TYGODNIK PARAFII ŚW. PIOTRA APOSTOŁA I ŚW. JANA Z DUKLI

TYGODNIK PARAFII ŚW. PIOTRA APOSTOŁA I ŚW. JANA Z DUKLI 16 marca 2014 II NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU Rok VIII Nr 11/340 * Liturgia Słowa * Trzy szczyty * Odwaga * Intencje * Ogłoszenia parafialne * Legenda o świętym Józefie * Kącik poetycki W intencji Rodziny www.piotrajana.pl

Rok VIII 10/339 Str. 2 LITURGIA SŁOWA (Rdz 12,1-4a) Pan rzekł do Abrama: Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy ciebie błogosławić będą, a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi. Abram udał się w drogę, jak mu Pan rozkazał, a z nim poszedł i Lot. (Ps 33,4-5.18-20.22) REFREN: Mamy nadzieję w miłosierdziu Pana Słowo Pana jest prawe, a każde Jego dzieło godne zaufania. On miłuje prawo i sprawiedliwość, ziemia jest pełna Jego łaski. Dusza nasza oczekuje Pana, On jest naszą pomocą i tarczą. Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska według nadziei, którą pokładamy w Tobie. Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, na tych, którzy czekają na Jego łaskę, aby ocalił ich życie od śmierci i żywił ich w czasie głodu. (2 Tm 1,8b-10) Weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii według mocy Boga! On nas wybawił i wezwał świętym powołaniem nie na podstawie naszych czynów, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, która nam dana została w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami. Ukazana zaś została ona teraz przez pojawienie się naszego Zbawiciela, Chrystusa Jezusa, który przezwyciężył śmierć, a na życie i nieśmiertelność rzucił światło przez Ewangelię, (Mt 17,5) Z obłoku świetlanego odezwał się głos: "To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!" (Mt 17,1-9) Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza. Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie! Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: Wstańcie, nie lękajcie się! Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im, mówiąc: Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie.

DZIEŃ PAŃSKI Str. 3 Trzy szczyty Uprawiała sport i rokowała duże nadzieje na dobre wyniki. Lubiana przez koleżanki, zawsze pełna radości i optymizmu. Wiadomość o jej wejściu za bramę klasztoru klauzurowego była szokiem dla wszystkich, którzy ją znali. Jeden po drugim pytał: Co się jej stało? Gdy te pytania dotarły do niej, odpowiadała z uśmiechem: Przeszłam na alpinizm duchowy. Mam do zdobycia kilka ciekawych szczytów Synaj, Tabor, Góra Oliwna, Golgota. Porównanie jest niezwykle trafne. Trzeba być dobrym alpinistą ducha, by się zdecydować na wspinaczkę w stronę tych szczytów. Dokonuje się to przez doskonalenie modlitwy. To w modlitwie Mojżesz precyzował na Synaju genialne prawo Dekalogu, i tylko w modlitwie można je właściwie odczytać. W modlitwie Chrystus przemienił się na górze Tabor i na chwilę objawił blask swojej wiecznej chwały. W modlitwie mocował się z potęgą zła istniejącego na ziemi, na szczycie Góry Oliwnej, i w modlitwie na Golgocie oddał ducha w ręce swego Ojca. Alpinista, wędrując w stronę szczytu, krok po kroku, odchodzi od bogactwa tego świata i wchodzi w wielkie ubóstwo. Zostawia za sobą bujną roślinność, różnorodny świat zwierząt, przy większych wysokościach nawet przedstawiciele świata ptaków pojawiają się coraz rzadziej.

Str. 4 Najczęściej pod nogami dudni twardy lód, śnieg lub skała. Jest zimno, wieje mocny wiatr, droga niebezpieczna, a w powietrzu brakuje nawet tlenu. Mimo to idzie, jakby wbrew logice, idzie w stronę szczytu. Gdy go zdobędzie, wraca inny. Sama droga go przemieniła. Szczyty świata są puste. Jedynie piękna pogoda może zapewnić alpiniście spotkanie z niepowtarzalną panoramą łańcuchów górskich. Szczyty biblijne nie są puste, są miejscem spotkania człowieka z Bogiem. Ten, kto potrafi je zdobyć, wraca z nich przemieniony nie tylko doświadczeniem niezwykle ciekawej drogi, ale i niepowtarzalnym spotkaniem z Żywym Bogiem. Jest jeszcze druga zasadnicza różnica między alpinizmem duchowym, a tego świata. Alpinista zdobywa szczyty najczęściej dla siebie. To jest wyłącznie jego przygoda. Natomiast ten, kto zdecydował się na zdobywanie biblijnych szczytów, chce się spotkać z Bogiem, by załatwić u Niego wiele spraw innych ludzi. Najczęściej motywem podjęcia tej wspinaczki jest troska o ocalenie bliźnich od śmierci wiecznej. Wielki Post to okres, w którym Kościół organizuje wyprawę na trzy szczyty znane z Ewangelii. Rozpoczyna od Taboru, by ci, którzy decydują się na tę wędrówkę, mogli doświadczyć obecności Boga, by spojrzeli w Rok VIII 10/339 świat Bożego życia i doznali przemieniającej mocy modlitwy. Drugim szczytem jest Góra Oliwna. Na niej można poznać prawdę o tajemnicy zła dręczącego ludzkość i siłę modlitwy jako szczepionki uodporniającej na wszelkie jego zakusy. W Wielki Piątek najbardziej odważnych Kościół prowadzi na Kalwarię, by objawić tajemnicę zwycięstwa Boga nad złem. Dramat tego szczytu trwa trzy dni. Początkowo wszystko wskazuje na przewagę zła, ale poranek wielkanocny ujawnia bezapelacyjne zwycięstwo Boga. Nikt nie potrafi zdobyć tych trzech szczytów bez doskonalenia modlitwy, czyli autentycznego spotkania z Bogiem. Chodzi o umiejętność wejścia w Jego świat i o zdolność chodzenia z Nim, w naszym świecie. Po przeżyciu bogactwa Taboru, Getsemani i Golgoty życie człowieka wygląda zupełnie inaczej. Z tych szczytów wszystko widać we właściwych proporcjach. Brakuje nam dziś szkoły modlitwy. Potrzeba mistrzów, wytrawnych znawców sztuki duchowego alpinizmu. Jest ich wciąż za mało, a kandydatów do tej szkoły wielu. Prośba apostołów: Panie naucz nas modlić się w okresie Wielkiego Postu staje się szczególnie aktualna. Ks. Edward Staniek

DZIEŃ PAŃSKI Str. 5 Odwaga Bardzo czekali na dziecko. Radość z jego narodzenia była krótka. Paraliż kończyn. Lekarz oświadczył matce: nic z niego nie będzie. Kochające serce nie rezygnuje jednak z walki o dobro dziecka. Zrezygnowała z pracy w swoim zawodzie. Skończyła szkołę pielęgniarską, specjalizując się w rehabilitacji. Weszła w krąg ludzi dotkniętych cierpieniem. Nawiązała kontakt z rodzicami podobnie kalekich dzieci. Dzień w dzień poświęcała sporo czasu dla dziecka. Do szkoły podstawowej w pierwszych klasach nosiła synka na rękach; później wiozła na wózku inwalidzkim. Syn, o bardzo ograniczonych możliwościach ruchu, zdumiewa zdolnościami intelektualnymi. Kończy szkołę podstawową z wyróżnieniem, podobnie zdaje maturę. Podejmuje studia i te kończy z dobrymi wynikami. Dziś jest cenionym pracownikiem. Nic z niego nie będzie. Kochająca matka udowodniła, że lekarz nie miał racji. Po latach może być dumna z syna, ale syn może być jeszcze bardziej dumny z matki. To, że jest kimś, zawdzięcza jej odważnej miłości. To bohaterka. Szkoda, że słowo bohater zostało zarezerwowane dla ludzi uczestniczących w akcjach wyjątkowo trudnych i ryzykownych. Znacznie więcej prawdziwych bohaterów nigdy nie zostanie nagrodzonych pochwałą w oczach opinii publicznej. To ciche bohaterstwo jest nawet trudniejsze. Wspomniana matka musiała w nim trwać blisko dwadzieścia trzy lata godzina po godzinie. Wierzyła w sukces. Poświęciła życie dla dobra syna i w ten sposób je wygrała. To wymaga wielkiej odwagi. Dziś tak często brakuje odwagi w naszym codziennym życiu. To ona decyduje o sile przebicia. Odwaga to podstawowa wartość przebicia. Odwaga to podstawowa wartość ewangeliczna. Już przy chrzcie Kościół oczekuje bardzo odważnego wyznania od tych, którzy chcą wejść na drogę wiodącą do zbawienia. Czy wyrzekasz się ducha złego?. Oto pytanie postawione jako warunek chrztu. Odpowiedź zawarta w jednym słowie: Wyrzekam jest równoznaczna z wyzwaniem do walki wszelkiego zła istniejącego na świecie. Stawać zaś przeciw tak potężnemu Goliatowi może jedynie człowiek wielkiej odwagi.

Str.6 Rok VIII 10/339 Odpowiedź na drugie pytanie: Czy wierzysz w Boga? wymaga również odwagi. Wejście w świat wiary to przedsięwzięcie niezwykle ryzykowne. Wytrwanie w tym świecie jest ściśle uzależnione od odwagi. Droga wiary prowadzi w nieznane, prowadzi na bardzo trudny szczyt spotkania z samym Bogiem, szczyt przemienienia. Pokonanie wewnętrznych trudności na drodze doskonalenia wiary jest uzależnione od odwagi. Gdy tej cnoty zabraknie, czeka człowieka nieunikniona klęska. Poszukajmy w Wielkim Poście tych elementów, które pozwolą nam w sposób twórczy wykorzystać wolność zawartą w demokracji. Obok mądrości, drugą wartością jest odwaga. Niestety, tych wartości nie da się kupić za złotówki ani za dolary. Te wartości zdobywa się żmudną pracą. To one kształtują nasze serca. Jest to zadanie pochłaniające całe lata. Trudno o mistrzów, zarówno w dziedzinie zdobywania mądrości, jak i w dziedzinie doskonalenia odwagi. Trzeba ich niejednokrotnie szukać w przeszłości. Dla człowieka wierzącego sprawa jest nieco prostsza. Można poprosić o poprowadzenie na drodze doskonalenia odwagi samego Zmartwychwstałego Chrystusa. On doskonale zna wartość tej cnoty i warunki, w jakich trzeba ją wypracowywać. Rzadko jednak można spotkać ludzi modlących się o odwagę i gotowych na wypracowanie tej cnoty u siebie. Warto też szerzej otworzyć oczy i spojrzeć wokół siebie, by dostrzec ludzi prawdziwie odważnych. Nie chodzi tu o odwagę mówienia, bo takich w nowej sytuacji będzie sporo. Skoro za mówienie prawdy nie trzeba cierpieć, to do jej głoszenia nie trzeba odwagi. Wystarczy tupet lub perspektywa jakiegoś zysku. Prawdziwa odwaga zawsze ujawnia się w czynie. Odważny płaci samym sobą. Nabywa wówczas na własność wartość cenniejszą niż wszystkie bogactwa ziemi i cenniejszą niż jego życie. Człowiek odważny zawsze ma na uwadze dobra nieśmiertelne. Ks. Edward Staniek Poniedziałek (17.03.) 7-1) + Wanda Skok; 2) + Jan Godzisz; 3) + Leopold Borek. 1730-1) Dziękczynna z prośbą o Boże błog. i opiekę Matki Bożej dla Marii Buczek w 90 rocznicę urodzin; 2) + Zbigniew (9 roczn śm.) rodzice Antonina, Wojciech; 3) + Zbigniew Czekaj (11 roczn. śm.); 4) + Andrzej Penar (od rodziny Śnieżków z Węglówki); 5) + Anna i Władysław. Wtorek (18.03.) 7-1) + Wanda Skok; 2) + Jan Godzisz; 3) + Leopold Borek. 30 17-1) + Edward; 2) + Józef Pitrus i rodzice Helena i Józef Kustroń; 3) + Andrzej Penar (od cioci Kazimiery); 4) + Franciszek (12 roczn. śm.); 5) + Bogdan Woreczek (21 roczn. śm.). NOWENNA ZA PRZYCZYNĄ BŁ. JANA PAWŁA II.

DZIEŃ PAŃSKI Str.7 Środa (19.03.) 7-1) + Jan Godzisz; 2) + Leopold Borek; 3) + Andrzej Penar. 17 - NOWENNA DO MATKI BOŻEJ NIEUSTAJĄCEJ POMOCY. 1730-1) Dziękczynna z prośbą o Boże błog. i opiekę Matki Bożej i św. Józefa dla mieszkańców Suchodołu; 2) O światło Ducha Świętego i Boże błog. dla Bogdana w dniu imienin; 3)+ Wanda Skok; 4) + Olga, Józef, Ludwika, Józef, Maria, Józef, Marian; 5) + Józefa, Wincenty Maćkowscy. Czwartek (20.03.) 7-1) + Wanda Skok; 2) + Jan Godzisz; 3) + Józefa Świątek. 15- ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU - w ciszy. 30 17-1) + Leopold Borek; 2) + Andrzej Penar (od kuzyna Ignacego z rodziną); 3) + Władysław (15 roczn. śm.), Władysława Niemczyk (40 roczn. śm.) o radość życia wiecznego; 4) + Józef (23 roczn. śm.) i zmarli z rodziny Zajdlów, Mercików, Staroniów, Bednarczyków; ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU. Piątek (21.03.) 7-1) Dziękczynna z prośbą o Boże błog. i opiekę Matki Bożej dla Józefa z okazji imienin; 2) + Wanda Skok; 3) + Krystyna Michorowska (od sąsiadów z bloku St. Batorego 1 z klatki 3). 1730-1) + Jan Godzisz; 2) + Leopold Borek; 3) + Andrzej Penar; 4) + Tomasz Domowicz. NABOŻEŃSTWO DO BOŻEGO MIŁOSIERDZIA. Sobota (22.03.) 7-1) + Wanda Skok; 2) + Leopold Borek; 3) + Krystyna Michorowska (od sąsiadki zza ściany). 30 17-1) + Jan Godzisz; 2) + Andrzej Penar (od sąsiadów z ul. Piastowskiej 62); 3) + Maria, Stefania, Rudolf Kasprzyca; 4) + Radosław Frączek (7 roczn. śm.). Niedziela (23.03.) 25 6 - GODZINKI O NIEPOKALANYM POCZĘCIU NMP. 45 6-1) + Józef (23 roczn. śm.) i dusze czyśćcowe. 8-1) Za parafian. 10-1) + Salomea, Paweł; 2) + Stanisław Stasik (2 roczn. śm.). 1130-1) Dziękczynna z prośbą o Boże błog. i opiekę Matki Bożej dla Szymona w 2 rocznicę urodzin oraz rodziców Ani i Marka. 16-1) + Jadwiga (8 roczn. śm.), Stanisław 18-1) + Leopold Borek.

Str.8 Rok VIII 10/339 II Niedziela Wielkiego Postu - 16 marca 2014 r. 1. Dzisiejsza, druga niedziela Wielkiego Postu kieruje nasz wzrok na Chrystusa uwielbionego, abyśmy nie zapominali, że trud, którego doświadczamy obecnie, nie jest pozbawiony sensu, lecz ma nas prowadzić do udziału w chwale Bożej. 2. Obchodzimy dziś dzień modlitw za misje i misjonarzy. Wpatrując się w przemienione oblicze Jezusa, nie możemy zapominać, że na świecie wciąż są ludzie, do których nie dotarła jeszcze dobra nowina o zbawieniu. Dlatego też otoczmy serdeczną modlitwą i troską, także materialną, tych, którzy podejmują Boże wezwanie skierowane do nich. Dziś zbiórka do puszek z przeznaczeniem na misje w ramach działa Ad Gentes. 3. Nabożeństwa Drogi Krzyżowej odprawiane są w naszym kościele we czwartki o 16.45-dla dzieci w piątki dla wszystkich o 17. i o 19. dla młodzieży. Gorzkie Żale z kazaniem pasyjnym w każdą niedzielę po Mszy świętej o godzinie 16.. 4. Przypominamy również, że za udział w każdym z tych nabożeństw możemy uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami (stan łaski uświęcającej, przystąpienie tego dnia do Komunii św., modlitwa w intencjach Ojca Świętego, wyzbycie się przywiązania do grzechy nawet lekkiego). Możemy go ofiarować za siebie lub za zmarłych. Nie zaniedbujmy korzystania z tego skarbca łaski, by coraz bardziej upodabniać się do naszego miłującego Boga. 5. Zapraszamy na Drogę Krzyżową ulicami naszej parafii w dniu 11. 04. Już teraz zarezerwujmy sobie czas, aby licznie wziąć udział w tym wydarzeniu wiary. 6. We środę 19.03 obchodzimy Uroczystość św. Józefa. Jest to zarazem dzień imienin naszego ks. Arcybiskupa Józefa Michalika i Ojca Świętego Seniora. Polecajmy ich i wszystkich solenizantów w naszych serdecznych modlitwach. Msze święte w naszym kościele o 7. i 17.30. 7. Dziękuję za przygotowanie liturgii mieszkańcom ul. J. Lelewela nr 16. Za tydzień proszę o przygotowanie liturgii mieszkańców ul. J. Lelewela nr 18. 8. Bóg zapłać za ofiary na kwiaty do Bożego Grobu: Róża św. Bartłomieja 1 zł; Róża św. Marka 40 zł; Róża św. Brata Alberta 60 zł. 9. Dziękuję za modlitwy i wszelką pomoc w przygotowaniu prac remontowo budowlanych. Także jesteśmy wdzięczni za wszelkie sugestie odnośnie wystroju kościoła. 10. Klub Inteligencji Katolickiej w Krośnie zaprasza na film: Ludzie Boga. Film jest oparty na faktach i przedstawia życie grupy mnichów wśród ludności muzułmańskiej w Algerii. Projekcja odbędzie się w Katolickim Liceum oo. Michalitów przy ulicy Grodzkiej dnia 18.03.2014 o godzinie 17.. Zapraszamy. 11. Ośrodek Rehabilitacyjno Edukacyjno Wychowawczy w Krośnie ogłasza nabór dzici i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną w wieku od 3 do 25 lat na rok szkolny 2014/15.

DZIEŃ PAŃSKI Str. 9 Bliższe informacje można uzyskać pod numerem telefonu 134325837, oraz na stronie internetowej www. orewkrosno.org.pl. 12. W sobotę 22. 03. oraz 5.04. 2014 w domu zakonnym Sióstr Klawerianek w Krośnie przy ulicy Łukasiewicza 62 o godzinie 15. zostanie odprawiona Msza święta a po niej młodzież przedstawi Misterium Męki Pańskiej. Serdecznie zapraszamy. 13. Młodzież z Misyjnej Wspólnoty Furaha działająca przy Siostrach Klaweriankach rozpocznie przygotowania na wyjazd do Afryki w ramach wolontariatu misyjnego. Młodzież zainteresowaną tego rodzaju współpracą misyjną zapraszamy na spotkanie 29.03. Rozpocznie się ono Eucharystią o godzinie 16.. Można kontaktować się ze siostrą Jolantą pod numerem telefonu 668503068 14. Przypominamy o rekolekcjach trzeźwościowych w Miejscu Piastowym w dniach 21-23.03 2014. 15.W naszej parafii rozpoczął się kurs przedmałżeński. Można jeszcze dołączyć w najbliższy wtorek po Mszy świętej wieczornej. Później lista zostanie zamknięta. Ks. Edward Staniek W cieniu piramid egipskich na początku V wieku napisano apokryf poświęcony św. Józefowi. Jest to traktat o dobrej śmierci. Dokument ten świadczy o kulcie św. Józefa. Autor posłużył się formą relacji o Józefie przekazaną przez samego Jezusa. Ten bowiem, według autora, na Górze Oliwnej zebrał wokół siebie uczniów i opowiedział im historię swego ojca, który Go uznał za syna. Powtórzył szereg wiadomości zawartych w innych apokryfach o tym, że Józef był wdowcem i miał dzieci, o jego zmaganiu z przyjęciem Maryi, kiedy odkrył, że jest brzemienna, o ucieczce do Egiptu, o jego pracy zawodowej. Interesujące natomiast jest to, co mówi o jego chorobie i śmierci. Józef miał otrzymać zapewnienie od anioła: W tym roku umrzesz. Ta wiadomość zatrwożyła Józefa, dlatego udał się do świątyni Pańskiej, by pokutować i modlić się. Modlitwa przytoczona przez autora jest refleksją nad tajemnicą śmierci i prośbą, by Bóg zabezpieczył drogę, po której dusza Józefa pójdzie do krainy zmarłych. Jest on bowiem świadom, że złe duchy mogą ją zaatakować.po powrocie do Nazaretu Józef zachorował i popadł w trwogę.

Str.10 Rok VIII 10/339 Ten lęk wyraża w kolejnej modlitwie, pełnej bólu i niepewności. W niej aż dziesięć razy mówi: Biada mi... Jest to rachunek sumienia z czynów, jakie były dziełem jego oczu, rąk, uszu, nóg, żołądka, ciała. W tych słowach przebija głęboka świadomość odpowiedzialności za wszystko, co człowiek czyni w swoimi życiu. Kończy ten rachunek sumienia poddaniem się woli Boga. Następnie autor podejmuje opowiadanie Jezusa: Kiedy mój kochany ojciec, Józef, to powiedział, wstałem, podszedłem do niego, leżącego w trwodze swej duszy oraz swego ducha, mówiąc mu: "Bądź pozdrowiony, mój kochany ojcze Józefie, ty, którego starość jest szacowna i równocześnie błogosławiona". On odpowiedział w wielkiej, śmiertelnej bojaźni, mówiąc Mi: "Bądź pozdrowiony wielekroć, mój kochany synu! Oto moja dusza uspokoiła się we mnie na krótki czas, gdy usłyszałem Twój glos. Po czym poprosił Jezusa, by wysłuchał jego grzechów. Wysłuchaj mnie dziś, mnie twojego sługę, gdy Cię proszę, wylewając łzy przed Tobą: Wyznaję, że serce wyrzuca mi zbyt ludzkie myślenie o Twojej Matce, bo jeszcze nie byłem wtajemniczony w to, że bez udziału mężczyzny poczęła syna. Wyznaję też, że raz poszarpałem Twoim uchem, gdy jeszcze byłeś dzieckiem. Józef kończy to wyznanie prośbą, by Jezus osądził go w imię swej dobroci. Jezus, słuchając tego wyznania, rozpłakał się przy Józefie. Wyszedł do Matki zaniepokojonej nadchodzącą śmiercią męża. Jezus Ją uspokaja, tłumacząc, że śmierć jest władczynią całej ludzkości i dlatego umrze Józef i umrze Ona, ale ta ich śmierć nie jest śmiercią, ale wiecznym życiem. Umrze również sam Jezus z powodu śmiertelnego ciała, które nosi. Pięknie jest opisana scena, w której Jezus czuwa przy łożu Józefa. Oto Jego relacja: Ja zaś sam, moi kochani, usiadłem u jego głowy, a moja matka, Maryja, usiadła u jego stóp. Józef nie był już w stanie rozmawiać, ale patrzył na nich szeroko otwartymi oczyma. Kiedy zmagał się w agonii, Jezus trzymał jego ręce i nogi dłuższy czas. Wówczas Józef zobaczył nadchodzące duchy złe i ludzi, którzy umarli w grzechach. Błagał więc Jezusa: Nie pozwól, by mnie zabrali. Jezus wezwał do łoża umierającego jego synów i córki, aby pożegnali się z swym ojcem. W trakcie tego Jezus zobaczył zbliżającą się do domu śmierć oraz diabła. Razem z nimi szedł nieprzeliczony tłum ludzi nieszczęśliwych... Ten pełen grozy orszak widział również Józef. Widział, że czyhają na jego duszę. Józef zapłakał i wypełniony lękiem szukał schronienia... Wówczas Jezus wstał i pogroził diabłu i jego wspólnikom. Oni uciekli ze wstydem i wielką trwogą. W tej godzinie Jezus zanosi do Ojca niebieskiego piękną modlitwę. Prosi Go, by wysłał Michała Anioła i Gabriela oraz cały chór anielski, który w eskorcie odprowadzi duszę Józefa w krainę śmierci. Słowa Jezusa odsłaniają tajemnicę miłosierdzia: Ojcze, bądź miłosierny dla duszy mojego ojca Józefa, gdy przyjdzie do Twoich świętych rąk, bo jest to godzina, w której potrzebuje on miłosierdzia. Po tych słowach Jezus przerwał swoją opowieść o umierającym Józefie i pouczył słuchających Go uczniów: Mówię wam, moi czcigodni bracia i błogosławieni Apostołowie, iż każdy z ludzi, który się narodził na świat, który poznał dobro i zło (...) potrzebuje miłosierdzia mojego dobrego Ojca, gdy dojdzie do godziny śmierci i przebycia szlaku wędrownego do strasznego trybunału.

DZIEŃ PAŃSKI Str. 11 W jednej z wersji apokryfu jest mowa o tym, że śmierć, widząc Jezusa czuwającego przy Józefie, bała się wejść do mieszkania. Jezus, obserwując jej zachowanie, wyszedł i poprosił ją, by weszła i dokonała oddzielenia duszy od ciała. W tym opisie śmierć jest ukazana jako służebnica Pańska, która wykonuje rozkaz Boga. Śmierć jednak zna potęgę Jezusa i dlatego szanuje Jego decyzję. Następnie Jezus wraca do opowieści: Aniołowie wzięli jego duszę, zawijając ją w prześcieradło z czysto jedwabnego bisioru. Aniołowie śpiewali, a Michał i Gabriel z rozkazu Jezusa strzegli duszy Józefa w drodze do Ojca. Jezus podszedł do ciała, zacisnął powieki swego ojca i zamknął jego usta. Po czym zwrócił się do Mamy i do swojego przyrodniego rodzeństwa. Na wiadomość o śmierci Józefa wybuchł wielki płacz, w którym uczestniczył Nazaret. Jezus namaścił ciało Józefa pachnącymi olejkami, odmawiając przy tym przepisane modlitwy. W namaszczeniu i owinięciu ciała pomagali Jezusowi aniołowie. Następnie Jezus odmówił nad ciałem swego ojca modlitwę, w której zaznaczył, że w rocznicę jego śmierci będzie sprawowana ofiara na jego grobie. Otoczył też imię Józefa szczególnym błogosławieństwem, zapewniając, że jeśli ktoś nada imię Józef swemu synowi, jego dom zostanie otoczony błogosławieństwem i nie nawiedzą tego domu ani głód, ani zaraza. Opisany jest też pogrzeb ciała Józefa i płacz Jezusa. Po czym następuje bardzo ciekawa medytacja Jezusa nad tajemnicą śmierci: O śmierci, która wzbudzasz wiele łez i liczne narzekania! To Pan dał tobie tę cudowną siłę. Nagana nie jest skierowana przeciw śmierci, ale przeciw Adamowi. Śmierć bowiem nie wykonuje niczego bez rozkazu mojego Ojca.. (...) To mój dobry Ojciec posyła ją do człowieka. Ona wypełnia rozkaz Boga. (...) Cóż mi przeszkadza, bym prosił mojego dobrego Ojca, aby posłał mi duży wóz świetlisty, na którym położyłbym mojego ojca, tak iżby nie skosztował w ogóle śmierci; abym spowodował zabranie go w ciele, w którym się urodził, do miejsca spoczynku i by przebywał w nim z moimi bezcielesnymi aniołami. Ale z powodu przestępstwa Adama przyszły srogie cierpienia na całą ludzkość wraz z koniecznością śmierci. Skoro noszę to cierpiętliwe ciało, to muszę zakosztować w nim śmierci i zlitować się nad nim ze względu na ludzką naturę, którą stworzyłem. Po tych słowach złożono ciało Józefa do grobu. Autor stara się wyjaśnić nieuniknioną konieczność śmierci. Śmierć jednak w jego spojrzeniu jest bardzo podobna do Siostry śmierci, o której mówił św. Franciszek z Asyżu. Dobra Siostra śmierć. Ona z polecenia Boga dokonuje wielkiego dzieła, dysponuje potężną mocą i przeprowadza ludzi do królestwa Bożego. Dopiero zmartwychwstanie regeneruje ciało i ducha człowieka oraz uzdalnia go do wejścia do nieba. Cały apokryf jest nastawiony na przekazanie chrześcijańskiej instrukcji dotyczącej zachowania w obliczu śmierci zarówno umierającego, jak i jego otoczenia. Wzorem jest tu św. Józef oraz towarzyszący mu Jezus. Kościół ogłosił św. Józefa patronem dobrej śmierci i w ten sposób umocnił jego kult. Czytając ten apokryf, można przejść na pozytywne myślenie o śmierci jako o dobrej nowinie, czego często w naszym świecie brakuje. Źródło: www.katolik.pl

W intencji Rodziny Święty Józefie - Rodzin Opiekunie, spraw niech każde z dwojga małżonków zrozumie, że aby przysięgi w swym związku dochować trzeba nieustannie miłość pielęgnować. Umacniaj ich w wierze, udzielaj im wsparcia, zachęcaj codziennie do Biblii otwarcia. Niechaj Słowo Boże kojąca Nowina Wiedzie ich do Ojca i do Jego Syna. W chwilach, gdy kryzysy znać o sobie dadzą rozmowę w nich wskrzeszaj tak sobie poradzą, aby wnet wróciła zgoda w ich rodzinie. Czasu na spór szkoda życie szybko płynie. Kiedy zauważą, że tkwią w wielkim błędzie, cicho szepcz im znane od dawna orędzie: Gdzie miłość wzajemna i dobroć panuje, tam każdy człek Boga Żywego znajduje. Zatem wskaż kierunek w miłości bliźniego, rezygnacji z siebie i służby drugiemu. Proś Maryję Matkę: Zlewaj na nich łaski, rozświetlaj im drogę, pokazuj im blaski chwały Ojca, Syna i Ducha Świętego, aby podążali do zbawienia swego. Maryjo pomagaj w życiowych problemach, pokaż, że modlitwa zapewnieniem Nieba. Beata Dębska Redaktor: ks. Jan Bielec, ks. Tomasz Walczak Korekta: Arkadiusz Prajsnar; Redakcja techniczna i skład komputerowy: Adam Skiba Adres redakcji: ul. Kard. Stefana Wyszyńskiego 30, 38-4 KROSNO tel. (0-13) 43 201 80 E-mail: bielecjan@onet.eu, tomekwalczak1@gmail.com KONTA PARAFIALNE: Parafia św. Piotra Apostoła i św. Jana z Dukli 38-4 Krosno, ul. Stefana Kardynała Wyszyńskiego 30 2112402311111138812497 lub 98 8636 1031 23 1502 6419 01