodę organem odwoławczym od rozstrzygnięć wydanych na podstawie ustawy. W celu wykonania zapisów uregulowań zawartych w tym akcie istnieje potrzeba wprowadzenia przepisów przejściowych i końcowych dających czas na przygotowanie techniczne do wprowadzenia nowych zasad zasilania w informacje rejestru PESEL oraz czas organom wskazanym jako zasilające w informacje na przygotowanie się do nowych / lub nowych jakościowo / zadań, zarówno pod względem technicznym jak i organizacyjnym oraz kadrowym; równie istotną kwestią jest zagwarantowanie odpowiedniego czasu, który pozwoli obywatelom polskim i cudzoziemcom zamieszkującym w Polsce na zaznajomienie się z nowymi zasadami rejestracji miejsca zamieszkania. 9

OCENA SKUTKÓW REGULACJI 1. Skutki wprowadzenia ustawy: 1) podmioty, na które oddziałuje akt normatywny: właściwe organy administracji publicznej (organy gmin, kierowników urzędów stanu cywilnego, wojewodów, konsulów, ministra właściwego do spraw wewnętrznych), osób przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na których spoczywa powinność lub obowiązek miejsca zamieszkania 2) wpływ aktu na sektor finansów publicznych I Koszty związane z wejściem w życie pierwszego etapu wdrożenia ustawy tj. na dzień wejścia w życie ustawy: 1. Koszty kancelaryjne 1.1 Zmiana formularzy 2.500 gmin 1.000 PLN / średni roczny koszt / = 2.500.000,00 PLN W tej części kosztów Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji przewiduje jednak umieszczenie wzoru formularza na stronie internetowej MSWiA. W tej sytuacji koszty z tej pozycji wykazane są w punkcie 1.4 1.2 Wysyłka powiadomień o nadaniu numeru PESEL Ok.450.000 rocznie / 435 tys.nadanie numeru, 15 tys. zmiana numeru / 450.000 5,50 PLN = 2.475.000,00 PLN 1.3 Wysyłka informacji do właścicieli lokali o tym, że ktoś zgłosił w ich lokalu miejsce zamieszkania Przewidujemy ok. 1.300.000 zgłoszeń miejsca zamieszkania 680.000 zgłoszeń drugorzędnego miejsca zamieszkania 1.980.000 5,50 PLN = 10.890.000,00 PLN 1.4 Koszty papieru związane z : 10

- 1.1 dla ok.2.000.000 czynności rocznie niezbędne jest ok.4 tys. ryz papieru, co daje 4.000 10,00 PLN = 40 000 PLN - 1.2 dla ok. 450 000 czynności rocznie trzeba ok.900 ryz papieru, co daje 900 10,00 PLN = 9 000 PLN - 1.3 zawarta w pozycji 1.1., ponieważ formularz będzie zawierał część wysyłaną do właściciela lokalu 2. Aktualizacja aplikacji gminnych; koszt będzie obejmować modyfikację aplikacji / w zakresie etapu pierwszego tj. bez zmiany struktury danych i bez migracji danych / i jej wdrożenie w gminie 2.500 gmin 500,00 PLN = 1.250.000,00 PLN 3. Zwiększenie obsady etatowej w gminie do obsługi wysyłki; przyjęto średnio do obsługi wysyłki 1 etat na gminę; wymiar przypadającego etatu na konkretną gminę będzie musiał być wyliczony w oparciu o liczbę spraw załatwianych w związku z wysyłką w gminie 2.500 gmin 1 etat / 3.500,00 PLN miesięcznie brutto /, co daje rocznie 105.000.000 PLN II Koszty związane z realizacją etapu docelowego 1. Aktualizacja aplikacji gminnych ; będzie obejmować modyfikację aplikacji / zmiana struktury danych oraz migracji danych / oraz wdrożenie w gminie 2.000 gmin 2.500,00 PLN = 6.250.000,00 PLN / jednorazowo/. 2. Aktualizacja i wdrożenie aplikacji dla urzędów stanu cywilnego; w wyliczeniu uwzględniono sprzęt informatyczny, ponieważ w chwili obecnej tylko połowa USC jest zinformatyzowana gmin 3.000,00 PLN / aplikacja / = 7.500.000,00 PLN jednorazowo 1000 gmin 5.000,00 PLN / sprzęt / = 5.000.000,00 PLN jednorazowo 11

3. Zmiana sposobu i zakresu komunikacji w przepływie danych między rejestrami oraz inne koszty techniczne po stronie serwera centralnego i dostępu z poziomów lokalnych 3.1 Koszty związane z zapewnieniem każdej gminie dostępu on-line do rejestru PESEL; składowe: a/ sprzęt, konfiguracja sprzętu, zestawienie łącza, przyłączenie do sieci wynoszą jednorazowo dla jednej gminy 1.220,00 PLN oraz b/ opłata miesięczna za dostęp do sieci 976,00 PLN 3.2 Jednorazowy koszt / 2009 r / związany z koniecznością rozbudowy zasobów na potrzeby przetwarzania i przechowywania danych gromadzonych w rejestrze PESEL; jest wynikiem zwiększenia funkcjonalności systemu 1.880.000,00 PLN brutto 4. Zatrudnienie pracowników na poziomie centralnym do obsługi systemu oraz bieżącego nadzoru nad funkcjonalnością systemu i podmiotami administracji realizującymi zadania 30 etatów 5.000,00 PLN brutto, co daje rocznie 1.800.000,00 PLN Środki finansowe na pokrycie kosztów, o których mowa w punkcie II. 1,2 i 3 są zabezpieczone w Projekcie PL.ID realizowanym ze środków unijnych. Pozostałe koszty będą pokryte z budżetu Państwa. Sumarycznie koszty wyniosą : po stronie gmin - 1.250.000,00 PLN jednorazowo pkt.i.2 120.854.000,00 PLN rocznie pkty I.1,3 oraz II.3b Po stronie MSWiA - 23.000.000,00 PLN jednorazowo pkt II.1,2,3.1a i 3.2 1.800.000,00 PLN rocznie pkt II.4 12

3) wpływ aktu na sytuację społeczną 4) wpływ aktu na rynek pracy Brak wpływu 5) wpływ aktu na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość brak wpływu 6) wpływ aktu na sytuację i rozwój regionalny Brak wpływu 2. Konsultacje społeczne: W ramach konsultacji społecznych projekt skierowano do wojewodów oraz do Prezesa Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji, Współprzewodniczącego Zespołu ds. Społeczeństwa Informacyjnego Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, Prezesa Polskiego Towarzystwa Informatycznego oraz Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, Rzecznika Praw Obywatelskich, Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Państwowej Komisji Wyborczej. Spośród wyżej wymienionych uwagi wnieśli: Wojewoda Warmińsko-Mazurski, Wojewoda Kujawsko-Pomorski, Wojewoda Świętokrzyski, Wojewoda Zachodniopomorski, Wojewoda Łódzki, Wojewoda Podlaski, Wojewoda Pomorski, Wojewoda Lubelski, Wojewoda Mazowiecki oraz Wojewoda Opolski, wskazując w związku z projektowanymi rozwiązaniami na konieczność dostosowania systemów teleinformatycznych związanych z ewidencją ludności do nowych potrzeb. Wskazano również na konieczność opracowania nowych wzorów formularzy służących m.in. do rejestracji miejsca zamieszkania, nadawania numeru PESEL i udostępniania danych. Jednocześnie wstępnie określono elementy składowe kosztów jakie będą musiały zostać poniesione w związku z wprowadzeniem nowych regulacji prawnych. Ponadto zostały wniesione uwagi dotyczące błędów redakcyjnych zawartych w przedłożonym do konsultacji projekcie ustawy. Ponadto projekt został zamieszczony w Biuletynie Informacji Publicznej MSWiA 3. Opinia o zgodności projektu z prawem Unii Europejskiej Projekt jest zgodny z prawem Unii Europejskiej. 13

14