Pielgrzymka Parafialna W Roku Miłosierdzia i w roku Jubileuszu 1050 rocznicy Chrztu Polski nasza parafia pragnie zorganizować pielgrzymkę jako dziękczynienie za ten wielki Dar jakim było przyjęcie Chrztu w 966 r. przez Mieszka I i jego poddanych a tym samym przyjęcie wiary katolickiej. Pielgrzymka ta ma mieć też charakter błagalny prosząc Boga w tym Roku Miłosierdzia o pokój w naszej Ojczyźnie ale także na całym świecie. Pielgrzymka planowana jest od 9 do 12 czerwca 2016 r., w programie pielgrzymki przewidziane jest nawiedzenie Sanktuariów znanych i nieznanych na terenie Austrii. W pierwszym dniu przewidziane jest nawiedzenie Sanktuarium w Kahlembergu zwane Polskim Wzgórzem we Wiedniu. To tutaj Król Jan III Sobieski odniósł zwycięstwo nad Turkami w 1683 r. Na szczycie góry znajduje się kościół pw. Św. Józefa prowadzony od 1906 roku przez polskich księży zmartwychwstańców, to tam znajduje się izba upamiętniająca zwycięstwo pod dowództwem Jana III Sobieskiego. To właśnie to miejsce nawiedził Jan Paweł II w 300 rocznicę zwycięstwa w 1983 r., to tutaj znajduję się tablica upamiętniająca to wydarzenie. To z tego wzgórza rozciąga się przepiękna panorama na cały Wiedeń. W drugim dniu przewidziane jest nawiedzenie Mariazell to pięknie położone narodowe sanktuarium maryjne Austrii, Czech i Węgier z cudownym, wyrzeźbionym w lipowym drzewie, wizerunkiem Maryi trzymającej na kolanach Dzieciątko Jezus. Historia sanktuarium ma swój początek w 1157 r. Wówczas, jak głosi legenda, z benedyktyńskiego klasztoru św. Lamberta, położonego pośrodku Alp, wyruszył mnich Magnus, aby krzewić wiarę i założyć nowy klasztor. Mnich ów, niosący ze sobą tylko niewielką figurkę Maryi z Dzieciątkiem wyrzeźbioną w lipowym drzewie, został napadnięty przez zbójców. Gdy próbował uciekać, drogę zatarasował mu wielki odłam skalny. Mnichowi nie pozostało nic innego, jak tylko żarliwie się modlić do Matki Bożej. Skała niespodziewanie za jego plecami pękła, ukazując szczelinę, którą mógł uciec przed zbójcami. W miejscu cudu mnich postanowił - w dowód wdzięczności dla Maryi - wybudować malutką kapliczkę. Poprosił drwali, wracających z pola o jej zrobienie i umieścił tam figurkę. Ponieważ miejsce to swoim wyglądem przypominało zakonną celę, nazwano je Mariazell, czyli celą Maryi. Budowę kościoła rozpoczęto w 1200 r. Do rozsławienia tego miejsca przyczynił się jednak dopiero Ludwik I Węgierski (ojciec św. Jadwigi, królowej Polski), który po zwycięstwie nad Turkami w 1360 r. odbył dziękczynną pielgrzymkę do Mariazell i swoimi darami przyczynił się do rozbudowy sanktuarium oraz ofiarował obraz przedstawiający Matkę
Bożą z Dzieciątkiem w ramie zdobionej herbami ziem pozostających pod jego panowaniem (w tym również herbem Królestwa Polskiego). Z biegiem lat, mimo braku objawień i cudów, Mariazell zyskiwało na znaczeniu jako centrum wielu pielgrzymek. W 1339 r. papież Bonifacy IX wydał bullę ogłaszającą możliwość uzyskania odpustu zupełnego przez pielgrzymów odwiedzających Mariazell. Matka Boża zyskała tytuł Wielkiej Matki Austrii i krajów niemieckojęzycznych, Matki Ludów Słowiańskich oraz Pani Węgier. Następnym miejscem nawiedzenia jest Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej. W tym miejscu wielu nawiedzających to miejsce doznaje trudnych do wytłumaczenia znaków. Jednym z nich była wizja czterech mężczyzn, którzy płynąc Dunajem łodzią 27 kwietnia 1659 roku na niedzielną Mszę św. do kościoła Grosspöchlar, zauważyło nad Maria Taferl procesję, w której szli trzej duchowni w białych szatach z chorągwiami w rękach, za nimi zaś postępowało dziesięciu chłopców w komżach oraz dziesięciu starszych. Tego samego dnia Hans Harlander, płynąc łodzią Dunajem, dostrzegł dziwną procesję zdążającą winnicami ku wzgórzu. Przodem szli duchowni w białych szatach, za nimi liczni pielgrzymi z feretronami. Zdziwiony Harlander wyszedł na brzeg i przez godzinę obserwował procesję, która po jakimś czasie uniosła się w górę. Miejscowość Maria Taferl to sanktuarium, gdzie w głównym ołtarzu barokowej bazyliki, umieszczony jest największy skarb: figurka Matki Boskiej Bolesnej. Jest to rzeźba 40-cm wysokości z drewna lipowego polichromowana. Dwaj aniołowie po bokach przypominają historię niebiańskich procesji. Na twarzy Madonny rysuje się smutek i powaga, ale nie ma na niej rozpaczy. Jej oblicze zdaje się być przesiąknięte nadzieją i zadumą. Ołtarz główny, gdzie umieszczono cudowny wizerunek, ma kształt drzewa, które przywołuje na myśl dąb, który spośród wszystkich drzew austriackiej ziemi został wyróżniony przez Stwórcę. Maryja Bolesna z Maria Taferl zaprasza każdego człowieka dobrej woli, aby przedstawiał Jezusowi swoje cierpienia i aby Mu zawierzał każdą ciężką chwilę swojego życia. Ona ma moc wstawiania się. W duchu zawierzenia wielu przychodzi przed cudowny wizerunek Bolesnej Madonny i prosi o wstawiennictwo. Stanąłem przez tym wizerunkiem i ja, by pokłonić się Tej, która tak wielką rolę odgrywa w naszym życiu. To Ona dla wielu z nas jest oparciem, nadzieją, radością. I jak w wielu miejscach Jej kultu można spotkać pielgrzymów z różnych stron świata, tak podobnie jest i tu. Przybywają wierni z wielu zakątków świata, by przedstawić Jej swoje troski, intencje, sprawy smutne i radosne. Dziś posługę duszpasterską pełnią tu Ojcowie Oblaci. Spotkałem tu m.in. O.Adama, który przybył tu z Poznania, by pełnić posługę duszpasterską. Miejsce to, stwarza specjalny klimat wyciszenia i zadumy. Corocznie przybywa setki tysięcy osób, by w duchu pokuty i zawierzenia polecić sprawy Maryi. W każdą niedziele, o godz. 14.30 odprawiane jest nabożeństwo Maryjne, podczas którego polecane są sprawy Kościoła i wszystkich pielgrzymujących. Jest to miejsce formacji, wychowania człowieka poprzez różne praktyki i ćwiczenia prowadzone przez cały rok.
Kolejnym miejscem naszego wędrowania jest Persenbeug w którym znajduje się zamek Habsburgów. Pierwsza historyczna wzmianka o wcześniejszym zamku datuje się od roku 907. W 1045 r. 12 lipca zamek przeszedł do króla Henryka III. Aż do 1593 roku zamek był własnością cesarskiego domu. Potem zamek został sprzedany do rodziny szlacheckiej Hoyos. W dniu 3 grudnia 1800 kupił zamek i majątek Franciszek I (1768-1835) z dynastii Habsburgów i Lotaryngii jako własność prywatną. 17 sierpnia 1887 roku w zameku Persenbeug urodził się ostatni cesarz austrii Karola I ( 1922). W trzecim dniu przewidziane jest zwiedzanie Klasztoru Opactwa Cysterskiego w Stift Zwettlu w odległości około 2 km od miasta Zwettl znajduje się w zakolu rzeki Kamp opactwa cystersów Zwettl. Krótka historia opactwa cystersów w Zwettl w Dolnej Austrii 1138 umieścić Hadmar I do Kuenring Mnisi z Stift Heiligenkreuz, pierwszy Klasztor i rozpoczął życie monastyczne. Z wielką wprawą zbudowali średniowieczne budynki kółka i stworzył z wprawą zmienił w bazę gospodarczą. W 1159 był pierwszy kościół klasztorny konsekrowany. Romański kościół był w 14 wieku. To czas rozkwitu kulturalnego. 15 i 16 wieku to był upadek klasztoru. Od połowy 16 wieku rozpoczął się okres odnowienia, klasztor był pod przewodem gospodarnych opatów, którzy ułożone stosunki religijne i gospodarcze na nowy poziom. Zwłaszcza w okresie baroku w budynku klasztornym pod Abt Melchior Zaunagg był całkowicie przeprojektowany. Kościół jest wypełniony i posiada cenne rzeczy. Wieża kościoła
kołek staje się jego charakterystyczny punkt orientacyjny. Księgozbiorów Biblioteki Abbey sięgają 11 wieku. 420 średniowieczne kodeksy są całkowicie naukowo skatalogowany i wraz z 377 inkunabułów 28.000 książek, głównie z 16 do 18 wieku. Wizytówką jest "Liber fundatorum" od początku 14 wieku, tzw. "bear skin". Nazwa ta wywodzi się od okładki świńskiej skóry - popularnie skórze Saubären
W ostatnim dniu pobytu przewidziany jest udział w koncercie organowym a następnie zwiedzanie Wiednia Po raz pierwszy wzmianka o Wieden pojawiła się w roku 1137, jest to zatem jedno z najstarszych miasteczek, które zostały przyłączone do Wiednia. Główna ulica miasteczka-wiedner Hauptstrasse-jest prawdopodobnie jeszcze starsza. Za panowania Karola VI Habsburga na wschód od Hauptstrasse wybudowano, a później rozbudowano cesarską letnią rezydencję zwaną Nowa Favorita. Jego córka, Maria Teresa, zrezygnowała z Novej Favority i odsprzedała budynek jezuitom, którzy przekształcili rezydencję w prywatną instytucję wychowawczą dziś znaną jako bardzo poważane gimnazjum Theresianum. W 1737 postawiono na terenach czwartej dzielnicy kościół św. Karola Boromeusza (niem. Karlskirche), który jest jedną z najważniejszych budowli sakralnych Austrii.